Tων πρέσβεων HANA SEVCIKOVA (Τσεχία), ANDRES TALVIK (Εσθονία), ΙΩΣΗΦ
ΙΩΣΗΦ (Κύπρος), IVARS PUNDURS (Λεττονία), ALFONSAS EIDINTAS (Λιθουανία),
ESZTER SANDORFI (Ουγγαρία), WALTER BALZAN (Μάλτα), MACIEJ KRYCH
(Πολωνία), ROBERT BASEJ (Σλοβενία), PETER MICHALKO (Σλοβακία)
Δέκα χρόνια πριν, στις 16 Απριλίου 2003, υπεγράφη στην Αθήνα η Συνθήκη Προσχώρησης δέκα ευρωπαϊκών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση: της Τσεχίας, της Εσθονίας, της Κύπρου, της Λεττονίας, της Λιθουανίας, της Ουγγαρίας, της Μάλτας, της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Σλοβακίας. Το ιστορικό αυτό γεγονός έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το υπογεγραμμένο κείμενο της Συνθήκης διαφυλάσσεται, εις το διηνεκές, ως ένα από τα πλέον σημαντικά έγγραφα της ενωμένης Ευρώπης. Ενα χρόνο αργότερα, την 1η Μαΐου 2004, οι χώρες μας έγιναν πλήρη μέλη της επανενωμένης ευρωπαϊκής οικογένειας, η οποία εκείνη την εποχή αριθμούσε πλέον 25 κράτη-μέλη. Λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των κρατών που προσχώρησαν, καθώς και τη συνακόλουθη αύξηση του πληθυσμού και της γεωγραφικής έκτασης, επρόκειτο για τη μεγαλύτερη διεύρυνση, από τη υπογραφή της Συνθήκης των Παρισίων, το 1951, η οποία θεωρείται πρόδρομος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η διεύρυνση σηματοδότησε, επιπροσθέτως, τη συμβολική ολοκλήρωση του κεφαλαιώδους στρατηγικού στόχου όλων των υπό ένταξη κρατών-μελών, να θέσουν ένα οριστικό τέλος στις διαχωριστικές γραμμές της περιόδου που ακολούθησε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιστρέφοντας στον κοινό χώρο ελευθερίας και σταθερότητας, δημοκρατίας και ευημερίας. Η υπογραφή της Συνθήκης της Αθήνας εγκαινίασε μια νέα εποχή για τις υπό ένταξη χώρες, για τους πολίτες τους, αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της. Δέκα χρόνια αργότερα, ως πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όλοι μπορούμε να δηλώσουμε απερίφραστα ότι η υπογραφή της Συνθήκης ήταν η ορθή απόφαση. Αυτή ήταν η σαφής επιλογή των λαών της Ευρώπης. Μια επιλογή που δεν βασίστηκε μόνο στην προσδοκία για τα μελλοντικά οφέλη του ενιαίου οικονομικού χώρου ή της κοινής αγοράς που διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και προσώπων, αλλά θεμελιώθηκε στην κατανόηση των αναπόφευκτων εσωτερικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που δρομολογήθηκαν και ολοκληρώθηκαν κατά την ενταξιακή πορεία προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Η διεύρυνση του 2004 δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την ισχυρή και ειλικρινή στήριξη όλων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η προοπτική ένταξης λειτούργησε ως καταλύτης και βασική κινητήρια δύναμη για την επίτευξη θετικών αλλαγών σε θέματα κοινωνικού περιβάλλοντος, οικονομικής ανάπτυξης, βελτιωμένων συνθηκών διαβίωσης, για υψηλότερα εισοδήματα, περισσότερες θέσεις εργασίας και μεγαλύτερη ανάπτυξη. Μία από τις πλέον σημαντικές πτυχές των αλλαγών που σημειώθηκαν, όμως, ήταν η ελπίδα για τη συμμετοχή και διασφάλιση ενός κοινού μέλλοντος βασισμένου σε εκείνες τις ευρωπαϊκές αξίες, που για πολύ καιρό έλειπαν από τις κοινωνίες μας. Η πίστη και η δέσμευση των πολιτών μας, που αποτελούν τη βάση για τη θεμελίωση των κοινωνιών μας, κατέστησαν δυνατή την επιτυχή πορεία και των δέκα νέων κρατών-μελών. Αυτή ακριβώς η επιτυχής πορεία εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί παράδειγμα και κίνητρο για τις υποψήφιες χώρες που επιθυμούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση στο μέλλον.
Ως αναπόσπαστο, πλέον, μέρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμβάλλουμε στην ενδυνάμωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, στη διατήρηση των αξιών που πρεσβεύει, καθώς και στην προβολή και προαγωγή των αξιών αυτών, αναπτύσσοντας δεσμούς επικοινωνίας με τους γείτονές μας προς Ανατολάς και προς Νότο. Επιπροσθέτως, και τα δέκα κράτη-μέλη συμμετέχουμε ενεργά στη διαμόρφωση των κοινών ευρωπαϊκών πολιτικών και επιδιώκουμε να καταστήσουμε την Ευρωπαϊκή Ενωση πιο ανταγωνιστική, περισσότερο προηγμένη σε θέματα τεχνολογίας και καινοτομίας. Συμβάλλουμε, ώστε η Ενωση να είναι καλύτερα προετοιμασμένη για τις μελλοντικές προκλήσεις του υφιστάμενου παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, ως ενεργώς δρώντες στη δυναμική των διεθνών σχέσεων. Πάνω απ’ όλα, ο κύριος στόχος που πρέπει να επιτευχθεί είναι να εξασφαλίσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση εξακολουθεί να είναι χώρος ασφαλούς διαβίωσης και ευημερίας των πολιτών της. Εάν απαιτείται, όλα τα κράτη-μέλη οφείλουν, επιδεικνύοντας πνεύμα υπευθυνότητας, να παρέχουν αλληλεγγύη, βασισμένη στις ειλικρινείς προσπάθειες όλων μας προς όφελος του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ανατρέχοντας στις ιστορικές εκείνες στιγμές, δέκα χρόνια πριν, συνειδητοποιεί κανείς πόσο εύστοχα επέλεξε η Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης τον χώρο, όπου πραγματοποιήθηκε η επίσημη πράξη της υπογραφής της Συνθήκης Προσχώρησης από αρχηγούς κρατών, πρωθυπουργούς και υπουργούς Εξωτερικών. Η τελετή έλαβε χώρα στη Στοά του Αττάλου, στην καρδιά της Αρχαίας Αγοράς της Αθήνας, στο λίκνο της Δημοκρατίας, την οποία οι Αθηναίοι φιλόσοφοι θεσμοθέτησαν στην αρχαία Ελλάδα. Η Δημοκρατία εξακολουθεί, σήμερα, να υπερέχει ως η βέλτιστη μορφή πολιτεύματος στον κόσμο, προσφέροντας εγγυήσεις για ελεύθερες και ανοικτές κοινωνίες και έθνη. Αντιστοίχως, η Συνθήκη Προσχώρησης των δέκα ευρωπαϊκών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση φέρει τη συμβολική διάσταση της παρακαταθήκης του δημοκρατικού ιδεώδους, όπως αυτό διαχέεται από τον ίδιο τον τόπο όπου γεννήθηκε.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_14/04/2013_517412
Δέκα χρόνια πριν, στις 16 Απριλίου 2003, υπεγράφη στην Αθήνα η Συνθήκη Προσχώρησης δέκα ευρωπαϊκών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση: της Τσεχίας, της Εσθονίας, της Κύπρου, της Λεττονίας, της Λιθουανίας, της Ουγγαρίας, της Μάλτας, της Πολωνίας, της Σλοβενίας και της Σλοβακίας. Το ιστορικό αυτό γεγονός έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης και το υπογεγραμμένο κείμενο της Συνθήκης διαφυλάσσεται, εις το διηνεκές, ως ένα από τα πλέον σημαντικά έγγραφα της ενωμένης Ευρώπης. Ενα χρόνο αργότερα, την 1η Μαΐου 2004, οι χώρες μας έγιναν πλήρη μέλη της επανενωμένης ευρωπαϊκής οικογένειας, η οποία εκείνη την εποχή αριθμούσε πλέον 25 κράτη-μέλη. Λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των κρατών που προσχώρησαν, καθώς και τη συνακόλουθη αύξηση του πληθυσμού και της γεωγραφικής έκτασης, επρόκειτο για τη μεγαλύτερη διεύρυνση, από τη υπογραφή της Συνθήκης των Παρισίων, το 1951, η οποία θεωρείται πρόδρομος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η διεύρυνση σηματοδότησε, επιπροσθέτως, τη συμβολική ολοκλήρωση του κεφαλαιώδους στρατηγικού στόχου όλων των υπό ένταξη κρατών-μελών, να θέσουν ένα οριστικό τέλος στις διαχωριστικές γραμμές της περιόδου που ακολούθησε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιστρέφοντας στον κοινό χώρο ελευθερίας και σταθερότητας, δημοκρατίας και ευημερίας. Η υπογραφή της Συνθήκης της Αθήνας εγκαινίασε μια νέα εποχή για τις υπό ένταξη χώρες, για τους πολίτες τους, αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της. Δέκα χρόνια αργότερα, ως πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όλοι μπορούμε να δηλώσουμε απερίφραστα ότι η υπογραφή της Συνθήκης ήταν η ορθή απόφαση. Αυτή ήταν η σαφής επιλογή των λαών της Ευρώπης. Μια επιλογή που δεν βασίστηκε μόνο στην προσδοκία για τα μελλοντικά οφέλη του ενιαίου οικονομικού χώρου ή της κοινής αγοράς που διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και προσώπων, αλλά θεμελιώθηκε στην κατανόηση των αναπόφευκτων εσωτερικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που δρομολογήθηκαν και ολοκληρώθηκαν κατά την ενταξιακή πορεία προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Η διεύρυνση του 2004 δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την ισχυρή και ειλικρινή στήριξη όλων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η προοπτική ένταξης λειτούργησε ως καταλύτης και βασική κινητήρια δύναμη για την επίτευξη θετικών αλλαγών σε θέματα κοινωνικού περιβάλλοντος, οικονομικής ανάπτυξης, βελτιωμένων συνθηκών διαβίωσης, για υψηλότερα εισοδήματα, περισσότερες θέσεις εργασίας και μεγαλύτερη ανάπτυξη. Μία από τις πλέον σημαντικές πτυχές των αλλαγών που σημειώθηκαν, όμως, ήταν η ελπίδα για τη συμμετοχή και διασφάλιση ενός κοινού μέλλοντος βασισμένου σε εκείνες τις ευρωπαϊκές αξίες, που για πολύ καιρό έλειπαν από τις κοινωνίες μας. Η πίστη και η δέσμευση των πολιτών μας, που αποτελούν τη βάση για τη θεμελίωση των κοινωνιών μας, κατέστησαν δυνατή την επιτυχή πορεία και των δέκα νέων κρατών-μελών. Αυτή ακριβώς η επιτυχής πορεία εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί παράδειγμα και κίνητρο για τις υποψήφιες χώρες που επιθυμούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση στο μέλλον.
Ως αναπόσπαστο, πλέον, μέρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμβάλλουμε στην ενδυνάμωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, στη διατήρηση των αξιών που πρεσβεύει, καθώς και στην προβολή και προαγωγή των αξιών αυτών, αναπτύσσοντας δεσμούς επικοινωνίας με τους γείτονές μας προς Ανατολάς και προς Νότο. Επιπροσθέτως, και τα δέκα κράτη-μέλη συμμετέχουμε ενεργά στη διαμόρφωση των κοινών ευρωπαϊκών πολιτικών και επιδιώκουμε να καταστήσουμε την Ευρωπαϊκή Ενωση πιο ανταγωνιστική, περισσότερο προηγμένη σε θέματα τεχνολογίας και καινοτομίας. Συμβάλλουμε, ώστε η Ενωση να είναι καλύτερα προετοιμασμένη για τις μελλοντικές προκλήσεις του υφιστάμενου παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, ως ενεργώς δρώντες στη δυναμική των διεθνών σχέσεων. Πάνω απ’ όλα, ο κύριος στόχος που πρέπει να επιτευχθεί είναι να εξασφαλίσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση εξακολουθεί να είναι χώρος ασφαλούς διαβίωσης και ευημερίας των πολιτών της. Εάν απαιτείται, όλα τα κράτη-μέλη οφείλουν, επιδεικνύοντας πνεύμα υπευθυνότητας, να παρέχουν αλληλεγγύη, βασισμένη στις ειλικρινείς προσπάθειες όλων μας προς όφελος του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ανατρέχοντας στις ιστορικές εκείνες στιγμές, δέκα χρόνια πριν, συνειδητοποιεί κανείς πόσο εύστοχα επέλεξε η Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης τον χώρο, όπου πραγματοποιήθηκε η επίσημη πράξη της υπογραφής της Συνθήκης Προσχώρησης από αρχηγούς κρατών, πρωθυπουργούς και υπουργούς Εξωτερικών. Η τελετή έλαβε χώρα στη Στοά του Αττάλου, στην καρδιά της Αρχαίας Αγοράς της Αθήνας, στο λίκνο της Δημοκρατίας, την οποία οι Αθηναίοι φιλόσοφοι θεσμοθέτησαν στην αρχαία Ελλάδα. Η Δημοκρατία εξακολουθεί, σήμερα, να υπερέχει ως η βέλτιστη μορφή πολιτεύματος στον κόσμο, προσφέροντας εγγυήσεις για ελεύθερες και ανοικτές κοινωνίες και έθνη. Αντιστοίχως, η Συνθήκη Προσχώρησης των δέκα ευρωπαϊκών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση φέρει τη συμβολική διάσταση της παρακαταθήκης του δημοκρατικού ιδεώδους, όπως αυτό διαχέεται από τον ίδιο τον τόπο όπου γεννήθηκε.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_14/04/2013_517412
No comments:
Post a Comment