31.12.14

2015, τρεις οι δρόμοι


Τελειώνει το 2014 μαζί με κάμποσες βεβαιότητες. Όμως μία επιμένει, οι επόμενες εκλογές έχουν ξεκάθαρο νικητή (κατά 95%). Αντίθετα, δεν υπάρχει απολυτότητα, παρά μόνο σοβαρές εικασίες / εκτιμήσεις για την επομένη της 25ης Ιανουαρίου 2015 (εδώ / εδώ).

Εκτιμήσεις περισσότερο θετικές από το αναμενόμενο μας έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού διατυπωμένες με αμερικάνικο τρόπο: "Για 80 δισ. ευρώ, απλά δεν αξίζει το ρίσκο μίας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ ή μία αθέτησης πληρωμών. Θα είναι καλύτερο να επιτευχθεί μία συμφωνία". (1*)
Τέτοια γράφουν και στο Λονδίνο: «Πιστεύουμε ότι ο Τσίπρας θα φανεί πιο ρεαλιστής από ότι υποδεικνύει η προηγούμενη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ. Άνοιξε κανάλια επικοινωνίας με το Βερολίνο, το Παρίσι και την Φρανκφούρτη και έχει κάθε κίνητρο να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί σχετικά μικρές αλλαγές στο ελληνικό πρόγραμμα και να επωφεληθεί από τα πρώτα στάδια της ελληνικής ανάκαμψης αντί να την εκτροχιάσει». H Barclays υφαίνει πιο συγκεκριμένα σενάρια για την εξέλιξη της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ ενώ μπλέκει και τις εκλογές εντός 2015 σε Πορτογαλία-Ισπανία (Podemos) [και πιθανότατα Ιταλία].
«Κρατήστε τα ελληνικά ομόλογα» λέει η Morgan Stanley
.
Στη μέση βρίσκεται η σκέψη του Γάλλου Πικετύ: "Αντί να απορρίψει η Ευρώπη κόμματα όπως το Podemos και ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να συνεργαστεί μαζί τους για μια δημοκρατική επανίδρυση της ΕΕ. Αλλιώς, ο πολιτικός κραδασμός θα προέλθει από τα δεξιά και θα είναι ισχυρός. Το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας μπορεί θαυμάσια να κερδίσει περιφέρειες στις περιφερειακές εκλογές του ερχόμενου Δεκεμβρίου."
Η Μαρίν Λεπέν χαιρετίζει θερμά τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας της Βουλής των Ελλήνων και το χαστούκι που δόθηκε στον υποψήφιο της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ κ. Δήμα στο πλαίσιο της προεδρικής εκλογής.
Σουηδία: (1) Πρόωρες εκλογές στη Σουηδία - Απορρίφθηκε ο προϋπολογισμός της κεντροαρίστερής κυβέρνησης. Οι ακροδεξιοί προκάλεσαν την κρίση διαφωνόντας με τις δαπάνες για τους μετανάστες [εκλογές] (2) Δεύτερος εμπρησμός τεμένους μέσα σε πέντε ημέρες (3) Η κυβέρνηση της συνεννόησης [όχι εκλογές].
.
Σε διαφορετικό μήκος παραμένει η γραμμή της χαμένης κυβερνητικής πλειοψηφίας και του ..Σόιμπλε, προφανώς και λόγω των επικείμενων εκλογικών αναμετρήσεων στον ευρωπαϊκό Νότο. "..οι δύσκολες μεταρρυθμίσεις αποδίδουν καρπούς και δεν υπάρχει εναλλακτική. Θα συνεχίσουμε να βοηθούμε την Ελλάδα να βοηθήσει τον εαυτό της στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Αν η Ελλάδα πάρει διαφορετικό δρόμο, θα είναι δύσκολο. Οι νέες εκλογές δεν αλλάζουν τις συμφωνίες που έχουμε πετύχει με την ελληνική κυβέρνηση. Οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει τις συμφωνίες που έχει συνάψει η προκάτοχός της".
Οι Γερμανοί στοιχίζονται πίσω από τον υπουργό τους: Οι εποχές που έπρεπε να σώσουμε την Ελλάδα έχουν παρέλθει. Δεν υπάρχουν πλέον δυνατότητες εκβιασμού. Η Ελλάδα δεν έχει συστημική σημασία για το ευρώ. Η συγκεκριμένη άποψη πλέον τιτλοφορείται Φουντώνουν εκ νέου τα σενάρια της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
.
Δεν γνωρίζω ποιος ακριβώς συνδυασμός των τριών τάσεων θα εφαρμοστεί τελικά, εάν και εφόσον οι τρεις προεκλογικές εβδομάδες δεν αλλάξουν τον πρωτοπόρο των δημοσκοπήσεων, θυμάμαι όμως τις δηλώσεις του επικεφαλή του. "Θα περάσουμε δύσκολες στιγμές, αλλά με το κεφάλι ψηλά και με το μυαλό στην αξιοπρέπεια του πολίτη, θα τα καταφέρουμε".
Ελπίζω να μεταδώσουν ΟΛΟΙ οι αρχηγοί την ίδια αισιοδοξία.

Καλή χρονιά 2015!!

update 1.1.2015
Tι θα μας δείχνουν πως κινούνται τα πράγματα;
-Το μέγεθος των τραπεζικών καταθέσεων
-Το spread μεταξύ των αποδόσεων των 10ετών και των 3ετών ομολόγων
-Τα CDSs


____________________________
(1*) Reuters, May 15, 2014: Tsipras has said he would seek to negotiate an international write-off of about one-third of Greece's debt if Syriza came to power but said he prefers a consensus solution rather than using the option of a Greek default as a weapon.


30.12.14

πτώχευση: η απάτη του ελληνικού πρωτογενούς πλεονάσματος

Οι πιθανότητες η Ελλάδα να αποχαιρετήσει το ευρώ είναι περισσότερες από ποτέ
washingtonpost.com/wonkblog: The odds of Greece leaving the euro have never been higher

Το άρθρο επιχειρηματολογεί στο πως η καλύτερη χρονική στιγμή -και για τους Γερμανούς και για την Ευρώπη- για να πτωχεύσει η Ελλάδα (=αποχωριστεί το κοινό νόμισμα) είναι το 2015.
Και αυτό το στηρίζει στο πρωτογενές πλεόνασμα 3%ΑΕΠ που δείχνουν τα νούμερα ότι έχει η Ελλάδα.
Πρόκειται για μια πεποίθηση ήδη γνωστή από το 2010-2012: εάν εξισορροπήσεις τα έξοδα με τα έσοδά σου, μπορείς να πτωχεύσεις στους τόκους και το χρέος σου. Ίσως μάλιστα να σε βοηθήσουν και οι εταίροι (ώστε να πλησιάσεις την Ουγγαρία).

Προκειται για απάτη. Είτε γιατί το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μικρότερο από αυτό που λένε τα νούμερα (δείτε τις απλήρωτες οφειλές του δημοσίου ή όσους περιμένουν να εισπράξουν σύνταξη/εφάπαξ). Είτε γιατί θεωρείται ότι η ελληνική κυβέρνηση ΘΑ ΕΧΕΙ πρωτογενές πλεόνασμα όταν εκκινήσει η διαδικασία εξόδου.

Οι Έλληνες θα συνεχίσουν να πληρώνουν ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, φόρο εισοδήματος και άλλους φόρους (=έσοδα κράτους) όταν η ελληνική κυβέρνηση θα διαχειρίζεται την έξοδο από το κοινό νόμισμα;
Νομίζω ότι η πλειοψηφία θα κοιτάξει το τομάρι της. Όπως κάνει από την αρχή της κρίσης.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι εγχώριο DNA είναι γεμάτο από λαθρεμπόριο, μαύρη αγορά και μαυραγορίτες και ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει επιβάλλει ακόμα περισσότερο το "εγώ", τη πάρτη μας και όλα τα άλλα να πάνε πιο πέρα.
Το "μαζί" και το "συλλογικό" έχει χάσει κάθε αίγλη, ειδικά όταν έχει κοσμητικό επίθετο το "δημόσιο".

Οπότε καλύτερα να μην συνεχίσει η συζήτηση.

Καλύτερα να πιστέψουμε τις εκτιμήσεις του Σταθάκη:
"Υπάρχουν δύο στρατόπεδα στην Ευρώπη. Το ένα θέλει να προχωρήσει με τη λιτότητα και το άλλο λέει: Χρησιμοποιήστε την ποσοτική χαλάρωση και τη δημοσιονομική επέκταση για να χρηματοδοτήσετε την ανάπτυξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο δεύτερο στρατόπεδο"

Και να διαβάσουμε τι αναφέρει σχετικά η GS:
"Οι αγορές κρατικών ομολόγων της ΕΚΤ θα προχωρήσουν, σύμφωνα με την αρχική προσδοκία μας, με όλες τις χώρες της ΟΝΕ που έχουν σταθερή χρηματοδότηση (είτε μέσω πρόσβασης στις αγορές είτε από κάποιο σχέδιο χρηματοδότησης όπως προβλέπεται). Επί του παρόντος, η Ελλάδα δεν έχει ούτε το ένα ούτε το άλλο".


26.12.14

Εμπρός για το δημοψήφισμα

Τουλάχιστον δύο (2) θέματα έχουν οι εγχώριοι κάτοικοι αυτής της χώρας:

1. την (παντελή αδυναμία για) ένωση /συσπείρωση - όπως το 1940 - κάτι που στη δημοκρατία ονομάζεται "συμμετοχή"
2. την αποφυγή έκφρασης καλής κουβέντας για κάποιον άλλο [δηλαδή να ψοφάει πάντα η κατσικούλα του γείτονα και ποτέ να μην δουλεύουμε περισσότερο για να τον ξεπεράσουμε]

(υπάρχει και το Νο.3, το ότι ελάχιστοι πια χαμογελούν, "δωρεάν" ή από φόβο να μην απολυθούν, η κακοδιάθεση όμως κρύβει ψυχολογικά αίτια που μπορούν να αντιστραφούν ώστε να μην είναι μια μόνιμη κατάσταση)



Τα παραπάνω τόσο προφανή καλύτερα να ευθυγραμμιστούν με τις ιδεοληψίες που συνοδεύουν τις (λιγοστές πια) συζητήσεις για το "επόμενο" νόμισμα της Ελλάδας.

Α. Η Ελλάδα θα είχε καλύτερη τύχη εάν το 2010 επέλεγε να χρεοκωπήσει έναντι του δημόσιου χρέους, άλλαζε νόμισμα και ξεκινούσε μια σοβαρή προσπάθεια με ρυθμιστή τη δικαστική εξουσία(1*) - αυτή θα όριζε τις σωστές / λάθος συμπεριφορές που θα αναπτύσσονταν. Σκοπός της διαδικασίας θα ήταν η Ελλάδα να λάβει ενεργότερο ρόλο στην παγκοσμιοποίηση, διαφορετικό από "δημόσιο και ιδιώτη καταναλωτή δανείων", πχ προσέλκυση περισσότερων τουριστών και επενδυτών οι οποιο θα ενδιαφέρονταν για φθηνές επιλογές.

Β. Η μετάβαση σε νέο νόμισμα το 2015, όταν το δημόσιο χρέος έχει υπογραφεί να προσδιορίζεται σε ξένο δίκαιο είναι μια αυτοκτονική επιλογή(2*). Το ίδιο ισχύει και στη περίπτωση εφαρμογής διπλού νομίσματος (στυλ Κούβας). Και σε αυτές τις επιλογές, το δικαστικό σύστημα θα ήταν πολύτιμη δικλείδα ασφαλείας, εννοείται μέσω του ευρωπαϊκού κεκτημένου και στα πλαίσια μιας κυβέρνησης που θα ενισχύει το ρόλο της δικαιοσύνης αντί μιας αυταρχικής κυβέρνησης που θα εξουσίαζε με όχημα τους δικαστές, πχ €1/μήνα κατώτατος μισθός.

[η μόνη επιλογή που νοείται να συζητηθεί σοβαρά σε περίπτωση μιας μακροχρόνιας διαπραγμάτευσης με το ευρωπαϊκό κατεστημένο είναι εκείνη της έκδοσης IOUs ως (εσωτερικού) δανεισμού, λίγο πριν τις αποπληρωμές του καλοκαιριού (21.5.12 Πληρωμές μισθών-συντάξεων σε... IOUs) - Goldman Sachs: Κρίση «τύπου Κύπρου» το χειρότερο σενάριο]

Τα Α και Β είναι από τα προφανή που έχουν να σκεφτούν όσοι παίρνουν μέρος σε μια τέτοια συζήτηση. Αλλά δεν είναι τα ουσιώδη. ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΕΘΕΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ, τι ακριβώς θέλουμε, πέρα από το αδιαμφισβήτητο: "να προχωρήσουμε μπροστά, να πιάσουμε τους ευρωπαϊους, γιατί έχουμε μείνει πολύ πίσω".

(1) Να υποθηκεύουμε τη συσσωρευμένη (ιδιωτική) περιουσία / κληρονομιά για νέα καταναλωτικά δάνεια
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι στις 40 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη και ο υπάρχον ιδιωτικός πλούτος αρκεί για τουλάχιστον 60-80 ακόμη χρόνια σπατάλης - το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστοι σήμερα εμπιστεύονται τα λεφτά τους σε επενδύσεις Ελλήνων, ακόμα και αν είναι η ελληνική γη.
[οι υπόλογισμοί των ΕΝΦΙΑ είχαν ως στόχο περίπου το 0.2% της αντικειμενικής αξίας της ακίνητης περιουσίας, η οποία υπολογιζόταν να έφτανε το €1τρις, αυτό υποδηλώνει ιδιωτική περιουσία Χ2 ή Χ3 του δημοσίου χρέους και σε κάθε περίπτωση το συνολικό εγχώριο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό μαζί, είναι μικρότερο της εγχώριας ιδιωτικής περιουσίας - όταν η δημόσια ιδιωτική (sic) περιουσία υπολογίζεται να είναι από τις υψηλότερες της Ευρώπης (3*)]

(2) Να γίνουμε η Φλώριντα της ΕΕ/ΟΝΕ
Η ομοιότητα είναι τεράστια, ο αριθμός των συνταξιούχων κατοίκων επίσης. Πρόκειται για "σύνορα" και εκεί μάλιστα είχαν απέναντί τους τη Κούβα (που τελείωσε από εχθρός) ενώ εμείς θα συνεχίσουμε να έχουμε Τουρκία και δυστυχείς μετανάστες (4*) που θα μπαίνουν στα νερά μας. Μάλιστα εδώ μπορείς να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα και να φας φθηνό ψάρι. Και οι δύο έχουμε αρκετό ορυκτό πλούτο. Οπότε αυτό που μας λείπει είναι η βάση της NASA (= η σταθερή συνεισφορά του δημοσίου για ..επενδυτικούς σκοπούς).

Αυτό που υπονοείται είναι ότι υπάρχει μέλλον. Αυτό που ζητείται είναι η καλύτερη επιλογή μεταξύ της εξωστρεφούς οικονομίας (εξαγωγές, τουρισμός, τομείς που εισάγουν πλούτο αντί δανείων στη χώρα) και της αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου (υποδομές, μέγεθος, άσκηση πολιτικής (πχ καθυστερημένων δανείων - ενθάρρυνσης νέας οικονομίας), στρατηγικές επιλογές διαχείρισης ΕΣΠΑ). Και όλο αυτό με σύμμαχο την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων που έχει μάθει να πετυχαίνει χωρίς οργάνωση ενώ όταν έχει ένα υποτυπώδες σχέδιο μπορεί να θριαμβεύσει.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που δεν έχει θέση στην Ελλάδα του 2015 είναι η συνύπαρξη των
"75% των Ελλήνων θέλουν ως νόμισμα το ευρώ" και
"75% των Ελλήνων λένε όχι στο μνημόνιο"
Γελάνε μαζί μας και δε μπορούμε να τους πείσουμε ούτε για το γερμανικό κατοχικό δάνειο που ακόμα μας χρωστάνε.

Και κάπου εδώ θα πρέπει να σκεφτούμε τη ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που έχουμε τη δυνατότητα να στείλουμε σε διαπραγμάτευση το 2015 απέναντι στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

αξιοπρόσεκτο δέσιμο διορθωτικών φακών


____________________________
(1*) η δικαστική εξουσία μόνο κατά το Σύνταγμα είναι ανεξάρτητη εξουσία, ούτε αυτοδιοίκητο υπάρχει παρά μόνο το υπουργικό συμβούλιο διορίζει τους επικεφαλείς της, κατεξοχήν ελεγχόμενη
 
(2*) οι πανέξυπνοι fund managers έχουν αλλάξει επίπεδο, δείτε πως σκέφτονται για τα δημόσια χρέη της Νο.19/G20 χώρας του πλανήτη: "Αναζητούν περιουσιακά στοιχεία, που ανήκουν σε άτομα προσκείμενα στην κυβέρνηση της Αργεντινής. Ελπίζουν ότι αν αποδείξουν ότι πρόκειται για προϊόν διαφθοράς, η αμερικανική δικαιοσύνη θα τα δεσμεύσει και εκείνοι θα μπορέσουν στη συνέχεια να τα εκποιήσουν"

(3*) Η Ελλάδα ανήκει στα όσα αναλύει ο Πικετύ στο Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα

(4*) οι δυστυχείς μετανάστες θα συνεχίσουν να διασχίζουν τις ελληνικές θάλασσες για να φτάσουν εκει που επιθυμούν, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να χειριστεί το ζήτημα με τρόπο που να καλύπτει ουσιαστικά τα συμφέροντά της



14.12.14

ψηφοφόροι ενωθείτε

Το τέλος της ύφεσης έρχεται μόνο του, το τέλος της διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαίους όχι.

Στις επικείμενες εκλογές οι ψηφοφόροι [βουλευτές και πολίτες] έχουν να διαλέξουν μεταξὐ (ενδεικτικά):
A. να καταργηθούν
- όλες οι εξαιρέσεις από τη φορολογία ΦΠΑ και ακινήτων
- όλες οι πρόωρες συνταξιοδότησεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα
Β. να παραμείνουν οι ανωτέρω εξαιρέσεις και η διαπραγμάτευση να βρει άλλα κοινά σημεία

"Κατηγορηματική δέσμευση" από Ελλάδα για όλα τα αναγκαία μέτρα
«Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται κατηγορηματικά (unequivocally) να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης, σε παραγωγική συνεργασία με τα όργανα (σημ. της τρόικα), επαναλαμβάνοντας την προσήλωση στις προτάσεις που ήδη έχουμε στείλει στα όργανα» αναφέρει ο ΥΠΟΙΚ Γκ. Χαρδούβελης στην δισέλιδη επιστολή του προς τον επικεφαλής του Eurogroup, τα στελέχη της ΕΕ αλλά και του ΔΝΤ την οποία παρουσιάζει το Capital.gr μαζί με την επιστολή του EFSF και την έκθεση της τρόικα

Σε κάθε περίπτωση, έχει φτάσει η ώρα για εκείνο το δημοψήφισμα:
Η Ελλάδα θα συνεχίσει με τους υπόλοιπους της ΟΝΕ ή να επιστρέψει σε κατάσταση που βρίσκονται χώρες όπως η Αλγερία ή το Μαρόκο;
Ας ρωτήσουν άλλους λαούς, πλην των Σέρβων, για τους οποίους έδωσε απάντηση ο πρόεδρός τους πριν μερικές μέρες στον Αλέξη Νίκολιτς: «Εσείς είστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δυστυχώς! Εμείς προσπαθούμε να ενταχθούμε και δεν τα καταφέρνουμε, πάλι δυστυχώς!»

13.8.14

Το τέλος της ύφεσης


Η συρρίκνωση του πραγματικού ΑΕΠ κατά μόνο 0,2%σηματοδοτεί την έναρξη μιας μακροχρόνιας πορείας προς πραγματική σύγκλιση και ανάκαμψη, διαπιστώνει στην σημερινή έκδοση «7 ημέρες οικονομία» η Eurobank, με αφορμή την ανακοίνωση της  Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για τις εκτιμήσεις των εθνικών λογαριασμών για το 2ο τρίμηνο του τρέχοντος έτους.

Σύμφωνα με την ανάλυση της Eurobank, στην περίπτωση που επαληθευόταν το αισιόδοξο σενάριο  για θετικό πρόσημο στον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης - για πρώτη φορά ύστερα από 23 συνεχόμενα τρίμηνα συρρίκνωσης της εγχώριας παραγωγής σε ετήσια βάση – το 2ο τρίμηνο του 2014 θα αποτελούσε την έναρξη της περιόδου ανάκαμψης για την ελληνική οικονομία. Σύμφωνα με την σημερινή ανακοίνωση, το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε σε σχέση με το 2ο τρίμηνο του 2013 κατά 0,2%.

Οι σταθεροποιητικές ενδείξεις της ελληνικής οικονομίας, ήτοι πρωτογενές πλεόνασμα, μείωση του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, έξοδος της χώρας στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, ανάκαμψη της καταναλωτικής εμπιστοσύνης, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, συνεπικουρούν προς αυτή την κατεύθυνση. Ο αγώνας για την είσοδο της χώρας μας σε ένα μονοπάτι ισχυρής ανάκαμψης έχει ξεκινήσει.

Ωστόσο, με βάση την σημερινή, εν μέρει θετική είδηση, οι αντιδράσεις τόσο των καταναλωτών όσο και των επιχειρήσεων και πρωτίστως των ασκούντων την οικονομική πολιτική θα πρέπει να είναι πολύ συγκρατημένες. Το πιθανό τέλος της ελληνικής «Μεγάλης Ύφεσης» δεν συνεπάγεται ότι το βιοτικό επίπεδο του μέσου έλληνα ή της μέσης ελληνίδας καλυτερεύει, απλά σταματάει η χειροτέρευσή του. Δύο ή τρία συνεχόμενα τρίμηνα αύξησης του πραγματικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΠΑΕΠ) δεν συνεπάγονται αυτομάτως και μια μελλοντική διαρκή πορεία ανάκαμψης. Όσο οι πραγματικές επενδύσεις ως ποσοστό του  ΠΑΕΠ παραμένουν στα σημερινά επίπεδα (13,87%), όσο η συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών της παραγωγής παραμένει αισθητά χαμηλή, όσο καθυστερούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όσο δεν αυξάνεται το κεφάλαιο της αξιοπιστίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, η ελληνική οικονομία μπορεί μεν να μην συρρικνώνεται ωστόσο δύναται να παγιδευτεί σε μια τροχεία μακροχρόνιας στασιμότητας ή ισχνής οικονομικής μεγέθυνσης. Η επίδοση της οικονομίας του Μεξικού την δεκαετία του 80 και της οικονομίας της Ιαπωνίας την δεκαετία του 90 αποτελούν τρανά παραδείγματα μακροχρόνιας στασιμότητας.

Τέλος, βραχυπρόθεσμα δε θα πρέπει να παραβλέψουμε την πιθανή επίπτωση που μπορεί να υπάρξει στο πραγματικό ΑΕΠ του τρίτου τριμήνου αλλά και στον ετήσιο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ οι επιπτώσεις από την επιβολή αποκλεισμού εισαγωγών από την Ρωσία σε αντίποινα των κυρώσεων που της επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά τα πρόσφατα γεγονότα στην Ουκρανία. Αν και το μερίδιο των ελληνικών εξαγωγών αγαθών προ την Ρωσία είναι σχετικά χαμηλό είναι απαραίτητο να τονίσουμε εδώ πως η εξάρτηση από έναν μόνο αγοραστή για τις εξαγωγές – κυρίως αγροτικών προϊόντων – δείχνει και την ανάγκη στροφής του ελληνικού εξαγωγικού κλάδου προς ένα πιο διαφοροποιημένο και με ποιοτική ταυτότητα προϊόν. Παράλληλα, η συνέχιση της παρούσας κατάστασης στις σχέσεις με την Ρωσία μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο ελληνικό ΑΕΠ κυρίως εξαιτίας της, σε μεγάλο βαθμό, αναπόφευκτης εξάρτησης από το τις εισαγωγές φυσικού αερίου από τη συγκεκριμένη χώρα.

Επιστρέφοντας στη συζήτηση μας για το τριμηνιαίο πραγματικό ΑΕΠ πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το μονοπάτι της ανάκαμψης δεν θα είναι ένας εύκολος και πόσο μάλλον σύντομος δρόμος. Ο αγώνας για οικονομική μεγέθυνση και πραγματική σύγκλιση με άλλες αναπτυγμένες οικονομίες θα είναι διαρκής και η ελληνική οικονομία έχει μείνει αρκετά πίσω σε όρους κατά κεφαλήν εισοδήματος (χαρακτηριστικό μέτρο σύγκρισης του βιοτικού επιπέδου). Η ελληνική οικονομία θα πρέπει να μεγεθύνεται με ρυθμούς τουλάχιστον κατά 2 με 3 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερους σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ-15 έτσι ώστε σε 10 χρόνια από τώρα να προσεγγίσει τα επίπεδα της πραγματικής σύγκλισης που ίσχυαν το 2009.

http://www.naftemporiki.gr/finance/story/843984/eurobank-to-telos-tis-ufesis-plisiazei

Berenberg: Ύφεση τέλος για την Ελλάδα
...
Τέλος, σημειώνει ότι η βελτίωση του ΑΕΠ δύσκολα θα περιορίσει το μεγαλύτερο ρίσκο για τη χώρα, που παραμένει το πολιτικό. Μόνο περισσότερες θέσεις εργασίας και μια ισχυρή ανάκαμψη θα δώσουν στην εύθραυστη κυβέρνηση συνασπισμού σημαντικές πιθανότητες να επικρατήσουν έναντι της αριστερής αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές.
http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1245247/berenberg-yfesh-telos-gia-thn-ellada.html

___________________________________


αρκετά καλή περίληψη της προσέγγισης: 
σε 10 χρόνια θα είμαστε στο 2009 σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους
εάν 
έχουμε ρυθμούς ανάπτυξης 2-3% υψηλότερους από αυτούς (για 10 χρόνια)

φαντάζομαι ότι διακρίνετε το ανέφικτο 

σε περίπου 10 χρόνια από σήμερα θα εορτάζουμε την επέτειο της εθνικής ανεξαρτησίας
όπως ακριβώς 10 χρόνια πριν γιορτάζαμε την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων 2004

λογικά μέχρι τότε θα έχει ξεκινήσει μια πορεία πάλι προς τα κάτω

τι θα έχει συμβεί στο ενδιάμεσο;
εξάσκηση του εθνικού σπορ της λιτότητας αλλά με τους νέους όρους
κάτι σα το «Δουλέψτε να ζήσουμε γιατί θα πεθάνετε»


9.7.14

Αποχρώσεις

Δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο, μόνο αποχρώσεις του γκρι.

Οι Έλληνες φορολογούμενοι θα πρέπει να αισθάνονται τις τελευταίες μέρες όπως οι Γερμανοί φορολογούμενοι, άσχετα εάν ΔΕΝ το παίζουν τα ΜΜΕ: οι ελληνικές τράπεζες έσωσαν τις βουλγάρικες από ένα bank run. Ενδέχεται να βοηθήσουμε και άλλους γείτονες.
Σήμερα, αφού μας ενέκριναν επίσημα ακόμα μια δόση προχθές, ξαναβγαίνουμε στις αγορές, αυτή τη φορά για ένα τριετές (δάνειο), έστω κι αν δεν "τσιμπάνε" όλοι, πχ "δεν υπήρξε επαρκής βελτίωση των θεμελιωδών της Ελλάδας. Είναι απλώς αποτέλεσμα της υπερβολικής ρευστότητας και του κυνηγιού για αποδόσεις που επιτρέπουν την επιστροφή στην αγορά. Είναι μια ένδειξη του πόσο τρελή και ανεύθυνη είναι η τρέχουσα κατάσταση στην αγορά".
Στο κομμάτι του ανοίγματος νέων αγορών, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ προχωράει, τα οικόπεδα εξόρυξης πετρελαίων συνεχίζουν στο χρονοδιάγραμμα ενώ το ενδιαφέρον μετατοπίζεται και προς τα τουρκικά παράλια: Σαμαράς στο Καστελόριζο και Κινέζος Πρόεδρος στη Ρόδο, με τη γερμανική συν-επενδυτική λογική να ακολουθείται πιστά, κάτι σα "φάτε όσα μπορείτε από δαύτους".
Πέρα από τα πετρέλαια, διεθνείς επενδυτές θεωρούν ότι η Ελλάδα έπρεπε να είναι η Φλόριντα της Ευρώπης
Μάλιστα, ο νέος ΥΠΟΙΚ διαβεβαιώνει: Η αλληλεγγύη στην Ευρώπη δουλεύει καθώς θεωρείται ότι πλησιάζουμε στο τέλος των Μνημονίωνσύνων, με έτος ανάπτυξης το 2014, άσχετα εάν το πρόγραμμα δείχνει ότι λειτουργεί με αρνητικό πληθωρισμό εν μέσω αυξήσεων!
Μέχρι και η Αλέκα βλέπει ευρωπαϊκή προοπτική, ας είναι ευρωπαϊκός ο τελικός Μουντιάλ, Γερμανία-Ολλανδία.

Η εικόνα όμως δείχνει κολλήματα.
Τα παιδιά της Α' Λυκείου θεωρούνται στουρνάρια καθώς εξαπλασιάστηκε το ποσοστό των μαθητών της Α’ τάξης των Γενικών Λυκείων που παραπέμπονται για επαναληπτικές εξετάσεις το Σεπτέμβριο, σε σχέση με πέρσι.
Ο (μνημονιακός) Κυριάκος θέλει οι ιδιώτες - εμπειρογνώμονες που εντάσσονται στη διαδικασία επιλογής προϊσταμένων στο Δημόσιο, να είναι μεταξύ άλλων συνταξιούχοι δικαστικοί ή συνταξιούχοι ανώτατοι δημόσιοι λειτουργοί ή δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι κάστες της υγείας (φαρμακοποιοί - ιδιωτικές κλινικές) αντιστέκονται.
Ο νέος δημοτικός σύμβουλος Πειραιά Μαρινάκης (μαθαίνουμε ΣΗΜΕΡΑ) ότι εγκαλείται από τις δικαστικές αρχές  για σωρεία εγκληματικών πράξεων, μεταξύ των οποίων σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, εκβίαση, παραβάσεις του νόμου περί εκρηκτικών, δωροδοκία και άλλα αδικήματα και σπεύδει ο Μητροπολίτης Σεραφείμ να τον στηρίξει ως ειδικός επί ανακρίσεων.
Οι εξαγωγές της χώρας δεν πάνε καλά, για την ακρίβεια καταρρέουν.
Ακόμα είμαστε πίσω στην επίλυση του θέματος των κόκκινων δανείων για επιχειρήσεις και νοικοκυριά, των χρεών προς εφορία - ασφαλιστικά ταμεία (εγκύκλιος ΙΚΑ: Ανασφάλιστοι οι εργαζόμενοι όταν οι εργοδότες δεν καταβάλλουν εισφορές - προτάσεις για έως και 100 δόσεις οι οφειλές σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία).

Τα νέα σχετικά με τις ελληνικές τράπεζες βρίσκονται σίγουρα στη περιοχή του γκρι:
«Χρυσή» μετοχή αποκτά το ΤΧΣ στις τράπεζες
Υπό τη σκέπη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα παραμείνουν οι συστημικές τράπεζες μέχρι να αποπληρώσουν την κρατική βοήθεια  ... το προσχέδιο του νέου Πλαισίου Συνεργασίας, το οποίο επεξεργάσθηκε το ΤΧΣ, δεν αφήνει περιθώρια σχετικής αισιοδοξίας. Σύμφωνα με πληροφορίες, προβλέπει ότι το Ταμείο διατηρεί τα ειδικά του δικαιώματα ακόμη και αν το ποσοστό του σε κάθε μία από τις τέσσερις τράπεζες υποχωρήσει κάτω του 33,4%. Δηλαδή το ΤΧΣ θα συνεχίσει να έχει δικαίωμα άσκησης veto σε στρατηγικής σημασίας θέματα όπως οι εξαγορές, οι συγχωνεύσεις κ.ά., ακόμη και αν μείνει με ποσοστό της τάξης του 1%, μέχρις ότου οι τράπεζες αποπληρώσουν την κρατική βοήθεια
Πρόκειται για ρήτρα που διασφαλίζει, με βάση κύκλους του Ταμείου, τα δικαιώματα των φορολογουμένων και στηρίζεται στην πρόνοια του πρόσφατου νόμου για την ανακεφαλαιοποίηση της Eurobank.

Τέλος, τα ομόλογα δεν είναι μετοχές. Ούτε τα παίζουν παιδάκια.
Πορτογαλία: Προβληματική τράπεζα εκτοξεύει τις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων - έχασε την προθεσμία εξόφλησης βραχυπρόθεσμου χρέους.
Ακόρεστη δίψα (και) για ελληνικά εταιρικά ομόλογα λίγο καιρό πριν εκκινήσει η εγχώρια αγορά.

υ.γ. το διεθνές γεωπολιτικό ρίσκο συνεχίζει να φουσκώνει (Ιράκ/Ιράν/Κούρδοι/Τουρκία/Τζιχάντ - Ουκρανία/Ρωσία - Αίγυπτος - Συρία - Γάζα/Ισραήλ - Γερμανία/ΗΠΑ/κατασκοπεία - Ταϋλάνδη - Ινδονησία)


3.7.14

πληρώνουν ακριβά οι ξένοι

Θα πρέπει να επέμβει ο Γιακουμάτος!
Δεν γίνεται η Μύκονος να είναι 7ος ακριβότερος προορισμός στον πλανήτη!
Ούτε η διαμονή στη Καλντέρα να κάνει "το βράδυ" όσο δύο (2) ipad.

Η έρευνα βασίστηκε σε αναζητήσεις τιμών που έγιναν στο διάστημα από 1η Ιανουαρίου έως 15 Ιουνίου και αφορούσαν ταξίδια που επρόκειτο να πραγματοποιηθούν το δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου 2014.
Στη σχετική κατάταξη η Μύκονος καταλαμβάνει την έβδομη θέση με μέση τιμή δωματίων στα ξενοδοχεία 194 στερλίνες (243,75 ευρώ).

1. Βελντέν της Αυστρίας με μέση τιμή δωματίων 252 στερλίνες (316,7 ευρώ).
2. Μπελέκ της Τουρκίας (224 στερλίνες ή 281,5 ευρώ)
3. Ασκόνα της Ελβετίας (215 στερλίνες ή 270 ευρώ)
4. Πόρτο Βέκιο της Κορσικής (209 στερλίνες ή 262,6 ευρώ)
5. Μοντρέ της Ελβετίας (206 στερλίνες ή 258,9 ευρώ)
6. Βοστόνη των ΗΠΑ (195 στερλίνες ή 245 ευρώ).

Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι συγκρίσεις τιμών που παρουσιάζει κατά καιρούς η trivago δεν θεωρούνται αντιπροσωπευτικές από τους ξενοδόχους καθώς, όπως υποστηρίζουν, βασίζονται μόνο σε ξενοδοχεία που χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη πλατφόρμα για να δέχονται κρατήσεις.

http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1232330/trivago-evdomos-akrivoteros-proorismos-toy-kosmoy.html

Σαντορίνη/Καλντέρα: http://www.euro2day.gr/specials/topics/article/1224751/santorinh-opos-monte-karlo-sthn-stratosfaira-o.html

Ε να λοιπόν που έχουμε αισχροκέρδεια.
Και πρέπει να σκεφτούμε τους κακόμοιρους αλλοδαπούς ταξιδιώτες που ξοδεύουν χυδαία τον ιδρώτα που βγάζουν το χειμώνα στον συννεφιασμένο βορρά.
Οφείλουμε να μειώσουμε και αυτές τις τιμές, όχι μόνο της λαϊκής.
Έχουμε υποχρέωση να ευθυγραμμιστούμε με τη τιμή του Αστέρα Βουλιαγμένης, της Αγροτικής Τράπεζας και του ΟΠΑΠ.
Γιατί έχουμε χρέος.



18.6.14

Οικονομολόγοι του Ευρώ

Η Ελλάς βρίσκεται στο 2014 προς 2015 και ακόμα και σήμερα υπάρχουν τίτλοι όπως
"Γκάφα ολκής με τον οικονομολόγο της δραχμής"

Δυστυχώς, δεν θα υπάρχουν περισσότεροι από 50 άνθρωποι που να έχουν διάθεση να διαβάσουν τη τριλογία των άρθρων του Στεφανάδη, του νέου επικεφαλή του ΣΟΕ, θέση που είχε ο Στουρνάρας πριν 20 χρόνια, και αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς.
(χωρίς μάλιστα να σκεφτούν μία από τις ιδιότητες του Χαρδούβελη: καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς).
Το 90% θα μείνει στο τίτλο.

Η τριλογία του Στεφανάδη
02.10.2011 Κι όμως, υπάρχει εναλλακτική λύση για την ελληνική οικονομία
13.11.2011 Για μια λιγότερο επώδυνη εσωτερική υποτίμηση
18.12.2011 Δομικές αλλαγές και οι αυταπάτες της ανάπτυξης

Εάν κάποιος αφιερώσει ικανό χρόνο θα βρει σε αυτό το βλόγι με πολλές λεπτομέρειες όσα περιγράφει σε 3 μικρά άρθρα ο Στεφανάδης, μάλιστα υπό το πρίσμα και των συνθηκών που επικρατούσαν το 2009-2012, τα περισσότερα εκ των οποίων γράφτηκαν ΝΩΡΙΤΕΡΑ, με μόνους παράγοντες προς διερεύνηση τις προθέσεις της (εγχώριας και διεθνούς) πολιτικής και την εγχώρια λαϊκή βούληση.

Ο αταβιστικός φόβος, εν όψει του νέου γύρου της διαδικασίας εσωτερικής υποτίμησης, είναι μόνο για όσους είχαν ελπίδες ότι δεν είχε έρθει η ώρα τους. Γιατί αυτό που δεν βλέπουν είναι ότι οι δρόμοι του ευρώ και οι δρόμοι της δραχμής, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, έχουν πολύ περισσότερες ομοιότητες από όσες φαντάζονται.

Διαχειρίσιμες οι χρηματοδοτικές ανάγκες ως το 2023

.

Τhomas Piketty: Ο Καρλ Mαρξ του 21ου αιώνα

Τhomas Piketty: Ο Καρλ Mαρξ του 21ου αιώνα
H απήχηση του «Capital in the 21st century» στις ΗΠΑ είναι πρωτοφανής για βιβλίο πολιτικής οικονομίας κι οι εφημερίδες συγκρίνουν τον συγγραφέα με τον Adam Smith και τον Keynes, ενώ ο Paul Krugman κάνει λόγο για μικρή επανάσταση στην οικονομική θεωρία.
Το βιβλίο του Γάλλου οικονομολόγου για την ανισότητα βρέθηκε πριν από λίγες εβδομάδες στην πρώτη θέση με τα ευπώλητα της Amazon και στην τέταρτη θέση της σχετικής λίστας των Νew York Times. Σε λιγότερο από δύο μήνες έχουν πουληθεί περισσότερα από 80.000 αντίτυπα και 12.000 e-books, ενώ ο εκδοτικός οίκος Harvard Press ετοιμάζει ήδη τις επόμενες πέντε εκδόσεις.
Oι NYT χαρακτηρίζουν το βιβλίο blockbuster, το Marketwatch μιλάει για το νέο αστέρι των οικονομικών, ο Economist και το Time μιλούν για τον νέο Μαρξ και ο Guardian για το φαινόμενο Piketty. Tην ίδια ώρα, το Bloomberg επισημαίνει ότι ακόμα και οι εκατομμυριούχοι λατρεύουν το βιβλίο του 42χρονου Γάλλου, αναφερόμενο στο tweet με το οποίο ο διάσημος επενδυτής Carl Ichan ανακοίνωσε πως πέρασε το Σαββατοκύριακο «διαβάζοντας το νέο μεγάλο βιβλίο Capital in the 21st century από τον Thomas Piketty».
H λίστα με τους διάσημους αναγνώστες του βιβλίου είναι μεγάλη και περιλαμβάνει ονόματα από τον χώρο της πολιτικής, των επιχειρήσεων, των κοινωνικών επιστημών και των μέσων ενημέρωσης. Πριν από δύο εβδομάδες προστέθηκε και αυτό της επικεφαλής της Fed, Janet Yellen, η οποία παραδέχτηκε «δεν μπορώ να πω ότι έχω διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο, αλλά το έχω κοιτάξει».
Ανεξάρτητα από το πόσοι πραγματικά το έχουν διαβάσει, το βέβαιο είναι πως το «Capital in the 21st century» έχει βρεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας σφαίρας. Και ο λόγος δεν είναι μόνο η πρωτοτυπία της σκέψης του Piketty και το βάθος της εμπειρικής έρευνας, αλλά και το ότι η ανισότητα είναι το καυτό κοινωνικό πρόβλημα της εποχής.
Ιδίως στις ΗΠΑ, η εκτόξευση της εισοδηματικής ανισότητας και του 1% αναδείχθηκε μετά την κρίση του 2008 σε μείζον κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα που επηρέασε καθοριστικά τον δημόσιο διάλογο. Οικονομολόγοι όπως ο Stiglitz και ο Krugman επέκριναν την άνιση ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας, πολιτικοί άρχισαν να συζητούν για ένα νέο Νew Deal και το κίνημα Occupy εναντιώθηκε στην ασυδoσία της Wall Street με σύνθημα «είμαστε το 99%». Ακόμα και το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ δημοσίευσαν έρευνες για τη σχέση μεταξύ ανισότητας και ανάπτυξης, ενώ πρόσφατα ο Πάπας Φραγκίσκος απηύθυνε έκκληση για μια νόμιμη αναδιανομή του πλούτου.
To βιβλίο του Piketty υποστηρίζει ότι η συρρίκνωση της μεσαίας τάξης δεν είναι ένα πρόσκαιρο φαινόμενο που διογκώθηκε από την κρίση του 2008, αλλά μια τάση των τελευταίων σαράντα ετών που αντανακλά βαθύτερες δυνάμεις των καπιταλιστικών κοινωνιών. Το βασικό συμπέρασμα του βιβλίου είναι ότι την τριακονταετία 1945-1975 οι εφαρμοζόμενες πολιτικές στις ανεπτυγμένες κοινωνίες περιόρισαν τις εισοδηματικές ανισότητες, αλλά από το 1980 και έπειτα το χάσμα της μεσαίας τάξης με την οικονομική ελίτ έχει διευρυνθεί σε προπολεμικά επίπεδα. Ως εκ τούτου, το «Capital in the 21st century» αποτελεί μια πολύτιμη πηγή επιχειρημάτων για όσους θεωρούν ότι δεν υπάρχει κάποιο αόρατο χέρι που θα κλείσει αυτόματα την ψαλίδα και επιμένουν να ζητούν τη λήψη μέτρων από τις κυβερνήσεις.

H έρευνα του Piketty 

To «Capital in the 21st century» βασίζεται στην πολυετή έρευνα του Piketty σε φορολογικά αρχεία και καταγράφει την ιστορική εξέλιξη στη συγκέντρωση του κεφαλαίου και του εισοδήματος από την έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης μέχρι σήμερα.
H έρευνα του Piketty δείχνει ότι τoν 18ο και τον 19ο αιώνα οι βιομηχανικές κοινωνίες χαρακτηρίζονταν από υψηλή εισοδηματική ανισότητα, ο ιδιωτικός πλούτος ήταν συγκεντρωμένος στα χέρια λίγων πανίσχυρων οικογενειών και υπερέβαινε κατά πολύ το ετήσιο εθνικό εισόδημα.
Τα κέρδη του κεφαλαίου αυξάνονταν, ενώ οι μισθοί των εργατών παρέμεναν σταθεροί σε χαμηλά επίπεδα. Oι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι διατάραξαν την ισορροπία αυτή και ως το 1950 η ανισότητα είχε περιοριστεί σημαντικά, με τη συγκρότηση του κράτους πρόνοιας και την αύξηση των φόρων στα ανώτερα εισοδήματα και στον πλούτο. Οι μισθοί της μεσαίας τάξης αυξήθηκαν και ο λόγος του κεφαλαίου προς το εθνικό εισόδημα υποχώρησε. Ωστόσο, η τάση μείωσης των ανισοτήτων κράτησε μόνο στη λεγόμενη χρυσή τριακονταετία του καπιταλισμού. Από το 1975 η οικονομική ελίτ αυξάνει σταθερά το εισόδημά της, ενώ η μεσαία τάξη βρίσκεται σε στασιμότητα και έχει επωφεληθεί ελάχιστα από την αύξηση του ΑΕΠ των ανεπτυγμένων οικονομιών.
Η ανάλυση εστιάζει σε δύο δυνάμεις που οδηγούν στην αύξηση των ανισοτήτων. Η πρώτη δύναμη αφορά τη δυνατότητα των ανώτατων μισθωτών να διαχωρίζουν τη θέση τους από τους υπόλοιπους εργαζομένους. Ο Piketty αναφέρεται κυρίως στα ανώτατα στελέχη των μεγάλων επιχειρήσεων, τους super managers. Η δεύτερη δύναμη, την οποία ο Γάλλος οικονομολόγος εκφράζει με τη μορφή του θεμελιώδους νόμου r>g, αφορά τη σχέση του κεφαλαίου προς το εθνικό εισόδημα. Σύμφωνα με τον Piketty, το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου (r) τείνει να είναι μακροπρόθεσμα μεγαλύτερο από τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας (g).
Η σχέση αυτή σημαίνει ότι ο ο κληρονομημένος πλούτος αναπτύσσεται με ταχύτερο ρυθμό από το εισόδημα. Οι άνθρωποι με κληρονομημένο πλούτο χρειάζεται να αποταμιεύσουν μόνο ένα μικρό μέρος των κερδών από το κεφάλαιό τους για να δουν το κεφάλαιο αυτό να μεγαλώνει πιο γρήγορα από το σύνολο της εθνικής οικονομίας. «Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι σχεδόν αναπόφευκτο ότι ο κληρονομημένος πλούτος θα κυριαρχήσει με μεγάλη διαφορά του πλούτου που έχει αποκτηθεί από την εργασία μιας ολόκληρης ζωής και η συγκέντρωση του κεφαλαίου θα φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα, πιθανότατα ασύμβατα με τις αξιοκρατικές αρχές και αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, που είναι θεμελιώδεις στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες» γράφει ο Piketty.
O συγγραφέας παρουσιάζει την εξέλιξη των ανισοτήτων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, βασιζόμενος στην πρώτη και στη δεύτερη δύναμη αντίστοιχα.
Στις ΗΠΑ, το ανώτατο 1% απολάμβανε ως το 1940 πάνω το 45% του εθνικού εισοδήματος. Το 1970 το μερίδιο του πλουσιότερου 1% υποχώρησε λίγο χαμηλότερα από το 30% και το 2010 επανήλθε πάνω από το 45%.
Στη Γαλλία, στη Γερμανία και στη Βρετανία, το κεφάλαιο ήταν επτά φορές υψηλότερο από το ετήσιο εθνικό εισόδημα από το 1700 ως το 1910. Στη συνέχεια ο λόγος του κεφαλαίου προς το εθνικό εισόδημα σημείωσε μεγάλη πτώση, υποχωρώντας το 1950 στο 1,5 στη Γερμανία, στο 2,5 στη Γαλλία και στο 3 στη Βρετανία. Από το 1970 άρχισε και πάλι να αυξάνεται, φτάνοντας το 2010 λίγο πάνω από το 5 στη Βρετανία και λίγο κάτω από το 6 στη Γαλλία. Στη Γερμανία βρίσκεται κάπου στο 4.
Σημειώνεται ότι στο κεφάλαιο (έννοια που χρησιμοποιεί εναλλάξ με αυτήν του πλούτου) ο Piketty περιλαμβάνει στοιχεία ενεργητικού όπως γη, μηχανές, ρευστό, ομόλογα, μετοχές, πνευματική ιδιοκτησία και για την εποχή της νόμιμης δουλείας ακόμα και ανθρώπους.

Oι κληρονόμοι «ραντιέρηδες» και η επέλαση των «super managers»

Η επιλογή του Piketty να παρουσιάσει την εξέλιξη των ανισοτήτων στις ΗΠΑ μέσα από τη θέση του ανώτατου 1% και στην Ευρώπη μέσα από τον λόγο του κεφαλαίου (πλούτου) προς το εισόδημα δεν είναι τυχαία.
Όπως γράφει, η πρώτη δύναμη διεύρυνσης των ανισοτήτων εμφανίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες στις ΗΠΑ. Η αμερικάνικη κοινωνία είναι κοινωνία των super stars ή των super managers, που χαρακτηρίζεται από μεγάλη ανισότητα, η οποία έχει δημιουργηθεί κυρίως μέσω εισοδημάτων από εργασία και όχι από πλούτο. Αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας, το 1%, βρέθηκαν εκεί μέσω υψηλών μισθών και απολαβών.
Αντίθετα η δεύτερη δύναμη διεύρυνσης των ανισοτήτων διαμόρφωσε τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στην Βelle Epoque. Πρόκειται για τις κοινωνίες του πατρογονικού καπιταλισμού και των «ραντιέρηδων», όπου η κληρονομιά είναι πολύ σημαντική και η συγκέντρωση του πλούτου υπερβολικά υψηλή.

Πίσω στη χρυσή εποχή του καπιταλισμού

Η βασική θέση του Piketty για τις δυνάμεις διεύρυνσης των ανισοτήτων και η επιλογή να χρησιμοποιήσει τη λέξη «Κεφάλαιο» για τον τίτλο δεν πρέπει να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τάσσεται υπέρ της εγκατάλειψης του μοντέλου της ελεύθερης αγοράς για κάποια άλλη μορφή οικονομίας.
Σε συνέντευξή του στο ΝewStatesman δήλωσε ότι δεν έχει διαβάσει ποτέ πραγματικά το «Κεφάλαιο» του Μαρξ και ότι η σκέψη του Γερμανού φιλοσόφου δεν είχε καμία επίδραση στο έργο του. Σε αντίθεση με τον Μαρξ ο Piketty δεν πιστεύει στο αποκαλυπτικό τέλος του καπιταλισμού και υποστηρίζει ότι υπάρχει μια μέση οδός για τη μείωση των ανισοτήτων και την επίτευξη μεγαλύτερης αρμονίας μεταξύ των τάξεων.
«Δυστυχώς για τους ανθρώπους που παγιδεύτηκαν σε αυτά τα ολοκληρωτικά πειράματα, το πρόβλημα ήταν πως η οικονομία της αγοράς και η ιδιωτική περιουσία δεν χρησιμεύουν μόνο στη διασφάλιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου πάνω σε αυτούς που δεν έχουν να πουλήσουν τίποτε άλλο πέρα από την εργατική τους δύναμη. Διαδραματίζουν και έναν σημαντικό ρόλο στην οργάνωση των ενεργειών εκατομμυρίων προσώπων και δεν είναι τόσο εύκολο να κάνουμε χωρίς αυτέςΟι ανθρώπινες καταστροφές του σοβιετικού τύπου κεντρικού σχεδιασμού το δείχνουν αυτό ξεκάθαρα» γράφει ο Piketty.
Στο τελευταίο μέρος του «Capital in the 21st century» προτείνει μέτρα όπως η αύξηση της φορολογίας για τα ανώτατα εισοδήματα και η επιβολή ενός προοδευτικού φόρου περιουσίας.
Συγκεκριμένα, ο Piketty τάσσεται υπέρ μιας προοδευτικής φορολογίας εισοδημάτων, με τον ανώτατο φόρο να αγγίζει ως και το 80% για το κορυφαίο 1% ή 0,5%. Σύμφωνα με τον ίδιο, ένας τόσο υψηλός φόρος σε εισοδήματα από $500.000 ως $1 εκατ. όχι μόνο δεν θα μείωνε την ανάπτυξη, αλλά θα οδηγούσε σε πιο δίκαιη διανομή. Η έρευνα του Piketty δείχνει ότι οι υπερβολικά υψηλές αμοιβές των στελεχών μετά τη δεκαετία του 1980 δεν δικαιολογούνται από την αύξηση της παραγωγικότητας.
Η ιδέα πίσω από έναν τέτοιο φόρο δεν είναι ότι θα αποφέρει πολλά έσοδα στην κυβέρνηση, αλλά ότι θα περιορίσει τα κίνητρα των στελεχών να ζητούν υπερβολικά υψηλές αμοιβές και θα οδηγήσει αυτόματα σε αύξηση των αμοιβών στις κατώτερες μισθολογικές βαθμίδες, από τη στιγμή που δεν θα υπάρξει κάποια επίπτωση στην ανάπτυξη.
Παράλληλα, ο Piketty προτείνει την επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου στο κεφάλαιο. O φόρος θα ξεκινά από πολύ χαμηλά για μικρές περιουσίες και θα φτάνει στο 5% - 10% για περιουσίες που ανέρχονται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Κατά τον ίδιο, ο φόρος στο κεφάλαιο είναι η καλύτερη απάντηση στην ανισότητα του r>g.

Οι επικρίσεις από «αριστερά» και «δεξιά»

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία για το «Capital in the 21st century» είναι ο πραγματικά τεράστιος αριθμός των κριτικών που δημοσιεύτηκαν το τελευταίο διάστημα σε εφημερίδες, ακαδημαϊκά περιοδικά και blogs.
Την άποψή τους για το βιβλίο κατέθεσαν σχεδόν όλα τα μεγάλα ονόματα της οικονομικής επιστήμης, από τον Krugman και τον Rogoff, μέχρι τον James Galbraith και τον νομπελίστα Robert Solow. Στην πλειονότητά τους οι κριτικές είναι από θετικές ως διθυραμβικές.
Ωστόσο είναι πολλοί αυτοί που έχουν εντοπίσει σημαντικές αδυναμίες στο «Capital in the 21st century» και έχουν παρουσιάσει επιχειρήματα ενάντια στις θέσεις του Piketty. Από τα επιχειρήματα αυτά, είναι ενδιαφέρον να διακρίνει κανείς αυτά που προέρχονται από τα «αριστερά» και από τα «δεξιά». Η διάκριση αυτή είναι φυσικά απλώς ενδεικτική και έχει ως στόχο να καταγράψει τον πολιτικό αντίκτυπο που έχει το βιβλίο του Piketty.

O χρηματοοικονομικός τομέας και ο ευρύτερος ρόλος του κράτους

Η κριτική του Paul Krugman στους NYT για το «Capital in the 21st century» μόνο διθυραμβική μπορεί να χαρακτηριστεί. Ο νομπελίστας οικονομολόγος αναφέρει ότι ο Piketty έγραψε ένα εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο, το οποίο μεταμόρφωσε την ακαδημαϊκή συζήτηση για τον πλούτο και την ανισότητα.
Αλλά ο Krugman επισημαίνει πως ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικό είναι το βιβλίο, ο Piketty δεν δίνει όση βαρύτητα θα έπρεπε στον ρόλο του χρηματοοικονομικού τομέα στην αύξηση των ανισοτήτων.
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό NewStatesman o Piketty δέχεται την κριτική του Krugman. «Ναι πιστεύω πως έπρεπε να δώσω μεγαλύτερη έμφαση στα χρηματοοικονομικά, αν και μίλησα για τη χρηματοοικονομική απορρύθμιση. Ίσως έπρεπε να κάνω κάτι παραπάνω. Ο Paul Krugman έχει δίκιο σε αυτό. Ένα ζήτημα είναι η αύξηση των απολαβών στον χρηματοοικονομικό τομέα. Το άλλο ζήτημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι η απορρύθμιση έχει αυξήσει την ανισότητα στην πρόσβαση καλών ποσοστών κέρδους», ανέφερε.
Ωστόσο, η πιο συχνή αντίρρηση στο βιβλίο του Piketty δεν αφορά τον ρόλο του χρηματοοικονομικού τομέα, αλλά την πρότασή του για έναν παγκόσμιο φόρο στο κεφάλαιο (ή στον πλούτο). Πολλοί υποστηρίζουν πως η πρόταση αυτή δεν είναι ρεαλιστική και δεν μπορεί να εφαρμοστεί στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Από τη στιγμή που όσοι έχουν συσσωρεύσει πλούτο έχουν και μεγαλύτερη πολιτική επιρροή θεωρούν ότι είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς πως μπορεί να εφαρμοστεί ένας τέτοιος φόρος. Παράλληλα εκφράζουν την άποψη ότι ο Piketty εστιάζει υπερβολικά στη φορολογία και αγνοεί τον ευρύτερο ρόλο που μπορεί να έχει η κυβέρνηση στην προώθηση πιο εξισωτικών αποτελεσμάτων.
Μια άλλη ένσταση κατά του Piketty έχει να κάνει με τη θέση του ότι το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου θα συνεχίσει να αυξάνεται περισσότερο από τον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ. Ο νομπελίστας οικονομολόγος Robert Solow έγραψε ότι ο Piketty προσφέρει ιστορικά στοιχεία για τις τάσεις που έχουν επικρατήσει μέχρι σήμερα, αλλά δεν αποδεικνύει γιατί αυτό θα ισχύσει και στο μέλλον.
Μια άλλη κριτική από τα αριστερά εστιάζει στον ορισμό του κεφαλαίου από τον Piketty. Οικονομολόγοι όπως ο James Galbraith ασκούν κριτική στον νεοκλασικό ορισμό του κεφαλαίου από τον Piketty, ως ένα άθροισμα φυσικών αντικειμένων. Σύμφωνα με τον Galbraith ο ορισμός αυτός δεν συλλαμβάνει την ουσία του κεφαλαίου, η οποία είναι «η εξουσία που δίνει στους καπιταλιστές να λαμβάνουν αποφάσεις και η υπεραξία που λαμβάνουν από την εργασία».

Η αξία των super managers και oι αναπτυσσόμενες χώρες

Ένα βιβλίο για την ανισότητα που προτείνει αύξηση των φόρων για τα ανώτερα εισοδήματα είναι λογικό να προκαλέσει αντιδράσεις από τη «δεξιά». Πέρα από τις φωνές πανικού που προειδοποιούσαν για τη μόλυνση του δημόσιου λόγου από μαρξιστές επαναστάτες, οι αντιδράσεις αυτές μπορούν να συνοψιστούν στα εξής σημεία:
Πρώτον, oι υψηλές αμοιβές των ανώτατων στελεχών είναι δικαιολογημένες και αντανακλούν την παραγωγικότητα και τα ταλέντα τους. Οι πολύ υψηλοί μισθοί δεν είναι το αποτέλεσμα μεγαλύτερης επιρροής στα διοικητικά συμβούλια, αλλά της αξίας των super managers σε μια σύγχρονη επιχείρηση. Καταλυτικός εδώ θεωρείται ο ρόλος της ψηφιακής τεχνολογίας. Η ψηφιακή τεχνολογία αυξάνει το οριακό προϊόν των πιο ικανών σε όλα τα επιχειρηματικά πεδία, δημιουργώντας μια παγκόσμια ελίτ super stars που ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους χάρη στα ταλέντα τους.
Δεύτερον, ο Piketty υποτιμά τη συμβολή που θα έχουν στην παγκόσμια οικονομία αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, η οποία μπορεί να κρατήσει τον ρυθμό ανάπτυξης υψηλότερα για την επόμενη εκατονταετία.
Tρίτον, το «Capital in the 21st century» δεν λαμβάνει υπόψη άλλους λόγους για τους οποίους αυξάνεται το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου και η ανισότητα, όπως η μαζική εισροή φθηνής εργασίας από αναπτυσσόμενες χώρες στις παγκόσμιες αγορές ή χρήση νέου τύπου ρομπότ στην παραγωγή.
Τέταρτον, ο Γάλλος οικονομολόγος κατηγορεί τον καπιταλισμό για αύξηση των ανισοτήτων, αλλά εστιάζει μόνο στις ανεπτυγμένες χώρες. Ωστόσο, σε παγκόσμιο επίπεδο οι ανισότητες έχουν συρρικνωθεί και αυτό οφείλεται στον καπιταλισμό. «Η ίδια μηχανή που έχει αυξήσει τις ανισότητες στις πλούσιες χώρες έχει κάνει το παιχνίδι πιο δίκαιο για δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο» γράφει ο Kenneth Rogoff στην κριτική του για το βιβλίο.

H διαμάχη με τους Financial Times 

Tην περασμένη εβδομάδα ο οικονομικός συντάκτης των F.T. Chris Giles υποστήριξε πως το βιβλίο περιέχει λάθη στη μέθοδο ανάλυσης των στατιστικών στοιχείων. To δημοσίευμα προκάλεσε αμέσως αντιδράσεις.«Όχι τόσο γρήγορα με αυτό το νόμπελ» έγραψε στο twitter o συνάδελφος του Giles στους F.T. Clive Crook. «Αυτό είναι μεγάλο λαβράκι αν είναι αλήθεια: Λάθος τα δεδομένα του Piketty;» έγραψε ο Τim Fernholz του Quarz.
Σύμφωνα με τον κ. Giles τα λάθη αυτά υπονομεύουν το συμπέρασμα του Piketty ότι η οικονομική ανισότητα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ οδεύει σε επίπεδα που δεν έχουν εμφανιστεί από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την διόρθωση των λαθών αυτών, «τα βασικά συμπεράσματα του βιβλίου -ότι η εισοδηματική ανισότητα έχει αρχίσει να αυξάνεται τα τελευταία 30 χρόνια και ότι οι ΗΠΑ έχουν πιο άνιση διανομή του πλούτου από την Ευρώπη- δεν φαίνεται να ισχύουν» γράφει ο κ. Giles.
O συντάκτης των F.T. χρησιμοποίησε τα υπολογιστικά φύλλα του excel που έχει δημοσιεύσει ο Piketty στην ιστοσελίδα του.
Σε επιστολή του στη βρετανική οικονομική εφημερίδα ο κ. Piketty έγραψε πως δημοσίευσε τα στοιχεία «για να προωθήσει έναν ανοιχτό διάλογο για αυτά τα σημαντικά και ευαίσθητα ζητήματα υπολογισμού».
Σε mail του στο Bloomberg χαρακτήρισε την ανάλυση των F.T. απλώς γελοία και τόνισε πως δεν υπάρχει κάποιο λάθος στη δουλειά του. Στο AFP ανέφερε ότι «εκεί που οι F.T. δεν είναι ειλικρινείς είναι όταν υποστηρίζουν ότι αυτό αλλάζει κάτι στα συμπεράσματα που βγάζω, όταν στην πραγματικότητα δεν αλλάζει τίποτα.
Οι πιο πρόσφατες μελέτες απλώς επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματά μου, χρησιμοποιώντας διαφορετικές πηγές».
Στις 28 Μαΐου ο κ. Piketty δημοσίευσε μια ολοκληρωμένη απάντηση 4.400 λέξεων στην κριτική των F.T. Στην απάντηση αυτή αναφέρει μεταξύ άλλων: «Πρώτον, δεν βρήκα την κριτική των F.T. ιδιαίτερα εποικοδομητική. Οι F.T. υποστηρίζουν ότι έκανα λάθη και σφάλματα στους υπολογισμούς μας, το οποίο είναι απλώς λάθος, όπως δείχνω. Οι διορθώσεις που προτείνουν οι F.T. (και με τις οποίες διαφωνώ) είναι ως επί το πλείστον επουσιώδεις και δεν επηρεάζουν τις μακροπρόθεσμες προβλέψεις και τη γενικότερη ανάλυσή μου, αντίθετα από ό,τι υποστηρίζουν οι F.T. Eπιπλέον, οι διορθώσεις των F.T. που είναι κάπως πιο σημαντικές βασίζονται σε μεθοδολογικές επιλογές που είναι κάπως (μην πω τουλάχιστον) συζητήσιμες».
Ο κ. Krugman έγραψε στο blog του στους NYT πως ο κ. Piketty οφείλει να απαντήσει στις ερωτήσεις που θέτει ο συντάκτης των F.T., αλλά σε καμία περίπτωση δεν τίθεται θέμα για τα συμπεράσματα του Γάλλου οικονομολόγου. 
«Είμαι σίγουρος ότι τέτοια λάθη συμβαίνουν όλη την ώρα. Τις περισσότερες φορές είναι έντιμα λάθη που δεν αλλάζουν τα βασικά συμπεράσματα» ανέφερε ο Dani Rodrik, καθηγητής στο Princeton.
«Πιστεύω ότι ο Piketty πρέπει να εξηγήσει κάποια πράγματα, όπως γιατί έγιναν οι προσαρμογές», υποστήριξε ο Branko Milanovic, επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και οικονομολόγος στην Παγκόσμια Τράπεζα.

http://www.euro2day.gr/specials/topics/article/1214854/thomas-piketty-o-karl-marx-toy-21oy-aiona.html

_________________________________________

Το σημείωσα όταν πρωτοέγραψα για τον Πικετύ:
Στην Ελλάδα αναπαράγεται εδώ και δεκαετίες το ακόλουθο κλισέ
"Για να βγάλεις λεφτά πρέπει είτε να κληρονομήσεις είτε να καλοπαντρευτείς ή να κλέψεις (νόμιμα ή όχι)"

Όσον αφορά τον Μαρξ, υπάρχουν σημερινοί μελετητές του, πχ ο Wolff, ο οποίος ήταν και καθηγητής των Παπανδρέου - Σαμαρά, που έχουν δημιουργήσει τις βασικές καμπύλες και διακρίνεται το μοτίβο που περιγράφει ο Πικετύ: "κάτι συνέβη" από τη δεκαετία του '70 και από τότε η αμοιβή της εργασίας δεν ακολουθεί την παραγωγικότητά της.



ας μην συνεχίσουμε με υποανάπτυκτα πράγματα όπως πετρέλαιο και χρέος

16.6.14

τραπεζίτες και πολιτικοί (και σεχ)

Αντιγραφή από τους έγκυρους ΔΟΨ

Θύελλα από ηχογραφημένη συνομιλία

Πολωνία: Συμφωνία κάτω από το τραπέζι κυβέρνησης-κεντρικού τραπεζίτη


Βαρσοβία
Η δημοσίευση σε πολωνικό περιοδικό μιας συνομιλίας μεταξύ του υπουργού Εσωτερικών και του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Πολωνίας, η οποία καταγράφηκε εν αγνοία τους, προκάλεσε θύελλα πλήττοντας την κεντροδεξιά κυβέρνηση του Ντόναλντ Τουσκ. Ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας είχε ζητήσει την αποπομπή του υπουργού Οικονομικών, και όπως φαίνεται το χατίρι του έγινε.

Στην επίμαχη συνομιλία, η οποία πραγματοποιήθηκε σε εστιατόριο της Βαρσοβίας το περασμένο καλοκαίρι, ο υπουργός Μπαρτλομίε Σιενκιέβιτς προσπαθούσε να πείσει τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Μάρεκ Μπέλκα να υποστηρίξει τη δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης

Ο Μπέλκα συμφώνησε υποθετικά, ζητώντας σε αντάλλαγμα την παραίτηση του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάτσεκ Ροστόβσκι, ο οποίος πράγματι απομακρύνθηκε από τη θέση του στη συνέχεια.

«Σε αυτήν την κατάσταση, με συγχωρείς, επιβάλλεται η παραίτηση του υπουργού Οικονομικών. Μετά θα έρθει ένας νέος υπουργός -δεν είμαι υποχρεωμένος να σας πω ποιος μπορεί να είναι, υπάρχουν ονόματα και άνθρωποι στη χώρα ... Και θα γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να αποτραπεί...» η νίκη της αντιπολίτευσης, φέρεται να δήλωσε ο κεντρικός τραπεζίτης σύμφωνα με την ηχογραφημένη συνομιλία.

«Αλλά αυτό πρέπει να γίνει το αργότερο οκτώ μήνες πριν από τις εκλογές» φέρεται να απάντησε ο υπουργός Σιενκιέβιτς.

Στις 20 του περασμένου Νοεμβρίου, ο υπουργός Ροστόβσκι αποπέμφθηκε ύστερα από έξι χρόνια δουλειάς από τον πρωθυπουργό στο πλαίσιο ενός μεγάλου ανασχηματισμού του υπουργικού συμβουλίου. Στη θέση του διορίστηκε ένας νεαρός οικονομολόγος, ο 38χρονος Ματέους Στούρεκ της ολλανδικής τράπεζας ING.

Το πολωνικό περιοδικό Wprost γράφει ότι διαθέτει και άλλες ηχογραφημένες συνομιλίες ενοχοποιητικές για μέλη της κυβέρνησης Τουσκ.

«Είναι μια θλιβερή υπόθεση» απάντησε ο πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ στο λογαριασμό του στο Twitter, ανακοινώνοντας ότι θα σχολιάσει τις αποκαλύψεις σε συνέντευξη Τύπου που θα δώσει αύριο το απόγευμα.

Σε ανακοίνωσή της η κεντρική τράπεζα της Πολωνίας (NBP) ανέφερε ότι πρόκειται για καταγραφή ιδιωτικής συνομιλίας.

«Από τη σχεδόν δίωρη συζήτηση, δημοσιεύθηκαν μόνο λίγα λεπτά συνομιλίας, με αποσπασματικές κουβέντες, που ήταν εκτός του πλαισίου της συζήτησης η οποία αφορούσε τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος» ανέφερε η ΝΒΡ η οποία χαρακτήρισε τις αποκαλύψεις «χειραγωγούμενες για να δώσουν την εντύπωση ότι ο διοικητής υπερέβη τις εξουσίες του, κάτι το οποίο ουδέποτε συνέβη».

Η αντιπολίτευση ζήτησε ήδη την παραίτηση της κυβέρνησης μετά την υπόθεση αυτή.

«Η μόνη δυνατή λύση είναι η άμεση παραίτηση της κυβέρνησης» δήλωσε ο Μάριους Μπλάστακ, βουλευτής του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης Νόμος και Δικαιοσύνη, του Γιαροσλάβ Καζίνσκι.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό

________________________________________

Είναι βέβαιο ότι στα εγχώρια θα έχουμε Χ Χφορές τέτοια σκηνικά
Λογικά θα παίζει και το σεχ, όπως στη φάση Ζαχόπουλου


ΦΩΤΟ: Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης «χουφτώνει» τη Χριστίνα Παππά


Βιβλίο Ζήγρα: Η Σταμάτη-αράχνη που ήθελε γκόμενο υπουργό και η στυτική λειτουργία

Ο "...άκης" και η "Αντουανέτα" είναι οι πρωταγωνιστές του βιβλίου που ετοιμάζει ο εξάδελφος του καταδικασμένου υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου Νίκου Ζήγρα.
Στο βιβλίο, αποσπάσματα του οποίου εξασφάλισε και δημοσιεύει το “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” που κυκλοφορεί, περιγράφεται όλο το παρασκήνιο του μαύρου χρήματος, της μίζας και των δωρωδοκιών όπως τα έζησε ως δεξί χέρι του πρώην υπουργού ο μεταμεληθείς Νίκος Ζήγρας, αλλά και η ιστορία της γνωριμίας με τη δεύτερη σύζυγό του, την οποία χαρακτηρίζει "αράχνη που ήθελε γκόμενο υπουργό".
Mια... αράχνη που κατάφερε ακόμα και να "αποκαταστήσει" το... πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας του Άκη, πρόβλημα που του προκαλούσε ο φόρτος εργασίας και η σύζυγός του Άγκελα: "Είναι ακόμα παντρεμένος με την Άγκελα... μια νεαρή αράχνη όμως, η Αντουανέτα, καταφέρνει να του γίνει απαραίτητη για το υπόλοιπο της ζωής του", γράφει χαρακτηριστικά στα αποσπάσματα του βιβλίου του ο Νίκος Ζήγρας. Και σε άλλο σημείο: "η Αντουανέτα είναι αχόρταγη στις αγορές της απ' όπου κι αν περνά. Δεν έχει καμία απολύτως συναίσθηση του χρήματος". Περιγράφει επίσης τις... "επιδρομές" της... "Αντουανέτας" σε Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Παρίσι, Ιταλία και Ελβετία και τις αθρόες αγορές κοσμημάτων που πλήρωνε μετρητοίς...
Ο Νίκος Ζήγρας στο βιβλίο του μιλά για την αγάπη της Αντουανέτας στις χαρτορίχτρες, στα μέντιουμ και τις σπατάλες ενώ αποκαλύπτει πώς ένα άγνωστο ως τώρα κύκλωμα τραπεζιτών νομιμοποιούσε τις μίζες που δίνονταν για τα εξοπλιστικά: "Ο Ζαφείρης έχει δημιουργήσει ένα κλειστό κύκλωμα που λειτουργεί με υπαλλήλους της ελβετικής τράπεζας", λέει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων.
Στο βιβλίο περιγράφεται ακόμα η απόπειρα "εκπαίδευσης" της Αντουανέτας στο Λονδίνο, στους καλούς τρόπους και την "αριστοκρατική" συμπεριφορά, ενώ αναφέρεται και στο πώς ο ...άκης έγινε υπουργός μετά από απαίτησή της. Τέλος, μιλά και για τους βουλευτές του κόμματός του, οι περισσότεροι από τους οποίους "γνώριζαν πολύ καλά πως ο ...άκης τα παίρνει από παντού και απ' όλους".
http://news247.gr/eidiseis/koinonia/vivlio_zhgra_h_stamath-araxnh_poy_hthele_gkomeno_ypoyrgo_kai_h_stytikh_leitoyrgia.2846100.html
__________________________________________

Στη πρώτη είδηση όλοι κουνάνε το κεφάλι τους και σιγοψιφυρίζουν στο διπλανό τους ένα "βλέπεις τι γίνεται..."

Το δεύτερο μέρος του ποστ τρέχουν όλοι να το αγοράσουν τη Κυριακή... και να τραφούν βέβαια, ιδρώνοντας τη μασχάλη κ το βρακάκι τους


Ένα σκληρό πολιτικό παιγνίδι με θύμα τα λεφτά μας!

Δευτέρα, 16 Ιουνίου 2014 - 00:03
Η είδηση είχε ταξιδεύσει με συνωμοτικό τρόπο σε ξένα μέσα ενημέρωσης: "Οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται άμεσα 20 δισ. ευρώ". Το ποσό τελικά κλείδωσε στα 6,5 δισ. ευρώ, έπειτα από σκληρά παζάρια και αφού χρειάστηκε οι μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες του εξωτερικού να στηρίξουν έμπρακτα το light σενάριο των 6,5 και όχι το ακραίο των 20 δισ. ευρώ. Ήταν μία μάχη που κερδήθηκε και η κάλυψη του ποσού στις αυξήσεις κεφαλαίου στην συνέχεια θεωρήθηκε άθλος. Είναι σαφές ότι τα 20 δισ. ευρώ ήταν συμβόλαιο θανάτου!

Το μεγάλο μυστικό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι οι υψηλές του επισφάλειες. Όταν ένα στα δύο δάνεια είναι κόκκινο, τότε τα stress test θα τείνουν να βγάλουν σταδιακά όλα αυτά τα σκουπίδια στην επιφάνεια. Το θέμα είναι σε τι χρόνο. Αν κάποιος ζητούσε σήμερα από τις τράπεζες να βρουν 40 δισ. ευρώ θα ήταν σαν να ζητούσε να βγει η χώρα από το ευρώ.

Το θέμα είναι ότι τα 20 δισεκατομμύρια δεν μπορούσαν να τα βρουν οι τράπεζες. Κι αυτό, επίσης, το ήξεραν. Ήθελαν, όμως, να ξεκινήσει ένας ασφυκτικός κύκλος πιέσεων που θα οδηγούσε τις ελληνικές τράπεζες στην απόφαση να πουλήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο εξωτερικό και να οπισθοχωρήσουν και πάλι εντός των ελληνικών συνόρων.

Κι επειδή δεν ήθελαν να το διαδώσουν οι ίδιοι οι τροϊκανοί, το έκαναν μέσω πολιτικών κύκλων στην Αθήνα, με τους οποίους και διατηρούν στενές σχέσεις.

Η μείωση της οικονομικής και πολιτικής ισχύος της Ελλάδας στην περιοχή είναι κομβικής σημασίας για τους "φίλους" μας. Με ένα σμπάρο πετυχαίνουν πολλά τρυγόνια. Πρώτα απ΄ όλα μειώνουν την εξάρτηση της ευρύτερης περιοχής από τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η Ελλάδα μέσω των επιχειρήσεων ασκεί ακόμη πολιτική επιρροή στην περιοχή. Επίσης, οι Γερμανοί εξυπηρετούν με αυτό τον τρόπο και τους Τούρκους, οι οποίοι χρόνια τώρα επιδιώκουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην περιοχή προς όφελός τους. Η εξαγορά των τραπεζών στα Βαλκάνια, έστω και σε μεταγενέστερο χρόνο, είναι θέμα κομβικής σημασίας για τους Τούρκους, στα πλαίσια των προσπαθειών τους για ηγεμόνευση στην περιοχή. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο κύκλος των πιέσεων έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και καιρό με την Εθνική Τράπεζα και με την περίπτωση της Finasbank...

Η προηγούμενη "επίθεση" αποκρούστηκε. Όχι χωρίς κόστος. Λέγεται ότι ενεπλάκη ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι και η νέα ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδας γνωρίζει τα θέματα και ότι θα χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα όπλα της για να αποφύγει αυτές τις παγίδες. Το αμέσως ακόλουθο ερώτημα είναι το "ως πότε" και με δεδομένο ότι η εποπτεία των τραπεζών φεύγει από τις Κεντρικές Τράπεζες και περνάει από το προσεχές Φθινόπωρο σε χέρια ενός νέου πανευρωπαϊκού οργανισμού.

Ας προσέξουμε λοιπόν το εξής: Ένας οργανισμός που θα ασκεί την εποπτεία όλων των ευρωπαϊκών τραπεζών θα ακολουθεί ίδιους όρους και κανόνες για όλους. Δεν θα μπαίνουν εύκολα στην εξίσωση πολιτικά δεδομένα, όπως συμβαίνει σήμερα με την τρόικα. Αν η προηγούμενη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, για παράδειγμα, είχε δεχτεί το σενάριο των 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, αυτό σημαίνει ότι θα δεχότανε και ένα δυσχερές σενάριο. Τι έλεγε αυτό το σενάριο; Οι πληροφορίες μας υποστηρίζουν ότι το σενάριο αυτό ήταν μία ωμή επέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Σύμφωνα, λοιπόν, με το δυσμενές σενάριο που κάποιοι έσπευσαν να το διαδώσουν στο εξωτερικό για προσφέρουν τις καλές τους υπηρεσίες στην τρόικα, υποστήριζε ότι η κατάσταση θα γινότανε πολύ δύσκολη για την Οικονομία της χώρας αν αύξανε την πολιτική της δύναμη η αριστερά και γινότανε ορατή η προοπτική της ανέλιξής της στην εξουσία. Πως θα μπορούσε να δεχτεί ένα τέτοιο σενάριο ελληνική διοίκηση της ΤτΕ;

Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι πάει και τελείωσε. Η πίεση για την πώληση περιουσιακών στοιχείων των ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό θα συνεχιστεί. Κι επειδή γνωρίζουν ότι η καλύτερη ευκαιρία τους είναι στα επόμενα stress test, η πίεση θα αυξηθεί σημαντικά στις επόμενες εβδομάδες. Πόσα θα είναι τα χρήματα που θα βγουν αυτή την φορά; Ένα ποσό της τάξης των 3 δισ. ευρώ είναι διαχειρίσιμο. Ένα ποσό της τάξης των 9 δισ. ευρώ δεν θα είναι. Μπορεί να έρθει να επιβεβαιώσει το αρχικό ποσό που ήθελαν στην τρόικα, αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν θα συγκεντρωθεί εύκολα από τις τράπεζες. Πόσο μάλλον όταν την ίδια ώρα κι άλλες τράπεζες στην Ευρώπη θα αναζητούν κεφάλαια.

Ως Έλληνες πολίτες και πραγματικοί ιδιοκτήτες των περισσοτέρων τραπεζών θα θέλουμε τότε να ξέρουμε ποιό θα είναι το δυσμενέστερο σενάριο και τι ακριβώς αυτό θα προβλέπει. Τι θα λέει; Ότι οι ελληνικές τράπεζες θα χρειαστούν περισσότερα κεφάλαια επειδή θα έχουμε διαμάχη με τους Αιγύπτιους για τις ΑΟΖ ή λόγω πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα; Και ποιές θα είναι αυτές οι πολιτικές εξελίξεις που θα είναι τόσο άσχημες για την τρόικα;

Εκτός κι αν το έχουν πάρει απόφαση ότι αυτό ήταν και τελείωσε. Ότι θα κάνουμε μια μεγάλη υποχώρηση, πιστεύοντας ότι θα είναι και η τελευταία. Αν είναι έτσι μπορούμε να καταλάβουμε και την αγωνία να "συγχωνεύσουν" την ΤτΕ με το ΤΧΣ, καθώς τα 9 δισ. των stress test (ένα υψηλό νούμερο) θα φέρει και πάλι το ΤΧΣ να έχει περισσότερες μετοχές στις τράπεζες. Κι αν την ίδια στιγμή η ΤτΕ έχει απολέσει το ελεγκτικό της έργο, τότε η προίκα του ΤΧΣ, η περιουσία του ελληνικού λαού, θα είναι πολύτιμη στα παιγνίδια εξουσίας των επόμενων πέντε ετών...

Θανάσης Μαυρίδης 

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=2041001

_________________________________________


Αν ο Μαυρίδης γράφει τέτοια...

δείτε και την επόμενη ανάρτηση