Ας γράψουμε κι ένα ανέκδοτο (ιστορία της φαντασίας μου), έτσι για να γελάσουμε και λίγο τώρα που κάνει και κρύο.
Είμαι η μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου μου (παραγωγή ζυμαρικών).
Δυστυχώς, διάφορα μικρά προβλήματα (π.χ. είμαι σε φάση πτώχευσης) μου στερούν την δυνατότητα να κατεβαίνω σε διαγωνισμούς προμηθειών δημόσιων νοσοκομείων.
Αν δεν έχω πέντε-έξι θείες, βάζω μια αγγελία στην εφημερίδα και ψάχνω για κάποιους που επιθυμούν €1000/μήνα, ανοίγοντάς τους τελικά μερικές Ετερόρυθμες Εταιρείες (Ε.Ε.) με σκοπό την παρασκευή, διακίνηση και εμπορία ζυμαρικών.
Χρησιμοποιώντας όλη μου την γοητεία.. εγώ, η μεγάλη εταιρεία του κλάδου, καταφέρνω να χάσω όλους τους διαγωνισμούς που λαμβάνω μέρος και τελικά οι μικρές αυτές εταιρείες έχουν τις δεκάδες συμβάσεις με δημόσια ιδρύματα που είχα εγώ παλαιότερα.
Οι μικρές αυτές Ε.Ε. δεν έχουν:
1. εργοστάσιο παραγωγής
2. μεταφορικά μέσα
3. αποθηκευτικούς χώρους
...μπορούν όμως εύκολα να νοικιάσουν μερικά και ..να αγοράσουν από εμένα (φασόν), τον leader του κλάδου, όλα αυτά τα ζυμαρικά (και κρέατα-λάδια-γαλακτοκομικά κοκ.) που πρέπει να πουλήσουν στα ιδρύματα που κέρδισαν τους διαγωνισμούς τους.
Έτσι, κι οι Ε.Ε. κάνουν την δουλειά τους πουλώντας €0.05 το πακέτο μακαρόνι στα ιδρύματα(ζουν καλά) κι εγώ ο market leader μπορώ και να πουλάω στο Σ/Μ το πακέτο €0.33 (ζω καλύτερα).
Τι να τις κάνεις τις επενδυτικές ευκαιρίες - έστω και τύπου On Telecoms - όταν μπορείς να έχεις μπροστινούς...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment