ΦΠΑ εστίασης: δεύτερες σκέψεις [Waterloo]

Η μείωση φόρων ήρθε στην ατζέντα με επίκεντρο τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. 

Σε πρόσφατο ποστ με τίτλο "Μείωση Τιμών" αναλύθηκε διεξοδικά η περίπτωση μιας επιτυχημένης μείωσης τιμών μαζί με το ενδεχόμενο διάχυσης της μείωσης αυτής σε μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας, πλέον ως "ψυχολογία".

Ας δούμε όμως και διαφορετικές εκτιμήσεις.

Γερμανική παγίδα με τον φόρο εστίασης;
Δεύτερες σκέψεις κάνουν τώρα στο υπουργείο Oικονομικών για την υπόθεση της μείωσης του φόρου εστίασης και το…τελικό πρόσημο που θα φέρει στο λογαριασμό των εσόδων. Αξιωματούχος στη πλατεία Συντάγματος, εκμυστηρεύτηκε σε υπηρεσιακά στελέχη ότι μπορεί «να πληρώσουμε ακριβά αυτή την εμμονή» γιατί το μοντέλο θα αποδειχθεί πιλοτικό μεν, αλλά όχι για περαιτέρω μείωση των έμμεσων φόρων.
«Σε αύξηση, θα οδηγηθούμε, να μου θυμηθείτε και σε επανάληψη της παραφιλολογίας περί Ελλήνων φοροφυγάδων, αδιόρθωτων και ακαμάτηδων που έχουν πολύ φορολογικό λίπος ακόμη να κάψουν…», έλεγε σχεδόν απελπισμένο το κυβερνητικό διαβλέποντας γερμανική υστεροβουλία…
Σύμφωνα με πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, το ελληνικό αίτημα διαβιβάστηκε προσωπικά από τον Αντώνη Σαμαρά στην κυρία Μέρκελ και η τελευταία το έκανε δεκτό προσωρινά, υπό τον όρο ότι το μετρήσιμο αποτέλεσμα θα είναι θετικό στο τέλος του έτους.
Στο υπουργείο Oικονομικών, θεωρούν ότι καταμεσίς του καλοκαιριού είναι μάλλον απίθανο να μειωθούν οι τιμές στους καφέδες και τα φαγητά, με αποτέλεσμα στο τέλος Δεκεμβρίου το ταμείο να είναι …μείον. Και κάνουν λόγο για παγίδα του Βερολίνου στον πρωθυπουργό ο οποίος παρότι προειδοποίησε το εκλογικό σώμα ότι το μέτρο είναι δοκιμαστικό και μπορεί να ανασταλεί, θα δυσκολευτεί να παραδεχτεί την αποτυχία.
Το ωραίο πάντως είναι ότι στην συγκυβέρνηση δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτα. Πανηγυρίζουν ότι γύρισε το κλίμα και πιστώνονται ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος την πρώτη νίκη την διαπραγμάτευση με την Τρόικα… Ας ελπίσουμε ότι τον Δεκέμβριο που θα σφίξουν τα γάλατα θα βρούν κάτι εξίσου ευρηματικό για να εξηγήσουν στο κόσμο τα ανεξήγητα.

Η εξαγγελία μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση
Του Κώστα Καλλίτση
Στη Φινλανδία θεωρείται αυτονόητο ότι οι επιχειρήσεις αποδίδουν τον ΦΠΑ, οι αγορές δουλεύουν με κανόνες, η επιχειρηματικότητα δρα σε ανταγωνιστικό περιβάλλον - δεν είναι φοβική. Η Φινλανδία, λοιπόν, προ 3ετίας αποφάσισε να μειώσει τον ΦΠΑ στην εστίαση, από το 22% στο 13% με αρχή την 1η Ιουλίου 2010. Το επόμενο εξάμηνο, οι οικονομολόγοι J. Harju, του University College του Λονδίνου, και T. Kosonen, του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, ερεύνησαν την επίπτωση της μείωσης του ΦΠΑ στις τιμές καταναλωτή. Βρήκαν ότι ενώ οι τιμές θα έπρεπε να είχαν μειωθεί 7,4% αν περνούσε σε αυτές ολόκληρη η μείωση του ΦΠΑ, στην πράξη μειώθηκαν μόνο 2,1%. Κι αυτό οφειλόταν, κυρίως, στη μείωση τιμών που έκαναν μεγάλες αλυσίδες εστίασης, όχι οι μικρές, ανεξάρτητες μικρές μονάδες. Γενικά, στις τιμές εστίασης πέρασε λιγότερο από το 1/3 της μείωσης του ΦΠΑ, σε μέσο όρο.
Αυτά ήταν τα αποτελέσματα σε μια «κανονική» χώρα. Ποια θα είναι στην Ελλάδα;
Δεν πιστεύω ότι οι τιμές θα μειωθούν εξαιτίας μιας μείωσης του συντελεστή ΦΠΑ. Καταρχήν, η μείωση λίγο αφορά τις μονάδες που φέρνουν τουρίστες με συμφωνίες «all inclusive», για τις οποίες πρακτικά ισχύει ΦΠΑ 6% μόνο. Αφορά κυρίως τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις. Αν θα συμπιεστούν οι τιμές ή αποσυμπιεστεί το (ήδη συρρικνωμένο...) εισόδημα αυτών των επιχειρήσεων, στις σημερινές συνθήκες δεν εξαρτάται από αυτήν καθαυτή την αλλαγή του ΦΠΑ αλλά από τα εξής δύο: Αν μειώνεται το λειτουργικό κόστος πλην μισθών (ΔΕΗ, καύσιμα κ.λπ.) και αν μπαίνουν πελάτες ή όχι. Με δεδομένο ότι τα κόστη είναι βαριά, αν μπαίνουν πελάτες δεν θα πέσουν άλλο οι τιμές. Αν δεν μπαίνουν, οι τιμές θα πέφτουν όσο αντέχει κάθε επιχείρηση. Ανεξαρτήτως μικρών αλλαγών ΦΠΑ.
Η μείωση του ΦΠΑ, όμως, μπορεί να επιδράσει στα φορολογικά έσοδα. Τα οποία θα μειωθούν, αν δεν αντισταθμιστεί η μείωση του ΦΠΑ από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Για να συμβεί το δεύτερο, θα χρειαστούμε μεγάλη εύνοια της τύχης. Γιατί μόνο εξαιρετική τύχη θα μπορούσε να περιορίσει τη φοροδιαφυγή, αντισταθμίζοντας τις αρνητικές συνέπειες της διάλυσης των εφοριών, που προκάλεσαν (α) οι ισοπεδωτικές περικοπές μισθών και (β) οι αναξιοκρατικές αναδείξεις σε καίριες θέσεις συντοπιτών και λοιπών πελατών, που προνοητικά έγιναν πριν αυτονομηθεί η Γενική Γραμματεία Εσόδων.
Αν, όμως, δεν πάνε καλά τα φορολογικά έσοδα, ο συντελεστής ΦΠΑ θα επανέλθει στο 23%, τέλη 2013.
Πώς αποφάσισαν να αναλάβουν το υψηλό ρίσκο (αν δεν πάνε καλά τα έσοδα…) να επαναφέρουν τον ΦΠΑ στο 23% στον «κολασμένο» χειμώνα που έρχεται; Και με ποια οικονομική λογική, αντί άλλης δράσης υπέρ συνολικά της οικονομίας είτε ασθενών κοινωνικών ομάδων, προκρίθηκε η εξαγγελία της κατ’ εξαίρεση προνομιακής μεταχείρισης ενός επαγγελματικού κλάδου; Μην αναζητείτε οικονομική λογική. Πρόκειται για έναρξη προεκλογικής δράσης, με στοχευμένες επικοινωνιακές ενέργειες. Πρώτη, ο ΦΠΑ στην εστίαση, με στόχο 300 χιλιάδες απασχολούμενους και τις οικογένειές τους. Δεύτερη, η προνομιακή ρύθμιση για τα αυθαίρετα. Επονται άλλες.

Έχοντας τις παραπάνω εκτιμήσεις για το τι ακριβώς μπορεί να περιμένει κάποιος από τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, μπορούμε να κάνουμε ταμείο.

Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της μείωσης, έχουμε συγκεκριμένο νικητή, ο οποίος δεν είναι άλλος από τη τρόικα!

Είτε θα έχουμε επιτυχημένο παράδειγμα αυξήσεων κρατικών εσόδων με ευρύτερη ψυχολογία "μείωσης τιμών" στην οικονομία, με συνέπεια να αποδίδει το σχέδιο.

Είτε θα έχουμε ένα πολύ πετυχημένο άλλοθι για επιπλέον μέτρα, με επιπλέον κατηγορίες για τους "Έλληνες του δε πληρώνω".

Νομίζω ότι η κατάλληλη λέξη για να χαρακτηρίσει τη κυβερνητική θέση είναι "Βατερλώ".

Μετά τη ήττα του Ναπολέοντα οι σύμμαχοι απομονώνουν τη Γαλλία και χωρίζουν την Ευρώπη σε τρεις ζώνες επιρροής, την αυστριακή, την πρωσική και την ρωσική, ενώ η Μεγάλη Βρετανία ισχυροποιεί την αποικιακή της αυτοκρατορία.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/155#ixzz2ZlFmAdNc

Shiller: Bubbles Forever

You might think that we have been living in a post-bubble world since the collapse in 2006 of the biggest-ever worldwide real-estate bubble and the end of a major worldwide stock-market bubble the following year. But talk of bubbles keeps reappearing – new or continuing housing bubbles in many countries, a new global stock-market bubble, a long-term bond-market bubble in the United States and other countries, an oil-price bubble, a gold bubble, and so on.


Nevertheless, I was not expecting a bubble story when I visited Colombia last month. But, once again, people there told me about an ongoing real-estate bubble, and my driver showed me around the seaside resort town of Cartagena, pointing out, with a tone of amazement, several homes that had recently sold for millions of dollars.

The Banco de la República, Colombia’s central bank, maintains a home price index for three main cities – Bogotá, Medellín, and Cali. The index has risen 69% in real (inflation-adjusted) terms since 2004, with most of the increase coming after 2007. That rate of price growth recalls the US experience, with the S&P/Case-Shiller Ten-City Home Price Index for the US rising 131% in real terms from its bottom in 1997 to its peak in 2006.

This raises the question: just what is a speculative bubble? The Oxford English Dictionary defines a bubble as “anything fragile, unsubstantial, empty, or worthless; a deceptive show. From 17th c. onwards often applied to delusive commercial or financial schemes.” The problem is that words like “show” and “scheme” suggest a deliberate creation, rather than a widespread social phenomenon that is not directed by any impresario.

 Maybe the word bubble is used too carelessly.

 Eugene Fama certainly thinks so. Fama, the most important proponent of the “efficient markets hypothesis,” denies that bubbles exist. As he put it in a 2010 interview with John Cassidy for The New Yorker, “I don’t even know what a bubble means. These words have become popular. I don’t think they have any meaning.”

In the second edition of my book Irrational Exuberance, I tried to give a better definition of a bubble. A “speculative bubble,” I wrote then, is “a situation in which news of price increases spurs investor enthusiasm, which spreads by psychological contagion from person to person, in the process amplifying stories that might justify the price increase.” This attracts “a larger and larger class of investors, who, despite doubts about the real value of the investment, are drawn to it partly through envy of others’ successes and partly through a gambler’s excitement.”

That seems to be the core of the meaning of the word as it is most consistently used. Implicit in this definition is a suggestion about why it is so difficult for “smart money” to profit by betting against bubbles: the psychological contagion promotes a mindset that justifies the price increases, so that participation in the bubble might be called almost rational. But it is not rational.

The story in every country is different, reflecting its own news, which does not always jibe with news in other countries. For example, the current story in Colombia appears to be that the country’s government, now under the well-regarded management of President Juan Manuel Santos, has brought down inflation and interest rates to developed-country levels, while all but eliminating the threat posed by the FARC rebels, thereby injecting new vitality into the Colombian economy. That is a good enough story to drive a housing bubble.

Because bubbles are essentially social-psychological phenomena, they are, by their very nature, difficult to control. Regulatory action since the financial crisis might diminish bubbles in the future. But public fear of bubbles may also enhance psychological contagion, fueling even more self-fulfilling prophecies.

One problem with the word bubble is that it creates a mental picture of an expanding soap bubble, which is destined to pop suddenly and irrevocably. But speculative bubbles are not so easily ended; indeed, they may deflate somewhat, as the story changes, and then reflate.

It would seem more accurate to refer to these episodes as speculative epidemics. We know from influenza that a new epidemic can suddenly appear just as an older one is fading, if a new form of the virus appears, or if some environmental factor increases the contagion rate. Similarly, a new speculative bubble can appear anywhere if a new story about the economy appears, and if it has enough narrative strength to spark a new contagion of investor thinking.

This is what happened in the bull market of the 1920’s in the US, with the peak in 1929. We have distorted that history by thinking of bubbles as a period of dramatic price growth, followed by a sudden turning point and a major and definitive crash. In fact, a major boom in real stock prices in the US after “Black Tuesday” brought them halfway back to 1929 levels by 1930. This was followed by a second crash, another boom from 1932 to 1937, and a third crash.

Speculative bubbles do not end like a short story, novel, or play. There is no final denouement that brings all the strands of a narrative into an impressive final conclusion. In the real world, we never know when the story is over.

Robert J. Shiller is Professor of Economics at Yale University and the co-creator of the Case-Shiller Index of US house prices.

http://www.project-syndicate.org/commentary/the-never-ending-struggle-with-speculative-bubbles-by-robert-j--shiller

ο Νότος σε ...εικόνες

ΠΗΓΗ: SPIEGEL via cynical

Μια μόνο παρατήρηση για το πραγματικό κόστος εργασίας στην Ελλάδα: Ανάμεσα στο 2005 και 2009, παρατηρείται μείωση της τάξης του 5%. Αν δεν κάνω λάθος, οι υπέρμαχοι της λιτότητας μέχρι τώρα μιλούσανε για υπέρογκες αυξήσεις μισθών. Πού υπάρχει το λάθος; Για μετά το 2009, δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι.

μείωση τιμών

Στουρνάρας (14/7/2013) για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση:
"Το σκεπτικό μας είναι να εφαρμοστεί τους τελευταίους μήνες της φετινής χρονιάς σε πιλοτική βάση, και αν πετύχει, θα γίνει μόνιμο. Αντιλαμβάνεστε βέβαια ότι για να πετύχει το μέτρο, η μείωση του ΦΠΑ πρέπει να «περάσει» αμέσως στις τιμές, αλλιώς δεν θα υπάρξει τόνωση της κατανάλωσης που μπορεί να καλύψει την απώλεια εσόδων από τη μείωση του συντελεστή."

Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση έχει σχεδιαστεί να περάσει επικοινωνιακά ως μια υποχώρηση της τρόικας έναντι της κυβέρνησης, ως (πολυπόθητη) μείωση φόρων, ως το σημείο που αντιστρέφεται η οικονομική ύφεση μέσω της αύξησης της κατανάλωσης (που αναμένεται να τονώσει την ανάπτυξη).

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Πρόκειται για υποβοήθηση των αποτελεσμάτων της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Ο στόχος είναι η περαιτέρω μείωση των τιμών, οι οποίες εκφράζονται με τον πληθωρισμό.

Όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα είναι σχεδόν μηδενικός από τον Δεκέμβρη 2012 και αρνητικός από τον Απρίλιο και μετά (γράφημα, κάτω). Σε ορισμένες περιπτώσεις, επικρατούν απόψεις ότι κάτι που σήμερα κοστίζει €100 είναι δυνατόν να κοστίσει λιγότερο σε 12 μήνες από σήμερα. Παρατηρείται δηλαδή και "προσδοκία μείωσης τιμών" (και μισθών).

Μια μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, εφόσον η μείωση περάσει στις τιμές και υπάρξει σχετική ανταπόκριση (αύξηση κατανάλωσης), είναι βέβαιο ότι θα παρουσιαστούν πιέσεις και στις υπόλοιπες τιμές τροφίμων. Μια τέτοια διαδικασία (δύσκολη στην εφαρμογή και ιδιαίτερα δύσκολη στην αποτίμησή της σε σχετικά μικρό διάστημα 3-6 μηνών) θα οδηγήσει τις μετρήσεις του πληθωρισμού σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα, ενώ, είναι δυνατόν να εγκατασταθεί στην οικονομία μια γενικότερη ψυχολογία μείωσης τιμών. Δεν θα ήταν έκπληξη, εάν μια τέτοια διαδικασία ξεκινήσει, οι μετρήσεις αρνητικού πληθωρισμού να διαρκέσουν 18-30 μήνες.

Δεν έχει υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα των τελευταίων 70 ετών τέτοια ψυχολογία μείωσης τιμών, ο Έλληνας ήταν συνηθισμένος στην ακριβώς αντίθετη διαδικασία, αυτή της αύξησης των μισθών και του πληθωρισμού των τιμών στην οικονομία, έτσι ώστε ένας μισθωτός να επιζητεί κάθε χρόνο αύξηση από το αφεντικό του και το αφεντικό να αυξάνει τη χρέωση στους πελάτες του.

Επιπλέον κυβερνητικές παρεμβάσεις που έχουν εξαγγελθεί αλλά δεν έχουν υλοποιηθεί (πχ ο έλεγχος των ενδο-ομιλικών συναλλαγών και η διαμόρφωση των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών) θα πρέπει να αποτελούν μέρος του σχεδιασμού της οικονομικής πολιτικής, με ουσιαστικά απώτερο στόχο να μειωθούν οι τιμές των σούπερ μάρκετ. Οι περισσότεροι πολίτες / καταναλωτές θα ήθελαν να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος.

Μια τέτοια διαδικασία μείωσης τιμών όμως δεν αφήνει περιθώρια για αναπτυξιακές προοπτικές στην ευρύτερη οικονομία. Ακόμα και στην περίπτωση που αυξηθούν οι επενδύσεις στην Ελλάδα, αυτές θα κινούνται στα πλαίσια του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και αναμένεται να είναι εστιασμένες σε πολύ συγκεκριμένους κλάδους, είτε σε έργα οδοποιίας και συναφή που τονώνουν το ΑΕΠ αλλά δεν διαχέουν ιδιαίτερα την ανάπτυξη, είτε σε εξωγενείς κλάδους (τουρισμός, εξαγωγές). Τέτοιες προοπτικές δείχνει η ίδρυση Ταμείου Ανάπτυξης.

Οι 2+1 όροι από Γερμανούς για το Ταμείο Ανάπτυξης - Κενό ρευστότητας 15-18 δισ.

Δύο χρόνια μετά τις πρώτες επαφές και αφού χρειάσθηκαν 15 μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων η δημιουργία Ελληνικού Αναπτυξιακού Ταμείου (IfG), κατά το γερμανικό πρότυπο της KfW και υπό την οικονομική και τεχνική βοήθεια της, βρίσκεται στην τελική ευθεία.

Στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης ανέφεραν στο Euro2day ότι στις 18 Ιουλίου κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Schaeuble στην Αθήνα αναμένεται να υπογραφεί το MOU με την γερμανική πλευρά για τη δημιουργία του Ελληνικού Αναπτυξιακού Ταμείου η ίδρυση του οποίου τοποθετείται μέχρι το τέλος του χρόνου.

Η ελληνική πλευρά έχει αποδεχθεί το σύνολο σχεδόν των όρων που έχουν θέσει οι Γερμανοί και αφορούν στη δομή και στον τρόπο λειτουργίας του Ταμείου.

Ειδικότερα, το Ταμείο θα λειτουργεί σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ, θα έχει έδρα το Λουξεμβούργο και επομένως θα διέπεται από τοπικό δίκαιο και το μετοχικό του κεφάλαιο θα κινείται μεταξύ 0,5 με 1 δισ. ευρώ.

Ταυτόχρονα κατοχυρώνεται η επιλογή διεθνούς management team, ώστε να εξασφαλισθεί η λειτουργία του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και μακριά από πολιτικές παρεμβάσεις ενώ σύμφωνα με πληροφορίες η γερμανική πλευρά ζητά να προβλέπεται ρητά στο καταστατικό του η επίτευξη κερδοφορίας και απονομής αποδόσεων στους μετόχους του.

Το Ταμείο θα χρηματοδοτείται από τις εξής τρεις πηγές:

• Kεφάλαια από τα Διαρθρωτικά ταμεία και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων

• Άμεσες χρηματοδοτήσεις ή παροχή εγγυήσεων από αναπτυξιακές τράπεζες (π.χ. η γερμανική KfW και ο αντίστοιχος γαλλικός οργανισμός) και λήψη δανείων από διεθνείς επενδυτικούς οργανισμούς (π.χ. ΕΤΕπ).

•Kεφάλαια από ιδιώτες επενδυτές και τοπικά/διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα

Με τη σειρά του, δε, θα μπορεί να χρηματοδοτεί έργα υποδομών σε περιφερειακό επίπεδο και μικρομεσαίες επιχειρήσεις καθώς και επενδύσεις σε κλάδους που αποτελούν τους βασικούς πυλώνες του νέου οικονομικού μοντέλου της χώρας ( τουρισμός, ΑΠΕ). Το Ταμείο θα λειτουργεί ως «ομπρέλα» και θα διαθέτει από κάτω funds που θα επενδύουν στους παραπάνω τομείς.

Ο κάθε επενδυτής θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει σε πιο από τα funds θα συμμετάσχει βάζοντας κεφάλαια.

Ποιοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν

Μέχρις στιγμής θετικά αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να επενδύσουν στο Ταμείο Ανάπτυξης, φορείς όπως τα Ιδρύματα Ωνάση και Νιάρχου, ενώ έχουν ξεκινήσει επαφές με τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) καθώς και με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ).

Υπενθυμίζεται ότι ενδιαφέρον έχει επιδείξει και η κυβέρνηση του Κατάρ καθώς και η πρωτοβουλία Ελλήνων ομογενών (Hellenic Initiative), ενώ εντατικοποιούνται οι επαφές με ελληνικούς και διεθνείς επενδυτικούς φορείς προκειμένου να συμμετάσχουν στο Ταμείο.

Σύμφωνα με πληροφορίες επιχειρήσεις απο τους κλάδους των εξαγωγών, των υποδομών, του τουρισμού, της τεχνολογίας, της ενέργειας αλλά και ΜμΕ θα έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση.

Με τη δημιουργία του Ταμείου η Ελληνική κυβέρνηση άλλωστε όπως έχει ειπωθεί και από επίσημα χείλη προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της δυσκολίας άντλησης κεφαλαίων για τους τομείς της οικονομίας που έχουν το απαιτούμενο ειδικό βάρος και μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Σύμφωνα με το μέχρι στιγμής σχεδιασμό, το Ταμείο θα παράσχει κεφάλαια αλλά και υποστήριξη - εμπειρογνωμοσύνη στις ελληνικές επιχειρήσεις και θα στοχεύει στο να βελτιώσει τη επιλογή και την ολοκλήρωση των επενδυτικών τους σχεδίων.

Βέβαια αδιευκρίνιστο ακόμη παραμένει ποια θα είναι επακριβώς τα κριτήρια επιλογής των επιχειρήσεων που θα μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν από το ταμείο, ποιο θα είναι δηλαδή το προφίλ των επιχειρήσεων που θα έχουν πρόσβαση στα κεφάλαια τη στιγμή που το 90% των ελληνικών επιχειρήσεων είναι Μικρομεσαίες και πάνω από 7 στις 10 δεν είναι ενήμερες.

Κενό ρευστότητας 15-18 δισ. στην ελληνική οικονομία

Πρόσφατη μελέτη της OliverWyman για λογαριασμό του υπουργείου Ανάπτυξης προσδιόρισε το κενό ρευστότητας που υπάρχει στην πραγματική οικονομία στα 15 έως 18 δισ. ευρώ ετησίως.

Με απλά λόγια η OliverWyman λέει ότι για να πάρει μπροστά η μηχανή (οικονομία - επιχειρήσεις) χρειάζεται να καλυφθεί αυτή η "μαύρη" τρύπα, η οποία σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης δεν καλύπτεται ούτε και αν πέσουν μέσα σε μια ημέρα όλα τα κοινοτικά κονδύλια από το νέο ΕΣΠΑ που προορίζονται για την Ελλάδα.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι η ο Γερμανός υπουργός οικονομικών δεν αποκλείεται να συζητήσει με τον Γ. Στουρνάρα το θέμα ενός πιθανού χρηματοδοτικού κενού που ενδεχομένως προκύψει από το καλοκαίρι του 2014 και τους τρόπους αντιμετώπισής τους.

http://www.euro2day.gr/news/world/article/1117238/21-oroi-apo-germanoys-gia-to-tameio-anaptyxhs.html

_____________________________________

σχόλια:

1. μας παίρνουν (και) το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων - και καλό και κακό

2. αντιλαμβάνεται κάποιος πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα ως προς τα νέα δάνεια, εάν το "κενό ρευστότητας" είναι €15-18δισ.: όσα και να δωθούν (σε ποιους φερέγγυους;) είναι σταγόνα στον ωκεανό

γενικά:

διακρίνεται πλέον η έκταση της "επιτροπείας", είναι θέμα χρόνου η ελληνική οικονομία να πάρει μια μορφή "διευθυνόμενης νεοφιλελεύθερης οικονομίας", ένα πιο σωστό προσδιοριστικό από το γενικό "πειραματόζωο" και μάλλον νεότερο / εξελιγμένο από τον όρο "Διευθυνόμενος Καπιταλισμός"

Έρχεται τσουνάμι νέων ληξιπρόθεσμων (υπερβολές)

Οι δυσβάσταχτοι φόροι που καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες αλλά και αυτοί που καλούνται να πληρώσουν στο μέλλον, ενδέχεται να δημιουργήσει μια νέα γενιά ληξιπρόθεσμων οφειλών που ίσως φτάσει ή και ξεπεράσει τα 28 με 30 δισ. την επόμενη τριετία, αφού μόνο το το 2013 τα νέα χρέη που θα δημιουργηθούν εκτιμάται ότι θα ανέλθουν στα επίπεδα των 13 - 14 δισ. ευρώ.

Και αυτό γιατί αν στην φετινή δύσκολη χρόνια προστεθούν και τα παλιά χρέη που κληρονομεί χρόνο με το χρόνο ο προϋπολογισμός τότε οι οφειλές των πολιτών προς την εφορία εκτιμάται ότι θα αγγίξουν αν όχι να ξεπεράσουν τα 70 δισ. ευρώ. Και αυτό το ποσό αντιστοιχεί στο ένα τρίτο των δανείων των 206,9 δισ. ευρώ που έχει λάβει μέχρι στιγμής η χώρα μας από την τρόικα.

Πρόκειται για ένα νέο ρεκόρ μετά τα 55,8 δισ. ευρώ που αποτελεί το συνολικό ύψος των χρεών που είχαν συσσωρευτεί το 2012. Σε σχέση με το 2011, οι οφειλές είναι αυξημένες κατά 10,1%, καθ΄ ότι είχαν διαμορφωθεί στα 45 δισ. ευρώ.

Η έκρηξη αυτών των οφειλών θα προέλθει από πραγματική αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν στην έκτακτη φορολογία, τις εισφορές και τα χαράτσια του μνημονίου.

Τα 32,6 δισ. ευρώ που συνιστά το συνολικό πακέτο των παρεμβάσεων του Μεσοπρόθεσμου έως και το 2016, στο υπουργείο Οικονομικών εκτιμούν ότι ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς τους φόρους - έως και 40% - είναι αβέβαιο αν θα μπορέσει να εισπραχθεί τα επόμενα τρία χρόνια.

Μάλιστα, στον λογαριασμό αυτό δεν περιλαμβάνονται τα νέα μέτρα που πρόκειται να επιβληθούν για να καλυφθεί η φετινή «τρύπα» που εκτιμάται σε περίπου 2 δισ. ευρώ ή οι νέες επιβαρύνσεις που φέρνει από το 2014 o αναθεωρημένος κώδικας φορολογίας εισοδήματος ή το δημοσιονομικό κενό της διετίας 2014-2015.

Εάν συνυπολογιστούν και αυτοί οι παράμετροι τότε στο υπουργείο Οικονομικών θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα ποσό το οποίο αγγίζει τα 30 δισ. ευρώ ή το 15,8% του ΑΕΠ και το οποίο είναι εξαιρετικά πιθανό να εγγραφεί μαζί με τις υπόλοιπες ανείσπρακτες οφειλές του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σημερινό «φέσι» των φορολογουμένων και των υπολοίπων φυσικών προσώπων προς το κράτος φθάνει στα 59,1 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση κατά 3 δισ. ευρώ από την αρχή του χρόνου.

Βασικές κατηγορίες φόρων, όπως είναι ο ΦΠΑ που αποτελεί την ραχοκοκαλιά των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού, ο φόρος εισοδήματος, τα χαράτσια στην ακίνητη περιουσία, και τα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων, εκτιμάται από αρμόδια στελέχη ότι θα συνεχίσουν να τροφοδοτούν την δεξαμενή των ληξιπρόθεσμων.

Πάντως από το 2008 που τα σύννεφα της κρίσης άρχισαν να συσσωρεύονται απειλητικά πάνω από τον ελληνικό ουρανό, μέχρι και σήμερα, τα χρέη προς την εφορία έχουν αυξηθεί κατά 30 δισ. ευρώ.

Μόνο στη μνημονιακή τριετία 2010–2012 τα φέσια από τους φόρους και τα «χαράτσια» του προγράμματος προσαρμογής για τα οποία «τρέχει» ήδη ρύθμιση τμηματικής καταβολής, αυξήθηκαν κατά 20 δισ. ευρώ.

Η ανοδική πορεία των χρεών συνεχίστηκε και το 2012, με το ύψος των οφειλών να διαμορφώνεται στα 55,8 δισ. ευρώ στο τέλος Δεκεμβρίου.

Το «φέσι» των πολιτών θα ήταν πολύ υψηλότερο καθώς στο ποσό δεν περιλαμβάνονται διαγραφές χρεών ύψους 16,8 δισ. ευρώ που έχουν γίνει σε φόρους και τέλη από το 2003 μέχρι και το 2010.

Οι οφειλές διεγράφησαν είτε γιατί παρήλθε το δικαίωμα του Δημοσίου για την είσπραξη αυτών των φόρων είτε γιατί υπήρξε συμβιβασμός, είτε γιατί κάποια από αυτά τα χρέη κρίθηκαν ανεπίδεκτα είσπραξης.

http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1117329/erhetai-tsoynami-neon-lhxiprothesmon.html

___________________________________

το 2009 ο ΓΑΠ είπε το περίφημο "λεφτά υπάρχουν"

ήταν σε μια ομιλία του προεκλογικά, και στη συνέχεια του λόγου του μίλησε για "ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημοσίο" τις οποίες προσδιόρισε σε περίπου €37δισ

σήμερα είμαστε στα €56δισ., ήτοι αύξηση περίπου €20δισ

γράφει και για διαγραφές αλλά δεν είμαι σίγουρος εάν πρέπει να τις υπολογίσουμε

Tο μυστικό ραντεβού Σαμαρά - Γιούνκερ

Tο βράδυ της 10ης Ιουνίου ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είχε μυστικό δείπνο με τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στο εστιατόριο της Μεγάλης Βρετανίας στην Αθήνα.
Επισήμως το πρόγραμμα της επίσκεψης του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου ξεκινούσε την επόμενη μέρα, όμως, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το euro2day (και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση) ο κ. Σαμαράς είχε ζητήσει από τον κ. Γιούνκερ συνάντηση στην οποία βρίσκονταν μόνο οι δύο πρωθυπουργοί και οι δύο διπλωματικοί ακόλουθοί τους.
Σε αυτήν, η οποία διακόπηκε πολλές φορές από παρευρισκομένους του εστιατορίου που ζητούσαν αυτόγραφα από τον κ. Γιούνκερ, ο κ. Σαμαράς ανέλυσε τη μελλοντική στρατηγική του και ακόμα ζήτησε να μεσολαβήσει ο «αδελφός» του για να στηριχθεί η κυβέρνησή του από το Βερολίνο.
Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το euro2day, ο κ. Σαμαράς ενημέρωσε για την τελεσίδικη απόφασή του να κλείσει την ΕΡΤ την επόμενη μέρα, για τη δυσκολία της συγκυβέρνησης με τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, για την κοινωνία που βράζει λόγω των αλλεπάλληλων μέτρων λιτότητας και για την ανάγκη να υπάρξει άμεση ελάφρυνση του δημόσιου χρέους βάσει της απόφασης του eurogroup τον Νοέμβριο του 2012, για την οποία ο κ. Γιούνκερ θεωρείται «νονός».
Προ πάντων, όμως, ο Έλληνας πρωθυπουργός αποκάλυψε στον ομόλογό του ότι επιδίωξή του είναι να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, πιθανότατα αμέσως μετά την ελληνική προεδρία της Ε.Ε., το πρώτο εξάμηνο του 2014. Στόχος του, όπως ανέφερε, η θετική απόφαση για ελάφρυνση του χρέους εντός της προεδρίας, που κατά τον ίδιο θα φέρει την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Όπως είπε, οι εκτιμήσεις του είναι ότι η Ν.Δ. θα μπορούσε να κυβερνήσει μόνη της και χωρίς «αριστερά» βαρίδια, που, όπως ισχυρίστηκε, καθυστερούν τις τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Το μήνυμα ελήφθη από τον κ. Γιούνκερ, ο οποίος μετέφερε τις εντυπώσεις και τα σχέδια του Έλληνα πρωθυπουργού στο Βερολίνο.
Άλλωστε, στις 21 Αυγούστου 2012, το ταξίδι αστραπή του κ. Γιούνκερ στην Αθήνα και η ενημέρωση που έκανε τηλεφωνικώς στους Ολάντ και Μέρκελ ήταν και ο κύριος λόγος που ο Α. Σαμαράς έτυχε θερμής υποδοχής στο Παρίσι και στο Βερολίνο λίγα 24ωρα αργότερα.
Το μήνυμα τότε ήταν πως ο Έλληνας πρωθυπουργός «μπορεί» και πρέπει να στηριχθεί. Ο πάγος έλιωσε, όμως μια μικρή καχυποψία στο Βερολίνο για τις ελληνικές επιδιώξεις έχει παραμείνει.
Όπως γράψαμε την προηγούμενη Τρίτη πίσω από την άρνηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να συναινέσει σε μια επιπρόσθετη δανειακή δόση προς την Ελλάδα κρύβεται ο φόβος για πρόωρες εκλογές, που μπορεί να παγώσουν τις μεταρρυθμίσεις. Οι γερμανικές βλέψεις παραμένουν να επιστρέψει η χώρα μας έστω και μερικώς στις αγορές περι από το τέλος του 2014.
Όπως δήλωσε, άλλωστε, ο ίδιος ο Γιάννης Στουρνάρας, εάν λαμβάναμε την επιπλέον δόση, δεν θα είχαμε πρόβλημα χρηματοδότησης μέχρι τον Φεβρουάριο του 2014, γεγονός που φόβισε το Βερολίνο.
Για τους Γερμανούς, ο φόβος δεν κρύβεται μόνο σε πιθανές κρυφές βλέψεις του κ. Σαμαρά για ξαφνική προσφυγή στις κάλπες, αλλά κυρίως στο πώς θα αντιδράσει η ελληνική κοινωνία στα νέα μέτρα που έρχονται τον Οκτώβριο, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει τη διάσπαση της εύθραυστης συγκυβέρνησης.
Τόσο το ΥΠΟΙΚ όσο και το Μαξίμου γνωρίζουν πολύ καλά ότι η γενική αναθεώρηση του μνημονίου το φθινόπωρο θα φανερώσει κρυφά ελλείμματα και ήδη η τρόικα προειδοποίησε την ελληνική πλευρά να ετοιμάζεται για αναπροσαρμογές και νέα μέτρα.
Όσοι θεωρούν ότι μετά τις γερμανικές εκλογές το Βερολίνο θα χαλαρώσει ως προς την Ελλάδα και τη δημοσιονομική λιτότητα πλανώνται. Ήδη, υπογείως, οι Γερμανοί κινούνται ώστε να μπλοκάρουν οποιαδήποτε συζήτηση σκοπεύει να ανοίξει το ΔΝΤ για κούρεμα του χρέους.
Η Α. Μέρκελ, που ακόμα σκέφτεται να αποσυρθεί στα δύο χρόνια μετά την επανεκλογή της, ώστε να φύγει με τους όρους της, μάλλον δεν θα ήθελε να διαπραγματευθεί νέα ελληνική στήριξη.
Η χρηματοδότηση προς τη χώρα μας θα συνεχίσει να κινείται με το σταγονόμετρο, ενώ θα ζητούνται χαμηλοφώνως μεν, επιτακτικώς δε, νέα μέτρα για να καλυφθούν τα δημοσιονομικά και χρηματοδοτικά -κυρίως- κενά.
Επίσης, η Γερμανία ετοιμάζεται να προωθήσει το δικό της σχέδιο όπου το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων θα περάσει σε ιδιωτικά -και ξένα- χέρια.

 http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1116926/to-mystiko-rantevoy-samara-gioynker.html

Η λιτότητα ήταν η μόνη δυνατότητα για την Ελλάδα

Δεν είναι καλό μοντέλο για τη χώρα σας η Γερμανία, επειδή δεν έχετε βιομηχανική βάση

O Ντάνιελ Γκρος πιστεύει ακράδαντα στην οικονομική λογική. Γερμανός στην καταγωγή αλλά με θητεία στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, στο ΔΝΤ και στην επιτροπή Ντελόρ, ο διευθυντής του Centre for European Policy Studies ανήκει στη «συνομοταξία» των οικονομολόγων που υπηρετούν περισσότερο μια υπερεθνική ιδέα -τη νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων- παρά κάποια στενά εθνικά συμφέροντα. Μάλιστα στην ομιλία του την Τετάρτη στον πολυχώρο The Hub Events, οργανωμένη από το ΙΟΒΕ και το Ιδρυμα Konrad Adenauer, είπε ότι στο Βερολίνο τον θεωρούν «επικίνδυνο Ευρωπαίο».
Πριν από την ομιλία του, η «Κ» τον συνάντησε για να μάθει πώς βλέπει την εξέλιξη της ελληνικής και της ευρωπαϊκής κρίσης. Ορμώμενοι από ένα σχετικό πρόσφατο κείμενό του, ξεκινήσαμε ρωτώντας με ποιον τρόπο η Γερμανία είναι -και με ποιον τρόπο δεν είναι- μοντέλο για τις χειμαζόμενες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου καθώς προσπαθούν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
Ειδική περίπτωση
«Η Γερμανία σίγουρα δεν είναι καλό μοντέλο για την Ελλάδα, παρότι μπορεί να είναι για άλλες χώρες του Νότου», σημειώνει ο Γκρος. «Η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση, γιατί δεν έχει πραγματικά βιομηχανική βάση. Η ανάκαμψη της Γερμανίας βασίστηκε σε χαμηλούς μισθούς στη βιομηχανία και κάποια -όχι μεγάλη- αύξηση της παραγωγικότητας στις βιομηχανικές μονάδες. Δεν προήλθε δε από πολιτικές της κυβέρνησης, αλλά από συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, υπό έντονη πίεση από τους διεθνείς ανταγωνιστές της γερμανικής βιομηχανίας», εξηγεί. Αντίθετα, «η Ελλάδα πρέπει να ζήσει από τις υπηρεσίες και ο τομέας των υπηρεσιών στη Γερμανία» -εδώ ο συνομιλητής μας επιτρέπει στον εαυτό του έναν μικρό καγχασμό- «δεν φημίζεται για την παραγωγικότητά του».
Ωστόσο, υπάρχει, κατά τον Γκρος, μια πτυχή της γερμανικής οικονομικής πολιτικής που, αν την είχαν ακολουθήσει χώρες όπως η Ελλάδα, θα είχαν γλιτώσει τα χειρότερα. «Στις καλές εποχές, το γερμανικό πολιτικό σύστημα έδρασε αποτελεσματικά και μείωσε τις δημόσιες δαπάνες, ως ποσοστό του ΑΕΠ, από επίπεδα ελαφρώς πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης στις 7 μονάδες κάτω από τον μέσο όρο. Αυτό ήταν ζωτικής σημασίας».
Η συζήτηση φτάνει στην εποχή της κρίσης, και στο αναπόφευκτο ζήτημα: τη λιτότητα. Τον ρωτάμε αν πιστεύει ότι τα υπερβολικά αυστηρά προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής υπονομεύουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, καθώς περιορίζουν τη θετική επίδρασή τους στην οικονομία και τις συνδέουν, στο μυαλό των ψηφοφόρων, με περικοπές και πόνο. Τα γκριζογάλανα μάτια του Γκρος σπινθηρίζουν. Είναι φανερό ότι δεν έχει ιδιαίτερη υπομονή με τους επικριτές της λιτότητας. Η αίσθηση που αποπνέει είναι ότι τα επιχειρήματά τους είναι ανάξια απάντησης, καθώς στερούνται οικονομικής λογικής.
Φυσικό επακόλουθο
«Ο πραγματικός περιορισμός στα ελλείμματα ενός κράτους προκύπτει από τη διάθεση των πολιτών του κράτους αυτού να του δανείσουν. Αν αυτή η δυνατότητα είναι περιορισμένη, όπως στην Ελλάδα, η λιτότητα δεν είναι επιλογή - είναι φυσικό επακόλουθο της άρνησης των ξένων, των αγορών, να σε χρηματοδοτήσουν». Αν όμως τα δημοσιονομικά προγράμματα που επέβαλλαν οι επίσημοι δανειστές ήταν λιγότερο επιθετικά, δεν θα έδιναν περισσότερο χώρο για την επιτυχημένη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων; «Τουναντίον», απαντά ευθέως ο συνομιλητής μας, για να περάσει στην αγαπημένη του σύγκριση: μεταξύ του ευρωπαϊκού Νότου και των χωρών της Βαλτικής.
«Στην Εσθονία, για παράδειγμα», όπως το περιγράφει, «υπήρχαν υψηλοί δείκτες ανάπτυξης, χρηματοδοτούμενοι από ξένες τράπεζες. Μετά τη Lehman, η χώρα αντιμετώπισε πραγματική πιστωτική ασφυξία και η κυβέρνηση επέβαλε δημοσιονομικά μέτρα ύψους 7% του ΑΕΠ μέσα σε ένα έτος, με την ύφεση να φτάνει το 14%. Σε 18 μήνες, χωρίς να δημιουργηθεί νέο χρέος, η κρίση είχε παρέλθει». Πρόκειται για την πεμπτουσία της μεθόδου Γκρος: ότι είναι προτιμότερη μία «ρευστοποίηση των πάντων» που θα φέρει πολύ πόνο αλλά θα επιταχύνει την οικονομική ανάκαμψη, παρά μία μακρά καθίζηση, με πιο ελεγχόμενα ποσοστά ύφεσης αλλά και πιο ασθενή κίνητρα για την αναδιάρθρωση της οικονομίας. Είναι μια θέση με ισχυρή (όχι πάντως ακλόνητη) οικονομική λογική. Κατά πόσο είναι πολιτικά εφικτή ή ηθικά επιθυμητή είναι ένα άλλο ζήτημα.
 
Προς το παρόν, όσο περισσότεροι άνεργοι τόσο το καλύτερο
Προ τριών ετών, ο Πολ Κρούγκμαν είχε παρατηρήσει στο blog του: «Στις μέρες μας, σχετικά λίγοι οικονομολόγοι είναι διατεθειμένοι να δηλώσουν ευθέως ότι θεωρούν την επίμονα υψηλή ανεργία ως κάτι καλό». Ενας από αυτούς είναι ο Ντάνιελ Γκρος.
«Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, με υψηλό εξωτερικό χρέος και μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, απαιτείται η ανακατανομή των οικονομικών πόρων από τον τομέα των μη εμπορεύσιμων στα εμπορεύσιμα, στις εξαγωγές. Αυτή η αλλαγή δεν γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού από την κυβέρνηση. Γίνεται όταν οι άνθρωποι χρεοκοπούν, απελπίζονται και αναζητούν κάτι καινούργιο που θα τους αποφέρει ένα εισόδημα», παρατηρεί ο Γερμανός οικονομολόγος. Αρα -τον ρωτάμε- δεν υπήρχε άλλη επιλογή για την Ελλάδα για να αλλάξει το παραγωγικό της μοντέλο εκτός από την οικονομική καταστροφή, με τις στρατιές των ανέργων;
«Θα γίνω πολύ αντιπαθής: προς το παρόν, όσο περισσότεροι άνεργοι τόσο το καλύτερο», απαντά. «Υπερβολικά πολλοί εξακολουθούν να απασχολούνται σε μη εξαγωγικούς κλάδους και άρα δεν βοηθούν στην έξοδο από την κρίση». Μάλιστα, για τον κ. Γκρος, αν υπάρχει κάποιο όφελος από τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα, είναι ακριβώς ότι αυξάνει την ανεργία. Οπως εξηγεί, σε μια χώρα με μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις και χωρίς ευελιξία στην αγορά εργασίας, όπως ήταν μέχρι πρόσφατα η Ισπανία, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων μπορεί να συμβάλει ουσιωδώς στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας και στην προσέλκυση επενδύσεων. Στην Ελλάδα, «όπου η τυπική νομοθεσία για τα εργασιακά δεν είχε και τόση σημασία», η αγορά εργασίας «δεν ήταν το κεντρικό πρόβλημα». Ωστόσο, όπως παρατηρεί, η απελευθέρωσή της «δεν κάνει κακό», καθώς δημιουργεί τις συνθήκες εκείνες -τη ρευστοποίηση του υφιστάμενου μοντέλου- που θα επιτρέψουν την ανάκαμψη σε νέες βάσεις. Λίγη ώρα αργότερα, στην ομιλία του ενώπιον νυν και πρώην στελεχών του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ο Ντ. Γκρος θα τόνιζε ότι η έκθεση των ελληνικών τραπεζών σε εταιρείες που ανήκουν στον τομέα των μη εμπορεύσιμων και η απροθυμία τους να καταγράψουν τις ζημίες από τα δάνεια στις εταιρείες αυτές αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την ανάκαμψη. Μάλιστα, όπως παρατήρησε, προξενώντας τη δυσαρέσκεια του ακροατηρίου του, αν οι τράπεζες βρίσκονταν σε ξένα χέρια, η αναγκαία αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού δανεισμού θα προχωρούσε πιο γρήγορα.
 
Οι μικροί καταθέτες στον Νότο δεν χρειάζεται να νιώθουν ανασφαλείς
Μεγάλο μέρος της συζήτησης επικεντρώθηκε στις τράπεζες της Ευρώπης, η αδυναμία των οποίων -και ο στρουθοκαμηλισμός των ευρωπαϊκών αρχών σε σχέση με αυτή την αδυναμία- είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τη μεγάλη υφεση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ζητήσαμε από τον κ. Γκρος να συγκρίνει την αδράνεια της Ε.Ε. με την αποτελεσματική πυροσβεστική δράση των αμερικανικών αρχών μετά την πτώχευση της Lehman Brothers.
«Οι Αμερικανοί, κατά μία έννοια, στάθηκαν τυχεροί. Αφησαν μια τράπεζα να καταρρεύσει, είδαν το χάος που επακολούθησε και ύστερα επενέβησαν πολύ αυστηρά στις τράπεζές τους», εξηγεί ο συνομιλητής μας. «Στην Ευρώπη, το μάθημα που αντλήσαμε ήταν ότι καμία τράπεζα δεν πρέπει να αφεθεί να χρεοκοπήσει. Κοιτώντας πίσω, πιστεύω ότι ήταν εσφαλμένη απόφαση». Κατά την άποψή του, μια μεγαλύτερη διάθεση να καταγραφούν οι ζημίες των τραπεζών θα είχε οδηγήσει μεν σε πιο οξεία ύφεση, αλλά θα ήταν πιο σύντομης διάρκειας.
Αφού μας αναλύει συνοπτικά τις άφρονες επιλογές των γερμανικών Landesbank, ειδικότερα στην αμερικανική αγορά subprime, πάντα με την ασφάλεια που παρέχουν οι εγγυήσεις του γερμανικού Δημοσίου, περνάμε στην τρέχουσα συγκυρία. «Η ανθεκτικότητα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος εξαρτάται από την ανθεκτικότητα του πιο αδύναμου μέρους», παρατηρεί ο κ. Γκρος. «Με όποιον υπουργό Οικονομικών και να μιλήσεις, θα σου πει ότι το τραπεζικό σύστημα στη χώρα του είναι μια χαρά και ότι το πρόβλημα είναι αλλού. Αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα συλλογικής δράσης».
Εκεί εντοπίζεται και η αδυναμία της τραπεζικής ένωσης, όπως διαμορφώνεται – ότι οι εθνικές αρχές δεν είναι διατεθειμένες να παραχωρήσουν τη δικαιοδοσία τους επί των τραπεζών τους σε έναν υπερεθνικό ρυθμιστή. «Ακριβώς. Αυτό θα αλλάξει, αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς – υπερβολικά αργούς για να βοηθήσει στην τρέχουσα κρίση».
Αναγκαία συνθήκη για μια ουσιώδη τραπεζική ένωση, κατά τη γνώμη των περισσότερων ειδικών, είναι κάποια μορφή πανευρωπαϊκής εγγύησης καταθέσεων. Η εκτίμηση του κ. Γκρος είναι ότι «θα ξεκινήσουν χωρίς την κοινή εγγύηση των καταθέσεων, αλλά αργότερα θα προστεθεί κι αυτή» στο θεσμικό πλαίσιο. Ο διευθυντής του CEPS έχει μάλιστα υποβάλει συγκεκριμένη πρόταση για τον τρόπο εφαρμογής της εγγύησης. «Η ιδέα μου είναι πολύ απλή: θα υπάρχουν εθνικά ταμεία, αλλά τα ταμεία αυτά θα πρέπει να αντασφαλιστούν έναντι ενδεχόμενων μεγάλων κινδύνων», μας λέει. Ο αντασφαλιστικός οργανισμός που θα παρέχει τη δεύτερου επιπέδου εγγύηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος μπορεί να υπαχθεί στον ESM ή σε κάποιο άλλο σώμα, εξηγεί ο κ. Γκρος, ο οποίος εμφανίζεται αρκετά αισιόδοξος ότι η πρότασή του έχει σοβαρές προοπτικές υλοποίησης.
 
Ενωση μεταβιβάσεων
Μιλώντας για τις τράπεζες, δεν μπορούσαμε να αγνοήσουμε τον νέο όρο που έχει περάσει στην καθομιλουμένη και έχει απλώσει ένα πέπλο ανησυχίας στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, μετά τα γεγονότα της Κύπρου: το bail-in. Η νέα προσέγγιση απέναντι στις προβληματικές τράπεζες, ισχυρίζονται πολλοί, βαθαίνει το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, δίνοντας κίνητρο στους καταθέτες στην Ελλάδα και την Ισπανία να μεταφέρουν τα χρήματά τους σε πιο ασφαλείς προορισμούς, όπως η Γερμανία. «Οι μικροί καταθέτες στον Νότο δεν χρειάζεται να νιώθουν ανασφαλείς», σημειώνει ο κ. Γκρος. «Οι μεγάλοι καταθέτες πρέπει να νιώθουν ανασφαλείς αλλά, μετά την Κύπρο, δεν έχουν μείνει και πολλοί. Αρα δεν ανησυχώ ιδιαίτερα για φυγή κεφαλαίων από τον Νότο».
Το χάσμα Βορρά - Νότου, φυσικά, δεν είναι μόνο τραπεζικό, αλλά και πολιτικό. Προς το τέλος της κουβέντας μας, ρωτήσαμε τον κ. Γκρος αν, πέρα από και παρά τις επώδυνες προσπάθειες των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας να μειώσουν τα δημοσιονομικά και εμπορικά τους ελλείμματα, μπορεί να επιβιώσει το ευρώ χωρίς κάποιου είδους ένωση μεταβιβάσεων. «Είναι η λάθος ερώτηση», απαντά. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των ΗΠΑ, λέει ότι οι ομοσπονδιακές μεταβιβάσεις εκεί καλύπτουν μόνο το 10% των απωλειών εισοδήματος που προκύπτουν από ένα ξαφνικό οικονομικό σοκ. Με άλλα λόγια, όπως εξηγεί, αν υπήρχε στην Ευρώπη ένωση μεταβιβάσεων αντίστοιχη της αμερικανικής, οι απώλειες εισοδημάτων στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κρίσης θα ήταν μικρότερες μόνο κατά 1/10 σε σχέση με αυτές που σημειώθηκαν.
Το μήνυμα είναι σαφές: μια ένωση μεταβιβάσεων θα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, ένα σχετικά ανίσχυρο παυσίπονο. Και όπως μας δόθηκε να καταλάβουμε από τη γενικότερη ροή της συζήτησης, ο πόνος έχει τις οικονομικές του «χρήσεις».
 
Η συνάντηση
Συναντηθήκαμε με τον Ντάνιελ Γκρος στο ξενοδοχείο Divani Caravel στο κέντρο της Αθήνας, ώρα απογευματινή. Εκείνος παρήγγειλε λαχανικά στη σχάρα και μία Coca-Cola, εγώ τοστ και ελληνικό καφέ (μέτριο). Ο λογαριασμός ανήλθε στα 34,50 ευρώ.
 
Oι σταθμοί του
1955
Γεννιέται στο Βισμπάντεν της Γερμανίας.
1980-84
Λαμβάνει μεταπτυχιακό και διδακτορικό στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
1983-86
Εργάζεται ως οικονομολόγος στο ευρωπαϊκό τμήμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
1986
Γίνεται μέλος του Κέντρου Σπουδών για την Ευρωπαϊκή Πολιτική (CEPS). Τα βασικά ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι η ευρωπαϊκή νομισματική ενοποίηση και η μετάβαση της Ανατολικής Ευρώπης στην οικονομία της αγοράς.
1988-90
Σύμβουλος νομισματικών υποθέσεων στην επιτροπή Ντελόρ, όπου συμμετείχε στον σχεδιασμό της ΟΝΕ.
2000
Διορίζεται διευθυντής του CEPS.
2001-3
Μέλος του γαλλικού Συμβουλίου Οικονομικής Ανάλυσης, που συμβουλεύει τον πρωθυπουργό της Γαλλίας. Εχει επίσης συμβουλεύσει τις κυβερνήσεις της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Τσεχίας, της Βουλγαρίας και του Μαυροβουνίου.
2005
Διορίζεται αντιπρόεδρος της Eurizon Capital Asset Management.
2009
Διορίζεται μέλος του εποπτικού συμβουλίου της Κεντρικής Τράπεζας της Ισλανδίας. Παράλληλα, είναι σήμερα σύμβουλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής και μέλος της Ομάδας Euro 50 επιφανών Ευρωπαίων οικονομολόγων.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100024_14/07/2013_526736

_______________________________________________

η συνέντευξη αυτή πρέπει να διαβαστεί από όλους - μαζί με μια προηγούμενη ανάρτηση
εκτός από απόψεις που μπορεί να χαρακτηρίζονται προοδευτικές, έχουμε και υπερσυντηρητικές, εκφραζόμενες από τον ίδιο άνθρωπο
τουλάχιστον ο Γκρος διατηρεί μια συνολική λογική

ας σημειώσω εδώ κάτι σημαντικό:
τι λέει ο Γκρος:
"Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, με υψηλό εξωτερικό χρέος και μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, απαιτείται η ανακατανομή των οικονομικών πόρων από τον τομέα των μη εμπορεύσιμων στα εμπορεύσιμα, στις εξαγωγές. Αυτή η αλλαγή δεν γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού από την κυβέρνηση. Γίνεται όταν οι άνθρωποι χρεοκοπούν, απελπίζονται και αναζητούν κάτι καινούργιο που θα τους αποφέρει ένα εισόδημα"

η λογική αυτή έχει και μία διαφορετική διάσταση, η οποία όμως φτάνει στο ίδιο (επιθυμητό) αποτέλεσμα
αντί να έχουμε εσωτερική χρεοκοπία, μπορούμε να έχουμε εξωτερική χρεοκοπία, δηλαδή έναντι των αλλοδαπών / ξένων
ο μηχανισμός θα παρέμενε ο ίδιος "όταν οι άνθρωποι χρεοκοπούν, απελπίζονται και αναζητούν κάτι καινούργιο που θα τους αποφέρει ένα εισόδημα", η διαφορά θα ήταν μόνο "έναντι ποιού θα κηρυσσόταν η στάση πληρωμών"

αφιερωμένο σε όσους νομίζουν ότι υπάρχουν δύο (2) διαφορετικοί (πραγματικοί) δρόμοι!
μόνο επιμέρους διαφορές υπάρχουν, με κυριότερη το τρόπο αναδιανομής του εισοδήματος, ήτοι τις επιπτώσεις της χρεοκοπίας, οι οποίες είναι δεδομένο ότι μπορούν να διαχυθούν με διαφορετικό τρόπο από τον ακολουθούμενο

Γ. Στουρνάρας: Οι τιμές θα κρίνουν τη μείωση του ΦΠΑ

Το δημοσιονομικό κενό για φέτος και το 2014 έχει καλυφθεί, ενώ για τη διετία 2015 - 2016 δεν θα χρειαστούν οριζόντια επώδυνα μέτρα, όπως μειώσεις μισθών και συντάξεων ή αύξηση φόρων, διαβεβαιώνει ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Σημειώνει ότι όταν επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα, θα τεθεί η περαιτέρω μείωση του χρέους. Σε ό,τι αφορά ενδεχόμενο νέο πακέτο βοήθειας όταν το 2014 εξαντληθούν τα χρήματα του δανείου, υπενθυμίζει ότι η Ευρωζώνη έχει δεσμευθεί για επαρκή χρηματοδότηση της Ελλάδας, όσο αυτή τηρεί τις δεσμεύσεις της. Επίσης, προειδοποιεί ότι εάν η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση δεν περάσει στις τιμές την περίοδο της πιλοτικής εφαρμογής, δεν θα μονιμοποιηθεί.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100006_14/07/2013_526784

Δεν θα χρειαστούν νέα οριζόντια μέτρα

Για τη μείωση του χρέους, τη χρηματοδότηση από τους εταίρους και τον ΦΠΑ στην εστίαση μιλά ο υπ. Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας
Συνέντευξη στον Βασιλη Ζηρα
Αν και αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «κούρεμα», που προκαλεί έντονες αντιδράσεις στη Γερμανία, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας στη συνέντευξή του στην «Κ» σημειώνει ότι όταν η Ελλάδα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα (και αυτό αναμένεται να γίνει στο τέλος του έτους), τότε θα τεθεί το θέμα της μείωσης του χρέους, με βάση τη σχετική απόφαση του Eurogroup. Επίσης, στο άλλο μεγάλο θέμα που αναμένεται να τεθεί από το ΔΝΤ κατά την επόμενη αξιολόγηση της τρόικας και αναδεικνύεται ήδη από τα διεθνή ΜΜΕ, ότι δηλαδή τα χρήματα του πακέτου βοήθειας τελειώνουν στα μέσα του επόμενου χρόνου, ο κ. Στουρνάρας υπενθυμίζει στους Ευρωπαίους εταίρους πως έχουν δεσμευθεί για επαρκή χρηματοδότηση της Ελλάδας, όσο αυτή από την πλευρά της τηρεί τις δικές της δεσμεύσεις. Σε ό,τι αφορά το δημοσιονομικό κενό για φέτος και τα επόμενα χρόνια, ο υπουργός τονίζει ότι για τη διετία 2013-2014 έχει ήδη καλυφθεί, ενώ για τα έτη 2015 και 2016 το όποιο κενό θα αντιμετωπισθεί με διαρθρωτικές παρεμβάσεις στο Δημόσιο. Διαβεβαιώνει δε ότι δεν θα χρειαστούν οριζόντια επώδυνα μέτρα, όπως μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις ή αύξηση φόρων. Αναγνωρίζει ότι δράσεις για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής δεν υλοποιούνται όσο γρήγορα θα ήθελε και προαναγγέλλει αυστηροποίηση των διατάξεων για το λαθρεμπόριο στα καύσιμα. Επίσης, τονίζει ότι εάν η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση δεν περάσει στις τιμές κατά την περίοδο πιλοτικής εφαρμογής, δεν θα μονιμοποιηθεί.
– Η τρόικα διαπίστωσε δημοσιονομικό κενό 2 δισ. ευρώ τη διετία 2013-2014. Εξακολουθεί να υπάρχει;
– Δεν υπάρχει δημοσιονομικό κενό στη διετία. Υπήρχαν κάποιες αποκλίσεις από τους στόχους του προϋπολογισμού σε ορισμένους τομείς, οι οποίες καλύπτονται από τρεις πηγές: (ι) καλύτερες επιδόσεις σε άλλες κατηγορίες δαπανών ή εσόδων, (ιι) την εφαρμογή παρεμβάσεων που θα αντιμετωπίσουν τις πηγές αποκλίσεων (π.χ. στον ΕΟΠΥΥ), (ιιι) φέρνοντας μπροστά παρεμβάσεις που είχαμε αρχικά προβλέψει για το 2014 (π.χ. τον φόρο πολυτελείας). Είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι, για δεύτερη συνεχόμενη αξιολόγηση της τρόικας, δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα σε μισθούς και συντάξεις. Αυτό σημαίνει ότι έχει σταθεροποιηθεί η εκτέλεση του προϋπολογισμού και είμαστε εντός στόχων, παρά το γεγονός ότι μειώθηκε το ΕΕΤΗΔΕ κατά 15%. Προφανώς, έχουμε κάνει διορθωτικές κινήσεις σε ορισμένους τομείς για να εξασφαλιστεί η απόδοση των μέτρων που έχουμε νομοθετήσει, αλλά αυτό είναι μέσα στο πρόγραμμα ― σε καμία χώρα δεν εκτελείται ο προϋπολογισμός ακριβώς όπως ψηφίζεται στη Βουλή: π.χ. στη Γαλλία κάνουν συμπληρωματικό προϋπολογισμό 3-4 φορές τον χρόνο.
– Η τρόικα εκτιμά ότι υπάρχει ένα δημοσιονομικό κενό, σχεδόν 2% του ΑΕΠ το 2015-2016. Πώς θα καλυφθεί αυτό χωρίς νέα επώδυνα μέτρα;
– Το υπουργείο Οικονομικών υπολογίζει ότι το κενό είναι μικρότερο, αλλά αναμένουμε να δούμε την πορεία της οικονομίας το καλοκαίρι με τις θετικές ενδείξεις από τον τουρισμό και του επενδυτικού κλίματος μετά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πριν κάνουμε τις τελικές μας εκτιμήσεις. Πάντως, το όποιο δημοσιονομικό κενό μπορεί να καλυφθεί χωρίς οριζόντια μέτρα σε μισθούς, συντάξεις και νέους φόρους. Η έμφαση θα είναι σε διαρθρωτικές παρεμβάσεις που μειώνουν το κόστος του κράτους χωρίς να μειωθεί η ποιότητα των δημόσιων υπηρεσιών.
– Φαίνεται πως τα χρήματα του πακέτου δεν επαρκούν για το 2014 και μετά. Θα πρέπει η Ευρωζώνη να δώσει νέο πακέτο βοήθειας;
– Εως τον Ιούλιο 2014 ουδέν πρόβλημα υπάρχει. Για το υπόλοιπο της περιόδου, είμαι βέβαιος ότι οι εταίροι μας θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για επαρκή χρηματοδότηση, όσο και εμείς τηρούμε τις δικές μας.
– Οι κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης δεν έχουν μεταθέσει την αποπληρωμή των ελληνικών ομολόγων, όπως προβλεπόταν. Πώς θα αντιμετωπιστεί αυτό το κενό χρηματοδότησης;
– Υπάρχει πολιτική βούληση από τους εταίρους να βρεθεί άμεσα λύση σε αυτό το θέμα και έχει συγκροτηθεί ειδική ομάδα εργασίας που επεξεργάζεται προτάσεις.
– Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μετά τις γερμανικές εκλογές θα τεθεί εκ νέου θέμα βιωσιμότητας του χρέους. Υπάρχει η απόφαση του Eurogroup, που αναφέρεται σε μέτρα απομείωσης του χρέους. Πότε μπορεί να γίνει και με ποιο τρόπο;
– Η απόφαση του Eurogroup προϋποθέτει πρωτογενές πλεόνασμα στη γενική κυβέρνηση. Οταν αυτό επιτευχθεί, τότε θα τεθεί το θέμα της μείωσης του χρέους.
– Η κυβέρνηση δίνει την εικόνα ότι, υπό την πίεση των χρονοδιαγραμμάτων του Μνημονίου, ψάχνει τον απαιτούμενο αριθμό υπαλλήλων προς απόλυση όπως όπως, χωρίς προηγούμενη αξιολόγηση ούτε των υπηρεσιών ούτε των ανθρώπων.
– Η διαδικασία της κινητικότητας και οι υποχρεωτικές αποχωρήσεις, με παράλληλη πρόσληψη νέων εργαζομένων βάσει της αναλογίας 1 προς 1, αποτελούν αναγκαία εργαλεία για την αναβάθμιση και τον εξορθολογισμό του ανθρώπινου δυναμικού της δημόσιας διοίκησης και εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Παρ’ όλα αυτά και με την ιδιότητά μου ως μέλους του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης, είναι προσωπική μου πεποίθηση πως η διαδικασία αξιολόγησης του ανθρώπινου δυναμικού μπορεί και να έπεται της διαδικασίας αξιολόγησης των δομών ενός φορέα, εάν κριθεί πως ο τελευταίος δεν υπηρέτησε ή έπαψε να υπηρετεί τη βασική αποστολή για την οποία δημιουργήθηκε.
Μόνιμη η μείωση, αν περάσει στις τιμές
– Θεωρείτε ότι οι φορολογούμενοι θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις μεγάλες φορολογικές υποχρεώσεις τους κατά το δεύτερο εξάμηνο;
– Οι εκτιμήσεις μας για τα έσοδα φέτος είναι αρκετά συντηρητικές και λαμβάνουν υπόψη την οικονομική συγκυρία και τις πραγματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ορισμένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Η αλήθεια είναι ότι τους επόμενους δύο μήνες θα δούμε προσωρινές αρνητικές αποκλίσεις από τους στόχους εσόδων του προϋπολογισμού λόγω συγκυριακών παραγόντων που θα οδηγήσουν σε καθυστερημένη είσπραξη ― π.χ. τις παρατάσεις που έχουν δοθεί για τις φορολογικές δηλώσεις. Στο σύνολο του έτους όμως, αναμένουμε ότι θα εισπράξουμε τα έσοδα που έχουμε προβλέψει.
– Η κυβέρνηση έλεγε ότι δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα, αλλά ελήφθησαν. Για παράδειγμα, ο φόρος πολυτελείας σε Ι.Χ.
– Ο φόρος πολυτελείας σε Ι.Χ. δεν είναι νέο μέτρο. Νομοθετήθηκε τον Γενάρη 2013 και θα εφαρμοζόταν από το 2014, απλά τώρα τον φέρνουμε μπροστά. Ετσι όμως καταφέραμε να αποφύγουμε πολύ πιο επώδυνα μέτρα που περιλαμβάνονταν στο Μνημόνιο, όπως ο φόρος στον τζίρο των επιχειρήσεων για να καλυφθεί το έλλειμμα του ΟΑΕΕ και η μείωση των μισθών και των συντάξεων των ενστόλων.
– Η τρόικα αναφέρεται σε αδυναμία ή απροθυμία της κυβέρνησης να συλλέξει τα φορολογικά έσοδα. Φαίνεται πως υπάρχει δυσαρέσκεια επειδή καθυστερεί η πλήρης ανεξαρτητοποίηση της Γ.Γ. Εσόδων, ενώ ο νόμος για την αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου στα καύσιμα μένει στα χαρτιά. Πού οφείλονται αυτές οι καθυστερήσεις;
– Θα ήθελα κατ’ αρχάς, για λόγους ακρίβειας, να διορθώσω τον τρόπο που αποδίδετε τη δήλωση της τρόικας. Η τρόικα στις εκθέσεις της δεν έχει αναφερθεί σε απροθυμία της κυβέρνησης, αλλά σε αδυναμία της Ελλάδας να πολεμήσει τη φοροδιαφυγή. Και τη διαπίστωση αυτή τη χρησιμοποιεί ως αντίλογο στα αιτήματα χρηματοδότησης της χώρας. Είναι μάλλον αναμενόμενη αντίδραση από πλευράς δανειστών.
Ως προς το θέμα της ανεξαρτητοποίησης της ΓΓΔΕ, είναι νομίζω σαφές ότι η κυβέρνηση και εγώ προσωπικά ως υπουργός Οικονομικών έχουμε συμβάλει αποφασιστικά και ουσιαστικά προς την κατεύθυνση της ανεξαρτητοποίησης. Ολες οι μεταρρυθμίσεις που εξαρτώνται από τον υπουργό Οικονομικών προωθούνται και υλοποιούνται εντός των χρονοδιαγραμμάτων που αναλαμβάνουμε. Ομως η υλοποίηση του σχεδιασμού στο σύνολό του δεν είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας του υπουργού, εξαρτάται και από την ανταπόκριση της αυτοδιοικούμενης πλέον γενικής γραμματείας, από τους ανθρώπους της, τη συναντίληψη όλων των λοιπών εμπλεκομένων υπηρεσιών σχετικά με τον στόχο που καλούμαστε να πετύχουμε και κυρίως από την εντοπισμένη -και εν μέρει αναμενόμενη- αντίσταση στην αλλαγή.
Πέραν όμως της ανεξαρτητοποίησης, λαμβάνονται μέτρα όλο αυτό το διάστημα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Μέτρα όπως η εφαρμογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου, οι διατάξεις για τις ενδοομιλικές συναλλαγές και τις ελεγχόμενες εταιρείες, η φορολόγηση εισοδημάτων που μέχρι σήμερα διέφευγαν τη φορολόγηση, η φορολόγηση οντοτήτων που μέχρι σήμερα διέφευγαν, η μετάθεση της «απόδειξης» από τη διοίκηση στον φορολογούμενο, οι διασταυρώσεις, οι στοχεύσεις κ.λπ.
Αναφορικά με την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου στα καύσιμα, τα μέτρα για την πρόληψη και την καταστολή του φαινομένου έχουν ψηφιστεί και σύντομα ο γ.γ. Δημοσίων Εσόδων θα σας ενημερώσει για την πλήρη εφαρμογή όλων των μέτρων. Εχω επίσης ζητήσει από τις υπηρεσίες να μου υποβληθεί σχέδιο διατάξεων για την αυστηροποίηση των διατάξεων για το λαθρεμπόριο, ώστε οι επιπτώσεις να είναι τουλάχιστον εξίσου σοβαρές με τις περιπτώσεις φοροδιαφυγής.
– Η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση πώς θα εφαρμοστεί, πόσο θα κοστίσει και ποια θα είναι τα ισοδύναμα;
– Συζητάμε με την τρόικα ακριβώς αυτά τα ζητήματα. Το σκεπτικό μας είναι να εφαρμοστεί τους τελευταίους μήνες της φετινής χρονιάς σε πιλοτική βάση, και αν πετύχει, θα γίνει μόνιμο. Αντιλαμβάνεστε βέβαια ότι για να πετύχει το μέτρο, η μείωση του ΦΠΑ πρέπει να «περάσει» αμέσως στις τιμές, αλλιώς δεν θα υπάρξει τόνωση της κατανάλωσης που μπορεί να καλύψει την απώλεια εσόδων από τη μείωση του συντελεστή.
Το μοντέλο ΕΡΤ και η διαθεσιμότητα
– Θα εφαρμοστεί το μοντέλο ΕΡΤ σε άλλη επιχείρηση ή φορέα;
– Κάθε φορέας αποτελεί μια ειδική περίπτωση. Το μοντέλο της ΕΡΤ δεν είναι απαραίτητο να εφαρμοστεί ξανά εάν η διαδικασία της αξιολόγησης της αποστολής ή της παρεχόμενης υπηρεσίας ενός φορέα δείξει πως μπορεί να υπηρετηθεί ή παρασχεθεί πιο αποτελεσματικά είτε από άλλους φορείς του Δημοσίου, είτε από την αγορά.
– Ασκήθηκε κριτική στον κ. Μα­νιτάκη γιατί καθυστέρησε να ε­φαρ­μόσει τη διαθεσιμότητα. Ο­μως, οι άλλοι υπουργοί πρό­τει­ναν υπηρεσίες, φορείς προς κα­τάργηση, υπαλλήλους για διαθεσι­μότητα; Εσείς στο υπουργείο σας το κάνατε;
– Η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοί­κησης και η αναβάθμιση του αν­θρώ­πινου δυναμικού, είτε αυτή αφορά τον εξορθολογισμό μέσω κινητικότη­τας είτε την προώθηση νεότερων, ηλικιακά, ανθρώπων σε θέσεις ευθύ­νης, αποτελεί δύσκολο έργο αλλά και πρόκληση για κάθε υπουργό. Σας θυμίζω πάντως, πως το υπουργείο Οικονομικών έχει εδώ και καιρό, ξεκινήσει την υλοποίηση μιας επίπο­νης διαδικασίας αξιολόγησης και αναδιοργάνωσης των δομών του, διαδικασία που πανελλαδικά «συμ­μαζεύει» τις δομές κατά 50% πε­ρίπου. Προσλήψεις, στο πλαίσιο των μνημονιακών υποχρεώσεων, ενδεχο­μένως να πρέπει να γίνουν σε εξει­δικευμένες κατηγορίες, όπως οι ε­λεγ­κτές της φορολογικής διοίκησης.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100010_14/07/2013_526771

Το σκληρό φθινόπωρο του κ. Σαμαρά

Του Γιωργου Π. Τερζη

Πριν από μόλις λίγους μήνες, τον Φεβρουάριο, στο πλαίσιο κύκλου συναντήσεων που είχε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ακούστηκε η εκτίμηση ότι «αν αντέξουμε τον Ιούνιο, τον Σεπτέμβριο θα απογειωθούμε». Με βάση αυτήν την αφήγηση πορεύθηκαν τους μήνες που μεσολάβησαν οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων της συμπολίτευσης, αλλά και το ίδιο το Μαξίμου που, στο μεταξύ, είχε αρχίσει να οικοδομεί το success story της Ελλάδας.
«Αίφνης», κατά τη δημοσιογραφική διάλεκτο, αλλά στην πραγματικότητα απολύτως αναμενόμενα, η ελληνική κυβέρνηση, που στην πορεία από τρικομματική κατέληξε δικομματική, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα κρίσιμο ορόσημο.
Αυτό το ορόσημο, μόνον στιγμιαία, είναι η ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο, την προσεχή Τετάρτη. Εκείνη η συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής αποτελεί μόνον ένα, και ίσως το πιο ανώδυνο, τεστ για τις αντοχές της κυβέρνησης. Η έγκριση του πολυνομοσχεδίου μπορεί να είναι η αναγκαία συνθήκη για τη χρηματοδότηση της χώρας, επ’ ουδενί όμως και η ικανή για την έξοδό της από την κρίση.
Το πραγματικό ορόσημο για την κυβέρνηση είναι το προσεχές φθινόπωρο και ειδικά η περίοδος μετά τις γερμανικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου που, διόλου τυχαία, συμπίπτει με τον επόμενο κύκλο αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος από την τρόικα. Και εκεί θα κριθούν ίσως τα πάντα.
Εχουμε και λέμε: – Τον Σεπτέμβριο θα υπάρχει σαφής εικόνα για τον βαθμό ανταπόκρισης πολιτών και επιχειρήσεων στη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών παρελθόντων ετών. Επίσης, θα υπάρχουν τα πρώτα δείγματα για τη δυνατότητα εξόφλησης των νέων εκκαθαριστικών που θα τους έχουν αποσταλεί. Παρεμπιπτόντως, θα εισπράττεται, παράλληλα, και το τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ.
– Την ίδια περίοδο θα έχει φανεί αν κλείνει η τρύπα στον ΕΟΠΥΥ με το claw back στα διαγνωστικά κέντρα ή αν θα απαιτηθούν επιπλέον μέτρα.
– Τα παραπάνω θα επηρεάσουν άμεσα και την πορεία υλοποίησης του τρέχοντος προϋπολογισμού, ο οποίος έχει ως στόχο το πρωτογενές πλεόνασμα. Θα διαμορφώσουν, επίσης, τα δεδομένα συγκρότησης του νέου προϋπολογισμού για το 2014 (σ.σ. θα πρέπει να παρουσιασθεί στις αρχές Οκτωβρίου) και την ανάγκη λήψης ή μη νέων μέτρων.
– Εφόσον η κυβέρνηση αντέξει την αντιπαράθεση με την ΠΟΕ-ΟΤΑ τώρα, θα πρέπει να είναι έτοιμη τον Σεπτέμβριο για ένα νέο γύρο κινητοποιήσεων στους δήμους, καθώς εκείνη την περίοδο θα τεθούν σε εφεδρεία οι δημοτικοί αστυνομικοί, ενώ, το οξύμωρο, θα εκκρεμεί η πρόσληψη συμβασιούχων για τη λειτουργία των δήμων. Ουδείς μπορεί να προβλέψει αν κρίσιμες για την κοινωνική αντοχή δομές, όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, θα λειτουργούν.
– Επιπλέον, στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να έχει καταλήξει από πού θα βρει τους επιπλέον 2.000 εργαζομένους του ευρύτερου δημόσιου τομέα που θα απολυθούν, καθώς και τους επιπλέον 12.500 που θα τεθούν σε κινητικότητα, προκειμένου να αποτελέσουν τμήμα των 11.000 απολύσεων που προβλέπονται το 2014. Και μάλιστα, με τις διαθέσιμες δεξαμενές για οριζόντιες περικοπές, όπως ήταν οι σχολικοί φύλακες ή η Δημοτική Αστυνομία, να εξαντλούνται.
– Εν μέσω αυτών και με τις γερμανικές εκλογές να έχουν διεξαχθεί, θα ανοίξει και η συζήτηση για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους, τη βιωσιμότητά του, το ενδεχόμενο ενός νέου «κουρέματος», αν όχι απευθείας τουλάχιστον μέσω μειώσεων επιτοκίων και μετακύλισής του στο μέλλον, όχι απαραιτήτως χωρίς συμμετοχή και των Ελλήνων πολιτών.
– Κανείς, τέλος, δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η ανακίνηση ενός εθνικού θέματος (η βούληση των ΗΠΑ για επίλυση του Κυπριακού ανεκόπη προσωρινά μόνον λόγω της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη Λευκωσία) να ρίξει βαριά τη σκιά του στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Ολα αυτά, που θα κρίνουν απολύτως τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, ακόμη και τον χρόνο των εκλογών, περισσότερο μοιάζουν με ανάβαση, και μάλιστα σε δρόμο ιδιαιτέρως δύσβατο, παρά με απογείωση. Αλλωστε, αυτά έχουν στο μυαλό τους και αρκετοί εκ των βουλευτών, όσων δηλαδή η στάση δεν εκπορεύεται από πίκρα λόγω του πρόσφατου ανασχηματισμού ή από στρατηγική ενόψει των δημοτικών εκλογών του επόμενου Μαΐου, στις οποίες θα ήθελαν να είναι υποψήφιοι.
Μία βόλτα στους διαδρόμους της Βουλής, αυτές τις ημέρες, πείθει ότι η πλειοψηφία των βουλευτών μπορεί να μην πανηγυρίζει, αλλά δεν είναι απρόθυμη να ψηφίσει. Η έγκριση του πολυνομοσχεδίου παραμένει η πλέον ισχυρή εκδοχή. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η αίσθηση ματαιότητας που χαρακτηρίζει πλέον τη στάση της πλειοψηφίας των βουλευτών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της κυβέρνησης...

Η δυσοίωνη πρόβλεψη του Καλομοίρη για τα ευρωχρέη

ΖΕΖΑ ΖΗΚΟΥ

Τον Οκτώβριο του 1899, ένας στρατιωτικός που καταγόταν από τις Ανδεις, ο Σιπριάνο Κάστρο, προέλασε στο Καράκας και κατέλαβε την εξουσία. Τρία χρόνια αργότερα, ανακοίνωσε την απόφαση του καθεστώτος να πάψει να πληρώνει τόσο το εξωτερικό χρέος όσο και τις αποζημιώσεις προς τους Ευρωπαίους πολίτες που είχαν πληγεί από τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο. Η αντίδραση των ευρωπαϊκών δυνάμεων ήταν άμεση. Η Βρετανία, η Γερμανία και η Ιταλία έστειλαν τα πολεμικά τους πλοία, που απέκλεισαν και βομβάρδισαν τη Βενεζουέλα μέχρι να διευθετηθεί το πρόβλημα.
Από τότε έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας. Τα πολεμικά πλοία δεν αποτελούν πλέον τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο για την είσπραξη του χρέους. Οι πιέσεις, οι απειλές και οι εκβιασμοί γίνονται με πιο ήρεμο, πιο «πολιτισμένο» τρόπο, όπως της Μέρκελ.
Αυτόν τον «πολιτισμένο» τρόπο η Ελλάδα το βιώνει στο πετσί της... Αφού αδυνατείς να ξεπληρώσεις το χρέος σου, απαιτούν να διαλέξεις ανάμεσα στην άτακτη υποχώρηση και την άτακτη χρεοκοπία. Τι κάνεις;
Σπουδαίοι οικονομολόγοι, όπως ένας από αυτούς, ο Εντουαρντ Χιου, έκανε ένα δυσάρεστο ταξίδι στο παρελθόν - έχοντας πλήρη επίγνωση αυτού που λένε πολλοί, πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως τραγωδία. Και σε αυτό το παρελθόν, γύρω στο 2001 στην Αργεντινή, είναι αναπόφευκτη η συνάντησή του με έναν άλλο εξαιρετικά σημαντικό οικονομολόγο, τον Ελληνοαμερικανό Τσαρλς Καλομοίρη. Το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς, γράφει ο Εντουαρντ Χιου, ο μοιραίος υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής Ντομίνγκο Καβάλιο δημοσίευε στην ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» ένα άρθρο στο οποίο διακήρυττε περήφανα πως όλα έβαιναν καλώς και πως οι μεταρρυθμίσεις στη χώρα του γίνονταν ευμενώς αποδεκτές από όλους, με τη θλιβερή εξαίρεση «ενός μικρού αριθμού νευρωτικών Αμερικανών οικονομολόγων που επιμένουν ότι θα χρεοκοπήσουμε και ότι θα εγκαταλείψουμε τη σύνδεση του νομίσματός μας με το δολάριο». Αναφερόταν βέβαια στον Καλομοίρη. Μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα ερχόταν εκείνη η δραματική στιγμή που ο Αντόλφο Ροντρίγκες Σαά, ο άνθρωπος που διετέλεσε πρόεδρος της Αργεντινής μόλις 8 ημέρες, έμπαινε στην Ιστορία προφέροντας μέσα στη Βουλή αυτή τη φράση που έμεινε αθάνατη: «Θα πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα». Πριν καλά καλά την αποσώσει, κατέρρεε η σύνδεση του αργεντινού νομίσματος με το δολάριο.
Μετά μια δεκαετία και κάτι, ο οικονομολόγος Καλομοίρης ρίχνοντας μια εξεταστική ματιά στις οικονομίες της Ευρώπης, διέβλεψε μια μολυσματική εξάπλωση της κρίσης των περιφερειακών χωρών που θα μπορούσε να σημάνει ακόμη και το τέλος του ευρώ. Σε άρθρο του στο περιοδικό «Φόρεϊν Αφέαρς» έγραψε: «Η Ευρώπη ζει αρνούμενη την πραγματικότητα. Μολονότι η οικονομική κρίση ανέδειξε το προβληματικό μέλλον της Ευρωζώνης, οι ηγέτες της αγωνίζονται να διατηρήσουν το status quo. Ορισμένες χώρες πιθανότατα θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το ευρώ… Η μοναδική διέξοδος για τις χώρες που έχουν επιβαρυνθεί με αφόρητα χρέη είναι να χρεοκοπήσουν ως προς τα χρέη που αποτιμώνται σε ευρώ και να βγουν από την Ευρωζώνη, ώστε να μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν τα επίμονα δημοσιονομικά τους ελλείμματα τυπώνοντας δικό τους νόμισμα. Και μια υπόδειξη για τους Ευρωπαίους πολιτικούς: Οταν τα μαθηματικά λένε κάτι και ο νόμος λέει κάτι άλλο, αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι ο νόμος». Ο Καλομοίρης «ξέρει άριστα τα μαθηματικά. Και όποτε ένα νομικό ζήτημα (όπως είναι το σχέδιο του ευρώ) βρέθηκε αντιμέτωπο με τα μαθηματικά, τα μαθηματικά βγήκαν πάντα κερδισμένα».

Τα «κρυφά» δάνεια της Deutsche Bank

Συμφωνίες 2,5 δισ. ευρώ με τις ιταλικές Banca Monte dei Paschi di Siena και Banco do Brasil SA, αποκαλύπτουν μια τεχνική που βοήθησε την Deutsche Bank να αποκρύψει τα δάνεια όταν έστελνε ρευστό στις τράπεζες, σύμφωνα με έγγραφα που επικαλείται το Bloomberg.

Η Deutsche Bank AG, σταθερά μέσα στην κορυφαία τριάδα στις παγκόσμιες πιστωτικές αγορές, κέρδισε από το 2008 δισεκατομμύρια δολάρια από δάνεια σε τράπεζες σε όλο τον κόσμο τα οποία δεν εμφανίζονται στους ισολογισμούς της.
Ο μεγαλύτερος τραπεζικός όμιλος της Γερμανίας κατάφερε να δανείσει σε τράπεζες από την Βραζιλία ως την Ιταλία, εξαφανίζοντας τις συναλλαγές από τον ισολογισμό της, αν και ακόμα τις οφείλονται τα χρήματα, ανέφεραν τέσσερις άνθρωποι με γνώση της εν λόγω πρακτικής και εσωτερικών εγγράφων που έχουν δώσει στο Bloomberg.
Συμφωνίες 2,5 δισ. ευρώ με τις ιταλικές Banca Monte dei Paschi di Siena και Banco do Brasil SA, αποκαλύπτουν μια τεχνική που βοήθησε την Deutsche Bank να αποκρύψει τα δάνεια όταν έστελνε ρευστό στις τράπεζες, σύμφωνα με τα έγγραφα.
Από αυτά προκύπτει ότι είχε συζητήσεις για παρόμοιο δάνειο με την Dexia, λίγες εβδομάδες προτού η τράπεζα ζητήσει διάσωση και χρησιμοποίησε τις ίδιες λογιστικές πρακτικές για άλλες συμφωνίες ως το 2011, όπως ανέφεραν δύο άνθρωποι με γνώση των συναλλαγών.
“Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προβληματισμένοι για την αδιαφάνεια και την πολυπλοκότητα αυτών των συναλλαγών” ανέφερε ο Joshua Rosner, αναλυτής στην Graham Fisher & Co στην Νέα Υόρκη, ο οποίος είχε προειδοποιήσει το 2007 ότι τα παράγωγα που συνδέονταν με τα suborune δάνεια έθεταν κινδύνους για την οικονομία.
Tα δάνεια συμπεριλαμβάνονται στα 395,5 δισ. ευρώ που η Deutsche Bank αποκλείει από τον ισολογισμό της, αντισταθμίζοντας τα με ισοδύναμα (equivalent) στοιχεία παθητικού, σύμφωνα με πρόσωπο με απευθείας γνώση της πρακτικής. Η Deutsche Bank αποκάλυψε για πρώτη φορά το συγκεκριμένο ποσό τον Απρίλιο.
Τα 395,5 δισ. αντιστοιχούν στο 19% του καταγεγραμμένου ενεργητικού της εταιρείας στ 2,03 τρισ. ευρώ.

Κίνδυνος απωλειών

Η τράπεζα επωφελήθηκε από την πραγματοποίηση επιμέρους συναλλαγών γύρω από τα δάνεια αυτά, συμπεριλαμβανομένης της πώλησης CDS για κρατικά ομόλογα που αργότερα χτυπήθηκαν από την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, σύμφωνα με τα έγγραφα που περιγράφουν τις συμφωνίες με την Monte Paschi και την Banco do Brazil και τρεις ανθρώπους με γνώση των συναλλαγών.
Τα έγγραφα για τα δάνεια και άλλες δημοσιευμένες πληροφορίες δεν δείχνουν πως εξελίχθηκαν τα στοιχήματα της τράπεζας ή αν οι ρυθμιστικές αρχές γνώριζαν τις λογιστικές πρακτικές.
“Αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο απωλειών” ανέφερε ο Θόδωρος Κρίντας, διαχειριστής του Attica Wealth Management, το οποίο διαχειρίζεται 100 εκατ. ευρώ, μεταξύ των οποίων και μετοχές της Deutsche Bank. “Από την σκοπιά του επενδυτή, θα ήθελα πραγματικά πάρα πολύ να μάθω” πρόσθεσε.

Yπερβολικό netting

Η Deutsche Bank είχε επίσης συμφωνίες για μακροπρόθεσμα repos με τρεις άλλες τράπεζες – την Εθνική, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Al Khaliji του Κατάρ, σύμφωνα με τέσσερις ανθρώπους με άμεση γνώση των συναλλαγών. Οι συναλλαγές περιλάμβαναν εργαλεία μείωσης του πιστωτικού κινδύνου (netting), σύμφωνα με άνθρωπο που ενημερώθηκε για τον τρόπου με τον οποίο τα αποτίμησε η Deutsche Bank. Το Bloomberg δεν βρήκε έγγραφα σχετικά με τα τρία δάνεια.
Εκπρόσωπος της Deutsche Bank ανέφερε σε γραπτή απάντηση ότι οι πληροφορίες και για τα έξι deals δεν είναι ακριβείς και “περιλαμβάνουν αναφορές σε συναλλαγές που ποτέ δεν συνέβησαν” και για εταιρείες για τις οποίες η γερμανική τράπεζα ποτέ δεν πούλησε repos.
Δεν διευκρίνισε ποιες ακριβώς πληροφορίες είναι λανθασμένες.

Ελληνικά δάνεια

Στην Ελλάδα, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δανείστηκε τουλάχιστον 100 εκατομμύρια ευρώ από την Deutsche Bank, σύμφωνα με δύο ανθρώπους με γνώση της συμφωνίας. Η Εθνική Τράπεζα, έλαβε 220 εκατομμύρια ευρώ, ανέφερε η μια πηγή.
“Δεν μπορούμε να δώσουμε οποιαδήποτε πληροφορία για την συμφωνία αυτή, γιατί ήταν μια διμερής συναλλαγή μεταξύ τραπεζών” σημείωσε ο Πέτρος Χριστοδούλου, αναπληρωτής CEO, στην Εθνική Τράπεζα
Ο Χάρης Σιγανός, CEO του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, δεν θέλησε να κάνει κάποιο σχόλιο στο Bloomberg, όπως και ο εκπρόσωπος της Banco Popolare, της Banco do Brasil και της Dexia.

http://www.euro2day.gr/news/world/article/1116169/bbg-ta-kryfa-daneia-ths-deutsche-bank.html

bloomberg.com

Deutsche Bank Opaque Loans From Brazil to Italy Hide Risk

Deutsche Bank AG (DBK), perennially among the top three in global credit markets, made billions of dollars of loans to banks worldwide since 2008 and accounted for them in a way that obscured their continuing risk to investors.
Germany’s largest bank managed to lend to firms from Brazil to Italy while making the transactions disappear from its balance sheet, even though it still is owed the money, according to four people with knowledge of the practice and internal documents provided to Bloomberg News.

Deals totaling 2.5 billion euros ($3.3 billion) involving Italy’s Banca Monte dei Paschi di Siena SpA and Banco do Brasil SA reveal a technique that obscured Deutsche Bank’s lending reach when it sent cash to the banks, the documents show. The company had talks about a similar loan to Dexia SA (DEXB) weeks before that firm was rescued, according to the documents, and it used the same accounting for other deals through 2011, two of the people with knowledge of the transactions said.
“We should be very concerned about the opacity and complexity of these transactions,” said Joshua Rosner, an analyst at research firm Graham Fisher & Co. in New York who warned in early 2007 that securities linked to subprime loans posed risks to the economy.
The loans are among 395.5 billion euros in assets that Deutsche Bank excludes from its balance sheet by offsetting them with equivalent liabilities, according to a person with direct knowledge of the practice. Deutsche Bank disclosed the amount for the first time in April under new international financial reporting standards. The total represents 19 percent of the company’s reported assets of 2.03 trillion euros.

‘Intended Spirit’

Kathryn Hanes, a spokeswoman for Deutsche Bank, said the Frankfurt-based lender follows accounting rules “meticulously, conservatively and taking into account their intended spirit” and started reporting “these positions on a gross basis for even greater transparency.” She said the amount of any offset loans is “immaterial to our balance sheet and key ratios.”
Thomas Blees, a spokesman in Berlin for KPMG, which has audited the lender since 1990, declined to comment.
Deutsche Bank’s accounting for the loans, described in documents for some deals as “enhanced” repos, reduces reported lending as co-Chief Executive Officers Anshu Jain and Juergen Fitschen seek to convince investors the company has enough capital compared with assets to cushion against losses.

‘Market Risk’

The bank profited from arranging side trades around the loans, including selling credit-default protection on government bonds later battered by Europe’s sovereign-debt crisis, according to documents describing the Monte Paschi and Banco do Brasil deals and three people with knowledge of the transactions who asked not to be identified because the loans are private.
The loan documents and other published information don’t show how the lender’s bets fared or whether regulators were aware of the accounting.
“They’re running a market risk,” said Theodore Krintas, managing director of Athens-based Attica Wealth Management, which oversees 100 million euros, including Deutsche Bank stock. “From an investor point of view, I’d like very much to know.”
Documents about the Monte Paschi and Banco do Brasil loans describing completed deals show they were structured to allow for the offsetting, or netting, of assets against liabilities. Deutsche Bank sought to use similar accounting for a 2009 loan to Verona, Italy-based Banco Popolare SC (BP), which like Monte Paschi was later bailed out, according to an internal Deutsche Bank e-mail and a person with knowledge of the deal.

Increased Netting

Deutsche Bank also had long-term repo deals with three other lenders -- National Bank of Greece SA (ETE), Athens-based Hellenic Postbank SA (TT) and Qatar’s Al Khaliji -- according to four people with direct knowledge of the financings. The transactions involved netting, according to one of the people, who was briefed on how Deutsche Bank accounted for them. No documents about the three loans were made available to Bloomberg News.
By the third quarter of 2009, the amount of netting was expanding at a pace that led at least two senior executives to express concern that the bank’s assets would increase if they could no longer offset the loans, the person said.
Deutsche Bank’s Hanes said in a written response to questions about all six deals that “the information is inaccurate” and “includes references to purported transactions that never occurred, and in respect of companies for which we have never structured enhanced repurchase transactions.”
She wouldn’t specify what information might be in error or dispute specific deals.
“We do not comment on client transactions,” Hanes said.

‘Skewed’ View

Every billion euros Deutsche Bank kept off its balance sheet inflated measures of its financial health, including capital ratios, which otherwise might have compelled it to raise more money from investors, according to Thomas Selling, an emeritus accounting professor at the Thunderbird School of Global Management in Glendale, Arizona, and a former academic fellow at the U.S. Securities and Exchange Commission.
“Investors are relying on the financial statements for an unbiased view of the risk of the bank, and that view has been skewed,” said Selling, one of three accountants who examined deal documents at the request of Bloomberg News. “It makes their balance sheet look less risky than it really is.”
Deutsche Bank ranks last among global banks by at least one risk measure -- the proportion of tangible capital to total assets, known as the leverage ratio -- according to data as of Dec. 31 compiled by Thomas Hoenig, vice chairman of the U.S. Federal Deposit Insurance Corp., which handles bank failures and sets capital levels along with other bank regulators.

Capital Shortfall

Kian Abouhossein, a JPMorgan Chase & Co. analyst in London, estimated in a July 4 note to clients that Deutsche Bank may face a capital shortfall of 12.3 billion euros under a proposal by the Basel Committee on Banking Supervision to include assets that are off banks’ books in leverage calculations.
Hanes said the company is “among the best-capitalized banks in the world in our global peer group” after improvements in its capital ratio and the sale of stock and subordinated debt this year. Chief Financial Officer Stefan Krause said in an interview with Boersen-Zeitung published July 6 that the firm would reduce its balance sheet and set aside profit as regulators implement stricter leverage rules.
Deutsche Bank has ranked among the top three underwriters of international bonds, excluding self-led deals, since at least 2002 and is first this year, data compiled by Bloomberg show. It also improved its standing among loan arrangers to third place this year in Europe, Middle East and Africa, up from eighth in 2008, the data show.

Short Position

Deutsche Bank relied on what it called “no-balance-sheet usage” to keep loans off its books, documents for the Monte Paschi and Banco do Brasil deals show.
In a typical secured borrowing, a bank lends cash it already has, recording the outlay as an asset on its balance sheet. In exchange, it gets collateral that it holds until the loan is repaid.
In the no-balance-sheet transactions, Deutsche Bank received the collateral, sold it and used the cash to make the loan. By selling the collateral -- government bonds, in the deals reviewed by Bloomberg News -- Deutsche Bank created an obligation to return the securities, allowing it to net to essentially zero its assets and liabilities, the documents show.
The lender in effect created a short position on the bonds, according to deal memos and internal e-mails about the transactions. In a short sale, traders sell borrowed securities and expect to buy them back at a lower price before returning them to the owner.

Selling Collateral

Deutsche Bank was able to sell the collateral because it didn’t have to return the bonds under the terms of the agreement. Instead, the borrower agreed that Deutsche Bank could return the “cheapest-to-deliver” equivalent in the event of default, the documents show.
The German lender sold insurance against possible defaults of securities linked to the collateral, in effect moving the risk that the loan wouldn’t be repaid onto its trading book and away from public scrutiny, according to accountants who reviewed the documents for Bloomberg News.
Deutsche Bank is shielded from the deterioration of a government’s creditworthiness because its client would have to post additional collateral. It was on the hook if the country defaulted on its bonds, the accountants said.
“It goes against the spirit of any regulation,” said Arturo Bris, a finance professor at the IMD business school in Lausanne, Switzerland, who examined the Deutsche Bank documents. “Risks, like energy, get transformed but don’t disappear.”

IFRS Rules

The deals resembled repurchase agreements, or repos, in which a borrower sells securities to a lender, promising to buy them back at a future date at an agreed-upon price. Unlike typical repos, which are reported as loans and mature in as short a period as hours, the Deutsche Bank trades lasted five years or longer and weren’t recorded as assets, documents show.
To keep loans off the balance sheet, Deutsche Bank executives invoked International Financial Reporting Standards rule IAS 32, which requires certain financial instruments to cancel each other if obligations are settled simultaneously or net throughout the life of the deal, the documents show.
“Reporting on a net basis is an obligation, not an optional accounting treatment,” Deutsche Bank’s Hanes said.

Default Insurance

By agreeing to accept the cheapest asset in the event of default, Monte Paschi and Banco do Brasil effectively insured the bonds they gave Deutsche Bank as collateral. They paid interest on the borrowed cash and kept earning the coupons on the bonds, which they accounted for as still owning because they were, in effect, due to receive them back, the documents show.
Deutsche Bank in turn earned a premium by acting as a broker on the default insurance by selling credit-default protection to investors, allowing the bank to record a profit at the outset. It reaped about 60 million euros that way at the start of the Monte Paschi deal, profit that was booked by the bank’s rates unit, the documents show.
The deal is described in internal Deutsche Bank memos as a “structured term” repo. In public filings, Monte Paschi labels the financing both as a long-term repo and as “total return swaps” in which the Italian lender receives cash for bonds.
Investors wouldn’t have known the netted-out deals existed because Deutsche Bank’s regulatory filings describe accounting practices that indicate it probably was showing the full loan amounts, two accountants who reviewed the deals said.

Followed Rules

Since 2010, the company’s annual reports have included repos among the types of transactions it says it normally records in gross amounts, rather than net.
“Repurchase and reverse repurchase agreements are also presented gross, as they also do not settle net in the ordinary course of business,” Deutsche Bank said in the filings.
Still, the company continued to use netting to account for new long-term repos through at least 2011, according to two people with knowledge of the treatment. The pace of loans slowed as the European Central Bank stepped in with its own crisis lending, one person said.
“They cleverly found a way to exploit the law and followed the rules to the letter,” said Barry Epstein, a principal of forensic accounting and litigation consulting at Chicago-based Cendrowski Corporate Advisors, who reviewed deal documents.
The transactions were designed by the company’s investment bank, whose co-head at the time, Jain, helped build the lender into one of the world’s biggest securities firms. Jain, 50, was appointed co-CEO of Deutsche Bank last year.

Monte Paschi

The bank’s 2 billion-euro loan to Monte Paschi in 2008, first disclosed by Bloomberg News in January, is being investigated by Siena prosecutors because the Italian firm used the transaction to hide losses.
Deutsche Bank hasn’t been accused of wrongdoing in the matter. The deal “was subject to our rigorous internal approval processes and also received the requisite approvals of the client,” the firm has said. Jain declined to comment about the loans to banks.
The documents outlining Deutsche Bank’s design and bookkeeping of loans to Monte Paschi and Banco do Brasil provide a glimpse of the other side of such transactions and reveal their deployment beyond Italy.
When credit markets seized up in 2008, executives at Deutsche Bank’s global rates group in London, led at the time by Michele Faissola, along with bankers at other units, worked on long-term repo deals to help quench financial firms’ thirst for cash. Faissola, now the company’s global head of asset and wealth management, declined to comment.

Dexia Deal

The deals discussed in documents and cited by people with knowledge of the transactions involved some of the world’s most-troubled banks and economies at a perilous moment. They included the 2009 loan of 200 million euros to Banco Popolare, which like Monte Paschi took state aid from Italy.
Deutsche Bank executives approved a similar transaction with Dexia, the Franco-Belgian lender that was later bailed out, documents show. In a four-page memo that concludes with the words “Approved 8 August 2008,” the bank’s Accounting Technical Forum described the cash outlay as a loan.
“DB in effect has a financing transaction and books a loan to reflect this,” the accounting group said.
A one-page annex explained that Deutsche Bank would offset the loan with its obligation to return the value of the bonds to Brussels-based Dexia.
“No such trade was executed between Deutsche Bank and Dexia,” Hanes said.
Still, the planned financing provided a blueprint bankers proposed using for future deals, the documents show. A February 2009 memo from the accounting group explained that approval for an enhanced repo with Banco do Brasil was restricted because of a “limitation of Euro 5bn on the repo netting determined under the initial Dexia trade approval from 2008.”

Greek Loans

Banco do Brasil, controlled by the Brazilian government, participated in a five-year deal with Deutsche Bank in 2009, in which it borrowed about $500 million, according to two people with knowledge of the financing.
Al Khaliji borrowed $42 million from Deutsche Bank in 2009 in a long-term repo backed by Qatari government bonds, according to an executive at the Doha-based lender who asked not to be named in line with company policy.
In Greece, which sparked Europe’s debt crisis by revealing in October 2009 that its budget deficit was more than double previous estimates, Hellenic Postbank borrowed at least 100 million euros from Deutsche Bank, according to two people with knowledge of the deal. National Bank of Greece, the country’s biggest lender, received 220 million euros, one person said.
“We cannot give any disclosure or information on that deal because it was a bilateral transaction between banks,” said Petros Christodoulou, deputy CEO of National Bank of Greece.
Harris Siganos, CEO of state-controlled Hellenic Postbank, declined to comment, as did spokesmen for Banco Popolare, Brasilia-based Banco do Brasil and Dexia.

Bafin, Bundesbank

The documents reviewed by Bloomberg don’t indicate whether regulators in Germany or elsewhere knew about the deals. Sven Gebauer, a spokesman for German financial watchdog Bafin, said confidentiality prohibits the regulator from commenting on specific companies or transactions.
Ute Bremers, a spokeswoman for Frankfurt-based Bundesbank, Germany’s central bank, declined to comment, as did John Nester at the SEC in Washington. A spokesman for the London-based International Accounting Standards Board, which sets rules, said the group doesn’t comment on how they are applied.

Project Santorini

“The figures should be disclosed,” said Edgar Loew, an honorary professor at WHU-Otto Beisheim School of Management in Vallendar, Germany, who examined the Deutsche Bank documents for Bloomberg News. “This type of accounting was not intended by the rules.”
Loew, who previously held positions at KPMG and Deutsche Bank, said he wasn’t involved in preparing the bank’s public filings that would have addressed such deals.
By the end of 2009, the European debt crisis had set in, pummeling the bonds underlying some of the agreements and eroding the capital of banks, including Monte Paschi, which used a cash-for-bonds repurchase agreement with Deutsche Bank to conceal about 429 million euros of losses.
Siena prosecutors are scrutinizing the deal, dubbed Project Santorini, as part of probes into fraud, false bookkeeping and obstruction of regulatory supervision at the world’s oldest bank, court papers show. The Italian lender restated accounts and, as of March 31, had to post 939.1 million euros of margin, or guarantees on the Deutsche Bank transaction, which includes an interest-rate swap, Monte Paschi said on April 24.

‘Grave Concerns’

By this year, even the off-balance-sheet lending couldn’t spare Deutsche Bank from the need to raise more money. It sold almost $3.9 billion of shares in April and about $1.5 billion of subordinated debt in anticipation of stricter capital rules.
Shareholders can be certain of a lender’s health only if they understand the activities a bank engages in, said Christopher Wheeler, an analyst at Mediobanca SpA in London.
“There’s been a lot of noise around the tools used by the bank to boost capital and reduce leverage since the crisis,” Wheeler said. “If this particular kind of mechanism were found to have been used, there would be grave concerns about whether its current capital and leverage ratios are a true reflection of the bank’s financial position.”

http://www.bloomberg.com/news/2013-07-11/deutsche-bank-opaque-loans-from-brazil-to-italy-hide-risk.html