Ο στόχος στον οποίο πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι είναι «σχεδόν λογιστικός». Εξηγούμαι: στην υπερτριετία 2010–2013 το συνολικό έλλειμμα πόρων που θα χρηματοδοτηθεί από το πακέτο διάσωσης των 110 δισ. ανέρχεται, ακριβώς, σε 109,2 δισεκατομμύρια. Στο ποσό αυτό προστίθεται νέος δανεισμός του κράτους, ύψους 77,9 δισ. Μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2012, τα δάνεια θα είναι μόνον εσωτερικά και βραχυχρόνια (έντοκα γραμμάτια) σε σύνολο 25 δισεκατομμυρίων. Στη συνέχεια η Ελλάδα θα βγει και πάλι στις αγορές, με την υπόθεση εργασίας ότι, μέχρι τότε, θα έχει μειωθεί το καπέλο (spread) και θα δανειστεί, μέχρι το τέλος του αρχικού προγράμματος, το ποσό των 30,9 δισ. σε ομόλογα μακράς διάρκειας.
Με δύο λόγια, το ελληνικό κράτος θα έχει στη διάθεσή του 187,9 δισ. για να αποπληρώσει λήγοντα ομόλογα υπάρχοντος χρέους ύψους 138,3 δισ., έλλειμμα γενικής κυβέρνησης ύψους 48,5 δισ. και την κάλυψη δανειακών αναγκών δημοσίων επιχειρήσεων μέχρι το ποσό των 4,5 δισ. Πέραν τούτου, ουδέν! Στον πίνακα 4 της τεχνικής έκθεσης των εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ προς το διοικητικό συμβούλιο, αναφέρονται με επαρκή λεπτομέρεια οι χρηματοοικονομικές ροές αυτής της περιόδου. Η κυβέρνηση έχει έναν και μοναδικό βαθμό «ελευθερίας». Να πιάσει, κάθε τρίμηνο, τον εκάστοτε συγκεκριμένο στόχο.
Αν όμως το έλλειμμα ενός τριμήνου είναι μεγαλύτερο από το προβλεφθέν, οπότε η προγραμματισμένη χρηματοδότηση δεν θα επαρκεί, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να λάβει νέα, πρόσθετα μέτρα, που δεν έχουν συμπεριληφθεί στο Μνημόνιο. Είτε στην πλευρά των εσόδων είτε στις δαπάνες. Αν η κυβέρνηση επιμείνει να αυξάνει τους φόρους και να περικόπτει την καταβολή των υποχρεώσεων του κράτους, ώστε να «πιάνει» τον στόχο της, η οικονομία ολόκληρη και όχι το πορτοφόλι των υπαλλήλων του κράτους και των συνταξιούχων, θα βρεθεί παραπαίουσα.
Γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή πως στην περίπτωση που το ελληνικό Δημόσιο δεν ανταποκριθεί σ’ αυτόν τον τριμηνιαίο προγραμματισμό, δεν θα λάβουμε τη δόση που προβλέπει. Γνωρίζουμε τώρα πως το τμήμα της δόσης που αφορά την εξόφληση χρέους θα κατευθυνθεί από τον διαχειριστή των χρηματορροών, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε ικανοποίηση των κατόχων ελληνικών ομολόγων που λήγουν. Ετσι, ο κίνδυνος θα φεύγει από το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και θα τρυπώνει βαθύτερα στην ελληνική οικονομία. Ωστόσο, το σχέδιο διάσωσης θα παραμένει ανοιχτό, εφόσον κάνουμε τις απαραίτητες διορθώσεις. Η Ελλάδα έχει λίγο αλλά πολύτιμο χρόνο για να οργανώσει τις άμυνές της. Να ελπίσουμε ότι δεν θα σπαταληθεί σε ανόητες, δήθεν «ιδεολογικές», πλην όμως μικρονοϊκές πολιτικές προδοσίες.
No comments:
Post a Comment