31.8.11

τι αξίζουν οι εγγυήσεις

Γαλλία: Δεν μπορούν να υπάρξουν διμερείς συμφωνίες για εγγυήσεις από την Ελλάδα 
...χωρίς την έγκριση και σύμφωνη γνώμη ολόκληρης της Ευρωζώνης
Βενιζέλος: Μερικά εκατ. οι εγγυήσεις προς Φιλανδία, όχι εμπράγματες
...σημειώνοντας ότι όλες οι χώρες της Ε.Ε. είναι εναντίον των απαιτήσεων της σκανδιναβικής χώρας και εκτίμησε ότι τελικώς θα υπάρξει ένα σχήμα χρηματοοικονομικών εγγυήσεων μερικών εκατομμυρίων και δεν αφορά εμπράγματες εγγυήσεις.
Εγγυήσεις: Τη χρήση τραπεζικών μετοχών εξετάζει η Ευρώπη 
Τη χρήση τραπεζικών μετοχών ως εγγύηση για τα δάνεια διάσωσης προτείνει ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης EFSF Klaus Regling, έπειτα από τη σχετική απαίτηση της Φιλανδίας και άλλων χωρών.

Η πρότασή του προβλέπει τη μερική κρατικοποίηση των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες σύμφωνα με τους όρους του δεύτερου πακέτου διάσωσης, μπορούν να πάρουν έως και 20 δισ. ευρώ από τα 110 δισ. ευρώ από τα δάνεια που θα διατεθούν. Οι μετοχές αυτές, που θα ανήκουν πλέον στο κράτος, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εγγύηση για τα δάνεια διάσωσης, λέει ο Regling.
WSJ προς Ευρωπαίους: Σώστε την Ελλάδα, αλλιώς θα σώσετε τις τράπεζές σας 
Η Ευρώπη έχει δύο επιλογές: Να σώσει τώρα την Ελλάδα ή να κληθεί μετά να σώσει τις τράπεζές της.
Αυτό υπονοούσε με την έκκλησή της για κεφαλαιακή ενίσχυση των ευρωπαϊκών τραπεζών που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde. «Μάλλον προειδοποιούσε για τον ακριβή εναλλακτική σε μια λύση της ελληνικής κρίσης χρέους. Όμως, ίσως να είναι ήδη πολύ αργά»
... Με την απαίτηση των Φιλανδών για εγγυήσεις, το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας τίθεται σε κίνδυνο, ενώ χωρίς τα δάνεια αυτά, η ελληνική χρεοκοπία είναι βέβαιη. Και το κόστος για τις τράπεζες θα είναι μεγάλο.
...η μετά τη χρεοκοπία της Lehman τραπεζική κρίση ενδέχεται να αποδειχθεί απλά ένας προ-σεισμός



___________________________________

Ότι και να μας λέει ο καθένας, όπως είπε πρόσφατα ο Μπένυ για άλλη περίπτωσή ήτοι "το γράφει το Μνημόνιο", τις εγγυήσεις τις γράφει η απόφαση της 21ης Ιουλίου, από όπου:
"9. Όπου ενδείκνυται, θα δημιουργηθεί σύστημα εμπράγματων εγγυήσεων ώστε να καλυφθεί ο κίνδυνος που προκύπτει για χώρες-μέλη της Eυρωζώνης από τις εγγυήσεις που έχουν δώσει στον EFSF."
Τώρα, η περίπτωση της Ελλάς μοιάζει να ενδείκνυται, οι εγγυήσεις θα πρέπει να είναι εμπράγματες, ως εγγύηση για τις τις  εγγυήσεις (sic) που έχουν δώσει οι ..πλούσιοι (αλληλεγγύη το λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε :( ).
Για όποιον το αμφισβητεί (αυτό το σχετικό με την "αλληλεγγύη"), θα πρότεινα να κοιτάξει το προσχέδιο συμπερασμάτων, όπου το επίμαχο σημείο 9 δεν υπάρχει - δεν υπάρχουν κι άλλα σημεία, είναι τα πιο σημαντικά σημεία της απόφασης της 21ης Ιουλίου 2011.
Ενδέχεται πράγματι το σχέδιο του Regling να θεωρηθεί "εμπράγματη εγγύηση", νομικά είναι αυτά όμως, όπως και μερικά από αυτά που αναφέρονται στο σημερινό άρθρο της Ε, ήτοι περί του νομικού χειρισμού περιπτώσεως οικιοθελούς εξόδου χώρας από την ΟΝΕ και την ΕΕ.
Αλλά οι δηλώσεις Μπένυ είναι ξεκάθαρες και καθόλου νομικές: "τελικώς θα υπάρξει ένα σχήμα χρηματοοικονομικών εγγυήσεων", το οποίο μας λέει η Γαλλία "θα εγκριθεί από όλη την ευρωζώνη".

Κι όπως εγώ καταλαβαίνω, θα αφορά όλες τις χώρες, και όχι μόνο αυτές που το "απαιτούν".
Το τι πραγματικά αξίζουν οι εμπράγματες εγγυήσεις, που προτάθηκε να να είναι χρηματοοικονομικές εγγυήσεις, δηλαδή εγχώριες τραπεζικές μετοχές, το βλέπουμε. 

υ.γ. περνάω στο ντούκου το άλλο του Regling για "...μερική κρατικοποίηση..."

Λογιστικές ασυνέπειες τραπεζών στην απομείωση ελληνικού χρέους

Το IASB ισχυρίζεται ότι έπρεπε να αναλάβουν υψηλότερες ζημίες – Φωτογραφίζει BNP, CNP
Reuters

Κριτική, για μικρότερες διαγραφές από ελληνικά ομόλογα σε σχέση με τις τιμές της αγοράς από ευρωπαϊκές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, άσκησε το Συμβούλιο Διεθνών Λογιστικών Προτύπων (IASB) σε ιδιωτική επιστολή προς την Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών (ESMA).
«Είναι ένα ζήτημα που μας προβληματίζει αρκετά», σχολιάζει ο Χανς Χούγκερβορστ, πρόεδρος της ΙΑSB, στην επιστολή, το περιεχόμενο της οποίας διέρρευσε στη βρετανική εφημερίδα Financial Times.
Παράγοντες του κλάδου είπαν πως πρόκειται για μια πρωτοφανή κίνηση από το ΙΑSB, το οποίο, ουσιαστικά, έκανε λόγο για «ασυνέπεια» κάποιων ιδρυμάτων ως προς τον υπολογισμό των διαγραφών σε ελληνικά ομόλογα. Κάποιες από τις διαγραφές αυτές, οι οποίες κινήθηκαν από το 50% στο 20%, ήταν συντηρητικές, σύμφωνα με το IASB. Αναφορά δεν έγινε σε κανένα συγκεκριμένο ίδρυμα, αλλά ανώνυμες πηγές έκαναν λόγο για τη γαλλική τράπεζα BNP Paribas και την ασφαλιστική CNP Assurances. Οι απώλειες της BNP Paribas και της CNP Assurances περιορίστηκαν στο 21% διότι, κατά τις ίδιες, οι τρέχουσες τιμές των ομολόγων δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική αξία του ελληνικού χρέους λόγω του μειωμένου όγκου συναλλαγών στις αγορές. Και τα δύο ιδρύματα υπεραμύνθηκαν της λογιστικής μεθόδου «mark to model», οι αποτιμήσεις της οποίας δεν προσδιορίζονται από την αγορά. Ο κ. Χούγκερβορστ αμφισβήτησε ανοιχτά την προαναφερθείσα μέθοδο, τονίζοντας ότι αν και έχει υποχωρήσει ο όγκος συναλλαγών, εξακολουθεί να υπάρχει δραστηριότητα στις αγορές.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_31/08/2011_454331

Χειρότερες μέρες βλέπουν οι Αμερικανοί

Bloomberg
Στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Απρίλιο του 2009 υποχώρησε στις ΗΠΑ τον Αύγουστο η καταναλωτική εμπιστοσύνη, γεγονός που αποδίδεται στην επιδείνωση των προσδοκιών για την απασχόληση και τα εισοδήματα. Ο δείκτης του Conference Board υποχώρησε στις 44,5 μονάδες από το αναθεωρημένο επίπεδο Ιουλίου των 59,2 μονάδων, σηματοδοτώντας τη μεγαλύτερη πτώση από τον Οκτώβριο του 2008.
Οι οικονομολόγοι που συμμετείχαν σε δημοσκόπηση του πρακτορείου Bloomberg ανέμεναν μία μικρότερη υποχώρηση του δείκτη, στις 52 μονάδες. O επιμέρους δείκτης των προσδοκιών των καταναλωτών για το διάστημα των επόμενων έξι μηνών υποχώρησε στις 51,9 μονάδες από τις 74,9 του προηγούμενου μήνα, ενώ ο δείκτης τρεχουσών συνθηκών κατέγραψε πτώση στις 33,3 μονάδες από τις 35,7 μονάδες του Ιουλίου. Το ποσοστό των συμμετεχόντων στην έρευνα της Conference Board που αναμένουν ότι περισσότερες θέσεις εργασίας θα γίνουν διαθέσιμες κατά τους επόμενους έξι μήνες υποχώρησε από το 16,9% του Ιουλίου στο 11,4%, το χαμηλότερο επίπεδο από τον Μάρτιο του 2009. Αντίστοιχα, το ποσοστό των ερωτηθέντων που αναμένουν μία αύξηση των εισοδημάτων τους για το ίδιο διάστημα μειώθηκε στο 14,3% από το 15,9%, ενώ το ποσοστό αυτών που αναμένουν μία συρρίκνωση των εισοδημάτων τους ανήλθε στο 18,7%, που αποτελεί το υψηλότερο επίπεδο από τον Νοέμβριο του 2009.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_31/08/2011_454337

Αυτή είναι η Ελλάδα

(Reuters) - Greece's NBG takes H1 hit from bond swap writedown
NBG lost 1.31 billion euros ($1.9 billion) from its planned participation in a voluntary swap (PSI) of Greek government bonds, aimed at relieving the country's debt burden.
Excluding this provision, net first-half earnings would have reached 29 million euros, down 80 percent year-on-year, NBG said, well below market expectations; analysts polled by Reuters had forecast on average pre-PSI net profit of 126.3 million euros. 

πχ (Τα Νεα) Κέρδη 29 εκατ. ευρώ η Εθνική το πρώτο εξάμηνο

Η Εθνική Τράπεζα διαθέτει σήμερα μια ιδιαίτερα ισχυρή κεφαλαιακή βάση», αναφέρει σε χθεσινή του δήλωση ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας Απόστολος Ταμβακάκης, σχολιάζοντας τα οικονομικά αποτελέσματα για το α' εξάμηνο του 2011. Ο κ. Ταμβακάκης επεσήμανε πως παρότι τα αποτελέσματα του 2ου τριμήνου επιβαρύνθηκαν με την απομείωση της αξίας των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου κατά 1,3 δισ. ευρώ λόγω της επικείμενης επιμήκυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους μέσω της Συμμετοχής του Ιδιωτικού Τομέα (Private Sector Involvement), ο δείκτης κύριων βασικών ιδίων κεφαλαίων, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι προνομιούχες μετοχές του ελληνικού δημοσίου, παραμένει πάνω από το 10%, από τους υψηλότερους μεταξύ των ευρωπαϊκών τραπεζών. Για το α' εξάμηνο του 2011 η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε καθαρά κέρδη ύψους 29 εκατ. ευρώ, πριν την απομείωση των ομολόγων.


Σενάρια αναδιάρθρωσης μέχρι εξόδου από το ευρώ

Με απ' ευθείας ανάθεση και χωρίς πολλές λεπτομέρειες, η Ελλάδα απασχολεί κορυφαία αμερικανική δικηγορική εταιρεία, η οποία εδώ και ένα χρόνο εξετάζει τον τρόπο ολοκληρωτικής αναδιάρθρωσης του χρέους και τη δυνατότητα εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη.
Είδαν έξοδο στη Ρώμη, αλλά με ταυτόχρονη αποχώρηση από την Ε.Ε. Είδαν έξοδο στη Ρώμη, αλλά με ταυτόχρονη αποχώρηση από την Ε.Ε. Στις 27 Ιουλίου η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε την ανάθεση του ρόλου χρηματοοικονομικών συμβούλων για το εν εξελίξει πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων στις τράπεζες ΒΝΡ Paribas, Deutsche Bank και HSBC.
Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται η συνεργασία της κυβέρνησης με τη νεοϋορκέζικη δικηγορική εταιρεία Cleary Gottlieb (πλήρες όνομα «Cleary, Gottlieb, Steen and Hamilton LLP») «ως διεθνούς νομικού συμβούλου (...) σε σχέση με την εφαρμογή του PSI». Οπως είναι σε θέση να γνωρίζει η «Ε», όμως, η πρόσληψη της εν λόγω εταιρείας κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση είναι.

Ποια είναι η Cleary Gottlieb
Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες δικηγορικές εταιρείες της Νέας Υόρκης, με εξειδίκευση σε τραπεζικές και χρηματοοικονομικές υποθέσεις. Η εταιρεία εδραιώθηκε μέσω της ανάμειξής της στις αναδιαρθρώσεις χρέους της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και, πιο πρόσφατα, της Ισλανδίας.
Επικεφαλής της ομάδας που θα δουλέψει στην Ελλάδα και «αστέρας» της εταιρείας σε ζητήματα αναδιάρθρωσης χρέους είναι ο δικηγόρος Λι Μπούχαϊτ, ο οποίος εκπροσώπησε τις κυβερνήσεις της Ισλανδίας και της Αργεντινής κατά τις διαπραγματεύσεις τους με τους πιστωτές τους.
Ο κ. Μπούχαϊτ είχε αρχίσει να ασχολείται με το ελληνικό θέμα πολύ πριν η εταιρεία του προσληφθεί από τη χώρα μας. Συγκεκριμένα εξέδωσε, σε συνεργασία με τον καθηγητή Δικαίου του Πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ, Μίτου Γκουλάτι, δύο μελέτες. Η πρώτη, τον Απρίλιο του 2010, είχε τίτλο «Πώς να αναδιαρθρώσουμε το ελληνικό χρέος», ενώ η δεύτερη, του Απριλίου 2011, «Ελληνικό χρέος: Τα τελικά σενάρια».
Και οι δύο μελέτες, οι οποίες είναι ελεύθερα διαθέσιμες στο Διαδίκτυο, εξετάζουν εις βάθος το νομικό καθεστώς των ελληνικών ομολόγων και τις εναλλακτικές που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και η ολική αναδιάρθρωση του χρέους.

Η συνάντηση της Ρώμης
Αυτό που δεν έχει γίνει ώς τώρα γνωστό, όμως, είναι το γεγονός ότι η Cleary Gottlieb οργάνωσε συνέδριο κεκλεισμένων των θυρών στη Ρώμη στις 3 Φεβρουαρίου, με συμμετοχή του κ. Μπούχαϊτ και υψηλόβαθμων στελεχών από άλλες διεθνείς δικηγορικές εταιρείες, με αντικείμενο την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη.
Συγκεκριμένα, εισήγηση που παρουσιάστηκε και συζητήθηκε εκεί, την οποία έχει στη διάθεσή της η «Ε», εξετάζει την εθελοντική έξοδο ή έξωση χώρας από την ευρωζώνη και πώς αυτή μπορεί να γίνει σύννομα, παρά την έλλειψη σχετικής πρόβλεψης στις συνθήκες του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας.
Η συγκεκριμένη εισήγηση παρουσιάστηκε από τον δικηγόρο Τσαρλς Πρόκτορ, της λονδρέζικης εταιρείας Μπερντ & Μπερντ, με τίτλο «Φεύγοντας από την ευρωζώνη» και αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης μετά την παρουσίασή της ανάμεσα στον κ. Πρόκτορ, τον κ. Μπούχαϊτ και τους λοιπούς συνέδρους της Cleary Gottlieb.
Στην παρουσίαση αναγνωρίζεται η νομική δυσκολία εξόδου από την ευρωζώνη, λόγω των διατάξεων των συνθηκών του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, παρουσιάζεται όμως ένα «παράθυρο» για εθελοντική και μόνο αποχώρηση. Συγκεκριμένα, το άρθρο 50 της συνθήκης του Μάαστριχτ, το οποίο αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη που έγινε στη Λισαβόνα, επιτρέπει σε χώρα να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση «ανάλογα με τις συνταγματικές διατάξεις του κράτους-μέλους».
Σύμφωνα με την ανάλυση που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Cleary Gottlieb, εάν μία χώρα επιθυμεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη πρέπει πρώτα να κάνει χρήση του συγκεκριμένου άρθρου και να αποχωρήσει από την Ε.Ε. «Συνεπώς, υπάρχει μηχανισμός εξόδου που περιλαμβάνει την Ε.Ε. και την ευρωζώνη», επισημαίνεται στην εισήγηση, ενώ «δεν υφίσταται διαδικασία υπό την οποία κράτος-μέλος να μπορεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη αλλά να παραμείνει στην Ε.Ε.».
Τέλος, στην εισήγηση σημειώνεται ότι ενδεχομένως υπό άλλο άρθρο της συνθήκης του Μάαστριχτ το απερχόμενο κράτος να μπορεί άμεσα να κάνει αίτηση για να ξαναμπεί στην Ε.Ε. έχοντας αποχωρήσει από την ευρωζώνη.
Σε κανένα σημείο της εισήγησης δεν γίνεται αναφορά στην Ελλάδα συγκεκριμένα, ενδεχομένως για προσχηματικούς λόγους, καθότι το αντικείμενο της συνεδρίασης ήταν ούτως ή άλλως η Ελλάδα.
Παρά τη μυστικότητα της συνάντησης, η ιταλική οικονομική εφημερίδα «Linkiesta» με άρθρο της στις 10 Φεβρουαρίου έγραφε ότι «η Ελλάδα μπορεί να σπάσει το ταμπού και να βγει από την ευρωζώνη. Μεγάλες δικηγορικές εταιρείες απεργάζονται σχέδια ώστε αυτό να γίνει με νόμιμο τρόπο, χωρίς να παραβιάζονται οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Σε άρθρο των «Financial Times» την 1η Αυγούστου, η εφημερίδα σχολίαζε την πρόσληψη της Cleary Gottlieb από την Ελλάδα και ειδικά τον ρόλο του κ. Μπούχαϊτ. Η πρόσληψη ερμηνευόταν ως επιθετική κίνηση από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, δεδομένου του ιστορικού του κ. Μπούχαϊτ ως σκληρού διαπραγματευτή σε παλαιότερες αναδιαρθρώσεις αλλά κυρίως λόγω των απόψεών του για το ενδεχόμενο ελληνικής αναδιάρθρωσης εκτός συμφωνιών με την Ε.Ε.
Συγκεκριμένα, αφού παρουσίαζε τη θέση του κ. Μπούχαϊτ για ολική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που διοικείται από ελληνικό δίκαιο με τρόπο ιδιαίτερα επώδυνο για τους ξένους πιστωτές, ο δημοσιογράφος της έγκριτης οικονομικής εφημερίδας σημείωνε καυστικά: «Σας ακούγονται όλα αυτά σαν μονομερής και αντι-ευρωπαϊκή δράση; Ισως, όμως φαίνεται ότι οι λέξεις "πολυμερής", "ευρωπαϊκή" και "δράση" δεν συνδυάζονται με επιτυχία αυτές τις μέρες».

Τα ερωτήματα
Σε επικοινωνία που είχαμε με την Cleary Gottlieb μάς επιβεβαιώθηκε η πρόσληψή της από την ελληνική κυβέρνηση για το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, στο πλαίσιο των αποφάσεων της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου. Η εταιρεία δεν ήταν σε θέση να μας εξηγήσει πώς έγινε η συνεργασία (με απ' ευθείας ανάθεση, κατόπιν πρωτοβουλίας ποίου;) ούτε αν ο ρόλος της περιορίζεται στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων.
Επίσης, παρ' ότι μας επιβεβαίωσε την πραγματοποίηση του συνεδρίου της Ρώμης, η Cleary Gottlieb δεν ήταν σε θέση να μας δώσει λεπτομέρειες για τον λόγο και την αφορμή της διοργάνωσής του.
Τα ερωτήματα λοιπόν παραμένουν: Πώς επιλέχθηκε η Cleary Gottlieb; Θα παίξει ευρύτερο ρόλο νομικού συμβούλου της Ελλάδας; Ποια η άποψη της κυβέρνησης για το έντονο ενδιαφέρον της εταιρείας για το πώς μπορεί να γίνει ολική αναδιάρθρωση του χρέους και το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη; Είναι και αυτά σενάρια που εξετάζονται;

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=305561

update: ΥΠΟΙΚ: «Ανακριβή και ύποπτα» τα περί προετοιμασίας πιθανής εξόδου από το ευρώ
«Ανακριβή και ύποπτα και απολύτως αντίθετα προς τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης» χαρακτηρίζει το Υπουργείο Οικονομικών τα σενάρια περί δήθεν ανάθεσης στην Cleary Gottlieb της προετοιμασίας μιας πιθανής εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ.
Σε σχετική ανακοίνωσή του, με αφορμή σημερινά δημοσιεύματα στον ελληνικό και διεθνή τύπο αναφορικά με τη νομική εκπροσώπηση της Ελλάδας από το αμερικανικό νομικό γραφείο Cleary, Gottlieb, Steen and Hamilton LLP σε σχέση με πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων (PSI), το Υπουργείο σημειώνει ότι ο διορισμός του νομικού γραφείου Cleary, Gottlieb, Steen and Hamilton LLP με έδρα τη Νέα Υόρκη, ως νομικού συμβούλου της Ελληνικής Δημοκρατίας για το PSI έχει ανακοινωθεί ευθύς εξ αρχής.
Η Ελληνική Δημοκρατία, προσθέτει το ΥΠΟΙΚ, προσέλαβε την Cleary Gottlieb για να εφαρμόσει τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 21ης Ιουλίου, καθώς και την συμφωνία με το IIF, δηλαδή για να επεξεργαστεί το πρόγραμμα ανταλλαγής ή επαναγοράς ομολόγων και τίποτε άλλο.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2046641



___________________________________________________

Προκειμένου να μην παρεξηγήστε τη Ματίνα, εκτός από το παρακάτω abstract, μην υποτιμήσετε τα κόκκινα που έβαλα:

GREEK DEBT --THE ENDGAME SCENARIOS
Lee C. Buchheit & Mitu Gulati1
At about this time last year, we wrote a short paper entitled “How to
Restructure Greek Debt.”2 The intervening months have seen the following
major events in the Eurozone debt crisis:
  • In May 2010, Greece concluded an agreement with the Eurozone member states, with the backing of the IMF, for access to a €110 billion facility (€80 billion from the Eurozone and €30 billion from the IMF).3 That amount was judged to be sufficient to allow Greece to repay -- in full and on time -- all public sector debts maturing during the three-year IMF program period and to cover anticipated budget deficits during that period. One objective of this total bailout of Greece was to staunch any risk of contagion to the other European peripheral countries.
  • The European Central Bank promptly embarked on a program of open market purchases of Greek and other Eurozone periphery debt in order to “ensure an orderly monetary policy transmission mechanism.”4 This program continues, in fits and starts, as of this writing. The ECB is thought now to own €40-50 billion of Greek sovereign bonds purchased in the secondary market.

1 Partner, Cleary Gottlieb Steen & Hamilton LLP (New York) and Professor, Duke Law School,
respectively.

Ολόκληρη η εργασία εδώ

30.8.11

Το (άλλο) δίλημμα της Ευρωζώνης

Tου Simon Johnson / Bloomberg
....Σχολιάζοντας μία εξαίρετη εργασία του επισκέπτη καθηγητή Πίτερ Μπουν στο LSE, τόνισα πως η Ευρώπη θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στη συστηματική αναδιάρθρωση των χρεών της ή στο να τυπώσει περισσότερο χρήμα, επιτείνοντας τους ηθικούς κινδύνους και ενδεχομένως αναθερμαίνοντας σημαντικά τον πληθωρισμό.

_____________________________________

εάν ξεπεραστεί το άλλο δίλημμα, θα πρέπει να πάρει μέρος η ΕΚΤ στο γαϊτανάκι του (κάθε) QE. Και εκεί αντιδρούν οι Γερμανοί

H αγορά αποτιμά το deal?

Tι έγινε και το ΧΑ γύρισε αρνητικό;
Δεν άρεσε η νέα mega AE τράπεζα;
Η είσοδος ξένων επενδυτών δεν έδωσε σήμα εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία;
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα έχασε το δυναμισμό και τις προοπτικές του;
Μήπως το deal ήταν μια αρνητική εξέλιξη;

υ.γ. μπορεί να ήταν η δήλωση Μπένυ: Στόχος μια πιο συγκρατημένη ύφεση (από το -4.5% στο -7%) ή της Μέρκελ: «Οχι» σε στήριξη χωρών που δεν μειώνουν τα χρέη τους (πχ Φινλανδία, Ολλάνδία, Αυστρία κλπ)


μια ευθεία

Ωραίος ο Βιλιάρδος στο τελευταίο του "ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ, Η ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΚΡΙΣΗ", το οποίο έρχεται να συμπληρώσει κάμποσα ποστ που έχω αναρτήσει τους προηγούμενους μήνες σχετικά με τις ομοιότητες με τη χώρα του Φορλάν.
Εκείνος μάλιστα χρησιμοποιεί και κάμποσα στοιχεία από την εμπειρία της Αργεντινής.

Και αυτός συγκλίνει στο ότι έχουμε μπει στη τελική ευθεία πριν τη καταιγίδα.

Όπως έχω γράψει κι εγώ, μεταξύ άλλων, καθώς αποτελεί standard τέτοιων περιπτώσεων, το timing που επιλέγεται για το σημείο 0 είναι σχετικά δύσκολο να προβλεφθεί καθώς πληθώρα γεγονότων επηρεάζει την τελική απόφαση. Η δυσκολία πρόβλεψής του αυξάνει καθώς είναι διαφορετική η θεώρηση της σημασίας του ίδιου γεγονότος, πχ θα είναι πριν ή μετά τις γερμανικές/αμερικάνικες εκλογές; Ενώ ένα σχετικά απρόβλεπτο γεγονός (μαύρος κύκνος) μπορεί να είναι καταλύτης (Naomi Klein).


How The Economy Quietly Entered A Recession On Friday, And Why The GDP Predicts A Sub-Zero Nonfarm Payroll Number

from zerohedge

"Since 1948, every time the four-quarter change has fallen below 2 percent, the economy has entered a recession. It’s hard to argue against an indicator with such a long history of accuracy." Bernanke agreed that "growth has for the most part been at rates insufficient to achieve sustained reductions in unemployment."

Real GDP YoY:

And Real GDP YoY vs NFP:


... John Lohman .. finds that the collapse in real-time economic data over the past three months is the sharpest in history.

full

29.8.11

δρόμοι και φυγόκεντροι

Πολωνία: Αναπόφευκτη η διάλυση της ευρωζώνης
(πολωνός υπουργός Οικονομικών Γιάτσεκ Ροστόφσκι, η χώρα του οποίου αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ)
"Οι ευρωπαϊκές ελίτ, περιλαμβανομένων των γερμανικών, πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να διατηρηθεί το ευρώ, έστω και με αυξημένη ισοτιμία, ή όχι. Διαφορετικά πρέπει να προετοιμαστούν για μια ελεγχόμενη διάλυση της ευρωζώνης, με όλες τις συνέπειες που αυτή θα έχει, ακόμη και για τη Γερμανία (...) Αυτοί που δεν το καταλαβαίνουν παίζουν με τη φωτιά"
"Πρέπει να επιλέξουμε: πολλή περισσότερη μακροοικονομική ολοκλήρωση της ευρωζώνης ή την αποσύνθεσή της. Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος"
υπάρχουν "δύο ειδών επικίνδυνοι λαϊκισμοί".
"Ο ένας στο νότο, με την παράλογη οικονομική προσέγγισή του, ο οποίος αρνείται να αναλάβει την ευθύνη για τα δικά του προβλήματα. Σκέφτομαι εδώ τις διαδηλώσεις κατά της λιτότητας στην Ελλάδα. Και ο άλλος σε ορισμένες χώρες του βορρά που επιδεικνύουν εγωισμό και έλλειψη αλληλεγγύης με τις χώρες που έχουν προβλήματα".
"Η επιλογή μας είναι απλή: αλληλεγγύη ή η αποσύνθεση της Ευρώπης", υπογράμμισε.

«Μονόδρομος» η αναθεώρηση των στόχων του μεσοπρόθεσμου
Σε αναθεώρηση των στόχων, αλλά και των μέτρων ύψους 28,3 δισ. ευρώ που απαιτεί για την υλοποίησή του το μεσοπρόθεσμο, αναμένεται να οδηγήσει την κυβέρνηση η διαπραγμάτευση που ξεκινά σήμερα με τους εκπροσώπους της τριμερούς επιτροπής των επίσημων πιστωτών μας.



Φινλανδία: Ζητά δημόσια περιουσία από την Ελλάδα για εγγυήσεις
(Ρόιτερς)
Στο έγγραφο, το οποίο κυκλοφόρησε με τη μορφή non paper στις χώρες της Ευρωζώνης, οι Φιλανδοί περιγράφουν με ποιο τρόπο το Ελληνικό Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων μπορεί να εγκρίνει τη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων σε μία εταιρεία του Λουξεμβούργου, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο για τα κρατικά δάνεια προς την Ελλάδα.
Το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων θα κατέχει όλες τις μετοχές στην εταιρία holding (AHC), αλλά αυτές θα διατηρούνται σε θεματοφυλακή από ένα τρίτο μέρος. «Αν η αγοραία αξία των περιουσιακών στοιχείων της AHC δεν επαρκεί για τις απαιτήσεις εγγυήσεων ή αν η Ελλάδα δεν αποπληρώσει τα δάνεια της στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, η ιδιοκτησία των μετοχών σε θεματοφυλακή μεταβιβάζεται άμεσα στα θιγόμενα κράτη-μέλη», αναφέρει το έγγραφο.
Το σχέδιο επισημαίνει ακόμη ότι είναι δυνατή η τιτλοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που θα διακρατούνται στο Λουξεμβούργο, χρησιμοποιώντας τις ταμειακές ροές που δημιουργούνται, για παράδειγμα από ένα αεροδρόμιο, ως διασφάλιση για τα δάνεια. «Η τιτλοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα κάνει και την αποτίμηση και τη ρευστοποίηση τους πολύ ευκολότερη», αναφέρει το έγγραφο.



_____________________________________


Η Πολωνία δεν είναι ο καταλληλότερος να μιλήσει για την ΕΕ αλλά η τοποθέτηση είναι το κεντρικό δίλημμα.
Η Ελλάς διαθέτει τόσο σοβαρό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας που σύνεπάγεται είτε σημαντική μεταφορά πόρων είτε κεντρικά (από ΕΕ/Γερμανία) σχεδιασμένη ανάπτυξη είτε μηχανική διόρθωση της ισοτιμίας.
Η Φινλανδία σκέπτεται άνευ αλληλεγγύης, όπως ένας τραπεζίτης.

Δύο απόψεις υπάρχουν και για την εξέλιξη, στη περίπτωση της μη-αλληλεγγύης:
α. η μηχανικά επιδιορθωμένη ισοτιμία είναι ικανή να σταματήσει την επίθεση στους υπόλοιπους, άλλωστε το μόνα πραγματικά "κακα παιδια" είναι οι Έλληνες, ενώ η κατάσταση σε όλες τις υπόλοιπες χώρες είναι πολύ καλύτερα διαχειρίσιμη
β. το ντόμινο δεν σταματιέται


Κοίτα μια ωραία συγχώνευση

30/06/2009: Ν.Καραμούζης: Η κρίση θέλει συγχωνεύσεις
08/06/2010: Ν. ΚΑΡΑΜΟΥΖΗΣ «Προτιμώ τον συναινετικό γάμο από το συνοικέσιο»
27/9/2010: Ν. Καραμούζης: Οι συγχωνεύσεις τραπεζών πρέπει να έχουν νόημα
1/8/2011: Παρασκηνιακές διεργασίες για να υπάρξει εσπευσμένο deal στις τράπεζες; - Τα 7 σοβαρότατα εμπόδια σε μια συγχώνευση Alpha bank και Eurobank….
19/8/2011: (Λεωτσάκος) Λάθος συνταγή τα deals στις τράπεζες στον ναδίρ του καθοδικού οικονομικού κύκλου – Οι μύθοι για τις συγχωνεύσεις και γιατί αποτελούν επιχειρηματική ήττα για τους μεγάλους….

26/8/2011: Η κυβέρνηση ψάχνει δεκανίκι σωτηρίας στις τράπεζες - Αναζητούν deal….ότι να’ ναι…. ώστε να αποτραπεί η κατάρρευση της αγοράς – Πολύ κοντά σε συγχώνευση Alpha και Eurobank...πιέσεις και στην ΕTE


Alpha Bank και Eurobank φτιάχνουν τον πρώτο υπερ - όμιλο

Καταλύτης το Κατάρ
Τραπεζικοί παράγοντες επισημαίνουν ότι η συνένωση Alpha Bank - Εurobank δεν λύνει αυτομάτως το κρίσιμο πρόβλημα της ρευστότητας, τη στιγμή που οι ελληνικές τράπεζες εξαρτώνται πλήρως από την ΕΚΤ.
Το βέβαιο είναι ότι, όπως όλοι οι τραπεζίτες αυτή την περίοδο, προβληματίζονται έντονα για το μέλλον του συστήματος και επιχείρησαν να κρατήσουν οι ίδιοι τον έλεγχο του παιχνιδιού, διατηρώντας την πρωτοβουλία, ενώ η παρέμβαση του Κατάρ φαίνεται να είναι ο καταλύτης, αφού το νέο σχήμα, όπως και κάθε τράπεζα χωριστά, θα είχαν το αμέσως επόμενο διάστημα ανάγκη αύξησης κεφαλαίου.
Σήμερα αναμένεται να διευκρινιστεί ποιο θα είναι το ύψος της αύξησης, πληροφορίες μάλιστα κάνουν λόγο για 1,5 με 2 δισ. ευρώ, καθώς και ποια θα είναι η συμμετοχή του κρατιδίου του Κατάρ, το οποίο έχει μακρόχρονη μετοχική σχέση με την Alpha Bank από τον Ιούνιο του 2008 και ελέγχει, μέσω του Paramount Ηolding Limited, που αποτελεί τον επενδυτικό φορέα που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της βασιλικής οικογένειας του Κατάρ, ποσοστό 4%.
Πληροφορίες επίσης κάνουν λόγο για απόκτηση από το Κατάρ περί του 20% και άνω της νέας τράπεζας και ενώ πηγές από την τραπεζική αγορά εκτιμούν ότι τα αραβικά κεφάλαια θα ανέρχονται καταρχάς σε 500 εκατ. ευρώ, άλλες πηγές αναφέρουν ότι η επένδυση μπορεί να φθάσει στην πορεία τα 2 δισ. ευρώ.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2044159

(Reuters) Στο 7 προς 5 η σχέση ανταλλαγής EFG-Alpha


___________________________________________

H Alpha ήθελε να μείνει "ιδιωτική" τράπεζα, οπότε η ΕΤΕ απορρίφθηκε.
Το Κατάρ φτάνει το 20%, αυτό κινητοποιεί τη συμφωνία.

Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα αλλά, όμως δίνω το γήπεδο στην έκτακτη εμφάνιση του stockstradamou με τίτλο: Κοίτα μια ωραία συγχώνευση. ΟΟΟ τι ωραία ΩΩΩΩ… θα βγάλεις λεφτά… μπράβο μπράβο ΠΡΟΒΑΤΟΥΛΗ! ΜΠΕΕΕΕΕΕΕΕΕ







25.8.11

Δήλωση Ευ. Βενιζέλου μετά το Υπουργικό

24/08/2011 19:57

Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου απάντησε στην ακόλουθη ερώτηση δημοσιογράφου σε σχέση με το νομοσχέδιο που εγκρίθηκε σήμερα για την εποπτεία και εξυγίανση των πιστωτικών ιδρυμάτων.
Ερώτηση: Η συμμετοχή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στις τράπεζες που ενισχύονται κεφαλαιακά θα γίνεται με προνομιούχες ή με κοινές μετοχές;
Ευ. Βενιζέλος: Το Μνημόνιο προβλέπει ρητά ότι αυτό θα γίνεται με κοινές μετοχές.
http://www.minfin.gr/portal/el/resource/contentObject/id/bce88b55-b5b6-4bae-b838-f38fd96c71ca
___________________________________

Σύγχυση έχει προκληθεί με τις κοινές και προνομιούχες μετοχές που μπορεί να εκδώσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας – Τι ισχύει 

Σύγχυση έχει προκληθεί μετά τις δηλώσεις Βενιζέλου του υπουργού Οικονομικών ότι όσες τράπεζες προσφύγουν στο ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα εκδοθούν κοινές μετοχές  για την κεφαλαιακή τους ενίσχυση.
Η παράμετρος αυτή αποτελεί πλήρη ανατροπή σκηνικού αν ισχύει καθώς το καταστατικό του Ταμείου αλλά και το μνημόνιο 2 δεν έχουν μεταβάλλει τις παραμέτρους για την έκδοση κοινών ή προνομιούχων μετοχών.

Η Τρόικα είχε πιέσει ώστε να εκδίδονται μόνο κοινές μετοχές αλλά τελικά ισχύουν οι εκδόσεις κοινών και προνομιούχων.
Γιατί όμως αποτελεί μείζον θέμα για τις τράπεζες;
Με βάση το καταστατικό του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και αυτό είναι απόλυτα διασταυρωμένο προκύπτουν τα εξής.
Αν μια τράπεζα είναι κεφαλαιακά επαρκής και εντός των πλαισίων που θέτει η ΤτΕ εκδίδονται προνομιούχες μετοχές.
Αν δεν υπάρχουν επαρκή κεφάλαια εκδίδονται κοινές μετοχές άρα κρατικοποίηση.
Με δεδομένο ότι οι τράπεζες θα επιβαρυνθούν σημαντικά στους δείκτες κεφαλαιακής τους επάρκειας λόγω haircut και Blackrock είναι πιθανό να συμβεί το εξής να διαθέτουν επαρκείς δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας αλλά όχι και στο μέλλον.
Αν προσφύγουν τώρα οι τράπεζες στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας διασφαλίζουν ότι θα εκδοθούν προνομιούχες μετοχές άρα δεν κρατικοποιούνται. Υπάρχει ο κίνδυνος κρατικοποίησης αλλά όχι άμεσα.
Αν δεν προσφύγουν τώρα αλλά αργότερα και στο μεσοδιάστημα οι δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας έχουν μειωθεί λόγω ζημιών τότε θα εκδοθούν κοινές μετοχές και οι τράπεζες κρατικοποιούνται άρα χάνονται control στο management και οι βασικοί μέτοχοι χάνουν την περιουσία τους.
Το μυστικό λοιπόν είναι να προσφύγουν έγκαιρα οι τράπεζες στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με στόχο να εκδοθούν προνομιούχες μετοχές. Οι τράπεζες έχουν προνομιούχες μετοχές, δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα αν αυξηθούν οι προνομιούχες μετοχές;
Όμως αν ισχύει για όλους έκδοση κοινών μετοχών όπως ανέφερε ο Βενιζέλος τότε υπάρχει ανατροπή σκηνικού για δύο λόγους
1)γιατί χάνεται κάθε κίνητρο προσφυγής στο ταμείο. Οι προνομιούχες είναι κίνητρο οι κοινές αντικίνητρο. Κάθε τράπεζα θα εξέταζε την έκδοση προνομιούχων μετοχών ενώ για τις κοινές θα επιδιώξει να εξαντλήσει κάθε χρονικό περιθώριο για να αποφύγει την προσφυγή
2)Μια τράπεζα μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα εναλλακτικά σενάρια αν γνωρίζει ότι διαθέτει και την παράμετρο των προνομιούχων μετοχών. Η έκδοση μόνο κοινών μετοχών θα αποδυναμώσει το τραπεζικό σύστημα και θα το οδηγήσει σε κρατικοποίηση εις βάρος των μετόχων.  

__________________________________________

Το deal (μεζές) με τους μετόχους της ΑΤΕ άνοιξε την όρεξη, τώρα σειρά έχουν οι μπακαλιάροι (ψητοί).

υ.γ. δεν έχω ιδέα πως μπορεί να δημιουργήθηκε σύγχυση από ένα τέτοιο λιτό δελτίο τύπου. Να ήταν κάποια συζήτηση του Μπένυ με οποιονδήποτε άλλον (στο σπρέχεν "μόνος μου και όλοι σας"), να το καταλάβαινα. Γειασάν του stockstradamou, όμως ενδέχεται να ήταν αισιόδοξος ;)

Μας διοικεί η ισχυρότερη γυναίκα στον κόσμο! Αλλά...

ZZ
Τι ζητεί ολόκληρη η Ευρώπη από τη Γερμανία; Να αναλάβει να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος ενός λογαριασμού, του οποίου το ύψος ουδείς ακόμη μπορεί να υπολογίσει. Ξέρετε, όμως, κανέναν να τρέχει να βάλει το χέρι στην τσέπη χωρίς να ξέρει καν τι πρόκειται να πληρώσει; Το ζήτημα είναι πως η Ευρώπη δεν μπορεί να βγει από την κρίση ούτε χωρίς τη Γερμανία, ούτε εναντίον της Γερμανίας.
Η οικονομική υπεροχή της Γερμανίας συμπίπτει με την πολιτική ενηλικίωσή της, καθώς η χώρα δεν φοβάται πλέον να δώσει μάχες υπέρ των εθνικών συμφερόντων της. Η Αγκελα Μέρκελ αντικατέστησε το μεταπολεμικό μοντέλο της γερμανικής πολιτικής, που χαρακτηριζόταν από την πολυμέρεια, με μια μονομερή τακτική. Αυτό έκανε και με την κρίση στην Ελλάδα. Η μεταπολεμική ισορροπία, όταν οι Γερμανοί «έθεταν την οικονομία τους στην ευχέρεια των ευρωπαϊκών συμφερόντων, ενώ η Γαλλία τούς καθιστούσε πολιτικά αποδεκτούς», έχει ανατραπεί. Συμπληρώνοντας στο γεγονός αυτό μια γενιά αξιωματούχων και πολιτικών και από τις δύο όχθες του Ρήνου, που δεν γνώρισαν ουσιαστικά οι μεν την κουλτούρα των δε, και ίσως δεν μιλούν καν ο ένας τη γλώσσα του άλλου, υπάρχει πλέον η αίσθηση ότι οι Γερμανοί δεν έχουν ανάγκη τους Γάλλους, όπως άλλοτε. Το Παρίσι συχνά θεωρούσε ότι η Γερμανία πρέπει απλώς να εγκρίνει τις ιδέες και τις προτάσεις τους, διότι έτσι έχει συνηθίσει η Γαλλία. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν.
Υπάρχουν δύο απόψεις για την Αγκελα Μέρκελ. Η μία είναι ότι πρόκειται για έναν πολιτικό νάνο. Μια γυναίκα που κάνει πάντα λάθος εκτιμήσεις και την ξεπερνούν οι εξελίξεις. Αποδέχθηκε σιωπηρά -όπως και υπόλοιποι ηγέτες-στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της 21ης Ιουλίου την «ύπουλη» συμφωνία Φινλανδίας/Ελλάδας, αλλά χθες επανέλαβε τις επικρίσεις της! Μια καγκελάριο που χάνει τη μια τοπική αναμέτρηση μετά την άλλη, και για να μη χάσει την πιο μεγάλη απ’ όλες -τις επόμενες εκλογές για την καγκελαρία- φτάνει στο να θυσιάσει το πυρηνικό μέλλον της χώρας. Η άλλη άποψη είναι ότι πρόκειται για μια ταλαντούχα ηγέτιδα που διαχειρίζεται με επιδέξιο και ψύχραιμο τρόπο μια πολύ επικίνδυνη κρίση. Ναι, οι κερδοσκόποι οργιάζουν, αλλά αυτό που προέχει είναι να βάλουν τάξη στα οικονομικά τους οι «τεμπέληδες του Νότου».
Ομως, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ κατέκτησε την πρώτη θέση στη διάσημη λίστα του περιοδικού Forbes για τον ρόλο της ισχυρότερης γυναίκας στον πλανήτη. Οταν πριν από λίγες ημέρες ο Τζόζεφ Στίγκλιτζ, είπε στο ΒΒC ότι «θα ήταν στην πραγματικότητα καλύτερα για το ευρώ αν το εγκατέλειπε η Γερμανία, επειδή οι συνέπειες από την αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας, της Πορτογαλίας ή της Ιρλανδίας θα ήταν πολύ μεγαλύτερες», πολλοί προβληματίστηκαν.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος στη βαρυσήμαντη συνέντευξή του υπογράμμισε ότι η έλλειψη περιθωρίων δημοσιονομικών ελιγμών στις χώρες της Ευρωζώνης που πλήττονται περισσότερο από την κρίση χρέους, όπως η δική μας, μόνο να εντείνει μπορεί το πρόβλημα. «Αν η Ευρώπη αποφασίσει ότι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει περνά μέσα από κάποιο ταμείο σταθεροποίησης ή ταμείο αλληλεγγύης, με τη μορφή ευρωομολόγων τα οποία η Γερμανία δεν θέλει, αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία θα πρέπει να αποχωρήσει» είπε ο Τζόζεφ Στίγκλιτζ - χαρακτηρίζοντας «άτεγκτη» και «επικίνδυνη» τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης.
Ομως, η «σιδηρά κυρία» της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ έσπευσε στο Παρίσι για να επιβάλει, για πολλοστή φορά την τελευταία τριετία, τις απόψεις της για τη σωτηρία της Ευρώπης και του ευρώ στον όλο και πιο αδύναμο πολιτικά Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
Στο όνομα της διάσωσης του ευρώ διακήρυξε την πλήρη ηγεμονία της. Τα αποτελέσματα της «ιστορικής» συνόδου γνωστά: φορώντας τον μανδύα της ιδεολογικής καθαρότητας και το προσωπείο της «καλής νοικοκυράς», που ετοιμάζεται να νουθετήσει τιμωρώντας όλα τα άτακτα παιδιά της Ευρωζώνης, η φράου Μέρκελ παρουσίασε ένα νέο «σχέδιο σωτηρίας» που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ένα πλαίσιο «κοινής» οικονομικής διακυβέρνησης, υπό γερμανικό έλεγχο φυσικά, και έναν «χρυσό κανόνα» για το «φρένο στο χρέος» και τη μείωση των ελλειμμάτων, που θα πρέπει να περάσει στο Σύνταγμα του κάθε κράτους-μέλους. Οσο για το ευρωομόλογο, απλώς ξεχάστε το: είναι, όπως είπε, το «τελευταίο μέσο καταφυγής».

______________________________

Ωραία επισκόπηση της εφαρμογής της ευρωπαϊκής συναίνεσης.

______________________________

via gr από enet

Στίγκλιτζ: Ευρωομόλογο ή έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ

Εάν ήταν μια χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ, τότε η καλύτερη επιλογή θα άκουγε στο όνομα της Γερμανίας. Η άποψη αυτή δεν ανήκει σε κάποιον «εχθρό» των Γερμανών αλλά στο Νομπελίστα οικονομολόγο, Τζόζεφ Στίγκλιτζ.
"Βασικά θα ήταν καλύτερα για το ευρώ, εάν η Γερμανία εγκατέλειπε την Ευρωζώνη, γιατί οι συνέπειες μιας αναδιάρθρωσης χρέους σε περίπτωση που την εγκατέλειπαν η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία θα ήταν τεράστιες" αναφέρει σε συνέντευξη του στο BBC.
Στη συνέχεια πρόσθεσε πως "εάν η Ευρώπη αποφασίσει ότι ο μόνος τρόπος να προχωρήσει είναι ένα είδος σταθερότητας όπως το Ευρωομόλογο, κάτι που η Γερμανία δεν επιθυμεί, τότε η Γερμανία θα πρέπει να αποχωρήσει".
Συνεχίζοντας την σκέψη του, τόνισε πως το ευρώ δύσκολα θα επιβιώσει χωρίς τη δημιουργία Ευρωομολόγου. "Μέχρι να δημιουργηθεί ένα πλάισιο σαν το Ευρωομόλογο, θα είναι δύσκολο για τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα να πετύχουν τους στόχους τους" δήλωσε.
Επιχείρησε μάλιστα να... απομυθοποιήσει την ιδέα του Ευρωομολόγου, τονίζοντας πως κάτι παρεμφερές ισχύει και τώρα καθώς οι κυβερνήσεις δανείζονται από τις τράπεζες τους και τα ομόλογα αυτα εν συνεχεία αγοράζονται από την ΕΚΤ.
"Κατά κάποιον τρόπο τα ευρωομόλογα υπάρχουν ήδη αλλά με ένα μη διαφανή τρόπο και με μεγάλη αβεβαιότητα για το κατά πόσον θα συνεχιστεί το υπάρχον σύστημα" κατέληξε στις δηλώσεις του

(Reuters) Difficult for euro to survive without eurobonds:Stiglitz

23.8.11

εξόδιος ακολουθία

1-Ιουλ-2011: Βενιζέλος: Ύφεση 3,9% φέτος, ανάπτυξη το 2012 (REUTERS)

19-Αυγ-2011: Βενιζέλος: Φόβοι για επιδείνωση της ύφεσης πάνω από το 4,5% φέτος (ΣΚΑΪ)




19-Αυγ-2011: DJ: Έως και 5,2% η ύφεση το 2011 λένε κυβερνητικά στελέχη DJ: Διαψεύδει η Ελλάδα εκτιμήσεις για ύφεση 5,2% το 2011







22-Αυγ-2011: Ευ. Βενιζέλος: Μεταξύ 4,5% και 5,3% η ύφεση (ΚΕΡΔΟΣ μέσω ΑΔΕΔΥ/ΕΣΕΕ)

Η ψύχραιμη ματιά, έχοντας υπόψη τα μέτρα που θα ψηφιστούν και εφαρμοστούν στο αμέσως προσεχές διάστημα, λέει ότι έως και το 3ο τρίμηνο 2012 το παιχνίδι είναι χαμένο από πλευράς ύφεσης/ανάπτυξης.
Εάν μάλιστα η εξίσωση εμπλουτιστεί με την παγκόσμια οικονομική κατάσταση, είδικά την αμερικάνικη και την ευρωπαϊκή, οι εκτιμήσεις για τις επιδόσεις της εγχώριας οικονομίας ενδέχεται να διαψευστούν ως προς το χειρότερο τόσο για το 2011 όσο και το 2012.

"Κάπου εκεί θα είναι ο (ελληνικός) πάτος" μου φωνάζει κάποιος που άκουσε την ανάλυση. "Μετά θα πάμε μόνο καλύτερα!" συνέχισε.

Τα νούμερα όμως λένε ότι η εγχώρια οικονομία περνάει τη χειρότερη περίοδο από το Β'ΠΠ, από τότε ποτέ ξανά δεν έχει βιώσει ύφεση τέτοιου χρονικού διαστήματος (2009-2012) ή τέτοιου εύρους (μείωση βιοτικού επιπέδου 25-30%).

"..όποτε υπάρχει σύγκρουση μεταξύ αριθμητικής και όποιων επιθυμιών μπορεί να έχουν οι πολιτικοί, η ιστορία αλλά και η κοινή λογική μάς λέει ότι η αριθμητική είναι αυτή που στο τέλος θα κερδίσει", γράφει ένας ελληνοαμερικάνος πρώην σύμβουλος του ΔΝΤ στην Κυριακάτικη. Και ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ κάποιος να διαφωνεί: η οικονομία κερδίζει συνήθως την πολιτική, ήδη από τον 19ο αιώνα, στον 20ο μάλιστα οι πολιτικοί τα παίρνουν νόμιμα από τις εταιρείες - εκτός από μαύρα.

Ο τίτλος βέβαια της συνέντευξης είναι πιο ..ζουμερός: "Η Ελλάδα πρέπει να βγει απ' το ευρώ", εξηγεί τους λόγους:
(1) Εχει ένα μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και ένα τεράστιο δημόσιο χρέος που δεν είναι διαχειρίσιμο.
(2) Οι τραπεζικές της καταθέσεις πρέπει να υποτιμηθούν μέσω επανέκφρασης ενός φθηνότερου νομίσματος από τη στιγμή που οι ελληνικές τράπεζες θα δεχτούν κύρια πλήγματα από απώλειες σχετιζόμενες με μια πτώχευση. 
(3) Η συναλλαγματική της ισοτιμία είναι υπερεκτιμημένη (που έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι καθόλου ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία). 

ενώ περιγράφει χοντρικά και τη συνέχεια
.. Η έξοδος από την ευρωζώνη θα έδινε τη δυνατότητα να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα δεδομένου ότι θα επέτρεπε τη νομισματοποίηση των ελλειμμάτων, θα ενίσχυε την τραπεζική φερεγγυότητα και θα οδηγούσε σε αύξηση των εξαγωγών μέσω της υποτίμησης της συναλλαγματικής ισοτιμίας....
Αμέσως μετά την έξοδο από το ευρώ, οι Ελληνες πρέπει να αναγγείλουν ότι θέλουν να επιστρέψουν στην ευρωζώνη όσο το δυνατόν γρηγορότερα γίνεται με μια νέα συναλλαγματική ισοτιμία. Πιο σημαντικό, πρέπει να καθιερώσουν θεσμικές αλλαγές, με τη βοήθεια και την επίβλεψη της Ε.Ε., που θα μειώσουν το κόστος του συνταξιοδοτικού συστήματος, θα απελευθερώσουν τις αγορές εργασίας, θα βελτιώσουν το φοροεισπρακτικό σύστημα και θα καταπολεμήσουν τη διαφθορά. ...
Τα άλλα μέλη της ευρωζώνης θα κραυγάσουν με ιαχές εναντίον της Ελλάδας όταν αποχωρήσει η χώρα από το ευρώ και μερικά εξ αυτών θα ισχυριστούν ότι δεν πρέπει να της επιτραπεί να γίνει ξανά μέλος του ευρώ. Η Ελλάδα όμως δεν είναι η μόνη χώρα με προβλήματα. Ετσι, όλοι θα επωφεληθούν από την εύρεση ενός τρόπου που θα δώσει λύση στα μακροπρόθεσμα προβλήματα, αντί να βασανίζονται μάταια οι χώρες που υποφέρουν από αυτά. Η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό παράδειγμα (το γνωστό "πειραματόζωο").

Τα της ΕΕ/ΟΝΕ γνωστά, ο φασισμός που μετεξελίσσεται σταθερά σε ναζισμό (Α. Μπρειβικ)δύσκολα θα αναστρέψει τη πορεία του: από τον Fareed Zakaria και το "Why Germany might let Europe fall": "Despite what people say, Angela Merkel has been extraordinarily willing to bail out weaker states in Europe. ... But the real story is that she did this despite German public opinion, which is now 75% opposed to any kind of bailout. This German opposition to bailouts will surely remain going forward."
Τρεις μέρες μετά, χθες, Ελληνική χρεοκοπία μέχρι το τέλος του 2011 βλέπει η Strandard & Poor's, με το θετικό να υποδηλώνεται στην εκτίμηση ότι η ευρωπαϊκή στήριξη είναι δεδομένη. Καμία σχέση με το "οπότε επέρχεται η συµφορά, µάς αφήνετετου Ελ. Βενιζέλου (ΟΧΙ του αεροδρομίου) στον άγγλο υπουργό Εξωτερικών όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Σμύρνη το 1922, αναφερόμενος διαχρονικά στους Προστάτες της Ελλάδας - μάλλον είχε διαβάσει ιστορία.


Από τη προηγούμενη εβδομάδα, το πρώτο μέλημα της τροϊκας αλλά και τη κυβέρνησης μοιάζει να είναι η τραπεζική φερεγγυότητα [ΕΚΤΟΣ συζήτησης οι εγχώριες εκροές καταθέσεων ή οι κάμποσες απο-επενδύσεις εταιρικών ομίλων]. Βέβαια, η διττή προσπάθεια απαιτεί τον έλεγχο και την έγκριση από ξένους οίκους: το IFF (DB) οργανώνει και συντονίζει τα κρατικά ομόλογα ενώ η ΒlackRock Solutions (via ΤτΕ) ανέλαβε να προσδιορίσει τις επιπτώσεις στα δανειακά χαρτοφυλάκια - με την εμπειρία της Ιρλανδίας.
Στην όλη διαδικασία ελλοχεύει το ΤΧΣ, αλλά διαθέτει μόνο €10δισ. όταν οι πρώτοι υπολογισμοί της Κομισιόν δείχνουν ότι το εγχώριο τραπεζικό σύστημα απαιτεί €20δισ. ώστε να επανακεφαλαιοποιηθεί επαρκώς.
Κι ενώ το IFF έχει πάρει το δρόμο του και αναμένεται το πέρας της διαδικασίας να διαρκέσει έως και τον Οκτώβριο 2011, κάποιοι αναρωτιούνται για το τι θα βγάλει στην επιφάνεια ο έλεγχος της BlackRock: ένα χαλαρό μοντέλο προβλέψεων ή οι ζημίες θα είναι τεράστιες που θα οδηγήσουν σε κρατικοποίηση; μάλιστα με τη δεύτερη εκδοχή - στο ίδιο λινκ - "θα προκύψουν και μείζονος σημασίας πολιτικές εξελίξεις". Σε πιο βαθύ αλλά όχι τόσο μακρινό πια ορίζοντα, το "κούρεμα" μπορεί να υπερβεί και το 60% ώστε να πιάσει το κριτήριο του Μάαστριχτ για χρέος@60%ΑΕΠ...

Θεωρώ δεδομένο ότι οι ΓΑΠ/Μπένυ δεν έχουν δύναμη, ούτε θέλουν να λάβουν μια τέτοια απόφαση, όπως αυτή που προτείνει (τελευταίος μεταξύ πολλών) ο ελληνοαμερικάνος πρώην σύμβουλος του ΔΝΤ, την εξόδιο νομισματική ακολουθία. Ένας όμως που έχει ήδη βρωντοφωνάξει πολλές φορές ΟΧΙ, ακόμα και σε προτάσεις που υποστήριζε κάποτε το κόμμα του, ενδέχεται να μπορεί καθώς έχει συσσωρεύσει εμπειρία. Στη τελική η λέζα θα πρέπει να μοιραστεί. Κι ας ακούγονται και πάλι κραυγές για "προδότες που θα πάρουν κοψοχρονιά κάθε τι ελληνικό".



22.8.11

sliding


Why Germany might let Europe fall

Why Germany might let Europe fall
By Fareed Zakaria, CNN
 August 18th, 2011

This is the moment of truth for Europe.
...
Today what people are basically asking is: “Is Europe’s debt going to be centralized or not?” In other words, is Europe going to be willing to say, “All our debt is pooled together and theoretically, as a single entity, we’ll pay it back.”
The key to this commitment is Germany. Germany is the only country that can pay.
...

Despite what people say, Angela Merkel has been extraordinarily willing to bail out weaker states in Europe.  Obviously, she's tried to get a good deal in terms of forcing some structural reforms in Greece and places like that.  But the real story is that she did this despite German public opinion, which is now 75% opposed to any kind of bailout. This German opposition to bailouts will surely remain going forward.
And if that is the trend going forward, the Europeans are going to have a very, very big problem. There really is no way you can make the numbers work without a much more substantial German commitment of resources than there is now.  If that doesn’t come through, it’s very difficult to see how the euro in its current form survives.
The key to Europe’s future is how Germany conceives of its interests.  If it does so in a way that would be perfectly normal (it is important to emphasize there is nothing scary about Germany simply saying that it wants to do what’s right for Germany as well as Europe rather than always putting Europe above Germany) this might be the end of Europe as we've known it.  It might be the end of Europe as a constructed, political entity built and supported by key nations, particularly Germany, no matter the cost.

full

____________________________________________


Εχθές Το Βήμα είχε ένα εκπληκτικό ιστορικό ντοκουμέντο, σύμφωνα με το οποίο, όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Σμύρνη το 1922, ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνομιλούσε με τον άγγλο υπουργό Εξωτερικών και έκραξε θυμωμένος  
"οπότε επέρχεται η συµφορά, µάς αφήνετε",
ενώ αναφερόμενος στις Μεγάλες Δυνάμεις  
“Θα διακηρύξω εις όλον τον κόσµον ότι τα έθνη, άτινα εξώθησαν την Ελλάδα εις το πυρ τούτο, δεν είναι άξια εµπιστοσύνης, ότι ο λόγος των δεν αξίζει δύο παράδες και διά να αποδείξω ότι ο λόγος της Αγγλίας και της Γαλλίας δεν αξίζει τίποτε είς όλον τον κόσµον ...”.


Σταθερή αναλογία: 2.5 κέρδος για 1 απώλειας, ευφορία και κατάθλιψη


Θύελλες ορμονών στη Wall Street

Αν σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας η κοινωνική επιτυχία και η προσωπική ευτυχία ταυτίζονται άκριτα με την κατοχή και τη διαχείριση χρήματος, σε περιόδους βαθιάς οικονομικής κρίσης αυτές οι βολικές κοινωνικές «αξίες» ανατρέπονται και αισθανόμαστε πολύ πιο επιτακτική την ανάγκη να διαφωτίσουμε τις ψυχοσωματικές συνέπειες που έχει η απώλεια χρήματος.
Συνεπώς, πέρα από τις όποιες έγκυρες οικονομικές ή κοινωνιολογικές αναλύσεις, θα έπρεπε ίσως να διερευνηθούν και οι λιγότερο προφανείς νευροβιολογικές προϋποθέσεις και οι ψυχοσωματικές δυσλειτουργίες που σχετίζονται με την τυφλή και ανάλγητη εφαρμογή της αρχής τού «κέρδους για το κέρδος». Της κυρίαρχης κοινωνικής επιταγής που, μολονότι αποδεδειγμένα ανορθολογική και καταστροφική, εξακολουθεί να επιτάσσει την άπληστη όσο και ατελέσφορη συσσώρευση χρήματος.
Και όπως θα δούμε, τα χρηματιστήρια, οι σύγχρονοι «ναοί» του χρήματος, αποτελούν το ιδανικό πεδίο έρευνας για τέτοιες «νευρο-οικονομικές» αναλύσεις, ενώ οι χρηματιστές που εργάζονται σε αυτά αποδείχτηκαν τα καλύτερα πειραματόζωα.
Βιοψυχολογία της απληστίας
Σε περιόδους κρίσης των αγορών, όταν οι χρηματιστηριακοί δείκτες καταρρέουν και οι απελπισμένοι επενδυτές πηδάνε απ' τα παράθυρα, οι πιο έμπειροι και επιτήδειοι χρηματιστές, διαβλέποντας το πρόσκαιρο της οικονομικής ύφεσης, στοιχηματίζουν στην κατάρρευση κάποιων τίτλων.
Οσο για την πλειονότητα των ανυποψίαστων και πανικόβλητων επενδυτών, αυτοί αντιδρούν ακριβώς όπως οι πίθηκοι σε ένα περίφημο πείραμα που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ. Οταν υποχρεώθηκαν να ανταλλάξουν με μπανάνες τα αλουμινένια ψευτονομίσματα που τους είχαν χαρίσει οι ερευνητές, τα συμπαθητικά πρωτεύοντα επέδειξαν μια τυπικά ανθρώπινη ενόχληση και δυσαρέσκεια για την απώλεια των «πολύτιμων» νομισμάτων τους.
Διάφορες μελέτες είχαν ήδη αποκαλύψει ότι, για το μέσο άνθρωπο, η έντονη δυσαρέσκεια για την απώλεια π.χ. 100 ευρώ αντισταθμίζεται μόνο από το κέρδος τουλάχιστον 250 ευρώ. Τώρα όμως διαπίστωσαν απρόσμενα ότι αυτή η σταθερή αναλογία 2,5 (καθαρό κέρδος) προς 1 (καθαρή απώλεια) ισχύει επίσης και για τους πιθήκους.
Γεγονός που υποδεικνύει σαφώς ότι αυτή η άπληστη κτητική προδιάθεση δεν εξαρτάται αποκλειστικά από εξωγενείς κοινωνικούς ή οικονομικούς παράγοντες, αλλά έχει βαθύτατες νευροβιολογικές ρίζες που διαμορφώθηκαν κατά την εξελικτική μας προϊστορία.
Αν όμως πρόκειται για μια κοινή με τα άλλα πρωτεύοντα συμπεριφορά των ανθρώπων, τότε διαψεύδεται (και επιστημονικά) ένα από τα θεμελιώδη ιδεολογήματα της νεοτερικής οικονομικής σκέψης και του νεοφιλελευθερισμού. Αναφερόμαστε στον εξωραϊστικό μύθο του αμιγώς ορθολογικού «οικονομικού ανθρώπου», του περιβόητου Homo oeconomicus, ο οποίος υποτίθεται ότι, ύστερα από ψυχρή και χωρίς συναισθήματα ανάλυση της κατάστασης, δρα πάντοτε επιλέγοντας τη βέλτιστη λύση. Με άλλα λόγια, οι επιλογές του, μολονότι εξυπηρετούν το ιδιωτικό του συμφέρον, αποδεικνύονται τελικά ορθολογικές.
Το ότι πρόκειται για ένα αυθαίρετο κοινωνικό ιδεολόγημα επιβεβαιώνεται εμπειρικά από την εμφανή ανορθολογικότητα της χρηματιστηριακής δυναμικής. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, η βεβαιότητα ότι πρόκειται για ένα καθησυχαστικό ιδεολόγημα ενισχύεται και από μια σειρά επιστημονικών ερευνών, που εστιάζουν όχι τόσο στα συγκυριακά κέρδη ή τις απώλειες αλλά στα σταθερά πρότυπα συμπεριφοράς ενός αρκετά μεγάλου δείγματος επενδυτών που «παίζουν» συστηματικά στο χρηματιστήριο.
Μελετώντας, λοιπόν, όχι τις αυξομειώσεις των χρηματιστηριακών δεικτών αλλά τις αντιδράσεις των επενδυτών, διαπιστώθηκε ότι οι μετοχές που ανταλλάσσει ένας επενδυτής στη διάρκεια ενός έτους αντιστοιχούν μόνο στο 3,5% του συνόλου των μετοχών που κατέχει. Τις υπόλοιπες τις κρατά επ' αόριστον στο συρτάρι του ελπίζοντας ότι κάποτε θα ανεβεί η τιμή τους.
Πρώτα λοιπόν πουλά τις μετοχές που η αξία τους υπερβαίνει την τιμή αγοράς τους, ενώ όσες του φαίνονται, πρόσκαιρα, υποτιμημένες θέτουν σε κίνηση τους υποσυνείδητους νευροψυχολογικούς μηχανισμούς δυσαρέσκειας και αποστροφής για κάθε απώλεια. Αυτή η αναβλητικότητα όμως επιδεινώνει την κατάσταση: λόγω της ενεργοποίησης των μηχανισμών της δυσαρέσκειας, ο αναποφάσιστος επενδυτής χάνει πολύτιμο χρόνο και αναγκάζεται τελικά να πουλήσει τις μετοχές του σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές.
Χρηματιστηριακό ντόπινγκ
Πώς όμως υπεισέρχονται και σε ποιο βαθμό επηρεάζουν αυτοί οι υποσυνείδητοι νευροψυχολογικοί μηχανισμοί τις φαινομενικά «ορθολογικές» επιλογές όσων αποφασίζουν για το μέλλον και τις προοπτικές των μετοχών μας;
Η υπερβολική εμπιστοσύνη ή η δυσπιστία απέναντι σε κάποιες αδιαφανείς πηγές πληροφοριών· η τυπικά αγελαία συμπεριφορά και οι μαζικές αντιδράσεις υπό το καθεστώς μεγάλης ψυχολογικής πίεσης· όλα αυτά σε συνδυασμό με την εγγενή απληστία ή την αποστροφή για τις απώλειες, είναι ορισμένα ανεξάλειπτα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που καθιστούν το χρηματιστηριακό «παιχνίδι» όχι απλώς ανορθολογικό αλλά ουσιαστικά αυθαίρετο.
Αν αυτό το δυσοίωνο για το οικονομικό μας μέλλον συμπέρασμα σας φαίνεται υπερβολικό, αναλογιστείτε τι σημαίνει ότι επιβεβαιώνεται καθημερινά όχι μόνο από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των γενικών χρηματιστηριακών δεικτών αλλά και από αρκετές έρευνες σχετικά με το βιοχημικό και το συμπεριφοριστικό προφίλ των περισσότερων χρηματιστών.
Για παράδειγμα, πάταγο δημιούργησε η αποκάλυψη ότι υπάρχει μια στενότατη σχέση ανάμεσα στα κέρδη που καθημερινά επιτυγχάνει ένας χρηματιστής και στα επίπεδα συγκέντρωσης τεστοστερόνης που καταγράφονται στον εγκέφαλό του! Την πρωτοποριακή αυτή ανακάλυψη πραγματοποίησαν το 2008 στη Βρετανία οι John Μ. Coates και Joseph Herbert, δύο διάσημοι νευρο-οικονομολόγοι που εργάζονταν στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
Οι ερευνητές αυτοί μετέφεραν τα εργαλεία της δουλειάς στο λονδρέζικο City, δηλαδή σε ένα από τα σημαντικότερα διεθνή χρηματιστήρια. Εκεί υπέβαλαν, επί οκτώ συνεχείς ημέρες, αρκετούς εθελοντές χρηματιστές σε βιοχημικό έλεγχο. Καθημερινά, αμέσως πριν και αμέσως μετά την ώρα των μεγαλύτερων σε όγκο χρηματιστηριακών συναλλαγών, έπαιρναν δείγματα σάλιου από τους ανυποψίαστους traders. Η βιοχημική ανάλυση των δειγμάτων σάλιου έδειξε ότι οι χρηματιστές που πετύχαιναν τα μεγαλύτερα κέρδη παρουσίαζαν πάντα πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση τεστοστερόνης.
Σύμφωνα με την εξήγηση των Coates και Herbert, οι υψηλές συγκεντρώσεις αυτής της ορμόνης στον εγκέφαλο δημιουργούν έντονα αισθήματα αυτοπεποίθησης και προδιάθεση για ρίσκο. Δύο «αρετές» απαραίτητες στη χρηματιστηριακή μάχη, αφού, όποτε υπάρχουν, ενισχύουν σημαντικά την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα των αντιδράσεων των χρηματιστών. Εκτοτε επικράτησε η εσφαλμένη τάση να θεωρείται η υπερπαραγωγή τεστοστερόνης ως ο μοναδικός ή έστω ο πρωταρχικός παράγοντας επιτυχίας.
Οι χρηματιστές έχουν ψυχή;
Οπως όμως συμβαίνει με όλα τα πολύπλοκα συστήματα -και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ο ορισμός του πολύπλοκου συστήματος- καμία ορμόνη δεν δρα στο κενό και με τρόπο απολύτως προβλέψιμο και γραμμικό.
Οταν τα επίπεδα συγκέντρωσης τεστοστερόνης ανεβαίνουν υπερβολικά, δημιουργούν ένα μεθυστικό αίσθημα παντοδυναμίας που οδηγεί, κατά κανόνα, σε απερίσκεπτες και εντελώς παρορμητικές επιλογές, οι οποίες δυστυχώς αψηφούν τους κινδύνους.
Και όπως θα δούμε αναλυτικότερα στο επόμενο άρθρο, πολλές χρηματιστηριακές καταστροφές πυροδοτούνται τελικά από το εκρηκτικό κοκτέιλ ορμονών που παράγεται στον εγκέφαλο των χρηματιστών, όταν αυτός πασχίζει να εξυπηρετήσει τις απάνθρωπες ανάγκες του εξαϋλωμένου χρήματος.
Τελικά, αυτοί που αποφασίζουν για την οικονομική μας κατάσταση και με τις αποφάσεις τους επηρεάζουν τη ζωή μας, δεν λειτουργούν (δυστυχώς;) ως ψυχρές υπολογιστικές μηχανές αλλά ως ανθρώπινα όντα, με ό,τι θετικό ή αρνητικό αυτό συνεπάγεται.
Αρχίζουμε επομένως να συνειδητοποιούμε γιατί δεν μπορούμε -και ούτε θα έπρεπε- να αφήσουμε αποκλειστικά στους οικονομολόγους και στους χρηματιστές το πρόβλημα της διαχείρισης της εκάστοτε οικονομικής κρίσης. Μήπως αυτοί με τα επισφαλή παιχνίδια τους στην παγκόσμια αγορά χρήματος δεν συνέβαλαν στην ανάδυση της τρέχουσας όσο και των προηγούμενων χρηματοπιστωτικών κρίσεων;

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=301473



Θύελλες ορμονών στη Wall Street (Μέρος δεύτερο)

Η τεστοστερόνη και άλλες χρηματιστηριακές καταχρήσεις


Αν, όπως λέγεται, το χρηματιστηριακό παιχνίδι εξαντλείται στην έγκαιρη και αντικειμενική αξιολόγηση κάποιων τίτλων, με σκοπό την αύξηση του κέρδους του επενδυτή, τότε πώς δικαιολογούνται τα απρόβλεπτα σκαμπανεβάσματα ή και η κατάρρευση των πιο επιτυχημένων δεικτών στην παγκόσμια αγορά χρήματος;
Και τι υπονοούν όσοι υποστηρίζουν ότι το πολύ σοβαρό αυτό «παιχνίδι» έχει από καιρό πάψει να καταγράφει ή να αντανακλά την πραγματική κατάσταση της οικονομίας;
Στο προηγούμενο άρθρο μας είδαμε πως ακόμη και στις πιο «ορθολογικές» και «ψυχρές» φαινομενικά επιλογές των χρηματιστών υπεισέρχονται σκοτεινοί εγκεφαλικοί μηχανισμοί και συναισθήματα που επηρεάζουν δραματικά τις αποφάσεις τους, χωρίς να το συνειδητοποιούν.
Στο παρόν άρθρο, θα εξετάσουμε με ποιον τρόπο οι σύγχρονες νευροεπιστήμες επιχειρούν να κατανοήσουν τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στην «ανώμαλη» συμπεριφορά των χρηματιστών. Και αυτό γιατί πιστεύουμε ότι καμία σοβαρή ανάλυση των χρηματοπιστωτικών μας προβλημάτων δεν μπορεί πλέον να αγνοεί ή σκοπίμως να παραβλέπει τους υποσυνείδητους εγκεφαλικούς μηχανισμούς και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών αυτού του «παιχνιδιού».
Το βιοχημικό προφίλ του έμπειρου χρηματιστή
Οπως ήδη αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο μας (βλ. «Ε» 06/08/11), υπάρχει σαφής σχέση ανάμεσα στα κέρδη που καθημερινά επιτυγχάνει ένας χρηματιστής και στα επίπεδα συγκέντρωσης τεστοστερόνης που καταγράφονται στον εγκέφαλό του. Η εντυπωσιακή αυτή ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε το 2008 στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, χάρη στις έρευνες δύο διάσημων πλέον νευροοικονομολόγων, του John Μ. Coates και του Joseph Herbert και αποτέλεσε το παράδειγμα για όλες τις μετέπειτα έρευνες στον νεοσύστατο κλάδο της νευροοικονομικής (neuroeconomics).
Πολύ σύντομα, ωστόσο, έγινε σαφές ότι η δράση στον ανθρώπινο οργανισμό των λεγόμενων στεροειδών ορμονών (κυρίως της τεστοστερόνης και της κορτιζόλης), δεν οδηγεί πάντα σε ευτυχή αποτελέσματα. Η υπερβολική συγκέντρωση τεστοστερόνης στα εγκεφαλικά κυκλώματα ενός χρηματιστή τού δημιουργεί μια μη ρεαλιστική αίσθηση παντοδυναμίας και παρορμητικότητας που, αργά ή γρήγορα, τον οδηγούν σε εντελώς εσφαλμένες εκτιμήσεις (π.χ. επενδύσεις σε κάποιες πολλά υποσχόμενες χρηματιστηριακές «φούσκες»).
Ενα άλλο παράδειγμα μας προσφέρουν οι χρηματιστές που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πολύ σοβαρή χρηματιστηριακή κρίση. Οι περισσότεροι πανικοβάλλονται και αντιδρούν με σπασμωδικές κινήσεις που επιδεινώνουν την κατάσταση. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή της «ψυχρής» ή «ορθολογικής» συμπεριφοράς των επιτυχημένων χρηματιστών που προβάλλεται από τον κινηματογράφο.
Μάλιστα, ύστερα από σχετικές έρευνες, διαπίστωσαν ότι οι υπερβολικά αγχωμένοι ή πανικόβλητοι χρηματιστές παρουσιάζουν πάντα υψηλότερη συγκέντρωση της ορμόνης κορτιζόλης στο αίμα (άρα και στον εγκέφαλο), ενώ μειώνεται η έκκριση τεστοστερόνης. Η κορτιζόλη δηλαδή λειτουργεί ως «αντίδοτο» στην τεστοστερόνη: σε επισφαλείς και αβέβαιες καταστάσεις καταστέλλει την υπερβολική παρορμητικότητα και την αυθάδη αίσθηση παντοδυναμίας των χρηματιστών.
Ας σημειωθεί, ωστόσο, ότι και η υπερβολική συγκέντρωση κορτιζόλης στον εγκέφαλο ενδέχεται να έχει εξίσου καταστροφικές συνέπειες με την τεστοστερόνη: καθιστά τους αγχωμένους επενδυτές τόσο αδρανείς και φυγόμαχους που μοιραία διαπράττουν τραγικά σφάλματα!
Στις δύο περιπτώσεις που μόλις αναφέραμε, είναι φανερό ότι για να κατανοήσει κανείς τη φαινομενικά «παράλογη» ή, έστω, «ανεξήγητη» συμπεριφορά των χρηματιστών δεν αρκούν οι οικονομικές ή οι κοινωνιολογικές εξηγήσεις από μόνες τους. Είναι απαραίτητο, επιπροσθέτως, να στραφούμε στις επιστήμες του εγκεφάλου, αφού αυτές μπορούν να μας προσφέρουν τα νέα πολύτιμα γνωστικά εργαλεία που χρειαζόμαστε για την αποκρυπτογράφηση πολλών ακατανόητων, μέχρι πρόσφατα, ανθρώπινων συμπεριφορών.
Πολλές σημαντικές αποφάσεις στον χώρο των χρηματικών επενδύσεων -όπως εξάλλου και σε πολλά άλλα πεδία της κοινωνικής μας ζωής- δεν λαμβάνονται με αυστηρά ορθολογικά κριτήρια ούτε αποτελούν το προϊόν συνειδητών υπολογισμών. Αντίθετα, λαμβάνονται κάτω από συνθήκες μεγάλης χρονικής και ψυχολογικής πίεσης. Συνεπώς, κατ' ανάγκη, πολλές αποφάσεις και επιλογές «μας» υπαγορεύονται από τη διαίσθησή μας: λαμβάνονται δηλαδή μέσω υποσυνείδητων νοητικών μηχανισμών, οι οποίοι, στην πραγματικότητα, αποφασίζουν αντί για μας.
Ο εγκέφαλος και οι μετοχές
Μόνο η διαισθητική σκέψη μπορεί να δώσει τις σχεδόν αυτόματες και ταχύτατες αντιδράσεις, που απαιτούνται άμεσα σε ακραίες συνθήκες. Μάλιστα, η εντυπωσιακή ταχύτητα, με την οποία «αποφασίζουμε» πώς θα αντιδράσουμε, οφείλεται ακριβώς στην αυτοματοποίηση αυτού του υποσυνείδητου είδους σκέψης: μια συνειδητή και έλλογη απόφαση θα απαιτούσε πολύ χρόνο!
Το τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλο ενός χρηματιστή πριν πάρει μια σημαντική απόφαση, δεν είναι ακόμη απολύτως σαφές αποτελεί, ωστόσο, το αντικείμενο μελέτης πολυάριθμων πρωτοποριακών ερευνών.
Ηδη όμως γνωρίζουμε αρκετά για το πώς αντιδρά ο εγκέφαλος του χρηματιστή, όταν περιμένει μεγάλα κέρδη από την άνοδο κάποιων τίτλων. Οπως και σε κάθε άλλο φανατικό τζογαδόρο, ο εγκέφαλος του χρηματιστή «παίρνει φωτιά», από την υπερβολική έκκριση ντοπαμίνης.
Αυτός ο βασικός νευροδιαβιβαστής, φορέας ισχυρών διεγερτικών μηνυμάτων, όταν συγκεντρώνεται στις υποφλοιώδεις και εξελικτικά πιο αρχαϊκές δομές στο κέντρο του εγκεφάλου (κυρίως στη μεσομεταιχμιακή φλοιική οδό και στη μεσοραβδωτή οδό) δημιουργεί στον οργανισμό μια κατάσταση έντονης έξαψης, υπερδιέγερσης και ανεξήγητης ευφορίας, που συχνά οδηγούν σε ό,τι οι ειδικοί περιγράφουν ως «φαινόμενο Ιντιάνα Τζόουνς»: μια σχεδόν ακατάσχετη επιθυμία να βιώσουμε παράτολμες και ριψοκίνδυνες εμπειρίες.
Μάλιστα, κάποιοι νευροεπιστήμονες, βασιζόμενοι στην εξωτερική καταγραφή (μέσω ενός μαγνητικού τομογράφου) της υπερδραστηριότητας των συγκεκριμένων εγκεφαλικών δομών, κατάφεραν να προβλέψουν (εγκαίρως και κατ' επανάληψιν) την προδιάθεση ορισμένων χρηματιστών να προβούν σε ιδιαίτερα ριψοκίνδυνες χρηματιστηριακές κινήσεις.
Ο Brian Knutson, επιφανής νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, ήταν ο πρώτος που κατάφερε, όχι απλώς να αποδείξει ότι είναι εφικτή η πρόβλεψη της συμπεριφοράς των παιχτών του χρηματιστηρίου, αλλά και να εντοπίσει τις εγκεφαλικές δομές που την καθορίζουν. Με άλλα λόγια, απέδειξε ότι διαφορετικές χρηματιστηριακές επιλογές -π.χ., το αν θα ρισκάρει ή αν θα ποντάρει στα σίγουρα- προαποφασίζονται στον εγκέφαλο του χρηματιστή από διαφορετικά νευρωνικά κυκλώματα, τα οποία ενεργοποιούνται προκαταβολικά και κατά περίπτωση!
Από την ευφορία στην κατάθλιψη
«Το Χρηματιστήριο, όπως κάθε άλλο τυχερό παιχνίδι, είναι μια επικίνδυνη δραστηριότητα και προκαλεί εξάρτηση, όπως τα ναρκωτικά. Γίνεται τρόπος ζωής: δημιουργεί μια ορισμένη κοινωνική ταυτότητα και την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεσαι στο κέντρο του κόσμου, ότι είσαι παντοδύναμος. Το να πατάς ένα πλήκτρο, μεταβιβάζοντας ένα επταψήφιο ποσό είναι το όνειρο πολλών νέων. Οταν όμως το κάνεις αυτό κάθε μέρα από τα δεκαεννιά σου χρόνια, χάνεις κάθε αίσθηση της πραγματικότητας». Ετσι περιγράφει στην εφημερίδα «The Guardian» ένας μετανοημένος Βρετανός trader την κυριολεκτικά ψυχοσωματική εξάρτηση που δημιουργεί η εργασία στο Χρηματιστήριο.
Στις εξαιρετικά πιεστικές συνθήκες -τόσο από χρονική όσο και από ψυχολογική άποψη- κάτω από τις οποίες εργάζονται οι χρηματιστές, είναι, όπως είδαμε, αναγκασμένοι να υιοθετούν έναν ημιαυτόματο και εν πολλοίς διαισθητικό τρόπο σκέψης, ο οποίος κάθε άλλο παρά μένει ανεπηρέαστος από τις ψυχολογικές τους διαθέσεις.
Επιπλέον, η μεγάλη ταχύτητα με την οποία παίρνονται οι αποφάσεις, η -υποχρεωτικά ελλιπής- λογική επεξεργασία τους αλλά και η περιορισμένη επίγνωση των όσων διαδραματίζονται ή διακυβεύονται συνολικά, καθιστούν τις περισσότερες χρηματιστηριακές επιλογές κοντόφθαλμες και υπερβολικά επισφαλείς, για να μην πούμε αυθαίρετες.
Σε τελευταία ανάλυση, οι πραγματικοί πρωταγωνιστές στο χρηματιστηριακό παιχνίδι είναι η ηδονή και ο πόνος: η ευφορία που φέρνει το κέρδος και η κατάθλιψη που συνοδεύει την κάθε απώλεια χρήματος. Και η διαρκής εναλλαγή αυτών των συναισθημάτων σε καθημερινή βάση δεν μπορεί παρά να τρελαίνει τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ο οποίος προφανώς δεν σχεδιάστηκε από την εξέλιξη για να παρακολουθεί την πορεία των μετοχών και να ποντάρει σ' αυτές για την επιβίωσή του.
Το δυστύχημα για όσους δεν «παίζουν» σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας είναι ότι οι προσπάθειες διόρθωσης των εσφαλμένων χρηματιστηριακών επιλογών και οι επιστημονικοφανείς οικονομικές «εξηγήσεις» τους έρχονται πάντα κατόπιν εορτής: όταν η συσσώρευση από φούσκες, ασυγχώρητα λάθη και παραλείψεις έχουνε ήδη οδηγήσει σε σοβαρές οικονομικές κρίσεις, όπως αυτή που ταλανίζει σήμερα τον πλανήτη.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=20/08/2011&id=302998

4.8.11

Από ελάχιστο σε... νέο ελάχιστο το ΧΑ

Σχεδόν κάθετη η διόρθωση βασικών δεικτών, μετοχών, μετά τις 13:20. Με τις απώλειες του Γενικού Δείκτη να διευρύνονται πιέζοντάς τον προς τις 1.090 μονάδες και τον FTSE 20 προς τις 470, κατά 0,7% χαμηλότερα.

Αυτά μέσα σε 10-15 λεπτά, με συναλλαγές περίπου 4-5 εκατ. ευρώ από το σύνολο των 27,2 εκατ. ευρώ που είχαν πραγματοποιηθεί στις 13:35.

Μια εξήγηση που δόθηκε πρόχειρα από ανθρώπους της αγοράς, σχετίζεται με τις δηλώσεις του προέδρου της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχεται τα κενά, την αναποτελεσματικότητα, τις παραλείψεις, των «μηχανισμών διάσωσης» που επιχειρούν να στήσουν ΕΕ και ΕΚΤ.

http://www.euro2day.gr/ase/market_comment/151/articles/651490/ArticleMarketComment.aspx

Γ.Δ. @ -1,4% στις 1.086 με ..τζίρο €42εκ.

Μόνο η ΕΚΤ μπορεί να σταματήσει την κρίση

By Paul De Grauwe*
Δημοσιεύθηκε: 11:58 - 04/08/11



Η μετάδοση της κρίσης στην ευρωζώνη δείχνει ασυγκράτητη. Οι επενδυτές οδήγησαν σε νέα υψηλά τις αποδόσεις των ισπανικών και των ιταλικών ομολόγων καθώς εντείνονται οι ανησυχίες ότι το τελευταίο πακέτο που συμφωνήθηκε για την Ελλάδα δεν αρκεί για να σταματήσει η σήψη στην Ευρώπη.

Χωρίς άμεση δράση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αυτή η διαδικασία μετάδοσης θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα.

Γιατί αντιμετωπίζουμε αυτά τα προβλήματα; Οι αγορές κρατικών ομολόγων εύλογα είναι πιο ευάλωτες στο πλαίσιο μιας νομισματικής ένωσης. Τα μέλη της ευρωζώνης εκδίδουν τίτλους στο πλαίσιο ενός ξένου νομίσματος, το οποίο δεν ελέγχουν. Το αποτέλεσμα είναι πως δεν μπορούν να εγγυηθούν στους ομολογιούχους ότι θα έχουν πάντα την απαραίτητη ρευστότητα για να αποπληρώσουν αυτούς τους τίτλους στη λήξη τους.

Από την άλλη πλευρά, τα κράτη που εκδίδουν τα δικά τους ομόλογα, μπορούν να εγγυηθούν ότι θα έχουν πάντα την απαραίτητη ρευστότητα, γιατί μπορούν ανά πάσα στιγμή να πιέσουν την κεντρική τους τράπεζα να… δημιουργήσει χρήμα. Και δεν υπάρχει όριο στο χρήμα που μπορεί να δημιουργήσει μία κεντρική τράπεζα.

Αυτή η κατάσταση καθιστά τις αγορές ομολόγων μιας νομισματικής ένωσης ασυνήθιστα επιρρεπείς σε δυνάμεις μετάδοσης κρίσεων, περίπου όπως συμβαίνει στα τραπεζικά συστήματα. Εάν μία τράπεζα αντιμετωπίζει πρόβλημα φερεγγυότητας, τότε οι ιδιώτες αρχίζουν να δυσπιστούν και για την ασφάλεια της δικής τους τράπεζας ρευστοποιώντας τις καταθέσεις τους. Εάν όλοι κινηθούν κατ' αυτόν τον τρόπο την ίδια χρονική στιγμή, τότε οι τράπεζες δεν θα έχουν αρκετή ρευστότητα. Αυτή η αστάθεια του τραπεζικού συστήματος αντιμετωπίστηκε ορίζοντας την κεντρική τράπεζα έσχατο πιστωτή των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Το ωραίο σε αυτήν τη λύση είναι πως σπάνια πρέπει να χρησιμοποιηθεί. 
 
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα κράτη-μέλη μιας νομισματικής ένωσης όπως είναι η ευρωζώνη είναι ακριβώς το ίδιο. Κατά συνέπεια, η λύση θα πρέπει να είναι ίδια. Η δυναμική μετάδοσης στις αγορές κρατικών ομολόγων μπορεί να ανακοπεί εάν κάποιος θελήσει να αναλάβει τον ρόλο του έσχατου πιστωτή. Ο μόνος οργανισμός που μπορεί να αναλάβει αυτόν τον ρόλο είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Η ΕΚΤ αρχικά λειτούργησε σε αυτό το μοτίβο, αλλά διστακτικά, ενώ προσφάτως κατέστησε σαφές ότι δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει περισσότερο. Πράγματι, η μεταστροφή της πολιτικής της είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που εξηγεί γιατί οι δυνάμεις μετάδοσης στις αγορές κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Οι ηγέτες της ευρωζώνης προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα δημιουργώντας έναν άλλο θεσμό, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (EFSF). Το EFSF, όμως, δεν θα έχει ποτέ την απαιτούμενη αξιοπιστία για να σταματήσει τη δυναμική της μετάδοσης, απλούστατα επειδή δεν μπορεί να τυπώσει χρήμα. Οι πόροι του εξαρτώνται από τα κράτη-μέλη της ένωσης και είναι περιορισμένοι. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα υπάρχει πάντα η απαιτούμενη ρευστότητα για να αποπληρωθούν οι κάτοχοι κρατικών ομολόγων, ακόμα και εάν οι πόροι διπλασιαστούν ή τριπλασιαστούν. Μόνο η κεντρική τράπεζα έχει απεριόριστη ρευστότητα για να παρέχει τέτοιες εγγυήσεις.

Η ΕΚΤ υποστηρίζει ότι πρέπει να εγκαταλείψει τον ρόλο του έσχατου πιστωτή, γιατί με τον τρόπο αυτόν δίνει το λάθος μήνυμα στους πολιτικούς. Υποστηρίζει πως έτσι τους προκαλεί να αυξήσουν περαιτέρω το κρατικό χρέος, γιατί τελικά η ίδια θα αναλάβει τον λογαριασμό. Πράγματι, αυτός ο κίνδυνος είναι σοβαρός. Ο ίδιος κίνδυνος, όμως, υπάρχει και για το τραπεζικό σύστημα. Ο τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση δεν είναι να εγκαταλείψει η ΕΚΤ τον ρόλο του έσχατου πιστωτή, αλλά να δημιουργήσει τους απαραίτητους κανόνες που θα περιορίζουν τα κράτη στην έκδοση νέου χρέους.

Για να σταματήσει η κρίση χρειάζεται ριζική αναθεώρηση των θεσμών της ευρωζώνης. Το πιο σημαντικό σημείο αυτής της αναθεώρησης, όμως, είναι να αναλάβει η ΕΚΤ πλήρη ευθύνη ως έσχατος πιστωτής και για την αγορά κρατικών ομολόγων της ευρωζώνης. Χωρίς αυτόν τον παράγοντα, οι αγορές δεν θα σταθεροποιηθούν και η κρίση θα λάβει διαστάσεις πανδημίας.

Παράλληλα, πρέπει να πραγματοποιηθούν νέες κινήσεις στην πλευρά της πολιτικής ενοποίησης. Ειδάλλως, δεν μπορεί να υπάρξει έλεγχος στα κρατικά ελλείμματα και στην έκδοση κρατικού χρέους. Ορισμένα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα όταν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενίσχυσε τις διαδικασίες ελέγχου επί των εθνικών διαδικασιών στους προϋπολογισμούς και στην εθνική μακροοικονομική πολιτική.

Αυτές οι αποφάσεις, όμως, είναι ανεπαρκείς. Απαιτούνται δομικές αλλαγές στη διοίκηση της ευρωζώνης. Τέτοιες που να δίνουν την απαιτούμενη εμπιστοσύνη στην ΕΚΤ ότι αναλαμβάνοντας τον ρόλο του έσχατου πιστωτή δεν θα οδηγηθεί σε κατάσταση αέναης αύξησης του κρατικού χρέους.

* Ο κ. Paul de Grauwe είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Leuven.

ΠΗΓΗ: FT.com 

ΕΚΤ: Σε υψηλό έξι μηνών η χρήση της διευκόλυνσης αποδοχής καταθέσεων

Τα κεφάλαια που τοποθετούν οι εμπορικές τράπεζες στη διευκόλυνση αποδοχής καταθέσεων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αναρριχήθηκαν σε υψηλό έξι μηνών την Τετάρτη, σημάδι της αυξανόμενης ανησυχίας μεταξύ των τραπεζών για την εξέλιξη της κρίσης χρέους στη ζώνη του ευρώ.

Οι τράπεζες τοποθέτησαν 121,74 δισ. ευρώ την Τετάρτη στη διευκόλυνση αποδοχής καταθέσεων της ΕΚΤ, όπως έδειξαν τα στοιχεία που είδαν σήμερα το φως της δημοσιότητας. Το ποσό αυξάνεται σταθερά από τα μέσα Ιουλίου και πλέον έφτασε κοντά στην προηγούμενη κορυφή των 137,07 δισ. δολ. που είχε σημειωθεί στις 7 Φεβρουαρίου. 


© Dow Jones Newswires

Barroso: Η κρίση χρέους ξέφυγε από την περιφέρεια της Ευρωζώνης

Η χρηματοοικονομική κρίση της ευρωζώνης δεν επηρεάζει πλέον μόνο την περιφέρεια, και η συμφωνία που επιτεύχθηκε από τους Ευρωπαίους ηγέτες στις 21 Ιουλίου δεν έχει τις επιθυμητές επιδράσεις διαβεβαίωσης των αγορών, δήλωσε με επιστολή του προς τους άλλους ηγέτες ο πρόεδρος της Κομισιόν, Jose Manuel Barroso, ζητώντας τους να επισπεύσουν την έγκριση της συμφωνίας και να σκεφτούν πώς θα βελτιώσουν τους μηχανισμούς της.

«Οι τολμηρές αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, δεν έχουν την επίδραση που θα θέλαμε στις αγορές. Οι αγορές αντανακλούν, πρώτα και κύρια, την χωρίς πειθαρχία επικοινωνία, την πολυπλοκότητα και τις ατέλειες του πακέτου της 21ης Ιουλίου», αναφέρει ο Barroso στην επιστολή του. «Είναι ξεκάθαρο ότι πλέον δεν διαχειριζόμαστε μια κρίση που επηρεάζει μόνο την περιφέρεια της ευρωζώνης», ανέφερε.

Ο Barroso απηύθυνε ακόμη έκκληση στους ηγέτες να επιταχύνουν τη διαδικασία έγκρισης από τα εθνικά κοινοβούλια της συμφωνίας του Ιουλίου, ενώ την ίδια στιγμή τους ζητά να εξετάσουν την άμεση επαναξιολόγηση όλων των στοιχείων που συνδέονται με τα δύο ταμεία διάσωσης της ευρωζώνης.

Οι ηγέτες της ευρωζώνης συμφώνησαν την 21η Ιουλίου σε ένα νέο πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα, ύψους 109 δισ. ευρώ.

© Dow Jones Newswires


_____________________________________________

(χρειάζεται λινκ)
μοιάζει με την επιστολή που έστειλε το καλοκαίρι του 2009 στον Παπαθανασίου σχετικά με τις μη ενέργειες της τότε νέας διακυβέρνησης (ως προς τις εξαγγελίες και Σουφλιά τον Μάϊο 2009, πακέτο μέτρων με το στόμα κλπ)
έλαβε απάντηση: "μα δε γίνεται τώρα, πάμε σε ..εκλογές"

IIF: Βλέπει υποχώρηση του χρέους στο 98% του ΑΕΠ μέχρι το 2020

Το κυβερνητικό χρέος της Ελλάδας θα υποχωρήσει στο 98% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2020 από 142% στα τέλη του περασμένου έτους, συνυπολογίζοντας τη συνεισφορά των τραπεζών στο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Διεθνούς Χρηματοοικονομικής (IIF), όπως μεταδίδει το Reuters.

Το χρέος θα μειωθεί στο 122% του ΑΕΠ έως το 2015, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του IIF. Επισημαίνεται ότι το επίπεδο του χρέους είναι μετά την αφαίρεση χρηματοοικονομικών στοιχείων, όπως τα κεφαλαιακά αποθέματα, τα  κεφάλαια ανακεφαλαιοποίησης για τις τράπεζες και οι εγγυήσεις και δεσμευμένοι λογαριασμοί που συνδέονται με το σχέδιο των ανταλλαγών ομολόγων που συμφωνήθηκε με τους ιδιώτες πιστωτές.

Σημειώνεται ότι οι προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κάνουν λόγο για υποχώρηση του χρέους στο 124% μέχρι το 2020. Οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ είχαν γίνει στις αρχές Ιουλίου και πριν τη συμφωνία, όπως σημειώνει το IIF.


http://www.capital.gr/News.asp?id=1254637 


________________________________________


Ννννννννννναααααααιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μείωσε τα επιτόκια η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας

Στο χαμηλό-ρεκόρ του 5,75% από το 6,25% μείωσε τα επιτόκια η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας, προκειμένου να προστατέψει την οικονομία από την επίδραση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και την επιβράδυνση της ανάπτυξης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η τράπεζα, προχώρησε ακόμη στην αύξηση του overnight borrowing rate στο 5%, σύμφωνα με την ανακοίνωση σήμερα της επιτροπής νομισματικής πολιτικής της κεντρικής τράπεζας της χώρας, μετά από την έκτακτη συνεδρίαση που διεξήγε.

Εξάλλου, η τράπεζα ίσως χαλαρώσει ακόμη περισσότερο την πολιτική της, εάν τα προβλήματα κρατικού χρέους στην Ευρώπη απειλήσουν να ανακόψουν την οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας, ανέφερε ο διοικητής Erden Basci στις 28 Ιουλίου.

Η κεντρική τράπεζα αύξησε το overnight borrowing rate από το 1,5%, προκειμένου να καταστήσει τη λίρα πιο ελκυστική στους carry-traders επενδυτές, που δανείζονται ξένα νομίσματα για να επενδύσουν σε assets υψηλότερων αποδόσεων.

Ο Basci έχει κινητοποιηθεί ήδη δύο φορές στις τελευταίες δύο εβδομάδες για να στηρίξει τη λίρα. Στις 25 Ιουλίου η κεντρική τράπεζα επέστρεψε 590 εκατ. δολάρια στις τράπεζες μειώνοντας το αποθεματικό όριο, ενώ στις 28 Ιουλίου ανακοίνωσε ότι έχει εργαλεία για να αποτρέψει περαιτέρω αποδυνάμωση της λίρας.

Ωστόσο, η τουρκική λίρα υποχωρεί κατακόρυφα μετά από τη μείωση των επιτοκίων, καθώς οι αγορές φαίνεται ότι απορρίπτουν τη στρατηγική που ακολουθεί η τράπεζα προκειμένου να αντιμετωπίσει τους παγκόσμιους κινδύνους.


http://www.capital.gr/news.asp?id=1254699

ING: Που θα οδηγήσει η σχέση αγάπης-μίσους μεταξύ δημόσιου χρέους και ιδιωτών

Τη σχέση των επενδυτών με το κρατικό χρέος, θέμα που μονοπωλεί την επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα, εξετάζει ο Ad van Tiggelen, επικεφαλής οικονομολόγος της ING Investment Management Europe, ο οποίος και σημειώνει ότι ποτέ η σχέση αυτή δεν ήταν τόσο πολύπλοκη όσο σήμερα.
Οπως σημειώνει στο άρθρο του ο Ad van TiggelenQ

«Τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης μας λένε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίση χρέους, με το δείκτη του χρέους προς το ΑΕΠ να πλησιάζει το 100%. Την ίδια στιγμή οι αποδόσεις των ομολόγων της πλειοψηφίας του δημοσίου χρέους (των ΗΠΑ, του πυρήνα της Ευρώπης) είναι κοντά σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Οι πραγματικές αποδόσεις βρίσκονται ακόμη και κοντά στο μηδέν. Πώς είναι αυτό δυνατόν; Και είναι οι χαμηλές αυτές αποδόσεις διατηρήσιμες;

Επί του παρόντος, περίπου το 25% των 300 μεγάλων μη χρηματοπιστωτικών εταιρειών στις ΗΠΑ και
στην Ευρώπη απαιτεί χαμηλότερη τιμή ασφάλισης έναντι χρεοκοπίας από ό,τι η χώρα στην οποία
υπάγονται. Αν και δεν πρέπει να βασιζόμαστε στην τιμολόγηση της αγοράς ασφάλισης έναντι
χρεοκοπιών (CDS), αυτή , ωστόσο, παρέχει μία ένδειξη για το μέγεθος του προβλήματος του δημοσίου χρέους από τη μία πλευρά και των ισχυρών χρηματοοικονομικών θεμελιωδών μεγεθών του
επιχειρηματικού τομέα από την άλλη.

Πολλές μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις ωφελούνται από τις εξαγωγές τους προς αναδυόμενες
αγορές, την ήπια αύξηση των μισθών και τους ιστορικά χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές. Έχουν
ωφεληθεί από το πακέτο διάσωσης που κλήθηκαν οι κυβερνήσεις να παράσχουν. Ωστόσο, παρά την
οικονομική τους υπεροχή, ακόμα και οι μεγαλύτερες πολυεθνικές καλούνται να πληρώσουν μεγαλύτερο επιτόκιο σε σχέση με τις κυβερνήσεις τους.

Οι δυτικές χώρες του πυρήνα θα πρέπει να διατηρήσουν αυτή την επωφελή πιστοληπτική ικανότητα.
Θα πρέπει να λάβουν μέτρα περικοπής των δαπανών και / ή (εταιρικές) φορολογικές αυξήσεις.
Ενδέχεται να χρειαστεί να συνηθίσουμε δομικά υψηλότερους δείκτες χρέους προς το ΑΕΠ, οι οποίοι
όμως δεν μπορούν να συνεχίσουν να αυξάνονται εκθετικά.

Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα πρέπει να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους. . . και οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα λειτουργήσουν ως «επιτηρητές».

Η ουσία του θέματος είναι ότι απλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για το δημόσιο χρέος. Και ζούμε σε έναν κόσμο όπου η ζήτηση για αυτό το χρέος αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω. Άλλωστε, η
αυξανόμενη αδυναμία παροχών των κυβερνήσεων προς τους πολίτες τους, θα αυξήσει την ανάγκη των πολιτών αυτών να επενδύσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους. . . και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό σε τίτλους δημόσιου χρέους.

Αυτό μπορεί να ισχύει ακόμη περισσότερο στην γρήγορα γηράσκουσες Ευρωπαϊκές χώρες από ό,τι
στις ΗΠΑ. Τα ελλιπώς χρηματοδοτούμενα κρατικά συνταξιοδοτικά συστήματα θα επιδεινωθούν, όσο η αναλογία των φορολογουμένων εργαζομένων ως προς τους συνταξιούχους αναπόφευκτα μειώνεται.
Οι ηλικίες συνταξιοδότησης θα κινηθούν ανοδικά και οι συντάξεις θα περισταλούν.
Οι εργαζόμενοι θα πρέπει οι ίδιοι να αναλάβουν δράση για να ενισχύσουν το εισόδημά τους περάν της κρατικής τους
σύνταξης.

Όμως, η γήρανση δεν είναι ο μόνος παράγοντας που αυξάνει τη ιδιωτική ζήτηση για επενδύσεις χαμηλού κινδύνου. Η έλλειψη εναλλακτικών επενδυτικών λύσεων υψηλής απόδοσης διαδραματίζει
επίσης σημαντικό ρόλο.

Στον δυτικό κόσμο, η συντριπτική πλειοψηφία του καθαρού πλούτου είναι στην κατοχή της ηλικιακής ομάδας 55 +. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν σε μεγάλο βαθμό αποπληρώσει τα ενυπόθηκα δάνειά τους και έχουν πλήρως επωφεληθεί από την ισχυρή άνοδο στις τιμές των κατοικιών, των μετοχών και των ομολόγων στις δεκαετίες του ογδόντα και του ενενήντα, όταν η πρωτόγνωρη μείωση των επιτοκίων από 12% σε 4%, προκάλεσε έκρηξη των τιμών των περιουσιακών στοιχείων.

Ωστόσο, αυτό ήταν ένα σπάνιο ιστορικό φαινόμενο και είναι απίθανο να επαναληφθεί κατά τις επόμενες δεκαετίες.

Στο τρέχον περιβάλλον, οι αποδόσεις των επενδύσεων και οι εξελίξεις στις τιμές των κατοικιών κατά
πάσα πιθανότητα θα παραμείνουν σε μέτρια επίπεδα, καθιστώντας πιο δύσκολη τη δημιουργία
πλούτου για το μέλλον.


Παραδόξως, η κύρια πηγή παραγωγής πλούτου για τους νέους μπορεί να είναι
η κληρονομιά τους
. Εκείνοι που δεν μπορούν να προσβλέπουν σε κάτι σημαντικά απροσδόκητο -
δηλαδή μεγάλη πλειοψηφία - θα αντιμετωπίσουν μια αυξανόμενη ανάγκη να επενδύσουν για το μέλλον, σε μεγάλο βαθμό μέσω οχημάτων που τοποθετούνται σε κρατικά ομόλογα.

Πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη και ο πληθωρισμός στο δυτικό κόσμο είναι πιθανό να παραμείνουν σε πολύ μέτρια επίπεδα και ότι η ζήτηση για κρατικά ομόλογα ενδέχεται να συνεχίσει να αυξάνεται.

Αναμένουμε από τις κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών να κινηθούν προς την τήρηση πιο ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Στην περίπτωση αυτή εξακολουθούν να υπάρχουν περισσότεροι λόγοι να «αγαπάμε» το δημόσιο χρέος από ό,τι να το «μισούμε».


http://www.kerdos.gr/default.aspx?id=1549072&nt=103