Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σιγά-σιγά, όσον αφορά τους όρους της ελληνικής διάσωσης από μια ατιμωτική, άτακτη χρεοκοπία. Οι εταίροι και οι δανειστές μας, μπροστά στη συστημική απειλή που συνιστά το ελληνικό πρόβλημα, συντονίστηκαν και προωθούν παράλληλες διαπραγματεύσεις για τη ρύθμιση των χρεών μας και το οικονομικό πρόγραμμα προσαρμογής που θα τη συνοδεύει.
Δηλαδή οι εκπρόσωποι των δανειστών θα διαπραγματεύονται μαζί μας για τη ρύθμιση των χρεών σχεδόν ταυτόχρονα με τις διαβουλεύσεις που θα έχει η τρόικα με την κυβέρνηση για τις λεγόμενες «προαπαιτούμενες δράσεις», που δεν είναι άλλες από τις μεταρρυθμίσεις, τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις ρυθμίσεις σε κρίσιμες περιοχές υψηλού κόστους, όπως οι συντάξεις, οι μισθοί, οι δαπάνες υγείας και άλλες που επηρεάζουν τα ελλείμματα και επαυξάνουν το δημόσιο χρέος.
Με άλλα λόγια η ρύθμιση των χρεών εξαρτάται απολύτως από την ένταση και τις δεσμεύσεις εφαρμογής του οικονομικού προγράμματος. Οσο λοιπόν οι «προαπαιτούμενες δράσεις» εκπληρώνονται τόσο η διάσωση θα προσεγγίζεται και όσο αυτές δεν εφαρμόζονται τόσο η απειλή της χρεοκοπίας θα γίνεται πιο επιθετική.
Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά υπάρχει καταληκτική ημερομηνία. Στις 20 Μαρτίου το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει ή να έχει τα χρέη του ρυθμισμένα ή διαθέσιμα 14,5 δισ. ευρώ στο ταμείο του, προκειμένου να εξοφλήσει το «μεγαλειώδες» τριετές δάνειο που είχε λάβει την αντίστοιχη ημερομηνία του 2009 ,ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Παπαθανασίου, σχεδόν πανηγυρίζοντας μη δυνάμενος να φαντασθεί ότι εκείνη τη στιγμή υποθήκευε τη χώρα με το χειρότερο τρόπο.
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=440200&h1=true
No comments:
Post a Comment