Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις δυτικές οικονομίες είναι τώρα ο αποπληθωρισμός, ο οποίος μπορεί να βυθίσει για μακρύ διάστημα τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση στην ύφεση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το επίπεδο των εισοδημάτων στη συνέχεια και κυρίως για την ανεργία. Αντίδοτο σε αυτή την κατεύθυνση θεωρείται από πολλούς διεθνείς αναλυτές η κινητοποίηση της Κίνας, της ισχυρότερης εν εξελίξει οικονομικής υπερδύναμης, καθώς την ώρα αυτή έχει τσακιστεί η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της Δύσης. Και αυτό διότι, όσα χρήματα και να ρίχνουν οι Δυτικοί για να αναχαιτίσουν αυτή την πρωτοφανή κρίση, μέχρι στιγμής δεν πιάνουν τόπο…
Τι άλλα εργαλεία πολιτικής μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να σχηματιστεί κάποια αξιόπιστη λύση; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα των αναλυτών, στο οποίο μέχρι στιγμής δεν υπάρχει πειστική απάντηση. Οι κεντρικές τράπεζες ό,τι μπορούσαν να πράξουν το έκαναν, μειώνοντας θεαματικά τα επιτόκια και ενισχύοντας τη ρευστότητα. Παράλληλα, οι κυβερνήσεις αντέδρασαν με την εξαγγελία σημαντικών δημοσιονομικών παρεμβάσεων και τη δημιουργία καινούργιου χρήματος για την αιμοδοσία των βαριά τραυματισμένων οικονομιών τους. Αλλά, σοβαρό αποτέλεσμα έως τώρα δεν υπάρχει. Και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό!
Ο μέγας κίνδυνος του αποπληθωρισμού είναι δυστυχώς ακόμη μπροστά μας, όσα τρισεκατομμύρια δολάρια και εάν έχουν ξοδευτεί έως τώρα, με δεδομένο, όπως φαίνεται, ότι η «φούσκα» που έσκασε προκαλώντας την τερατώδη κρίση, είχε απίστευτες διαστάσεις… Ο αποπληθωρισμός είναι η πεμπτουσία της μεγάλης ύφεσης και ίσως αυτής που τώρα ξεκίνησε. Δηλαδή, η απότομη και γενικευμένη πτώση όλων των αξιών (είτε αφορούν μετοχικούς και άλλους τίτλους, είτε ακίνητα και εμπορεύματα), ύστερα από μία μεγάλη άνοδο, η οποία προηγήθηκε βασισμένη στον υπερδανεισμό και την υπερχρέωση. Οταν λοιπόν η τάση αντιστρέφεται, η προσπάθεια ρευστοποίησης των περιουσιών μαζικά, για να ξεπληρωθούν τα χρέη, οδηγεί μοιραία στην κατακρήμνιση των αξιών. Κάτω και από οποιαδήποτε λογική αποτίμηση. Το αποτέλεσμα είναι και τα χρέη να μην μπορούν να αποπληρωθούν και η ζήτηση να συρρικνωθεί δραματικά και πολλές δουλειές να κλείσουν εκτινάσσοντας την ανεργία στα ύψη.
Η κλασική απάντηση στην εξέλιξη αυτή, είναι η δημιουργία και η είσοδος καινούργιου χρήματος στο σύστημα, που θα λειτουργήσει σαν μηχανισμός ανακοπής της καθοδικής τάσης και ανόρθωσης των οικονομιών. Η αιμοδοσία αυτή, λοιπόν, υποστηρίζουν τώρα πολλοί αναλυτές, αφού δεν μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς από τις ίδιες τις δυνάμεις της Δύσης, προφανώς διότι το πρόβλημα είναι κολοσσιαίο, θα πρέπει να στηριχθεί και από άλλες δυνάμεις, με πρώτη αυτή τη στιγμή την ισχυρή Κίνα. Δηλαδή, να τροφοδοτήσει η Κίνα με κεφάλαια τη Δύση, είτε επενδύοντας σε κρίσιμους μεγάλους τομείς, είτε στηρίζοντας καθοριστικά τη ζήτηση με μεγάλες παραγγελίες. Για να συμβεί όμως αυτό (και γι’ αυτό ενδεχομένως η Κίνα δεν δείχνει αμέσως προθυμία), θα πρέπει να αποκτήσει και τον αντίστοιχο ρόλο στο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα. Διότι τη στιγμή αυτή, θεωρεί ότι υπάρχει μία ασυμμετρία μεταξύ της οικονομικής της δύναμης και του πολιτικού της ρόλου στα παγκόσμια πράγματα. Η Κίνα δηλαδή, βλέπει τώρα μία σημαντική ευκαιρία, να μετεξελιχθεί σε νέα υπερδύναμη…
ΩΡΑΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΛΑΘΟΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ!
Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΝΕΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΟΔΕΥΤΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ (ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΥΝΘΗΚΗ)
ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΟΤΙ ΘΑ ΞΟΔΕΥΤΕΙ
ΠΟΙΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΞΟΔΕΨΟΥΝ ΤΟ ΦΡΕΣΚΟ ΧΡΗΜΑ;
ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ...
No comments:
Post a Comment