Ο μόνος άνθρωπος που συνεχίζει να συζητά μαζί μου τα τρέχοντα οικονομοπολιτικά μου έθεσε ξανά το ίδιο ερώτημα: "Ποιο πιστεύεις ότι θα έπρεπε να είναι το σχέδιο για να καταφέρει βρεθεί η Ελλάδα στο σημείο που μπορεί και ταυτόχρονα της αξίζει;"
Η απάντηση που έλαβε τον βασάνισε για 48 ώρες, όταν την επανέφερε απογοητευμένος: "Με χάλασες σοβαρά που έδωσες τέτοια απάντηση... Με απογοήτευσες πραγματικά...".
Η απάντησή μου στην ερώτηση του ήταν αναπάντεχη:
"Δεν διακρίνω καμία διάθεση για να ακολουθηθεί το οποιοδήποτε σχέδιο από τη κοινωνία, τους ηγέτες ή κάποια ευρύτερη ομάδα. Δεν συζητάμε καθόλου για το εάν υπάρχει ή όχι σχέδιο ή τι θα μπορούσε να γράφει, η παντελής έλλειψη διάθεσης είναι που χαρακτηρίζει αυτούς που θα έπρεπε να το ακολουθήσουν. Δεν υπάρχει διάθεση, υπάρχει κούραση.".
[Πόσοι υπάρχουν που θα αντάλλαζαν 2 ώρες περισσότερης εργασίας για 3 χρόνια με την υπόσχεση ότι σε 3 χρόνια θα βελτιωθεί η ζωή όλης της ελληνικής κοινωνίας; Πόσοι είναι διατεθιμένοι να πληρώνονται 10% λιγότερο με την υπόσχεση ότι σε 3 χρόνια θα βελτιωθεί η ζωή όλης της ελληνικής κοινωνίας; Πόσοι είναι διατεθιμένοι να ακολουθήσουν ένα οποιοδήποτε σχέδιο που στα σίγουρα θα τους ξεβολέψει ακόμα περισσότερο από όσο έχει συμβεί τη τελευταία δεκαετία για να είναι σε 3 χρόνια όλη η ελληνική κοινωνία σε καλύτερο επίπεδο από ότι σήμερα;]
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω για αυτή την έλλειψη διάθεσης είναι ότι η παγκόσμια κοινωνία, και μαζί της ένα καλό κομμάτι και της ελληνικής κοινωνίας, έχει φτάσει στο ανώτερο στάδιο πολιτισμού, χωρίς να είναι ορατό το επόμενο στάδιο. Και επειδή ο σημερινός πολιτισμός, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σχετίζεται με τα υλικά αγαθά, δείχνει ότι στα περισσότερα έχουμε -ή έστω είχαμε, προ κρίσης - χτυπήσει ταβάνι. Για παράδειγμα, οι αυτοκαθαριζόμενες τουαλέτες έχουν εφευρεθεί εδώ και 30 χρόνια στην Ιαπωνία, η μέση ελληνική οικογένεια είχε ή συνεχίζει να έχει 2 αυτοκίνητα και 3-4 TFT τηλεοράσεις, ο Γερμανός μπορεί να δουλεύει στην Ολλανδία και να παίρνει δάνειο από τη Γαλλία για το ακίνητό του στο Βέλγιο. Η τεχνολογική επανάσταση φαίνεται να μην εξελίσσεται με τους ρυθμούς των προηγούμενων δεκαετιών, τα όποια θεωρούνται hi tech είναι κυρίως ξαναζεσταμένο φαγητό που απλά προσφέρονται σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ενώ τα drones ή τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό απέχουν ακόμα από τη καθημερινότητα.
[Τελικά να παλέψεις γιατί; Απλά και μόνο για να ξαναέχεις απλά ότι είχες;]
Η εγχώρια έλλειψη διάθεσης έχει να κάνει βέβαια και με ενδογενή χαρακτηριστικά:
- Αδυναμία συνεννόησης, μακροπρόθεσμης συμφωνίας και συνεργασίας για κοινό στόχο πέρα από τους όποιους πολιτικούς-οικονομικούς-κοινωνικούς-ατομικούς διαχωρισμούς
- Αδυναμία ουσιαστικής εναλλαγής των γενεών στη διοίκηση και στη λήψη απόφασης
- Ανικανότητα εξεύρεσης ικανών ατόμων για διαχείριση καταστάσεων
- Δυσκολία αφομοίωσης νέων καταστάσεων και συνθηκών
Σε μια υποθετική κατάσταση που οι κάτοικοι αυτής της χώρας, ηλικίας άνω των 25 ετών, είχαν να απαντήσουν στη κλασσική ερώτηση συνέντευξης για πρόσληψη "Που βλέπετε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια από σήμερα;" θεωρώ ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας 25-75 ετών θα απαντούσε κάτι σα "Να εχω το επίπεδο που είχα το 2008".
Το 2008 έαν είχες να απαντήσεις μια τέτοια ερώτηση συνέντευξης το πιο πιθανό ήταν να αφορούσε μια δουλειά καλύτερη από τη προηγούμενη, το 2016 αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Δεν είναι καθόλου απίθανο το 2024 να είναι ακόμα χειρότερο από το 2016. Και αυτό δεν περνάει απο το μυαλό των περισσότέρων.
Υ.Γ. υπό την ενότητα: Την αλήθεια την μαθαίνεις καλύτερα εάν διαβάζεις τι λένε οι έξω για σένα, από τον Peter Spiegel
Γεύμα με τον Γ. Βαρουφάκη με κυρίως μενού καρφιά και αποκαλύψεις!
«Ο Τσίπρας ρίσκαρε ένα Grexit και έχασε μια ευκαιρία για το χρέος»
Η απάντηση που έλαβε τον βασάνισε για 48 ώρες, όταν την επανέφερε απογοητευμένος: "Με χάλασες σοβαρά που έδωσες τέτοια απάντηση... Με απογοήτευσες πραγματικά...".
Η απάντησή μου στην ερώτηση του ήταν αναπάντεχη:
"Δεν διακρίνω καμία διάθεση για να ακολουθηθεί το οποιοδήποτε σχέδιο από τη κοινωνία, τους ηγέτες ή κάποια ευρύτερη ομάδα. Δεν συζητάμε καθόλου για το εάν υπάρχει ή όχι σχέδιο ή τι θα μπορούσε να γράφει, η παντελής έλλειψη διάθεσης είναι που χαρακτηρίζει αυτούς που θα έπρεπε να το ακολουθήσουν. Δεν υπάρχει διάθεση, υπάρχει κούραση.".
[Πόσοι υπάρχουν που θα αντάλλαζαν 2 ώρες περισσότερης εργασίας για 3 χρόνια με την υπόσχεση ότι σε 3 χρόνια θα βελτιωθεί η ζωή όλης της ελληνικής κοινωνίας; Πόσοι είναι διατεθιμένοι να πληρώνονται 10% λιγότερο με την υπόσχεση ότι σε 3 χρόνια θα βελτιωθεί η ζωή όλης της ελληνικής κοινωνίας; Πόσοι είναι διατεθιμένοι να ακολουθήσουν ένα οποιοδήποτε σχέδιο που στα σίγουρα θα τους ξεβολέψει ακόμα περισσότερο από όσο έχει συμβεί τη τελευταία δεκαετία για να είναι σε 3 χρόνια όλη η ελληνική κοινωνία σε καλύτερο επίπεδο από ότι σήμερα;]
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω για αυτή την έλλειψη διάθεσης είναι ότι η παγκόσμια κοινωνία, και μαζί της ένα καλό κομμάτι και της ελληνικής κοινωνίας, έχει φτάσει στο ανώτερο στάδιο πολιτισμού, χωρίς να είναι ορατό το επόμενο στάδιο. Και επειδή ο σημερινός πολιτισμός, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σχετίζεται με τα υλικά αγαθά, δείχνει ότι στα περισσότερα έχουμε -ή έστω είχαμε, προ κρίσης - χτυπήσει ταβάνι. Για παράδειγμα, οι αυτοκαθαριζόμενες τουαλέτες έχουν εφευρεθεί εδώ και 30 χρόνια στην Ιαπωνία, η μέση ελληνική οικογένεια είχε ή συνεχίζει να έχει 2 αυτοκίνητα και 3-4 TFT τηλεοράσεις, ο Γερμανός μπορεί να δουλεύει στην Ολλανδία και να παίρνει δάνειο από τη Γαλλία για το ακίνητό του στο Βέλγιο. Η τεχνολογική επανάσταση φαίνεται να μην εξελίσσεται με τους ρυθμούς των προηγούμενων δεκαετιών, τα όποια θεωρούνται hi tech είναι κυρίως ξαναζεσταμένο φαγητό που απλά προσφέρονται σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ενώ τα drones ή τα αυτοκίνητα χωρίς οδηγό απέχουν ακόμα από τη καθημερινότητα.
[Τελικά να παλέψεις γιατί; Απλά και μόνο για να ξαναέχεις απλά ότι είχες;]
Η εγχώρια έλλειψη διάθεσης έχει να κάνει βέβαια και με ενδογενή χαρακτηριστικά:
- Αδυναμία συνεννόησης, μακροπρόθεσμης συμφωνίας και συνεργασίας για κοινό στόχο πέρα από τους όποιους πολιτικούς-οικονομικούς-κοινωνικούς-ατομικούς διαχωρισμούς
- Αδυναμία ουσιαστικής εναλλαγής των γενεών στη διοίκηση και στη λήψη απόφασης
- Ανικανότητα εξεύρεσης ικανών ατόμων για διαχείριση καταστάσεων
- Δυσκολία αφομοίωσης νέων καταστάσεων και συνθηκών
Σε μια υποθετική κατάσταση που οι κάτοικοι αυτής της χώρας, ηλικίας άνω των 25 ετών, είχαν να απαντήσουν στη κλασσική ερώτηση συνέντευξης για πρόσληψη "Που βλέπετε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια από σήμερα;" θεωρώ ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας 25-75 ετών θα απαντούσε κάτι σα "Να εχω το επίπεδο που είχα το 2008".
Το 2008 έαν είχες να απαντήσεις μια τέτοια ερώτηση συνέντευξης το πιο πιθανό ήταν να αφορούσε μια δουλειά καλύτερη από τη προηγούμενη, το 2016 αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Δεν είναι καθόλου απίθανο το 2024 να είναι ακόμα χειρότερο από το 2016. Και αυτό δεν περνάει απο το μυαλό των περισσότέρων.
Υ.Γ. υπό την ενότητα: Την αλήθεια την μαθαίνεις καλύτερα εάν διαβάζεις τι λένε οι έξω για σένα, από τον Peter Spiegel
Γεύμα με τον Γ. Βαρουφάκη με κυρίως μενού καρφιά και αποκαλύψεις!
«Ο Τσίπρας ρίσκαρε ένα Grexit και έχασε μια ευκαιρία για το χρέος»
No comments:
Post a Comment