“Πριν
από ενάμισι χρόνο, ο θόρυβος από τις μηχανές ήταν τόσο εκκωφαντικός που
έπρεπε να φωνάζουμε για να ακουστούμε” λέει στους ΝΥ Τimes ο ιδιοκτήτης
ενός εργοστασίου επεξεργασίας ξύλου στην Ιταλία. Τώρα όμως οι
παραγγελίες έχουν στραγγίξει και οι μηχανές είναι σβηστές, όπως σβηστή
παραμένει και η μηχανή της οικονομίας.
Από τότε που άρχισε να εφαρμόζεται το πρόγραμμα λιτότητας, η ιταλική οικονομία έχει βυθιστεί στη χειρότερη ύφεση ευρισκόμενη πλέον ανάμεσα στις πλέον δοκιμαζόμενες από την κρίση χώρες της ευρωζώνης.
Οι επιχειρήσεις στενάζουν στην κυριολεξία και σε σύνολο έξι εκατομμυρίων αυτές που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οι μικρές και οι μικρομεσαίες που αποτελούν τη ραχοκοκολαιά της ιταλικής οικονομίας που ανέρχεται σε 2 τρισ. δολάρια.
Οι οικονομολόγοι εκφράζουν φόβους ότι τα λουκέτα θα αυξάνονται επικίνδυνα όσο η χώρα δεν αποκτά κυβέρνηση. Το ίδιο λένε και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες
Με την ΕΕ να αποτελεί αυτή τη στιγμή τον βασικότερο εμπορικό εταίρο των ΗΠΑ, τα προβλήματα της Ιταλίας – και των υπόλοιπων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου – γίνονται αισθητά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
"Αυτό καταδεικνύει την πιθανότητα η Ιταλία να γνωρίσει μια δεκαετία ισχνής ανάπτυξης, αντίστοιχη με αυτή που γνώρισε η Ιαπωνία”, λέει ο Kenneth S. Rogoff, καθηγητής στο Χάρβαρντ και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ. “Και εγείρονται επώδυνα ερωτήματα σχετικά με την μακροπρόθεσμη σταθερότητα στην ανάπτυξη του συνόλου της ευρωζώνης”.
Το πολιτικό κενό της Ιταλίας μπορεί να μην επηρεάσει άμεσα τις διεθνείς αγορές, λέει ο κ. Rogoff, αλλά αυξάνονται οι πιθανότητες της κλιμάκωσης της κρίσης που θα δυσκόλευε τους Ευρωπαίους ηγέτες να κλείσουν συμφωνίες στην προσπάθειά τους να σταθεροποιήσουν την εικόνα της Ευρώπης μακροπρόθεσμα”, αναφέρει το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η οικονομία της Ιταλίας, μια εκ των μεγαλύτερων της Ευρώπης είχε ετήσια ανάπτυξη μόλις 1% κατά την τελευταία δεκαετία, ενώ στις πληγές της συγκαταλέγονται η γραφειοκρατία, οι ασφυκτικοί κανονισμοί στην αγορά εργασίας και η ανικανότητά της να είναι ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά.
Και αυτή η εικόνα έγινε χειρότερη τον τελευταίο χρόνο λόγω της αύξησης της φορολογίας και της μείωσης των δαπανών, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της οικονομίας κατά 2,4% το 2012.
Ο κίνδυνος για την Ιταλία έγκειται στο ότι μπορεί να βυθιστεί – μετά την ύφεση – και στην ακυβερνησία. Πολλοί επιχειρηματίες σαν τον ιδιοκτήτη του εργοστασίου που επικαλούνται οι NY Times, απογοητευμένοι από τη διάβρωση που γνώρισε η ιταλική οικονομία υπό την πρωθυπουργία του Mario Monti, επέλεξαν αυτή τη φορά να ρίξουν ψήφο “αντισυστημική”, ήτοι “Κίνημα των 5 Αστέρων” και Grillo. Ακόμη κι αν υποψιάζονταν ότι η ψήφος τους αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα πολιτικό χάος.
Από τότε που άρχισε να εφαρμόζεται το πρόγραμμα λιτότητας, η ιταλική οικονομία έχει βυθιστεί στη χειρότερη ύφεση ευρισκόμενη πλέον ανάμεσα στις πλέον δοκιμαζόμενες από την κρίση χώρες της ευρωζώνης.
Οι επιχειρήσεις στενάζουν στην κυριολεξία και σε σύνολο έξι εκατομμυρίων αυτές που έχουν πληγεί περισσότερο είναι οι μικρές και οι μικρομεσαίες που αποτελούν τη ραχοκοκολαιά της ιταλικής οικονομίας που ανέρχεται σε 2 τρισ. δολάρια.
Οι οικονομολόγοι εκφράζουν φόβους ότι τα λουκέτα θα αυξάνονται επικίνδυνα όσο η χώρα δεν αποκτά κυβέρνηση. Το ίδιο λένε και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες
Με την ΕΕ να αποτελεί αυτή τη στιγμή τον βασικότερο εμπορικό εταίρο των ΗΠΑ, τα προβλήματα της Ιταλίας – και των υπόλοιπων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου – γίνονται αισθητά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
"Αυτό καταδεικνύει την πιθανότητα η Ιταλία να γνωρίσει μια δεκαετία ισχνής ανάπτυξης, αντίστοιχη με αυτή που γνώρισε η Ιαπωνία”, λέει ο Kenneth S. Rogoff, καθηγητής στο Χάρβαρντ και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ. “Και εγείρονται επώδυνα ερωτήματα σχετικά με την μακροπρόθεσμη σταθερότητα στην ανάπτυξη του συνόλου της ευρωζώνης”.
Το πολιτικό κενό της Ιταλίας μπορεί να μην επηρεάσει άμεσα τις διεθνείς αγορές, λέει ο κ. Rogoff, αλλά αυξάνονται οι πιθανότητες της κλιμάκωσης της κρίσης που θα δυσκόλευε τους Ευρωπαίους ηγέτες να κλείσουν συμφωνίες στην προσπάθειά τους να σταθεροποιήσουν την εικόνα της Ευρώπης μακροπρόθεσμα”, αναφέρει το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η οικονομία της Ιταλίας, μια εκ των μεγαλύτερων της Ευρώπης είχε ετήσια ανάπτυξη μόλις 1% κατά την τελευταία δεκαετία, ενώ στις πληγές της συγκαταλέγονται η γραφειοκρατία, οι ασφυκτικοί κανονισμοί στην αγορά εργασίας και η ανικανότητά της να είναι ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά.
Και αυτή η εικόνα έγινε χειρότερη τον τελευταίο χρόνο λόγω της αύξησης της φορολογίας και της μείωσης των δαπανών, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της οικονομίας κατά 2,4% το 2012.
Ο κίνδυνος για την Ιταλία έγκειται στο ότι μπορεί να βυθιστεί – μετά την ύφεση – και στην ακυβερνησία. Πολλοί επιχειρηματίες σαν τον ιδιοκτήτη του εργοστασίου που επικαλούνται οι NY Times, απογοητευμένοι από τη διάβρωση που γνώρισε η ιταλική οικονομία υπό την πρωθυπουργία του Mario Monti, επέλεξαν αυτή τη φορά να ρίξουν ψήφο “αντισυστημική”, ήτοι “Κίνημα των 5 Αστέρων” και Grillo. Ακόμη κι αν υποψιάζονταν ότι η ψήφος τους αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα πολιτικό χάος.
No comments:
Post a Comment