Όλα είναι εξαγωγές!

Ποιες είναι οι σκέψεις που κάνουν οι ισχυρότερες οικονομίες του παγκόσμιου χωριού για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες;
Εκτός από τις πιο γνωστές σχέσεις ευρώ - δολαρίου - γιεν υπάρχει το γουάν και οι επιδιώξεις της κινεζικής υπερδύναμης.

Η Κίνα υπόσχεται σε όλους ότι θα αποσυνδέσει το γουάν από το δολλάριο αλλά μέχρι εκεί (λίγο πάνω από 8% η ανατίμηση από το 2005). Μικρή, απόλυτα ελεγχόμενη διολίσθηση απέναντι στα "πράσινα", πιο "χαλαρά" απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους.
Οι Κινέζοι έχουν ακόμα στο μυαλό τους ότι το εθνικό νόμισμά είναι κάτι σαν το στρατό: οφείλεις να το διατηρείς και να το προστατεύεις έναντι των ανταγωνιστών, σε σημείο που να θεωρεί αιτία πολέμου κάθε εξωτερική παρέμβαση.
(και έχουν δίκιο καθώς το νόμισμα, μαζί με το έδαφος, τον λαό και τον στρατό είναι τα συστατικά του κράτους! εμείς το νόμισμα - και τα επιτόκια - τα δώσαμε στην ΟΝΕ!)
Από την άλλη, οι Κινέζοι έχουν συσσωρεύσει τεράστιες αξίες δολλαρίων στα χαρτοφυλάκιά τους... Η πτώση του μειώνει αυτές τις αξίες και έχουν μιλήσει για διαφοροποίηση των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους σε άλλα νομίσματα, πιθανότατα ευρώ...
Βέβαια - λέω εγώ - εάν ξεκινήσουν να τα πουλάνε για να αγοράσουν ευρώ, αυτά θα χάσουν ακόμα περισσότερο από την αξία τους... Εκτός εάν ζητάνε να πληρώνονται σε ευρώ...
Και για να το περιπλέξουμε κι άλλο, αφού οι Κινέζοι διατηρούν σχεδόν σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με το δολλάριο, η πτώση του τελευταίου τους ευνοεί! Κερδίζουν περισσότερα από τις εξαγωγές από όσα χάνουν από την μείωση της αξίας των συναλλαγματικών τους διαθεσίμων!

Η Ιαπωνία θεωρεί ότι το νομισμά της ενισχύεται επικίνδυνα έναντι του δολλαρίου.
Οι Ιάπωνες έχουν ως σημαντικότερο στόχο την έξοδο από το deflation (αποπληθωρισμός) οπου βρίσκονται για πάνω από μια δεκαετία. Για να πετύχουν κάτι τέτοιο κρατούν χαμηλα (μηδενικά είναι η σωστή λέξη) τα επιτόκια τους στο 0.5%, το εκμεταλλεύονται όσοι μπορούν να δανειστούν σε γιεν και στη συνέχεια να επενδύσουν σε αγορές/χώρες με υψηλά επιτόκια, π.χ. Τουρκία, και περιγράφεται ως yen-carry-trade.
Η Ιαπωνία στην ουσία αδιαφορεί για το "παιχνίδι" του yen-carry-trade και προσπαθεί να πετύχει την ανάπτυξη της οικονομίας της. Με πελάτες κυρίως τους Αμερικάνους - που πληρώνουν με ομόλογα του Αμερικανικού Δημοσίου, δηλαδή "αέρα" - θέλουν υποτιμημένο το νομισμά τους έναντι του δολλαρίου, για να έχουν ανταγωνιστικές εξαγωγές.
Το γιεν είναι πράγματι υποτιμημένο και ίσως γι' αυτό να ενισχύεται τελευταία - εκτός από την ισχυρή πιθανότητα να είναι ακόμα ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι...

Η Ευρώπη/Ευρωζώνη δεν επιθυμεί περαιτέρω διολίσθηση του δολλαρίου για να μην φθίνουν οι εξαγωγές της. Σημειωτέον ότι η ανατίμηση του γουάν έναντι του δολλαρίου συνοδεύται και από - μικρή - ανατίμηση του ευρώ έναντι του γουάν...
Παράλληλα, στο πλευρό των Αμερικανών πιέζει όσο μπορεί προς την κατεύθυνση να ανατιμηθεί το γουάν έναντι του δολλαρίου, έχοντας για επιχείρημα τα τεράστια πλεονάσματα του κινεζικού ισοζυγίου πληρωμών από τις εξαγωγές προς όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες. Για τους οικονομολόγους, ακόμα και τα πλεονάσματα όταν είναι τεράστια θεωρούνται ανισορροπία...
Και η Ευρώπη δεν ψάχνει για τίποτε περισσότερο από εξαγωγές ώστε να τροφοδοτεί την ανάπτυξή της. Έχει το θετικό του να μην δημιουργούνται πληθωριστικές πιέσεις από την ανατίμηση του ευρώ - έναντι κυρίως του δολλαρίου, που αγοράζει πετρέλαιο! - αλλά έχει κόστος στην ανάπτυξη μέσω των εξαγωγών. Ισορροπεί δηλαδή σχετικά αλλά κι αυτή επιδιώκει να υπερισχύσει έναντι των ανταγωνιστών.
Βέβαια, τα στοιχεία των τελευταίων μηνών ίσως να δείχνουν την κατάρρευση του μύθου του ισχυρού ευρώ έναντι στον πληθωρισμό...

Η Αμερική υποστηρίζει ότι ακολουθεί "πολιτική ισχυρού δολλαρίου" (μοιάζει με την απαράμιλλη "πολιτική της σκληρής δραχμής"...) και ότι σύντομα θα φανούν τα αποτελέσματα της...
Αλλά αυτό που βλέπουμε είναι η διολίσθησή του "πράσινου νομίσματος"... Και ποιος καρπώνεται το όφελος; Οι Αμερικάνοι εξαγωγείς!
Πιθανότατα, η ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας θα στηριχθεί σε αυτούς για την έξοδο από την ύφεση/επιβράδυνση. Ο άλλος τρόπος πιο έυκολης εξόδου λέγεται επίθεση στο Ιράν!

Και μέσα στις επιδιώξεις των ανταγωνιστών του οικονομικού παγκόσμιου χωριού, έχουμε το μέσο που χρησιμοποιείται για την κίνηση των μηχανών (πετρέλαιο) να αυξάνει τη δολλαριακή τιμή του... Και πολλές φωνές για συντονισμό της κίνησης της τιμής του δολλαρίου και αυτής του πετρελαίου... Νομίζω ότι αυτό θα είναι το αγαπημένο άθλημα των κερδοσκόπων τον επόμενο καιρο.