Μ. Σάλλας: Προβλέπει διπλασιασμό των δανείων από τις τράπεζες
Ο κυρ Μιχάλης είναι και από τους πρωταγωνιστές του '99 με τις ανεπάλληλες ΑΜΚ... Οι τότε "οπαδοί" του τον αγαπούσαν μέχρι θανάτου και ήταν μπροστάρηδες σε κάθε ΑΜΚ!
Έχει συσπειρώσει γύρω του πολλές παραδοσιακές δυνάμεις του εγχώριου επιχειρηματικού κόσμου και έχει ..απλώσει γέφυρες σε όποιον - σχετικά μεγάλο - επιχειρηματία ψάχνει για leverage στην εταιρεία του ενώ, από την άλλη, όταν απευθύνεται στους υπαλλήλους της τραπεζάς του θυμίζει ηγέτες άλλων εποχών...
Το ότι πάνε καλά τα μεγέθη του είναι γνωστό άλλωστε.
Και η λογική του - για τον ρυθμό αύξησης του εγχώριου δανεισμού - είναι απόλυτα ορθή.
"Αυτή τη στιγμή, διευκρίνισε, ο συνολικός όγκος των δανείων αντιπροσωπεύει περίπου το 80% του παλαιού ΑΕΠ, ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος των χορηγήσεων στην ευρωζώνη φθάνει στο 124% του ΑΕΠ. Εάν λάβουμε υπόψη, πρόσθεσε, την αναθεωρημένη κατά 25% άνοδο του ΑΕΠ, αλλά και την πραγματική ζήτηση των δανείων που εμφανίζεται χρόνο με τον χρόνο, ως αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας, τότε οδηγούμαστε πράγματι στο συμπέρασμα ότι το σύνολο των χορηγήσεων των τραπεζών θα διπλασιασθεί μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια."
Το μόνο που δεν ξέρω εάν συγκρίνεται με τις στατιστικές της ευρωζώνης είναι η ικανότητα διαχείρισης χρέους των ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων...
31.7.07
30.7.07
Κοίτα ποιοι τα λένε ΙΙ
Ακόμα μια συνέντευξη που εντάσσω στην κατηγορία των "Κοίτα ποιοι τα λένε!"
Αυτή τη φορά πρόκειται για βέρο Αμερικανό, γαλουχημένο με την νεοφιλελεύθερη θεωρία, την οποία στα ..γεράματά του δείχνει να αποστρέφεται.
Πάμε να δούμε τι λέει...
(τα bold είναι δικά μου)
Οι πολίτες να ανακτήσουν το κράτος
Tο νεοφιλελεύθερο μοντέλο δεν δουλεύει, λέει στην «Κ» ο Αμερικανός οικονομολόγος Τζ. Στίγκλιτζ
Συνέντευξη στον Κωστη Παπαδημητριου
Οι οικονομικές ιδέες ότι καλό κράτος είναι το ελάχιστο κράτος και ότι η ελεύθερη αγορά θα λύσει κάθε πρόβλημα είναι πλέον «τελειωμένες» στα αμερικανικά πανεπιστήμια, αλλά ακόμη και στην αμερικανική πολιτική.
Το βασικό ερώτημα που έχει να απαντήσει η οικονομική θεωρία είναι πώς μπορεί το κράτος να λύσει τα προβλήματα που δημιουργούν οι ατέλειες της αγοράς, ενώ η προοδευτική ατζέντα μεταρρυθμίσεων -είτε μιλάμε για το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ είτε για την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά- πρέπει να περιστραφεί γύρω από το αίτημα της ανάκτησης από τους πολίτες του κράτους -το οποίο έχουν καταλάβει οι μεγάλες επιχειρήσεις-, την αντιμετώπιση των εντεινόμενων ανισοτήτων και τη δημιουργία δίκαιης κοινωνίας.
Αυτά είναι τα κύρια σημεία της συνέντευξης που παραχώρησε στην «Κ» ο Αμερικανός νομπελίστας Τζότζεφ Στίγκλιτζ, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους οικονομολόγους.
Πώς κατέρρευσαν οι νεοφιλελεύθερες ιδέες, ρωτούμε τον κ. Στίγκλιτζ. «Το ζήτημα πρέπει να συζητηθεί σε δύο πλαίσια» απαντά. «Στον αναπτυσσόμενο κόσμο υπάρχει μια ευρεία συμφωνία ότι η Συναίνεση της Ουάσιγκτον απέτυχε. Και ο λόγος της αποτυχίας της είναι ότι υποτίμησε τον ρόλο του κράτους, τη σημασία της δίκαιης κατανομής του εισοδήματος» συνεχίζει και υπενθυμίζει ότι «στην περίπτωση των αναπτυσσόμενων χωρών η αποτυχία της Συναίνεσης της Ουάσιγκτον ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι χώρες που ακολούθησαν τις συνταγές της δεν αναπτύχθηκαν και αναπτύχθηκαν οι χώρες που δεν τις ακολούθησαν». «Στον αναπτυσσόμενο κόσμο τα όρια της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ήταν τόσο φανερά, που πλέον όλοι συμφωνούν ότι ήταν εντελώς λάθος» υπογραμμίζει ο κ. Στίγκλιτζ. Στις ανεπτυγμένες χώρες το πλαίσιο της συζήτησης είναι διαφορετικό, καθώς σε κάθε χώρα επικεντρώνεται γύρω από μια διαφορετική σειρά προβλημάτων στις οποίες αποτυγχάνει η αγορά.
Στις ΗΠΑ, τα κυριότερα από αυτά τα ζητήματα είναι:
1. το σύστημα υγείας,
2. οι συντάξεις,
3. η οικονομική ανισότητα,
4. το περιβάλλον,
5. η παιδεία.
«Στις ΗΠΑ όλοι παραδέχονται ότι το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει και ότι η προσπάθεια του Μπους να χρησιμοποιήσει μεταρρυθμίσεις της αγοράς ήταν καταστροφή. Συνεπώς υπάρχει μια ευρεία συμφωνία πως κάτι πρέπει να γίνει για το σύστημα υγείας και ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον ιδιωτικό τομέα» λέει ο κ. Στίγκλιτζ. «Ο πρόεδρος Μπους θέλησε να μεταρρυθμίσει το συνταξιοδοτικό σύστημα ιδιωτικοποιώντας το, αλλά οι προτάσεις του απορρίφθηκαν. Νομίζω ότι στις περισσότερες χώρες υπάρχει γενικευμένη συναίνεση πως χρειαζόμαστε τα κρατικά συνταξιοδοτικά συστήματα», συνεχίζει. «Στις ΗΠΑ όλοι παραδέχονται σήμερα ότι τα προβλήματα του περιβάλλοντος είναι πολύ σημαντικά και ότι δεν θα τα λύσει η αγορά, χρειαζόμαστε το κράτος» επισημαίνει ο Αμερικανός νομπελίστας και συμπληρώνει ότι «γενικότερα υπάρχει η αίσθηση ότι οι αγορές αφήνουν πίσω τους πολλά προβλήματα και πιστεύω ότι πλέον έχει κυριαρχήσει η άποψη πως το νεοφιλελεύθερο μοντέλο δεν δουλεύει». Ο μονεταρισμός εξαφανίστηκε Τι έχει απογίνει η αλλοτινή κυριαρχία θεωριών όπως τα «οικονομικά της προσφοράς» ή ο μονεταρισμός στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ρωτούμε τον κ. Στίγκλιτζ. «Τα οικονομικά της προσφοράς έχουν εξαφανιστεί εντελώς. Ο μονεταρισμός έχει εξαφανιστεί εντελώς. Τέτοια θέματα δεν λαμβάνονται υπόψη σοβαρά, δεν συζητούνται καθόλου» λέει κατηγορηματικά ο κ. Στίγκλιτζ και συνεχίζει: «Σήμερα όλοι αναγνωρίζουν τη σημασία των προβλημάτων από την αναποτελεσματικότητα των αγορών. Δεν αμφισβητείται αυτό. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να λύσει το κράτος αυτά τα προβλήματα ή, αλλιώτικα, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει το κράτος». «Ωστόσο», εξηγεί ο κ. Στίγκλιτζ, «δεν υπάρχει μια γενική συναίνεση τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο σχετικά με το τι να κάνουμε με αυτά τα προβλήματα. Υπάρχει πάντως μια γενική συμφωνία ότι το κράτος πρέπει να παίξει ρόλο». «Ενα άλλο μεγάλο ζήτημα που συγκεντρώνει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον της οικονομικής θεωρίας και της πολιτικής είναι η διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων», υπογραμμίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος. «Οι σημερινοί τριαντάρηδες των μεσαίων εισοδημάτων είναι πιο φτωχοί από όσο ήταν οι γονείς τους πριν από τριάντα χρόνια. Πρόκειται για μια ολόκληρη γενιά, που βυθίζεται στην παρακμή. Η φτώχεια είναι ένα πρόβλημα που αφορά πλέον και τα μεσαία στρώματα, τα οποία βρίσκονται σε χειρότερη θέση από πριν και ο ρυθμός επιδείνωσης της κατάστασής τους έχει επιταχυνθεί τα τελευταία έξι χρόνια». Στην κατεύθυνση αυτή, λέει ο κ. Στίγκλιτζ, έχουν πολύ ενδιαφέρον οι εργασίες που εξηγούν ότι η θέσπιση ελάχιστων κατώτατων αμοιβών μπορεί να έχει πολύ θετικές συνέπειες αναφερόμενος στις εργασίες των David Card και Alan Krueger ή του James Galbraith. «Τα παραδοσιακά απλουστευτικά οικονομικά ισχυρίζονταν ότι οι κατώτατες αμοιβές είχαν αρνητικές συνέπειες, αλλά δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πώς πραγματικά δουλεύει η αγορά εργασίας. Η απάντηση είναι αρκετά πιο σύνθετη και τα στοιχεία δείχνουν ότι οι κατώτατες αμοιβές μπορούν να έχουν θετικό ρόλο».
Ποια είναι η βάση της κοινωνικής συμμαχίας στην οποία μπορεί να στηριχθεί σήμερα το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ ή η κεντροαριστερά στην Ευρώπη; Ο κ. Στίγκλιτζ απαντά: «Νομίζω ότι από πολλές πλευρές είναι εύκολο να δημιουργηθεί μια τέτοια συμμαχία, γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι βλέπουν τη θέση τους να χειροτερεύει κάτω από το σημερινό οικονομικό καθεστώς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η δίκαιη κοινωνία». Προοδευτικές μεταρρυθμίσεις Καθώς οι άνθρωποι που βρίσκονται στα μεσαία στρώματα βλέπουν τη θέση τους να χειροτερεύει, «υπάρχει μια ευρεία γκάμα αυτών που θα αποκαλούσα προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και τρόπων για να βελτιωθεί η θέση της πλειοψηφίας των ανθρώπων». Τέτοια ζητήματα είναι η πρόσβαση στην παιδεία για όλους, η παραδοχή ότι η παγκοσμιοποίηση πλήττει τόσο πολλούς ανθρώπους και ότι χρειαζόμαστε περισσότερη κοινωνική προστασία και περισσότερη επαγγελματική κατάρτιση.
Από την άλλη, συνεχίζει, υπάρχουν ουσιαστικά δύο συντηρητικές ατζέντες. «Η νεοφιλελεύθερη, που δεν αφήνει περιθώριο στο κράτος, θεωρεί ότι θα τα λύσει όλα η αγορά - κάτι που προφανώς είναι λάθος. Και η εφαρμοσμένη, που είναι, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, η ατζέντα των μεγάλων επιχειρήσεων: χαμηλότεροι φόροι για τους πλούσιους, επιδοτήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις, το κράτος προνοίας των μεγάλων επιχειρήσεων». Συνεπώς, καταλήγει ο Αμερικανός νομπελίστας, υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της ατζέντας των πολιτών από τη μια και της ατζέντας των μεγάλων επιχειρήσεων ή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας από την άλλη.
Ανθρωπος της θεωρίας αλλά και της πράξης Ο καθηγητής του Columbia University Τζότζεφ Στίγκλιτζ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας το 2001 για τη συμβολή του στα θέματα της λεγόμενης «ασύμμετρης πληροφόρησης» στις οικονομικές σχέσεις χτυπώντας στην καρδιά τη νεοκλασική θεωρία, που ισχυρίζεται ότι όλα λειτουργούν τέλεια στις αγορές αρκεί να αφεθούν ελεύθερες. Το πρόβλημα είναι ότι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για να ισχύει αυτό είναι να γνωρίζουν όλοι οι συμμετέχοντες στην εντέλεια τις συνθήκες της αγοράς - προϋπόθεση απαραίτητη για λόγους απλοποίησης της ανάλυσης, αλλά καθόλου ρεαλιστική. O κ. Στίγκλιτζ και οι άλλοι που εργάστηκαν σε αυτό το πεδίο μπόρεσαν να δείξουν πώς η ελεύθερη αγορά δημιουργεί στρεβλώσεις όταν δεν ισχύει αυτή η θεωρητική προϋπόθεση, αλλά και πώς μπορούν να παρέμβουν οι κυβερνήσεις για να βελτιώσουν την κατάσταση. Το «αόρατο χέρι» του Ανταμ Σμιθ δεν λειτουργεί αν υπάρχει ατελής πληροφόρηση - «πράγμα που συμβαίνει πάντα», όπως μας υπογράμμισε ο ίδιος χαμογελώντας.
Πρόκειται για άνθρωπο όχι μόνο της θεωρίας αλλά και της πράξης, καθώς διετέλεσε σύμβουλος του προέδρου Μπιλ Κλίντον (πρόεδρος του Συμβουλίου Oικονομικών Eμπειρογνωμόνων το 1993-97) και αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (1997-2000), θέση από την οποία παραιτήθηκε μετά την ηχηρή σύγκρουσή του με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και το λεγόμενο «Κατεστημένο ή Συναίνεση της Ουάσιγκτον» (την οικονομική ορθοδοξία που επέβαλε το ΔΝΤ, το υπουργείο Οικονομικών και η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ). Είναι ένθερμος συνήγορος μιας δικαιότερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και μαχητικός αντίπαλος της πολιτικής Μπους τόσο στο θέμα του Πολέμου του Ιράκ και της γενικότερης μονομέρειας στην εξωτερική πολιτική όσο και στην οικονομική πολιτική που ενισχύει την ανισότητα στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Πριν από ενάμιση χρόνο παρουσίασε σε συνεργασία με την καθηγήτρια του Χάρβαρντ Λίντα Μπιλμς ειδική μελέτη για το κόστος του πολέμου του Ιράκ, που το εκτιμά στα ένα έως δύο τρισ. δολάρια μακροπρόθεμα και έκανε μεγάλη αίσθηση στην κοινή γνώμη. Θεωρεί ότι το μέλλον των ΗΠΑ είναι υποθηκευμένο εξαιτίας των στρατιωτικών δαπανών και των ανισοτήτων. Είναι δύσπιστος απέναντι σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως επιτυχία της αμερικανικής οικονομίας σε σχέση με την ευρωπαϊκή. «Tο αμερικανικό AEΠ μπορεί να αυξάνεται, αλλά είναι αλήθεια ότι ταυτόχρονα οι περισσότεροι Aμερικανοί βρίσκονται σε χειρότερη οικονομική κατάσταση» έχει πει ο κ. Στίγκλιτζ αναρωτώμενος: «Eίναι αυτή μια επιτυχημένη κοινωνία;». H Eυρώπη, πιστεύει, ίσως τα καταφέρνει το ίδιο καλά με τις HΠA όσον αφορά τη βελτίωση του επιπέδου της ζωής του μέσου πολίτη. Ωστόσο, έχει καταφερθεί κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Συμφώνου Σταθερότητας για τις αντιαναπτυξιακές συνέπειες που έχει για την ευρωπαϊκή οικονομία («Σύμφωνο Αστάθειας» το είχε ειρωνευτεί σε παλαιότερη συνέντευξή του στην «Κ»), ενώ είναι πολύ επιφυλακτικός απέναντι στην περιβόητη «ευελιξία στην αγορά εργασίας» που χωρίς τα κατάλληλα συνοδευτικά μέτρα θα μετατραπεί απλά σε εργασιακή ανασφάλεια και θα κάνει την Ευρώπη, Αμερική.
Πέρα από το καθαρά επιστημονικό έργο του έχει γράψει αρκετά βιβλία για το ευρύτερο κοινό, όπως Globalization and its Discontents (έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με τον τίτλο «Η μεγάλη αυταπάτη»), The Roaring Nineties (μια έξοχη κριτική «από τα μέσα» της οικονομίας και της πολιτικής της δεκαετίας του 1990), Making Globalization Work, Free Trade for All.
Χωρίς άλλα σχόλια...
Αυτή τη φορά πρόκειται για βέρο Αμερικανό, γαλουχημένο με την νεοφιλελεύθερη θεωρία, την οποία στα ..γεράματά του δείχνει να αποστρέφεται.
Πάμε να δούμε τι λέει...
(τα bold είναι δικά μου)
Οι πολίτες να ανακτήσουν το κράτος
Tο νεοφιλελεύθερο μοντέλο δεν δουλεύει, λέει στην «Κ» ο Αμερικανός οικονομολόγος Τζ. Στίγκλιτζ
Συνέντευξη στον Κωστη Παπαδημητριου
Οι οικονομικές ιδέες ότι καλό κράτος είναι το ελάχιστο κράτος και ότι η ελεύθερη αγορά θα λύσει κάθε πρόβλημα είναι πλέον «τελειωμένες» στα αμερικανικά πανεπιστήμια, αλλά ακόμη και στην αμερικανική πολιτική.
Το βασικό ερώτημα που έχει να απαντήσει η οικονομική θεωρία είναι πώς μπορεί το κράτος να λύσει τα προβλήματα που δημιουργούν οι ατέλειες της αγοράς, ενώ η προοδευτική ατζέντα μεταρρυθμίσεων -είτε μιλάμε για το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ είτε για την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά- πρέπει να περιστραφεί γύρω από το αίτημα της ανάκτησης από τους πολίτες του κράτους -το οποίο έχουν καταλάβει οι μεγάλες επιχειρήσεις-, την αντιμετώπιση των εντεινόμενων ανισοτήτων και τη δημιουργία δίκαιης κοινωνίας.
Αυτά είναι τα κύρια σημεία της συνέντευξης που παραχώρησε στην «Κ» ο Αμερικανός νομπελίστας Τζότζεφ Στίγκλιτζ, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους οικονομολόγους.
Πώς κατέρρευσαν οι νεοφιλελεύθερες ιδέες, ρωτούμε τον κ. Στίγκλιτζ. «Το ζήτημα πρέπει να συζητηθεί σε δύο πλαίσια» απαντά. «Στον αναπτυσσόμενο κόσμο υπάρχει μια ευρεία συμφωνία ότι η Συναίνεση της Ουάσιγκτον απέτυχε. Και ο λόγος της αποτυχίας της είναι ότι υποτίμησε τον ρόλο του κράτους, τη σημασία της δίκαιης κατανομής του εισοδήματος» συνεχίζει και υπενθυμίζει ότι «στην περίπτωση των αναπτυσσόμενων χωρών η αποτυχία της Συναίνεσης της Ουάσιγκτον ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι χώρες που ακολούθησαν τις συνταγές της δεν αναπτύχθηκαν και αναπτύχθηκαν οι χώρες που δεν τις ακολούθησαν». «Στον αναπτυσσόμενο κόσμο τα όρια της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ήταν τόσο φανερά, που πλέον όλοι συμφωνούν ότι ήταν εντελώς λάθος» υπογραμμίζει ο κ. Στίγκλιτζ. Στις ανεπτυγμένες χώρες το πλαίσιο της συζήτησης είναι διαφορετικό, καθώς σε κάθε χώρα επικεντρώνεται γύρω από μια διαφορετική σειρά προβλημάτων στις οποίες αποτυγχάνει η αγορά.
Στις ΗΠΑ, τα κυριότερα από αυτά τα ζητήματα είναι:
1. το σύστημα υγείας,
2. οι συντάξεις,
3. η οικονομική ανισότητα,
4. το περιβάλλον,
5. η παιδεία.
«Στις ΗΠΑ όλοι παραδέχονται ότι το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει και ότι η προσπάθεια του Μπους να χρησιμοποιήσει μεταρρυθμίσεις της αγοράς ήταν καταστροφή. Συνεπώς υπάρχει μια ευρεία συμφωνία πως κάτι πρέπει να γίνει για το σύστημα υγείας και ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον ιδιωτικό τομέα» λέει ο κ. Στίγκλιτζ. «Ο πρόεδρος Μπους θέλησε να μεταρρυθμίσει το συνταξιοδοτικό σύστημα ιδιωτικοποιώντας το, αλλά οι προτάσεις του απορρίφθηκαν. Νομίζω ότι στις περισσότερες χώρες υπάρχει γενικευμένη συναίνεση πως χρειαζόμαστε τα κρατικά συνταξιοδοτικά συστήματα», συνεχίζει. «Στις ΗΠΑ όλοι παραδέχονται σήμερα ότι τα προβλήματα του περιβάλλοντος είναι πολύ σημαντικά και ότι δεν θα τα λύσει η αγορά, χρειαζόμαστε το κράτος» επισημαίνει ο Αμερικανός νομπελίστας και συμπληρώνει ότι «γενικότερα υπάρχει η αίσθηση ότι οι αγορές αφήνουν πίσω τους πολλά προβλήματα και πιστεύω ότι πλέον έχει κυριαρχήσει η άποψη πως το νεοφιλελεύθερο μοντέλο δεν δουλεύει». Ο μονεταρισμός εξαφανίστηκε Τι έχει απογίνει η αλλοτινή κυριαρχία θεωριών όπως τα «οικονομικά της προσφοράς» ή ο μονεταρισμός στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ρωτούμε τον κ. Στίγκλιτζ. «Τα οικονομικά της προσφοράς έχουν εξαφανιστεί εντελώς. Ο μονεταρισμός έχει εξαφανιστεί εντελώς. Τέτοια θέματα δεν λαμβάνονται υπόψη σοβαρά, δεν συζητούνται καθόλου» λέει κατηγορηματικά ο κ. Στίγκλιτζ και συνεχίζει: «Σήμερα όλοι αναγνωρίζουν τη σημασία των προβλημάτων από την αναποτελεσματικότητα των αγορών. Δεν αμφισβητείται αυτό. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να λύσει το κράτος αυτά τα προβλήματα ή, αλλιώτικα, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει το κράτος». «Ωστόσο», εξηγεί ο κ. Στίγκλιτζ, «δεν υπάρχει μια γενική συναίνεση τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο σχετικά με το τι να κάνουμε με αυτά τα προβλήματα. Υπάρχει πάντως μια γενική συμφωνία ότι το κράτος πρέπει να παίξει ρόλο». «Ενα άλλο μεγάλο ζήτημα που συγκεντρώνει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον της οικονομικής θεωρίας και της πολιτικής είναι η διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων», υπογραμμίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος. «Οι σημερινοί τριαντάρηδες των μεσαίων εισοδημάτων είναι πιο φτωχοί από όσο ήταν οι γονείς τους πριν από τριάντα χρόνια. Πρόκειται για μια ολόκληρη γενιά, που βυθίζεται στην παρακμή. Η φτώχεια είναι ένα πρόβλημα που αφορά πλέον και τα μεσαία στρώματα, τα οποία βρίσκονται σε χειρότερη θέση από πριν και ο ρυθμός επιδείνωσης της κατάστασής τους έχει επιταχυνθεί τα τελευταία έξι χρόνια». Στην κατεύθυνση αυτή, λέει ο κ. Στίγκλιτζ, έχουν πολύ ενδιαφέρον οι εργασίες που εξηγούν ότι η θέσπιση ελάχιστων κατώτατων αμοιβών μπορεί να έχει πολύ θετικές συνέπειες αναφερόμενος στις εργασίες των David Card και Alan Krueger ή του James Galbraith. «Τα παραδοσιακά απλουστευτικά οικονομικά ισχυρίζονταν ότι οι κατώτατες αμοιβές είχαν αρνητικές συνέπειες, αλλά δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πώς πραγματικά δουλεύει η αγορά εργασίας. Η απάντηση είναι αρκετά πιο σύνθετη και τα στοιχεία δείχνουν ότι οι κατώτατες αμοιβές μπορούν να έχουν θετικό ρόλο».
Ποια είναι η βάση της κοινωνικής συμμαχίας στην οποία μπορεί να στηριχθεί σήμερα το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ ή η κεντροαριστερά στην Ευρώπη; Ο κ. Στίγκλιτζ απαντά: «Νομίζω ότι από πολλές πλευρές είναι εύκολο να δημιουργηθεί μια τέτοια συμμαχία, γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι βλέπουν τη θέση τους να χειροτερεύει κάτω από το σημερινό οικονομικό καθεστώς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η δίκαιη κοινωνία». Προοδευτικές μεταρρυθμίσεις Καθώς οι άνθρωποι που βρίσκονται στα μεσαία στρώματα βλέπουν τη θέση τους να χειροτερεύει, «υπάρχει μια ευρεία γκάμα αυτών που θα αποκαλούσα προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και τρόπων για να βελτιωθεί η θέση της πλειοψηφίας των ανθρώπων». Τέτοια ζητήματα είναι η πρόσβαση στην παιδεία για όλους, η παραδοχή ότι η παγκοσμιοποίηση πλήττει τόσο πολλούς ανθρώπους και ότι χρειαζόμαστε περισσότερη κοινωνική προστασία και περισσότερη επαγγελματική κατάρτιση.
Από την άλλη, συνεχίζει, υπάρχουν ουσιαστικά δύο συντηρητικές ατζέντες. «Η νεοφιλελεύθερη, που δεν αφήνει περιθώριο στο κράτος, θεωρεί ότι θα τα λύσει όλα η αγορά - κάτι που προφανώς είναι λάθος. Και η εφαρμοσμένη, που είναι, τουλάχιστον στις ΗΠΑ, η ατζέντα των μεγάλων επιχειρήσεων: χαμηλότεροι φόροι για τους πλούσιους, επιδοτήσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις, το κράτος προνοίας των μεγάλων επιχειρήσεων». Συνεπώς, καταλήγει ο Αμερικανός νομπελίστας, υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της ατζέντας των πολιτών από τη μια και της ατζέντας των μεγάλων επιχειρήσεων ή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας από την άλλη.
Ανθρωπος της θεωρίας αλλά και της πράξης Ο καθηγητής του Columbia University Τζότζεφ Στίγκλιτζ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Οικονομίας το 2001 για τη συμβολή του στα θέματα της λεγόμενης «ασύμμετρης πληροφόρησης» στις οικονομικές σχέσεις χτυπώντας στην καρδιά τη νεοκλασική θεωρία, που ισχυρίζεται ότι όλα λειτουργούν τέλεια στις αγορές αρκεί να αφεθούν ελεύθερες. Το πρόβλημα είναι ότι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για να ισχύει αυτό είναι να γνωρίζουν όλοι οι συμμετέχοντες στην εντέλεια τις συνθήκες της αγοράς - προϋπόθεση απαραίτητη για λόγους απλοποίησης της ανάλυσης, αλλά καθόλου ρεαλιστική. O κ. Στίγκλιτζ και οι άλλοι που εργάστηκαν σε αυτό το πεδίο μπόρεσαν να δείξουν πώς η ελεύθερη αγορά δημιουργεί στρεβλώσεις όταν δεν ισχύει αυτή η θεωρητική προϋπόθεση, αλλά και πώς μπορούν να παρέμβουν οι κυβερνήσεις για να βελτιώσουν την κατάσταση. Το «αόρατο χέρι» του Ανταμ Σμιθ δεν λειτουργεί αν υπάρχει ατελής πληροφόρηση - «πράγμα που συμβαίνει πάντα», όπως μας υπογράμμισε ο ίδιος χαμογελώντας.
Πρόκειται για άνθρωπο όχι μόνο της θεωρίας αλλά και της πράξης, καθώς διετέλεσε σύμβουλος του προέδρου Μπιλ Κλίντον (πρόεδρος του Συμβουλίου Oικονομικών Eμπειρογνωμόνων το 1993-97) και αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (1997-2000), θέση από την οποία παραιτήθηκε μετά την ηχηρή σύγκρουσή του με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και το λεγόμενο «Κατεστημένο ή Συναίνεση της Ουάσιγκτον» (την οικονομική ορθοδοξία που επέβαλε το ΔΝΤ, το υπουργείο Οικονομικών και η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ). Είναι ένθερμος συνήγορος μιας δικαιότερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και μαχητικός αντίπαλος της πολιτικής Μπους τόσο στο θέμα του Πολέμου του Ιράκ και της γενικότερης μονομέρειας στην εξωτερική πολιτική όσο και στην οικονομική πολιτική που ενισχύει την ανισότητα στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Πριν από ενάμιση χρόνο παρουσίασε σε συνεργασία με την καθηγήτρια του Χάρβαρντ Λίντα Μπιλμς ειδική μελέτη για το κόστος του πολέμου του Ιράκ, που το εκτιμά στα ένα έως δύο τρισ. δολάρια μακροπρόθεμα και έκανε μεγάλη αίσθηση στην κοινή γνώμη. Θεωρεί ότι το μέλλον των ΗΠΑ είναι υποθηκευμένο εξαιτίας των στρατιωτικών δαπανών και των ανισοτήτων. Είναι δύσπιστος απέναντι σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως επιτυχία της αμερικανικής οικονομίας σε σχέση με την ευρωπαϊκή. «Tο αμερικανικό AEΠ μπορεί να αυξάνεται, αλλά είναι αλήθεια ότι ταυτόχρονα οι περισσότεροι Aμερικανοί βρίσκονται σε χειρότερη οικονομική κατάσταση» έχει πει ο κ. Στίγκλιτζ αναρωτώμενος: «Eίναι αυτή μια επιτυχημένη κοινωνία;». H Eυρώπη, πιστεύει, ίσως τα καταφέρνει το ίδιο καλά με τις HΠA όσον αφορά τη βελτίωση του επιπέδου της ζωής του μέσου πολίτη. Ωστόσο, έχει καταφερθεί κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Συμφώνου Σταθερότητας για τις αντιαναπτυξιακές συνέπειες που έχει για την ευρωπαϊκή οικονομία («Σύμφωνο Αστάθειας» το είχε ειρωνευτεί σε παλαιότερη συνέντευξή του στην «Κ»), ενώ είναι πολύ επιφυλακτικός απέναντι στην περιβόητη «ευελιξία στην αγορά εργασίας» που χωρίς τα κατάλληλα συνοδευτικά μέτρα θα μετατραπεί απλά σε εργασιακή ανασφάλεια και θα κάνει την Ευρώπη, Αμερική.
Πέρα από το καθαρά επιστημονικό έργο του έχει γράψει αρκετά βιβλία για το ευρύτερο κοινό, όπως Globalization and its Discontents (έχει μεταφραστεί στα ελληνικά με τον τίτλο «Η μεγάλη αυταπάτη»), The Roaring Nineties (μια έξοχη κριτική «από τα μέσα» της οικονομίας και της πολιτικής της δεκαετίας του 1990), Making Globalization Work, Free Trade for All.
Χωρίς άλλα σχόλια...
29.7.07
Για να κλείσουμε...
τα της - επερχόμενης - κρίσης και των συνεπειών του επερχόμενου κλεισίματος της στρόφιγγας της "Αγίας Ρευστότητας"
Σημείωση: ακόμα μια πρόβλεψη που θεωρείται τόσο λογική όσο και σχετικά παρακινδυνευμένη
Ως γνωστόν, εκτός από το yen-carry-trade που είναι η αιχμή του δόρατος της ρευστότητας, οι κεντρικές τράπεζες της ολόκληρης της Ασίας στηρίζουν την ανεξάντλητη χρηματοδότηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Αμερικής. Το γνωστό εργαλείο προβλέπει της επένδυση σε αμερικανικά ομόλογα ώστε να διατηρείται σταθερό το νόμισμά τους έναντι του δολλαρίου. Να διατηρείται δηλαδή σχετικά σταθερή και πάντοτε ελεγχόμενη η συναλλαγματική ισοτιμία τους ως μοχλός ανάπτυξης και προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων.
Το σκάσιμο μιας τέτοιας φούσκας θα προκαλέσει μια περαιτέρω πτώση του δολλαρίου ίσως και μέχρι 30% ενώ θα στείλει και την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση.
Σημείωση: ακόμα μια πρόβλεψη που θεωρείται τόσο λογική όσο και σχετικά παρακινδυνευμένη
Ως γνωστόν, εκτός από το yen-carry-trade που είναι η αιχμή του δόρατος της ρευστότητας, οι κεντρικές τράπεζες της ολόκληρης της Ασίας στηρίζουν την ανεξάντλητη χρηματοδότηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Αμερικής. Το γνωστό εργαλείο προβλέπει της επένδυση σε αμερικανικά ομόλογα ώστε να διατηρείται σταθερό το νόμισμά τους έναντι του δολλαρίου. Να διατηρείται δηλαδή σχετικά σταθερή και πάντοτε ελεγχόμενη η συναλλαγματική ισοτιμία τους ως μοχλός ανάπτυξης και προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων.
Το σκάσιμο μιας τέτοιας φούσκας θα προκαλέσει μια περαιτέρω πτώση του δολλαρίου ίσως και μέχρι 30% ενώ θα στείλει και την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση.
27.7.07
Για όποιον
Όσοι δεν καταλαβαίνουν ακριβώς τι έγραψα στην τελευταία παράγραφο Του Σχεδίου ίσως τώρα το καταφέρουν.
Ξεπέρασε τις προβλέψεις
Με ρυθμό 3,4% έτρεξε το αμερικανικό ΑΕΠ στο β' τρίμηνο
όπου μεταξύ άλλων:
Ωστόσο, όπως αναφέρει το Reuters, οι αναλυτές υποστηρίζουν οτι οι ταχύτητες αυτές ανόδου του ΑΕΠ δεν μπορούν να συνεχιστούν. Όπως εκτιμούν η αμερικανική οικονομία αυτή τη στιγμή «δικαιολογεί» ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 2% ετησίως.
Δηλαδή οι ΗΠΑ κατάφεραν να ξεπεράσουν τις προβλέψεις κι αυτό αντιμετωπίζεται ..αρνητικά!!!
Αυτές οι προβλέψεις.... αν αλλάξουν, ακόμα κι τα θετικά τα βλέπεις από αρνητική γωνία!!!
Πάντως, έστω κι αν οι αναλυτές έχουν δίκιο, η θετική είδηση είναι ..θετική!
Ξεπέρασε τις προβλέψεις
Με ρυθμό 3,4% έτρεξε το αμερικανικό ΑΕΠ στο β' τρίμηνο
όπου μεταξύ άλλων:
Ωστόσο, όπως αναφέρει το Reuters, οι αναλυτές υποστηρίζουν οτι οι ταχύτητες αυτές ανόδου του ΑΕΠ δεν μπορούν να συνεχιστούν. Όπως εκτιμούν η αμερικανική οικονομία αυτή τη στιγμή «δικαιολογεί» ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 2% ετησίως.
Δηλαδή οι ΗΠΑ κατάφεραν να ξεπεράσουν τις προβλέψεις κι αυτό αντιμετωπίζεται ..αρνητικά!!!
Αυτές οι προβλέψεις.... αν αλλάξουν, ακόμα κι τα θετικά τα βλέπεις από αρνητική γωνία!!!
Πάντως, έστω κι αν οι αναλυτές έχουν δίκιο, η θετική είδηση είναι ..θετική!
26.7.07
Πιστωτικός κίνδυνος
Οι επενδυτές αποφεύγουν τώρα τα buy-out
Εν συντομία τι λέει.
Ο Α θέλει να εξαγοράσει τον Β...
Ο Α, επειδή δεν του φτάνουν τα μετρητά ή δεν έχει, δανείζεται από την Τράπεζα.
Η Τράπεζα επειδή δεν θέλει
α. να δεσμεύσει κεφάλαιο και
β. να επωμιστεί όλο το ρίσκο πτώχευσης του Α
θέλει να πουλήσει μέρος από το δάνειο που έδωσε σε άλλους, συνήθως τράπεζες μικρότερου μεγέθους.
Τι συνέβει: η Τράπεζα δεν βρήκε αγοραστές! Ούτε κι όταν πρόσφερε υψηλότερο επιτόκιο...
Συμπέρασμα: Το αυξημένο επιτόκιο συνεπάγεται υψηλότερο ρίσκο... και όταν δεν βρίσκεις αγοραστή ... το ρίσκο πάει στο άπειρο... ή αλλοιώς άυξηση του πιστωτικού κινδύνου... ή αλλοιώς κλείνει λίγο - έμμεσα - η στρόφιγγα της "Αγίας Ρευστότητας"....
Τι έκανε η Wall: Bουτιά!
Εν συντομία τι λέει.
Ο Α θέλει να εξαγοράσει τον Β...
Ο Α, επειδή δεν του φτάνουν τα μετρητά ή δεν έχει, δανείζεται από την Τράπεζα.
Η Τράπεζα επειδή δεν θέλει
α. να δεσμεύσει κεφάλαιο και
β. να επωμιστεί όλο το ρίσκο πτώχευσης του Α
θέλει να πουλήσει μέρος από το δάνειο που έδωσε σε άλλους, συνήθως τράπεζες μικρότερου μεγέθους.
Τι συνέβει: η Τράπεζα δεν βρήκε αγοραστές! Ούτε κι όταν πρόσφερε υψηλότερο επιτόκιο...
Συμπέρασμα: Το αυξημένο επιτόκιο συνεπάγεται υψηλότερο ρίσκο... και όταν δεν βρίσκεις αγοραστή ... το ρίσκο πάει στο άπειρο... ή αλλοιώς άυξηση του πιστωτικού κινδύνου... ή αλλοιώς κλείνει λίγο - έμμεσα - η στρόφιγγα της "Αγίας Ρευστότητας"....
Τι έκανε η Wall: Bουτιά!
Παγκόσμια πρωτοτυπία!
Συγκροτήθηκε η συμβουλευτική επιτροπή της MIG εν μέσω φημών για νέες εξαγορές
Αυτή η είδηση περιλαμβάνει τη σύνθεση ειδικής επιτροπής που θα γνωμοδοτεί για deals άνω των €500 εκ.
Στην επιτροπή διακρίνονται μέλη από 12 διαφορετικά funds και εκ πρώτης όψεως ελληνικής καταγωγής είναι μόνο ένας!
Καταρχήν, με τη μία μυρίζω συμπεριφορά δημοσίου... και διακόσμησης!
1. φτιάξε μια επιτροπή κι εσύ ..μπορείς!
2. εάν έχουμε πρόβλημα ..θα συνεδριάσει η επιτροπή!
Δεύτερον, οι περισσότερες από τις εταιρείες που ανήκουν αυτά τα μέλη είναι
α. αντιμέτωπες μεταξύ τους
β. αντιμέτωπες με τη MIG
ή μήπως δεν είναι έτσι;
Πως τα αντικρουόμενα συμφέροντά τους θα βοηθήσουν την MIG;
Τρίτον, το θετικό είναι ότι έγινε ευρέως γνωστό ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι μέτοχοι της MIG - μαζί με τους σεϊχηδες. Δηλαδή, ποιοι όχι μόνο πιστεύουν τα Βγενοσχέδια αλλά ακούμπησαν και το ζεστό τους χρήμα...
Άντε να δούμε πως θα συνεχίσει το θέμα. Όμως οι μέχρι τώρα κινήσεις σε οργανωτικό επίπεδο δεν είναι κάποια καινοτομία του ομίλου... έτσι κινούνται εδώ και χρόνια, απλά η δημοσιότητα είναι μεγαλύτερη.
Αυτή η είδηση περιλαμβάνει τη σύνθεση ειδικής επιτροπής που θα γνωμοδοτεί για deals άνω των €500 εκ.
Στην επιτροπή διακρίνονται μέλη από 12 διαφορετικά funds και εκ πρώτης όψεως ελληνικής καταγωγής είναι μόνο ένας!
Καταρχήν, με τη μία μυρίζω συμπεριφορά δημοσίου... και διακόσμησης!
1. φτιάξε μια επιτροπή κι εσύ ..μπορείς!
2. εάν έχουμε πρόβλημα ..θα συνεδριάσει η επιτροπή!
Δεύτερον, οι περισσότερες από τις εταιρείες που ανήκουν αυτά τα μέλη είναι
α. αντιμέτωπες μεταξύ τους
β. αντιμέτωπες με τη MIG
ή μήπως δεν είναι έτσι;
Πως τα αντικρουόμενα συμφέροντά τους θα βοηθήσουν την MIG;
Τρίτον, το θετικό είναι ότι έγινε ευρέως γνωστό ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι μέτοχοι της MIG - μαζί με τους σεϊχηδες. Δηλαδή, ποιοι όχι μόνο πιστεύουν τα Βγενοσχέδια αλλά ακούμπησαν και το ζεστό τους χρήμα...
Άντε να δούμε πως θα συνεχίσει το θέμα. Όμως οι μέχρι τώρα κινήσεις σε οργανωτικό επίπεδο δεν είναι κάποια καινοτομία του ομίλου... έτσι κινούνται εδώ και χρόνια, απλά η δημοσιότητα είναι μεγαλύτερη.
25.7.07
Το Σχέδιο
Το σωστό σχέδιο πάντοτε περιλαμβάνει διέξοδο διαφυγής. Είναι από τα κλειδιά της υπόθεσης και πάντοτε δίνεται μεγάλη προσοχή.
Ας τα πάρουμε όμως από το Α, όπως ακριβώς κάνουν τα "αμερικανάκια".
Α. η 11/9/2001 έφερε τους πάντες στο χείλος του γκρεμού...
...
Ε. "Ανακαλύφθηκε" η "Αγία Ρευστότητα" κυρίως από Ιαπωνία μεριά...
...
Κ. Yen-carry-trade σε νομίσματα με υψηλές αποδόσεις, όπως Λίρα Τουρκίας, Δολλάριο Ν.Ζηλανδίας κλπ. που εκτίναξαν κέρδη και ώθησαν την ρευστότητα...
Λ. Μεγάλο ποσοστό αυτών των κερδών και της ρευστότητας διοχετεύεται στα χρηματιστήρια
Μ. Πλούσιοι γενικά και συγκεκριμένες κατηγορίες επιχειρηματιών (εφοπλιστές, πετρελαιούχοι κλπ.) ξανα-ανακαλύπτουν τις αγορές χρήματος είτε με απευθείας επενδύσεις είτε μέσω hedge funds, τα οποία μοιάζουν με τα σαλιγκάρια μετά την βροχή! Τέτοιοι επενδυτές ξεσκονίζουν τα σεντούκια τους, τα οποία από το 2000 είχαν πιάσει αράχνες...
...
Σ. οι αγορές - γενικά - βλέπουν υψηλά εξαετίας και επταετίας...
...
(βάλτε και μερικά που δεν αναφέρονται: πετρέλαιο-πόλεμοι-μέταλλα-BRICs-δολλάριο-γουάν-επιτόκια κλπ.)
Φ. Η ρευστότητα - σαν το πετρέλαιο - τελείωσε..
Χ. Το δολλάριο καταρρέει...
Ψ. Οι αγορές γλείφουν τις πληγές τους...
Ω. Οι Αμερικάνοι επιτυγχάνουν συμφωνία ανάλογη με το Bretton Woods!!!(*)
H μόνη σωτηρία, όχι των ΗΠΑ, αλλά των πιστωτών της!!!
Το ζήτημα δεν είναι πότε θα φτάσουμε στο τέλος αλλά το πως αυτή η κατάσταση τελικού σταδίου - είπαμε είμαι λιγάκι ντετερμινιστής - θα "περάσει" στις αγορές...
Επανα-διατυπώνω τους κύριους λόγους που θα αναστραφεί η διαμορφούμενη κατάσταση και οι οποίοι προκύπτουν κυρίως από την κατάσταση του Ηγεμόνα (ΗΠΑ):
1. ανεξέλεγκτος δημόσιος δανεισμός
2. σπάταλη καταναλωτική δαπάνη
3. έλλειμμα του ισοζυγίου που εάν ήταν άλλη χώρα στη θέση της θα είχε πτωχεύσει εδώ και χρόνια και ΔΝΤ/Παγκόσμια Τράπεζα θα είχαν αναλάβει..
έχουμε όμως και νέο φρούτο:
4. την κατάρευση της λεγόμενης subprime αγοράς ακινήτων (υψηλού ρίσκου), η οποία παρασύρει μέχρι και κολοσσούς όπως η Bear Stearns, hedge funds της οποίας πήραν θέσεις σε δομημένα ομόλογα της subprime αγοράς - από τα "αθώα" RMBs μέχρι τα παν-υψηλού ρίσκου CDOs...
Το τελικό 5ο σημείο που θα στείλει για ..τσάι μάλλον όμως θα είναι κάποιο πιο φρέσκο φρούτο (**)
Συμπέρασματικά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το πιεστήριο χαρτονομισμάτων και ομολόγων των Αμερικανών δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι:
α. το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα δεν θα κινδυνέυσει
β. η - τυχόν - κατάρευσή του δεν θα συμπαρασύρει τον υπόλοιπο κόσμο σε ύφεση - εννοείται πως η ΕΕ θα πληρώσει μάλλον το περισσότερο από το ..μάρμαρο!
Ότι το σύστημα δέχεται πιέσεις φαίνεται κυρίως από την συμπεριφορά του δολλαρίου έναντι των υπολοίπων νομισμάτων.
Ο προσεχτικός επενδυτής δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια και στις έντονες διακυμάνσεις που παρατηρούνται στον Dow Jones, οι οποίες μπορεί τελικά να οδηγούν επάνω τον δείκτη αλλά του πατάνε και φρένο όποτε ..γουστάρουν! Τρανό παράδειγμα η συμπεριφορά και οι λόγοι που αναπτύχθηκαν - την Πέμπτη (19/7 επάνω) και Παρασκευή (20/7 κάτω).
Το Ω στην ουσία θα φτάσει μπροστά μας όταν θελήσουν να το "αποκαλύψουν" ή να ισχυριστούν ότι είναι σημαντικότερος λόγος από την "Αγία Ρευστότητα" και τις ευνοϊκές εκθέσεις για την πορεία των αγορών και των επιμέρους εταιρειών.
Το ακριβώς ανάποδο από ότι ισχύει σήμερα...
Ας τα πάρουμε όμως από το Α, όπως ακριβώς κάνουν τα "αμερικανάκια".
Α. η 11/9/2001 έφερε τους πάντες στο χείλος του γκρεμού...
...
Ε. "Ανακαλύφθηκε" η "Αγία Ρευστότητα" κυρίως από Ιαπωνία μεριά...
...
Κ. Yen-carry-trade σε νομίσματα με υψηλές αποδόσεις, όπως Λίρα Τουρκίας, Δολλάριο Ν.Ζηλανδίας κλπ. που εκτίναξαν κέρδη και ώθησαν την ρευστότητα...
Λ. Μεγάλο ποσοστό αυτών των κερδών και της ρευστότητας διοχετεύεται στα χρηματιστήρια
Μ. Πλούσιοι γενικά και συγκεκριμένες κατηγορίες επιχειρηματιών (εφοπλιστές, πετρελαιούχοι κλπ.) ξανα-ανακαλύπτουν τις αγορές χρήματος είτε με απευθείας επενδύσεις είτε μέσω hedge funds, τα οποία μοιάζουν με τα σαλιγκάρια μετά την βροχή! Τέτοιοι επενδυτές ξεσκονίζουν τα σεντούκια τους, τα οποία από το 2000 είχαν πιάσει αράχνες...
...
Σ. οι αγορές - γενικά - βλέπουν υψηλά εξαετίας και επταετίας...
...
(βάλτε και μερικά που δεν αναφέρονται: πετρέλαιο-πόλεμοι-μέταλλα-BRICs-δολλάριο-γουάν-επιτόκια κλπ.)
Φ. Η ρευστότητα - σαν το πετρέλαιο - τελείωσε..
Χ. Το δολλάριο καταρρέει...
Ψ. Οι αγορές γλείφουν τις πληγές τους...
Ω. Οι Αμερικάνοι επιτυγχάνουν συμφωνία ανάλογη με το Bretton Woods!!!(*)
H μόνη σωτηρία, όχι των ΗΠΑ, αλλά των πιστωτών της!!!
Το ζήτημα δεν είναι πότε θα φτάσουμε στο τέλος αλλά το πως αυτή η κατάσταση τελικού σταδίου - είπαμε είμαι λιγάκι ντετερμινιστής - θα "περάσει" στις αγορές...
Επανα-διατυπώνω τους κύριους λόγους που θα αναστραφεί η διαμορφούμενη κατάσταση και οι οποίοι προκύπτουν κυρίως από την κατάσταση του Ηγεμόνα (ΗΠΑ):
1. ανεξέλεγκτος δημόσιος δανεισμός
2. σπάταλη καταναλωτική δαπάνη
3. έλλειμμα του ισοζυγίου που εάν ήταν άλλη χώρα στη θέση της θα είχε πτωχεύσει εδώ και χρόνια και ΔΝΤ/Παγκόσμια Τράπεζα θα είχαν αναλάβει..
έχουμε όμως και νέο φρούτο:
4. την κατάρευση της λεγόμενης subprime αγοράς ακινήτων (υψηλού ρίσκου), η οποία παρασύρει μέχρι και κολοσσούς όπως η Bear Stearns, hedge funds της οποίας πήραν θέσεις σε δομημένα ομόλογα της subprime αγοράς - από τα "αθώα" RMBs μέχρι τα παν-υψηλού ρίσκου CDOs...
Το τελικό 5ο σημείο που θα στείλει για ..τσάι μάλλον όμως θα είναι κάποιο πιο φρέσκο φρούτο (**)
Συμπέρασματικά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το πιεστήριο χαρτονομισμάτων και ομολόγων των Αμερικανών δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι:
α. το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα δεν θα κινδυνέυσει
β. η - τυχόν - κατάρευσή του δεν θα συμπαρασύρει τον υπόλοιπο κόσμο σε ύφεση - εννοείται πως η ΕΕ θα πληρώσει μάλλον το περισσότερο από το ..μάρμαρο!
Ότι το σύστημα δέχεται πιέσεις φαίνεται κυρίως από την συμπεριφορά του δολλαρίου έναντι των υπολοίπων νομισμάτων.
Ο προσεχτικός επενδυτής δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια και στις έντονες διακυμάνσεις που παρατηρούνται στον Dow Jones, οι οποίες μπορεί τελικά να οδηγούν επάνω τον δείκτη αλλά του πατάνε και φρένο όποτε ..γουστάρουν! Τρανό παράδειγμα η συμπεριφορά και οι λόγοι που αναπτύχθηκαν - την Πέμπτη (19/7 επάνω) και Παρασκευή (20/7 κάτω).
Το Ω στην ουσία θα φτάσει μπροστά μας όταν θελήσουν να το "αποκαλύψουν" ή να ισχυριστούν ότι είναι σημαντικότερος λόγος από την "Αγία Ρευστότητα" και τις ευνοϊκές εκθέσεις για την πορεία των αγορών και των επιμέρους εταιρειών.
Το ακριβώς ανάποδο από ότι ισχύει σήμερα...
(*)Επικίνδυνη και τρελά ρισκαδόρικη πρόβλεψη (μου)
(**) με βάση τη στατιστική δεν φαίνεται τόσο παράλογο, ίσως μόνο να χρειαστούμε και λίγο domino ακόμα... επίσης, δεν χρειάζεται να είναι τρομερού επιπέδου η αφορμή...
23.7.07
Η πληγή ..έκλεισε οριστικά!!!
Ακόμα ένα κλαδί του δένδρου μεγάλωσε και τα ..πιτσιρίκια είναι ικανά να υπερβούν χωρίς δισταγμό το ορόσημο των 5,000 μονάδων!
Ποινές φυλάκισης σε χρηματιστές για χειραγώγηση μετοχών
Ποινή φυλάκισης 2 ετών στον καθένα με 3ετή αναστολή επέβαλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο στους χρηματιστές Ιωάννη Μούστο, Παναγιώτη Κονταλέξη και Δημήτρη Ράνιο καθώς και στον επιχειρηματία Σπύρο Τασσόγλου, που κρίθηκαν ένοχοι για χειραγώγηση μετοχών τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1999.
Το διαστήριο με αντίστοιχη πρόταση του Εισαγγελέα έκρινε αθώο τον επιχειρηματία κ. Ηλία Μπογδάνο και απάλλαξε από την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων τον επιχειρηματία κ. Γ. Μπατατούδη καθώς στις 15 του μήνα συμπληρώθηκε 5ετία και το αδίκημα παραγράφηκε.
http://www.capital.gr/news.asp?Details=331650
Όσοι ήταν να πάνε μέσα πήγανε!
Μας έμειναν βέβαια οι πρώην δημόσιοι κρατικοί λειτουργοί της ΔΕΚΑ ΑΕ αλλά αυτοί είναι για μικροκομματικά παιχνίδια και μόνο...
Τώρα, μπορούμε να ονειρευτούμε και τον πήχη (6,500 μονάδες).
Ποινές φυλάκισης σε χρηματιστές για χειραγώγηση μετοχών
Ποινή φυλάκισης 2 ετών στον καθένα με 3ετή αναστολή επέβαλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο στους χρηματιστές Ιωάννη Μούστο, Παναγιώτη Κονταλέξη και Δημήτρη Ράνιο καθώς και στον επιχειρηματία Σπύρο Τασσόγλου, που κρίθηκαν ένοχοι για χειραγώγηση μετοχών τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1999.
Το διαστήριο με αντίστοιχη πρόταση του Εισαγγελέα έκρινε αθώο τον επιχειρηματία κ. Ηλία Μπογδάνο και απάλλαξε από την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων τον επιχειρηματία κ. Γ. Μπατατούδη καθώς στις 15 του μήνα συμπληρώθηκε 5ετία και το αδίκημα παραγράφηκε.
http://www.capital.gr/news.asp?Details=331650
Όσοι ήταν να πάνε μέσα πήγανε!
Μας έμειναν βέβαια οι πρώην δημόσιοι κρατικοί λειτουργοί της ΔΕΚΑ ΑΕ αλλά αυτοί είναι για μικροκομματικά παιχνίδια και μόνο...
Τώρα, μπορούμε να ονειρευτούμε και τον πήχη (6,500 μονάδες).
Η Επιστροφή!
Ας προσπαθήσουμε να επανενταχθούμε στην καθημερινότητα...
Άφησα τον ΓΔ λίγο κάτω από τις διάσημες 5,000 μονάδες (4,954 στις 5/7) και τον βρίσκω σήμερα πριν το άνοιγμα στις 5,058! Με ανώτερω σχεδόν 80 μηνών στις 5,136!
Το σχέδιο πάει κατ' ευχήν και με μικρές αποκλίσεις από την Μεγάλη Πρόβλεψη!
Για τα ανησυχητικά σύννεφα που μαζώνονται πάνω από το παγκόσμιο σύστημα έχουμε μέρες να δούμε το χρώμα τους...
Άφησα τον ΓΔ λίγο κάτω από τις διάσημες 5,000 μονάδες (4,954 στις 5/7) και τον βρίσκω σήμερα πριν το άνοιγμα στις 5,058! Με ανώτερω σχεδόν 80 μηνών στις 5,136!
Το σχέδιο πάει κατ' ευχήν και με μικρές αποκλίσεις από την Μεγάλη Πρόβλεψη!
Για τα ανησυχητικά σύννεφα που μαζώνονται πάνω από το παγκόσμιο σύστημα έχουμε μέρες να δούμε το χρώμα τους...
5.7.07
Γνωστοποίηση
Ζητώ συγγνώμη που θα λείπω για μερικές μέρες...
Λεπτομέριες εδώ: http://athenphilosophy.blogspot.com/
Λεπτομέριες εδώ: http://athenphilosophy.blogspot.com/
2.7.07
Καλό μήνα!!!
Ούτε το συγκεκριμένο blog ούτε κάποιος από τους αναγνώστες του εγγυώνται την ακρίβεια των στοιχείων που παρουσιάζονται σ' αυτό και, αν και τα νούμερα, οι εκτιμήσεις, οι έρευνες και οι ειδήσεις που χρησιμοποιούνται θεωρούνται ορθά, κανείς δεν θα πρέπει να στηριχθεί σ' αυτά ως έχουν.Οι εκτιμήσεις μου βασίζονται στο χρόνο που δημοσιεύονται και μπορούν να αλλάξουν χωρίς προειδοποίηση.Καμία από τις πληροφορίες του blog για συγκεκριμένη μετοχή, χαρτοφυλάκιο μετοχών, συναλλαγή ή επενδυτική στρατηγική δεν συνιστά προτροπή για επενδυτική συμπεριφορά, "επενδυτική πρόταση" ή προτροπή για οποιαδήποτε πράξη αγοράς ή πώλησης μετοχών και άλλων κινητών αξιών.Οφείλεις να αποφασίζεις μόνος σου σχετικά με μετοχή, χαρτοφυλάκιο μετοχών, συναλλαγή ή επενδυτική στρατηγική που αναφέρεται στο blog.Αποτελέσματα προηγούμενων περιόδων δεν είναι απαραίτητα ενδεικτικά των μελλοντικών.Δεν εγγυώμαι συγκεκριμένο αποτέλεσμα ή κέρδος και θα πρέπει να γνωρίζεις τον πραγματικό κίνδυνο ενδεχόμενης ζημίας εάν ακολουθήσεις οποιαδήποτε επενδυτική στρατηγική που αναγράφεται στο blog. Πριν την οποιαδήποτε επένδυση, θα πρέπει να κατανοήσεις εάν ταιριάζει με τις συγκεκριμένες δυνατότητές σου και να ζητήσεις συμβουλή από τον προσωπικό σου χρηματοοικονομικό ή επενδυτικό σύμβουλο. Κάποιες από τις μετοχές που αναφέρονται σ' αυτό το blog ενδέχεται να υπάρχουν στο χαρτοφυλάκιό μου.
Subscribe to:
Posts (Atom)
