Τουλάχιστον δύο (2) θέματα έχουν οι εγχώριοι κάτοικοι αυτής της χώρας:
1. την (παντελή αδυναμία για) ένωση /συσπείρωση - όπως το 1940 - κάτι που στη δημοκρατία ονομάζεται "συμμετοχή"
2. την αποφυγή έκφρασης καλής κουβέντας για κάποιον άλλο [δηλαδή να ψοφάει πάντα η κατσικούλα του γείτονα και ποτέ να μην δουλεύουμε περισσότερο για να τον ξεπεράσουμε]
(υπάρχει και το Νο.3, το ότι ελάχιστοι πια χαμογελούν, "δωρεάν" ή από φόβο να μην απολυθούν, η κακοδιάθεση όμως κρύβει ψυχολογικά αίτια που μπορούν να αντιστραφούν ώστε να μην είναι μια μόνιμη κατάσταση)
Τα παραπάνω τόσο προφανή καλύτερα να ευθυγραμμιστούν με τις ιδεοληψίες που συνοδεύουν τις (λιγοστές πια) συζητήσεις για το "επόμενο" νόμισμα της Ελλάδας.
Α. Η Ελλάδα θα είχε καλύτερη τύχη εάν το 2010 επέλεγε να χρεοκωπήσει έναντι του δημόσιου χρέους, άλλαζε νόμισμα και ξεκινούσε μια σοβαρή προσπάθεια με ρυθμιστή τη δικαστική εξουσία(1*) - αυτή θα όριζε τις σωστές / λάθος συμπεριφορές που θα αναπτύσσονταν. Σκοπός της διαδικασίας θα ήταν η Ελλάδα να λάβει ενεργότερο ρόλο στην παγκοσμιοποίηση, διαφορετικό από "δημόσιο και ιδιώτη καταναλωτή δανείων", πχ προσέλκυση περισσότερων τουριστών και επενδυτών οι οποιο θα ενδιαφέρονταν για φθηνές επιλογές.
Β. Η μετάβαση σε νέο νόμισμα το 2015, όταν το δημόσιο χρέος έχει υπογραφεί να προσδιορίζεται σε ξένο δίκαιο είναι μια αυτοκτονική επιλογή(2*). Το ίδιο ισχύει και στη περίπτωση εφαρμογής διπλού νομίσματος (στυλ Κούβας). Και σε αυτές τις επιλογές, το δικαστικό σύστημα θα ήταν πολύτιμη δικλείδα ασφαλείας, εννοείται μέσω του ευρωπαϊκού κεκτημένου και στα πλαίσια μιας κυβέρνησης που θα ενισχύει το ρόλο της δικαιοσύνης αντί μιας αυταρχικής κυβέρνησης που θα εξουσίαζε με όχημα τους δικαστές, πχ €1/μήνα κατώτατος μισθός.
[η μόνη επιλογή που νοείται να συζητηθεί σοβαρά σε περίπτωση μιας μακροχρόνιας διαπραγμάτευσης με το ευρωπαϊκό κατεστημένο είναι εκείνη της έκδοσης IOUs ως (εσωτερικού) δανεισμού, λίγο πριν τις αποπληρωμές του καλοκαιριού (21.5.12 Πληρωμές μισθών-συντάξεων σε... IOUs) - Goldman Sachs: Κρίση «τύπου Κύπρου» το χειρότερο σενάριο]
Τα Α και Β είναι από τα προφανή που έχουν να σκεφτούν όσοι παίρνουν μέρος σε μια τέτοια συζήτηση. Αλλά δεν είναι τα ουσιώδη. ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΕΘΕΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ, τι ακριβώς θέλουμε, πέρα από το αδιαμφισβήτητο: "να προχωρήσουμε μπροστά, να πιάσουμε τους ευρωπαϊους, γιατί έχουμε μείνει πολύ πίσω".
(1) Να υποθηκεύουμε τη συσσωρευμένη (ιδιωτική) περιουσία / κληρονομιά για νέα καταναλωτικά δάνεια
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι στις 40 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη και ο υπάρχον ιδιωτικός πλούτος αρκεί για τουλάχιστον 60-80 ακόμη χρόνια σπατάλης - το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστοι σήμερα εμπιστεύονται τα λεφτά τους σε επενδύσεις Ελλήνων, ακόμα και αν είναι η ελληνική γη.
[οι υπόλογισμοί των ΕΝΦΙΑ είχαν ως στόχο περίπου το 0.2% της αντικειμενικής αξίας της ακίνητης περιουσίας, η οποία υπολογιζόταν να έφτανε το €1τρις, αυτό υποδηλώνει ιδιωτική περιουσία Χ2 ή Χ3 του δημοσίου χρέους και σε κάθε περίπτωση το συνολικό εγχώριο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό μαζί, είναι μικρότερο της εγχώριας ιδιωτικής περιουσίας - όταν η δημόσια ιδιωτική (sic) περιουσία υπολογίζεται να είναι από τις υψηλότερες της Ευρώπης (3*)]
(2) Να γίνουμε η Φλώριντα της ΕΕ/ΟΝΕ
Η ομοιότητα είναι τεράστια, ο αριθμός των συνταξιούχων κατοίκων επίσης. Πρόκειται για "σύνορα" και εκεί μάλιστα είχαν απέναντί τους τη Κούβα (που τελείωσε από εχθρός) ενώ εμείς θα συνεχίσουμε να έχουμε Τουρκία και δυστυχείς μετανάστες (4*) που θα μπαίνουν στα νερά μας. Μάλιστα εδώ μπορείς να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα και να φας φθηνό ψάρι. Και οι δύο έχουμε αρκετό ορυκτό πλούτο. Οπότε αυτό που μας λείπει είναι η βάση της NASA (= η σταθερή συνεισφορά του δημοσίου για ..επενδυτικούς σκοπούς).
Αυτό που υπονοείται είναι ότι υπάρχει μέλλον. Αυτό που ζητείται είναι η καλύτερη επιλογή μεταξύ της εξωστρεφούς οικονομίας (εξαγωγές, τουρισμός, τομείς που εισάγουν πλούτο αντί δανείων στη χώρα) και της αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου (υποδομές, μέγεθος, άσκηση πολιτικής (πχ καθυστερημένων δανείων - ενθάρρυνσης νέας οικονομίας), στρατηγικές επιλογές διαχείρισης ΕΣΠΑ). Και όλο αυτό με σύμμαχο την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων που έχει μάθει να πετυχαίνει χωρίς οργάνωση ενώ όταν έχει ένα υποτυπώδες σχέδιο μπορεί να θριαμβεύσει.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που δεν έχει θέση στην Ελλάδα του 2015 είναι η συνύπαρξη των
"75% των Ελλήνων θέλουν ως νόμισμα το ευρώ" και
"75% των Ελλήνων λένε όχι στο μνημόνιο"
Γελάνε μαζί μας και δε μπορούμε να τους πείσουμε ούτε για το γερμανικό κατοχικό δάνειο που ακόμα μας χρωστάνε.
Και κάπου εδώ θα πρέπει να σκεφτούμε τη ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που έχουμε τη δυνατότητα να στείλουμε σε διαπραγμάτευση το 2015 απέναντι στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
____________________________
(1*) η δικαστική εξουσία μόνο κατά το Σύνταγμα είναι ανεξάρτητη εξουσία, ούτε αυτοδιοίκητο υπάρχει παρά μόνο το υπουργικό συμβούλιο διορίζει τους επικεφαλείς της, κατεξοχήν ελεγχόμενη
(2*) οι πανέξυπνοι fund managers έχουν αλλάξει επίπεδο, δείτε πως σκέφτονται για τα δημόσια χρέη της Νο.19/G20 χώρας του πλανήτη: "Αναζητούν περιουσιακά στοιχεία, που ανήκουν σε άτομα προσκείμενα στην κυβέρνηση της Αργεντινής. Ελπίζουν ότι αν αποδείξουν ότι πρόκειται για προϊόν διαφθοράς, η αμερικανική δικαιοσύνη θα τα δεσμεύσει και εκείνοι θα μπορέσουν στη συνέχεια να τα εκποιήσουν"
(3*) Η Ελλάδα ανήκει στα όσα αναλύει ο Πικετύ στο Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα
(4*) οι δυστυχείς μετανάστες θα συνεχίσουν να διασχίζουν τις ελληνικές θάλασσες για να φτάσουν εκει που επιθυμούν, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να χειριστεί το ζήτημα με τρόπο που να καλύπτει ουσιαστικά τα συμφέροντά της
1. την (παντελή αδυναμία για) ένωση /συσπείρωση - όπως το 1940 - κάτι που στη δημοκρατία ονομάζεται "συμμετοχή"
2. την αποφυγή έκφρασης καλής κουβέντας για κάποιον άλλο [δηλαδή να ψοφάει πάντα η κατσικούλα του γείτονα και ποτέ να μην δουλεύουμε περισσότερο για να τον ξεπεράσουμε]
(υπάρχει και το Νο.3, το ότι ελάχιστοι πια χαμογελούν, "δωρεάν" ή από φόβο να μην απολυθούν, η κακοδιάθεση όμως κρύβει ψυχολογικά αίτια που μπορούν να αντιστραφούν ώστε να μην είναι μια μόνιμη κατάσταση)
Τα παραπάνω τόσο προφανή καλύτερα να ευθυγραμμιστούν με τις ιδεοληψίες που συνοδεύουν τις (λιγοστές πια) συζητήσεις για το "επόμενο" νόμισμα της Ελλάδας.
Α. Η Ελλάδα θα είχε καλύτερη τύχη εάν το 2010 επέλεγε να χρεοκωπήσει έναντι του δημόσιου χρέους, άλλαζε νόμισμα και ξεκινούσε μια σοβαρή προσπάθεια με ρυθμιστή τη δικαστική εξουσία(1*) - αυτή θα όριζε τις σωστές / λάθος συμπεριφορές που θα αναπτύσσονταν. Σκοπός της διαδικασίας θα ήταν η Ελλάδα να λάβει ενεργότερο ρόλο στην παγκοσμιοποίηση, διαφορετικό από "δημόσιο και ιδιώτη καταναλωτή δανείων", πχ προσέλκυση περισσότερων τουριστών και επενδυτών οι οποιο θα ενδιαφέρονταν για φθηνές επιλογές.
Β. Η μετάβαση σε νέο νόμισμα το 2015, όταν το δημόσιο χρέος έχει υπογραφεί να προσδιορίζεται σε ξένο δίκαιο είναι μια αυτοκτονική επιλογή(2*). Το ίδιο ισχύει και στη περίπτωση εφαρμογής διπλού νομίσματος (στυλ Κούβας). Και σε αυτές τις επιλογές, το δικαστικό σύστημα θα ήταν πολύτιμη δικλείδα ασφαλείας, εννοείται μέσω του ευρωπαϊκού κεκτημένου και στα πλαίσια μιας κυβέρνησης που θα ενισχύει το ρόλο της δικαιοσύνης αντί μιας αυταρχικής κυβέρνησης που θα εξουσίαζε με όχημα τους δικαστές, πχ €1/μήνα κατώτατος μισθός.
[η μόνη επιλογή που νοείται να συζητηθεί σοβαρά σε περίπτωση μιας μακροχρόνιας διαπραγμάτευσης με το ευρωπαϊκό κατεστημένο είναι εκείνη της έκδοσης IOUs ως (εσωτερικού) δανεισμού, λίγο πριν τις αποπληρωμές του καλοκαιριού (21.5.12 Πληρωμές μισθών-συντάξεων σε... IOUs) - Goldman Sachs: Κρίση «τύπου Κύπρου» το χειρότερο σενάριο]
Τα Α και Β είναι από τα προφανή που έχουν να σκεφτούν όσοι παίρνουν μέρος σε μια τέτοια συζήτηση. Αλλά δεν είναι τα ουσιώδη. ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΕΘΕΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ, τι ακριβώς θέλουμε, πέρα από το αδιαμφισβήτητο: "να προχωρήσουμε μπροστά, να πιάσουμε τους ευρωπαϊους, γιατί έχουμε μείνει πολύ πίσω".
(1) Να υποθηκεύουμε τη συσσωρευμένη (ιδιωτική) περιουσία / κληρονομιά για νέα καταναλωτικά δάνεια
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι στις 40 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη και ο υπάρχον ιδιωτικός πλούτος αρκεί για τουλάχιστον 60-80 ακόμη χρόνια σπατάλης - το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστοι σήμερα εμπιστεύονται τα λεφτά τους σε επενδύσεις Ελλήνων, ακόμα και αν είναι η ελληνική γη.
[οι υπόλογισμοί των ΕΝΦΙΑ είχαν ως στόχο περίπου το 0.2% της αντικειμενικής αξίας της ακίνητης περιουσίας, η οποία υπολογιζόταν να έφτανε το €1τρις, αυτό υποδηλώνει ιδιωτική περιουσία Χ2 ή Χ3 του δημοσίου χρέους και σε κάθε περίπτωση το συνολικό εγχώριο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό μαζί, είναι μικρότερο της εγχώριας ιδιωτικής περιουσίας - όταν η δημόσια ιδιωτική (sic) περιουσία υπολογίζεται να είναι από τις υψηλότερες της Ευρώπης (3*)]
(2) Να γίνουμε η Φλώριντα της ΕΕ/ΟΝΕ
Η ομοιότητα είναι τεράστια, ο αριθμός των συνταξιούχων κατοίκων επίσης. Πρόκειται για "σύνορα" και εκεί μάλιστα είχαν απέναντί τους τη Κούβα (που τελείωσε από εχθρός) ενώ εμείς θα συνεχίσουμε να έχουμε Τουρκία και δυστυχείς μετανάστες (4*) που θα μπαίνουν στα νερά μας. Μάλιστα εδώ μπορείς να κάνεις μπάνιο στη θάλασσα και να φας φθηνό ψάρι. Και οι δύο έχουμε αρκετό ορυκτό πλούτο. Οπότε αυτό που μας λείπει είναι η βάση της NASA (= η σταθερή συνεισφορά του δημοσίου για ..επενδυτικούς σκοπούς).
Αυτό που υπονοείται είναι ότι υπάρχει μέλλον. Αυτό που ζητείται είναι η καλύτερη επιλογή μεταξύ της εξωστρεφούς οικονομίας (εξαγωγές, τουρισμός, τομείς που εισάγουν πλούτο αντί δανείων στη χώρα) και της αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου (υποδομές, μέγεθος, άσκηση πολιτικής (πχ καθυστερημένων δανείων - ενθάρρυνσης νέας οικονομίας), στρατηγικές επιλογές διαχείρισης ΕΣΠΑ). Και όλο αυτό με σύμμαχο την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων που έχει μάθει να πετυχαίνει χωρίς οργάνωση ενώ όταν έχει ένα υποτυπώδες σχέδιο μπορεί να θριαμβεύσει.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που δεν έχει θέση στην Ελλάδα του 2015 είναι η συνύπαρξη των
"75% των Ελλήνων θέλουν ως νόμισμα το ευρώ" και
"75% των Ελλήνων λένε όχι στο μνημόνιο"
Γελάνε μαζί μας και δε μπορούμε να τους πείσουμε ούτε για το γερμανικό κατοχικό δάνειο που ακόμα μας χρωστάνε.
Και κάπου εδώ θα πρέπει να σκεφτούμε τη ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που έχουμε τη δυνατότητα να στείλουμε σε διαπραγμάτευση το 2015 απέναντι στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
αξιοπρόσεκτο δέσιμο διορθωτικών φακών
____________________________
(1*) η δικαστική εξουσία μόνο κατά το Σύνταγμα είναι ανεξάρτητη εξουσία, ούτε αυτοδιοίκητο υπάρχει παρά μόνο το υπουργικό συμβούλιο διορίζει τους επικεφαλείς της, κατεξοχήν ελεγχόμενη
(2*) οι πανέξυπνοι fund managers έχουν αλλάξει επίπεδο, δείτε πως σκέφτονται για τα δημόσια χρέη της Νο.19/G20 χώρας του πλανήτη: "Αναζητούν περιουσιακά στοιχεία, που ανήκουν σε άτομα προσκείμενα στην κυβέρνηση της Αργεντινής. Ελπίζουν ότι αν αποδείξουν ότι πρόκειται για προϊόν διαφθοράς, η αμερικανική δικαιοσύνη θα τα δεσμεύσει και εκείνοι θα μπορέσουν στη συνέχεια να τα εκποιήσουν"
(3*) Η Ελλάδα ανήκει στα όσα αναλύει ο Πικετύ στο Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα
(4*) οι δυστυχείς μετανάστες θα συνεχίσουν να διασχίζουν τις ελληνικές θάλασσες για να φτάσουν εκει που επιθυμούν, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να χειριστεί το ζήτημα με τρόπο που να καλύπτει ουσιαστικά τα συμφέροντά της
No comments:
Post a Comment