Ο πυρήνας του «ελληνικού προβλήματος» είναι η απώλεια της ανταγωνιστικότητας, υποστηρίζουν ξένοι ειδικοί, και όχι η συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό νόμισμα
Oι «Financial Τimes» και η «Wall Street Journal» έχουν δημοσιεύσει άρθρα οικονομολόγων όπου υποστηρίζεται ότι η δέσμευση για μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού κατά 10% ως το 2014 εκφράζει ένα από τα πιο σκληρά προγράμματα σταθεροποίησης που έχει αποφασιστεί από ευρωπαϊκό κράτος τα τελευταία χρόνια. Αναμένεται ότι τόσο μεγάλες περικοπές είναι πιθανό να οδηγήσουν την οικονομία ακόμη βαθύτερα στην ύφεση, κάτι που θα προκαλέσει μείωση του ΑΕΠ.
Το αποτέλεσμα ενός διαρκώς μειούμενου ΑΕΠ είναι να μην επιτευχθεί η κατά 10% μείωση του ελλείμματος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) μέσα σε τρία χρόνια, και να χρειαστούν πολύ περισσότερα. Οι ίδιοι οικονομολόγοι υπογραμμίζουν ότι σε χώρες εγκλωβισμένες σε καταστάσεις ανάλογες με την ελληνική αναλαμβάνει το ΔΝΤ και προτείνει υποτίμηση του νομίσματος, έτσι ώστε να αμβλυνθούν οι συνέπειες των περιοριστικών μέτρων. Σύμφωνα με τους ειδικούς του ξένου Τύπου ο πυρήνας του «ελληνικού προβλήματος» είναι η απώλεια της ανταγωνιστικότητας. Με βάση τους υπολογισμούς της Τράπεζας της Ελλάδος όπως δημοσιεύθηκαν στην πρόσφατη έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική η ελληνική οικονομία εμφανίζει απώλεια ανταγωνιστικότητας περίπου 27,7% με βάση τους δείκτες κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στο σύνολο της οικονομίας. Μάλιστα η Ελλάδα χάνει διαρκώς σε ανταγωνιστικότητα μετά το 1988- με μοναδική εξαίρεση την περίοδο 1998-2000, όταν σημειώθηκε βελτίωση εξαιτίας των προσπαθειών για την ένταξη στην ΟΝΕ και της υποτίμησης της δραχμής το 1998. Επισημαίνεται πάντως ότι η εξέταση των δεικτών ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας συγκριτικά με τους αντίστοιχους δείκτες για τις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ δείχνει ότι σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης επιδεινώθηκε η ανταγωνιστικότητα την περίοδο 2001-2008 (κυρίως εξαιτίας της ανατίμησης του ευρώ, σωρευτικά κατά 36% την περίοδο 2002-2008).
Υποστηρίζεται λοιπόν ότι η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί μέσα σε μια «αναπτυξιακή παγίδα» από την οποία δεν μπορεί να αποδράσει χωρίς υποτίμηση. Υποτίμηση του ευρώ ασφαλώς δεν μπορεί να γίνει, γι΄ αυτό ακριβώς προτείνεται ως διέξοδος η επιστροφή στη δραχμή. Το σενάριο αυτό υποστηρίζεται και από την εκτίμηση ότι οι πολυετείς θυσίες που θα απαιτηθούν για τη συμμόρφωση με τις επιταγές του Συμφώνου Σταθερότητας θα οδηγήσουν στη διαμόρφωση ενός πολιτικού και κοινωνικού κύματος υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Ηδη η αντιμετώπιση της χώρας από τα ξένα μέσα ενημέρωσης και από ηγέτες της ευρωζώνης όπως η κυρία Ανγκελα Μέρκελ εκτιμάται ότι έχει συμβάλει στην υποχώρηση του φιλοευρωπαϊσμού και στην ενίσχυση απόψεων ευρωσκεπτικισμού που μέχρι πρότινος θα φαίνονταν αδιανόητες.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=323844&ct=32&dt=03/04/2010
Σχεδόν το σύνολο της ελληνικής πολιτικής τάξης υποστηρίζει σθεναρά ότι η ένταξη στη ζώνη του ευρώ ταυτίζεται με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, είναι κεντρική στρατηγική επιλογή και ότι η αποχώρηση από αυτήν μπορεί να οδηγήσει σε απομάκρυνση από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα εθνικά συμφέροντα. Η άποψη ότι η αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ είναι γεωπολιτικό, ιστορικό και οικονομικό έγκλημα παραμένει πανίσχυρη.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=323846&ct=32&dt=03/04/2010
Το αποτέλεσμα ενός διαρκώς μειούμενου ΑΕΠ είναι να μην επιτευχθεί η κατά 10% μείωση του ελλείμματος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) μέσα σε τρία χρόνια, και να χρειαστούν πολύ περισσότερα. Οι ίδιοι οικονομολόγοι υπογραμμίζουν ότι σε χώρες εγκλωβισμένες σε καταστάσεις ανάλογες με την ελληνική αναλαμβάνει το ΔΝΤ και προτείνει υποτίμηση του νομίσματος, έτσι ώστε να αμβλυνθούν οι συνέπειες των περιοριστικών μέτρων. Σύμφωνα με τους ειδικούς του ξένου Τύπου ο πυρήνας του «ελληνικού προβλήματος» είναι η απώλεια της ανταγωνιστικότητας. Με βάση τους υπολογισμούς της Τράπεζας της Ελλάδος όπως δημοσιεύθηκαν στην πρόσφατη έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική η ελληνική οικονομία εμφανίζει απώλεια ανταγωνιστικότητας περίπου 27,7% με βάση τους δείκτες κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στο σύνολο της οικονομίας. Μάλιστα η Ελλάδα χάνει διαρκώς σε ανταγωνιστικότητα μετά το 1988- με μοναδική εξαίρεση την περίοδο 1998-2000, όταν σημειώθηκε βελτίωση εξαιτίας των προσπαθειών για την ένταξη στην ΟΝΕ και της υποτίμησης της δραχμής το 1998. Επισημαίνεται πάντως ότι η εξέταση των δεικτών ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας συγκριτικά με τους αντίστοιχους δείκτες για τις άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ δείχνει ότι σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης επιδεινώθηκε η ανταγωνιστικότητα την περίοδο 2001-2008 (κυρίως εξαιτίας της ανατίμησης του ευρώ, σωρευτικά κατά 36% την περίοδο 2002-2008).
Υποστηρίζεται λοιπόν ότι η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί μέσα σε μια «αναπτυξιακή παγίδα» από την οποία δεν μπορεί να αποδράσει χωρίς υποτίμηση. Υποτίμηση του ευρώ ασφαλώς δεν μπορεί να γίνει, γι΄ αυτό ακριβώς προτείνεται ως διέξοδος η επιστροφή στη δραχμή. Το σενάριο αυτό υποστηρίζεται και από την εκτίμηση ότι οι πολυετείς θυσίες που θα απαιτηθούν για τη συμμόρφωση με τις επιταγές του Συμφώνου Σταθερότητας θα οδηγήσουν στη διαμόρφωση ενός πολιτικού και κοινωνικού κύματος υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Ηδη η αντιμετώπιση της χώρας από τα ξένα μέσα ενημέρωσης και από ηγέτες της ευρωζώνης όπως η κυρία Ανγκελα Μέρκελ εκτιμάται ότι έχει συμβάλει στην υποχώρηση του φιλοευρωπαϊσμού και στην ενίσχυση απόψεων ευρωσκεπτικισμού που μέχρι πρότινος θα φαίνονταν αδιανόητες.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=323844&ct=32&dt=03/04/2010
Σχεδόν το σύνολο της ελληνικής πολιτικής τάξης υποστηρίζει σθεναρά ότι η ένταξη στη ζώνη του ευρώ ταυτίζεται με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, είναι κεντρική στρατηγική επιλογή και ότι η αποχώρηση από αυτήν μπορεί να οδηγήσει σε απομάκρυνση από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα εθνικά συμφέροντα. Η άποψη ότι η αποχώρηση από τη ζώνη του ευρώ είναι γεωπολιτικό, ιστορικό και οικονομικό έγκλημα παραμένει πανίσχυρη.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=323846&ct=32&dt=03/04/2010
No comments:
Post a Comment