Τραπεζική ένωση «απάτη» φτιάχνει η Ευρώπη

Sony Kapoor*

Η τραπεζική ενοποίηση προέκυψε ως ιδέα όταν απορρίφθηκαν όλα τα άλλα. Πιστέψαμε ότι είναι θείο δώρο που θα λύσει όλα τα προβλήματα, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν αντιμετωπίζει την υφιστάμενη κρίση και δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα για το μέλλον.

Οι τυμπανοκρουσίες για την τραπεζική ενοποίηση έχουν καταπνίξει τις πιο σημαντικές και επείγουσες συζητήσεις για την αντιμετώπιση της σοβαρής κρίσης στην Ευρώπη. Η Ε.Ε. συζητά με τέτοια σοβαρότητα πόσο «σημαντικό είναι να επιτευχθεί πρόοδος στην τραπεζική ενοποίηση» που οι πολίτες θα μπορούσαν ακόμη και να πιστεύουν ότι είναι δώρο Θεού προς την ανθρωπότητα - ή τουλάχιστον ότι θα μπορούσε να ανακόψει την κρίση στην ευρωζώνη.
Βεβαίως τίποτε τέτοιο δεν ισχύει. Το πακέτο που συμφωνήθηκε για την τραπεζική ενοποίηση αυτήν την εβδομάδα αποτελεί, στην καλύτερη περίπτωση, αποπροσανατολισμό από την αντιμετώπιση της κρίσης. Στη χειρότερη, μπορεί να λειτουργήσει αντιπαραγωγικά σε μακροπρόθεσμη βάση.
Η τραπεζική ενοποίηση προέκυψε ως ιδέα στο αποκορύφωμα της κρίσης, όταν η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη ήταν μία ρεαλιστική πιθανότητα και το ενδεχόμενο μαζικής φυγής των καταθετών από τις ευάλωτες τράπεζες της Ισπανίας δεν άφηνε τους Ευρωπαίους αξιωματούχους να κοιμηθούν τη νύχτα.
Δεδομένου του γερμανικού βέτο στα ομόλογα της ευρωζώνης και γενικότερα στη δημοσιονομική ενοποίηση, η τραπεζική ενοποίηση προέκυψε ως εναλλακτική. Στόχος θεωρητικά ήταν να ευθυγραμμιστούν όλες οι τράπεζες της Ευρώπης με την προστατευτική ομπρέλα της ευρωπαϊκής εποπτείας, η στήριξη των ευρωπαϊκών κεφαλαίων και η εγγύηση των καταθέσεων από την πλευρά της Ε.Ε.
Επισημαίνοντας την αμοιβαιοποίηση των κινδύνων που δημιουργούνται από τις τράπεζες, οι αξιωματούχοι ήθελαν να καθησυχάσουν τους πανικοβλημένους καταθέτες ώστε να κρατήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες της περιφέρειας. Ήταν μία έξυπνη ιδέα που μετέφερε το μήνυμα ότι η πολιτική της Ε.Ε. δεν βρισκόταν σε αδιέξοδο, ενώ η αλήθεια ήταν ακριβώς το αντίθετο. Αυτό που μείωσε τελικά τον πανικό στις αγορές ήταν η υπόσχεση του Μάριο Ντράγκι, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ότι θα πράξει «ό,τι χρειάζεται». Όποιος αποδίδει την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών στην πρόοδο για την τραπεζική ενοποίηση δεν είναι ειλικρινής.
Η Γερμανία ήταν δύσπιστη θεωρώντας ότι η τραπεζική ενοποίηση είναι ουσιαστικά δημοσιονομική ενοποίηση από την πίσω πόρτα. Και έτσι ήταν. Άλλοι πίστεψαν ότι πρόκειται για ένα ουσιαστικό βήμα για την εύρυθμη λειτουργία της νομισματικής ένωσης μακροπρόθεσμα. Οι πιο θερμοί υποστηρικτές της, όμως, συνέχιζαν να πουλάνε την τραπεζική ενοποίηση ως μέσο για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης και άλλων κρίσεων που θα μπορούσαν να προκύψουν στο μέλλον. Δεδομένου ότι τα πάντα πλέον στηρίζονται στην πρόοδο που επιτυγχάνεται στο μέτωπο της τραπεζικής ενοποίησης, κάποιος αντιλαμβάνεται πόσο επιτυχημένη ήταν η προσπάθειά τους.
Η Γερμανία εξαρχής έθεσε βέτο στην κατανομή των κινδύνων και του κόστους από τα αποκαλούμενα κληροδοτημένα προβλήματα των τραπεζών της περιφέρειας. Έτσι, οι αξιωματούχοι στην Ευρώπη ελεύθερα παραδέχονται ότι η τραπεζική ενοποίηση θα έχει πολύ περιορισμένη σχετικότητα -αν όχι μηδενική- με την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης. Τι ήταν τόσο επείγον, λοιπόν, που να δικαιολογεί την κατασπατάληση κάθε πολύτιμου πολιτικού κεφαλαίου σε αυτό το έργο;
Σίγουρα μας έχει αποπροσανατολίσει από μέτρα που πραγματικά θα βοηθούσαν τα άμεσα προβλήματά μας. Ακόμη χειρότερα, μπορεί να μεγεθύνουμε τελικά τα ίδια προβλήματα που μας οδήγησαν εξαρχής στην κρίση. Η Ε.Ε. έχει μπερδέψει τις προτεραιότητές της, καθώς ωθεί την ολοκλήρωση των χρηματοοικονομικών αγορών, ενώ οι αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και εργασίας παραμένουν βαθιά κατακερματισμένες.
Προτού ξεσπάσει η χρηματοοικονομική κρίση είδαμε σε λειτουργία τη σκιώδη τραπεζική ενοποίηση, με τις πλεονάζουσες γερμανικές (και όχι μόνο) αποταμιεύσεις να κυνηγούν υψηλότερες αποδόσεις και να περνούν ελεύθερα τα σύνορα. Συνέβαλαν στο να δημιουργηθούν φούσκες στις αγορές κατοικιών στην Ισπανία και την Ιρλανδία και επέτρεψαν στην ελληνική κυβέρνηση να ξεσαλώσει με τον δανεισμό.
Μέχρι εκείνο τον μοιραίο Σεπτέμβριο του 2008, αυτές οι διασυνοριακές ροές χρηματοδότησης υπερήφανα χαρακτηρίζονταν απόδειξη της επιτυχίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ελάχιστη σημασία δόθηκε στο πώς πραγματικά επενδύθηκαν αυτά τα κεφάλαια ή στον αντίκτυπο που είχαν για την πραγματική οικονομία.
Σχεδόν σε μία νύχτα, αυτό το σύμβολο τιμής μετονομάστηκε σε «ανισορροπία». Αυτή η αναγνώριση, όμως, η οποία παραδέχεται ότι οι διαβόητες ανισορροπίες στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών είναι πρόβλημα, έγινε πολύ αργά. Όπως επίσης πολύ αργά παραδεχθήκαμε ότι εάν η πραγματική οικονομία είναι κατακερματισμένη τότε δεν έχει τον αντισταθμιστικό μηχανισμό προσαρμογής.
Το πιο σημαντικό μάθημα από την κρίση της ευρωζώνης είναι η επείγουσα ανάγκη να ελαχιστοποιηθεί το κενό ανάμεσα στον ενοποιημένο χρηματοοικονομικό κλάδο και την κατακερματισμένη πραγματική οικονομία. Αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη της έκθεσης του Μάριο Μόντι -του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας που έχει πλέον εξαφανιστεί από το προσκήνιο- για το μέλλον της ενιαίας αγοράς. Η ταξιαρχία της τραπεζικής ενοποίησης έχει καταφέρει τον τερματισμό όλων των συζητήσεων για την αναζωογόνηση της ενιαίας αγοράς, την ολοκλήρωση στον κλάδο υπηρεσιών και τη βελτίωση της κινητικότητας των εργαζομένων.
Ό,τι κι αν συμφωνηθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την τραπεζική ενοποίηση δεν θα καταφέρει τίποτα για την αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης στην οποία παραμένει βυθισμένη η ευρωζώνη. Τουναντίον. Διευρύνοντας το χάσμα μεταξύ του καλά ενοποιημένου χρηματοοικονομικού κόσμου και της πραγματικότητας μιας διαιρεμένης αγοράς προϊόντων, υπηρεσιών και εργασίας, μπορεί να αυξάνουμε τους κινδύνους για το μέλλον.
Η τραπεζική ενοποίηση-απάτη που βρίσκεται επί τάπητος θα μας προστατεύσει ελάχιστα από αυτούς τους κινδύνους.

*Ο Sony Kapoor είναι διευθυντής του think tank της Re-Define.

http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/article-ft-gr/1167588/kapoor-trapezikh-enosh-apath-ftiahnei-h-evroph.html

πορείες

Κάποιοι γέλαγαν, άλλοι κοίταζαν αμήχανα, πάντοτε δυσνόητο "Το πέταγμα της πεταλούδας που προκαλεί βροχή"

Είμαστε στο 2013, η Ιαπωνία έχει σε εξέλιξη το μεγαλύτερο πρόγραμμα "ποσοτικής χαλάρωσης" και Ιάπωνες διαχειριστές ομολόγων δηλώνουν ότι η δική τους Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου έκρινε τα ελληνικά ομόλογα τεχνητώς υποτιμημένα "λόγω συστημικών ασαφειών για την Ελλάδα αλλά και των παρωχημένων λογιστικών κανόνων βάσει των οποίων υπερεκτιμήθηκαν το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και το δημοσιονομικό έλλειμμα"
Γίνονται και πιο εμφατικοί: "«Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να δείξετε στον κόσμο τα επιτεύγματά σας υιοθετώντας τα διεθνή στατιστικά πρότυπα αποτύπωσης των δημοσιονομικών μεγεθών. Σε αυτά φαίνεται ότι είστε παντού πρώτοι»".

Τα πρότυπα μένουν στα συρτάρια όταν η αγορά καθορίζει το βάθος
Έτσι, ενώ τα ελληνικά ομόλογα έφτασαν λίγο πάνω από το 10% της ονομαστικής αξίας τους (Μάιος 2012), από το 25-30% που είχαν στρογγυλοκαθήσει, στο τελείωμα του success story έχουμε μίνι αντιστροφή "Λίγο πάνω από το 8% βρίσκονται οι αποδόσεις των ελληνικών δεκαετών ομολόγων, στο χαμηλότερο σημείο τους από την έναρξη της κρίσης" (15/10/2013)


Η ίδια πορεία διαμόρφωσης τιμής δείχνει ότι επαναλαμβάνεται στο real estate προσφοράς ελληνικού δημοσίου via ΤΑΙΠΕΔ
Η αντικειμενική αξία του Αστέρα είναι θαμμένη, τοποθετείται κάπου μεταξύ €1-1,5δισ.
Συνεπώς, οι τιμές προσφοράς (="ελάχιστο τίμημα") βρίσκονται αντίστοιχα στο 30-40% χωρίς να υπολογιστεί ότι "Η εταιρεία που εξαγοράζει τον Αστέρα Βουλιαγμένης προτίθεται σύμφωνα με πληροφορίες να επενδύσει στο εν λόγω ακίνητο κεφάλαια της τάξης του 1 δισ. ευρώ τα επόμενα 5 χρόνια."
[επιτυχία: πραγματοποιείται η δεύτερη μεγαλύτερη επένδυση στη χώρα μας ύστερα από εκείνη στον ΟΠΑΠ, με 100% ξένα κεφάλαια ενώ αναγνωρίζεται η σαφή μέχρι σήμερα στόχευση του Λάτση, μετά την απόσυρση από την τράπεζά του]

Σε όλη τη διαδικασία εκσυγχρονισμού της ελληνικής επικράτειας (sic) θεωρείται κρίσιμος παράγοντας η έλευση ξένων επενδυτών, οι άμεσες ξένες επενδύσεις (ΑΞΕ) που λένε και οι επιστήμονες
Γερμανοί, funds, Ρώσοι, Κινέζοι, Τούρκοι, Άραβες και βέβαια Έλληνες vs όσους ακόμα φεύγουν, στη μέση οι εγκλωβισμένοι

Ιδανική λύση το "κούρεμα"

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν θα ήταν η Ελλάδα έτοιμη να δεχθεί ένα είδος ανταλλαγής, δηλαδή για κάθε μεταρρύθμιση να υπάρχει μείωση του χρέους, ο υπουργός απάντησε «Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση. Αλλά αυτό στην πράξη θα σημαίνει επανέναρξη μια ευαίσθητης συζήτησης για ένα νέο κούρεμα μετά το κούρεμα του 2012 που έγινε στον ιδιωτικό τομέα. Μια τέτοια συζήτηση μπορεί να γίνει μόνο με συναίνεση στην Ευρωζώνη». 

Ως ιδανική λύση χαρακτήρισε το «κούρεμα» ο υπ. Οικονομικών Γ. Στουρναρας μιλώντας στην εφημερίδα Liberation αλλά τόνισε ότι μια τέτοια συζήτηση είναι πολύ ευαίσθητη και μπορεί να γίνει μόνο με συνέναιση στην ευρωζώνη. Στην ίδια συνέντευξη διευκρινίζει ότι η Ελλάδα ζητά παρεμβάσεις για να γίνει το χρέος βιώσιμο με τη διαδικασία να ξεκινά από τον Απρίλιο του 2014.

Προσδιορίζει την φετινή ύφεση μικρότερη, στο 3,8% αλλά και το πρωτογενές πλεόνασμα στα 340 εκατ. ευρώ αντί 812 εκατ. ευρώ που λέει ο προϋπολογισμός. Επίσης απευθύνει έκκληση στην τρόικα να καταλάβει ότι «δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αυξάνουμε τους φόρους και να μειώνουμε τους μισθούς και τις συντάξεις».

Ερωτηθείς για το ελληνικό χρέος ο υπουργός είπε ότι τον Απρίλιο του 2014 η Eurostat θα πρέπει να επιβεβαιώσει ότι έχουμε πετύχει το στόχο οπότε θα μπορεί από εκείνη τη στιγμή να ξεκινήσει η συζήτηση. Θα πρέπει να δούμε από πού ξεκινήσαμε, ανέφερε. «Ξεκινήσαμε από ένα έλλειμμα 10% το 2009, και τέσσερα χρόνια αργότερα, πετύχαμε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή μια προσπάθεια της τάξης του 20% του ΑΕΠ κάτι που είναι αδύνατο σε τόσο σύντομο χρόνο. Ήλθε η στιγμή να μας βοηθήσουν επιπλέον για να πετύχουμε τους στόχους  μας».

Ο υπουργός επισήμανε ότι «ιδανικά, θα πρέπει οι πιστωτές μας, δηλαδή ουσιαστικά τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, να μας κάνουν δώρο το ήμισυ αυτού του χρέους. Ξέρουμε όμως ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει, δεν είναι ρεαλιστικό. Το ταγκό χορεύεται με δύο. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε πάρει κανένα δώρο. Η Ελλάδα έχει επωφεληθεί από δάνεια των κρατών- μελών της Ευρωζώνης και του ΕΜΣ, δάνεια που παράγουν τόκους και τα οποία εξοφλούμε. Αυτό που ζητάμε απλά είναι καλύτερους όρους που θα μπορούσαν να πάρουν τη μορφή της μείωσης των επιτοκίων καθώς και σημαντική επιμήκυνση της αποπληρωμής. Αν δεν γίνει αυτό η Ελλάδα θα πρέπει να πετύχει τεράστια δημοσιονομικά πλεονάσματα ώστε να γίνει το χρέος βιώσιμο, άρα να επιβληθούν νέες θυσίες στον ελληνικό λαό».

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν θα ήταν η Ελλάδα έτοιμη να δεχθεί ένα είδος ανταλλαγής, δηλαδή για κάθε μεταρρύθμιση να υπάρχει μείωση του χρέους, ο υπουργός απάντησε «Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση. Αλλά αυτό στην πράξη θα σημαίνει επανέναρξη μια ευαίσθητης συζήτησης για ένα νέο κούρεμα μετά το κούρεμα του 2012 που έγινε στον ιδιωτικό τομέα. Μια τέτοια συζήτηση μπορεί να γίνει μόνο με συναίνεση στην Ευρωζώνη».
Για τη φετινή ύφεση εκτίμησε ότι θα καταλήξει στο  3,8% από 4% που προβλέπει ο προϋπολογισμός και το πρωτογενές πλεόνασμα θα διαμορφωθεί φέτος στα 340 εκατ. ευρώ.

Εκκληση να μην ληφθούν νέα μέτρα

«Οι διαπραγματεύσεις αγγίζουν θέματα πολύ λεπτά κοινωνικά και πολιτικά, είτε αυτά αφορούν τις απολύσεις είτε τους πλειστηριασμούς σε περίπτωση μη εξόφλησης των δανείων, που τώρα είναι παγωμένοι. Δεν θα πρέπει λόγω μη μειζόνων ζητημάτων να θέσουμε σε κίνδυνο την κυβέρνηση τη στιγμή που τα πράγματα πάνε καλύτερα» τόνισε.

Πρόσθεσε δε με έμφαση ότι «Η τρόικα θα πρέπει επίσης να καταλάβει ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αυξάνουμε τους φόρους και να μειώνουμε τους μισθούς και τις συντάξεις».

Τί αναφέρει ο Γ. Στουρνάρας για φοροαπαλλαγές

Ο υπουργός έκανε λόγο για μια παραδοξότητα στο φορολογικό πεδίο. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι:

«Θα σας δώσω έναν πίνακα της Eurostat, ο πιο τελευταίος, που δείχνει πράγματι ότι όσον αφορά τους ονομαστικούς συντελεστές είμαστε σε επίπεδο Πορτογαλίας, Ισπανίας κτλ. Αν δείτε, όμως τα,  effective tax rates, που παίρνουμε ανά κατηγορία, αυτά είναι πολύ χαμηλά».

Ερωτηθείς ειδικότερα για τις φοροαπαλλαγές είπε ότι "Υπάρχουν πολλές φοροαπαλλαγές, πιο πολλές από την υπόλοιπη Ευρώπη.  Είναι για παράδειγμα ο ΦΠΑ στα νησιά. Υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις. Οι αγρότες για πρώτη φορά θα πληρώσουν φόρο το 2015, με βάση εισοδήματα κανονικά, με πολύ μικρό φορολογικό συντελεστή".

Ωστόσο σύμφωνα με άτυπη μετάφραση του κειμένου της συνέντευξης, που δημοσίευσε νωρίτερα το ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο υπουργός φέρεται να δήλωσε ότι: "Πρέπει να εξαλειφθούν αυτές οι φορολογικές εξαιρέσεις, όπως για το ΦΠΑ στα νησιά που είναι χαμηλότερο από την υπόλοιπη Ελλάδα, ή για τους αγρότες, στους οποίους θα ισχύσει από το 2015".

Το υπουργείο Οικονομικών απαντώντας στο παραπάνω απόσπασμα διευκρίνισε ότι: "Με αφορμή δημοσιεύματα περί επικείμενης αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά από το ΥΠΟΙΚ ανακοινώνεται ότι δεν υπάρχει πρόθεση ή σχεδιασμός για κάτι τέτοιο. 

Σε συνέντευξή του σε ξένη εφημερίδα, ο Υπουργός Οικονομικών ανέφερε παραδείγματα εξαιρέσεων από τους  γενικούς κανόνες φορολόγησης που μειώνουν το φορολογικό βάρος. 

Σε καμία περίπτωση δεν εξετάζεται θέμα κατάργησης των εξαιρέσεων αυτών".

http://www.capital.gr/news.asp?id=1921051

_____________________________-

αξίζει να διαβάσετε και τα 10 σχόλια!
"Yannis edopera" γράφει:

Yannis edopera
Για κάθε ΕΝΑ επάγγελμα το οποιο ανοίγει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, να έχουμε μείωση χρέους.
Για κάθε ΠΟΣΟΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ μεταρρύθμιση στο κράτος (μείωση δυναμικού, κλείσιμο αχρηστων οργανισμόν, αναδιάρθρωση δομής προς όφελος του πολίτη, μεταφορά υπαλληλων σε εξυπηρέτηση πολιτών παντού κλπ) να έχουμε μείωση χρέους.

Και να δεις μετά, πως ΑΥΤΟΜΑΤΑ μειώνονται και οι ΦΟΡΟΙ. Διότι, πολύ απλά, ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΛΟΓΟΙ να υφίσταται ο φορολογούμενος το μαρτύριο.

Και ας κάνουμε και 5 χρονια να ξαναβγούμε στις αγορές. το θέμα ΣΗΜΕΡΑ είναι να...ΥΠΑΡΞΟΥΜΕ. Αν το έχει καταλάβει κάποιος...

Ποσο μυαλό θέλει επιτέλους? ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ?

 ----
geol13
ψυχάκια..όποως και του πρώην που ήταν στη θέση σου..

----
ΘΕΜΙΣ
Αν έχετε στο μυαλό σας κούρεμα αντίστοιχο αυτού του Βενιζέλου που κούρεψε
τα ασφαλιστικά ταμεία
τα ταμεία των ΑΕΙ & ΤΕΙ
τους μικροομολογιούχους

Με νέα θύματα
τις καταθέσεις
τους μισθούς και
τις συντάξεις.
Δεν χρειάζομαι κούρεμα, απλά θα αφήσω κοτσιδάκια.

 ----
 ace11
Εγώ προσωπικά ούτε ενα πιάτο με κεφτέδες δεν θα εμπιστευόμουν να μου μετρήσει γιατι βλέπω και ξέρω!

----
Nikthebull
τι έχει μεγαλύτερη αξία η συναίνεση των Ευρωπαίων ή η ελληνική οικονομία και οι πολίτες της Ελλάδας;

----
 nikkor
Νέο κούρεμα, να το ξανα"φάει" και αυτό η ύφεση, όπως και το προηγούμενο, και να μείνουν τελικά μόνο τα νέα φορομέτρα να πληρώνουμε περισσότερα...

----

εκπληκτικό παρασκευιάτικο απόγευμα και ακόμα καλύτερο σκ

οι απόψεις του Στουρνάρα για το ΦΠΑ παραπέμπουν στις αλλαγές του 1986, το τέλος του τέλους χαρτοσήμου και την επιβολή φπα, όταν με πληθωρισμό 22% έδωσαν αύξηση μηδέν (Σημίτης)
ο κινέζος ήταν μπροστάρης και το 1996 και τελικώς έπιασε πολλούς στόχους
υπάρχει σήμερα κάποιος που θα εξαργυρώσει τα της τελευταίας τριετίας ύστερα από 10 χρόνια με κάτι ανάλογο;
υπάρχει κάτι ανάλογο ή το όραμα-ξέρασμα "η τραπεζική ένωση του 2020" θα κυριαρχήσει ασορτί με το 2021;

πλειστηριασμοί vs NPLs vs νέο δάνειο (2016?)

Η γραμμή των λαϊκιστών είναι απλή: Ούτε ένας πλειστηριασμός. Κι έπειτα; Μήπως υπάρχουν πιο ουσιαστικά προβλήματα που "θάβονται" κάτω από τον θόρυβο που προκαλούν οι ... "τιτανομαχίες" για τους πλειστηριασμούς; Ποιος έχει μιλήσει με την ίδια ένταση για το επιτόκιο των δανείων; Ή για το όριο της ευθύνης των δανειοληπτών; Ποιος έχει ασχοληθεί με εκείνους που έχουν τα λεφτά τους στην Ελβετία και υποδύονται τους άπορους;

Ακόμη κι αν αποφασίζαμε να ξεκινήσουν αύριο οι πλειστηριασμοί, δεν θα άλλαζαν πολλά στην αγορά. Όχι μόνο λόγω του όγκου των ακινήτων που έχουν "μαζευτεί", αλλά κι επειδή δεν βοηθάει σε "γρήγορες λύσεις" η κείμενη νομοθεσία. Αλλά με αυτό θα ασχοληθούμε στη συνέχεια.

Ας δεχτούμε ότι παγώνουν οι πλειστηριασμοί για άλλα δύο ή τρία χρόνια. Πού μπορεί να οδηγήσει μία τέτοια πολιτική; Ναι, σωστά μαντέψατε! Σε αδιέξοδο τους χιλιάδες εύπιστους που ακούν αυτά τα κηρύγματα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται πραγματικά την βοήθεια της Πολιτείας. Κι αυτό θα ήταν εύκολο αν πλήρωναν όσοι μπορούσαν να πληρώσουν! Το θέμα δεν βρίσκεται στην δήθεν προστασία, αλλά στην αναλγησία αρκετών εύπορων συμπολιτών μας.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν, επειδή η κρίση τους έχει κτυπήσει αλύπητα. Φανταστείτε οι άνθρωποι αυτοί να έχουν αποπληρώσει ένα μεγάλο μέρος του δανείου τους και τώρα να κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο! Θα μπορούσε η Πολιτεία να τους συνδράμει, ακόμη και να διαγράψει ένα μέρος της οφειλής τους. Αλλά τώρα αυτό είναι απίθανο. Καθώς η "λογική Κατσέλη" έχει δημιουργήσει μία στρατιά από κακοπληρωτές.

Στο τέλος όλοι θα αναγκαστούν να πληρώσουν. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι θα χάσουν τα σπίτια τους, αφού τότε το χρέος θα έχει γίνει δυσβάστακτο. Με μία διαφορά! Θα έχει χαθεί η δυνατότητα να συζητηθούν πραγματικοί τρόποι βοήθειας σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να δοθεί μία αναστολή πληρωμής τόκων και κεφαλαίου για πέντε ή δέκα χρόνια σε όσους αντικειμενικά δεν μπορούν σήμερα να πληρώσουν.

Να δούμε το ζήτημα ψύχραιμα. Αν μας ενδιαφέρει να συνδράμουμε με μία λύση. Διαφορετικά μπορούμε να κάνουμε συναγωνισμό για το ποιος είναι ο καλύτερος λαϊκιστής. Πόσο καλά θα αισθανθούμε όμως την ώρα που θα μαθαίνουμε ότι αρκετοί από εκείνους που σήμερα δεν πληρώνουν τα στεγαστικά τους δάνεια είναι στην λίστα με τους χιλιάδες Έλληνες που έσπευσαν να μεταφέρουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό; Γιατί θα πρέπει να εξισώσουμε αυτές τις περιπτώσεις με εκείνες των ανέργων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα;

Θα σας αποδείξουμε στην συνέχεια ότι όλη αυτή η συζήτηση για τους πλειστηριασμούς είναι άσκοπη. Το θέμα πουλάει, αλλά η ουσία είναι αλλού! Για άλλη μία φορά, την χάσαμε την ουσία πατριώτη! Φίλος δικηγόρος, λοιπόν, μας έστειλε την δική του άποψη για τους πλειστηριασμούς. Διαβάστε την προσεκτικά:

Όλη η φασαρία για εντυπωσιασμό

"H υφιστάμενη νομοθεσία προβλέπει υποχρεωτικά την αντικειμενική αξία του ακινήτου ως τιμή πρώτης προσφοράς πλειστηριασμού. Με τις ισχύουσες αντικειμενικές και την ισχύουσα φορολογία υπάρχει περίπτωση να βρεθεί αγοραστής; Η συγκεκριμένη ρύθμιση εισήχθη το 2008 και έκτοτε πλειοδοτούν μόνο οι τράπεζες και οι συγγενείς του οφειλέτη. Μετά από δύο άγονους πλειστηριασμούς το δικαστήριο μπορεί να μειώσει την τιμή. Το ίδιο μπορεί να γίνει ακόμη μία φορά, αν υπάρξει και τρίτος άγονος πλειστηριασμός. Μετά αίρεται η κατάσχεση (και φτου κι από την αρχή !). Η όλη διαδικασία κρατά περίπου ένα χρόνο και στοιχίζει πανάκριβα. Οι δε δικαστές είναι φειδωλοί στις μειώσεις, ιδίως των κατοικιών.

Αν δεν αλλάξουν τα παραπάνω, όσο κι αν "απελευθερωθούν" οι πλειστηριασμοί, πλειοδότες-κορόιδα δε θα βρεθούν. Εκτός αν πιστέψουμε ότι οι τράπεζες θα αγοράσουν τα πάντα και θα γράψουν υπεραξίες από αγορές σε πλειστηριασμούς (ας μην αναφερθώ σε ζημιές από τα ήδη αγορασμένα).

Αναρωτιέμαι προς τί όλη η φασαρία από τους πολιτικούς και τις οργανώσεις, τη στιγμή μάλιστα που κανείς δεν θίγει τα αμέσως παραπάνω.

Μάλλον για άλλη μια φορά κάποιοι θα παρουσιάσουν νίκες, χωρίς στην πραγματικότητα να έχει χρειαστεί να δώσουν μάχες. Οι πλειστηριασμοί ουσιαστικά είναι παγωμένοι ήδη από εποχής Κ. Καραμανλή του νεώτερου και η όλη φασαρία γίνεται για εντυπωσιασμό και μακριά από την πραγματικότητα.

Ας μην ξεχνάμε ότι το χρέος και οι τόκοι δεν εξατμίζονται με την πάροδο του χρόνου. Ούτε είναι λύση να κρατάς μεν το σπίτι, αλλά το χρέος να αυξάνεται και τα παιδιά σου να είναι υπερχρεωμένα πριν γεννηθούν".

Συνυπεύθυνες οι τράπεζες!

Μπορεί να μην αρέσει στους τραπεζίτες, αλλά είναι η αλήθεια. Οι τράπεζες έχουν όση ευθύνη (αν όχι περισσότερη) έχει και ο δανειολήπτης. Αν λοιπόν η αξία του ακινήτου έχει υποχωρήσει, γιατί θα πρέπει το σύνολο της ευθύνης γι αυτό να βαραίνει μόνο τον δανειολήπτη;

Θα περίμενε κανείς ότι οι προστάτες των αδυνάμων θα είχαν "ανακαλύψει" το θέμα. Κι όμως! Αρνούνται να ασχοληθούν με ένα θέμα ουσίας. Επειδή ακριβώς δεν "πουλάει" όσο η "καθολική αντίδραση" στους πλειστηριασμούς. Ωστόσο, το θέμα της ευθύνης των δανειοληπτών είναι κλειδί στην υπόθεση των στεγαστικών δανείων.

Πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε ότι ακόμη και αν η τράπεζα μας πάρει το σπίτι, δεν τελειώνουν τα βάσανά μας. Θα οφείλουμε όσο ποσό υπολείπεται για να καλύψει πλήρως η τράπεζα την απαίτησή μας από το δάνειο που μας έχει χορηγήσει. Αν αυτό δεν είναι εξωφρενικό, τι άλλο θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ως τέτοιο;

Η αλήθεια είναι ότι όταν η τράπεζα μας έδινε το δάνειο, το έκανε με όρους που προστάτευε τα δικά της συμφέροντα. Όταν μας έδινε το δάνειο, θεωρούσε ότι είχε λάβει τις απαραίτητες εξασφαλίσεις. Διαφορετικά δεν θα μας έδινε χρήματα με βάση την αξία του ακινήτου για το οποίο έλαβε εξασφαλίσεις, αλλά με βάση το σύνολο της περιουσίας μας! Κι όμως! Σήμερα μας ζητάει να την ικανοποιήσουμε με το σύνολο της περιουσίας μας! Είναι η απόλυτη ωρολογιακή βόμβα, έτοιμη να σκάσει έπειτα από λίγα χρόνια. Και τότε; Τότε οι λαϊκιστές θα έχουν βρει ένα άλλο θέμα για να ρίξουν την μπάλα στην εξέδρα. Στο μεταξύ θα έχουν καταστραφεί εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες.

Βοήθεια στους αδύναμους

Μην μας πει κανείς ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε ποιος είναι ο αδύναμος. Κι ασφαλώς αυτό δεν θα γίνει με τα "εισοδηματικά κριτήρια". Σε μία τέτοια περίπτωση θα γίνουν και πάλι αδικίες, όπως συμβαίνει και με την φορολογία. Αλλά δεν μπορεί η Πολιτεία να αντιμετωπίζει το ίδιο εκείνον που δεν έχει χρήματα για να πληρώσει το ηλεκτρικό του σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον. Με άλλα λόγια, υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται άμεσα την βοήθειά μας κι όχι μόνο για το στεγαστικό τους δάνειο.

Υπάρχει μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που αντιμετωπίζει δυσκολίες. Γι αυτούς μπορεί να υπάρξουν ρυθμίσεις με επιμήκυνση. Αλλά εδώ υπάρχει ένα άλλο μεγάλο θέμα: Με τί επιτόκιο; Διότι ούτε στο θέμα αυτό ακούσαμε κάποια οργάνωση που δήθεν υπερασπίζεται τους δανειολήπτες και τους καταναλωτές να θέτει θέμα. Το να υπογράψω μία ρύθμιση με την τράπεζα είναι κάτι που μπορώ να το κάνω αύριο το πρωί. Ο τραπεζίτης θα χαρεί που θα σβήσει ένα "κόκκινο" δάνειο κι εγώ που θα αποκτήσω και πάλι ελπίδα ότι δεν θα χάσω το σπίτι μου. Δεν είναι έτσι!

Το αν θα χάσω το σπίτι μου ή όχι θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες; Από τις γενικότερες εξελίξεις και από το επιτόκιο της τράπεζας. Για τα γενικότερα δεν μπορώ να κάνω κάτι. Για το επιτόκιο, όμως, μπορώ. Όχι μόνος μου! Κι εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα: Μήπως είναι βολικό να μην γίνει καν αυτή συζήτηση;

Έχει σημασία ποιο θα είναι το επιτόκιο. Για όσα χρόνια και αν γίνει η επιμήκυνση, δεν υπάρχει πιθανότητα να γλιτώσω το σπίτι μου με ένα επιτόκιο της τάξης του 6% ή του 8%, ακόμη κι αν πληρώνω για ένα διάστημα μόνο τους τόκους. Αν μπορούσα να πληρώσω δεν θα υπήρχε λόγος να κάνω ρύθμιση! Για να μπορέσω όμως να αντιμετωπίσω την κρίση χρειάζομαι επιτόκια ιδιαίτερα χαμηλά. Αλλιώς το μόνο που κάνω είναι να παίρνω μία απλή αναβολή εκτέλεσης...

Τέλος, υπάρχει μία ακόμη κατηγορία, εκείνων που μπορούν να πληρώσουν και δεν πληρώνουν. Των "έξυπνων" που πιστεύουν ότι μέσα στην αναμπουμπούλα κάτι θα βγάλουν. Δεν τους νοιάζει αν με την στάση τους δημιουργούν προβλήματα στους υπόλοιπους. Οι τράπεζες έχουν στοιχεία. Ξέρουν ποιοι έβγαλαν έξω τα εκατομμύρια και σήμερα δεν πληρώνουν την δόση του στεγαστικού τους. Αυτούς, ποιος τους προστατεύει;

Θανάσης Μαυρίδης

http://www.capital.gr/news.asp?id=1919109

Ακόμη και οι ίδιες οι τράπεζες πλέον “βλέπουν” ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα συνεχίσουν να αυξάνονται καθ΄ όλη τη διάρκεια του νέου έτους, μεταθέτοντας την αντιστροφή της τάσης για το 2015. Πρόκειται για μία εξέλιξη με σημαντικές επιπτώσεις καθώς, τουλάχιστον σε επίπεδο εκτιμήσεων, αυξάνει το βάρος των επισφαλειών για τις ήδη “λαβωμένες” ελληνικές τράπεζες.

Στο μεταξύ, οι εγχώριοι όμιλοι αναμένουν τα αποτελέσματα των stress test για να δούμε αν θα βγει αληθινή η πρόβλεψη που είχε κάνει η Moody΄s, λίγο πριν την ανακεφαλαιοποίηση, με την οποία προέβλεπε επιπρόσθετες κεφαλαιακές ανάγκες ύψους 8 δισ. ευρώ, λόγω των ζημιών από τα "κόκκινα" δάνεια.

Ο ρυθμός δημιουργίας νέων μη εξυπηρετούμενων δανείων επιβραδύνει σε όλη τη διάρκεια του 2013, κάτι που επιβεβαιώθηκε και από τα τραπεζικά αποτελέσματα εννεαμήνου. Παράλληλα, όμως, αυξάνονται οι αναλυτές που εκτιμούν ότι η αντιστροφή της τάσης θα σημειωθεί μέσα στο 2015 και όχι στο δεύτερο μισό του 2014, όπως ανέφεραν οι προηγούμενες προβλέψεις.

Την αρχή έκαναν το περασμένο τρίμηνο ξένοι οίκοι όπως η Bank of America - Merrill Lynch και η Fitch, οι οποίοι προέβλεψαν ότι οι δριμύτατες οικονομικές συνθήκες θα συνεχίσουν να "γεννούν" προβληματικά δάνεια τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2014. Σε αυτούς, ήρθαν να προστεθούν η Citi και η Nomura αλλά και οι ελληνικές τράπεζες.

Στην πλειονότητά τους, οι αναλυτές συνδέουν την απαρχή της μείωσης των NPLs με το “γύρισμα” της οικονομίας, της πιστωτικής επέκτασης αλλά και της ανεργίας. Η μείωση, ωστόσο του ποσοστού των μη εξυπηρετούμενων δανείων τοποθετείται με χρονική υστέρηση μεταξύ 6-12 μηνών από την αντιστροφή των άλλων παραγόντων. Ταυτόχρονα εξαρτάται και από τον παρανομαστή, δηλαδή το σύνολο των χορηγήσεων. Όσο οι τράπεζες συνεχίζουν την πιστωτική συρρίκνωση, τόσο πιέζεται ο δείκτης των καθυστερήσεων.

Βέβαια, οι τρέχουσες εκτιμήσεις θέλουν την ελληνική οικονομία να επιστρέφει, έστω και οριακά, σε ανάπτυξη του χρόνου αλλά και την ανεργία να εμφανίζει τα πρώτα σημάδια υποχώρησης μέσα στο 2014. Συνεπώς, το αποκορύφωμα των “κόκκινων” δανείων είναι εφικτό να σημειωθεί στα τέλη του 2014 αν η οικονομία ανακάμψει, όπως εκτιμά η Τρόικα, ωστόσο μπορεί να πάει και αργότερα σύμφωνα με τις προβλέψεις τόσο της Citi όσο και του ΟΟΣΑ.

Η Nomura όμως "βλέπει" ύφεση και το 2014 (0,9%), θεωρώντας ότι έχει χαθεί το θετικό momentum  από τα έσοδα του τουρισμού, με αποτέλεσμα να αναμένει συρρίκνωση του ΑΕΠ στα δύο πρώτα τρίμηνα του 2014. Τοποθετεί, μάλιστα, το αποκορύφωμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων μέσα στο 2015 και πάνω από το 35%.

Στελέχη της Alpha Bank, από την πλευρά τους, ανέφεραν κατά την ενημέρωση των αναλυτών για τα αποτελέσματα γ΄ τριμήνου ότι δεν παρατηρούν καμία βελτίωση στην ικανότητα των δανειοληπτών να εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους και εκτιμούν ότι θετική εξέλιξη σε αυτό το μέτωπο ίσως δούμε μέσα στο 2014. Έτσι, η πιστωτική συρρίκνωση αναμένεται να συνεχιστεί και το νέο έτος, όμως με πολύ πιο ήπιο ρυθμό, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της έγινε πράξη μέσα στο τρέχον έτος.

Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι ο αντίκτυπος από αυτή την "καθυστέρηση" μέχρι τη μείωση των προβληματικών δανείων θα είναι διαχειρίσιμος, αφού το δυσμενές σενάριο βάσει του οποίου η BlackRock διενεργεί την άσκηση προσομοίωσης για τις αναμενόμενες ζημίες, είναι ακόμη πιο ζοφερό κάνοντας λόγο για ύφεση τόσο το 2014 όσο και το 2015. Δηλαδή με το δυσμενές σενάριο της BlackRock η αλλαγή της τάσης... πάει το λιγότερο για το 2016. "Άρα, είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτή τη φορά, καλύπτοντας τις όποιες ανάγκες προκύψουν από την BlackRock, οι ελληνικές τράπεζες θα είναι πιο επαρκώς κεφαλαιοποιημένες από ποτέ", τονίζει ανώτερο τραπεζικό στέλεχος.

Παράγοντες της αγοράς, τέλος, σημειώνουν με νόημα ότι από προβλέψεις... χορτάσαμε και ότι το πολύ λεπτό θέμα των κόκκινων δανείων πρέπει να αντιμετωπιστεί με υπεύθυνο τρόπο, τόσο για το καλό του κοινωνικού συνόλου, όσο και για τις ίδιες τις τράπεζες. "Με τα κόκκινα δάνεια στα ύψη δεν θα υπάρξει πιστωτική επέκταση, κάτι που σημαίνει ότι η ανάκαμψη θα έρθει πολύ αργά, σχεδόν βασανιστικά, με ρυθμούς κοντά στο μηδέν", συμπληρώνουν.

http://www.capital.gr/news.asp?id=1919249 

«Στον πάτο». Σ’ αυτή τη θέση βρίσκεται η ελληνική οικονομία σύμφωνα με υψηλόβαθμο κοινοβουλευτικό στέλεχος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) με το οποίο συνομίλησε το Capital.gr στο Βερολίνο.

«Και δεν πρόκειται να φύγει από τη θέση νωρίτερα από το 2015 ή το 2016», ενώ «οι αλλαγές» που έχουν συντελεστεί με το Μνημόνιο στην Ελλάδα «θα χρειαστούν 20 ή και 30 χρόνια για να αποδώσουν», επισήμαναν οι ίδιες πηγές, καθώς «το πιο δύσκολο κομμάτι του προγράμματος προσαρμογής, δηλαδή οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν εφαρμοστεί, ανεξάρτητα αν έχουν ή δεν έχουν ψηφιστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο».

Την ίδια στιγμή στη χριστιανοδημοκρατική πτέρυγα του κοινοβουλίου είναι απόλυτα αντιληπτό το «μεγάλο πρόβλημα» που εξακολουθεί να υπάρχει στις διαπραγματεύσεις μεταξύ τρόικας και ελληνικής κυβέρνησης.

Ωστόσο, η νέα γερμανική κυβέρνηση δεν φέρεται διατεθειμένη να... εγκαταλείψει την Ελλάδα.

Στις δύο βασικές προτεραιότητες του Βερολίνου, σύμφωνα με εγχώριους διπλωματικούς κύκλους είναι:

* να «διατηρηθεί ενωμένη η ευρωζώνη»
* «να εφαρμοστούν όλες οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις σε κάθε χώρα μέλος της».

Ωστόσο οι ίδιες πηγές παραδέχονται πως «μάλλον οι δύσκολες αποφάσεις για την Ε.Ε. θα ληφθούν μετά τις ευρω- εκλογές του Μαΐου του 2014 αν όχι αργότερα λόγω της εκλογής του νέου προέδρου της Κομισιόν  στο τέλος Οκτωβρίου του ίδιου έτους».

Μεγαλύτερη ανησυχία για τις πολιτικές εξελίξεις

Οι ανησυχίες μάλιστα των διπλωματικών κύκλων στο Βερολίνο εντοπίζονται σχεδόν μονόπλευρα στις πολιτικές –και όχι τόσο στις οικονομικές– εξελίξεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα οι ίδιοι κύκλοι ενδιαφέρονται για:

* τα δημοσκοπικά ποσοστά των ελληνικών κομμάτων
* τα πιθανά αποτελέσματα των εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που συμπίπτουν σχεδόν με τις ευρωεκλογές
* τις αντιδράσεις των Ελλήνων πολιτών απέναντι στο εκκολαπτόμενο «Μεγάλο Συνασπισμό» στη Γερμανία.

Σ’ ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές ανησυχίες των διπλωματικών κύκλων στο Βερολίνο, αυτές στρέφονται κυρίως προς τα δυτικά τους, δηλαδή στη Γαλλία, όπου αντιλαμβάνονται πως όχι μόνο το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα, αλλά και το κεντροδεξιό UMP φαίνεται «απρόθυμο» να συμβάλλει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της γαλλικής οικονομίας.

Γι’ αυτό μία από τις βασικές προτεραιότητες της νέας γερμανικής κυβέρνησης θα είναι η «ενίσχυση της γερμανο - γαλλικής συνεννόησης» για χάρη της παραπέρα ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Σημαίνει αυτό πως αυτή η «συνενόηση» θα περάσει και στο εσωτερικό πολιτικό επίπεδο, δηλαδή θα μεταλαμπαδευτεί το μοντέλο του «Μεγάλου Συνασπισμού» και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες; «Μάλλον δύσκολο», λένε οι ίδιοι κύκλοι, επισημαίνοντας πως:

* Πρώτα απ’ όλα, ο ίδιος ο «Μεγάλος Συνασπισμός» θα λήξει το 2017
* Κατά δεύτερον, το «συνασπισμό» αυτό θα τον διαδεχτεί πιθανότατα «μια κυβέρνηση SPD, του κόμματος της Αριστεράς (die Linke) και των Πρασίνων (die Gruenen). Σ’ αυτή ενισχυμένο ρόλο θα έχει το κόμμα της Αριστεράς, το οποίο εκτιμάται ότι θα έχει σημαντικά αν και όχι εντυπωσιακά οφέλη από την αντίσταση μεγάλου μέρους των μελών του SPD ενάντια στο «Μεγάλο Συνασπισμό» (σ.σ. περίπου το 30-40% της βάσης του κόμματος). Να σημειωθεί πως σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος της Αριστεράς με το οποίο συνομίλησε το Capital.gr είναι επιθυμητό ένα «κούρεμα του ελληνικού χρέους», όπως και ένα «πανευρωπαϊκό πρόγραμμα επενδύσεων».

Πιστεύουν οι διπλωματικοί κύκλοι στο Βερολίνο πως μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης του «Μεγάλου Συνασπισμού» η ΕΕ θα «τρέξει» πιο γρήγορα; Μάλλον, όχι. Σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους οι εκλογές αυτές είναι οι «σίγουρα οι πιο κρίσιμες» από τότε που οργανώθηκαν για πρώτη φορά λόγω του «αβέβαιου» αποτελέσματος τους, την ίδια στιγμή που «όλα τα μεγάλα ζητήματα της ΕΕ παραμένουν ορθάνοιχτα».

Για παράδειγμα στο εσωτερικό του «Μεγάλου Συνασπισμού» μεταξύ CDU και SPD που όλα δείχνουν πως θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της Γερμανίας από τα μέσα του Δεκέμβρη και μετά καταγράφεται σημαντική αντίδραση από πλευράς των Σοσιαλδημοκρατών στο να χρησιμοποιηθούν εθνικοί κρατικοί πόροι στο ESM που θα πρέπει να τεθεί σε λειτουργία γύρω στα μέσα του 2014. Αλλά και το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο είναι, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, «πολύ αυστηρό»  στα ίδιο ζήτημα. Συνεπώς ό,τι αναφέρεται στην προγραμματική συμφωνία μεταξύ CDU-SPD για την διαχείριση της κρίσης στην Ε.Ε. , παρότι από το γερμανικό οικονομικό τύπο θεωρείται ότι κινείται στη χριστιανοδημοκρατική πολιτική «γραμμή», είναι εξαιρετικά «γενικόλογο», παραδέχονται οι ίδιες πηγές, λέγοντας παράλληλα πως «χρειάζονται να βρεθούν νέοι μέθοδοι αντιμετώπισης της κρίσης μέχρι να λειτουργήσει ο ESM». Σ’ αυτές δεν συζητείται το «κούρεμα» του ελληνικού κρατικού χρέους, αλλά μόνο η ανάγκη της Ελλάδας να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της.

Εκείνο που συζητείται είναι το πώς «οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γερμανίας», λέει υψηλόβαθμο στέλεχος της CDU στο Capital.gr.  Του λόγου το αληθές το ίδιο το ομοσπονδιακό κράτος θα πάψει από το 2019 να μεταφέρει πόρους από τα τρία πλούσια κρατίδια του στα δέκα λιγότερα πλούσια ή φτωχά κρατίδια του μέσω του «Συμφώνου Αλληλεγγύης» που στόχο έχει την οικονομική εξισορρόπηση μεταξύ της πρώην Δυτικής και πρώην Ανατολικής Γερμανίας, αναφέρουν οι ίδιες πηγές… Από το κόμμα της Αριστεράς, όμως, υπάρχει μια διαφορετική εκτίμηση καθώς βλέπουν πως ο «νέος γερμανικός διχασμός» είναι μεταξύ πλούσιου Νότου και φτωχού Βορρά, θυμίζοντας έτσι τις διαφωνίες στο εσωτερικό της Ε.Ε...

http://www.capital.gr/news.asp?id=1919185

Citi: "Βυθισμένη" σε ύφεση η Ελλάδα μέχρι το 2016

Δεν «βλέπει» ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας το 2014 η Citi που, κόντρα στις περισσότερες προβλέψεις, προχωρά σε μια μάλλον απαισιόδοξη εκτίμηση για την πορεία του ελληνικού ΑΕΠ. Προβλέπει συνέχιση της ύφεσης το 2014 και το 2015, ενώ εκτιμά πως το κούρεμα των ομολόγων του επίσημου τομέα αποτελεί τον μόνο δρόμο προς την δημοσιονομική βιωσιμότητα για την Ελλάδα.

Ειδικότερα, σε έκθεσή της για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας, η Citi εκτιμά πως οι περαιτέρω αυξήσεις φόρων που έχουν σχεδιαστεί για το επόμενο διάστημα σε συνδυασμό με τις περικοπές δαπανών, πιθανότατα θα αφήσουν βυθισμένη την Ελλάδα σε ύφεση το 2014 ακόμα και το 2015.

Όπως επισημαίνει η τράπεζα, η ύφεση στην Ελλάδα υποχώρησε στο 3% το γ’ τρίμηνο κυρίως χάρη στην μειωμένη δημοσιονομική απορρόφηση το 2011-2012 και την πτώση του πληθωρισμού. Για το 2013 ο οίκος τοποθετεί την συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ στο 3,3%, αναμένοντας άμβλυνση της ύφεσης στο 1,9% το 2014 και 0,5% το 2015. Η ανάκαμψη θα αργήσει να έρθει για την Ελλάδα καθώς, σύμφωνα με τη Citi, η χώρα θα δει ανάπτυξη το 2016 με ρυθμό 1,1%.

Επίσης, η Citi υποβαθμίζει σημαντικά τις εκτιμήσεις της για τον πληθωρισμό στη χώρα κυρίως λόγω του μεγάλου κενού στο ΑΕΠ της Ελλάδας τους επόμενους μήνες. Έτσι λοιπόν, προβλέπει μείωση του πληθωρισμού κατά 0,8% φέτος, 2,9% το 2014 και 2,4% το 2015. Οι τιμές καταναλωτή θα αρχίσουν να αυξάνονται ξανά στην Ελλάδα το 2018, εκτιμά ο οίκος.

Δυσοίωνες είναι και οι εκτιμήσεις της τράπεζας και για την πορεία του δημοσίου χρέους το οποίο προβλέπει ότι θα ανέλθει στο 175% του ΑΕΠ φέτος, για να ενισχυθεί περαιτέρω στο 190% και 199% του ΑΕΠ τα έτη 2014 και 2015, αντίστοιχα, και αυτό έχοντας συνυπολογίσει στις εκτιμήσεις της νέα μείωση του κόστους των δανείων του επίσημου τομέα.

«Οι διαπραγματεύσεις για νέα ανακούφιση της Ελλάδας από το βάρος του χρέους μέσω κουρέματος των ομολόγων του επίσημου τομέα θα εγείρουν πολιτική αστάθεια αυξάνοντας τον κίνδυνο πρόωρων εκλογών», υπογραμμίζει ενώ τοποθετείται λέγοντας πως μόνο το κούρεμα αυτών των τίτλων θα αποκαθιστούσε την δημοσιονομική βιωσιμότητα στην Ελλάδα. «Μια τέτοια συμφωνία ωστόσο είναι απίθανο να επιτευχθεί βραχυπρόθεσμα», σημειώνει η Citi, χωρίς να αποκλείει ωστόσο μικρού μεγέθους OSI το 2014 που δεν θα είναι όμως αρκετό για να αποκαταστήσει την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο οίκος εκτιμά πως το ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω κατά τα επόμενα χρόνια, ενώ «βλέπει» ανάγκη για OSI για Ελλάδα, Κύπρο και Πορτογαλία. Παράλληλα, εκτιμά πως μεσοπρόθεσμα Ισπανία και Ιταλία δεν θα χρειαστούν PSI, αν και τονίζει πως η αναδιάρθρωση χρέους για αυτές τις χώρες παραμένει ένας πραγματικός κίνδυνος, ειδικότερα αν η πορεία του ΑΕΠ απογοητεύσει.

Η Citi εκτιμά πως η Σλοβενία ενδέχεται να αποτελέσει την 6η χώρα της ευρωζώνης που θα ζητήσει διάσωση το επόμενο έτος.

http://www.capital.gr/news.asp?id=1918901

Το ασφαλιστικό "σκάει" το 2016: ατομική σύνταξη και αναλογούν ενοίκιο

Δυο χρόνια ζωής δίνει στο ασφαλιστικό μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, που διαπιστώνει ότι οι κόποι και οι περικοπές των συνταξιούχων και των συντάξεων αντίστοιχα πήγαν χαμένα. Σχεδόν 20 δισ. ευρώ κοστίζουν στο σύστημα η υψηλή ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί και η υψηλή εισφοροδιαφυγή ενώ πάνω από 12 δισ. ευρώ είναι τα χρέη του δημοσίου προς το σύστημα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την περίοδο των μνημονίων,  οι περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων ανήλθαν συνολικά στο επίπεδο των 4,2 δισ. ευρώ. Μόνο για την περίοδο 2013-2014 οι περικοπές κύριων, επικουρικών συντάξεων, εφάπαξ και κοινωνικών επιδομάτων αντιστοιχούν στο 43% του συνολικού ποσού δημοσιονομικής λιτότητας, ήτοι  5,5 δισ. ευρώ από τα 11,6 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με την μελέτη "Επιπτώσεις της Γήρανσης του πληθυσμού στο Ασφαλιστικό Σύστημα της Ελλάδος 2013-2050" που έγινε από τους επιστήμονες του ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ για λογαριασμό της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), το 2015 είναι το τελευταίο έτος κατά το οποίο το ασφαλιστικό διατηρείται σε οριακή ισορροπία.

Για τη διατήρηση της βιωσιμότητας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης απαιτούνται επιπλέον πόροι, ενώ μη συμβατικά μέτρα πολιτικής απαιτούνται και για τη μείωση της ανεργίας.

Σύμφωνα  με τον Διευθυντή του ΙΝΕ, καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, Σάββα  Ρομπόλη, για να επιστρέψει η ανεργία στα επίπεδα του 2009, ακόμα και με το αισιόδοξο σενάριο για ρυθμούς ανάπτυξης 3,5%-4% θα χρειαστούν τουλάχιστον 20 χρόνια. Αυτό έχει δραματικές συνέπειες στο ασφαλιστικό. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι η αύξηση της ανεργίας και η μείωση των μισθών στερεί την κοινωνική ασφάλιση από πόρους της τάξης των 10,5 δισ. ευρώ.

Περί τα 8,5 δισ. ευρώ  χάνονται από την εισφοροδιαφυγή,  την αδήλωτη εργασία καθώς και από τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ενώ στα 12 δισ. ευρώ εκτιμώνται οι οφειλές του κράτους προς τα ταμεία.

Σε αυτό το σκηνικό πρέπει να προστεθεί η μείωση της κρατικής δαπάνης από 24,1% του ΑΕΠ το 2015 σε 17,4% του ΑΕΠ το 2060. Κατά το ίδιο διάστημα αναμένεται αύξηση του πληθυσμού που θα συνταξιοδοτηθεί κατά 70% λόγω του δημογραφικού.

Κι αν οι συνταξιούχοι έχουν ήδη συνεισφέρει με περικοπές στις συντάξεις τους, και οι μισθωτοί έχουν χάσει σύμφωνα με την μελέτη, 37 δισ. ευρώ.

Και πληρώνουν ακόμη και σήμερα. Εκτιμάται ότι το 50% των εργαζομένων δεν πληρώνεται κάθε μήνα, αλλά αντιμετωπίζει καθυστέρηση στη μισθοδοσία του.

Οι καθυστερήσεις στις πληρωμές, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το ΙΝΕ ΓΣΕΕ, φτάνουν έως και τους 12 μήνες. Τα μεγαλύτερα προβλήματα παρατηρούνται στους κλάδους του τουρισμού, της φύλαξης (υπηρεσίες security), της διαφήμισης, του κινηματογράφου, του ιματισμού και της οδικής βοήθειας.

Στις διαπιστώσεις του Ινστιτούτου, υπάρχει και η αναφορά για εργαζόμενους, οι οποίοι ενώ στα «χαρτιά» φαίνεται ότι έχουν προσληφθεί υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης, δουλεύουν κανονικά οκτάωρο, ίσως και παραπάνω. Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνεται και από την Επιθεώρηση Εργασίας, καθώς παρατηρείται το φαινόμενο της αύξησης των προσλήψεων με όρους μερικής απασχόλησης. 

http://www.capital.gr/news.asp?id=1918566


Όλες οι αποφάσεις των τελευταίων χρόνων εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο της Τρόικας των δανειστών, που στηρίζεται αφενός στην διαπίστωση ότι το ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει φτάσει (ή και ξεπεράσει) τα όριά του, αφετέρου στην επιδίωξη επιβολής δομικών αλλαγών, μέσω των οποίων η επάρκεια των συντάξεων θα πρέπει να είναι «ατομική» υπόθεση.

Το σχέδιο προβλέπει συρρίκνωση της δημόσιας – κοινωνικής ασφάλισης παράλληλα με την ήδη συντελούμενη μείωση της δημόσιας δαπάνης προς αυτή. Την ίδια στιγμή, μπαίνει στο στόχαστρο της Τρόικας η πρώτη κατοικία και συνολικά η ακίνητη περιουσία των συνταξιούχων.

Η αποκάλυψη της πρότασης της Τρόικας για υπολογισμό της σύνταξης βάσει  περιουσιακών στοιχείων, την οποία η Κομισιόν (μέσω διαρροών) αποδίδει στο ΔΝΤ,  μόνο κεραυνό εν αιθρία δεν αποτελεί για τους... παροικούντες την ασφαλιστική Ιερουσαλήμ.

Όχι μόνο έχει ξανατεθεί στις μνημονιακές ελληνικές κυβερνήσεις αλλά αποτελεί... φάρμακο για πάσα ασφαλιστική νόσο. Για την ακρίβεια,  πρόκειται για μια πρόταση που πέφτει πάντα στο τραπέζι, από τεχνοκράτες και διεθνείς οργανισμούς, όταν τα συστήματα «σκάνε».

Αυτό που ίσως παραξένεψε τους γνωρίζοντες, είναι η αλληλουχία των προωθούμενων προτάσεων, αφού προκειμένου να εφαρμοστεί η πρόταση του ΔΝΤ για... σύστημα Αυστραλίας (που ισχύει και σε πολλές άλλες χώρες) θα πρέπει πρώτα να ισχύσει η πρόταση για εφαρμογή τριών πυλώνων ασφάλισης, όπου η δημόσια, η κοινωνική και η υποχρεωτική  ασφάλιση θα ανήκει στον πρώτο από τους τρεις πυλώνες.

Κεντρικό ρόλο στη νέα αυτή δομή του συστήματος θα έχει η «συμπληρωματική σύνταξη», του δεύτερου και τρίτου πυλώνα.

Τόσο Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και οργανισμοί όπως το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ  ήδη κινούνται σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Οι οργανισμοί αυτοί, δεν κρύβουν ότι συνολικά τα δημόσια ασφαλιστικά συστήματα πρέπει να μην φέρουν εξολοκλήρου το βάρος των συνταξιοδοτικών παροχών και να περιορίζονται μόνο στο προνοιακό κομμάτι.

Ο στόχος της επάρκειας των συντάξεων πέφτει στις πλάτες του ίδιου του εργαζόμενου – ασφαλισμένου και θεωρείται «ατομική» υπόθεση.

Πριν από τις προτάσεις του ΔΝΤ και των τεχνοκρατών στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη στο υπουργείο Εργασίας, έχει προηγηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Λευκή της Βίβλο που εγκρίθηκε το καλοκαίρι και μεταξύ άλλων προβλέπει ότι: «Η βιωσιμότητα και η επάρκεια των συνταξιοδοτικών συστημάτων εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο θα υποστηρίζονται από τις εισφορές, τους φόρους και την αποταμίευση εκ μέρους των ατόμων που βρίσκονται στην αγορά εργασίας».

Σε αυτό το πλαίσιο,  προτρέπει τα κράτη - μέλη να προσανατολιστούν σε ασφαλιστικά συστήματα που στηρίζονται στην ατομική επικουρική αποταμίευση, μέσω της οποίας θα εξασφαλίζεται η επάρκεια των συντάξεων.

Κι εδώ, έρχεται να «κουμπώσει» η  «Λευκή Βίβλος» με την πρόταση του ΔΝΤ για συντάξεις βάσει περιουσιακών στοιχείων...

Συγκεκριμένα, το επίσημο κείμενο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνει τον εξής ορισμό στην έννοια «επικουρική συνταξιοδοτική αποταμίευση»: «Η συμπληρωματική αποταμίευση συνταξιοδότησης περιλαμβάνει επαγγελματικές και προσωπικές συντάξεις, ασφάλειες ζωής και άλλες μορφές συσσώρευσης περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διατήρηση του βιοτικού επιπέδου μετά τη συνταξιοδότηση. Επιπλέον, υπάρχουν μέσα (π.χ. αντίστροφα ενυπόθηκα δάνεια) που επιτρέπουν τη μετατροπή των περιουσιακών στοιχείων (γενικά, της κατοικίας) σε πρόσθετο εισόδημα συνταξιοδότησης».

Η πρόταση Στόρι

Όταν ο επικεφαλής των τεχνοκρατών του ΔΝΤ Τόμας Στόρι, πρότεινε στο υπουργείο Εργασίας  ως την πλέον ενδεδειγμένη λύση για το πρόβλημα του ασφαλιστικού στην Ελλάδα τη χορήγηση «συντάξεων βάσει εισοδήματος», λίγοι γνώριζαν το σύστημα που εφαρμόζεται στην μακρινή Αυστραλία. Πρόκειται για ένα σύστημα που εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες, όπου το κρατικό σύστημα συντάξεων λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο ως ένα δίχτυ προστασίας που προβλέπει σύνταξη μόνο για τους μη έχοντες καμία άλλη πηγή εισοδήματος. Όπως εξήγησε στο Capital.gr o αναλογιστής Πάνος Ζαμπέλης, αν ο ηλικιωμένος έχει άλλες (ικανές) πηγές εισοδήματος, είτε δεν δικαιούται να παίρνει το παραμικρό από το κρατικό σύστημα συντάξεων, είτε παίρνει ένα συμβολικό ποσό σύνταξης. Τέτοιες πηγές εισοδήματος μπορεί να είναι έσοδα από προσωπικά περιουσιακά στοιχεία (επενδύσεις, ακίνητα κλπ) ακόμα και ιδιωτικά συστήματα συντάξεων. Μάλιστα, το Αυστραλιανό σύστημα βάζει στο λογαριασμό των εισοδημάτων και τεκμαρτά εισοδήματα που αφορούν ακίνητη περιουσία όταν αυτή δεν αποφέρει έσοδα στον κάτοχο.

Και η έκθεση του ΟΟΣΑ

Την ίδια μέρα που οι τεχνοκράτες της Τρόικας πρότειναν (και μάλιστα επέμειναν) το... Αυστραλιανό σύστημα, ο ΟΟΣΑ δημοσιοποιούσε έκθεσή του για τις συντάξεις, στην οποία  εξετάζει τον «πλούτο των συνταξιούχων», και συγκεκριμένα την κατοχή ιδιόκτητης κατοικίας, ως ένα εργαλείο με το οποίο θα μπορούσε στο μέλλον να εξασφαλιστεί η ανεπάρκεια των συντάξεων που θα αποδίδουν τα δημόσια συστήματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην έκθεση με της δυσοίωνες προβλέψεις του ΟΟΣΑ για τη δημογραφική βόμβα, μία από τις δυνητικές λύσεις είναι το αναλογούν ενοίκιο των συνταξιούχων...

Αναλυτικά, στην έκθεση καταγράφονται με έμφαση οι δυνατότητες  που έχει η ακίνητη περιουσία να αποτελέσει μέρος της λύσης στο κόστος τους συνταξιοδοτικού.

Αναφέρει δε χαρακτηριστικά ότι κατά μέσο όρο το 77% των επικεφαλής μιας οικογένειας ηλικίας 55 ετών, είναι ιδιοκτήτες σπιτιού, σε σύγκριση με 60% στις ηλικίες κάτω των 45.

Όταν συνυπολογιστεί στα κριτήρια της φτώχειας στην τρίτη ηλικία αυτή η δυνατότητα διαβίωσης χωρίς ενοίκιο, αυτά τα «αναλογούντα ενοίκια» έχουν τη δυνατότητα αναταξινόμησης ενός τμήματος του γηραιότερου πληθυσμού σε υψηλότερη εισοδηματική κατηγορία.

Και για να αντιληφθεί κανείς ότι τίποτε από αυτά που προτείνει η τρόικα στη χώρα μας δεν είναι τυχαίο, η έκθεση καταλήγει πως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Νορβηγία, η Ισπανία και η Βρετανία ανεβαίνουν σε πολύ υψηλότερες θέσεις όσον αφορά τα εισοδήματα των συνταξιούχων, όταν συνυπολογιστεί αυτό το αναλογούν ενοίκιο...

http://www.capital.gr/news.asp?id=1919187 

η Γερμανία είναι απροετοίμαστη για την επερχόμενη κρίση

Γερμανία: Απροετοίμαστη για την επερχόμενη κρίση

του Wolfgang Münchau

 

Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει ή θα φύγει από το ευρώ, ή και τα δύο. Η ευρωζώνη μπορεί να πεθάνει. Αναπόφευκτα, η «ευρεία συναίνεση» της νέας κυβέρνησης του Βερολίνου θα σπάσει και η αντοχή της θα δοκιμαστεί.

 

 

Ένα δύσκολο πείραμα: Φανταστείτε μια συμφωνία συγκυβέρνησης μεταξύ των Συντηρητικών και των Εργατικών στη Βρετανία. Ή -έλεος!- των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ. Δυσάρεστο και απίθανο.Όμως στη Γερμανία αυτοί οι «γάμοι ελεφάντων» μεταξύ μεγάλων αντιπάλων αποτελούν κομμάτι της καθημερινής πολιτικής. Και αυτό που πέτυχαν τα αντίπαλα πολιτικά κόμματα της χώρας την περασμένη εβδομάδα με τη συμφωνία ευρύ συνασπισμού εν τέλει δεν ήταν κακό.
Η προγραμματική συμφωνία ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες της καγκελαρίου Angela Merkel και στους Σοσιαλδημοκράτες είναι λίγο περίπλοκη. Στις 185 σελίδες, αναφέρει τη λέξη «ανταγωνιστικότητα» 42 φορές. Η Γερμανία πραγματικά θέλει όλοι στον κόσμο να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί έναντι όλων.
Σε κάθε περίπτωση, τα κόμματα συμφώνησαν σε έναν κατώτατο μισθό και σε ένα μετριοπαθές επενδυτικό πρόγραμμα. Δεν θα ανεβάσουν τους φόρους. Δεν θα αυξήσουν τη λιτότητα. Δεδομένου ότι η χώρα κατηγορείται ότι έχει υπερβολικά πλεονάσματα αποταμίευσης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Σίγουρα δεν είναι τόσο κακό όσο θα μπορούσε.
Το πρόβλημα δεν είναι η συμφωνία. Είναι ότι η πολιτική τάξη είναι απροετοίμαστη για όσα θα συμβούν τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η μεγάλη απειλή για τη Γερμανία τα επόμενα τέσσερα χρόνια δεν θα είναι το δημογραφικό, αλλά η εξελισσόμενη κρίση χρεών στην ευρωζώνη.
Ανεξάρτητα από το ποιο σενάριο επίλυσης της κρίσης θα επικρατήσει, ορισμένες υποσχέσεις που έχουν δοθεί στους ψηφοφόρους δεν θα τηρηθούν.
Ας πάρουμε ένα απλό δείγμα από τις ειδήσεις της περασμένης εβδομάδας. Ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι το ελληνικό χρέος θα σταθεροποιηθεί στο 160% του ΑΕΠ το 2020. Η Ε.Ε. και το ΔΝΤ στηρίζουν όλα τα δεδομένα του προγράμματος διάσωσης στον στόχο να είναι 124% του ΑΕΠ. Μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα ή θα χρεοκοπήσει ή θα εξέλθει από το ευρώ, ή και τα δύο. Η τακτική της Ε.Ε. να εθελοτυφλεί και να δίνει παρατάσεις στα δάνεια με μεγαλύτερες διάρκειες και χαμηλότερα επιτόκια φτάνει στο φυσικό της τέλος.
Υπάρχουν επίσης ειδήσεις για ενοχλητική ενίσχυση των αποπληθωριστικών πιέσεων στην ευρωζώνη. Η ΕΚΤ δήλωσε ότι η ανάπτυξη υπό τον ευρύτερο δείκτη της παροχής χρήματος υποχώρησε και πάλι τον Οκτώβριο. Ο δανεισμός από τις τράπεζες προς τον ιδιωτικό τομέα συρρικνώνεται με κλιμακούμενους ρυθμούς.
Εκείνο που γενικά δεν αντιλαμβάνονται οι Γερμανοί πολιτικοί είναι ότι η στάση τους όσον αφορά την προτεινόμενη τραπεζική ένωση της ευρωζώνης συμβάλλει στην πιστωτική αποστράγγιση και στην επιμονή της. Η ΕΚΤ θα αρχίσει την επιθεώρηση ποιότητας ενεργητικών, τη βαθιά μελέτη των τραπεζικών ισολογισμών, την οποία θα ακολουθήσουν τον επόμενο χρόνο τα stress tests.
Στη λήξη αυτής της άσκησης, οι μεγαλύτερες 130 περίπου τράπεζες της ευρωζώνης ίσως θα πρέπει να αντλήσουν 100 δισ. ευρώ σε φρέσκα κεφάλαια. Η γερμανική πολιτική ελίτ τάσσεται ακλόνητα ενάντια στις ενέσεις κεφαλαίου από τον μηχανισμό διάσωσης (European Stability Mechanism), παρά μόνο υπό ακραίες καταστάσεις.
Όπως είναι αναμενόμενο, οι τράπεζες προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τα κεφάλαια που θα χρειαστεί να αντλήσουν, μειώνοντας τα ριψοκίνδυνα ανοίγματά τους προς ιδιώτες πιστωτές. Είναι λογικό να περιμένουμε ότι θα συνεχιστεί η πιστωτική αποστράγγιση για όσο εκτελείται η προσαρμογή του τραπεζικού τομέα σίγουρα όλο το 2014.
Η ΕΚΤ, εν τω μεταξύ, κοντεύει να εξαντλήσει τα συμβατικά νομισματικά εργαλεία της. Μπορεί να φτάσει μέχρι τα άκρα με κάποιο σχέδιο που προβλέπει «χρηματοδότηση έναντι δανεισμού» ή πιο μακροπρόθεσμες επιχειρήσεις ρευστότητας ή ίσως και μια ακόμη μικροσκοπική μείωση επιτοκίων. Αλλά αυτά δεν θα φτάσουν για να αντιμετωπιστούν οι αποπληθωριστικές πιέσεις λόγω της πιστωτικής κρίσης, ούτε η προσαρμογή των τιμών και των μισθών στον Νότο, χωρίς αντισταθμιστική προσαρμογή στον Βορρά.
Η ευρωζώνη μπορεί να κινδυνεύσει από το σενάριο που πρόσφατα περιέγραψε ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Lawrence Summers - μια αιώνια στασιμότητα με μονίμως αρνητικά πραγματικά επιτόκια. Είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να επιβιώσει μια αποκεντρωμένη νομισματική ένωση όπως η ευρωζώνη, σε τέτοιες συνθήκες.
Αν ο κ. Summers έχει δίκιο, η ευρωζώνη είναι νεκρή.
Η ΕΚΤ έχει όμως μια εναλλακτική πορεία δράσης. Θα μπορούσε να αγοράσει μεγάλα κομμάτια του χρέους της ευρωζώνης. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε αυτήν την υπόθεση με τα Outright Monetary Transactions - την υπό προϋποθέσεις δυνατότητα έκτακτης αγοράς κρατικών ομολόγων που μπορεί να μην εκτελεστεί ποτέ. Η ΕΚΤ θα μπορούσε να συμπληρώσει αυτό το πρόγραμμα με ένα πρόγραμμα πιστωτικής χαλάρωσης ή ποσοτικής χαλάρωσης, για να κατεβάσει τα μακροπρόθεσμα επιτόκια.
Το μεγάλο πολιτικό ερώτημα είναι πώς θα προσαρμοστεί η γερμανική πολιτική τάξη και το συνταγματικό της δικαστήριο σε μια τέτοιου τύπου επίλυση της κρίσης. Δεν θα είναι συμβατή με την υφιστάμενη πολιτική ή νομική κοινή συνισταμένη.
Δεν είμαι απαισιόδοξος για την ποιότητα αυτού του ευρύ συνασπισμού. Πιστεύω ότι οι υπουργοί σε γενικές γραμμές θα είναι πιο ικανοί από εκείνους που αποχωρούν. Θα έχουμε τους καλύτερους παίκτες από τις καλύτερες ομάδες. Αλλά οι μεγάλοι συνασπισμοί είναι παραδοσιακά κυβερνήσεις «μελισσών». Κάνουν τις δουλειές που πρέπει. Είναι καλοί για έργα όπως οι συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά άχρηστοι αν χρειαστεί να μεταβάλουν την κοινή γνώμη σε ευαίσθητα θέματα, γιατί κάθε κόμμα φοβάται μην παραγκωνιστεί από το άλλο.
Γι' αυτό, και οι δύο πλευρές μπορούν να επαναπαυθούν συμφωνώντας στις κόκκινες γραμμές όσον αφορά την κρίση στην ευρωζώνη: Όχι κοινά ταμεία εκκαθαρίσεων, όχι έξωθεν εισβολή στο γερμανικό σύστημα αποταμιευτικών τραπεζών, όχι ευρωομόλογο, όχι αυτό, όχι το άλλο. Η δυσκολότερη δουλειά που θα κληθούν να κάνουν θα είναι να βρουν κάποιο τρόπο να πουν «ναι».

ΠΗΓΗ: FT.com

μου θύμησε

μόλις άκουσα κάποιο καθηγητή να εκφράζει την άποψη ότι τα μάκρο-οικονομικά μεγέθη και άλλα συστατικά για την επιτυχία ενός ενιαίου νομίσματος εκλείπουν

μου θύμησε ένα αρκετά παλαιότερο που νόμιζα ότι λύθηκε παρά το τίτλο που του είχα βάλει "Άλυτο"

Μπορεί να πήραμε τη δόση μας, όμως έχει μείνει άλυτο το σημαντικότερο:
Η Ευρώπη θα δράσει λογικά ή παράλογα;

Κοιτώντας την ιστορία, βλέπουμε ότι μετά τον Β'ΠΠ η Ευρώπη, υπό τη σκέπη των αμερικάνων μπαμπάδων, ξεκίνησε μια λογική διεργασία ενοποίησης, η οποία καθυστέρησε ιδιαίτερα κατά τη περίοδο 1970-1985. Ο λόγος της καθυστέρησης ήταν παρόμοιος με τη σημερινή κρίση: δύο (2) πετρελαϊκές κρίσης σε μια ταραγμένη δεκαετία. Η διαδικασία επιταχύνθηκε από το 1987, το 1992 και βέβαια το 1999. Ενοοείται πως κόλλησε από το 2003 και έχουν γίνει μικρά βήματα από τότε.

Εάν θέλουμε να δούμε απόλυτο παραλογισμό, τότε η περίπτωση του Α'ΠΠ το 1914 είναι η κατάλληλη.