25.8.11

Μας διοικεί η ισχυρότερη γυναίκα στον κόσμο! Αλλά...

ZZ
Τι ζητεί ολόκληρη η Ευρώπη από τη Γερμανία; Να αναλάβει να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος ενός λογαριασμού, του οποίου το ύψος ουδείς ακόμη μπορεί να υπολογίσει. Ξέρετε, όμως, κανέναν να τρέχει να βάλει το χέρι στην τσέπη χωρίς να ξέρει καν τι πρόκειται να πληρώσει; Το ζήτημα είναι πως η Ευρώπη δεν μπορεί να βγει από την κρίση ούτε χωρίς τη Γερμανία, ούτε εναντίον της Γερμανίας.
Η οικονομική υπεροχή της Γερμανίας συμπίπτει με την πολιτική ενηλικίωσή της, καθώς η χώρα δεν φοβάται πλέον να δώσει μάχες υπέρ των εθνικών συμφερόντων της. Η Αγκελα Μέρκελ αντικατέστησε το μεταπολεμικό μοντέλο της γερμανικής πολιτικής, που χαρακτηριζόταν από την πολυμέρεια, με μια μονομερή τακτική. Αυτό έκανε και με την κρίση στην Ελλάδα. Η μεταπολεμική ισορροπία, όταν οι Γερμανοί «έθεταν την οικονομία τους στην ευχέρεια των ευρωπαϊκών συμφερόντων, ενώ η Γαλλία τούς καθιστούσε πολιτικά αποδεκτούς», έχει ανατραπεί. Συμπληρώνοντας στο γεγονός αυτό μια γενιά αξιωματούχων και πολιτικών και από τις δύο όχθες του Ρήνου, που δεν γνώρισαν ουσιαστικά οι μεν την κουλτούρα των δε, και ίσως δεν μιλούν καν ο ένας τη γλώσσα του άλλου, υπάρχει πλέον η αίσθηση ότι οι Γερμανοί δεν έχουν ανάγκη τους Γάλλους, όπως άλλοτε. Το Παρίσι συχνά θεωρούσε ότι η Γερμανία πρέπει απλώς να εγκρίνει τις ιδέες και τις προτάσεις τους, διότι έτσι έχει συνηθίσει η Γαλλία. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν.
Υπάρχουν δύο απόψεις για την Αγκελα Μέρκελ. Η μία είναι ότι πρόκειται για έναν πολιτικό νάνο. Μια γυναίκα που κάνει πάντα λάθος εκτιμήσεις και την ξεπερνούν οι εξελίξεις. Αποδέχθηκε σιωπηρά -όπως και υπόλοιποι ηγέτες-στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της 21ης Ιουλίου την «ύπουλη» συμφωνία Φινλανδίας/Ελλάδας, αλλά χθες επανέλαβε τις επικρίσεις της! Μια καγκελάριο που χάνει τη μια τοπική αναμέτρηση μετά την άλλη, και για να μη χάσει την πιο μεγάλη απ’ όλες -τις επόμενες εκλογές για την καγκελαρία- φτάνει στο να θυσιάσει το πυρηνικό μέλλον της χώρας. Η άλλη άποψη είναι ότι πρόκειται για μια ταλαντούχα ηγέτιδα που διαχειρίζεται με επιδέξιο και ψύχραιμο τρόπο μια πολύ επικίνδυνη κρίση. Ναι, οι κερδοσκόποι οργιάζουν, αλλά αυτό που προέχει είναι να βάλουν τάξη στα οικονομικά τους οι «τεμπέληδες του Νότου».
Ομως, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ κατέκτησε την πρώτη θέση στη διάσημη λίστα του περιοδικού Forbes για τον ρόλο της ισχυρότερης γυναίκας στον πλανήτη. Οταν πριν από λίγες ημέρες ο Τζόζεφ Στίγκλιτζ, είπε στο ΒΒC ότι «θα ήταν στην πραγματικότητα καλύτερα για το ευρώ αν το εγκατέλειπε η Γερμανία, επειδή οι συνέπειες από την αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας, της Πορτογαλίας ή της Ιρλανδίας θα ήταν πολύ μεγαλύτερες», πολλοί προβληματίστηκαν.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος στη βαρυσήμαντη συνέντευξή του υπογράμμισε ότι η έλλειψη περιθωρίων δημοσιονομικών ελιγμών στις χώρες της Ευρωζώνης που πλήττονται περισσότερο από την κρίση χρέους, όπως η δική μας, μόνο να εντείνει μπορεί το πρόβλημα. «Αν η Ευρώπη αποφασίσει ότι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει περνά μέσα από κάποιο ταμείο σταθεροποίησης ή ταμείο αλληλεγγύης, με τη μορφή ευρωομολόγων τα οποία η Γερμανία δεν θέλει, αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία θα πρέπει να αποχωρήσει» είπε ο Τζόζεφ Στίγκλιτζ - χαρακτηρίζοντας «άτεγκτη» και «επικίνδυνη» τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης.
Ομως, η «σιδηρά κυρία» της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ έσπευσε στο Παρίσι για να επιβάλει, για πολλοστή φορά την τελευταία τριετία, τις απόψεις της για τη σωτηρία της Ευρώπης και του ευρώ στον όλο και πιο αδύναμο πολιτικά Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
Στο όνομα της διάσωσης του ευρώ διακήρυξε την πλήρη ηγεμονία της. Τα αποτελέσματα της «ιστορικής» συνόδου γνωστά: φορώντας τον μανδύα της ιδεολογικής καθαρότητας και το προσωπείο της «καλής νοικοκυράς», που ετοιμάζεται να νουθετήσει τιμωρώντας όλα τα άτακτα παιδιά της Ευρωζώνης, η φράου Μέρκελ παρουσίασε ένα νέο «σχέδιο σωτηρίας» που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ένα πλαίσιο «κοινής» οικονομικής διακυβέρνησης, υπό γερμανικό έλεγχο φυσικά, και έναν «χρυσό κανόνα» για το «φρένο στο χρέος» και τη μείωση των ελλειμμάτων, που θα πρέπει να περάσει στο Σύνταγμα του κάθε κράτους-μέλους. Οσο για το ευρωομόλογο, απλώς ξεχάστε το: είναι, όπως είπε, το «τελευταίο μέσο καταφυγής».

______________________________

Ωραία επισκόπηση της εφαρμογής της ευρωπαϊκής συναίνεσης.

______________________________

via gr από enet

Στίγκλιτζ: Ευρωομόλογο ή έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ

Εάν ήταν μια χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ, τότε η καλύτερη επιλογή θα άκουγε στο όνομα της Γερμανίας. Η άποψη αυτή δεν ανήκει σε κάποιον «εχθρό» των Γερμανών αλλά στο Νομπελίστα οικονομολόγο, Τζόζεφ Στίγκλιτζ.
"Βασικά θα ήταν καλύτερα για το ευρώ, εάν η Γερμανία εγκατέλειπε την Ευρωζώνη, γιατί οι συνέπειες μιας αναδιάρθρωσης χρέους σε περίπτωση που την εγκατέλειπαν η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία θα ήταν τεράστιες" αναφέρει σε συνέντευξη του στο BBC.
Στη συνέχεια πρόσθεσε πως "εάν η Ευρώπη αποφασίσει ότι ο μόνος τρόπος να προχωρήσει είναι ένα είδος σταθερότητας όπως το Ευρωομόλογο, κάτι που η Γερμανία δεν επιθυμεί, τότε η Γερμανία θα πρέπει να αποχωρήσει".
Συνεχίζοντας την σκέψη του, τόνισε πως το ευρώ δύσκολα θα επιβιώσει χωρίς τη δημιουργία Ευρωομολόγου. "Μέχρι να δημιουργηθεί ένα πλάισιο σαν το Ευρωομόλογο, θα είναι δύσκολο για τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα να πετύχουν τους στόχους τους" δήλωσε.
Επιχείρησε μάλιστα να... απομυθοποιήσει την ιδέα του Ευρωομολόγου, τονίζοντας πως κάτι παρεμφερές ισχύει και τώρα καθώς οι κυβερνήσεις δανείζονται από τις τράπεζες τους και τα ομόλογα αυτα εν συνεχεία αγοράζονται από την ΕΚΤ.
"Κατά κάποιον τρόπο τα ευρωομόλογα υπάρχουν ήδη αλλά με ένα μη διαφανή τρόπο και με μεγάλη αβεβαιότητα για το κατά πόσον θα συνεχιστεί το υπάρχον σύστημα" κατέληξε στις δηλώσεις του

(Reuters) Difficult for euro to survive without eurobonds:Stiglitz

2 comments:

Κυριάκος said...

Μπούρδες λέει η Ζήκου, ως συνήθως. Η Μέρκελ δεν θέλει να δώσει περιθώριο στην Ελλάδα δίχως να έχει τη δυνατότητα να ελέγξει τι ξοδεύει το ελληνικό κράτος και καλά κάνει. Το ευρωομόλογο απορρίφθηκε γιατί απαιτεί οικονομική ολοκλήρωση, δηλαδή να ελέγχονται (και πιθανότατα να εγκρίνονται με δυνατότητα βέτο) οι εθνικοί προϋπολογισμοί από κάποιο υπερεθνικό όργανο. Όπως έγραφε ο Μανδραβέλης πρόσφατα για το ίδιο θέμα δεν μπορούμε να είμαστε μαζί στα δανεικά και χώρια στις δαπάνες. Αυτό όμως αυτή τη στιγμή είναι πολιτικά ανέφικτο και αν προταθεί η μεγαλύτερη αντίδραση δεν θα έρθει από την Ελλάδα ή την Πορτογαλία αλλά από τη Φινλανδία και την Ολλανδία. Γιατί να δεχτεί ο Ολλανδός, που διαχειρίζεται μια χαρά την οικονομία του, νταβατζή από τις Βρυξέλλες; Και φυσικά αν δε δεχτεί ο Ολλανδός δεν θα δεχθεί ούτε ο Έλληνας γιατί δε γίνεται να έχεις διαφορετικά μέτρα και σταθμά (στη θεωρία τουλάχιστον) οπότε δεν θα μπορεί να επιβληθεί κάτι τέτοιο επιλεκτικά. Τώρα γίνεται αυτό αλλά στο πλαίσιο του έκτακτου προγράμματος διάσωσης. Η Μέρκελ πιθανότατα έχει κάνει ήδη τις επαφές της στο παρασκήνιο και ξέρει πως αυτό προς το παρόν δεν είναι εφικτό ή έχει στα σκαριά κάποια συμφωνία και περιμένει να τη ρίξει στο τραπέζι όταν κρίνει εκείνη. Η Ζήκου που έχει τυφλωθεί από τον έρωτα για το ψηλό πατριωτικό αγόρι ψάχνει να βρει ήρωες και νάνους.

Όσο για το πολιτικό κόστος που αρνείται να πληρώσει η Μέρκελ, και εκεί καλά κάνει. Το 75% του λαού της αντιτίθεται στη διάσωση και αυτή τους πάει κόντρα όχι για να αποφύγει τη χρεοκοπία αλλά για να σώσει από τη χρεοκοπία μια άλλη χώρα που έχει μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και όλα αυτά στο όνομα του Ευρωπαϊκού ονείρου. Από πότε οι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες είναι μικροί επειδή προσπαθούν να συμβιβάσουν τις επιθυμίες των ψηφοφόρων τους με τα γενικότερα συμφέροντα της χώρας; Αυτή δεν είναι η αξία της δημοκρατίας;

geokalp said...

η 2η σου παράγραφος είναι εξαιρετική και νομίζω ότι διαφωνείς με τη ΖΖ λιγότερο από όσο νομίζεις