Το μήνυμα της πτώσης

Κάθε κίνηση στο Χρηματιστήριο εκτός από την προφανή αποτίμηση κάποιων προσδοκιών κρύβει μια στάση.
Η άνοδος που προηγήθηκε έως τα τέλη του 2007 είχε μέσα της μηνύματα αισιοδοξίας και κυρίως εμπιστοσύνης απέναντι στις εταιρίες, το θεσμικό πλαίσιο και το περιβάλλον της εγχώριας αγοράς. Το αποτέλεσμα ήταν η ελληνική αγορά να υπεραποδίδει μονίμως έναντι των υπολοίπων χρηματιστηρίων, έχοντας ενιαίο μέτωπο αντιμετώπισης από τους ξένους επενδυτές.
Σε αυτό βοήθησε και το καλό κλίμα των ξένων αγορών το οποίο επέτρεψε την είσοδο της πλεονάζουσας ρευστότητας στην αγορά, δένοντας την τάση με την πορεία των κυριότερων χρηματιστηριακών δεικτών του εξωτερικού . Ωστόσο, η κοινή πορεία το τελευταίο δίμηνο έχει διαταραχθεί με αποτέλεσμα η πτώση των τελευταίων ημερών να ξεφύγει από την λογική της αντιστοιχίας των παράλληλων τάσεων. Και με αποτέλεσμα η ελληνική αγορά να κινείται επιθετικά πτωτικά ακόμα και σε ημέρες ήπιων διακυμάνσεων των ξένων αγορών. Ακόμα και στην περίπτωση που τα επιχειρήματα της ύφεσης, των ακριβών καυσίμων και της χρηματοπιστωτικής κρίσης δίνουν μια ισχυρή βάση για αναθεώρηση των προσδοκιών, η τιμολόγηση τους ξεπερνά κατά πολύ το βαθμό που θα επέτρεπαν οι διαθέσιμες πληροφορίες ή ακόμα και κάποια δυσμενή σενάρια.
Λόγω της ισχυρής θέσης που κατέχουν στην αγορά ως ενεργητικοί διαχειριστές η πτώση προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από ξένα κεφάλαια τα οποία πήραν την απόφαση να μειώσουν «Ελλάδα» και όχι επιλεκτικά κάποιο τίτλο ή κλάδο. Η εικόνα της αγοράς στις τελευταίες συνεδριάσεις βγάζει μια συμπεριφορά, ένα αίσθημα αποχώρησης ή δυσαρέσκειας. Ο διαχειριστής που «σκοτώνει καθημερινά» Τράπεζες ΟΤΕ, ΔΕΗ ΟΠΑΠ, ΕΧΑΕ κλπ. αδιαφορώντας για την καταγραφή ζημιών ή την προοπτική των εταιριών, φαίνεται να είναι περισσότερο προβληματισμένος με την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην αγορά μας. Το ρίσκο δηλαδή της οικονομίας υπερβαίνει την ευκαιρία που προσφέρει μια φθηνή μετοχή ή μια καλή τοποθέτηση σε ένα υποσχόμενο κλάδο. Όταν οι πωλήσεις δεν κάνουν διακρίσεις σημαίνει ότι για ένα συγκεκριμένο λόγο κάποιοι δεν πιστεύουν πια τίποτα από όσα τους έχουν πει (υποσχεθεί;) και αποχωρούν με κάθε κόστος.
Αν ίσχυε το επιχείρημα της αύξησης της ρευστότητας τότε και άλλα χρηματιστήρια όπως για παράδειγμα της Αυστρίας θα έπρεπε να καταγράψουν ίδιες ή έστω ανάλογες απώλειες.
Τι φταίει λοιπόν που οι ξένοι επενδυτές έχουν τα νεύρα τους με την Ελληνική αγορά;. Γιατί τα έχουν «πάρει στο κρανίο» μαζί μας; Ως πότε θα πουλάνε και μέχρι που μπορούν να φθάσουν την αγορά; Μήπως η δυσφορία των ξένων επενδυτών είναι σαν γεγονός χειρότερο ακόμα και από την προκήρυξη πρόωρων εκλογών ή την υποβάθμιση της αγοράς; Ή όλα τα παραπάνω μαζί;
http://www.euro2day.gr/specials/opinions/132/articles/341250/Article.aspx