The New York Times
Το «παζάρι» ξεκίνησε για τη διάσωση των ισπανικών τραπεζών, φέρνοντας την Ευρώπη αντιμέτωπη με το κατεπείγον δίλημμα αν θα πρέπει να προσπαθήσει να επιβάλει επαχθείς όρους στη Μαδρίτη, την ώρα που η κρίση εξαπλώνεται στις μεγαλύτερες οικονομίες της περιοχής. Το ζήτημα αφορά το πότε, και όχι το αν οι ισπανικές τράπεζες θα δεχθούν βοήθεια από τις ευρωπαϊκές χώρες, με τους επενδυτές προχθές να προβλέπουν άμεση διάσωση και να ωθούν ανοδικά μετοχές και ομόλογα εκατέρωθεν του Ατλαντικού.
Η Ισπανία, τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, είναι πολύ μεγάλη για να πτωχεύσει και πιθανόν και για να οριοθετηθεί, αλλάζοντας την ισορροπία δυνάμεων στις διαπραγματεύσεις για στήριξη. Η Μαδρίτη έχει το επιπλέον πλεονέκτημα ότι αναζητεί βοήθεια σε διαφορετικό πολιτικό κλίμα σε σχέση με τις χώρες του Μνημονίου, όπου οι εκκλήσεις για ανάπτυξη έχουν αρχίσει να κλονίζουν την επιμονή της Γερμανίας για λιτότητα. Επίσης, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η ισπανική κυβέρνηση δεν είχε μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα πριν από την κρίση, κάτι που της δίνει δικαίωμα να υποστηρίζει πως η ευρωπαϊκή βοήθεια προς τις τράπεζες δεν πρέπει να επιβαρυνθεί με μια πολιτικά ευαίσθητη απώλεια της δυνατότητας λήψης αποφάσεων για τις δικές της οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές. Ομως, ο «άσος στο μανίκι» της σε αυτό το πόκερ είναι ότι οι επιπτώσεις μιας ισπανικής χρεοκοπίας και εξόδου από την Ευρωζώνη θα είναι προφανώς τόσο καταστροφικές ώστε οι χαράσσοντες την πολιτική στο Βερολίνο θα είναι πρόθυμοι να χαλαρώσουν τους κανόνες στήριξης της Ισπανίας και μάλιστα είναι έτοιμοι να κάνουν ακριβώς αυτό.
Το ζήτημα της Ισπανίας υπογραμμίζει πως η Ευρωπαϊκή Ενωση αναζητεί λύσεις ξεχωριστά για κάθε πρόβλημα με την ανάκυψή του. Η απογοήτευση βαθαίνει όσο και η αβεβαιότητα για την παγκόσμια οικονομία, ως αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής αστάθειας και της επίπτωσής της σε έναν ήδη επιβραδυνόμενο δείκτη ανάπτυξης.
Καθώς η Ισπανία έχει προχωρήσει σε πολλές επώδυνες αλλαγές και περικοπές δαπανών, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο είναι πολύ πιο ανοιχτοί στην παροχή στήριξης που θα επιβάλλει όρους και εποπτεία κυρίως στον τραπεζικό κλάδο της χώρας. Ωστόσο, οι Ισπανοί αξιωματούχοι στέλνουν μεικτά μηνύματα, επιχειρώντας να δρέψουν τους καρπούς μιας ανησυχίας, αλλά και να μη φανούν τόσο απελπισμένοι που να αφήσουν να εννοηθεί πως είναι πρόθυμοι να επιτρέψουν στην Ευρώπη να υπαγορεύσει σκληρούς όρους και προϋποθέσεις. «Η στρατηγική του “κλεισίματος τρυπών” δεν λειτουργεί άλλο», καταλήγουν τώρα οι οικονομολόγοι.
Ενα κρίσιμο ζήτημα είναι αν ο δανεισμός εκτάκτου ανάγκης θα παρασχεθεί απευθείας στις ισπανικές τράπεζες. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι, υπό την παρούσα υβριδική δομή της Ευρώπης, οι τράπεζες είναι ευθύνη των κυβερνήσεων και όχι της ευρωπαϊκής «κολεκτίβας».
Η παροχή δανείων εκτάκτου ανάγκης στην ισπανική κυβέρνηση για να σώσει τις τράπεζές της, όπως έκαναν οι Ευρωπαίοι πιστωτές για την Ιρλανδία, εγείρει όμως και άλλα προβλήματα, γιατί μπορεί να αυξήσει το κυβερνητικό χρέος και να περιορίσει τη δυνατότητα της Ισπανίας να δανείζεται από τις αγορές. Αν το Βερολίνο συμφωνήσει σε πακέτο στήριξης με περιορισμένους όρους, ο κ. Ραχόι θα σώσει τα προσχήματα, έχοντας επανειλημμένως δεσμευθεί ότι η Ισπανία δεν θα ζητήσει πακέτο βοήθειας α λα ελληνικά. Η τελική λύση θα εξαρτηθεί από τη Γερμανία και από το κατά πόσο οι ηγέτες της είναι πρόθυμοι να υποκύψουν. Το Βερολίνο έχει κίνητρο να θέσει το πρόβλημα υπό έλεγχο πριν από τις ελληνικές εκλογές, για να συγκρατήσει τη μετάδοση σε περίπτωση αστάθειας μετά τις 17 Ιουνίου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_08/06/2012_484668
_________________________________________________
σιγά τους άσσους!!!
Το «παζάρι» ξεκίνησε για τη διάσωση των ισπανικών τραπεζών, φέρνοντας την Ευρώπη αντιμέτωπη με το κατεπείγον δίλημμα αν θα πρέπει να προσπαθήσει να επιβάλει επαχθείς όρους στη Μαδρίτη, την ώρα που η κρίση εξαπλώνεται στις μεγαλύτερες οικονομίες της περιοχής. Το ζήτημα αφορά το πότε, και όχι το αν οι ισπανικές τράπεζες θα δεχθούν βοήθεια από τις ευρωπαϊκές χώρες, με τους επενδυτές προχθές να προβλέπουν άμεση διάσωση και να ωθούν ανοδικά μετοχές και ομόλογα εκατέρωθεν του Ατλαντικού.
Η Ισπανία, τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, είναι πολύ μεγάλη για να πτωχεύσει και πιθανόν και για να οριοθετηθεί, αλλάζοντας την ισορροπία δυνάμεων στις διαπραγματεύσεις για στήριξη. Η Μαδρίτη έχει το επιπλέον πλεονέκτημα ότι αναζητεί βοήθεια σε διαφορετικό πολιτικό κλίμα σε σχέση με τις χώρες του Μνημονίου, όπου οι εκκλήσεις για ανάπτυξη έχουν αρχίσει να κλονίζουν την επιμονή της Γερμανίας για λιτότητα. Επίσης, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η ισπανική κυβέρνηση δεν είχε μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα πριν από την κρίση, κάτι που της δίνει δικαίωμα να υποστηρίζει πως η ευρωπαϊκή βοήθεια προς τις τράπεζες δεν πρέπει να επιβαρυνθεί με μια πολιτικά ευαίσθητη απώλεια της δυνατότητας λήψης αποφάσεων για τις δικές της οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές. Ομως, ο «άσος στο μανίκι» της σε αυτό το πόκερ είναι ότι οι επιπτώσεις μιας ισπανικής χρεοκοπίας και εξόδου από την Ευρωζώνη θα είναι προφανώς τόσο καταστροφικές ώστε οι χαράσσοντες την πολιτική στο Βερολίνο θα είναι πρόθυμοι να χαλαρώσουν τους κανόνες στήριξης της Ισπανίας και μάλιστα είναι έτοιμοι να κάνουν ακριβώς αυτό.
Το ζήτημα της Ισπανίας υπογραμμίζει πως η Ευρωπαϊκή Ενωση αναζητεί λύσεις ξεχωριστά για κάθε πρόβλημα με την ανάκυψή του. Η απογοήτευση βαθαίνει όσο και η αβεβαιότητα για την παγκόσμια οικονομία, ως αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής αστάθειας και της επίπτωσής της σε έναν ήδη επιβραδυνόμενο δείκτη ανάπτυξης.
Καθώς η Ισπανία έχει προχωρήσει σε πολλές επώδυνες αλλαγές και περικοπές δαπανών, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο είναι πολύ πιο ανοιχτοί στην παροχή στήριξης που θα επιβάλλει όρους και εποπτεία κυρίως στον τραπεζικό κλάδο της χώρας. Ωστόσο, οι Ισπανοί αξιωματούχοι στέλνουν μεικτά μηνύματα, επιχειρώντας να δρέψουν τους καρπούς μιας ανησυχίας, αλλά και να μη φανούν τόσο απελπισμένοι που να αφήσουν να εννοηθεί πως είναι πρόθυμοι να επιτρέψουν στην Ευρώπη να υπαγορεύσει σκληρούς όρους και προϋποθέσεις. «Η στρατηγική του “κλεισίματος τρυπών” δεν λειτουργεί άλλο», καταλήγουν τώρα οι οικονομολόγοι.
Ενα κρίσιμο ζήτημα είναι αν ο δανεισμός εκτάκτου ανάγκης θα παρασχεθεί απευθείας στις ισπανικές τράπεζες. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι, υπό την παρούσα υβριδική δομή της Ευρώπης, οι τράπεζες είναι ευθύνη των κυβερνήσεων και όχι της ευρωπαϊκής «κολεκτίβας».
Η παροχή δανείων εκτάκτου ανάγκης στην ισπανική κυβέρνηση για να σώσει τις τράπεζές της, όπως έκαναν οι Ευρωπαίοι πιστωτές για την Ιρλανδία, εγείρει όμως και άλλα προβλήματα, γιατί μπορεί να αυξήσει το κυβερνητικό χρέος και να περιορίσει τη δυνατότητα της Ισπανίας να δανείζεται από τις αγορές. Αν το Βερολίνο συμφωνήσει σε πακέτο στήριξης με περιορισμένους όρους, ο κ. Ραχόι θα σώσει τα προσχήματα, έχοντας επανειλημμένως δεσμευθεί ότι η Ισπανία δεν θα ζητήσει πακέτο βοήθειας α λα ελληνικά. Η τελική λύση θα εξαρτηθεί από τη Γερμανία και από το κατά πόσο οι ηγέτες της είναι πρόθυμοι να υποκύψουν. Το Βερολίνο έχει κίνητρο να θέσει το πρόβλημα υπό έλεγχο πριν από τις ελληνικές εκλογές, για να συγκρατήσει τη μετάδοση σε περίπτωση αστάθειας μετά τις 17 Ιουνίου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_08/06/2012_484668
_________________________________________________
σιγά τους άσσους!!!
No comments:
Post a Comment