Παρελθoντικό μέλλον

Διαβάζω χθές στο rss:
Συμφωνία στην Eurobank για διεύρυνση ωραρίου σε 10 καταστήματα
"Συναλλαγές ως τις 20:00 τις καθημερινές και ως τις 15:00 το Σάββατο σε 10 καταστήματα της Eurobank προβλέπει η συλλογική σύμβαση εργασίας που υπεγράφη..."
"..θεωρείται η απαρχή για τη διεύρυνση του ωραρίου."
"Στα δέκα καταστήματα ... περιλαμβάνονται και τα δύο που ήδη λειτουργούν στα εμπορικά κέντρα The Mall (Αθήνα) και Cosmos (στη Θεσσαλονίκη)."

Αμέσως θυμήθηκα κάποιον παλιό καθηγητή που είχα πριν δύο περίπου χρόνια, ο οποίος μου είχε κάνει αμέσως εντύπωση λόγω της πολύ μεγάλης ηλικίας που είχε. Ο άνθρωπος ήταν λίγο πριν τα ογδόντα!!
Το μάθημα ήταν για το Λογιστικό Σχέδιο Τραπεζών και κατάλαβα αμέσως ότι ήξερε ακριβώς για τι πράγμα μιλούσε. Καθώς προχωρούσε το μάθημα και ο καθηγητής μας γινόταν ολοένα και περισσότερο οικείος κάποια - πρώην - συνάδελφος δεν έχασε την ευκαιρία να ρωτήσει την ηλικία του..
Τι το ήθελε, ο καθηγητής άδραξε την ευκαιρία και θυμήθηκε το επαγγελματικό του ξεκίνημα στην Τράπεζα του Ανδρεάδη - τη σημερινή Εμπορική - μια τότε φιλόδοξη ιδιωτική εμπορική τράπεζα που κατέληξε στο κράτος. Αφηγήθηκε πως ξεκίνησε εκεί την σταδιοδρομία του, περίπου το 1956 και μας περιέγραψε διάφορες ιστορίες της τότε εποχής.
Η ατάκα όμως που είπε ήταν μία:
"Όσο πληρώνεστε σήμερα εσείς τις υπερωρίες σας, άλλο τόσο της πληρώθηκα κι εγώ!"
Κάγκελο εμείς, και συνέχισε την αφήγηση:
"Τότε, να ξέρετε οι τράπεζες δούλευαν και Σάββατο! και Τρίτη και Πέμπτη και Παρασκευή το απόγευμα! Το ωράριο αυτές τις τρεις μέρες που δουλεύαμε κι απόγευμα ήταν μέχρι τις 14:30 και μετά πάλι στις 17:00." (αν τα θυμάμαι καλά)
"Αναρωτιέστε αν τηρούσαμε το ωράριο.. Κανείς δεν σηκωνόταν να φύγει όταν το ρολόι χτύπαγε 14:00...
Τι γινόταν;
Οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους δουλεύαμε σε μεγάλα σιδερένια γραφεία με πολύ βαθιά συρτάρια, που έκαναν θόρυβο όταν τα ανοιγοκλείναμε. Μόλις κατά τις 15:30 τις μέρες με απογευματινή βάρδια, που έπρεπε στις 17:00 να είμαστε στις θέσεις μας, οι παλαιότεροι υπάλληλοι ξεκίναγαν να ανοιγοκλείνουν τα συρτάρια τους σας να έλεγαν: <Αντε, πάμε να φύγουμε.. σε λίγο θα ξαναγυρίσουμε>, ώστε οι πιο θαρραλέοι να σηκωθούν πρώτοι από τις θέσεις τους και να ακολουθήσουμε κι εμείς, οι μικρότεροι!"
Περιττό να περιγράψω την αμηχανία μας.

Με τέτοιες ιστορίες καταλαβαίνω - ελπίζω κι όσοι το διαβάζουν - ότι έχει ξεκινήσει πάλι μια εποχή που οι μισθωτοί-εργαζόμενοι θα πρέπει να δώσουν πίσω - που άραγε; - κάποια από αυτά που "κέρδισαν" τις προηγούμενες δεκαετίες. Τι κύκλος...

Και αν νομίζει κάποιος ότι αυτά είναι αυστηρά ελληνικά "προνόμια", ας θυμηθεί πρώτα τη λέξη "παγκοσμιοποίηση" και μετά ας κάνει ένα search στο google για τράπεζες που μένουν ανοικτές Κυριακή...
We have more branches open Sundays than any other bank in the Hudson Valley.. διαφημίζεται κάποια!

Η δικιά μου ερώτηση:
Ποια είναι η επενδυτική ευκαιρία των μισθωτών-εργαζομένων;

P.S. Συνοπτικά η Ιστορία της Εμπορικής Τράπεζας και μέρος του "καπιταλισμού" στην Ελλάδα