Ας κάνουμε μια σύντομη αποτίμηση - χρηματιστηριακή κυρίως - του 1ου τριμήνου 2007.
Είπαμε, πάνω απ' όλα Ιστορία!
Γενικά, έχουμε:
- Σημαντικότερο σημείο είναι μάλλον η διατήρηση της επιθυμίας όλων των παραγόντων των αγορών παγκοσμίως να παραμείνουμε bull.
- Ιεραρχικά επόμενο, οι έντονες διακυμάνσεις των αγορών - ή αλλοιώς η αύξηση της μεταβλητότητας (volatility) των τιμων. Τα ups&down's μάλλον θα συνεχιστούν μέχρι να ολοκληρωθεί ο κύκλος, όσο ασαφές κι ας είναι που βρισκόμαστε.
- Συνεχίζεται ακόμα - όπως και για πάντα πλέον - να δίνεται μεγάλη σημασία στην ενέργεια και τους συναφείς κλάδους
- Ανησυχίες συνεχίζει να προκαλεί η εικόνα της αμερικανικής οικονομίας - προς το παρόν αβεβαιότητα και πάμε μάλλον προς επιβράδυνση - καθώς έχουμε ανοικτά τα μέτωπα των επιτοκίων (εάν τελείωσε ο κύκλος τους) - σε συνδυασμό με τον πληθωρισμό, την αγορά κατοικίας (φούσκα) και την καταναλωτική εμπιστοσύνη (που εξασθενεί η σημασία της). Αντίθετα η Ευρώπη δείχνει ότι πατάει καλύτερα και πλέον αναπτύσσεται έστω και στοιχειωδώς.
- Περιφερειακές "κρίσεις" φαίνονται ότι είναι super αφορμές για ξεπούλημα, βλέπε Κίνα, όπου τελικά έχουμε και νέα υψηλά όλων των εποχών... Προσοχή στις BRIC!! (Brazil-Russia-India-China)
- Τα M&A συνιστούν τάση, βοηθάνε - εκτός από το να δίνουν οξυγόνο στον ασθενή - στην ψυχολογία των αγορών
- Τέλος, είμαστε πλημμυρισμένοι από "μαρούλια", πολλά μαρούλια που ψάχνουν με το τυφέκιο το εύκολο και γρήγορο. Αν το πούμε με ορολογία, "το σύστημα διακατέχεται από υπερβάλλουσα ρευστότητα".
Βέβαια, όχι εγώ κι εσύ - οι πολλοί, εμείς βάζουμε το χέρι στη τσέπη και πιάνουμε το παπούτσι...
Πάμε στα εγχώρια - που είναι αγορασμένα κυρίως από αλλοδαπούς μην το ξεχνάμε.
Τα blue chips μας συνεχίζουν να είναι η αγορά, αυτά έχουν αποδόσεις, όγκους και κυρίως ειδήσεις και προοπτικές. Ότι είναι μικρό δυσκολεύται να μεγαλώσει... Η μεγάλη εικόνα δείχνει δυνατούς τους μεγάλους και αδύνατους τους μικρούς.
Ειδικότερα:
- Πρωταγωνιστές όπως πάντα οι τράπεζες και η επέκτασή τους από την Ν.Α. Ευρώπη μέχρι την Ουκρανία (ΕΥΡΩΒ)
- Οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι (ΕΛΤΕΧ, ΜΗΧΚ, ΓΕΚ) αγοράζονται
- Οι μεγάλοι εγχώριοι όμιλοι γενικά πάνε καλα: ΜΥΤΙΛ και ΜΕΤΚΑ, η ΒΙΟΧΚ με τους δορυφόρους της, τα "στασινόχαρτα", βλέπε ΣΙΔΕ
- Ακολουθούν ακόμα κάποιοι από τους πρώτους έρωτες των ξένων (ΜΠΕΛΑ, ΦΡΙΓΟ, ΕΧΑΕ) που είναι μεσαία κεφαλαιοποίηση
- Λείπουν όμως οι κινήσεις των μικρών... ΚΑΤΣ-ΕΛΜΕΚ-ΥΓΕΙΑ δεν είναι αρκετά και περισσότερες στήλες στις εφημερίδες έχουμε παρά εξελίξεις
- Μιας και βγήκαν τα αποτελέσματα του 2006- στην ώρα τους, είχε τελειώσει το μαγείρεμα - ας πούμε ότι τα 2/3 όλων των κερδών είναι από FTSE 20 μερία...
- Το Δ'ΚΠΣ ή ΕΣΠΑ 2007-2013 (Εθνικό Σχέδιο Περιφερειακής Ανάπτυξης) των €20 δισ. εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και για το 1/3 του προγράμματος υπεύθυνο είναι το ΥΠΕΧΩΔΕ... (πάλι εκεί τα φιλέτα;;;). Θα ευνοηθούν κάποιοι όμως το ΕΣΠΑ θέλει δικό του spot.
Χρόνια Πολλά για αύριο!!!
31.3.07
30.3.07
Επενδυτικές ευκαιρίες
"Επενδυτικές ευκαιρίες" είναι το βούτυρο στο ψωμί αυτού του blog!
Μέσα σ΄όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες - ως γνωστόν κανείς, μα κανείς δεν πλήττει σ'αυτή τη χώρα! - ο ΥΠΟΙΚ βρίσκεται στις ΗΠΑ για να "ψαρέψει" επενδυτές. Ως σωστός promoter πήγε να διαφημίσει την πραμάτεια του, επιδεικνύοντας την προίκα των Ολυμπιακών Αγώνων 2004, κυρίως την λεγόμενη "ασφάλεια", ελπίζω μόνο να μην τους είπε ότι οι αλήτες σ' αυτή τη χώρα δεν είναι εισαγόμενοι. [εδώ τα είπαμε νωρίτερα]
Η ελληνική πραμάτεια αναλύεται στους εξής κλάδους ιεραρχικά:
1. ενέργεια
2. μεταφορές
3. τουρισμός
4. τηλεπικοινωνίες
5. real estate
6. εμπόριο - υπηρεσίες
7. αποκρατικοποιήσεις
Ας έχουν γνώση όσοι ενδιαφέρονται!
Υπομονή για την ανάλυση των κλάδων..
Ποιες εταιρείες - αμερικανικές - ενδιαφέρονται;
1. Locκheed Martin - Raethon - Fairrchild Industries - General Dynamics: αεροπλάνα και όπλα γενικότερα, αυτοί δεν επενδύουν, μόνο πουλάνε!!! Εκτός εάν ο ΥΠΟΙΚ πήγε εκεί για να πάρει φυλλάδια για τις νέες προμήθειες για το ΥΠΕΘΑ!!! Να αγοράσει δηλαδή και όχι να πουλήσει όπως λέει...
2. Coca –Cola: γνωστή αυτή
3. Metron Steel Corp.: χάλυβας, όπως λέμε Αγγελόπουλος-Χαλυβουργική
4. Technical Olympic ή ΤΟUSA ή ΟΛΥΜΠ: μας κοροϊδεύουν;;;
5. General Electric: αυτή μπορεί να ενδιαφέρεται για τα πάντα - ακόμα και όπλα!
6. Arcapital Investment Bank: μιλάμε για την πρώτη ισλαμική επενδυτική τράπεζα... ΔΕΝ είναι αμερικάνικη...
Ο κατάλογος των - φερόμενων να ενδιαφέρονται - εταιρειών δεν μας τα λέει καλά...
Βλέπε και http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_30/03/2007_221227
Μέσα σ΄όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες - ως γνωστόν κανείς, μα κανείς δεν πλήττει σ'αυτή τη χώρα! - ο ΥΠΟΙΚ βρίσκεται στις ΗΠΑ για να "ψαρέψει" επενδυτές. Ως σωστός promoter πήγε να διαφημίσει την πραμάτεια του, επιδεικνύοντας την προίκα των Ολυμπιακών Αγώνων 2004, κυρίως την λεγόμενη "ασφάλεια", ελπίζω μόνο να μην τους είπε ότι οι αλήτες σ' αυτή τη χώρα δεν είναι εισαγόμενοι. [εδώ τα είπαμε νωρίτερα]
Η ελληνική πραμάτεια αναλύεται στους εξής κλάδους ιεραρχικά:
1. ενέργεια
2. μεταφορές
3. τουρισμός
4. τηλεπικοινωνίες
5. real estate
6. εμπόριο - υπηρεσίες
7. αποκρατικοποιήσεις
Ας έχουν γνώση όσοι ενδιαφέρονται!
Υπομονή για την ανάλυση των κλάδων..
Ποιες εταιρείες - αμερικανικές - ενδιαφέρονται;
1. Locκheed Martin - Raethon - Fairrchild Industries - General Dynamics: αεροπλάνα και όπλα γενικότερα, αυτοί δεν επενδύουν, μόνο πουλάνε!!! Εκτός εάν ο ΥΠΟΙΚ πήγε εκεί για να πάρει φυλλάδια για τις νέες προμήθειες για το ΥΠΕΘΑ!!! Να αγοράσει δηλαδή και όχι να πουλήσει όπως λέει...
2. Coca –Cola: γνωστή αυτή
3. Metron Steel Corp.: χάλυβας, όπως λέμε Αγγελόπουλος-Χαλυβουργική
4. Technical Olympic ή ΤΟUSA ή ΟΛΥΜΠ: μας κοροϊδεύουν;;;
5. General Electric: αυτή μπορεί να ενδιαφέρεται για τα πάντα - ακόμα και όπλα!
6. Arcapital Investment Bank: μιλάμε για την πρώτη ισλαμική επενδυτική τράπεζα... ΔΕΝ είναι αμερικάνικη...
Ο κατάλογος των - φερόμενων να ενδιαφέρονται - εταιρειών δεν μας τα λέει καλά...
Βλέπε και http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_30/03/2007_221227
27.3.07
H πορεία ..των αμνών
Αυτές τις μέρες όλοι στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα οι δικαστικές αρχές, ψάχνουν την πορεία του ομολόγου του ΤΕΑΔΥ - σημερινή σχετική είδηση - και πως η τιμή του πήρε την ανηφόρα...
Εμείς, μιας και το διάσημο ελληνικό Πάσχα πλησιάζει, ας προσπαθήσουμε να βρούμε την πορεία της τιμής του ..αρνιού και μάλιστα του βουλγάρικου που είναι και της μόδας!
Δυστυχώς, οι περισσότεροι από όσους θα αγοράσουμε αρνί, θα πληρώσουμε το βουλγάρικο για ελληνικό. Δεν λέω ότι οι χασάπηδες θα ξεχάσουν να μας πουν την προέλευση (αδίκημα στην Ελλάδα) αλλά για να μην μας ..δυσαρεστήσουν θα μας βάλουν να πληρώσουμε ακριβά το βουλγάρικο μπας και δεν καταλάβουμε ότι δεν είναι ελληνικό. Ως γνωστόν, στην Ελλάδα το ακριβότερο είναι και το καλύτερο, αλλά το βουλγάρικο (θεωρητικά ίδιας ποιότητας με το ελληνικό αν λάβουμε υπόψη μας τους γιατρούς) είναι φθηνότερο ας είναι κι εισαγωγής, αντίθετα το εγχώριο είναι ακριβότερο, κάτι που δεν μπορώ προσωπικά να καταλάβω...
[Όπου διαβάζετε αρνί βουλγαρίας, μπορείτε να το αντικαταστήσετε και με κατσίκι Ρουμανίας!!! Η ..πορεία θα πρέπει να είναι παραπλήσια!]
Πάμε λοιπόν να δούμε την πορεία, τις στάσεις και τη διαμόρφωση της τιμής ενός βουλγάρικου κοπαδιου μέχρι να φτάσει στον οβελία μας!
(για λόγους ευκολίας, ας πάρουμε ότι το κοπάδι έχει 100 ζωντανά ή 2,250kg)
1. ο παραγωγός από τη Βουλγαρία πουλάει στις 10/3 το κοπάδι του στην Βουλγαρική εξαγωγική εταιρεία. Δυστυχώς, αγνοώ την τιμή αυτής της αγοροπωλησίας. Υπολογίζω περίπου 1 €/kg.
2. η εξαγωγική εταιρεία της φίλιας χώρας, μέλος πλέον της Ευρωπαϊκής Ένωσης από 1/1/2007, διενεργεί όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την εξαγωγή (κτηνιατρική εξέταση, γραφειοκρατικά εξαγωγής κλπ) και στις 15/3 βάζει στο φορτηγό τα ζωντανά και εκδίδει τιμολόγιο προς ελληνική εισαγωγική εταιρεία για 2.19 €/kg.
3. Η ελληνική εισαγωγική εταιρεία παραλαμβάνει στις 16/3 περίπου 99 ζωντανά - γιατί ένα (1) ζωντανό δεν τα κατάφερε στη διαδρομή για Ελλάδα - τα οποία τιμολογεί την ίδια μέρα (16/3) στο σφαγείο που συνεργάζεται. Αγνοώ και αυτή τη τιμή αλλά ξέρω ότι έχει ΦΠΑ 9%.
4. Το σφαγείο, επίσης την ίδια μέρα (16/3), κάνει την απαραίτητη επεξεργασία σε 98 - πρώην - ζωντανά καθώς ακόμα ένα (1) ψόφησε κατά τη διάρκεια της αναμονής στο μαντρί του σφαγείου. Τώρα έχουμε 98 τεμάχια βουλγαρικών αρνιών ελληνικής σφαγής που ζυγίζουν περίπου 1000kg.
5. Το σφαγείο τιμολογεί την ίδια και την επόμενη μέρα (16-17/3) τους τεσσερις (4) πελάτες του - τρεις (3) Α' χονδρέμποροι - ένας (1) τελικός λιανοπωλητής (κρεοπωλείο) όπου:
5α. το κρεοπωλείο αγοράζει το 4% της συνολικής επεξεργασμένης ποσότητας ή 4 κιλά αρνιού προς 5.49 €/kg πλέον ΦΠΑ 9%.
Υπολογίζω αυτός να πουλήσει στον τελικό καταναλωτή περίπου στα 6.5-7 €/kg.
5β. οι τρεις Α' χονδρέμποροι αγοράζουν το ..υπόλοιπο 96% της ποσότητας που βγήκε από το σφαγείο από 4.19 μέχρι 5.19 €/kg πλέον ΦΠΑ 9% ανάλογα με την ποσότητα και την ποιότητα (μικροβαρή ή μεγαλοβαρή τεμάχια).
6. Οι Α' χονδρέμποροι πουλάνε την ημέρα που παρέλαβαν σε άγνωστο αριθμό Β' χονδρεμπόρων (τριγωνική συναλλαγή) με μικρό "καπέλο" περίπου 0.10 - 0.20 €/kg.
Οι Β' χονδρέμποροι θα τα πουλήσουν πιθανότατα σε εμπόρους της Κεντρικής Αγοράς, από όπου:
6α. μικρό μέρος της ποσότητας με τιμή 7-7.5 €/kg θα αγοράσουν τις επόμενες μέρες οι τελικοί καταναλωτές-πελάτες της Κεντρικής Αγοράς.
6β. οι έμποροι της Κεντρικής Αγοράς θα λειτουργήσουν και ως Γ' χονδρέμποροι και θα πουλήσουν επίσης με μικρό "καπέλο" 0.10-0.20 €/kg στα κρεοπωλεία της γειτονιάς, τα οποία θα διαθέσουν στους τελικούς καταναλωτές-γειτονιάς με τιμή - υπολογίζω - περίπου 7.5-8 €/kg.
Δεν ξέρω αν σας κούρασε η πορεία ..των αρνιών, πάντως είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή! Οι δε στάσεις της πορείας δίνουν πάντοντε την απαραίτητη ανάσα για μια επιπλέον ώθηση στην τιμή!
Καλό Πάσχα και ακόμα καλύτερο οβελία σε όλους!
Εμείς, μιας και το διάσημο ελληνικό Πάσχα πλησιάζει, ας προσπαθήσουμε να βρούμε την πορεία της τιμής του ..αρνιού και μάλιστα του βουλγάρικου που είναι και της μόδας!
Δυστυχώς, οι περισσότεροι από όσους θα αγοράσουμε αρνί, θα πληρώσουμε το βουλγάρικο για ελληνικό. Δεν λέω ότι οι χασάπηδες θα ξεχάσουν να μας πουν την προέλευση (αδίκημα στην Ελλάδα) αλλά για να μην μας ..δυσαρεστήσουν θα μας βάλουν να πληρώσουμε ακριβά το βουλγάρικο μπας και δεν καταλάβουμε ότι δεν είναι ελληνικό. Ως γνωστόν, στην Ελλάδα το ακριβότερο είναι και το καλύτερο, αλλά το βουλγάρικο (θεωρητικά ίδιας ποιότητας με το ελληνικό αν λάβουμε υπόψη μας τους γιατρούς) είναι φθηνότερο ας είναι κι εισαγωγής, αντίθετα το εγχώριο είναι ακριβότερο, κάτι που δεν μπορώ προσωπικά να καταλάβω...
[Όπου διαβάζετε αρνί βουλγαρίας, μπορείτε να το αντικαταστήσετε και με κατσίκι Ρουμανίας!!! Η ..πορεία θα πρέπει να είναι παραπλήσια!]
Πάμε λοιπόν να δούμε την πορεία, τις στάσεις και τη διαμόρφωση της τιμής ενός βουλγάρικου κοπαδιου μέχρι να φτάσει στον οβελία μας!
(για λόγους ευκολίας, ας πάρουμε ότι το κοπάδι έχει 100 ζωντανά ή 2,250kg)
1. ο παραγωγός από τη Βουλγαρία πουλάει στις 10/3 το κοπάδι του στην Βουλγαρική εξαγωγική εταιρεία. Δυστυχώς, αγνοώ την τιμή αυτής της αγοροπωλησίας. Υπολογίζω περίπου 1 €/kg.
2. η εξαγωγική εταιρεία της φίλιας χώρας, μέλος πλέον της Ευρωπαϊκής Ένωσης από 1/1/2007, διενεργεί όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την εξαγωγή (κτηνιατρική εξέταση, γραφειοκρατικά εξαγωγής κλπ) και στις 15/3 βάζει στο φορτηγό τα ζωντανά και εκδίδει τιμολόγιο προς ελληνική εισαγωγική εταιρεία για 2.19 €/kg.
3. Η ελληνική εισαγωγική εταιρεία παραλαμβάνει στις 16/3 περίπου 99 ζωντανά - γιατί ένα (1) ζωντανό δεν τα κατάφερε στη διαδρομή για Ελλάδα - τα οποία τιμολογεί την ίδια μέρα (16/3) στο σφαγείο που συνεργάζεται. Αγνοώ και αυτή τη τιμή αλλά ξέρω ότι έχει ΦΠΑ 9%.
4. Το σφαγείο, επίσης την ίδια μέρα (16/3), κάνει την απαραίτητη επεξεργασία σε 98 - πρώην - ζωντανά καθώς ακόμα ένα (1) ψόφησε κατά τη διάρκεια της αναμονής στο μαντρί του σφαγείου. Τώρα έχουμε 98 τεμάχια βουλγαρικών αρνιών ελληνικής σφαγής που ζυγίζουν περίπου 1000kg.
5. Το σφαγείο τιμολογεί την ίδια και την επόμενη μέρα (16-17/3) τους τεσσερις (4) πελάτες του - τρεις (3) Α' χονδρέμποροι - ένας (1) τελικός λιανοπωλητής (κρεοπωλείο) όπου:
5α. το κρεοπωλείο αγοράζει το 4% της συνολικής επεξεργασμένης ποσότητας ή 4 κιλά αρνιού προς 5.49 €/kg πλέον ΦΠΑ 9%.
Υπολογίζω αυτός να πουλήσει στον τελικό καταναλωτή περίπου στα 6.5-7 €/kg.
5β. οι τρεις Α' χονδρέμποροι αγοράζουν το ..υπόλοιπο 96% της ποσότητας που βγήκε από το σφαγείο από 4.19 μέχρι 5.19 €/kg πλέον ΦΠΑ 9% ανάλογα με την ποσότητα και την ποιότητα (μικροβαρή ή μεγαλοβαρή τεμάχια).
6. Οι Α' χονδρέμποροι πουλάνε την ημέρα που παρέλαβαν σε άγνωστο αριθμό Β' χονδρεμπόρων (τριγωνική συναλλαγή) με μικρό "καπέλο" περίπου 0.10 - 0.20 €/kg.
Οι Β' χονδρέμποροι θα τα πουλήσουν πιθανότατα σε εμπόρους της Κεντρικής Αγοράς, από όπου:
6α. μικρό μέρος της ποσότητας με τιμή 7-7.5 €/kg θα αγοράσουν τις επόμενες μέρες οι τελικοί καταναλωτές-πελάτες της Κεντρικής Αγοράς.
6β. οι έμποροι της Κεντρικής Αγοράς θα λειτουργήσουν και ως Γ' χονδρέμποροι και θα πουλήσουν επίσης με μικρό "καπέλο" 0.10-0.20 €/kg στα κρεοπωλεία της γειτονιάς, τα οποία θα διαθέσουν στους τελικούς καταναλωτές-γειτονιάς με τιμή - υπολογίζω - περίπου 7.5-8 €/kg.
Δεν ξέρω αν σας κούρασε η πορεία ..των αρνιών, πάντως είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή! Οι δε στάσεις της πορείας δίνουν πάντοντε την απαραίτητη ανάσα για μια επιπλέον ώθηση στην τιμή!
Καλό Πάσχα και ακόμα καλύτερο οβελία σε όλους!
26.3.07
Λιανεμπόριο & real estate
Από "ΤΑ ΝΕΑ" ένα άρθρο που δείχνει τη στρατηγική που ακολουθούν πλέον οι όμιλοι του λιανεμπορίου και στην Ελλάδα.
Μια κουβέντα πρώτα γενικά περί λιανεμπορίου: θεωρείται ο κλάδος που αναπτύσσεται περισσότερο στη χώρα μας, μετά από cafe-bar και εστιατόρια. Και αν τα δύο αυτά έχουν μεγάλη σχέση με τον τουρισμό, το λιανεμπόριο είναι ..παντός καιρού!
Και δεν είναι δικές μου εκτιμήσεις, προκύπτουν καθαρά από τις εκθέσεις που κάνει το σχετικό όργανο - ΙΟΒΕ - σ'αυτή τη χώρα!
Διαβάστε εδώ flash note της τελευταίας έκθεσης.
Για ..πολύ διάβασμα, το site είναι: www.iobe.gr
Τι στρατηγική έχουν οι ασχολούμενοι με το λιανεμπόριο;
Εκτός από το να έχουν διάσημες αντιπροσωπίες, εγχώριες και ξένες, και να πουλάνε απλά σε λιανοπωλητές (χονδρέμποροι-εισαγωγείς), δημιούργησαν - όσοι δεν είχαν - δίκτυο ώστε να καρπώνονται και το κέρδος του τελικού λιανοπωλητή. Το δίκτυο βέβαια δημιουργήθηκε αρχικά εκεί που υπήρχε ικανή αγοραστική δύναμη, δηλαδή στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα, όπως λέμε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ποιο είναι το επόμενο τους βήμα;
Επέκταση στην περιφέρεια και εκμετάλλευση των brand names που δημιούργησαν.
Μιλάμε για Πάτρα - Λάρισα - Βόλο - Ιωάννινα - Καλαμάτα - Κρήτη.
Στο άρθρο αναφέρονται και εισηγμένες: Notos - Jumbo - Πλαίσιο
Μη εισηγμένες: Hondos - Praktiker - Public (βιβλία και ηλεκτρονικά)
Ποιο θα πρέπει να είναι γρήγορα το επόμενό τους βήμα (άλμα);
Η επέκταση στα Βαλκάνια λέω εγώ. Μπας και προλάβουν...
Για να δούμε..
Και κοντά στο λιανεμπόριο, ποτίζεται και το real estate! Μάλλον αυτά τα δύο είναι πλέον αλληλένδετα και όπως λένε κάποιοι: μηχανή χρήματος τα εμπορικά κέντρα, με πρώτο παράδειγμα τη Lamda Development, η οποία υπολογίζει σε ετήσια απόδοση 6% το "The Mall" και 7,22% το "Mediterranean Cosmos" της Θεσσαλονίκης.
Δεν μου φαίνεται κι άσχημο για μέρισμα πρώτης χρονιάς...
Κι όσοι παρακαλουθούν τα νέα, γνωρίζουν πόσα εμπορικά κέντρα λιανεμπορίου θα ανοίξουν τις πύλες τους στο λεκανοπέδιο μέχρι το τέλος του 2007...
Επιπλέον 600.000 τ.μ. εμπορικών κέντρων στην Αθήνα μέχρι το 2010 και συνεχίζεται η πλειοδοσία... Δεν θα ανοίξουν όλα όσα σχεδιάζονται αλλά απέχουμε έτη από τη κορυφή..
Η μάχη (εναντίον των μικρών) μόλις άρχισε!
Μια κουβέντα πρώτα γενικά περί λιανεμπορίου: θεωρείται ο κλάδος που αναπτύσσεται περισσότερο στη χώρα μας, μετά από cafe-bar και εστιατόρια. Και αν τα δύο αυτά έχουν μεγάλη σχέση με τον τουρισμό, το λιανεμπόριο είναι ..παντός καιρού!
Και δεν είναι δικές μου εκτιμήσεις, προκύπτουν καθαρά από τις εκθέσεις που κάνει το σχετικό όργανο - ΙΟΒΕ - σ'αυτή τη χώρα!
Διαβάστε εδώ flash note της τελευταίας έκθεσης.
Για ..πολύ διάβασμα, το site είναι: www.iobe.gr
Τι στρατηγική έχουν οι ασχολούμενοι με το λιανεμπόριο;
Εκτός από το να έχουν διάσημες αντιπροσωπίες, εγχώριες και ξένες, και να πουλάνε απλά σε λιανοπωλητές (χονδρέμποροι-εισαγωγείς), δημιούργησαν - όσοι δεν είχαν - δίκτυο ώστε να καρπώνονται και το κέρδος του τελικού λιανοπωλητή. Το δίκτυο βέβαια δημιουργήθηκε αρχικά εκεί που υπήρχε ικανή αγοραστική δύναμη, δηλαδή στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα, όπως λέμε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ποιο είναι το επόμενο τους βήμα;
Επέκταση στην περιφέρεια και εκμετάλλευση των brand names που δημιούργησαν.
Μιλάμε για Πάτρα - Λάρισα - Βόλο - Ιωάννινα - Καλαμάτα - Κρήτη.
Στο άρθρο αναφέρονται και εισηγμένες: Notos - Jumbo - Πλαίσιο
Μη εισηγμένες: Hondos - Praktiker - Public (βιβλία και ηλεκτρονικά)
Ποιο θα πρέπει να είναι γρήγορα το επόμενό τους βήμα (άλμα);
Η επέκταση στα Βαλκάνια λέω εγώ. Μπας και προλάβουν...
Για να δούμε..
Και κοντά στο λιανεμπόριο, ποτίζεται και το real estate! Μάλλον αυτά τα δύο είναι πλέον αλληλένδετα και όπως λένε κάποιοι: μηχανή χρήματος τα εμπορικά κέντρα, με πρώτο παράδειγμα τη Lamda Development, η οποία υπολογίζει σε ετήσια απόδοση 6% το "The Mall" και 7,22% το "Mediterranean Cosmos" της Θεσσαλονίκης.
Δεν μου φαίνεται κι άσχημο για μέρισμα πρώτης χρονιάς...
Κι όσοι παρακαλουθούν τα νέα, γνωρίζουν πόσα εμπορικά κέντρα λιανεμπορίου θα ανοίξουν τις πύλες τους στο λεκανοπέδιο μέχρι το τέλος του 2007...
Επιπλέον 600.000 τ.μ. εμπορικών κέντρων στην Αθήνα μέχρι το 2010 και συνεχίζεται η πλειοδοσία... Δεν θα ανοίξουν όλα όσα σχεδιάζονται αλλά απέχουμε έτη από τη κορυφή..
Η μάχη (εναντίον των μικρών) μόλις άρχισε!
24.3.07
Ελληνικές (μικρο)κατασκευαστικές
Η χθεσινή είδηση έρχεται να ολοκληρώσει τα δύο τελευταία spot μου (M&A - ΣΔΙΤ Ι), με φόντο την εγχώρια αγορά!
Δεν ευλογώ τα γένια μου, είναι μάλλον κάτι αναμενόμενο!
"Σημαντικές διαφοροποιήσεις και στο εγχώριο οικονομικό και επιχειρηματικό σκηνικό επιφέρει η συμφωνία της ισπανικής Actividades de Construccion & Servicios SA (ACS) με τον βασικό μέτοχο της γερμανικής Hochtief AG, August von Finck, για την εξαγορά του ποσοστού ύψους 25% που κατέχει ο τελευταίος στην μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρεία της Γερμανίας", λέει η είδηση.
Θυμίζω:
1. η Hochtief κατέχει το 40,01% του Ελευθέριος Βενιζέλος
2. η κοινοπραξία ACS-Cintra(ισπανική)-ΓΕΚ
-έχουν υπογράψει την σύμβαση ανάληψης του έργου κατασκευής και εκμετάλλευσης της Ιόνιας Οδού
-είναι μειοδότες και στον διαγωνισμό για τον άξονα Κεντρικής Ελλάδος (Ε – 65)
-έχει συμμετοχή στα έργα Μαλιακός – Κλειδί και Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα
-αναζητεί μερίδιο και στις επεκτάσεις της Αττικής Οδού
Ερωτήματα:
1. Τι θα μείνει για τις μικρές εγχώριες κατασκευαστικές; (μικρές για ευρωπαίκά δεδομένα)
2. Μήπως η φυσική τους συνέχεια είναι η επέκταση, π.χ. στα Βαλκάνια, ώστε πλέον εκεί να κάνουν αυτό που ξέρουν;
3. Έχουν τη δυνατότητα πλέον να μειοψηφούν σε μεγάλα έργα, ώστε να "γράφουν" καλά κέρδη για χρόνια, όπως π.χ. η ΕΛΤΕΧ με την Αττική Οδό;
4. ή μήπως κάνουν σχέδια να μετε-εξελιχθούν σε ΤΕΡΝΑ ή ΡΟΚΚΑ, ασχολούμενοι με νέες δραστηριότητες όπως ΑΠΕ, ξενοδοχειακά ή ότι άλλο μπορούν;
5. Θα μπορέσουν να αποπληρώσουν τις τράπεζες; Κάποιες από αυτές έχουν απλωθεί χάρη τραπεζικών πιστώσεων π.χ. ΑΕΓΕΚ και οι τράπεζες α) δεν θέλουν να γίνουν κατασκευαστικές β) δεν θέλουν να χάνουν λεφτά γ) θα βοηθήσουν κι άλλο όσο τους παίρνει
6. Έχουν την τεχνογνωσία π.χ. για ΣΔΙΤ ή οδηγούνται σε συνέργειες αναγκαστικά;
7. Μήπως η τελική λύση για την επιβίωση των εγχώριων είναι οι Μ&Α; Ξέρουμε ότι οι περισσότεροι υπάρχοντες όμιλοι κατέχουν το υψηλότερο πτυχίο όμως είναι ..πολλοί!
Η πίτα μπορεί ακόμα να μεγαλώνει - με τα ΣΔΙΤ - όμως αυξάνει κι ο ανταγωνισμός. Κι αν ο εγχώριος δεν ήταν πρόβλημα λόγω των ελληνικών στρεβλώσεων του συστήματος που θέλει να εξυπηρετούνται όλοι, ο εισαγόμενος δεν συγκινείται. Το μόνο που θέλει είναι να έχει το σκύλο του χορτάτο!
P.S. η Hochtief πριν πεινάσει .. μεγειρεύει: "έξαρση της κατασκευαστικής δραστηριότητας στην Ασία.. "
Δεν ευλογώ τα γένια μου, είναι μάλλον κάτι αναμενόμενο!
"Σημαντικές διαφοροποιήσεις και στο εγχώριο οικονομικό και επιχειρηματικό σκηνικό επιφέρει η συμφωνία της ισπανικής Actividades de Construccion & Servicios SA (ACS) με τον βασικό μέτοχο της γερμανικής Hochtief AG, August von Finck, για την εξαγορά του ποσοστού ύψους 25% που κατέχει ο τελευταίος στην μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρεία της Γερμανίας", λέει η είδηση.
Θυμίζω:
1. η Hochtief κατέχει το 40,01% του Ελευθέριος Βενιζέλος
2. η κοινοπραξία ACS-Cintra(ισπανική)-ΓΕΚ
-έχουν υπογράψει την σύμβαση ανάληψης του έργου κατασκευής και εκμετάλλευσης της Ιόνιας Οδού
-είναι μειοδότες και στον διαγωνισμό για τον άξονα Κεντρικής Ελλάδος (Ε – 65)
-έχει συμμετοχή στα έργα Μαλιακός – Κλειδί και Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα
-αναζητεί μερίδιο και στις επεκτάσεις της Αττικής Οδού
Ερωτήματα:
1. Τι θα μείνει για τις μικρές εγχώριες κατασκευαστικές; (μικρές για ευρωπαίκά δεδομένα)
2. Μήπως η φυσική τους συνέχεια είναι η επέκταση, π.χ. στα Βαλκάνια, ώστε πλέον εκεί να κάνουν αυτό που ξέρουν;
3. Έχουν τη δυνατότητα πλέον να μειοψηφούν σε μεγάλα έργα, ώστε να "γράφουν" καλά κέρδη για χρόνια, όπως π.χ. η ΕΛΤΕΧ με την Αττική Οδό;
4. ή μήπως κάνουν σχέδια να μετε-εξελιχθούν σε ΤΕΡΝΑ ή ΡΟΚΚΑ, ασχολούμενοι με νέες δραστηριότητες όπως ΑΠΕ, ξενοδοχειακά ή ότι άλλο μπορούν;
5. Θα μπορέσουν να αποπληρώσουν τις τράπεζες; Κάποιες από αυτές έχουν απλωθεί χάρη τραπεζικών πιστώσεων π.χ. ΑΕΓΕΚ και οι τράπεζες α) δεν θέλουν να γίνουν κατασκευαστικές β) δεν θέλουν να χάνουν λεφτά γ) θα βοηθήσουν κι άλλο όσο τους παίρνει
6. Έχουν την τεχνογνωσία π.χ. για ΣΔΙΤ ή οδηγούνται σε συνέργειες αναγκαστικά;
7. Μήπως η τελική λύση για την επιβίωση των εγχώριων είναι οι Μ&Α; Ξέρουμε ότι οι περισσότεροι υπάρχοντες όμιλοι κατέχουν το υψηλότερο πτυχίο όμως είναι ..πολλοί!
Η πίτα μπορεί ακόμα να μεγαλώνει - με τα ΣΔΙΤ - όμως αυξάνει κι ο ανταγωνισμός. Κι αν ο εγχώριος δεν ήταν πρόβλημα λόγω των ελληνικών στρεβλώσεων του συστήματος που θέλει να εξυπηρετούνται όλοι, ο εισαγόμενος δεν συγκινείται. Το μόνο που θέλει είναι να έχει το σκύλο του χορτάτο!
P.S. η Hochtief πριν πεινάσει .. μεγειρεύει: "έξαρση της κατασκευαστικής δραστηριότητας στην Ασία.. "
22.3.07
Αμετάβλητα επιτόκια (FED)
Ο φίλος Nick επιδεικνύει την απόφαση της FED να διατηρήσει αμετάβλητα τα επιτόκια, "διαμορφώνοντας" τάση για τη Wall Street. Και όλοι γνωρίζουν ότι η "γλώσσα" του ανακοινωθέντος έχει βαρύνουσα σημασία. Και η Wall και οι μεγάλες εταιρείες "αποκρυπτογράφησαν" την έκθεση και ο Dow ήταν επάνω τουλάχιστον 100 μονάδες εχθές στις 21:00 που κοίταξα.
Μη θέλετε να κάνω κι εγώ αποκρυπτογράφηση.. την έκανε ο δείκτης!
Ο ενθουσιασμός έχει να κάνει με την προσδοκία της έναρξης μειώσεων των επιτοκίων, και γι' αυτό και το δολάριο υποχώρησε στα χαμηλότερα επίπεδα δύο ετών έναντι του ευρώ.
Θυμίζω τα παρεμβατικά επιτόκια του ανεπτυγμένου κόσμου, όπως ισχύουν σήμερα:
$:5,25%
€:3,75%
¥:0,50%
Εκτός από τα επιτόκια, υπάρχουν δύο σημεία που πονοκεφαλιάζουν τους διαχειριστές κεφαλαίων, και τα δύο έχουν να κάνουν με τη την αμερικανική οικονόμία!
1. τα αναθεωρημένα στοιχεία του ΑΕΠ της για το τελευταίο τρίμηνο, από αύξηση 3,5% της πρώτης ανάγνωσης, έπεσαν στο 2.2% με τα τελικά στοιχεία!
2. η θεωρία του domino ακούγεται για τη subprime αγορά στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου, από αυτή το πρόβλημα να πάει στην κύρια αγορά στεγαστικών δανείων και μετά ..σ'όλη την οικονομία... Θυμίζει Βιετνάμ!
Άλλη φορά, η αποκρυπτογράφηση των απόψεων του "παππού"-"σοφού" Alan!
Μη θέλετε να κάνω κι εγώ αποκρυπτογράφηση.. την έκανε ο δείκτης!
Ο ενθουσιασμός έχει να κάνει με την προσδοκία της έναρξης μειώσεων των επιτοκίων, και γι' αυτό και το δολάριο υποχώρησε στα χαμηλότερα επίπεδα δύο ετών έναντι του ευρώ.
Θυμίζω τα παρεμβατικά επιτόκια του ανεπτυγμένου κόσμου, όπως ισχύουν σήμερα:
$:5,25%
€:3,75%
¥:0,50%
Εκτός από τα επιτόκια, υπάρχουν δύο σημεία που πονοκεφαλιάζουν τους διαχειριστές κεφαλαίων, και τα δύο έχουν να κάνουν με τη την αμερικανική οικονόμία!
1. τα αναθεωρημένα στοιχεία του ΑΕΠ της για το τελευταίο τρίμηνο, από αύξηση 3,5% της πρώτης ανάγνωσης, έπεσαν στο 2.2% με τα τελικά στοιχεία!
2. η θεωρία του domino ακούγεται για τη subprime αγορά στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου, από αυτή το πρόβλημα να πάει στην κύρια αγορά στεγαστικών δανείων και μετά ..σ'όλη την οικονομία... Θυμίζει Βιετνάμ!
Άλλη φορά, η αποκρυπτογράφηση των απόψεων του "παππού"-"σοφού" Alan!
21.3.07
ΣΔΙΤ Ι
ΣΔΙΤ: Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα
Ένα ακρωνύμιο που κάνει και τις εγχώριες εισηγμένες κατασκευαστικές να τρίβουν τα χέρια τους!
Η εξέλιξη(!) των συμβάσεων παραχώρησης όπως τις ξέρουμε, μιλάμε για Αττική Οδό ή της Γέφυρας!
Ποιά η διαφορά;
Στην περίπτωση της σύμβασης παραχώρησης, το έργο με το πέρας της κατασκευής του ανήκει στο ελληνικό δημόσιο. Το δημόσιο παραχωρεί το έργο στον χρηματοδότη-ιδιώτη προς εκμετάλλευση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που καθορίζεται από τη σύμβαση (20-30 χρόνια). Μετά την πάροδο αυτού του διαστήματος, περνάει και η εκμετάλλευση του έργου στο δημόσιο.
Στις συμβάσεις ΣΔΙΤ, το έργο δεν ανήκει στο δημόσιο, παρά μόνο μετά το πέρας της σύμβασης (20-30 χρόνια). Στη διάρκεια της σύμβασης, το έργο ανήκει στον ιδιώτη, ο οποίος το «ενοικιάζει» στο δημόσιο και συγχρόνως εκμεταλλεύεται τις όποιες κερδοφόρες υπηρεσίες διαθέτει, και ίσως και τη Διοίκηση του.
Τις προηγούμενες μέρες, η διυπουργική επιτροπή, πρόεδρος της ο Αλογοσκούφης, ενέκρινε την κατασκευή 11 έργων ΣΔΙΤ συνολικού ύψους €1,7 δισ.. Πρόκειται για νοσοκομεία, σχολικά κτίρια, κτιρια της Ελληνικής Αστυνομίας, Διοικητηρία για Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων ασφαλείας σε 12 λιμάνια. Περίπου €800 εκ. προκυρήχθηκαν το 2006 ενώ υπολογίζω να προκυρηχθούν ακόμα περίπου €700 εκ. μέχρι το τέλος του 2007.
Δεν είναι άσχημα νούμερα όταν το ανεκτέλεστο της Μηχανικής είναι €600 εκ., επίπεδα ρεκόρ για την εταιρεία. Εντάξει, η ΕΛΤΕΧ είχε αρχές του έτους ανεκτέλεστο ίσως και €4 δισ., επίσης ρεκόρ, η πίτα όμως δείχνει ότι μεγαλώνει ακόμα...
Ακόμα μία διαφορά είναι ότι τώρα ζητούν από τις κατασκευαστικές να το "παίξουν" περισσότερο managers από ότι κάνουν μέχρι τώρα.. Όχι μόνο να χτίζουν, αλλά και να διαχειρίζονται, οπότε λογικά να συνεργάζονται και με άλλους...
Θα τα καταφέρουν;
Δεν αποκλείονται και νέα σενάρια συγχωνεύσεων εντός και εκτός κατασκευαστικού κλάδου, όπως το deal με ΠΤΕΧ.
Για να κλείσω ας μου λύσετε κι ένα quiz:
Η Αττική Οδός έχει διόδιο, μερικοί το θεωρούν κι ακριβό, ένα σχολείο τι θα έχει (ακριβό);
Ένα ακρωνύμιο που κάνει και τις εγχώριες εισηγμένες κατασκευαστικές να τρίβουν τα χέρια τους!
Η εξέλιξη(!) των συμβάσεων παραχώρησης όπως τις ξέρουμε, μιλάμε για Αττική Οδό ή της Γέφυρας!
Ποιά η διαφορά;
Στην περίπτωση της σύμβασης παραχώρησης, το έργο με το πέρας της κατασκευής του ανήκει στο ελληνικό δημόσιο. Το δημόσιο παραχωρεί το έργο στον χρηματοδότη-ιδιώτη προς εκμετάλλευση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που καθορίζεται από τη σύμβαση (20-30 χρόνια). Μετά την πάροδο αυτού του διαστήματος, περνάει και η εκμετάλλευση του έργου στο δημόσιο.
Στις συμβάσεις ΣΔΙΤ, το έργο δεν ανήκει στο δημόσιο, παρά μόνο μετά το πέρας της σύμβασης (20-30 χρόνια). Στη διάρκεια της σύμβασης, το έργο ανήκει στον ιδιώτη, ο οποίος το «ενοικιάζει» στο δημόσιο και συγχρόνως εκμεταλλεύεται τις όποιες κερδοφόρες υπηρεσίες διαθέτει, και ίσως και τη Διοίκηση του.
Τις προηγούμενες μέρες, η διυπουργική επιτροπή, πρόεδρος της ο Αλογοσκούφης, ενέκρινε την κατασκευή 11 έργων ΣΔΙΤ συνολικού ύψους €1,7 δισ.. Πρόκειται για νοσοκομεία, σχολικά κτίρια, κτιρια της Ελληνικής Αστυνομίας, Διοικητηρία για Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, εγκατάσταση και λειτουργία συστημάτων ασφαλείας σε 12 λιμάνια. Περίπου €800 εκ. προκυρήχθηκαν το 2006 ενώ υπολογίζω να προκυρηχθούν ακόμα περίπου €700 εκ. μέχρι το τέλος του 2007.
Δεν είναι άσχημα νούμερα όταν το ανεκτέλεστο της Μηχανικής είναι €600 εκ., επίπεδα ρεκόρ για την εταιρεία. Εντάξει, η ΕΛΤΕΧ είχε αρχές του έτους ανεκτέλεστο ίσως και €4 δισ., επίσης ρεκόρ, η πίτα όμως δείχνει ότι μεγαλώνει ακόμα...
Ακόμα μία διαφορά είναι ότι τώρα ζητούν από τις κατασκευαστικές να το "παίξουν" περισσότερο managers από ότι κάνουν μέχρι τώρα.. Όχι μόνο να χτίζουν, αλλά και να διαχειρίζονται, οπότε λογικά να συνεργάζονται και με άλλους...
Θα τα καταφέρουν;
Δεν αποκλείονται και νέα σενάρια συγχωνεύσεων εντός και εκτός κατασκευαστικού κλάδου, όπως το deal με ΠΤΕΧ.
Για να κλείσω ας μου λύσετε κι ένα quiz:
Η Αττική Οδός έχει διόδιο, μερικοί το θεωρούν κι ακριβό, ένα σχολείο τι θα έχει (ακριβό);
20.3.07
M&A
Κανείς σοβαρός δεν λέει πολλά τις τελευταίες μέρες για το που θα πάνε οι αγορές, είτε είναι η ελληνική είτε πρόκειται για τις ξένες. Μην κοιτάτε μεμονωμένες περιπτώσεις, π.χ. αγοράστε τη ΧΧΧ ελληνική τράπεζα που λέγανε κάποιοι ξένοι την προηγούμενη εβδομάδα.
Ο μόνος δείκτης που μου δείχνει τάση τις τελευταίες αλλά και επίσης βοηθάει να ξεχνιούνται οι αδυναμίες που παρουσιάζει το σύστημα είναι μόνο οι νέες εξαγορές & συγχωνεύσεις που ανακοινώνονται ή φημολογούνται.
Και για μένα προσωπικά, οι εξαγορές & συγχωνεύσεις είναι το οξυγόνο του καπιταλισμού - άλλη φορά θα πούμε πιο πολλά.
Πάμε τροχάδην, χωρίς links αυτή τη φορά για τα τελευταία:
1. φήμες για Barclays - ABN Amro
2. η Intercontinental Exchange (ICE) σφήνα στη συγχώνευση μεταξύ της CBOT (Chicago Board of Trade) με την CME (Chicago Mercantile Exchange)
3. η Imperial Tobacco προσφορά για την επίσης καπνοβιομηχανία Altadis
4. Όμιλος Mittal για τη Vinci SA, τη μεγαλύτερη στον κόσμο τεχνική εταιρεία
5. της Ρrudential, της οποίας μετοχές φέρεται να αποκτά το κεφάλαιο κάλυψης επενδυτικών κινδύνων Tosca
6. και μια πιθανή απόσχιση: η πιθανότητα ρευστοποίησης της προβληματικής Chrysler από τη μητρική εταιρεία της DaimlerChrysler
7. TUI και First Choice --- Thomas Cook και MyTravel, really big για Europe!
και άλλα ακόμη που μπορεί στους εγχώριους να μην λένε πολλά, όμως κάνουν τους - κατέχοντες - ξένους να ξεχνούν τον πονοκέφαλό τους.
Ο μόνος δείκτης που μου δείχνει τάση τις τελευταίες αλλά και επίσης βοηθάει να ξεχνιούνται οι αδυναμίες που παρουσιάζει το σύστημα είναι μόνο οι νέες εξαγορές & συγχωνεύσεις που ανακοινώνονται ή φημολογούνται.
Και για μένα προσωπικά, οι εξαγορές & συγχωνεύσεις είναι το οξυγόνο του καπιταλισμού - άλλη φορά θα πούμε πιο πολλά.
Πάμε τροχάδην, χωρίς links αυτή τη φορά για τα τελευταία:
1. φήμες για Barclays - ABN Amro
2. η Intercontinental Exchange (ICE) σφήνα στη συγχώνευση μεταξύ της CBOT (Chicago Board of Trade) με την CME (Chicago Mercantile Exchange)
3. η Imperial Tobacco προσφορά για την επίσης καπνοβιομηχανία Altadis
4. Όμιλος Mittal για τη Vinci SA, τη μεγαλύτερη στον κόσμο τεχνική εταιρεία
5. της Ρrudential, της οποίας μετοχές φέρεται να αποκτά το κεφάλαιο κάλυψης επενδυτικών κινδύνων Tosca
6. και μια πιθανή απόσχιση: η πιθανότητα ρευστοποίησης της προβληματικής Chrysler από τη μητρική εταιρεία της DaimlerChrysler
7. TUI και First Choice --- Thomas Cook και MyTravel, really big για Europe!
και άλλα ακόμη που μπορεί στους εγχώριους να μην λένε πολλά, όμως κάνουν τους - κατέχοντες - ξένους να ξεχνούν τον πονοκέφαλό τους.
Αυτό είναι deal!
Αγοράστηκε 250 δολάρια και θα πουληθεί... 15 εκατομμύρια!
Και πρόκειται για ..μοιραία γυναίκα!
Μη βάλετε το κομπιουτεράκι σας να βγάλει την απόδοση.. μπορεί να μη χωράει!
Δεν έχει σημασία αν πέρασαν 45 χρόνια, το deal ειναι deal! Λέγεται και πρόνοια!
Καλημέρα σε όλους!
Και πρόκειται για ..μοιραία γυναίκα!
Μη βάλετε το κομπιουτεράκι σας να βγάλει την απόδοση.. μπορεί να μη χωράει!
Δεν έχει σημασία αν πέρασαν 45 χρόνια, το deal ειναι deal! Λέγεται και πρόνοια!
Καλημέρα σε όλους!
19.3.07
Κοίτα ποιοι τα λένε!
Με τρώει το χέρι μου...
Από τα καλύτερα κομμάτια που έχω διαβάσει στην Καθημερινή είναι αυτό του φύλλου της περασμένης Κυριακής.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_18/03/2007_219929
Η εφημερίδα φιλοξένησε μέρος των απόψεων του καθηγητή Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου (διεθνώς γνωστό ως Pan A. Yotopoulos*) που είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Stanford και τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας επ' ευκαιρία της αναγόρευσής του στις 8 Μαρτίου ως επίτιμου διδάκτορα της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
*Το google μου έβγαλε 16,200 αποτελέσματα με το όνομά του - καθόλου άγνωστος λοιπόν.
Τις αντιγράφω - επιλεκτικά - με τη σειρά μου!
(γραμματα κανονικά: η εφημερίδα - italics: του καθηγητή - bold: δικά μου)
Τα συμπεράσματα μου στο τέλος...
Του Κωστη Παπαδημητριου
Μοιραίο για το μέλλον της ίδιας της παγκοσμιοποίησης ενδέχεται να αποδειχθεί το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στο εσωτερικό των χωρών. Αν δεν συμβεί αυτό, η παγκοσμιοποίηση μπορεί να αποτελέσει την «επιτάφια επιγραφή» για την οικονομική ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου εξαιτίας των ανισοτήτων μεταξύ αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών.
Ωστόσο, αυτές οι ανισότητες θεωρητικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Σύμφωνα με την παραδοσιακή θεωρία του διεθνούς εμπορίου, το ελεύθερο εμπόριο λειτουργεί εις όφελος και των δύο μερών. Ακόμη και αν η μία χώρα είναι πιο παραγωγική από την άλλη σε όλους τους τομείς δραστηριότητας, το θεώρημα του «συγκριτικού πλεονεκτήματος» ισχυρίζεται ότι αυτή θα προτιμήσει να επιλέξει ορισμένους τομείς και να αφήσει άλλους στην λιγότερο παραγωγική χώρα, με αποτέλεσμα να ζουν και οι δύο καλύτερα από πριν χάρη στο μεταξύ τους εμπόριο.
«Το πρόβλημα είναι ότι είμαστε στις αρχές του 21ου αιώνα και χρησιμοποιούνται για την ανάλυση της παγκοσμιοποίησης, όπως και για πολλά άλλα πράγματα στα οικονομικά, «σκουριασμένα εργαλεία», εργαλεία που χρησιμοποιούσαμε στις αρχές του 19ου αιώνα»
«O κόσμος μας έχει αλλάξει μέσα στους δύο αιώνες που έχουν ήδη συμπληρωθεί. Η βιβλιογραφία σχετικά με το διεθνές εμπόριο στηρίζεται στον Ντέιβιντ Ρικάρντο και τον Τζον Στιούαρτ Μιλς, οι οποίοι έγραψαν το 1817 και το 1844 αντίστοιχα, αναπτύσσοντας τη θεωρία του «συγκριτικού πλεονεκτήματος»»
«Η ουσία της θεωρίας του διεθνούς εμπορίου ήταν το «συγκριτικό πλεονέκτημα», το οποίο σημαίνει ότι η τιμή του προϊόντος λόγω του ανταγωνισμού θα κατέβει στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή». Ομως, αυτό που έχει αλλάξει, συνοπτικά, είναι ότι τώρα το μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς εμπορίου γίνεται σε υπηρεσίες και σε αυτά που αναφέρονται ως «αποεμπορευματοποιημένα αγαθά» (decommodified goods), δηλαδή διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά που φέρουν συγκεκριμένα φήμη, εμπορικό σήμα και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) το εμπόριο υπηρεσιών με τη στενή έννοια φτάνει τώρα το 23% του διεθνούς εμπορίου από 17% το 1986 χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα αποεμπορευματοποιημένα αγαθά, τα οποία ο κ. Παναγιωτόπουλος θεωρεί ότι κανονικά ανήκουν σε μια διευρυμένη έννοια των υπηρεσιών. Στις ΗΠΑ και τη Γερμανία οι υπηρεσίες αντιστοιχούν στο 70% και το 75% του ΑΕΠ αντίστοιχα.
«Επομένως η μορφή του εμπορίου έχει αλλάξει»
«Στο Silicon Valley (σ.σ. της Καλιφόρνιας), όπου ζω η λέξη commodity είναι υβριστικός όρος» λέει γελώντας, «επειδή δεν βγάζεις χρήματα, δεν βγάζεις κέρδη από αυτά». «Ολοι προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στην αλυσίδα της προστιθέμενης αξίας, δηλαδή να αποσπάσουν «οικονομικές προσόδους»»
Η έννοια της «οικονομικής προσόδου» (economic rent) είναι πολύ σημαντική, παρά το αθώο της όνομα, και θα αξίζει να την εξηγήσουμε έστω και όσο πιο συνοπτικά γίνεται. Εισήχθη στην οικονομική βιβλιογραφία μόλις το 1974 από την οικονομολόγο Αν Κρούγκερ με το άρθρο «The Political Economy of the Rent-Seeking Society» (Η πολιτική οικονομία της κοινωνίας απόσπασης οικονομικής προσόδου) στο American Economic Review. Η «οικονομική πρόσοδος», λοιπόν, είναι τα οφέλη που αποσπά μια επιχείρηση ή άλλος παράγοντας της οικονομίας και τα οποία είναι πέρα από αυτά που επιτρέπει ο τέλειος ανταγωνισμός και είναι κατά κάποιο τρόπο «καταχρηστικά». Δηλαδή, αν λειτουργούσε ο τέλειος ανταγωνισμός και ο καθένας έπαιρνε ό,τι του αντιστοιχεί από την ελεύθερη αγορά, δεν θα υπήρχαν «οικονομικές πρόσοδοι». Ομως στην πραγματικότητα όλοι κυνηγούν ακριβώς αυτές τις έξτρα προσόδους, που η ορθόδοξη νεοκλασική ανάλυση επιμένει να αγνοεί.
«Εκεί βγαίνουν τα λεφτά, όταν υπάρχουν «οικονομικές πρόσοδοι» να εκμεταλλευτεί κάποιος, όταν υπάρχουν μονοπώλια γιατί έχει σήμα κατατεθέν, φήμη, διαφήμιση, ξεχωριστό προϊόν κ.λπ.»
«Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο διεθνές εμπόριο, αλλά όλα αυτά είναι συναρτήσεις του πλούτου, της ισχύος, της δύναμης, της διαφήμισης, της καινοτομίας, όλων αυτών που έχουν οι πλούσιες χώρες».
«Οι αναπτυγμένες χώρες εξάγουν αποεμπορευματοποιημένα προϊόντα, τα οποία έχουν μονοπωλιακές προσόδους, και οι φτωχές χώρες εξάγουν εμπορευματοποιημένα προϊόντα, όπως τον 19ο αιώνα όταν έγραφε ο Ρικάρντο τη θεωρία του διεθνούς εμπορίου και του συγκριτικού πλεονεκτήματος».
«Ολα αυτά τα έχουμε πάρει επιπόλαια γιατί παίρνουμε τα δεδομένα του 19ου αιώνα και τα εφαρμόζουμε σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα... Υπάρχουν πολλά δημιουργικά μυαλά στα οικονομικά, αλλά δεν έχουν όλοι τη διάθεση να δημιουργήσουν. Και ως εκ τούτου χρησιμοποιούμε συνέχεια «σκουριασμένα εργαλεία»».
Γιατί επιμένουμε να χρησιμοποιούμε «σκουριασμένα εργαλεία», ρωτήσαμε τον κ. Παναγιωτόπουλο. Μα γιατί αυτοί που χάνουν είναι οι φτωχές χώρες, ενώ οι πλούσιες έτσι και αλλιώς επωφελούνται, απαντά.
Αλλά διευρύνονται οι εισοδηματικές ανισότητες και στο εσωτερικό των χωρών, αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων, παρόλο που η θεωρία θέλει να ωφελούνται πλούσιοι και φτωχοί από τα προϊόντα που προσφέρει η παγκοσμιοποίηση σε τιμές ευκαιρίας.
«Οι φτωχοί των αναπτυγμένων χωρών δούλευαν στα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια στο Πράτο και στη Θεσσαλονίκη, που έφτιαχναν μπλουζάκια. Τώρα τα μπλουζάκια έρχονται από την Κίνα για ένα ευρώ και τα εργοστάσια στο Πράτο και τη Θεσσαλονίκη έχουν κλείσει. Αλλά οι φτωχοί έχασαν τη δουλειά τους και δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα μπλουζάκια του ενός ευρώ»
«Επομένως, πρώτη ανάλυση είναι ότι από την παγκοσμιοποίηση οι πλούσιοι κερδίζουν, αλλά οι φτωχοί μπορούν να χάνουν»
«Οι δουλειές αυτές στην εγχώρια βιομηχανία έδιναν ένα αξιοπρεπές ημερομίσθιο και συντηρούσαν το όνειρο των εργαζομένων να ανέλθουν τα σκαλιά της κοινωνικής κλίμακας που θα τους οδηγούσαν στη μεσαία τάξη».
«Εάν τα οφέλη του ελεύθερου εμπορίου συνεχίσουν να μοιράζονται άνισα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών και μεταξύ πλούσιων και φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, η διάρκεια της δεύτερης αυτής παγκοσμιοποίησης μπορεί να αποδειχθεί ιδιαιτέρως βραχύβια» κατέληξε ο κ. Παναγιωτόπουλος. Η προηγούμενη, που κράτησε περίπου από το 1870 έως το 1914, έληξε με έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια οικονομική καταστροφή.
«Δεν νομίζω να υπάρχει θέμα παγκοσμίου πολέμουαλλά το τέλος της παγκοσμιοποίησης είναι αναπόφευκτο».
Και τώρα τα δικά μου συμπεράσματα:
1. Ο καθηγητής δεν έχει διαβάσει ποτέ Marx ή Engels. Δεν υπερηφανεύομαι ότι έχω εντρυφήσει, αλλά είχα καθηγητές παλαιάς σχολής.. Κάτι είπαν, κάτι λίγα διάβασα και τους έγραψα.. (τα τσιτάτα ομολογώ ότι τα είχα κάνει σκονάκι!)
2. Το Stanford δεν έχει ιδέα για όλα αυτά. Θα τον είχε διώξει και δεν θα έβρισκε ποτέ θέση σε άλλο αμερικανικό Πανεπιστήμιο.
3. Είναι και δική μου άποψη ότι ο οικονομικός κόσμος στηρίζεται σε σκουριασμένα εργαλεία, προσθέτω στην κουβέντα την Μαλθουσιανή Θεωρία του πληθυσμού.
4. Μην μπερδευτεί κανείς: Ο καθηγητής μιλάει για ανισότητες του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών. Οι υποανάπτυκτοι είναι πεθαμένοι πριν ακόμα γεννηθούν, απλά(ελπί)ζουν... (τέτοια έλεγε κι ο Μarx...)
5. Το λεγόμενο τέλος έρχεται με πόλεμο ή οικονομική καταστροφή!
P.S. Δεν είναι σίγουρα παράδοξο, μαλλον τετοιες απόψεις περί δυϊσμού έχουν πλέον πέραση. Σήμερα διαβάζω στην Ημερησία:
Διπρόσωπη Αμερική, του John Αuthers από Financial Times 19/3/2007
«Υπάρχουν δύο Αμερικές. Η μία είναι αυτή που κάνει τη δουλειά, και η άλλη αυτή που δρέπει τους καρπούς»
"..ο Ατζάι Καπούρ, ο μέχρι πρότινος κορυφαίος αναλυτής της Citigroup, έκανε λόγο για τα δύο μπλοκ στα οποία είναι διχασμένος ο κόσμος - των πλουτοκρατών και των υπολοίπων. ΗΠΑ, Βρετανία και Καναδάς ανήκουν στην πρώτη ομάδα, ενώ Ηπειρωτική Ευρώπη και Ιαπωνία ανήκουν στην ομάδα των «ίσων»"
P.S.2 άντε θα πούμε και για καμιά μετοχή...
Από τα καλύτερα κομμάτια που έχω διαβάσει στην Καθημερινή είναι αυτό του φύλλου της περασμένης Κυριακής.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_18/03/2007_219929
Η εφημερίδα φιλοξένησε μέρος των απόψεων του καθηγητή Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου (διεθνώς γνωστό ως Pan A. Yotopoulos*) που είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Stanford και τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας επ' ευκαιρία της αναγόρευσής του στις 8 Μαρτίου ως επίτιμου διδάκτορα της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
*Το google μου έβγαλε 16,200 αποτελέσματα με το όνομά του - καθόλου άγνωστος λοιπόν.
Τις αντιγράφω - επιλεκτικά - με τη σειρά μου!
(γραμματα κανονικά: η εφημερίδα - italics: του καθηγητή - bold: δικά μου)
Τα συμπεράσματα μου στο τέλος...
Του Κωστη Παπαδημητριου
Μοιραίο για το μέλλον της ίδιας της παγκοσμιοποίησης ενδέχεται να αποδειχθεί το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στο εσωτερικό των χωρών. Αν δεν συμβεί αυτό, η παγκοσμιοποίηση μπορεί να αποτελέσει την «επιτάφια επιγραφή» για την οικονομική ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου εξαιτίας των ανισοτήτων μεταξύ αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών.
Ωστόσο, αυτές οι ανισότητες θεωρητικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Σύμφωνα με την παραδοσιακή θεωρία του διεθνούς εμπορίου, το ελεύθερο εμπόριο λειτουργεί εις όφελος και των δύο μερών. Ακόμη και αν η μία χώρα είναι πιο παραγωγική από την άλλη σε όλους τους τομείς δραστηριότητας, το θεώρημα του «συγκριτικού πλεονεκτήματος» ισχυρίζεται ότι αυτή θα προτιμήσει να επιλέξει ορισμένους τομείς και να αφήσει άλλους στην λιγότερο παραγωγική χώρα, με αποτέλεσμα να ζουν και οι δύο καλύτερα από πριν χάρη στο μεταξύ τους εμπόριο.
«Το πρόβλημα είναι ότι είμαστε στις αρχές του 21ου αιώνα και χρησιμοποιούνται για την ανάλυση της παγκοσμιοποίησης, όπως και για πολλά άλλα πράγματα στα οικονομικά, «σκουριασμένα εργαλεία», εργαλεία που χρησιμοποιούσαμε στις αρχές του 19ου αιώνα»
«O κόσμος μας έχει αλλάξει μέσα στους δύο αιώνες που έχουν ήδη συμπληρωθεί. Η βιβλιογραφία σχετικά με το διεθνές εμπόριο στηρίζεται στον Ντέιβιντ Ρικάρντο και τον Τζον Στιούαρτ Μιλς, οι οποίοι έγραψαν το 1817 και το 1844 αντίστοιχα, αναπτύσσοντας τη θεωρία του «συγκριτικού πλεονεκτήματος»»
«Η ουσία της θεωρίας του διεθνούς εμπορίου ήταν το «συγκριτικό πλεονέκτημα», το οποίο σημαίνει ότι η τιμή του προϊόντος λόγω του ανταγωνισμού θα κατέβει στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή». Ομως, αυτό που έχει αλλάξει, συνοπτικά, είναι ότι τώρα το μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς εμπορίου γίνεται σε υπηρεσίες και σε αυτά που αναφέρονται ως «αποεμπορευματοποιημένα αγαθά» (decommodified goods), δηλαδή διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά που φέρουν συγκεκριμένα φήμη, εμπορικό σήμα και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) το εμπόριο υπηρεσιών με τη στενή έννοια φτάνει τώρα το 23% του διεθνούς εμπορίου από 17% το 1986 χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα αποεμπορευματοποιημένα αγαθά, τα οποία ο κ. Παναγιωτόπουλος θεωρεί ότι κανονικά ανήκουν σε μια διευρυμένη έννοια των υπηρεσιών. Στις ΗΠΑ και τη Γερμανία οι υπηρεσίες αντιστοιχούν στο 70% και το 75% του ΑΕΠ αντίστοιχα.
«Επομένως η μορφή του εμπορίου έχει αλλάξει»
«Στο Silicon Valley (σ.σ. της Καλιφόρνιας), όπου ζω η λέξη commodity είναι υβριστικός όρος» λέει γελώντας, «επειδή δεν βγάζεις χρήματα, δεν βγάζεις κέρδη από αυτά». «Ολοι προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στην αλυσίδα της προστιθέμενης αξίας, δηλαδή να αποσπάσουν «οικονομικές προσόδους»»
Η έννοια της «οικονομικής προσόδου» (economic rent) είναι πολύ σημαντική, παρά το αθώο της όνομα, και θα αξίζει να την εξηγήσουμε έστω και όσο πιο συνοπτικά γίνεται. Εισήχθη στην οικονομική βιβλιογραφία μόλις το 1974 από την οικονομολόγο Αν Κρούγκερ με το άρθρο «The Political Economy of the Rent-Seeking Society» (Η πολιτική οικονομία της κοινωνίας απόσπασης οικονομικής προσόδου) στο American Economic Review. Η «οικονομική πρόσοδος», λοιπόν, είναι τα οφέλη που αποσπά μια επιχείρηση ή άλλος παράγοντας της οικονομίας και τα οποία είναι πέρα από αυτά που επιτρέπει ο τέλειος ανταγωνισμός και είναι κατά κάποιο τρόπο «καταχρηστικά». Δηλαδή, αν λειτουργούσε ο τέλειος ανταγωνισμός και ο καθένας έπαιρνε ό,τι του αντιστοιχεί από την ελεύθερη αγορά, δεν θα υπήρχαν «οικονομικές πρόσοδοι». Ομως στην πραγματικότητα όλοι κυνηγούν ακριβώς αυτές τις έξτρα προσόδους, που η ορθόδοξη νεοκλασική ανάλυση επιμένει να αγνοεί.
«Εκεί βγαίνουν τα λεφτά, όταν υπάρχουν «οικονομικές πρόσοδοι» να εκμεταλλευτεί κάποιος, όταν υπάρχουν μονοπώλια γιατί έχει σήμα κατατεθέν, φήμη, διαφήμιση, ξεχωριστό προϊόν κ.λπ.»
«Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο διεθνές εμπόριο, αλλά όλα αυτά είναι συναρτήσεις του πλούτου, της ισχύος, της δύναμης, της διαφήμισης, της καινοτομίας, όλων αυτών που έχουν οι πλούσιες χώρες».
«Οι αναπτυγμένες χώρες εξάγουν αποεμπορευματοποιημένα προϊόντα, τα οποία έχουν μονοπωλιακές προσόδους, και οι φτωχές χώρες εξάγουν εμπορευματοποιημένα προϊόντα, όπως τον 19ο αιώνα όταν έγραφε ο Ρικάρντο τη θεωρία του διεθνούς εμπορίου και του συγκριτικού πλεονεκτήματος».
«Ολα αυτά τα έχουμε πάρει επιπόλαια γιατί παίρνουμε τα δεδομένα του 19ου αιώνα και τα εφαρμόζουμε σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα... Υπάρχουν πολλά δημιουργικά μυαλά στα οικονομικά, αλλά δεν έχουν όλοι τη διάθεση να δημιουργήσουν. Και ως εκ τούτου χρησιμοποιούμε συνέχεια «σκουριασμένα εργαλεία»».
Γιατί επιμένουμε να χρησιμοποιούμε «σκουριασμένα εργαλεία», ρωτήσαμε τον κ. Παναγιωτόπουλο. Μα γιατί αυτοί που χάνουν είναι οι φτωχές χώρες, ενώ οι πλούσιες έτσι και αλλιώς επωφελούνται, απαντά.
Αλλά διευρύνονται οι εισοδηματικές ανισότητες και στο εσωτερικό των χωρών, αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων, παρόλο που η θεωρία θέλει να ωφελούνται πλούσιοι και φτωχοί από τα προϊόντα που προσφέρει η παγκοσμιοποίηση σε τιμές ευκαιρίας.
«Οι φτωχοί των αναπτυγμένων χωρών δούλευαν στα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια στο Πράτο και στη Θεσσαλονίκη, που έφτιαχναν μπλουζάκια. Τώρα τα μπλουζάκια έρχονται από την Κίνα για ένα ευρώ και τα εργοστάσια στο Πράτο και τη Θεσσαλονίκη έχουν κλείσει. Αλλά οι φτωχοί έχασαν τη δουλειά τους και δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα μπλουζάκια του ενός ευρώ»
«Επομένως, πρώτη ανάλυση είναι ότι από την παγκοσμιοποίηση οι πλούσιοι κερδίζουν, αλλά οι φτωχοί μπορούν να χάνουν»
«Οι δουλειές αυτές στην εγχώρια βιομηχανία έδιναν ένα αξιοπρεπές ημερομίσθιο και συντηρούσαν το όνειρο των εργαζομένων να ανέλθουν τα σκαλιά της κοινωνικής κλίμακας που θα τους οδηγούσαν στη μεσαία τάξη».
«Εάν τα οφέλη του ελεύθερου εμπορίου συνεχίσουν να μοιράζονται άνισα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών και μεταξύ πλούσιων και φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, η διάρκεια της δεύτερης αυτής παγκοσμιοποίησης μπορεί να αποδειχθεί ιδιαιτέρως βραχύβια» κατέληξε ο κ. Παναγιωτόπουλος. Η προηγούμενη, που κράτησε περίπου από το 1870 έως το 1914, έληξε με έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια οικονομική καταστροφή.
«Δεν νομίζω να υπάρχει θέμα παγκοσμίου πολέμουαλλά το τέλος της παγκοσμιοποίησης είναι αναπόφευκτο».
Και τώρα τα δικά μου συμπεράσματα:
1. Ο καθηγητής δεν έχει διαβάσει ποτέ Marx ή Engels. Δεν υπερηφανεύομαι ότι έχω εντρυφήσει, αλλά είχα καθηγητές παλαιάς σχολής.. Κάτι είπαν, κάτι λίγα διάβασα και τους έγραψα.. (τα τσιτάτα ομολογώ ότι τα είχα κάνει σκονάκι!)
2. Το Stanford δεν έχει ιδέα για όλα αυτά. Θα τον είχε διώξει και δεν θα έβρισκε ποτέ θέση σε άλλο αμερικανικό Πανεπιστήμιο.
3. Είναι και δική μου άποψη ότι ο οικονομικός κόσμος στηρίζεται σε σκουριασμένα εργαλεία, προσθέτω στην κουβέντα την Μαλθουσιανή Θεωρία του πληθυσμού.
4. Μην μπερδευτεί κανείς: Ο καθηγητής μιλάει για ανισότητες του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών. Οι υποανάπτυκτοι είναι πεθαμένοι πριν ακόμα γεννηθούν, απλά(ελπί)ζουν... (τέτοια έλεγε κι ο Μarx...)
5. Το λεγόμενο τέλος έρχεται με πόλεμο ή οικονομική καταστροφή!
P.S. Δεν είναι σίγουρα παράδοξο, μαλλον τετοιες απόψεις περί δυϊσμού έχουν πλέον πέραση. Σήμερα διαβάζω στην Ημερησία:
Διπρόσωπη Αμερική, του John Αuthers από Financial Times 19/3/2007
«Υπάρχουν δύο Αμερικές. Η μία είναι αυτή που κάνει τη δουλειά, και η άλλη αυτή που δρέπει τους καρπούς»
"..ο Ατζάι Καπούρ, ο μέχρι πρότινος κορυφαίος αναλυτής της Citigroup, έκανε λόγο για τα δύο μπλοκ στα οποία είναι διχασμένος ο κόσμος - των πλουτοκρατών και των υπολοίπων. ΗΠΑ, Βρετανία και Καναδάς ανήκουν στην πρώτη ομάδα, ενώ Ηπειρωτική Ευρώπη και Ιαπωνία ανήκουν στην ομάδα των «ίσων»"
P.S.2 άντε θα πούμε και για καμιά μετοχή...
16.3.07
Παρελθoντικό μέλλον
Διαβάζω χθές στο rss:
Συμφωνία στην Eurobank για διεύρυνση ωραρίου σε 10 καταστήματα
"Συναλλαγές ως τις 20:00 τις καθημερινές και ως τις 15:00 το Σάββατο σε 10 καταστήματα της Eurobank προβλέπει η συλλογική σύμβαση εργασίας που υπεγράφη..."
"..θεωρείται η απαρχή για τη διεύρυνση του ωραρίου."
"Στα δέκα καταστήματα ... περιλαμβάνονται και τα δύο που ήδη λειτουργούν στα εμπορικά κέντρα The Mall (Αθήνα) και Cosmos (στη Θεσσαλονίκη)."
Αμέσως θυμήθηκα κάποιον παλιό καθηγητή που είχα πριν δύο περίπου χρόνια, ο οποίος μου είχε κάνει αμέσως εντύπωση λόγω της πολύ μεγάλης ηλικίας που είχε. Ο άνθρωπος ήταν λίγο πριν τα ογδόντα!!
Το μάθημα ήταν για το Λογιστικό Σχέδιο Τραπεζών και κατάλαβα αμέσως ότι ήξερε ακριβώς για τι πράγμα μιλούσε. Καθώς προχωρούσε το μάθημα και ο καθηγητής μας γινόταν ολοένα και περισσότερο οικείος κάποια - πρώην - συνάδελφος δεν έχασε την ευκαιρία να ρωτήσει την ηλικία του..
Τι το ήθελε, ο καθηγητής άδραξε την ευκαιρία και θυμήθηκε το επαγγελματικό του ξεκίνημα στην Τράπεζα του Ανδρεάδη - τη σημερινή Εμπορική - μια τότε φιλόδοξη ιδιωτική εμπορική τράπεζα που κατέληξε στο κράτος. Αφηγήθηκε πως ξεκίνησε εκεί την σταδιοδρομία του, περίπου το 1956 και μας περιέγραψε διάφορες ιστορίες της τότε εποχής.
Η ατάκα όμως που είπε ήταν μία:
"Όσο πληρώνεστε σήμερα εσείς τις υπερωρίες σας, άλλο τόσο της πληρώθηκα κι εγώ!"
Κάγκελο εμείς, και συνέχισε την αφήγηση:
"Τότε, να ξέρετε οι τράπεζες δούλευαν και Σάββατο! και Τρίτη και Πέμπτη και Παρασκευή το απόγευμα! Το ωράριο αυτές τις τρεις μέρες που δουλεύαμε κι απόγευμα ήταν μέχρι τις 14:30 και μετά πάλι στις 17:00." (αν τα θυμάμαι καλά)
"Αναρωτιέστε αν τηρούσαμε το ωράριο.. Κανείς δεν σηκωνόταν να φύγει όταν το ρολόι χτύπαγε 14:00...
Τι γινόταν;
Οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους δουλεύαμε σε μεγάλα σιδερένια γραφεία με πολύ βαθιά συρτάρια, που έκαναν θόρυβο όταν τα ανοιγοκλείναμε. Μόλις κατά τις 15:30 τις μέρες με απογευματινή βάρδια, που έπρεπε στις 17:00 να είμαστε στις θέσεις μας, οι παλαιότεροι υπάλληλοι ξεκίναγαν να ανοιγοκλείνουν τα συρτάρια τους σας να έλεγαν: <Αντε, πάμε να φύγουμε.. σε λίγο θα ξαναγυρίσουμε>, ώστε οι πιο θαρραλέοι να σηκωθούν πρώτοι από τις θέσεις τους και να ακολουθήσουμε κι εμείς, οι μικρότεροι!"
Περιττό να περιγράψω την αμηχανία μας.
Με τέτοιες ιστορίες καταλαβαίνω - ελπίζω κι όσοι το διαβάζουν - ότι έχει ξεκινήσει πάλι μια εποχή που οι μισθωτοί-εργαζόμενοι θα πρέπει να δώσουν πίσω - που άραγε; - κάποια από αυτά που "κέρδισαν" τις προηγούμενες δεκαετίες. Τι κύκλος...
Και αν νομίζει κάποιος ότι αυτά είναι αυστηρά ελληνικά "προνόμια", ας θυμηθεί πρώτα τη λέξη "παγκοσμιοποίηση" και μετά ας κάνει ένα search στο google για τράπεζες που μένουν ανοικτές Κυριακή...
We have more branches open Sundays than any other bank in the Hudson Valley.. διαφημίζεται κάποια!
Η δικιά μου ερώτηση:
Ποια είναι η επενδυτική ευκαιρία των μισθωτών-εργαζομένων;
P.S. Συνοπτικά η Ιστορία της Εμπορικής Τράπεζας και μέρος του "καπιταλισμού" στην Ελλάδα
Συμφωνία στην Eurobank για διεύρυνση ωραρίου σε 10 καταστήματα
"Συναλλαγές ως τις 20:00 τις καθημερινές και ως τις 15:00 το Σάββατο σε 10 καταστήματα της Eurobank προβλέπει η συλλογική σύμβαση εργασίας που υπεγράφη..."
"..θεωρείται η απαρχή για τη διεύρυνση του ωραρίου."
"Στα δέκα καταστήματα ... περιλαμβάνονται και τα δύο που ήδη λειτουργούν στα εμπορικά κέντρα The Mall (Αθήνα) και Cosmos (στη Θεσσαλονίκη)."
Αμέσως θυμήθηκα κάποιον παλιό καθηγητή που είχα πριν δύο περίπου χρόνια, ο οποίος μου είχε κάνει αμέσως εντύπωση λόγω της πολύ μεγάλης ηλικίας που είχε. Ο άνθρωπος ήταν λίγο πριν τα ογδόντα!!
Το μάθημα ήταν για το Λογιστικό Σχέδιο Τραπεζών και κατάλαβα αμέσως ότι ήξερε ακριβώς για τι πράγμα μιλούσε. Καθώς προχωρούσε το μάθημα και ο καθηγητής μας γινόταν ολοένα και περισσότερο οικείος κάποια - πρώην - συνάδελφος δεν έχασε την ευκαιρία να ρωτήσει την ηλικία του..
Τι το ήθελε, ο καθηγητής άδραξε την ευκαιρία και θυμήθηκε το επαγγελματικό του ξεκίνημα στην Τράπεζα του Ανδρεάδη - τη σημερινή Εμπορική - μια τότε φιλόδοξη ιδιωτική εμπορική τράπεζα που κατέληξε στο κράτος. Αφηγήθηκε πως ξεκίνησε εκεί την σταδιοδρομία του, περίπου το 1956 και μας περιέγραψε διάφορες ιστορίες της τότε εποχής.
Η ατάκα όμως που είπε ήταν μία:
"Όσο πληρώνεστε σήμερα εσείς τις υπερωρίες σας, άλλο τόσο της πληρώθηκα κι εγώ!"
Κάγκελο εμείς, και συνέχισε την αφήγηση:
"Τότε, να ξέρετε οι τράπεζες δούλευαν και Σάββατο! και Τρίτη και Πέμπτη και Παρασκευή το απόγευμα! Το ωράριο αυτές τις τρεις μέρες που δουλεύαμε κι απόγευμα ήταν μέχρι τις 14:30 και μετά πάλι στις 17:00." (αν τα θυμάμαι καλά)
"Αναρωτιέστε αν τηρούσαμε το ωράριο.. Κανείς δεν σηκωνόταν να φύγει όταν το ρολόι χτύπαγε 14:00...
Τι γινόταν;
Οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους δουλεύαμε σε μεγάλα σιδερένια γραφεία με πολύ βαθιά συρτάρια, που έκαναν θόρυβο όταν τα ανοιγοκλείναμε. Μόλις κατά τις 15:30 τις μέρες με απογευματινή βάρδια, που έπρεπε στις 17:00 να είμαστε στις θέσεις μας, οι παλαιότεροι υπάλληλοι ξεκίναγαν να ανοιγοκλείνουν τα συρτάρια τους σας να έλεγαν: <Αντε, πάμε να φύγουμε.. σε λίγο θα ξαναγυρίσουμε>, ώστε οι πιο θαρραλέοι να σηκωθούν πρώτοι από τις θέσεις τους και να ακολουθήσουμε κι εμείς, οι μικρότεροι!"
Περιττό να περιγράψω την αμηχανία μας.
Με τέτοιες ιστορίες καταλαβαίνω - ελπίζω κι όσοι το διαβάζουν - ότι έχει ξεκινήσει πάλι μια εποχή που οι μισθωτοί-εργαζόμενοι θα πρέπει να δώσουν πίσω - που άραγε; - κάποια από αυτά που "κέρδισαν" τις προηγούμενες δεκαετίες. Τι κύκλος...
Και αν νομίζει κάποιος ότι αυτά είναι αυστηρά ελληνικά "προνόμια", ας θυμηθεί πρώτα τη λέξη "παγκοσμιοποίηση" και μετά ας κάνει ένα search στο google για τράπεζες που μένουν ανοικτές Κυριακή...
We have more branches open Sundays than any other bank in the Hudson Valley.. διαφημίζεται κάποια!
Η δικιά μου ερώτηση:
Ποια είναι η επενδυτική ευκαιρία των μισθωτών-εργαζομένων;
P.S. Συνοπτικά η Ιστορία της Εμπορικής Τράπεζας και μέρος του "καπιταλισμού" στην Ελλάδα
15.3.07
Πανω απ' όλα Ιστορία
Μια σύντομη παρένθεση για τον anonymous που θεωρεί την ιστορία της Parmalat ανεπικαιρη...
Πάνω απ' όλα φίλε μου η Ιστορία, αν δεν μαθαίνεις απ' αυτή δεν ..μαθαίνεις, αυτή είναι η γνώμη μου.
Και να στο κάνω πενηνταράκια - που λέει κι ο Γεωργίου.
Οι ισολογισμοί, η τεχνική ανάλυση, τα betas αλλά και η προβλέψεις π.χ. ταμειακών ροών ή απόδοσης επενδύσεων, κι άλλα ακόμη, βασίζονται στην Ιστορία. Τα ιστορικά στοιχεία είναι αυτά που χρησιμοποιούνται για να δοκιμάσουμε να "δούμε" το μέλλον. Δεν νομίζω ότι έχει βρεθεί καλύτερος τρόπος, πάντοτε σε συνδυασμό με παρατήρηση, εμπειρία και ανοιχτά μυαλά. Οι πλέον αρχέγονοι τρόποι.
Ο μόνος "νέος" τρόπος για να επιτύχει κανείς στην χρηματαγορά είναι η εσωτερική πληροφόρηση (αδίκημα παγκοσμίως) ή τα στημένα.
Όσο για hot chips Μαρτίου, είπαμε!
P.S. ξεμπλέκεται ακόμα το κουβάρι με τα στημένα!
Πάνω απ' όλα φίλε μου η Ιστορία, αν δεν μαθαίνεις απ' αυτή δεν ..μαθαίνεις, αυτή είναι η γνώμη μου.
Και να στο κάνω πενηνταράκια - που λέει κι ο Γεωργίου.
Οι ισολογισμοί, η τεχνική ανάλυση, τα betas αλλά και η προβλέψεις π.χ. ταμειακών ροών ή απόδοσης επενδύσεων, κι άλλα ακόμη, βασίζονται στην Ιστορία. Τα ιστορικά στοιχεία είναι αυτά που χρησιμοποιούνται για να δοκιμάσουμε να "δούμε" το μέλλον. Δεν νομίζω ότι έχει βρεθεί καλύτερος τρόπος, πάντοτε σε συνδυασμό με παρατήρηση, εμπειρία και ανοιχτά μυαλά. Οι πλέον αρχέγονοι τρόποι.
Ο μόνος "νέος" τρόπος για να επιτύχει κανείς στην χρηματαγορά είναι η εσωτερική πληροφόρηση (αδίκημα παγκοσμίως) ή τα στημένα.
Όσο για hot chips Μαρτίου, είπαμε!
P.S. ξεμπλέκεται ακόμα το κουβάρι με τα στημένα!
14.3.07
Parmalat
Παρά το ότι οι κυβερνώντες στην Ελλάδα δεν έχουν χρησιμοποιήσει ιδιαίτερα τις πρακτικές των Ιταλών - εκτός ίσως από τον Σημίτη όταν πρώτα πούλησε χρυσό της ΤτΕ και μετά έκανε αναθεώρηση της αξίας του για να μπούμε στην ΟΝΕ συμβουλευόμενος από τον Ιταλό ομόλογό του - η γειτονική χώρα είναι γεμάτη διδάγματα και προτάσεις.
Στην ακμή της, υπό την καθοδήγηση του Alberto Malezani, η ποδοσφαιρική ομάδα Παρμα έφτασε στον τελικό του κυπέλου ΟΥΕΦΑ στηριζόμενη στην ανοδική της πορεία κατά την διάρκεια της δεκαετίας του '90 αποκλειστικά από τον χορηγό της, την διάσημη ιταλική εταιρεία Parmalat, πολυεθνική γαλακτοκομικών και φαγητού και με το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής αποκλειστικά τυριού στην Ν.Α. Αφρική, συνολικά τουλάχιστον 36,000 εργαζόμενους, 140 κέντρα παραγωγής παγκοσμίως και τουλάχιστον 5,000 ιταλούς παραγωγούς να κρέμονται πάνω της.
Και βέβαια εισηγμένη στο Χρηματιστήριο του Μιλάνο.
Ιδρυτής της το 1961 ο Calisto Tanzi, ξεκίνησε από μια μικρή γεωργική υποδομή στην Πάρμα και κατέληξε να ομολογεί ότι πλαστογράφησε τα λογιστικά βιβλία της εταιρείας του ενώ υπεξαίρεσε περίπου €500 εκ. από τα ταμεία της..
Η ιστορία άρχισε να απλώνεται όταν η εταιρεία καθυστέρησε να πληρώσει δόση ομολόγου της ύψους €150 εκ., η πιστοληπτική της αξιολόγηση μειώθηκε από την Standard & Poor's και η Bank of America ανακοίνωσε στις 19/12/03 ότι ένας τραπεζικός λογαριασμός της Parmalat ύψους 4,9 δισ. δολαρίων είναι κενός, δηλαδή ότι αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν. http://news.ft.com/servlet/ContentServer?pagename=FT.com/StoryFT/FullStory&c=StoryFT&cid=1071251701597&p=1012571727092
Οι μετοχές της «βούλιαξαν» κατά 66% εκείνη τη μέρα, με αποτέλεσμα μόνο αυτό το μήνα οι απώλειες να ανέλθουν στο 87%. Στις 29/12/03 διακόπηκε η διαπραγμάτευσή της..
Η Parmalat οδηγήθηκε στην κατάθεση αίτησης προστασίας έναντι των πιστωτών της. Επιπλέον, η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) υπέβαλε μήνυση κατά της ιταλικής εταιρείας, κατηγορώντας την ότι παραπληροφόρησε τους επενδυτές όταν τους πούλησε ομόλογα αξίας $100 εκ. την ίδια περίοδο που είχε «αλλοιώσει» τα λογιστικά της βιβλία.
Οκτώ άτομα μεταξύ των οποίων δύο πρώην οικονομικοί διευθυντές συνελήφθησαν... o πρώην - πλέον - πρόεδρος της Parmalat κατέθεσε ανακρινόμενος ότι γνώριζε για την «τρύπα» των €8 δισ., την οποία απέδωσε στις ζημίες από τις επιχειρήσεις στη Νότια Αμερική... όλοι κατηγορήθηκαν για χειραγώγηση της αγοράς, λογιστικές ατασθαλίες και απόκρυψη της εργασίας των ελεγκτών.
Επιπλέον, η εισαγγελία του Μιλάνου ζήτησε να διωχθούν οι αμερικανικές τράπεζες Morgan Stanley, Citigroup, η ελβετική UBS, η γερμανική Deutsche Bank κι η ιταλική Nextra, καθώς και 13 από τους διευθυντές της ενώ ελέγχεται η εμπλοκή και των ελεγκτικών εταιρειών Deloitte & Touche και της Grant Thornton, τη στιγμή που δύο ελεγκτές της τελευταίας έχουν φυλακιστεί. Μάλιστα η Grant Thornton απέκοψε την ιταλική μονάδα από το διεθνές της δίκτυο...
Την ημέρα της πρώτης δίκης, τον Σεπτέμβριο 2005, πλήθος επενδυτών συγκεντρώθηκε από νωρίς το πρωί έξω από το δικαστήριο του Μιλάνου.
Όπως ανακοινώθηκε τελικά, το χρέος της Parmalat είναι οκτώ φορές πάνω από το αρχικά δηλωθέν, ενώ τα κέρδη της μόλις στο ένα πέμπτο, "μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις λογιστικής απάτης".
Mιλάμε βεβαια για την ευρωπαϊκή Enron!
Πόσο είπαμε ότι πουλάνε το φρέσκο(?) γάλα στο Σούπερ;
πηγή: www.in.gr
Στην ακμή της, υπό την καθοδήγηση του Alberto Malezani, η ποδοσφαιρική ομάδα Παρμα έφτασε στον τελικό του κυπέλου ΟΥΕΦΑ στηριζόμενη στην ανοδική της πορεία κατά την διάρκεια της δεκαετίας του '90 αποκλειστικά από τον χορηγό της, την διάσημη ιταλική εταιρεία Parmalat, πολυεθνική γαλακτοκομικών και φαγητού και με το μεγαλύτερο εργοστάσιο παραγωγής αποκλειστικά τυριού στην Ν.Α. Αφρική, συνολικά τουλάχιστον 36,000 εργαζόμενους, 140 κέντρα παραγωγής παγκοσμίως και τουλάχιστον 5,000 ιταλούς παραγωγούς να κρέμονται πάνω της.
Και βέβαια εισηγμένη στο Χρηματιστήριο του Μιλάνο.
Ιδρυτής της το 1961 ο Calisto Tanzi, ξεκίνησε από μια μικρή γεωργική υποδομή στην Πάρμα και κατέληξε να ομολογεί ότι πλαστογράφησε τα λογιστικά βιβλία της εταιρείας του ενώ υπεξαίρεσε περίπου €500 εκ. από τα ταμεία της..
Η ιστορία άρχισε να απλώνεται όταν η εταιρεία καθυστέρησε να πληρώσει δόση ομολόγου της ύψους €150 εκ., η πιστοληπτική της αξιολόγηση μειώθηκε από την Standard & Poor's και η Bank of America ανακοίνωσε στις 19/12/03 ότι ένας τραπεζικός λογαριασμός της Parmalat ύψους 4,9 δισ. δολαρίων είναι κενός, δηλαδή ότι αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν. http://news.ft.com/servlet/ContentServer?pagename=FT.com/StoryFT/FullStory&c=StoryFT&cid=1071251701597&p=1012571727092
Οι μετοχές της «βούλιαξαν» κατά 66% εκείνη τη μέρα, με αποτέλεσμα μόνο αυτό το μήνα οι απώλειες να ανέλθουν στο 87%. Στις 29/12/03 διακόπηκε η διαπραγμάτευσή της..
Η Parmalat οδηγήθηκε στην κατάθεση αίτησης προστασίας έναντι των πιστωτών της. Επιπλέον, η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) υπέβαλε μήνυση κατά της ιταλικής εταιρείας, κατηγορώντας την ότι παραπληροφόρησε τους επενδυτές όταν τους πούλησε ομόλογα αξίας $100 εκ. την ίδια περίοδο που είχε «αλλοιώσει» τα λογιστικά της βιβλία.
Οκτώ άτομα μεταξύ των οποίων δύο πρώην οικονομικοί διευθυντές συνελήφθησαν... o πρώην - πλέον - πρόεδρος της Parmalat κατέθεσε ανακρινόμενος ότι γνώριζε για την «τρύπα» των €8 δισ., την οποία απέδωσε στις ζημίες από τις επιχειρήσεις στη Νότια Αμερική... όλοι κατηγορήθηκαν για χειραγώγηση της αγοράς, λογιστικές ατασθαλίες και απόκρυψη της εργασίας των ελεγκτών.
Επιπλέον, η εισαγγελία του Μιλάνου ζήτησε να διωχθούν οι αμερικανικές τράπεζες Morgan Stanley, Citigroup, η ελβετική UBS, η γερμανική Deutsche Bank κι η ιταλική Nextra, καθώς και 13 από τους διευθυντές της ενώ ελέγχεται η εμπλοκή και των ελεγκτικών εταιρειών Deloitte & Touche και της Grant Thornton, τη στιγμή που δύο ελεγκτές της τελευταίας έχουν φυλακιστεί. Μάλιστα η Grant Thornton απέκοψε την ιταλική μονάδα από το διεθνές της δίκτυο...
Την ημέρα της πρώτης δίκης, τον Σεπτέμβριο 2005, πλήθος επενδυτών συγκεντρώθηκε από νωρίς το πρωί έξω από το δικαστήριο του Μιλάνου.
Όπως ανακοινώθηκε τελικά, το χρέος της Parmalat είναι οκτώ φορές πάνω από το αρχικά δηλωθέν, ενώ τα κέρδη της μόλις στο ένα πέμπτο, "μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις λογιστικής απάτης".
Mιλάμε βεβαια για την ευρωπαϊκή Enron!
Πόσο είπαμε ότι πουλάνε το φρέσκο(?) γάλα στο Σούπερ;
πηγή: www.in.gr
11.3.07
The Good Shepherd (Ο Καθοδηγητής)
Η τηλεόραση απευθύνεται στις μάζες και ο κινηματογράφος μόνο σ’ όσους εκτιμούν τα 7 ευρώ τους!
Στο πλήθος των φετινών ταινιών ξεχωρίζει ο νέος big promoted star του Hollywood, Matt Damon, ενδεχομένως ο ήδη χρισμένος διάδοχος του Robert De Niro.
(διαβάστε και την κριτική της ταινίας, συμπληρώνει το puzzle)
Την μεγαλύτερη εντύπωση δημιουργεί ο απροκάλυπτος τρόπος που το Hollywood επιλέγει να εκθέσει τις δραστηριότητες της διάσημης Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της κραταιάς υπερδύναμης, έστω κι αν τα γεγονότα διαδραματίστηκαν πριν από 50 και πλέον χρόνια. Μιλάμε βέβαια για σύγχρονη αμερικανική ιστορία, από τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο έως την “κρίση” στον κόλπο των Χοίρων και λίγο μέχρι πριν την “δολοφονία” του καθολικού Προέδρου JFK σε συνδυασμό με τις ενέργειες της Υπηρεσίας. Τα μηνύματα που περνάει η ταινία είναι πάμπολλα, όμως κρατάω μόνο ότι θεωρώ ..επενδυτικό!
Μου φαινέται απίστευτο να αποκαλύπτεται στις μάζες ο τρόπος που έδρασε η Υπηρεσία έστω κι αν πρόκειται για “ιστορικές” ενέργειες. Μου λέει ότι οι τρόποι ενεργειών είτε
α. έχουν διαφοροποιηθεί τόσο που δεν έχουν καμία σχέση με ότι συνέβαινε στο παρελθόν, έχουμε δηλαδή μετακινηθεί από την εποχή των σφεντόνων στην εποχή της πυρηνικών, είτε
β. η δύναμη της Υπηρεσίας έχει πλέον παραδοθεί σε άλλους οργανισμούς, οι οποίοι πλέον κινούν τα νήματα, με συνέπεια οι παλαιότερα γνωστές ως “πολιτικές” αποφάσεις να έχουν δώσει τη θέση τους σε αποφάσεις τύπου “αγοράς”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σίγουρα είναι ο “πόλεμος” του Βιετνάμ με τις εταιρείες παραγωγής ελικοπτέρων, η “απελευθέρωση” του Αφγανιστάν ή του Ιράκ και η απίστευτου εύρους δραστηριότητων πολυεθνική Halliburton είναι το τελευταίο.
Στον χρηματοοικονομικό κλάδο είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον από την δεκαετία του ’80, η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει απογειώσει τις υπολογιστικές ικανότητες των διαχειριστών κεφαλαίων, κάτι που οδήγησε στο κραχ του 1987 όταν τα κομπιούτερ έδιναν “μόνα τους” εντολές πωλήσεων. Η δημιουργία πάντως των hedge funds - και ιδιαίτερα με το yen carry trade που τα έκανε γνωστά στις μάζες - μπορεί άνετα να συγκριθεί με τα πυρηνικά! Το ότι πίσω από αυτά, τη θέση της Υπηρεσίας δηλαδή κατέχουν πλέον το Υπουργείο Οικονομικών, η FED και κατ’ επέκταση το τραπεζικό σύστημα είναι δεδομένο αν ερευνήσουμε την κρίση του 1997-98 και τις ενέργειες για την διάσωση του LTCM από την υποτίμηση του ρούβλι.
Αν πάντως θέλει κάποιος να απολαύσει πολιτικά θρίλερ, ο περσινός George Clooney είναι σίγουρα ο άνθρωπός του και χωρίς τα ..φίλτρα που μόνο του βάζει το Hollywood!
Το πετρέλαιο, η Χεζμπολάχ, η ανατολή της κυριαρχίας των Κινέζων και οι πεινασμένοι μετανάστες/εργάτες είναι ένα μικρό μέρος του πακέτου της καθημερινότητας της παγκοσμιόποιησης του σήμερα (βλέπε Syriana).
Good Night, and Good Luck!
Στο πλήθος των φετινών ταινιών ξεχωρίζει ο νέος big promoted star του Hollywood, Matt Damon, ενδεχομένως ο ήδη χρισμένος διάδοχος του Robert De Niro.
(διαβάστε και την κριτική της ταινίας, συμπληρώνει το puzzle)
Την μεγαλύτερη εντύπωση δημιουργεί ο απροκάλυπτος τρόπος που το Hollywood επιλέγει να εκθέσει τις δραστηριότητες της διάσημης Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της κραταιάς υπερδύναμης, έστω κι αν τα γεγονότα διαδραματίστηκαν πριν από 50 και πλέον χρόνια. Μιλάμε βέβαια για σύγχρονη αμερικανική ιστορία, από τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο έως την “κρίση” στον κόλπο των Χοίρων και λίγο μέχρι πριν την “δολοφονία” του καθολικού Προέδρου JFK σε συνδυασμό με τις ενέργειες της Υπηρεσίας. Τα μηνύματα που περνάει η ταινία είναι πάμπολλα, όμως κρατάω μόνο ότι θεωρώ ..επενδυτικό!
Μου φαινέται απίστευτο να αποκαλύπτεται στις μάζες ο τρόπος που έδρασε η Υπηρεσία έστω κι αν πρόκειται για “ιστορικές” ενέργειες. Μου λέει ότι οι τρόποι ενεργειών είτε
α. έχουν διαφοροποιηθεί τόσο που δεν έχουν καμία σχέση με ότι συνέβαινε στο παρελθόν, έχουμε δηλαδή μετακινηθεί από την εποχή των σφεντόνων στην εποχή της πυρηνικών, είτε
β. η δύναμη της Υπηρεσίας έχει πλέον παραδοθεί σε άλλους οργανισμούς, οι οποίοι πλέον κινούν τα νήματα, με συνέπεια οι παλαιότερα γνωστές ως “πολιτικές” αποφάσεις να έχουν δώσει τη θέση τους σε αποφάσεις τύπου “αγοράς”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σίγουρα είναι ο “πόλεμος” του Βιετνάμ με τις εταιρείες παραγωγής ελικοπτέρων, η “απελευθέρωση” του Αφγανιστάν ή του Ιράκ και η απίστευτου εύρους δραστηριότητων πολυεθνική Halliburton είναι το τελευταίο.
Στον χρηματοοικονομικό κλάδο είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον από την δεκαετία του ’80, η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει απογειώσει τις υπολογιστικές ικανότητες των διαχειριστών κεφαλαίων, κάτι που οδήγησε στο κραχ του 1987 όταν τα κομπιούτερ έδιναν “μόνα τους” εντολές πωλήσεων. Η δημιουργία πάντως των hedge funds - και ιδιαίτερα με το yen carry trade που τα έκανε γνωστά στις μάζες - μπορεί άνετα να συγκριθεί με τα πυρηνικά! Το ότι πίσω από αυτά, τη θέση της Υπηρεσίας δηλαδή κατέχουν πλέον το Υπουργείο Οικονομικών, η FED και κατ’ επέκταση το τραπεζικό σύστημα είναι δεδομένο αν ερευνήσουμε την κρίση του 1997-98 και τις ενέργειες για την διάσωση του LTCM από την υποτίμηση του ρούβλι.
Αν πάντως θέλει κάποιος να απολαύσει πολιτικά θρίλερ, ο περσινός George Clooney είναι σίγουρα ο άνθρωπός του και χωρίς τα ..φίλτρα που μόνο του βάζει το Hollywood!
Το πετρέλαιο, η Χεζμπολάχ, η ανατολή της κυριαρχίας των Κινέζων και οι πεινασμένοι μετανάστες/εργάτες είναι ένα μικρό μέρος του πακέτου της καθημερινότητας της παγκοσμιόποιησης του σήμερα (βλέπε Syriana).
Good Night, and Good Luck!
5.3.07
Επέκταση εκτός Ελλάδας - real betas
Ας εξετάσουμε και μια ακόμα παράμετρο της πρόσφατης "κρίσης", η οποία πλέον αναφέρεται εγχωρίως και ως "εξαέρωση"..
Οι ελληνικές(!) τράπεζες - χρησιμοποιούμε αυτές μόνο ως παράδειγμα, τα ίδια ισχύουν για όλους - αποφάσισαν την τελευταία δεκαετία να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους - δεν εξετάζουμε το γιατί - στη Βαλκανική και εσχάτως στην Τουρκία.
Μιλάμε βέβαια για τις δεικτοβαρείς ΕΤΕ, ΑΛΦΑ και EUROBANK.
Οι αποφάσεις τους αυτές διεύρυναν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και με το τίμημα των εξαγορών τους αναμένουν πακτωλό εισροών τα επόμενα χρόνια. Όμως, δεν υπάρχουν αποχρώσεις μόνο άσπρου ή μαύρου, όλα είναι γκρι!
Κάνω μια μικρή παρένθεση για να μιλήσω ξανα για το beta ή β των μετοχών, ένα μέτρο μεταβλητικότητας των μετοχών σε σχέση με την αγορά ή έναν συγκεκριμένο δείκτη (ΓΔ), όπου η αγορά έχει δείκτη 1.0 και οι μεμονωμένες μετοχές έχουν δείκτες:
1. αρνητικό π.χ. β=-0.5, δηλ. όταν η αγορά ανεβαίνει 1% αυτή πέφτει 0.5%
2. β<1,>1, π.χ. 1.5, δηλ. όταν η αγορά ανεβαίνει 1% αυτή ανεβαίνει 1.5%
ο τύπος είναι: απόδοση μετοχής= α + β Χ απόδοση αγοράς, όπου α μια σταθερά που μπορεί να είναι και μηδέν.
Πιο αναλυτικά, διαβάστε και http://www.investopedia.com/articles/stocks/04/113004.asp
Για β ελληνικών μετοχών, βλέπε παλαιότερο άρθρο: http://athenstock.blogspot.com/2007/01/betas.html
Εκτός όμως από το β των μετοχών, υπάρχει και το β της επιχειρηματικής δραστηριότητας ή αλλοιώς real beta όπως το ξέρω εγώ, το οποίο περιγράφει την μεταβλητικότητα της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε σχέση με την αγορά, όπου αγορά πλέον είναι το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας σε μια περιοχή ή μια χώρα. Σε αυτό το πλαίσιο, αν το β της Ελλάδας ως "αγοράς" είναι 1, ποιο είναι το β της μιας τράπεζας, π.χ. της ΕΤΕ που δραστηριοποιείται στην χώρα; Η ερώτηση είναι μόνο ακαδημαϊκή, αλλά ας σκεφτούμε ότι το ΑΕΠ αυξήθηκε με 4% ενώ η ΕΤΕ για το 2006 είχε αύξηση:
- 12% στα λειτουργικά έσοδα από τόκους και προμήθειες
- 19% στα επιτοκιακά έσοδα
- 36% στα "καθαρά κέρδη"
http://www.naftemporiki.gr/news/story.asp?id=1304679
Τώρα που οι τράπεζες επεκτάθηκαν στο εξωτερικό το real beta τους προκύπτει αθροιστικά:
α. από το το β για τις δραστηριότητες εντός Ελλάδας
β. το β για την Βουλγαρία
γ. το β για την Σερβία...
και πάει λέγοντας...
Αν λοιπόν τα οικονομικά μεγέθη δεν πάνε καλά π.χ. για την τουρκική οικονομία, είναι αναμενόμενο να επηρεαστεί η δραστηριότητα της εκεί θυγατρικής της ΕΤΕ. Και το παράδειγμα αυτό είναι το σημαντικότερο καθώς εκεί η ΕΤΕ έκανε την μεγαλύτερη επιχειρηματική της κίνηση και αναμένει τα περισσότερα πακέτα τα επόμενα χρόνια.
Μέσα σ'όλα αυτά ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε και τις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Δεν έχουν όλοι ευρώ... Η ΕΤΕ κινδυνεύει από τις διακυμάνσεις του σερβικού/τουρκικού νομίσματος σε σχέση με το ευρώ.
Και η Τουρκία είναι παγκοσμίως γνωστή για τον πληθωρισμό και τις υποτιμήσεις του νομισματός της.
Επιπλέον, είναι μια αγορά που την έχουν στο μάτι όλοι όσοι ασχολούνται με τις λεγόμενες αναδυόμενες, οι οποίες δέχτηκαν και τα περισσότερα χτυπήματα με την πρόσφατη "παγκόσμια εξαέρωση"...
Ίσως έτσι να μπορεί και να εξηγηθεί κατά ένα μέρος η μεγάλη πτώση που είχαν οι τράπεζες αυτές και ιδιαίτερα η ΑΛΦΑ (12.5%) την προηγούμενη εβδομάδα.
Αν κάποιος δηλαδή χτυπήσει την Τουρκία θα πονέσει και η ΕΤΕ, η ΑΛΦΑ, η ΕΥΡΩΒ και όποιος άλλος είναι εκεί...
Δεν είναι όλα ρόδινα λοιπόν...
Δεν παίρνω όμως τίποτα πίσω απ' ότι έχω γράψει καθώς πάνω απ' όλα μία είδηση μου καρφώθηκε όταν διάβασα την συμφωνία:
Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της δημόσιας πρότασης ακολουθεί η μεταβίβαση ποσοστού έως 5% της Finansbank στο International Finance Corporation (IFC), εταιρεία-μέλος της World Bank.
Για τους δύσπιστους, διαβάστε τι λέει η ίδια η ΕΤΕ: http://www.nbg.gr/pdf/dt_300506.pdf
Δηλαδή, η εξαγορά της ΕΤΕ στην ουσία επιδοτήθηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα - The Word Bank!!! Δεν είναι μια απλή εξαγορά λοιπόν, υπήρχε θέληση μεγαλύτερη από τα συμφέροντα Ελλάδας ή Τουρκίας...
Επίπλέον, για όσους έχουν χρόνο, υπάρχει και ένα link με την μηνυτήρια αναφορά βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την εξαγορά της FINANSBANK..
Οι ελληνικές(!) τράπεζες - χρησιμοποιούμε αυτές μόνο ως παράδειγμα, τα ίδια ισχύουν για όλους - αποφάσισαν την τελευταία δεκαετία να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους - δεν εξετάζουμε το γιατί - στη Βαλκανική και εσχάτως στην Τουρκία.
Μιλάμε βέβαια για τις δεικτοβαρείς ΕΤΕ, ΑΛΦΑ και EUROBANK.
Οι αποφάσεις τους αυτές διεύρυναν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και με το τίμημα των εξαγορών τους αναμένουν πακτωλό εισροών τα επόμενα χρόνια. Όμως, δεν υπάρχουν αποχρώσεις μόνο άσπρου ή μαύρου, όλα είναι γκρι!
Κάνω μια μικρή παρένθεση για να μιλήσω ξανα για το beta ή β των μετοχών, ένα μέτρο μεταβλητικότητας των μετοχών σε σχέση με την αγορά ή έναν συγκεκριμένο δείκτη (ΓΔ), όπου η αγορά έχει δείκτη 1.0 και οι μεμονωμένες μετοχές έχουν δείκτες:
1. αρνητικό π.χ. β=-0.5, δηλ. όταν η αγορά ανεβαίνει 1% αυτή πέφτει 0.5%
2. β<1,>1, π.χ. 1.5, δηλ. όταν η αγορά ανεβαίνει 1% αυτή ανεβαίνει 1.5%
ο τύπος είναι: απόδοση μετοχής= α + β Χ απόδοση αγοράς, όπου α μια σταθερά που μπορεί να είναι και μηδέν.
Πιο αναλυτικά, διαβάστε και http://www.investopedia.com/articles/stocks/04/113004.asp
Για β ελληνικών μετοχών, βλέπε παλαιότερο άρθρο: http://athenstock.blogspot.com/2007/01/betas.html
Εκτός όμως από το β των μετοχών, υπάρχει και το β της επιχειρηματικής δραστηριότητας ή αλλοιώς real beta όπως το ξέρω εγώ, το οποίο περιγράφει την μεταβλητικότητα της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε σχέση με την αγορά, όπου αγορά πλέον είναι το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας σε μια περιοχή ή μια χώρα. Σε αυτό το πλαίσιο, αν το β της Ελλάδας ως "αγοράς" είναι 1, ποιο είναι το β της μιας τράπεζας, π.χ. της ΕΤΕ που δραστηριοποιείται στην χώρα; Η ερώτηση είναι μόνο ακαδημαϊκή, αλλά ας σκεφτούμε ότι το ΑΕΠ αυξήθηκε με 4% ενώ η ΕΤΕ για το 2006 είχε αύξηση:
- 12% στα λειτουργικά έσοδα από τόκους και προμήθειες
- 19% στα επιτοκιακά έσοδα
- 36% στα "καθαρά κέρδη"
http://www.naftemporiki.gr/news/story.asp?id=1304679
Τώρα που οι τράπεζες επεκτάθηκαν στο εξωτερικό το real beta τους προκύπτει αθροιστικά:
α. από το το β για τις δραστηριότητες εντός Ελλάδας
β. το β για την Βουλγαρία
γ. το β για την Σερβία...
και πάει λέγοντας...
Αν λοιπόν τα οικονομικά μεγέθη δεν πάνε καλά π.χ. για την τουρκική οικονομία, είναι αναμενόμενο να επηρεαστεί η δραστηριότητα της εκεί θυγατρικής της ΕΤΕ. Και το παράδειγμα αυτό είναι το σημαντικότερο καθώς εκεί η ΕΤΕ έκανε την μεγαλύτερη επιχειρηματική της κίνηση και αναμένει τα περισσότερα πακέτα τα επόμενα χρόνια.
Μέσα σ'όλα αυτά ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε και τις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Δεν έχουν όλοι ευρώ... Η ΕΤΕ κινδυνεύει από τις διακυμάνσεις του σερβικού/τουρκικού νομίσματος σε σχέση με το ευρώ.
Και η Τουρκία είναι παγκοσμίως γνωστή για τον πληθωρισμό και τις υποτιμήσεις του νομισματός της.
Επιπλέον, είναι μια αγορά που την έχουν στο μάτι όλοι όσοι ασχολούνται με τις λεγόμενες αναδυόμενες, οι οποίες δέχτηκαν και τα περισσότερα χτυπήματα με την πρόσφατη "παγκόσμια εξαέρωση"...
Ίσως έτσι να μπορεί και να εξηγηθεί κατά ένα μέρος η μεγάλη πτώση που είχαν οι τράπεζες αυτές και ιδιαίτερα η ΑΛΦΑ (12.5%) την προηγούμενη εβδομάδα.
Αν κάποιος δηλαδή χτυπήσει την Τουρκία θα πονέσει και η ΕΤΕ, η ΑΛΦΑ, η ΕΥΡΩΒ και όποιος άλλος είναι εκεί...
Δεν είναι όλα ρόδινα λοιπόν...
Δεν παίρνω όμως τίποτα πίσω απ' ότι έχω γράψει καθώς πάνω απ' όλα μία είδηση μου καρφώθηκε όταν διάβασα την συμφωνία:
Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της δημόσιας πρότασης ακολουθεί η μεταβίβαση ποσοστού έως 5% της Finansbank στο International Finance Corporation (IFC), εταιρεία-μέλος της World Bank.
Για τους δύσπιστους, διαβάστε τι λέει η ίδια η ΕΤΕ: http://www.nbg.gr/pdf/dt_300506.pdf
Δηλαδή, η εξαγορά της ΕΤΕ στην ουσία επιδοτήθηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα - The Word Bank!!! Δεν είναι μια απλή εξαγορά λοιπόν, υπήρχε θέληση μεγαλύτερη από τα συμφέροντα Ελλάδας ή Τουρκίας...
Επίπλέον, για όσους έχουν χρόνο, υπάρχει και ένα link με την μηνυτήρια αναφορά βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την εξαγορά της FINANSBANK..
1.3.07
Αγορές μετά τη πρώτη πτώση
Μια μικρή ανάλυση του τι έσπευσαν να αγοράσουν οι "αλογομούρηδες" - θα δείτε γιατί τους αποκαλώ έτσι - την επόμενη της πτώσης του 4.05% της Τρίτης 27/2/07.
Δεν περιέχει δυσκολίες ανάγνωσης η ανάλυση: θετικές, αύξηση όγκων και πάνω από 20,000 τεμάχια στις 28/2.
Η πρώτη λίστα περιέχει ότι θεωρώ εγώ - σχετικά - αξιόλογο, η δεύτερη είναι των ..αλογομούρηδων!
Νο.1
ΕΛΤΕΧ
ΜΥΤΙΛ
ΤΙΤΚ
ΕΕΕΚ
ΦΡΛΚ
ΛΑΜΔΑ
ΙΑΤΡ
ΙΑΣΩ
ΕΓΝΑΚ
ΜΡΦΚΟ
ΟΛΠ
Νο.2
ΠΡΔ
ΑΘΗΝΑ
ΑΧΟΝ
ΔΙΟΝ
ΚΟΥΑΛ
ΡΕΒ
ΕΡΓΑΣ
ΓΕΒΚΑ
ΛΟΥΛΗ
ΣΕΝΤΡ
ΣΩΛΚ
ΒΑΡΝΗ
ΜΟΥΖΚ
ΜΟΧΛ
ΧΑΛΥΒ
Να πω την αλήθεια, δεν μου άρεσε που αυτή η ανάλυση έβγαλε τόση "σαβούρα".. αλλά απ' όλα έχει ο μπαξές... σε κάποιους αρέσουν και μην μου πείτε ότι υπάρχει ιδεολογία στο χρηματιστήριο.
Η γεύση που μου μένει είναι ότι όλες αυτές αγοράστηκαν μανιωδώς μάλλον ως άλογα!
Δεν περιέχει δυσκολίες ανάγνωσης η ανάλυση: θετικές, αύξηση όγκων και πάνω από 20,000 τεμάχια στις 28/2.
Η πρώτη λίστα περιέχει ότι θεωρώ εγώ - σχετικά - αξιόλογο, η δεύτερη είναι των ..αλογομούρηδων!
Νο.1
ΕΛΤΕΧ
ΜΥΤΙΛ
ΤΙΤΚ
ΕΕΕΚ
ΦΡΛΚ
ΛΑΜΔΑ
ΙΑΤΡ
ΙΑΣΩ
ΕΓΝΑΚ
ΜΡΦΚΟ
ΟΛΠ
Νο.2
ΠΡΔ
ΑΘΗΝΑ
ΑΧΟΝ
ΔΙΟΝ
ΚΟΥΑΛ
ΡΕΒ
ΕΡΓΑΣ
ΓΕΒΚΑ
ΛΟΥΛΗ
ΣΕΝΤΡ
ΣΩΛΚ
ΒΑΡΝΗ
ΜΟΥΖΚ
ΜΟΧΛ
ΧΑΛΥΒ
Να πω την αλήθεια, δεν μου άρεσε που αυτή η ανάλυση έβγαλε τόση "σαβούρα".. αλλά απ' όλα έχει ο μπαξές... σε κάποιους αρέσουν και μην μου πείτε ότι υπάρχει ιδεολογία στο χρηματιστήριο.
Η γεύση που μου μένει είναι ότι όλες αυτές αγοράστηκαν μανιωδώς μάλλον ως άλογα!
Subscribe to:
Posts (Atom)
