Κέρδη 175% έχουν αποκομίσει οι συλλέκτες κατά την τελευταία 10ετία
Οι συλλέκτες λένε ότι συλλέγουν λόγω πάθους και όχι για κερδοσκοπικούς λόγους. Ομως, δεδομένων των τιμών που εμφανίζουν οι διάφορες αγορές συλλεκτικών ειδών τα τελευταία χρόνια, είναι δύσκολο να μη θεωρηθούν τα έργα τέχνης, τα κρασιά και άλλα συλλεκτικά είδη και επενδύσεις.
Οπως μεταδίδει το CNBC, σύμφωνα με την έρευνα πλούτου της επενδυτικής εταιρείας Knight Frank, ο δείκτης εννέα βασικών αγορών συλλεκτικών ειδών ενισχύθηκε κατά 175% τα τελευταία δέκα χρόνια – επίδοση πολύ καλύτερη από αυτήν των αμερικανικών μετοχών.
Από τις εννέα κατηγορίες ανοδικά κινήθηκαν οι οκτώ, ενώ η μοναδική που εμφάνισε πτώση ήταν αυτή των συλλεκτικών επίπλων.
Τα κλασικά αυτοκίνητα εμφάνισαν τις καλύτερες αποδόσεις. Οι τιμές τους αυξήθηκαν κατά 23% τους 12 μήνες μέχρι το γ΄ τρίμηνο του 2012, σύμφωνα με την έκθεση, κατά 11% σε μια περίοδο πέντε ετών και 395% σε μια περίοδο δέκα ετών.
Η μεγάλη έκπληξη του δείκτη ήταν τα συλλεκτικά νομίσματα. Μπορεί να μη «χαίρουν» της ίδιας δημοσιότητας με τα έργα τέχνης ή τα κλασικά αυτοκίνητα, όμως από άποψη κερδοφορίας βρίσκονται στη δεύτερη θέση, καταγράφοντας κέρδη 25% το τελευταίο έτος και 248% σε μια περίοδο δέκα ετών.
Στην τρίτη θέση έρχονται τα γραμματόσημα, με κέρδη 9% πέρυσι και 216% τα τελευταία δέκα χρόνια. Μάλιστα ένας από τους σημαντικότερους φιλοτελιστές είναι ο Μπιλ Γκρος της Pimco, ο οποίος διαθέτει μία από τις καλύτερες συλλογές γραμματοσήμων.
Πάντως, οι πλούσιοι του κόσμου αυτού τελικά προτιμούν περισσότερο από κάθε τι άλλο να συλλέγουν έργα τέχνης, ασχέτως αν αυτά αποδίδουν μικρότερο κέρδος. Οι εκατομμυριούχοι συλλέκτες προβλέπεται ότι θα αυξήσουν τις δαπάνες τους για αγορά έργων τέχνης κατά 13% φέτος. Το δεύτερο πιο δημοφιλές συλλεκτικό είδος είναι τα ρολόγια και ακολουθούν τα κρασιά, τα κοσμήματα και τα αυτοκίνητα.
Υψηλό ρίσκο Βεβαίως, όπως και με κάθε άλλη μορφή επένδυσης, όσοι ασχολούνται θα πρέπει να προσέχουν. «Συχνά, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτού του είδους οι επενδύσεις έχουν περισσότερη διαφάνεια και μικρότερη περιπλοκότητα από τις παραδοσιακές επενδύσεις», προειδοποιεί ο Γκρεγκ Ντέιβις, από το τμήμα διαχείρισης πλούτου και επενδύσεων της Barclays. «Στην πραγματικότητα (η επένδυση σε συλλεκτικά αντικείμενα) έχει χαλαρότερο κανονιστικό πλαίσιο και (τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία) μπορεί ν’ αποδειχτούν δύσκολα ρευστοποιήσιμα. Παράλληλα, οι συναλλαγές μπορεί να είναι ακριβές και το είδος των επενδύσεων δυσκολότερα κατανοητό αν δεν διαθέτεις υψηλό βαθμό γνώσης του αντικειμένου και εσωτερική πληροφόρηση». Από την άλλη πλευρά, οι αποδόσεις των συλλεκτικών αντικειμένων μπορεί να αποδειχτούν πολύ υψηλότερες από τις αποδόσεις των χρηματιστηρίων. Σύμφωνα με στοιχεία των New York Times, οι μετοχές του δείκτη S&P 500 είχαν την υψηλότερη ετήσια απόδοση (κατά μέσο όρο) 8,4% την εικοσαετία 1948-1968 και δεύτερη καλύτερη εικοσαετία το διάστημα 1979-1999 με ετήσια απόδοση 8,2%. Βεβαίως υπάρχει έντονη μεταβλητότητα στις αγορές, ενώ μεγάλη σημασία έχει πότε κανείς μπαίνει και πότε βγαίνει από το χρηματιστήριο. Η χειρότερη εικοσαετία για τους επενδυτές του S&P 500 ήταν το διάστημα 1961-1981 με αρνητική απόδοση των επενδύσεων (κατά μέσο όρο ) 2% τον χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, η απόδοση είναι η άλλη πλευρά του ρίσκου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_15/03/2013_514381
Οι συλλέκτες λένε ότι συλλέγουν λόγω πάθους και όχι για κερδοσκοπικούς λόγους. Ομως, δεδομένων των τιμών που εμφανίζουν οι διάφορες αγορές συλλεκτικών ειδών τα τελευταία χρόνια, είναι δύσκολο να μη θεωρηθούν τα έργα τέχνης, τα κρασιά και άλλα συλλεκτικά είδη και επενδύσεις.
Οπως μεταδίδει το CNBC, σύμφωνα με την έρευνα πλούτου της επενδυτικής εταιρείας Knight Frank, ο δείκτης εννέα βασικών αγορών συλλεκτικών ειδών ενισχύθηκε κατά 175% τα τελευταία δέκα χρόνια – επίδοση πολύ καλύτερη από αυτήν των αμερικανικών μετοχών.
Από τις εννέα κατηγορίες ανοδικά κινήθηκαν οι οκτώ, ενώ η μοναδική που εμφάνισε πτώση ήταν αυτή των συλλεκτικών επίπλων.
Τα κλασικά αυτοκίνητα εμφάνισαν τις καλύτερες αποδόσεις. Οι τιμές τους αυξήθηκαν κατά 23% τους 12 μήνες μέχρι το γ΄ τρίμηνο του 2012, σύμφωνα με την έκθεση, κατά 11% σε μια περίοδο πέντε ετών και 395% σε μια περίοδο δέκα ετών.
Η μεγάλη έκπληξη του δείκτη ήταν τα συλλεκτικά νομίσματα. Μπορεί να μη «χαίρουν» της ίδιας δημοσιότητας με τα έργα τέχνης ή τα κλασικά αυτοκίνητα, όμως από άποψη κερδοφορίας βρίσκονται στη δεύτερη θέση, καταγράφοντας κέρδη 25% το τελευταίο έτος και 248% σε μια περίοδο δέκα ετών.
Στην τρίτη θέση έρχονται τα γραμματόσημα, με κέρδη 9% πέρυσι και 216% τα τελευταία δέκα χρόνια. Μάλιστα ένας από τους σημαντικότερους φιλοτελιστές είναι ο Μπιλ Γκρος της Pimco, ο οποίος διαθέτει μία από τις καλύτερες συλλογές γραμματοσήμων.
Πάντως, οι πλούσιοι του κόσμου αυτού τελικά προτιμούν περισσότερο από κάθε τι άλλο να συλλέγουν έργα τέχνης, ασχέτως αν αυτά αποδίδουν μικρότερο κέρδος. Οι εκατομμυριούχοι συλλέκτες προβλέπεται ότι θα αυξήσουν τις δαπάνες τους για αγορά έργων τέχνης κατά 13% φέτος. Το δεύτερο πιο δημοφιλές συλλεκτικό είδος είναι τα ρολόγια και ακολουθούν τα κρασιά, τα κοσμήματα και τα αυτοκίνητα.
Υψηλό ρίσκο Βεβαίως, όπως και με κάθε άλλη μορφή επένδυσης, όσοι ασχολούνται θα πρέπει να προσέχουν. «Συχνά, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτού του είδους οι επενδύσεις έχουν περισσότερη διαφάνεια και μικρότερη περιπλοκότητα από τις παραδοσιακές επενδύσεις», προειδοποιεί ο Γκρεγκ Ντέιβις, από το τμήμα διαχείρισης πλούτου και επενδύσεων της Barclays. «Στην πραγματικότητα (η επένδυση σε συλλεκτικά αντικείμενα) έχει χαλαρότερο κανονιστικό πλαίσιο και (τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία) μπορεί ν’ αποδειχτούν δύσκολα ρευστοποιήσιμα. Παράλληλα, οι συναλλαγές μπορεί να είναι ακριβές και το είδος των επενδύσεων δυσκολότερα κατανοητό αν δεν διαθέτεις υψηλό βαθμό γνώσης του αντικειμένου και εσωτερική πληροφόρηση». Από την άλλη πλευρά, οι αποδόσεις των συλλεκτικών αντικειμένων μπορεί να αποδειχτούν πολύ υψηλότερες από τις αποδόσεις των χρηματιστηρίων. Σύμφωνα με στοιχεία των New York Times, οι μετοχές του δείκτη S&P 500 είχαν την υψηλότερη ετήσια απόδοση (κατά μέσο όρο) 8,4% την εικοσαετία 1948-1968 και δεύτερη καλύτερη εικοσαετία το διάστημα 1979-1999 με ετήσια απόδοση 8,2%. Βεβαίως υπάρχει έντονη μεταβλητότητα στις αγορές, ενώ μεγάλη σημασία έχει πότε κανείς μπαίνει και πότε βγαίνει από το χρηματιστήριο. Η χειρότερη εικοσαετία για τους επενδυτές του S&P 500 ήταν το διάστημα 1961-1981 με αρνητική απόδοση των επενδύσεων (κατά μέσο όρο ) 2% τον χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, η απόδοση είναι η άλλη πλευρά του ρίσκου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_15/03/2013_514381
No comments:
Post a Comment