Σημείωση πριν διαβάσετε το υπόλοιπο:
Το παρόν ποστ ενημερώνεται καθημερινά.
Ο στόχος, εκτός από ενημερωτικός ως προς το ελληνικό ζήτημα, είναι να φωτιστούν όλα τα στοιχεία του.
Αλλά το δύσκολο είναι το τελευταίο μέρος του κειμένου: όλα αυτά που θα διαπραγματευθούν μακριά μας εν τέλει θα μας επιβληθούν, ο στόχος των πολιτών αυτής της περιοχής σε σχέση με την όλη αυτή διαδικασία ποιος είναι; ποιος θέλουμε να είναι; ποιος είναι εφικτό να είναι;
με κόκκινο bold οι τελευταίες προσθήκες
_______________________________
Προς
Κύριο Olli Rehn,
Επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων
Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Κύριο Dominique Strauss-Kahn
Managing Director
Δ.Ν.Τ.
Κύριο Jean-Claude Trichet
Πρόεδρο
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
Αγαπητοί Κύριοι,
Σύμφωνα με τη δήλωση της 11ης Απριλίου 2010 για τη στήριξη της Ελλάδας από τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, οι ελληνικές αρχές ζητούν διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ πάνω σε ένα πολυετές πρόγραμμα οικονομικών πολιτικών, που θα στηρίζεται στα συμπεράσματα του ECOFIN του Φεβρουαρίου και το οποίο θα μπορεί να υποστηριχθεί με οικονομική βοήθεια από τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ στην περίπτωση που οι ελληνικές αρχές αποφασίσουν να αιτηθούν μία τέτοια βοήθεια.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Παπακωνσταντίνου
http://www.mnec.gr/el/press_office/DeltiaTypou/articles/article1297.html
___________________________
To ΥΠΟΙΚ διευκρινίζει ότι η επιστολή δεν αφορά ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης.
___________________________
Καλό το παραμύθι αλλά εδώ δεν είμαστε πολιτικοί. Κατ' ουσία η επιστολή είναι το πρώτο βήμα για τη ζήτηση διεθνούς βοήθειας/εποπτείας [ΑΙΤΗΣΗ ΜΕ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟ γίνεται πάντοτε, ακόμα και αν είναι να πληρώσεις στη Δ.Ο.Υ. πάλι αίτηση κάνεις], η οποία θα πρέπει να πρώτα να συμφωνηθεί ανεπίσημα μεταξύ όσων εμπλέκονται και μετά να υπογραφεί από τους ίδιους, ευτυχώς τα λέει ο Αυστριακός Nowotny της ΕΚΤ (16.ΙV.10:"this is a step in this structural decision-making process, and at the end of the day it leads to the activation of the program").
O ΓΑΠ ανακοίνωσε (23/4/2010) ότι έδωσε εντολή στον ΥΠΟΙΚ Παπακωνσταντίνου να ζητήσει την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης ΟΝΕ/ΔΝΤ. O YΠΟΙΚ Παπακωνσταντίνου λίγο αργότερα δημοσίευσε επιστολή προς Εurogroup-Eυρ. Επιτροπή-ΕΚΤ, οι οποίοι, με κοινή δήλωση, απάντησαν ότι η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης είναι απόφαση των χωρών ΟΝΕ, στη βάση προγράμματος σχεδιασμένου από Επιτροπή-ΕΚΤ-ΔΝΤ.
Η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε στις 2/5/2010 ότι ήρθε σε συμφωνία με τους αντισυμβαλλόμενους Ευρ. Επιτροπή - ΕΚΤ - ΔΝΤ ενώ δημοσιοποίησε πλαίσιο μέτρων χωρίς να εξειδικεύσει. Παρακάτω ένα από τα ελάχιστα που έφτασαν στη δημοσιότητα καθώς περιμένουμε το τελικό επίσημο κείμενο για έγκριση και από τη βουλή και από άλλα ΟΝΕϊκά κοινοβούλια.
Το εγχώριο δημόσιο χρέος αναμένεται να "ταβανώσει" στο 150% το 2013 ενώ θα υπάρχει δημόσιο έλλειμμα (προφανώς όχι πρωτογενές) ακόμα και το 2014.
Εκ πρώτης άποψης, πιστεύω αυτό που υποστήριξε πρώτος ο Χουντής, ότι δηλαδή παρανόμως το ΔΝΤ εμπλέκεται στα χωράφια της Ευρωζώνης καθώς αυτό ΔΕΝ προβλέπεται από πουθενά. Όμως επειδή το ψήφισαν οι Αρχηγοί/Πρωθυπουργοί Κρατών χωρών-μελών πιθανότατα να μπορεί να γίνει και ας αφήσω τα του Ευρωπαϊκού Δικαίου στους νομικούς. Σε κάθε περίπτωση, έχει ήδη ξεκινήσει μια τεράστια ευρωπαϊκή προσπάθεια νομιμοποίησης της "εισβολής" του ΔΝΤ εντός ΟΝΕ καθώς η συμφωνία περνάει από ΟΝΕϊκά κοινοβούλια, αν όχι όλα, πάντως σίγουρα κάποια όπως πχ η Ολλανδία και προφανώς η Γερμανία, ώστε να εξαφανιστούν τυχόν νομικά κωλλύματα. ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ αυτό σημαίνει ότι ΠΡΕΠΕΙ και το εγχώριο κοινοβούλιο να ψηφίσει υπέρ της προσφυγής σε ευρωπαϊκό μηχανισμό που να περιέχει το ΔΝΤ - όχι ότι θα κάνει διαφορά αλλά είναι ψυχολογικό.
Αναλυτικά, οι συνεισφορές των χωρών ΟΝΕ για διμερή δάνεια προς την Ελλάδα για το 2010.
Από την άλλη έχει φανεί ξεκάθαρα ότι η ΕΚΤ είναι κατά της μονομερούς εμπλοκής του ΔΝΤ, το έχει δηλώσει κατ' επανάληψη ο Τρισσέ ενώ θεωρεί τη συμφωνία της 25ης Μαρτίου 2010 "εφαρμόσιμη", δηλαδή "πιλότος" η Επιτροπή και η τεχνογνωσία προσέγγισης του ελληνικού ζητήματος από το ΔΝΤ, ένα σημείο που η Ευρώπη είναι το λιγότερο άπειρη. Εκεί είναι που υπερέχει το ΔΝΤ καθώς και στο ότι έχει τη δυνατότητα να δανείσει περί τα $3δισ. εντός μιάς ημέρας (ας είναι καλά τα πιεστήρια του Μπεν και οι αμερικάνοι φορολογούμενοι!). Δεν ξέρουμε η κόντρα ΕΚΤ-ΔΝΤ που θα καταλήξει, καθώς οι δηλώσεις τόσο από μέρους ΕΚΤ (16.IV.10, Στάρκ: «Είναι συνετό να στηριχθούμε στην εμπειρία του ΔΝΤ, αλλά, όπως και πριν, είμαι επιφυλακτικός σχετικά με την όποια πιθανή οικονομική συνδρομή του, το ΔΝΤ θα πρέπει να αποδεχτεί τους κανόνες της ευρωζώνης») όσο και από μέρους Strauss-Kahn (16.IV.10: "το ΔΝΤ έχει κανόνες και οι κανόνες θα είναι ίδιοι με την Ελλάδα όπως και για όλες τις υπόλοιπες χώρες") είναι ξεκάθαρες. Αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο που δεν θα πρέπει να το υποτιμήσει η εγχώρια κυβέρνηση, αλλά αντίθετα θα πρέπει να το φέρει προς όφελός της στη διαπραγμάτευση (εφόσον δεν ευσταθούν θεωρίες συνομωσίας περί "άλωσης ΟΝΕ/ευρώ από το αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ μέσω ΓΑΠ").
H EKT έλαβε πρώτη απτά μέτρα ενίσχυσης του εγχώριου κυκλώματος κράτους-τραπεζικού συστήματος όταν ανακοίνωσε (25/3/2010: μερικές ώρες πριν τις πρώτες υπογραφές για το μηχανισμό ΟΝΕ/ΔΝΤ) την παράταση της αποδοχής ομολόγων με χαμηλή πιστοληπτική διαβάθμιση, έστω κι αν θα χρεώνει για τέτοια υψηλότερο επιτόκιο. Να σημειωθεί πως θεωρήθηκε "δώρο" για τις ελληνικές τράπεζες αλλά αυτό είναι μια πρόχειρη διάγνωση καθώς η ΕΚΤ έχει προεξοφλήσει ελληνικά ομόλογα αξίας €150 δισ., τα οποία προέρχονται το λιγότερο κατά 70% από ΜΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ τράπεζες. Συνεπώς το δώρο είναι και για τους πιστωτές μας. Και για να το πάμε πιο πέρα, η ΕΚΤ α) έκανε εξαρχής λάθος όταν τον Μάρτιο 2009 "χαλάρωσε" τα κριτήρια αποδοχής ομολόγων προς προεξόφληση, για να αυξήσει τη ρευστότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών και επέτρεψε ΑΝΕΤΕΣ αθρόες κρατικές εκδόσεις ομολόγων, ΠΧ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΤΟ 2009 και β) όταν, χωρίς προφανώς ευρύ σχεδιασμό και σκέψη για το τι επιφυλασσει το μέλλον και οι αγορές, έκανε δηλώσεις και ενέργειες για την επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς αποδοχής ομολόγων (πιο σκληρά κριτήρια, τα ελληνικά κινδύνευαν να μην γινόνται δεκτά από την ΕΚΤ) με συνέπεια να φανεί αναξιόπιστη στις 25/3/2010 όταν το πήρε πίσω και ανακοίνωσε τα νέα (ελαστικά) κριτήρια που θα ισχύουν από το 2011, ΕΧΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ Η ΕΚΤ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, και αυτός είναι ο βασικός λόγος που πήρε τέτοιες αποφάσεις.
Επίσης, γνωρίζουμε όλοι το προφανές: το ΔΝΤ είναι ήδη εδώ έστω και σε συμβουλευτικό ρόλο, το δηλώνουν οι του Γερμανικού ΥΠΟΙΚ, είναι αυτές τις μέρες στην Αθήνα και περνούν μέχρι και από τις εφορίες ενώ ζητούν αυτές να ιδιωτικοποιηθούν. Και αυτό είναι το πραγματικό πλεονέκτημα του Ταμείου: δεν του ξεφεύγει τίποτα γιατί έχει αντιμετωπίσει απίθανες καταστάσεις και έχει μεγάλη εμπειρία.
Ακόμα, το ΔΝΤ δήλωσε από μόνο του ότι είναι ευχαριστημένο ("καλωσόρισε") με τη πρώτη δέσμη μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής στις 3/3/2010, την ίδια μέρα μάλιστα, σα να τα είχε προτείνει το ίδιο. Προσπαθώντας να δούμε λίγο πιο μπροστά, έχουμε ήδη αρκετά αναλυτικές πληροφορίες για την ατζέντα της δεύτερης δέσμης προσαρμογής έστω κι αν βλέπουμε να προχωράνε με αργό ρυθμό οι νομοθετικές "πρωτοβουλίες" της κυβέρνησης. Βέβαια, όλοι γνωρίζουμε ότι το ζήτημα της Ελλάδα δεν επιλύεται σε μερικούς μήνες αλλά απαιτείται τουλάχιστον τριετή προσαρμογή - τα μέτρα της οποίας προφανώς συζητούνται αυτές τις ημέρες ως "σταθμοί" για τη παροχή δανείων.
Η συνήθης ακολουθούμενη διαδικασία προσφυγής μιας χώρας στο ΔΝΤ χρειάζεται απαραίτητα δύο υπογραφές: του εκάστοτε υπουργού οικονομικών και του διοικητή της κεντρικής τράπεζας κάτω από μια επιστολή (σα του ΥΠΟΙΚ) που φέρει τίτλο "Επιστολή Προθέσεως/Letter of Intent (LoI)", όπου από τη μία περιγράφει το δάνειο/τα δάνεια και από την άλλη τα μέτρα που οφείλει να δρομολογήσει η χώρα που προσφεύγει. Όμως αυτά ισχύουν για χώρες που έχουν το δικό τους νόμισμα και όχι για χώρες εντός νομισματικής ένωσης. Βέβαια, εφόσον υπάρχει στάση πληρωμών, θεωρώ ότι αυτοδίκαια επεμβαίνει το ΔΝΤ για να συντονίσει τη διαδικασία πιστωτών - χρεώστη καθώς (και) για αυτό το σκοπό ιδρύθηκε. Αλλά - ακόμα - η μικρή Ελλάς δεν είναι σε στάση πληρωμών αλλά κάπως ..νωρίτερα, είναι μέλος μιας νομισματικής ένωσης (ΟΝΕ), η οποία διαθέτει κοινό νόμισμα (€) με εκδότη/κεντρική τράπεζα την ΕΚΤ. Συνεπώς, η ΕΚΤ ή ενδεχόμενα ο "τοπικός αντιπρόσωπος/μέτοχος" Προβόπουλος είναι εκείνοι που θα πρέπει να υπογράψουν από κοινού με τον αρμόδιο Παπακωνσταντίνου αλλά και τον αρμόδιο Νομισματικών Υποθέσεων Επίτροπο Φιλανδό Όλι Ρεν. Αλλά αυτές είναι οι πραγματικές τεχνικές λεπτομέρειες - μαζί με τον τρόπο νομιμοποίησης του ΔΝΤ εντός ΟΝΕ.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Παπακωνσταντίνου αποστέλλει επιστολή με αποδέκτες τόσο τον Ρεν όσο και τον Τρισσέ καθώς ο πρώτος θα πρέπει να συντονίσει τα υπόλοιπα κράτη-μέλη ΟΝΕ ενώ ο δεύτερος να αποδεχτεί τη διαδικασία - ενδεχόμενα να τυπώσει τα όσα "μωβ" από μέρους του απαιτούνται γιατί δε βλέπω πραγματική μετακίνηση ποσών και το ενδεχόμενο ευρωομολόγου δείχνει να μην παίζει.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το "πειραματόζωο" λαμβάνει υπόσταση: ζητάει άδεια να προσφύγει στο ΔΝΤ αλλά αυτό δεν γίνεται απ'ευθείας καθώς ΔΕΝ έχουμε πτωχεύσει αλλά ούτε είναι ..πρέπον να επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος μας καθώς αυτό είναι πουλημένο κυρίως σε τράπεζες εταίρων μας (2ο λινκ: διαχρονικά η εξέλιξη κατοχής εγχώριου δημ. χρέους από αλλοδαπούς), η ΟΝΕ εισάγει το ΔΝΤ καθώς είναι ..άπειρη να διαχειριστεί το ελληνικό ζήτημα ενώ κάνει και προετοιμασία για τυχόν επόμενες υποψήφιες χώρες καθώς η επιχειρούμενη προσαρμογή (10-15% του ΑΕΠ) θα μείνει στην ιστορία για χώρα χωρίς δικό της νόμισμα να υποτιμήσει.
Όλες αυτές οι τεχνικές λεπτομέρειες δεν είναι αμελητέες καθώς θα δημιουργήσουν προηγούμενο για τη διαμόρφωση μιας μόνιμης διαδικασίας εντός ΟΝΕ, η οποία θα αντικαταστήσει διαδικασίες όπως η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος (excessive deficit procedure στα ελληνικά), δημιουργώντας ισχυρότερο μηχανισμό παρακολούθησης των οικονομιών των κρατών-μελών και σε επόμενη φάση εγκαινιάζοντας υψηλότερη εποπτεία επί των δημοσιονομικών - και όχι μόνο - πολιτικών, με βάση τη τεχνογνωσία που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες το ΔΝΤ. Επ'αυτού, ο Ρεν δήλωσε ότι "η διαδικασία εποπτείας του δημόσιου χρέους πρέπει να ενταθεί", ενώ ακόμα και δημοσιογράφοι βάζουν τίτλους για το διευθυντήριο των Βρυξελλών ("Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε η πρόταση της Κομισιόν να επιθεωρούνται οι εθνικοί προυπολογισμοί ανά έτος, μόλις καταρτιστούν και πριν περάσουν από την έγκριση των κοινοβουλίων - μόνιμος μηχανισμός παρακολούθησης κρίσεων - σύσταση δείκτη ανταγωνιστικότητας"). καθώς . Πρώτες υποψήφιες χώρες είναι όλα τα "γουρούνια": η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και το μεγάλο "αγγούρι" που λέγεται Ισπανία [γιατί τα "γουρούνια" έχουν πρόβλημα ανταγωνιστικότητας], ενώ υπάρχουν νέες ενδείξεις ότι το "ντόμινο" συνεχίζεται με νέο επίκεντρο τη Λισαβώνα - η Λισαβώνα τα πάει περίφημα και σήμερα 22/3/10.
H γαλλίδα ΥΠΟΙΚ σημείωσε ότι "η κοινοβουλευτική απόφαση της Γαλλίας για βοήθεια προς την Ελλάδα, η οποία επίκειται, "θεωρητικά" μπορεί εφαρμοστεί και για βοήθεια προς άλλες χώρες της ευρωζώνης".
Μέσα σε όλα αυτά η ελληνική κοινωνία και ΦΟΒΑΤΑΙ τη πτώχευση [ενδεικτικό του σχετικού φόβου ενστίκτου είναι ότι ο ελληνικός πλούτος είναι κυρίως σε ακίνητα και όχι κινητά ή καταθέσεις] και βαθιά μέσα του γνωρίζει ότι έχει ΩΦΕΛΗΘΕΙ από τη κατάντια του κράτους του και δείχνει ότι ΑΔΥΝΑΤΕΙ να αντιδράσει, ότι κι αν υποστηρίζουν οι πολίτες (23/4/10: "Το 51% των Ελλήνων θεωρούν ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ θα βλάψει την Ελλάδα, ενώ το 27% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι θα ήταν ωφέλιμη, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Public Issue για λογαριασμό του Σκάι.
Η κυβέρνηση που της έλαχε να σκάσει στα χέρια της η βόμβα της οικονομίας, ύστερα από τη κορύφωση του λόγου εναντίον των κερδοσκόπων (6.ΙΙΙ.10:"την ώρα που η κυβέρνηση καταβάλλει υπεράνθρωπη προσπάθεια, κάποια "παιδάκια" στη Νέα Υόρκη και αλλού, καθισμένα μπροστά σε κομπιούτερ, [να] την υπονομεύουν") έχει διατάξει "σιγή ασυρμάτου" (14.ΙΙΙ.10:"Θα παρακαλούσα γενικώς, να μη γίνουμε εμείς οι αναλυτές, οι σχολιαστές των γεγονότων, ας τα αφήσουμε αυτά στους δημοσιογράφους") σε αγαστή συνεργασία με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (14.ΙΙΙ.10:"Σας επαναλαμβάνω ότι όσο λιγότερο μιλάμε, τόσο το καλύτερο για την οικονομία"), τώρα που το παιχνίδι έχει ήδη χαθεί προς όφελος πρώτα απ' όλα των κερδοσκόπων, οι οποίοι και κερδίζουν και δίνουν ώθηση στη κυβέρνηση να προσφύγει στη διεθνή εποπτεία. Οι δηλώσεις ΓΑΠ στη βουλή (16.ΙΙΙ.10:"στην Ευρώπη η πλειοψηφία είναι συντηρητική και η επιμονή του συντηρητικού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος οδήγησε στην επιλογή ενός όχι αμιγώς ευρωπαϊκού μηχανισμού") προσπαθούν απλά να δικαιολογήσουν με πολιτικό επιχείρημα τη κατάσταση και βέβαια να προετοιμάσουν τη κοινωνία.
Σημειώνεται ότι από την ημέρα της συνάντησης ΓΑΠ-Σαμαρά, ο τελευταίος υποστηρίζει την μη-απευθείας-προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και βέβαια στο ΔΝΤ. Στις 19.IV.10, σε προσυνέδριο του κόμματος με θέμα την οικονομία, o Σαμαράς, χωρίς να θέτει το ζήτημα ως εξής: η αντίθεσή μας στην προοπτική του ΔΝΤ είναι αδιαπραγμάτευτη εθνική στάση για τη Νέα Δημοκρατία. Η τοποθέτηση του Σαμαρά ουσιαστικά δηλώνει στη κυβέρνηση ότι ΔΕΝ πρόκειται να λάβει μέρος σε κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" οπότε ο ΓΑΠ περιορίζεται είτε να προχωρήσει στη λήψη μέτρων εξαντλώντας τις πιθανότητες μη-προσφυγής είτε στην προσφυγή στο μηχανισμό.
Εντάξει, "θα ακούσουμε τη μουσική να παίζει", ο στόχος όλων των παραπάνω ποιος είναι; Αυτό πραγματικά δεν έχει ξεκαθαρίσει. Εκτός εάν ο στόχος είναι μόνο η διασφάλιση των πιστωτών μας υπό πλήρη υποταγή... Εκεί είναι που θα πρέπει τελικά να εστιάσουμε εμείς οι πολίτες γιατί όλα δείχνουν ότι οδηγούμαστε σε ταχεία απαξίωση των πολιτικών, το "θυμό της μεσαίας τάξης", ο οποίος θεωρώ ότι δύσκολα θα εξαερωθεί ήσυχα τα επόμενα χρόνια στις στάχτες της εξάρθρωσης (πάλι;) της εγχώριας τρομολαγνείας, του τζακ-ποτ, του tittytainment μέσω του ΣΤΑΡ και της "εθνικής πορνοστάρ". Ο μόνος στόχος που οι αμαρτωλοί ξένοι οίκοι έχουν καταφέρει να συγκεκριμενοποιήσουν διακρίνεται στο ακόλουθο διάγραμμα και προέρχεται από την ελβετική UBS - που έχει άμεσα συμφέροντα καθώς η ίδια και άλλες ελβετικές τράπεζες μας έχουν δανείσει €75 δισ..
Σύμφωνα με το πίνακα, εάν η Ελλάδα εισέλθει σε ένα αυστηρό πρόγραμμα προσαρμογής διάρκειας minimum τριών ετών [2011-2013]το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να ..σταθεροποιήσει το δημόσιο χρέος σε επίπεδα περί το 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, θα βρεθούμε δηλαδή σε επίπεδα δημοσίου χρέους που ..απολαμβάναμε (20% υψηλότερα βέβαια) από την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ επί "κινέζου" Σημίτη μέχρι και κάποια στιγμή των κυβερνήσεων Καραμανλή Β'. Σημειώνεται ότι πιο δυσοίωνες προβλέψεις κάνουν λόγο για δημόσιο χρέος στο 150% του εγχώριου ΑΕΠ, υπολογίζοντας βέβαια μεγαλύτερη ύφεση.
Προφανώς, εντός του στόχου θα είναι η εξάλειψη διαφόρων εγχώριων στρεβλώσεων που η κάθε εγχώρια συντεχνία καταφέρνει να επιβάλλει στις υπόλοιπες ώστε όλοι να ζούμε κατά κάποιο τρόπο ευχαριστημένοι και ενδεχόμενα θα καταφέρει να ανασυντάξει τον (μειούμενο) κρατικό μηχανισμό σίγουρα βελτιώνοντάς τον. Όμως ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΔΥΣΘΕΩΡΑΤΑ ΥΨΗ και τα εγχώρια χώματα θα παραμείνουν υπό το ζυγό των πιστωτών τους μέχρι την επόμενη κρίση... Που μπορεί να έρθει πιο σύντομα από το διάστημα που μεσολάβησε από το peak της προηγούμενης (1993)...
Μήπως, στόχος μπορεί να θεωρηθεί η εκποίηση δημόσιας περιουσίας[€12δισ. αποκρατικοποιήσεων ο στόχος της κυβέρνησης για 2010-2014], όπως αυτή ξεκίνησε στις αρχές της προηγούνενης δύσκολης δημοσιονομικής καταστασης και συνεχίστηκε με αργό ρυθμό τα τελευταία χρόνια;
Ένας στόχος που και εφικτός είναι - αλλά πολύ περισσότερο αναγκαίος - είναι μια μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη, ώστε το άρθρο 4 παρ. 5 του Ελληνικού Συντάγματος 1975/1985/2001 "Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους" να ισχύει στη πράξη.Προσωπικά, αυτός θα πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος.
[πλαίσιο μέτρων που συστήνονται/επιβάλλονται στην εγχώρια κυβέρνηση βρίσκονται στο λινκ με τα συμπεράσματα του ECOFIN Φεβρουαρίου, αυτό υπέγραψαν αυτό είναι το πιο έγκυρο - προσωπική εκτίμηση είναι ότι οι δύο τομείς που θα χτυπηθούν περισσότερο θα είναι η δημόσια παιδεία και η δημόσια υγεία - λίστα με ότι γράφεται στο τύπο για τα μέτρα που προτείνει το ΔΝΤ- η λίστα του ΟΟΣΑ για τα μέτρα φθινόπωρου]
Πριν την επόμενη παράγραφο που ασχολείται με την αναδιοργάνωση του χρέους, ας βάλω ακόμα ένα στόχο, που είναι εύκολος να πραγματοποιηθεί αλλά συνάμα τόσο δύσκολος: ΝΑ ΜΑΣ ΓΙΝΕΙ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ (ονόματα και διευθύνσεις), ΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (π.χ. 1897-1908-1918 κλπ) ΣΥΜΦΩΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ, ΜΕ ΤΙ ΟΡΟΥΣ (ποσό, ποσό που πραγματικά εκταμειεύθηκε και μπήκε στην Ελλάδα, επιτόκιο). Στοίχημα βάζω όσο θέλετε ότι μερικά δάνεια θα γίνονται rollover από το 1897 - ωραίο ιστορικό και σχετικό λινκ.
Παράλληλα, η άλλη λύση που υπάρχει αν και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μπορεί να εφαρμοστεί καθώς οι διαπραγματεύσεις με έναν στη μία πλευρά και πολλούς απέναντι είναι συνήθως ανέφικτες, είναι η ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ/ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ του χρέους, χωρίς δήλωση αδυναμίας εξυπηρέτησης ούτε χρεωστάσιο. Θεωρώ ότι η βάση επαναδιαπραγμάτευσης - η οποία εννοείται πως θα συνοδεύεται από ανάλογα επιτόκια - θα πρέπει να είναι μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης του κρατικού χρέους με πρώτο στόχο οι λήξεις των εκδόσεων 2011-2013 να μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία - ακόμα ένα άρθρο με τις επιλογές επαναδιαπραγμάτευσης του εγχώριου χρέους. Στα τελευταία δημοσιεύματα αναφέρεται ότι "πλέον, οι αγορές βλέπουν αναδιάρθρωση" του κρατικού χρέους. Θεωρείται δύσκολη η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους καθώς κατά 80% είναι αγορασμένο από χώρες ΟΝΕ και την Ελβετία, και βέβαια από εγχώριες τράπεζες: οι συνέπειες "κουρέματος" κατά 20-30% θα είναι πολύ ισχυρές ενώ αξίζει να σημειώθεί ότι τα εγχώρια ομόλογα κατά 50% είναι "παρκαρισμένα" στην ΕΚΤ για την άντληση ρευστότητας.
Στόχο σίγουρα πρέπει να αποτελεί η διευθέτηση της τριπλής εγχώριας δημοσιονομικής/οικονομικής αντισορροπίας: τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα και δημόσιο χρέος και έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών.
Ένας ακόμα στόχος, που ενδεχόμενα να βρίσκεται μόνο στη σφαίρα στης φαντασίας (μου) είναι η τρομαχτική ευκαιρία που υπάρχει, με την έλευση του μηχανισμού στήριξης και τη παρουσία ξένων τεχνοκρατών, για τη αναδημιουργία του κρατικού μηχανισμού ώστε αυτός να προσφέρει επίπεδο υπηρεσιών ευρωπαϊκού επιπέδου. Απουσιάζει βέβαια η απαραίτητη εκπαίδευση από πλευράς των ληπτών των κρατικών υπηρεσιών αλλά υπάρχει σίγουρα περιθώριο παροχής υψηλότερου επιπέδου υπηρεσιών, να συγκλίνει δηλαδή προς τον σχετικό ευρωπαϊκό μέσο όρο ("αφού δεν μπορείς να το αποφύγεις, κοίταξε τουλάχιστον να επωφεληθείς. Οι σκληρές αντικοινωνικές ρυθμίσεις θα μπορούσαν σε επόμενη φάση να αποβούν επωφελείς για την κοινωνία. Δεν είναι άσχημο να αποκτήσει διοίκηση, φορολογικό σύστημα, υγιή ασφαλιστικά ταμεία, πραγματική εκπαίδευση. Οι Ενετοί ήταν κατακτητές, αλλά άφησαν και μερικά πανέμορφα κτίσματα").
Η θεώρηση αναδιοργάνωσης του κρατικού μηχανισμού δείχνει ότι θα συντελεστεί με την είσοδο ιδιωτικών εταιρειών (συμβούλων) εντός του κρατικού μηχανισμού ("Ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες θα αναλάβουν να «κυνηγήσουν» τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, αλλά και να παρακολουθούν σε μηνιαία βάση την εκτέλεση του προϋπολογισμού από υπουργεία, ασφαλιστικά ταμεία και νοσοκομεία").
Στο πλαίσιο του παραπάνω στόχου, μια άποψη που κερδίζει καθημερινά έδαφος είναι ότι μόνο μέσω του μπαμπούλα ΔΝΤ είναι δυνατόν να λειτουργήσουν πέντε πράγματα σε αυτή τη χώρα καθώς κανείς - περισσότερο από όλους οι πολιτικοί - δεν θέλει να ξεβολευτεί και περιμένει είτε να τρωθεί μόνο ο διπλανός του είτε η επανάσταση να ξεκινήσει από τους γύρω του και όχι από τον ίδιο. Το χαρακτήρισα σκληρά: "το ΔΝΤ είναι αυτό που μας αξίζει". Άλλο που πρώτα οι Γερμανοί επιθυμούν μόνοι τους να τα καταφέρουν οι Έλληνες.
Προσωπικά, θεωρώ υπαρκτή τη προοπτική εξόδου από την ευρωζώνη (εννοείται πως ΔΕΝ μπορούν να μας αποβάλλουν καθώς δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη) - ως ένα ακόμα στόχο - αλλά θα πρέπει να ενημερωθούν ΟΛΟΙ ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται αρχικά την μη εισαγωγή αγαθών. Εάν μπορεί αυτό να χωνευθεί από το σύνολο των εγχώριων κατοίκων δεν έχω καμία αντίρρηση. Αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχουν άντερα και από τους πολίτες για να αποδεχτούν μια τέτοια προοπτική, εγώ ή ο greek rider μπορεί να έχουμε αλλά δε το πιστεύω για τη μεγάλη πλειοψηφία. Βέβαια, στα πλαίσια της όλης συζητησης θα πρέπει να διερωτηθούμε όλοι κάτι ακόμα: όπως το μοντέλο της Γερμανίας είναι δύσκολο να είναι το μοντέλο της ευρωζώνης, έτσι, το μοντέλο της Ελλάδας αντέχει να είναι μέλος της ευρωζώνης και του σκληρού ευρώ;
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η χώρα θα βρίσκεται υπό πολυετή περίοδο μεταρρυθμίσεων - το γράφει και στην επιστολή παραπάνω ο Παπακωνσταντίνου, έστω και για κερδίσει χρόνο - και χωρίς ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ αποτυχίας καθώς θα προσπαθεί να επιτυγχάνει τους στόχους της, είτε αυτοί είναι η εξυπηρέτηση των δανειστών της είτε η εξυπηρέτηση των 11 εκ. κατοίκων της. Εννοείται πως οι πρώτοι που δεν έχουν πλέον καμία δικαιολογία αποτυχίας είναι η πολιτική ελίτ. Και είναι αυτοί, καθώς αυτοί κυβερνούν, που είναι αναγκασμένοι να λάβουν τα επόμενα χρόνια "αναγκαία αντιδημοφιλή μέτρα".
Τέλος, όλα δείχνουν ότι μετά "τα μπάνια του λαού", ο τόπος αυτός θα έχει πραγματικά εισέλθει σε μια νέα σκοτεινή εποχή.
No comments:
Post a Comment