Πληθωρισμός και επιτόκια ΙΙΙ

Επειδή κάποια θέματα πρέπει να τελειώνουν..

1. Η εμπειρία της δεκαετίας του 1970, με την εμφάνιση του στασιμοπληθωρισμού και την ουσιαστική κατάρριψη των δυνατοτήτων της καμπύλης Philips να αντισταθμίζει όποτε χρειαστεί τον πληθωρισμό με ανεργία ή αντίστροφα
2. Το πασπαρτού που λέγεται επιτόκιο και θεωρητικά ακόμα και σήμερα ανοίγει τα πάντα: πληθωρισμό-ανεργία-δανεισμό-χρηματιστήρια... Αν και για 'μένα προσωπικά, η σημασία του επιτοκίου αν και πρωτεύουσα φθίνει...
3. Η σημασία των ρυθμών ανάπτυξης: από τους οικονομολόγους και το κράτος έως τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, όλοι θέλουν ανάπτυξη (συχνά με αδιαφορία για τις επιπτώσεις..)
4. Το σιωπηρό κοινωνικό συμβόλαιο των δυτικών οικονομιών περί ύπαρξης ανεργίας - που πλήττει λίγους - και καταπολέμησης του πληθωρισμού - που πλήττει όλους

Όλα τα παραπάνω έχουν δώσει θέση σε νέο αντισταθμιστή του πληθωρισμού, που δεν είναι πια η ανεργία αλλά η οικονομική ανάπτυξη, ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης.
Ο στασιμοπληθωρισμός φοβίζει όχι γιατί προϋποθέτει ανεργία για την οικονομία αλλά γιατί δεν υπάρχει ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης... Η ανεργία άλλωστε είναι καλή όταν επιθυμείς φτηνό εργατικό δυναμικό..

Πάμε σ' αυτό που καίει όλους τους οικονομολόγους του πλανήτη: την φορά των αμερικανικών επιτοκίων, πάνω ή κάτω; Από κοντά και η Wall, ο ναός...
Πάνω η Wall, όταν:
- έχουμε αποθέρμανση του πληθωριστικού κινδύνου - μάλλον αυτό δείχνει να συμβαίνει
- συνεχίζεται η ισχυρή κερδοφορία των αμερικανικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των επενδυτικών τραπεζών
- δεν ανέβαίνουν τα επιτόκια και συνεπώς οριστικά δεν έχουμε πληθωρισμό

Και πριν κλείσουμε το θέμα, ας ανοίξουμε ένα ακόμα πιο δύσκολο...
Την ίδια ώρα που ο Dow κάνει νέα ρεκόρ, το δολλάριο γκρεμίζεται, το λεγόμενο smart money είναι full short στο δολλάριο...
Μια νέα ισορροπία τρόμου έχει ξεκινήσει!