Ο Σαρκοζί αποκάλεσε τον Παπανδρέου «...ψυχοπαθή» στις Κάννες - You are a f..cking psycho

Τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν λίγο πριν τη σύνοδο του G20 στις Κάνες τον Νοέμβριο του 2011 μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών με τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να δέχεται σκληρές πιέσεις για το περιβόητο δημοψήφισμα και την ισπανική κυβέρνηση σε στενό μαρκάρισμα για να μπει σε μνημόνιο, περιγράφει στα απομνημονεύματα του ο Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο.

Στο βιβλίο του  με τίτλο «El Dilema» (To Δίλημμα), αποσπάσματα του οποίου εξασφάλισε το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters πριν από την αυριανή του κυκλοφορία, ο Θαπατέρο περιγράφει το πώς μετά την άρνηση του ιδίου να εντάξει τη χώρα του σε μηχανισμό στήριξης, οι ηγέτες πέρασαν τον περισσότερο χρόνο της συνόδου προειδοποιώντας τον Παπανδρέου να μην προχωρήσει σε δημοψήφισμα για το ελληνικό μνημόνιο, όπως και προσπαθώντας να πείσουν τον τότε πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι να δεχθεί δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο ευρωπαίου ηγέτη για την κρίση.

Στα απομνημονεύματα του Θαπατέρο δεν γίνεται εκτενής αναφορά στις συνθήκες που οδήγησαν τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό στην παραίτηση λίγο μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα. Ωστόσο, φήμες θέλουν τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί να επιτίθεται φραστικά στον Παπανδρέου με ανεκδιήγητες εκφράσεις, ουρλιάζοντας ότι βάζει σε κίνδυνο την ευρωζώνη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου σε έξαλλη κατάσταση πάτησε το ένα πόδι στην καρέκλα του προσπαθώντας να ανέβει στο τραπέζι, αλλά τον συγκράτησαν την τελευταία στιγμή οι συνεργάτες του, φωνάζοντας προς τον Παπανδρέου «You are a f..cking psycho» (Είσαι ένας γ..... ψυχασθενής).

Ο Θαπατέρο, έδινε τον δικό του αγώνα με τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ: «Με χαιρέτησε ευγενικά και σχεδόν χωρίς καμία άλλη εισαγωγή, έριξε την πρόταση (για μνημόνιο) για την οποία δεν είχαμε καμία πρότερη ένδειξη (...) Η Μέρκελ με ρώτησε αν ήμουν πρόθυμος να ζητήσω προληπτική χρηματοδότηση 50 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ, καθώς άλλα 85 δισ. ευρώ θα πήγαιναν στην Ιταλία. Η απάντησή μου ήταν ένα ευθύ και ξεκάθαρο όχι», γράφει ο Θαπατέρο.

Όπως υποστηρίζει, εξήγησε στη Μέρκελ ότι η Ισπανία δεν είχε χάσει ακόμη τη δυνατότητα χρηματοδότησης από τις αγορές και ότι είχε λάβει όσα μέτρα είχαν συμφωνηθεί με την ευρωζώνη για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών απέναντί της. Η χώρα, συμπλήρωσε, βρισκόταν εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας. «Το μικρό χρονικό διάστημα που χρειάστηκε η διερμηνεία, έμοιαζε αιωνιότητα» γράφει. «Στο τέλος, είπε στα αγγλικά, κοιτάζοντας με στα μάτια: "Οk. Καταλαβαίνω». Η γερμανίδα καγκελάριος  δεν επανήλθε στο αίτημά της και οι ηγέτες στράφηκαν στη συνέχεια στον Παπανδρέου. Όπως έγραψε στο βιβλίο - ημερολόγιο της κρίσης, ο τότε υπουργός Οικονομικών τη Γαλλίας Φρανσουά Μπαρουάν, το «θρίλερ» για τον Παπανδρέου διήρκεσε δύο ώρες χωρίς διακοπή και παρόντες, μεταξύ άλλων, ήταν ο τότε υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, ο γερμανός ομόλογός του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. 

 

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=542557

 

Επιβεβαιώνονται ουσιαστικά από την πλευρά του Γιώργου Παπανδρέου όσα δημοσιεύθηκαν ως περιεχόμενο του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργού της Ισπανίας Θαπατέρο, για τον τρόπο που η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετώπισε την κρίση τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία.

Σε σχόλιό του ο συνεργάτης του κ. Παπανδρέου σε θέματα Τύπου Γιώργος Ελενόπουλος αναφέρει σχετικά:

«Ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο ορθά επισημαίνει ότι η Ευρώπη αντέδρασε αργά, νωθρά και κυρίως συντηρητικά στην κρίση που ταλανίζει χώρες και λαούς της Ευρώπης. Και, επίσης, ορθά επισημαίνει ότι αυτή η στάση είναι ασυγχώρητη, καθώς υπήρξαν ηγέτες που κατέθεσαν από την πρώτη στιγμή σοβαρές και συγκροτημένες προτάσεις, οι οποίες δεν έγιναν αποδεκτές, μεταξύ των οποίων η έκδοση ευρωομολόγων, όπως αναφέρει και ο Χ. Θαπατέρο».

Ο κ. Ελενόπουλος τονίζει πως «η αλήθεια είναι ότι η συντηρητική Ευρώπη με αυτή της τη στάση δεν έδωσε τη δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η κρίση με τον τρόπο που έπρεπε, δηλαδή να προκρίνει την αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης, κάτι που θα έδινε ουσιαστικές και μόνιμες απαντήσεις στα προβλήματα και θα καθιστούσε βιώσιμες τις οικονομίες, αλλά επέλεξε την πολιτική της αυστηρής λιτότητας έναντι των μεταρρυθμίσεων».

Προσθέτει πως με αυτό τον τρόπο η Ευρώπη «επέλεξε και τη βίαιη προσαρμογή έναντι της ανάπτυξης».

Αναφέρει, επίσης, ότι «όλα αυτά έχουν επισημανθεί από την πρώτη στιγμή της κρίσης και ας κάνουν κάποιοι ότι ανακαλύπτουν σήμερα την πυρίτιδα».

Για το ξέσπασμα Σαρκοζί

Σχετικά με τα όσα αποδίδονται στον Νικολά Σαρκοζί, ο συνεργάτης του κ. Παπανδρέου κρατά αποστάσεις σχετικά με την ακρίβεια όσων μεταφέρονται, αλλά τονίζει ότι «τα όποια 'γαλλικά', από όπου κι αν προέρχονται, απευθύνονται στους λαούς της Ευρώπης, γιατί αυτούς υποτιμούν όταν δεν θέλουν οι πολίτες να έχουν αποφασιστικό λόγο».

Αναφορά κάνει και σε «εγχώριους αναλυτές», στους οποίους συστήνει να αποφασίσουν αν «όταν ομιλούν και υπερασπίζονται δήθεν τον ελληνικό λαό το πράττουν επειδή τον εμπιστεύονται ή για να του ρίξουν στάχτη στα μάτια» και επίσης «όταν ομιλούν για διαπραγμάτευση το κάνουν με επίγνωση ή για να προκαλέσουν εντυπώσεις».

Όλα αυτά, σημειώνει ο κ. Ελενόπουλος, αποδεικνύουν ότι κάποιοι (σ.σ. υπονοώντας τον κ. Παπανδρέου και την κυβέρνησή του) «δεν ήταν εντολοδόχοι, όπως αποδεικνύεται περίτρανα, αλλά και έκαναν σκληρές διαπραγματεύσεις και δεν υπολόγισαν κόστος».  

 

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=542879

 

Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη στις Κάννες, εκείνη τη βροχερή μέρα, στις 2 Νοεμβρίου του 2011, εν αναμονή της συνόδου κορυφής του G20. Πριν από δύο ημέρες, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε ανακοινώσει δημοψήφισμα, το οποίο θα μπορούσε να σημάνει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Το μέλλον του κοινού νομίσματος κρέμεται επί ξυρού ακμής και οι γύπες των διεθνών αγορών ομολόγων περιμένουν την έκβαση των πυρετικών διαβουλεύσεων για να καθορίσουν τη στάση τους.Στον διάδρομο του μεγάρου του φεστιβάλ, όπου στρώνεται το κόκκινο χαλί για να παρελάσουν, σε πιο θερμές εποχές, οι κινηματογραφικοί αστέρες, η Αγκελα Μέρκελ ξεμοναχιάζει τον Ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο. Τον χαιρετάει με ένα φιλικό χαμόγελο και, χωρίς καμία εισαγωγή, εξαπολύει τη βόμβα της: Τι θα λέγατε να πάρετε έκτακτο δάνειο 50 δισ. ευρώ από το... Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Σκοπεύω να προτείνω και στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να πάρει βοήθεια 85 δισ. από το ΔΝΤ ώστε να σταθεροποιηθεί το κοινό νόμισμα.
Το χαρακτηριστικό αυτό στιγμιότυπο, μαζί με άλλες, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πλευρές του παρασκηνίου από το δραματικό διήμερο των Καννών, αποκαλύπτει ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας στο βιβλίο του «Το δίλημμα», αποσπάσματα του οποίου δόθηκαν στη δημοσιότητα από το πρακτορείο Ρόιτερς. «Η απάντησή μου ήταν ένα ευθύ και ξεκάθαρο όχι», γράφει ο Θαπατέρο, ο οποίος δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του. Η χώρα του βρισκόταν ήδη σε προεκλογική περίοδο, με μια ανεργία που είχε εκτοξευθεί στα ύψη λόγω των σκληρών μέτρων λιτότητας που είχε λάβει η σοσιαλιστική κυβέρνηση, ακριβώς για να μην αναγκαστεί να χτυπήσει την πόρτα του ΔΝΤ, όπως συνέβη με την Ελλάδα και άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Και όμως, η Γερμανίδα καγκελάριος του ζητούσε να συρθεί ικέτης του ΔΝΤ, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, χωρίς να αναλογίζεται τις πολιτικές επιπτώσεις.
«Το μικρό χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για τη μετάφραση μου φάνηκε σαν αιωνιότητα», θυμάται ο Θαπατέρο. «Τελικά, η Μέρκελ μου απάντησε στα αγγλικά, κοιτάζοντάς με στα μάτια: ΟΚ, καταλαβαίνω». «Στο υπόλοιπο της συνόδου κρατούσα το κεφάλι χαμηλά, για να περάσω όσο γίνεται απαρατήρητος», προσθέτει ο Ισπανός πολιτικός.
Το τι ακολούθησε πίσω από τις κλειστές πόρτες είναι λίγο–πολύ γνωστό. Ο Θαπατέρο βγήκε από το κάδρο, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έγιναν τα αλεξικέραυνα των επιθέσεων από την Αγκελα Μέρκελ, αλλά και τον Νικολά Σαρκοζί. Ο τελευταίος, όπως γράφτηκε στον γαλλικό Τύπο και δεν διαψεύστηκε από το Ελιζέ, κάποια στιγμή, σε έξαλλη κατάσταση, πάτησε το ένα πόδι στην καρέκλα κι ήταν έτοιμος να ανέβει στο τραπέζι, αλλά τον συγκράτησαν οι συνεργάτες του – όχι όμως προτού να φωνάξει στον Ελληνα πρωθυπουργό: «You are a f...ing psycho»!
«Ημερολόγιο της κρίσης»
Στο δικό του βιβλίο –«Ημερολόγιο της κρίσης»– ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Φρανσουά Μπαρουάν, είχε περιγράψει με γλαφυρό τρόπο το δίωρο μαρτύριο του Ελληνα πρωθυπουργού. «Ο Παπανδρέου παίζει την καριέρα του. Ιδρώνει όλο και πιο πολύ, ταλαντεύεται, έπειτα καταρρέει... Είμαι παρών στον πολιτικό του θάνατο σε ζωντανή μετάδοση... Ερχεται η σειρά του Μπερλουσκόνι... δεν θα αντέξει για πολύ. Παπανδρέου, Μπερλουσκόνι, δύο πρωθυπουργοί θα πέσουν σε καιρό ειρήνης, κάτω από διεθνή πίεση».
Στις αποκαλύψεις του Μπαρουάν για τις περιπέτειες του Γιώργου Παπανδρέου, ο Θαπατέρο έρχεται να προσθέσει τις δικές του μαρτυρίες για τα πάθη της ιταλικής αντιπροσωπείας. Ο Μπερλουσκόνι και ο υπουργός Οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι, «έπαιζαν κατενάτσιο, προσπαθώντας να κερδίσουν χρόνο», γράφει ο Θαπατέρο. Οταν οι πιέσεις της Μέρκελ για προσφυγή της Ιταλίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έφτασαν στο απροχώρητο, ο Τρεμόντι ξέκοψε αποφασιστικά αυτό το ενδεχόμενο με την αφοπλιστική δήλωση: «Μπορώ να σκεφτώ καλύτερους τρόπους αν είναι να διαπράξω αυτοκτονία»!
Ενδιαφέρον έχει και η αποκάλυψη του Θαπατέρο ότι το όνομα του τεχνοκράτη Μάριο Μόντι κυκλοφορούσε ήδη στους διαδρόμους των Καννών εκείνες τις θυελλώδεις ώρες. Το πολιτικό ντόμινο στον μεσογειακό Νότο είχε ήδη δρομολογηθεί. Στις 11 Νοεμβρίου παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, δίνοντας τη θέση του στον Λουκά Παπαδήμο. Πέντε ημέρες αργότερα, παραιτήθηκε ο Μπερλουσκόνι, παραδίδοντας τη σκυτάλη στον Μόντι. Και στις 20 Νοεμβρίου, οι Σοσιαλιστές έχαναν τις εκλογές στην Ισπανία, για να έρθει στην εξουσία ο σύμμαχος της κ. Μέρκελ, Μαριάνο Ραχόι.

Αυτό που συγκράτησε ο Θαπατέρο από την πυρετική νύχτα ήταν «το συναίσθημα αδυναμίας των δημοκρατικών κυβερνήσεων απέναντι στις δυνάμεις της αγοράς», μαζί με την έκπληξή του για την αφύπνιση των παλιών δαιμόνων από το χρονοντούλαπο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Στη διάρκεια ενός ιδιαίτερα φορτισμένου δείπνου, Ευρωπαίοι ηγέτες αντάλλασσαν βιτριολικές επιθέσεις, ανασύροντας μνήμες από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώπιον ενός αμήχανου και προβληματισμένου Μπαράκ Ομπάμα. «Ηταν μόνο πέντε λεπτά, αλλά σε αυτά τα πέντε λεπτά, όσα ακούστηκαν έκλειναν μέσα τους όλα τα δάκρυα που έχουν χυθεί στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία», γράφει ο Θαπατέρο, αφήνοντάς μας να μαντέψουμε τις λεπτομέρειες που αποφεύγει να εξιστορήσει.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_26/11/2013_529453