Ακαδημαϊκή
ανατροπή φέρνει το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, όσον αφορά στην
αξιοπιστία της μελέτης των Ράινχαρτ και Ρογκόφ το 2010, για την
υιοθέτηση των πολιτικών λιτότητας με στόχο να αντιμετωπιστεί το αυξημένο
δημόσιο χρέος των ανεπτυγμένων χωρών.
Το 2010, οι οικονομολόγοι του Χάρβαρντ, Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ δημοσίευσαν μια μελέτη, υπό τον τίτλο “Ανάπτυξη εν καιρώ Χρέους”. Το βασικό τους συμπέρασμα ήταν ότι “τα μέσα ποσοστά ανάπτυξης για τις χώρες με δημόσιο χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ, είναι σχεδόν 1% χαμηλότερα από ό,τι θα ήταν αν το επίπεδο χρέους ήταν διαφορετικό”. Υποστήριξαν επίσης ότι οι χώρες με χρέος άνω του ορίου αυτού παρουσίασαν μέση αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ της τάξης του -0,1%.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι χώρες που το χρέος τους ξεπερνά το 90% του ΑΕΠ τους αντιμετωπίζουν σοβαρές συνέπειες και κινδύνους όσον αφορά στην ανάπτυξη της οικονομίας τους και οδηγούνται σε μακράς διάρκειας οικονομική επιβράδυνση.
Τα στατιστικά στοιχεία που παρέθεσαν στη μελέτη τους οι Ρογκόφ – Ράινχαρτ χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στο δημόσιο διάλογο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.
Όπως λένε, αναπαράγοντας τα στοιχεία της μελέτης Ράινχαρτ – Ρογκόφ βρίσκουμε ότι λάθη κωδικοποίησης, επιλεκτικοί αποκλεισμοί διαθέσιμων δεδομένων και μη συμβατική στάθμιση των στατιστικών στοιχείων οδηγούν σε σοβαρά λάθη που παρουσιάζουν τη σχέση μεταξύ δημοσίου χρέους και ΑΕΠ σε 20 προηγμένες οικονομίες της μεταπολεμικής περιόδου, με ανακρίβειες", λένε οι οικονομολόγοι Τόμας Χέρντον, Μάικλ Ασ και Ρόμπερτ Πόλλιν του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης..
Όπως εξηγούν, ο μέσος ρυθμός αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ για τις χώρες με δημόσιο χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ είναι στην πραγματικότητα 2,2% και όχι -0,1% όπως υποστήριξαν οι καθηγητές του Χάρβαρντ.
Η νέα μελέτη διαψεύδει τη σχέση μεταξύ δημοσίου χρέους και αύξησης ΑΕΠ όταν φτάνει σε επίπεδα άνω του 90% και σημειώνει ότι υπάρχει ένα “σοβαρό έλλειμμα γραμμικότητας” στη σχέση των δύο αυτών παραγόντων.
Πιο συγκεκριμένα, οι τρεις βασικοί τομείς απ' όπου τεκμαίρεται και η αμφισβήτηση της μελέτης των Ράινχαρτ και Ρογκόφ είναι οι εξής:
-Επιλεκτικοί αποκλεισμοί διαθέσιμων δεδομένων Οι Ράινχαρτ – Ρογκόφ χρησιμοποιούν για τη μελέτη του την περίοδο 1946 – 2009. Η σημαντικότερη διαφορά έγκειται στη χρονιά που αρχίζει η παράθεση στοιχείων για την κάθε χώρα.
Υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία 110 ετών για τις χώρες με χρέος που υπερβαίνει το 90% του ΑΕΠ, ωστόσο χρησιμοποιούν τα στοιχεία των 96 ετών μόνο. Η μελέτη επίσης δεν αναφέρει ποιες χρονιές παραλείφθηκαν και γιατί.
Οι καθηγητές της Μασαχουσέτης (οι κκ Χέρντον, Ας και Πόλλιν) συνειδητοποίησαν ότι δεν υπήρχαν τα στοιχεία της Αυστραλίας για την περίοδο 1946-1950, της Νέας Ζηλανδίας (1946-1949) και του Καναδά (1946-1950). Το γεγονός αυτό έχει συνέπειες, καθώς αυτές οι τρεις χώρες έχουν και υψηλό χρέος και σταθερή ανάπτυξη. Τη συγκεκριμένη περίοδο, ο Καναδάς είχε σχέση χρέους – ΑΕΠ άνω του 90%, το ίδιο και η Νέα Ζηλανδία. Εάν κανείς χρησιμοποιήσει τον μέσο ρυθμό ανάπτυξης εκείνης της χρονικής περιόδου είναι 2,58%. Εάν όμως χρησιμοποιήσει κανείς τα στοιχεία της τελευταίας χρονιάς (πχ. του 1950 στην περίπτωση του Καναδά) τότε ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης θα είναι -7,6%.
-Μη συμβατική (λανθασμένη) στάθμιση των στατιστικών στοιχείων:
Οι Ράινχαρτ – Ρογκόφ χωρίζουν τις χρονιές ανά χώρα σε “καλάθια” χρέους /ΑΕΠ. Στη συνέχεια υπολογίζουν τη μέση αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ για κάθε χώρα από αυτά τα καλάθια, κι έτσι το ποσοστό ανάπτυξης των 19 ετών που, για παράδειγμα, η Αγγλία έχει χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ, βγαίνει κατά μέσο όρο σε έναν και μόνο αριθμό. Οι αριθμοί της κάθε χώρας υπολογίζονται κατά Μ.Ο., ισόποσα για κάθε χώρα, ώστε να υπολογιστεί η μέση αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ.
Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό, χρησιμοποιείται ως παράδειγμα η Αγγλία: Από το 1946 έως το 1964 είχε χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ, με μέσο ρυθμό ανάπτυξης στο 2,4%. Η Νέα Ζηλανδία εμφανίζεται με χρέος άνω του 90% για έναν χρόνο στη μελέτη και μέσο ρυθμό ανάπτυξης στο -7,6%. Τα δυο αυτά ποσοστά, δηλ. το 2,4% και το -7,6% λαμβάνουν ίδιο ειδικό βάρος στον τελικό υπολογισμό, καθώς σταθμίζουν ισομερώς τις δύο χώρες. Παρά το γεγονός ότι για την Αγγλία έχουν προσμετρηθεί 19 φορές τα στοιχεία, ενώ για την άλλη χώρα μόνον μια φορά!
-Λάθη κωδικοποίησης
Όπως το θέτουν οι καθηγητές Χέρντον, Ασ και Πόλλιν “λόγω ενός λάθους στην κωδικοποίηση της μελέτης των “ΡΡ” αποκλείονται εντελώς από την ανάλυση πέντε χώρες: η Αυστραλία, η Αυστρία, το Βέλγιο, ο Καναδάς και η Δανία” Αυτό πιθανότατα συμβαίνει λόγω ενός λάθους στο πρόγραμμα Excel στο οποίο ήταν καταγραμμένα τα στοιχεία της μελέτης. Οι Ράινχαρτ και Ρογκόφ πρόσθεσαν “κελιά” στις γραμμές 30 έως 44 αντί για τις γραμμές 30 έως 49 κι αυτό το λάθος στο φύλλο του Excel, σύμφωνα τουλάχιστον με τους καθηγητές της Μασαχουσέτης, οδήγησε σε μια απόκλιση της τάξης του -0,3% στον μέσο ρυθμό αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ για τις χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος.
Το 2010, οι οικονομολόγοι του Χάρβαρντ, Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ δημοσίευσαν μια μελέτη, υπό τον τίτλο “Ανάπτυξη εν καιρώ Χρέους”. Το βασικό τους συμπέρασμα ήταν ότι “τα μέσα ποσοστά ανάπτυξης για τις χώρες με δημόσιο χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ, είναι σχεδόν 1% χαμηλότερα από ό,τι θα ήταν αν το επίπεδο χρέους ήταν διαφορετικό”. Υποστήριξαν επίσης ότι οι χώρες με χρέος άνω του ορίου αυτού παρουσίασαν μέση αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ της τάξης του -0,1%.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι χώρες που το χρέος τους ξεπερνά το 90% του ΑΕΠ τους αντιμετωπίζουν σοβαρές συνέπειες και κινδύνους όσον αφορά στην ανάπτυξη της οικονομίας τους και οδηγούνται σε μακράς διάρκειας οικονομική επιβράδυνση.
Τα στατιστικά στοιχεία που παρέθεσαν στη μελέτη τους οι Ρογκόφ – Ράινχαρτ χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στο δημόσιο διάλογο κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.
Τώρα, οικονομολόγοι του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης δημοσιοποιούν
μελέτη, η οποία, στην ουσία, επιτίθεται κατά των πορισμάτων που εξήγαγαν
οι Ρογκόφ – Ράινχαρτ, τα οποία έγιναν και το βασικό εργαλείο για την
υιοθέτηση των πολιτικών λιτότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, με στόχο να
μειωθεί το δημόσιο χρέος των χωρών του ανεπτυγμένου κόσμου.
Όπως είναι γνωστό, η ανάγκη αντιμετώπισης της Μεγάλης Ύφεσης που
προέκυψε από τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008, είχε οδηγήσει άμεσα σε
επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές με άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση του
δημοσίου χρέους σε παγκόσμιο επίπεδο. Από εκεί, άλλωστε, ξεκινά και η
επιδείνωση για το χρέος των ευρωπαϊκών οικονομιών.Όπως λένε, αναπαράγοντας τα στοιχεία της μελέτης Ράινχαρτ – Ρογκόφ βρίσκουμε ότι λάθη κωδικοποίησης, επιλεκτικοί αποκλεισμοί διαθέσιμων δεδομένων και μη συμβατική στάθμιση των στατιστικών στοιχείων οδηγούν σε σοβαρά λάθη που παρουσιάζουν τη σχέση μεταξύ δημοσίου χρέους και ΑΕΠ σε 20 προηγμένες οικονομίες της μεταπολεμικής περιόδου, με ανακρίβειες", λένε οι οικονομολόγοι Τόμας Χέρντον, Μάικλ Ασ και Ρόμπερτ Πόλλιν του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης..
Όπως εξηγούν, ο μέσος ρυθμός αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ για τις χώρες με δημόσιο χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ είναι στην πραγματικότητα 2,2% και όχι -0,1% όπως υποστήριξαν οι καθηγητές του Χάρβαρντ.
Η νέα μελέτη διαψεύδει τη σχέση μεταξύ δημοσίου χρέους και αύξησης ΑΕΠ όταν φτάνει σε επίπεδα άνω του 90% και σημειώνει ότι υπάρχει ένα “σοβαρό έλλειμμα γραμμικότητας” στη σχέση των δύο αυτών παραγόντων.
Η μελέτη των Ράινχαρτ – Ρογκόφ έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή στη χάραξη
της σύγχρονης πολιτικής και της διαχείρισης του δημοσίου χρέους και
βρήκε ισχυρούς υποστηρικτές, μεταξύ των οποίων και ο Ευρωπαίος Επίτροπος
για τα Οικονομικά Όλι Ρεν που τη χρησιμοποίησε ως επιχείρημα σε
σημαντικότατες συνομιλίες, όπως τον περιορισμό του προϋπολογισμού της
Ευρωζώνης.
Μεγάλος επικριτής της μελέτης αυτής ήταν και ο Νομπελίστας
οικονομολόγος, Πωλ Κρούγκμαν, ο οποίος τώρα επανήλθε στο θέμα. Όπως
έγραψε στη στήλη του στους New York Times, όταν συγκρίνεις τα
αποτελέσματα, (οι Ράινχαρτ και Ρογκόφ) φαίνεται να πέφτουν πολύ έξω.
Κάτι πήγε πολύ λάθος και το να καταφεύγουν σε άλλα συμπεράσματα που
έχουν φτάσει δεν αποτελεί καλή άμυνα”.Πιο συγκεκριμένα, οι τρεις βασικοί τομείς απ' όπου τεκμαίρεται και η αμφισβήτηση της μελέτης των Ράινχαρτ και Ρογκόφ είναι οι εξής:
-Επιλεκτικοί αποκλεισμοί διαθέσιμων δεδομένων Οι Ράινχαρτ – Ρογκόφ χρησιμοποιούν για τη μελέτη του την περίοδο 1946 – 2009. Η σημαντικότερη διαφορά έγκειται στη χρονιά που αρχίζει η παράθεση στοιχείων για την κάθε χώρα.
Υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία 110 ετών για τις χώρες με χρέος που υπερβαίνει το 90% του ΑΕΠ, ωστόσο χρησιμοποιούν τα στοιχεία των 96 ετών μόνο. Η μελέτη επίσης δεν αναφέρει ποιες χρονιές παραλείφθηκαν και γιατί.
Οι καθηγητές της Μασαχουσέτης (οι κκ Χέρντον, Ας και Πόλλιν) συνειδητοποίησαν ότι δεν υπήρχαν τα στοιχεία της Αυστραλίας για την περίοδο 1946-1950, της Νέας Ζηλανδίας (1946-1949) και του Καναδά (1946-1950). Το γεγονός αυτό έχει συνέπειες, καθώς αυτές οι τρεις χώρες έχουν και υψηλό χρέος και σταθερή ανάπτυξη. Τη συγκεκριμένη περίοδο, ο Καναδάς είχε σχέση χρέους – ΑΕΠ άνω του 90%, το ίδιο και η Νέα Ζηλανδία. Εάν κανείς χρησιμοποιήσει τον μέσο ρυθμό ανάπτυξης εκείνης της χρονικής περιόδου είναι 2,58%. Εάν όμως χρησιμοποιήσει κανείς τα στοιχεία της τελευταίας χρονιάς (πχ. του 1950 στην περίπτωση του Καναδά) τότε ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης θα είναι -7,6%.
-Μη συμβατική (λανθασμένη) στάθμιση των στατιστικών στοιχείων:
Οι Ράινχαρτ – Ρογκόφ χωρίζουν τις χρονιές ανά χώρα σε “καλάθια” χρέους /ΑΕΠ. Στη συνέχεια υπολογίζουν τη μέση αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ για κάθε χώρα από αυτά τα καλάθια, κι έτσι το ποσοστό ανάπτυξης των 19 ετών που, για παράδειγμα, η Αγγλία έχει χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ, βγαίνει κατά μέσο όρο σε έναν και μόνο αριθμό. Οι αριθμοί της κάθε χώρας υπολογίζονται κατά Μ.Ο., ισόποσα για κάθε χώρα, ώστε να υπολογιστεί η μέση αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ.
Για να γίνει αυτό πιο κατανοητό, χρησιμοποιείται ως παράδειγμα η Αγγλία: Από το 1946 έως το 1964 είχε χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ, με μέσο ρυθμό ανάπτυξης στο 2,4%. Η Νέα Ζηλανδία εμφανίζεται με χρέος άνω του 90% για έναν χρόνο στη μελέτη και μέσο ρυθμό ανάπτυξης στο -7,6%. Τα δυο αυτά ποσοστά, δηλ. το 2,4% και το -7,6% λαμβάνουν ίδιο ειδικό βάρος στον τελικό υπολογισμό, καθώς σταθμίζουν ισομερώς τις δύο χώρες. Παρά το γεγονός ότι για την Αγγλία έχουν προσμετρηθεί 19 φορές τα στοιχεία, ενώ για την άλλη χώρα μόνον μια φορά!
-Λάθη κωδικοποίησης
Όπως το θέτουν οι καθηγητές Χέρντον, Ασ και Πόλλιν “λόγω ενός λάθους στην κωδικοποίηση της μελέτης των “ΡΡ” αποκλείονται εντελώς από την ανάλυση πέντε χώρες: η Αυστραλία, η Αυστρία, το Βέλγιο, ο Καναδάς και η Δανία” Αυτό πιθανότατα συμβαίνει λόγω ενός λάθους στο πρόγραμμα Excel στο οποίο ήταν καταγραμμένα τα στοιχεία της μελέτης. Οι Ράινχαρτ και Ρογκόφ πρόσθεσαν “κελιά” στις γραμμές 30 έως 44 αντί για τις γραμμές 30 έως 49 κι αυτό το λάθος στο φύλλο του Excel, σύμφωνα τουλάχιστον με τους καθηγητές της Μασαχουσέτης, οδήγησε σε μια απόκλιση της τάξης του -0,3% στον μέσο ρυθμό αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ για τις χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος.
No comments:
Post a Comment