ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟΙ

[τα κεφαλαία είναι του ΔΟΨ]

Αν δεν ήσαν αγιογραφίες, ήσαν σε μεγάλο βαθμό έπαινοι σκοπιμότητος οι ομιλίες υπέρ του Κωνσταντίνου Καραμανλή που ακούστηκαν προ ημερών στο Μέγαρο Μουσικής.

Αμετανόητοι παλαιόθεν οπαδοί και φίλοι, αλλά και εχθροί πρώην και «νεοπαγείς», δεν βρήκαν να περιλάβουν ανάμεσα στους επαίνους και δυο λόγια για πράξεις ή παραλείψεις του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας. Διότι άνθρωπος ήταν και αυτός, όπως όλοι μας. Με όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Ισως μάλιστα ο φυσικός του διάδοχος στην ηγεσία της ΝΔ να ήταν ο πιο μετρημένος εν σχέσει με τους άλλους ομιλητές της εορτής.

Δεν είναι του παρόντος η συστηματική αποτίμηση του έργου του Καραμανλή. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να περιγραφεί και να αξιολογηθεί η πορεία του νεαρού Μακεδόνα. Που ξεκίνησε από τις Σέρρες για να γίνει «καπετάνιος» στην Αθήνα.

[Ενα χαρακτηριστικό επεισόδιο από τη ζωή του όπως ο ίδιος το έχει αφηγηθεί: Τον καιρό της Κατοχής, προτού φύγει για τη Μέση Ανατολή, «μετείχε» στη σοσιαλιστική συντροφιά (Αγγελος Αγγελόπουλος, Ξενοφών Ζολώτας, Κωνσταντίνος Τσάτσος, κ.ά.) που σύχναζε στο παλιό καφενείο του Δαββέτα. Εφυγε από τη συντροφιά αυτή όταν μια μέρα το γκαρσόνι του είπε «δεν θα πάρεις ποτέ εσύ έναν καφέ;» - δεν είχε χρήματα για έναν καφέ.]

Ποιος ήταν ο Καραμανλής λίγο-πολύ γνωρίζουμε όλοι. Δύσκολη είναι η απάντηση στο ερώτημα τι θα έκανε σήμερα ο Καραμανλής για να αντιμετωπίσει τη σοβούσα οικονομική κρίση.

Σε μια ανάλογη (εθνική εκείνη) κρίση το 1974 μετά την πτώση της δικτατορίας και την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, όταν ο Αττίλας κατέστρεφε τη Μεγαλόνησο, ο Καραμανλής έκανε μια κίνηση που αναμφισβήτητα ανύψωσε το ηθικό του λαού. Εφυγε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, καταγγέλλοντας έτσι την κακή πλευρά της συμμαχίας, η οποία στάθηκε ανίκανη ή απρόθυμη να βοηθήσει ένα μέλος της που δεχόταν επίθεση από ένα άλλο μέλος.

Η αναφορά αυτή δεν συνιστά έμμεση προτροπή προς την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά να πράξει κάτι αντίστοιχο.

Αλλά πρέπει πάντα όλοι να ενθυμούνται ότι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί (είτε πρόκειται για ανθρώπινες σχέσεις είτε για σχέσεις κρατών) είναι να σε θεωρεί ο άλλος δεδομένο.

 

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=502275

 

______________________________________________

 

ο ΔΟΨ κάνει έναν περίεργο όσο και αναμενόμενο ελιγμό

τα έργα και οι ημέρες τις κατάστασης που το μέσο του πρωτοστάτησε να εγκαθιδρυθεί νοιώθει στριμωγμένο, όπως οι περισσότεροι εδώ και καιρό

προφανώς οι υπολογισμοί αποδείχτηκαν λανθασμένοι, ίσως και τελείως εκτός, το φορτίο είναι βαρύτερο και από ότι υπολόγιζε και ο πιο απαισιόδοξος