Ελλάδα: Μόνη λύση η αναδιάρθρωση του χρέους (WSJ)

Η μόνη λύση για να μπορέσει η Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της, χωρίς να χρεοκοπήσει, είναι η μετατροπή των χρεωστικών υποχρεώσεων, ώστε η απόσβεση να γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο, όπως τονίζει σε άρθρο στην Wall Street Journal ο κ. Carl Weinberg.

Ο κορυφαίος οικονομολόγος, καθηγητής Οικονομικών στο New York University και εκ των ιδιοκτητών της High Frequency Economics, εκτιμά ότι είναι μονόδρομος μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης, όπου οι λήξεις των εκδόσεων των ερχόμενων ετών θα μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία.

Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους, αναφέρει στο άρθρο του ο οικονομολόγος: Στα επόμενα πέντε χρόνια, η Αθήνα πρέπει να συγκεντρώσει 240 δισ. ευρώ, όσο και το ΑΕΠ της. Εξ αυτών, τα 150 δισ. ευρώ είναι για την αποπληρωμή του κεφαλαίου ομολόγων που λήγουν και τα υπόλοιπα τόκοι. Γι’αυτό και η βοήθεια των 30 δισ. ευρώ που είναι διατεθειμένη να δώσει η ευρωζώνη στην Ελλάδα, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Όταν λήξει η «γέφυρα» από την ευρωζώνη (πιθανόν στους πρώτους μήνες του επόμενου έτους), η κυβέρνηση της χώρας θα βρεθεί στην ίδια δεινή θέση με την σημερινή. Πολύ δύσκολα η Αθήνα θα καταφέρει να συγκεντρώσει τόσα κεφάλαια από τους ιδιώτες επενδυτές, με οποιοδήποτε επιτόκιο.

Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν για να λυθεί το πρόβλημα: Πρώτον να γίνει επανισορρόπηση στην δημοσιονομική κατάσταση. Αν η κυβέρνηση εφαρμόσει τα σχέδια που έχει ανακοινώσει, το φετινό έλλειμμα θα μειωθεί κατά το ένα τρίτο. Ετσι, όμως, θα προκληθεί καταστροφική ύφεση και προσθέτως θα πρέπει να γίνουν ανάλογες περικοπές το 2011 και ξανά το 2012.

Δεύτερον, συνεχίζει ο κ. Weinberg, θα πρέπει να «ξεφουσκώσει» ο μεγάλος όγκος των πληρωμών αρχικού κεφαλαίου, αν θέλουμε οι επενδυτές να πιστέψουν ότι η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, χωρίς να χρεοκοπήσει. Η απομείωση (write down) αυτών των υποχρεώσεων δεν είναι αποδεκτή, όμως οι πληρωμές θα μπορούσαν να εξομαλυνθούν και να μειωθούν στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, με μετατροπή των χρεωστικών υποχρεώσεων, ώστε η απόσβεση να γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο. Ο τρόπος για να γίνει αυτό, δεν είναι άλλος από μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης. Οι λήξεις των ερχόμενων ετών θα μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία. Εάν γίνει σωστά αυτό, δεν θα χρειαστεί άλλη έκτακτη βοήθεια από τρίτους.

Ο κορυφαίος οικονομολόγος συνεχίζει με το εξής παράδειγμα: Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, οι τράπεζες χρησιμοποίησαν συμφωνίες πολυετούς αναδιοργάνωσης για να αποτραπεί το χρεοστάσιο στις μαζικές δανειακές υποχρεώσεις των αγοραστών ομολόγων λατινοαμερικανικών κρατών. Όλα τα δάνεια που είχε λάβει κάθε χώρα, ενοποιήθηκαν σε μια και μόνη μακροχρόνια υποχρέωση. Θα λέγαμε ότι, σε μέσο όρο, τα δάνεια που επρόκειτο να λήξουν μέσα στην δεκαετία του ’80, συγκεντρώθηκαν σε ένα μεγάλο δάνειο, ξεχωριστά για κάθε δανειολήπτη, με μέση διάρκεια ωρίμανσης τα 25 χρόνια.

Σε ένα ανάλογο πρόγραμμα αναδιοργάνωσης, όλα τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν από σήμερα έως το 2019, θα συγκεντρωθούν σε ένα πακέτο 25ετούς λήξεως, με επιτόκιο 4,5% ακριβώς όσο είναι σήμερα ο μέσος όρος για τις εκκρεμείς υποχρεώσεις της Ελλάδας. Η διασπορά του χρονοδιαγράμματος απόσβεσης στα 25 χρόνια θα μειώσει τις ανάγκες χρηματοδότησης στα επόμενα 5,5 χρόνια κατά 60% ή 140 δισ. ευρώ. Η πολιτική εξουσία θα λάβει την απαραίτητη «ανάσα» ώστε να μπορέσει να επιβάλλει τα μέτρα δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων αλλά και να αποκτήσει υποφερτή πρόσβαση στην πίστωση. Δεν θα χρειαστεί καμία «επιδότηση» ή «εγγύηση» ή «αποιμείωση.» και το βάρος της προσαρμογής θα επωμιστούν οι πιστωτές, και όχι οι εταίροι της χώρας στην ευρωζώνη.

Φυσικά, ίσως δεν συμφωνήσουν σε μια τέτοια λύση όλοι οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων. Επενδυτές που νόμισαν ότι αγόρασαν ένα 10ετές δικαίωμα, θα καταλήξουν με ένα 25ετές και υπό διαφορετικούς όρους, Όμως, ο κίνδυνος χρεοστασίου θα είναι πολύ χαμηλότερος –και αυτό δεν είναι καθόλου μικρή ανταμοιβή για τους επενδυτές.

Μια τέτοια λύση, καταλήγει ο κ. Weinberg, είναι μονόδρομος για την Ελλάδα και ίσως και για άλλες, μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης με υψηλά χρέη, αφού οι «γέφυρες» χρηματοδότησης της ευρωζώνης δεν προσφέρουν καμία λύση, παρά μόνο κερδίζουν χρόνο.

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/578168/Article.aspx

____________________

Δεν μας λέει κάτι νέο, έχει ξαναγίνει σε χώρες που είχαν δικό τους νόμισμα, εμείς δεν έχουμε κάτι τέτοιο...
Μια παρατήρηση μόνο:
"το βάρος της προσαρμογής θα επωμιστούν οι πιστωτές, και όχι οι εταίροι της χώρας στην ευρωζώνη"
Οι πιστωτές μας είναι κατά κύριο λόγο τράπεζες των εταίρων μας, οι οποίες ήδη έχουν χρηματοδοτηθεί από τους εταίρους μας - τις κυβερνήσεις, αλά 28 δισ. - για να μην πτωχεύσουν από τα subprime που τους πούλησαν (και αυτοί αγόρασαν χωρίς να πολυκαταλαβαίουν τι είναι..) κάποιοι αμερικάνοι φίλοι του κυρίου αυτού.
Για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας δηλαδή.
Από την άλλη, η τρέχουσα κερδοσκοπική επίθεση προέρχεται από τους πιστωτές ή από άλλους; δηλαδή, έχει μεταβληθεί η διάρθρωση της κατοχής του εγχώριου κυβερνητικού χρέους στο ενδιάμεσο ή όχι;