Παιχνίδι

Εχθές διάβασα το άρθρο του Παναγιώτη όπου μεταξύ άλλων γράφει:
Μετοχες φουσκες με ακραια υποτιμημενες μετοχες περιφερειας. Και το παιχνιδι συνεχιζεται. Δεν ξερουν η δεν θελουν να ξερουν οτι << καιρος λαγου, καιρος λαγουδινας >>.
Η υποτιμηση εχει και ορια. Καποια στιγμη καποιοι θα πρεπει να μαθουν οτι τα παιχνιδια εχουν και τελος. Σημασια εχει ποιος θα ειναι ο νικητης. Βαζω μια ημερομηνια. 19/11/2007. Μετα θα δουμε.
Δεν μπορει οι τραπεζες να γραφουν επι 5 - 6 η 7 φορες τα χαμηλα και η περιφερεια να ειναι σε χαμηλα ακομα και απο τις 1462 μοναδες. Η αλαζονεια των μεγαλων παικτων καπου θα τους βγη σε κακο. Τιποτα μονιμοτερον του προσωρινου.
Μη μου πειτε οτι εχουν καλα αποτελεσματα γιατι αυτα ειναι για αλλους. Και η περιφερεια εχει, αλλα που ειναι. Σε ποιες τιμες αποτιμουνται σημερα?
Ενα πραγμα μενει. Υπομονη. Οταν ερθει η ωρα τοτε θα τα πουμε. Μεχρι τοτε περιμενουμε. Μονο που αυτη την φορα ξερουμε.

Ας με συγχωρέσει ο Παναγιώτης αλλά θεωρώ ότι ένα σχόλιο στο άρθρο του ίσως να μην το έβλεπε ούτε κι ο ίδιος...

Ξεκινάω από ένα κλισέ που θεωρώ ότι αντικατοπτρίζει την κατάσταση: "είκοσι χαρτιά ανεβάζουν το δείκτη, τα υπόλοιπα..."

Ας πάμε λίγο πιο πίσω, στο 2003 που γράφει κι ο Παναγιώτης, όταν το ΧΑ έγραψε τα πρόσφατα χαμηλά του. Από τότε ήταν που οι "ξένοι οίκοι" δραστηριοποιήθηκαν έντονα. Έστελναν και τις αναλύσεις τους για εταιρείες κυρίως για FTSE-20/40, οι οποίες ανέβασαν το ενδιαφέρον. Ότι έγραφαν αυτοί ήταν "διαμάντι"... Και ακολούθησε και η μαρίδα του zaftheo: τα ξένα funds - μικρά η μεγαλύτερα - που κάνουν placements. Και φτάσαμε στο "πεντοχίλιαρο" σήμερα.
Αντίστοιχα, στο ίδιο χρονικό διάστημα από το 2003, εγχωρίως:
α. οι θεσμικοί ξεπούλησαν και συνεχίζουν τα ποσοστά που κατέχουν στους ξένους
β. η "μαρίδα" του '99 δεν επέστρεψε. Οι λίγοι που το έκαναν γύρω στις 4000 μονάδες (από όσα κατάλαβα από το AΞΙΑNumber του Αποθετηρίου). Δεν βάζω μέσα τους "παίχτες" που δεν έφυγαν ποτέ, ούτε τους νέους που προσελκύθηκαν στο ενδιάμεσο.

Όπως και να το κάνουμε, οι ξένοι ήταν που τόνωσαν τη ρευστότητα που εξαφανιζόταν όσο αφήναμε πίσω το '99. Και αυτό είναι το κλειδί της υπόθεσης: η ρευστότητα.

Δεν νομίζω να είδαμε - από το 2003 - τόσες αναλύσεις για τις προοπτικές της ΑΕΓΕΚ όσο για την ΦΡΙΓΟ... (τα ονόματα είναι ενδεικτικά) Μοιραία, τα "χαρτιά" που έδειξαν οι ξένοι μάζεψαν το περισσότερο όγκο συναλλαγών και τις περισσότερες πράξεις. Τα υπόλοιπα, που οι ξένοι δεν αγγίζουν - κυρίως μικρή/μεσαία κεφαλαιοποίηση - δεν παλεύονται, και καταλαβαίνω την απογοήτευση και του Παναγιώτη. Αλλά αυτή η ρευστότητα ίσως είναι ο σημαντικότερος παράγοντας σε μια αγορά.

Θα μου πείς, δεν υπάρχουν "χαρτιά" που να κάνουν όγκους και να μην τα ακουμπάνε οι ξένοι; Υπάρχουν, αλλά είναι λίγότερα από το καλάθι των ξένων και ενδεχομένως να μην έχουν την ποιότητα που εκείνοι θέλουν. Τέτοια - σχεδόν τα ίδια βλέπω εδώ και χρόνια - είναι: ΑΕΓΕΚ - ΑΤΤΙΚΑΤ - ΛΑΝΝΕΤ - ΑΛΤΕΚ κυρίως, και μερικά ακόμα... Αυτά έχουν ρευστότητα αλλά ξαναλέω, ενδεχομένως να υστερούν σε "ποιότητα" και δεν τα αγγίζουν οι ξένοι... Κάποια από αυτά έχουν και "ιδιαίτερο" παρελθόν...

Και φτάνουμε στο σημείο να υπάρχουν δύο αγορές σήμερα στο ΧΑ: τα "χαρτιά" των ξένων και τα "χαρτιά" των εγχωρίων... Τα πρώτα αμέσως ενσωματώνουν τις θετικές ειδήσεις και αντιστέκονται πιο σθεναρά στα αρνητικά. Τα δεύτερα "ψάχνονται": παλεύουν να ανέβουν και γκρεμίζονται στο πρώτο αρνητικό. Και αυτό το ονομάζω μέσες άκρες ρευστότητα (εντάξει, υπάρχουν κι άλλα...).

Συνεπώς, η κύρια αγορά "παραδόθηκε" στους ξένους, στις επιλογές και τη διάθεσή τους. Αυτό νομίζω ότι είναι κατανοητό. Και πλέον είναι μέρος του "παιχνιδιού".