GreekRider: Αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και έξοδος από το ευρώ

του GreekRider

Το παραγωγικό μοντέλο που ακολουθούσε έως σήμερα η Ελλάδα ήταν να δανείζεται για να αγοράζει ξένα προϊόντα. Και αυτό οδήγησε στην καταχρέωση και κατάρρευση της χώρας.

Το μυστικό της εξόδου της χώρας από το ευρώ είναι ότι λόγω ανάγκης θα ξεκινήσουν παραγωγικές δραστηριότητες που σήμερα δεν υπάρχουν. Αυτή η ανάγκη θα προέλθει από την κάθετη άνοδο των τιμών όλων των ξένων προϊόντων όταν βγει η Ελλάδα από το ευρώ και προχωρήσει σταδιακά, αρχικά και συνολικά σε κάποιο ύψος υποτίμησης του νομίσματός της, τα προιόντα τότε που παράγονται στο εξωτερικό θα έχουν πολύ υψηλότερη σχετική τιμή.

Παράδειγμα 1-Ολλανδικό Τυρί

Αν για παράδειγμα ένα ολλανδικό τυρί κόστιζε πριν το 1% του βασικού μισθού σε ευρώ θα κοστίζει μετά την έξοδό μας από το ευρώ 2% του βασικού μισθού σε δραχμή, δηλαδή θα έχει αυξηθεί η τιμή του (το πόσο παίζεται). Η τιμή παράλληλα της εγχώριας παραγόμενης φέτας είτε θα μειωθεί είτε θα μείνει η ίδια (γιατί και το κόστος της επιχείρησης θα είναι πολύ μικρότερο). Συνεπώς οι άνθρωποι αντί να αγοράζουν 20 μερίδες ολλανδικό τυρί το χρόνο θα αγοράζουν 1-2 μερίδες ολλανδικό τυρί το χρόνο και τις υπόλοιπες θα τις αντικαταστήσουν με την φέτα. 

Αυτό θα έχει λοιπόν 3 αποτελέσματα, κατ' αρχήν θα μειωθεί το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο, δηλαδή την διαφορά εισαγωγών-εξαγωγών επειδή θα μειώσουμε τις εισαγωγές του ολλανδικού τυριού συνολικά κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Παράλληλα τα εργοστάσια που παράγουν φέτα θα εργάζονται με φουλ όλες τις μηχανές για να εξυπηρετήσουν την αυξημένη ζήτηση του προϊόντος τους. Αυτό σημαίνει ότι πιθανώς θα χρειαστούν νέα εργοστάσια, νέους εργάτες, νέους οδηγούς και νέους υπαλλήλους και διοικητικά στελέχη. Παράλληλα επειδή το κόστος λειτουργίας των ελληνικών εργοστασίων θα μειωθεί, θα μειωθεί και η διεθνή τιμή της φέτας, συνεπώς οι εξαγωγές φέτας θα αυξηθούν.

Παρόλο όμως που το κόστος των εργοστασίων θα μειωθεί λόγω της υποτίμησης, οι εργαζόμενοι δεν θα πεινάσουν επειδή θα μπορούν να υποκαταστήσουν - λέω εδώ σχηματικά- την κατανάλωση ολλανδικού τυριού με την φέτα (γι' αυτό άλλωστε ανεβαίνει η ζήτηση φέτας). Αν όμως δεν συνέβαινε η παραπάνω διαδικασία αλλά μείωναν μόνο τους μισθούς των εργατών (όπως κάνουν σήμερα) επιδιώκοντας μια "εσωτερική υποτίμηση" όπως την λένε ελλείψει νομίσματος, τότε οι σχετικές τιμές των προϊόντων δεν θα μεταβάλλονταν τόσο δραστικά και έτσι θα φτάναμε σε ένα σημείο που οι μισθοί δεν θα έφταναν για να πληρώσουν τα βασικά αγαθά επιβίωσης των χαμηλότερων στρωμάτων. Αυτό είναι που συμβαίνει σήμερα σιγά, σιγά.

Βεβαίως θα μας πουν κάποιοι ότι η Ελλάδα δεν θα έχει τότε διατροφική επάρκεια στο ολλανδικό τυρί. Αυτό όμως είναι λογικό, γιατί το τυρί αυτό λέγεται ολλανδικό επειδή παράγεται στην Ολλανδία, όπως και την πατέντα της φέτας την έχουμε στην Ελλάδα. Χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η εμφάνιση ολλανδικών τυριών "μαϊμού".

Το πόσο θα αυξηθεί τι και ποιος κλάδος σε μια υποτίμηση εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες όπως την δομή της ζήτησης των ελληνικών και ξένων προιόντων, τις ελαστικότητες τους και άλλα. Το τελικό όφελος μπορεί να είναι 10 μπορεί να είναι και 100. Κανείς δεν μπορεί να πει με επιστημονικό τρόπο, εκτός αν τα μελετήσει εκ των υστέρων. Συχνά όμως ελλείψει άλλων επιλογών η υποτίμηση είναι και το μοναδικό διαθέσιμο εργαλείο εξισορρόπησης μιας οικονομίας. Γι' αυτό και η Ελλάδα ακολουθούσε την πολιτική της διολίσθησης της δραχμής για σχεδόν 2 δεκαετίες με ενδιάμεσες περιοδικές υποτιμήσεις. Εδώ απλοποιώ εν γνώση μου το παράδειγμα για να δείξω την πιο βασική λειτουργία μιας υποτίμησης.

Παράδειγμα 2-Είδη υγιεινής από Ιταλία

Οι Έλληνες, σε αντίθεση με τους Ιταλούς, έχουν μια καταπληκτική αίσθηση της κιτς αντίληψης. Τόσο σε σχέση με την τέχνη όσο σε σχέση και με τις λεκάνες της τουαλέτας. Εντυπωσιάζονται λοιπόν ιδιαίτερα οι Έλληνες με το υψηλής αισθητικής ιταλικό ντιζάιν.

Σαν μανιτάρια λοιπόν ξεπήδησαν εταιρείες με πανάκριβα είδη υγιεινής (λεκάνες, μπιντέδες, νιπτήρες κτλ) Made in Italy, τα οποία οι δικοί μας αγόραζαν σαν τρελοί. Αυτό βεβαίως είχε συνέπειες στο ισοζύγιο πληρωμών και στην περαιτέρω αποδιάρθρωση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας.

Θα πει βεβαίως κάποιος "τι να κάνουμε" να μην έχουμε μια ιταλική χέστρα στο σπίτι μας, κάτι που αυτομάτως μας ανεβάζει σε άλλο επίπεδο; Ή μήπως κάποιοι θέλουν να παραμείνουμε ακόμη και στους τριτοκοσμικούς τούρκικους καμπινέδες; Και βεβαίως είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλές εταιρείες που παράγουν εγχώρια είδη υγιεινής. Μπορεί να έχουν υποδεέστερη αισθητική αλλά ενδεχομένως είναι φτηνότερα από τα ιταλικά εισαγόμενα ντιζαινάτα.

Αν βγούμε από το ευρώ οι τιμές των ιταλικών ειδών υγιεινής θα εκτοξευτούν ακόμη περισσότερο ενώ παράλληλα οι τιμές των ελληνικών θα μείνουν σχετικά σταθερές ή θα πέσουν παράλληλα με τους μισθούς. Αυτό θα οδηγήσει σε ραγδαία αύξηση της ζήτησης των ελληνικών ειδών υγιεινής και παράλληλα οι ελληνικές εταιρείες θα πάρουν μεγαλύτερο μερίδιο από τις πωλήσεις ειδών υγιεινής.

Αυτά όλα θα έχουν ως συνέπεια να κλείσουν οι εισαγωγείς ιταλικών ειδών υγιεινής γιατί πλέον η ζήτησή τους δεν θα ανταποκρίνεται στα απαιτούμενα βιώσιμα έσοδα. Παράλληλα πολλές εγχώριες εταιρείες που παράγουν εδώ τα είδη υγιεινής και οι οποίες είχαν κλείσει επειδή δεν μπορούσαν να φτουρίσουν μπροστά στα Ιταλικά αριστοτεχνήματα του κώλου θα ανοίξουν ξανά.

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί η απασχόληση σε αυτό τον τομέα να μην αυξηθεί, ακόμη όμως και τότε θα έχουμε μια μεταβολή του παραγωγικού μοντέλου. Αντί να είμαστε μια οικονομία παρασιτική που θα εισάγει προιόντα με δανεικά χρήματα θα γίνουμε μια οικονομία που θα παράγει τα δικά της προιόντα.

Παράδειγμα 3- Τα ελληνικά pony

Το αν τα προϊόντα σου θα τα προτιμήσει ο ντόπιος πληθυσμός εξαρτάται από την οικονομική του κατάσταση. Αν έχει πολλά χρήματα για να αγοράζει mercedes και BMW θα τις αγοράσει. Αν όμως δεν έχει τότε θα ψάξει να βρει φτηνότερα μοντέλα και θα αρκεστεί ακόμη και σε κάποιες νέες εκδόσεις του Πόνι (το θυμάστε οι παλιοί) αν δεν μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο. Τους τελευταίους μήνες μάθαμε, ίσως και λόγω της φιλολογίας περί επιστροφής στην δραχμή, ότι το θρυλικό pony κάνει την επιστροφή του.

Σε γενικές γραμμές τα εγχώρια παραγόμενα προιόντα ακόμη και αν δεν είναι τα καλύτερα είναι μια λύση για τον πληθυσμό που δεν θα είχε διαφορετικά καθόλου αυτοκίνητο. Και είναι καλό να πάμε από τα seat, τα opel, τα renault κτλ στα πόνυ, γιατί αυτά τα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα τα αγοράζαμε με δανεικά λεφτά επιβαρύνοντας το ισοζύγιο πληρωμών μας ενώ τα πόνυ θα στηρίξουν την απασχόληση στην Ελλάδα και θα βελτιώσουν τους όρους εμπορίου της Ελλάδος με τον υπόλοιπο κόσμο. Θα έχουμε τα αυτοκίνητα που μπορούμε να πληρώσουμε ή δεν θα έχουμε καθόλου. Οι πλούσιοι βεβαίως μπορούν θα μπορούν πάντοτε να έχουν ό,τι θέλουν.

Βεβαίως όπως ήδη βλέπετε οι αντιπροσωπείες ξένων αυτοκινήτων στην Ελλάδα ήδη έχουν αποδεκατιστεί και κλείνουν. Αυτό όμως παραδόξως είναι καλό και συμβάλει στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.  Γι' αυτό θα πρέπει η Ελλάδα να  μην στηρίζει τις αντιπροσωπείες τέτοιων προϊόντων όπως έχω αναφέρει και παλαιότερα.

Παράδειγμα 4- Τουρκικά Πιστόλια

Ο Άινστάιν έλεγε ότι αντιγράφουμε, αντιγράφουμε, αντιγράφουμε και μόνο κατά λάθος δημιουργούμε. Αυτό το ρητό πρέπει να το ξέρουν πολύ καλά στην χώρα της τουρκικής λίρας της οποίας τον πολεμόχαρο χαρακτήρα όλοι γνωρίζουμε.

Σε αντίθεση λοιπόν με την Ελλάδα που της αρέσει να δανείζεται και να πετάει τα λεφτά της για να καταστρέφει το εμπορικό της ισοζύγιο και να στηρίζει τις βιομηχανίες όπλων στο Βέλγιο, την Τσεχία, την Ιταλία, τις ΗΠΑ κτλ η Τουρκία με αφετηρία την προηγούμενη χρεοκοπία της άρχισε να παράγει τα δικά της πιστόλια.

Κάποιες από τις πιο γνωστές εταιρείες είναι η TISAS Trabzon Arms Industry Corp από το 2001, η Turkish Yavuz company και η Ucyildiz Arms Ltd Inc.

Οι φίλοι και γείτονές μας Τούρκοι, κατάλαβαν ότι δεν τους παίρνει να αγοράζουν τόσα πολλά πιστόλια από το εξωτερικό (μην ξεχνάμε πόσο πολεμοχαρείς είναι) σε τόσο υψηλές τιμές.

Η υποτίμηση της τουρκικής λίρας τους έδωσε ώθηση και κατάφεραν με πολύ μικρό κόστος να αντιγράψουν τα πιο διάσημα μοντέλα διεθνώς (beretta, CZ, Glock κτλ). Έτσι οι Τούρκοι, λόγω του ότι δεν μπορούσαν να αγοράσουν ένα τόσο βασικό γι' αυτούς αγαθό, άρχισαν να το αντιγράφουν και να το παράγουν οι ίδιοι.

Έτσι μπορεί να μην έχουν δεύτερο βρακί να φορέσουν αλλά έχουν τα αντίγραφα των καλύτερων πιστολιών στον κόσμο...

Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Αρκεί να έχεις πανεπιστήμια και να βγάζεις μηχανικούς που θα μπορούν να πάρουν ένα προιόν να το σκανάρουν μέχρι την τελευταία του βίδα και να το ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ (και όχι βέβαια ηλίθιους και παντελώς άσχετους οικονομολόγους που δεν καταλαβαίνουν τι σημασία μιας υποτίμηση) ή να μην είσαι π.χ. κάποιο υποανάπτυκτο κράτος της Αφρικής χωρίς εκπαιδευμένο πληθυσμό που η Ελλάδα ασφαλώς δεν είναι.

Τι σημασία έχει αν κάθε δύο τρεις γεμιστήρες σου μπλοκάρει, άλλωστε ότι πλερώνεις παίρνεις! Σημασία έχει ότι υποκατέστησαν ένα μεγάλο μέρος των εισαγωγών τους.

Γιατί νομίζετε άλλωστε ότι οι Ρώσοι δυσκολεύονται τόσο να πουλήσουν πολεμικό εξοπλισμό στους Κινέζους; Γιατί οι Κινέζοι για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να τον αντιγράψουν.

Παράδειγμα 5-Επιστροφή των χρημάτων που έφυγαν

Βεβαίως αν βγει να κυβερνήσει μια κομμουνιστική κυβέρνηση τύπου Φιντέλ Κάστρο εννοείται ότι θα κάνουμε να δούμε κεφάλαια να έρχονται στην Ελλάδα πολλές δεκαετίες, ή κάτι περίπου σαν αυτό.

Το να βγούμε όμως από το ευρώ και να πάμε στο δικό μας νόμισμα εντός ΕΕ σημαίνει κατευθείαν ότι θα μπορούν οι κάτοχοι ευρώ που αθροιστικά είναι άνω του ενός ελληνικού ΑΕΠ, να φέρουν πάλι μέσα χρήματα για να αγοράσουν κάτι φτηνότερα από ότι θα το είχαν πουλήσει το 2008 και ίσως ακόμη φτηνότερα λόγω υποτίμησης. Επίσης θα μπορούν να κάνουν φτηνότερα γενικότερες επενδύσεις. Εφόσον όμως είμαστε ακόμη στην ΕΕ και λειτουργούν οι νόμοι της διεθνούς οικονομίας.

Αν κάποιος είχε πουλήσει το σπίτι του έναντι 200,000 ευρώ το 2008 θα μπορεί να το αγοράσει στην δραχμή δίνοντας 100,000 ευρώ και θα του μείνουν και 100 χιλιάρικα να τα σπαταλήσει στην εγχώρια αγορά.

Και μην πει κανένας ότι "με ποιο δικαίωμα θα αγοράσουν αυτοί την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί" και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες γιατί και έως σήμερα ή μάλλον μέχρι το 2008 κυρίως οι πλούσιοι ψώνιζαν και όχι οι φτωχοί που απλά επιζούσαν. Όποιος δεν θέλει να πουλήσει φτηνά απλά δεν θα πουλήσει φτηνά. Έτσι όμως λειτουργούν οι διεθνείς ροές κεφαλαίου, έτσι λειτουργεί ο κόσμος σήμερα. Αν θέλουμε να φτιάξουμε έναν άλλο κόσμο πιο δίκαιο και πιο ιδανικό τότε να το συζητήσουμε.

Αν θέλουμε όμως να πέσει χρήμα στην ελληνική αγορά για να ξεκολλήσει η Ελλάδα από την λακκούβα που έχει πέσει τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι κάποιοι θα αγοράσουν φτηνά. Άλλωστε αυτή η φτήνια θα αντικατοπτρίζει με μαθηματική ακρίβεια το ρίσκο που αυτοί θα αναλαμβάνουν σε μια ανώριμη πολιτικά χώρα όπως η Ελλάδα.

Έτσι λειτουργούν οι διεθνείς αγορές, τώρα το καταλάβατε; Αν δεν σας αρέσουν οι διεθνείς αγορές τότε όπως έχω πει πολλές φορές ή γραφτείτε στο ΚΚΕ για να είσαστε συνεπείς με τα πιστεύω σας, δεν μπορείτε όμως να θέλετε και το ένα και το άλλο, δηλαδή και δικαιοσύνη και ανάπτυξη εντός καπιταλισμού. Αλλιώς πάρτε μια σιδερένια βέργα σηκώστε την ψηλά και βγείτε έξω όταν χτυπάνε κεραυνοί τραγουδώντας ύμνους για την δικαιοσύνη.

Παράδειγμα 6- Τουρισμός

Πολλοί λένε ότι στην Ελλάδα δεν έχει μείνει κανένα συγκριτικό πλεονέκτημα για να πολεμήσει αν βγούμε από το ευρώ. Εγώ έχω τελείως διαφορετική άποψη για πολλούς τομείς ήδη και σήμερα εξαγωγικούς. Ένα καλό παράδειγμα είναι και ο τουρισμός, δείτε το παρακάτω πόστ γιατί δεν υπάρχει λόγος να εξηγώ τα ίδια πράγματα αφού τα έχω πει αναλυτικά: Τουρισμός και οικονομική κρίση. Με λίγα λόγια λέω ότι για να ξεκολλήσουμε από τους αναθεματισμούς έναντι των Ελλήνων εργαζομένων που δήθεν δεν εργάζονται, ή τα ευχολόγια για την δημιουργία μιας ελληνικής silicon valley εκ του μηδενός ή τις απόψεις για ξαφνική εύρεση ενός ακόμη Κουβέιτ στο Αιγαίο χωρίς μάλιστα να πέσει ούτε ντουφεκιά, θα πρέπει να προσγειωθούμε στα καθόλου ευκαταφρόνητα σίγουρα πλεονεκτήματα που έχουμε και να κάνουμε σχέδια και προγραμματισμό 30 χρόνια μπροστά για τουριστική ανάπτυξη φτωχών περιοχών της Ελλάδας που σήμερα υποφέρουν.

Παράδειγμα 7-Στοιχειωδώς δίκαιη κατανομή βαρών

Μια έξοδος από το ευρώ και υποτίμηση του νομίσματος θα επιμέριζε τα βάρη της οικονομικής κρίσης σε όλο τον πληθυσμό μαζί και στα ανώτερα οικονομικά στρώματα και όχι μόνο στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα όπως κυρίως συμβαίνει σήμερα με εξαίρεση το κούρεμα των ομολόγων που ήταν μια σωστή κίνηση.

Στο ευρώ η προσαρμογή της οικονομίας γίνεται μέσω της θέσπισης διοικητικών μέτρων εναντίων των εργαζομένων που τους μειώνουν τους μισθούς (σε όσους μένουν με δουλειά) ενώ αντίθετα κανένα διοικητικό μέτρο δεν επιβάλλεται για την μείωση π.χ. των ενοικίων ή των βασικών ειδών διατροφής τα οποία μένουν σταθερά ή πέφτουν πολύ δυσανάλογα λιγότερο. 

Όλα επαφίονται δήθεν στις αγορές, οι οποίες χρησιμοποιούνται προσχηματικά ενώ όλοι ξέρουν ότι στην Ελλάδα είτε δεν υπάρχουν αγορές είτε δεν λειτουργούν σωστά λόγω μονοπωλίων-ολιγοπωλίων. 

Αντίθετα η έξοδος από το ευρώ και η υποτίμηση του νομίσματός μας θα επιτελούσε ένα οριζόντιο κόψιμο σε όλη την οικονομία ανεξαιρέτως. Όπως είδαμε παραπάνω και λόγω των οικονομικών διεργασιών που προανέφερα στα πρώτα παραδείγματα, οι τιμές των εγχώρια παραγόμενων αγαθών θα πέσουν και έτσι θα ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ. Θα ζήσει φτωχά αλλά θα ζήσει. 

Στο ευρώ όμως πέφτουν οι μισθοί αλλά η ΔΕΗ αυξάνεται, το νερό αυξάνεται, ο τιμές βασικών ειδών διατροφής στα σούπερ μάρκετ αυξάνονται και τα ενοίκια μένουν σχετικά σταθερά ή πέφτουν δυσανάλογα λιγότερο από τα εισοδήματα. Αυτό δεν οδηγεί σε φτώχεια αλλά σε φυσική εξόντωση. 

Βεβαίως αυτά είναι δύσκολο να τα κατανοήσει κάποιος που δεν ξέρει πόσο κάνει το ψωμί και το γάλα. Ο κόσμος όμως και η οικονομία έχει προβλέψεις ΚΑΙ για τους φτωχούς μέσω π.χ. μιας υποτίμησης σαν αυτή που συζητάμε. Αντίθετα. η παραμονή μας στο ευρώ θα οδηγήσει τα επόμενα χρόνια σε κάποιους χειμώνες τύπου Τσαουσέσκο ή Αθήνας του 1941.

Άλλωστε και οι απώλειες κεφαλαίου και επενδύσεων είναι μέσα στο παιχνίδι του καπιταλισμού και στο πρόγραμμα, δεν πρέπει να είναι ταμπού. Δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι που θα πρέπει να μπορούν να χάσουν και να υποστούν θυσίες, πρέπει να μπορούν να χάνουν και οι επενδυτές και οι πλούσιοι και όλοι οι συμμετέχοντες. Αυτός είναι ο καπιταλισμός και είναι καιρός να τον ακολουθήσουμε αντί να προσπαθούμε να εγγυηθούμε καταθέσεις, κεφάλαια και επενδύσεις που εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε.

Παράδειγμα 8-Η δύναμη των αγορών

Οι αγορές απαιτούν την μετάβασή μας στο ευρώ. Δεν υπάρχει νόημα να αντιστέκεται κανείς σε δυνάμεις που έχουν την έννοια του φυσικού φαινομένου για την οικονομία περιμένοντας σε ένα θαύμα (π.χ. ευρωομόλογα). Για παράδειγμα ο Λάισον "έπαιζε" κόντρα στις αγορές μέχρι που χρεοκόπησε μια από τις πιο αρχαίες τράπεζες στον κόσμο την Μπάρινγκ. Η Enron προσπαθούσε να ξεφύγει με διάφορες λογιστικές κομπίνες από τις αγορές μέχρι που οι αγορές την χρεοκόπησαν μέχρι να πεις ENRON. Να μην πούμε για την υποτίμηση της Στερλίνας με τις πιέσεις του Σόρος ή τις πιέσεις που δεχόταν η Ισλανδία λίγο πριν χρεοκοπήσει.

Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Κανείς δεν μπορεί να ανατρέψει τους νόμους των αγορών.

Πρόσφατα κάπου διάβαζα ότι οι ελληνικές εισηγμένες βγάζουν κεφάλαια στο εξωτερικό για παν ενδεχόμενο. Αυτά είναι φαινόμενα που εντάσσονται στις κινήσεις της αγοράς. Προσέξτε το αυτό, οι ελληνικές εισηγμένες που βγάζουν κεφάλαια έξω ΕΙΝΑΙ και αυτοί οι αγορές. Και το ότι οι Έλληνες έβγαλαν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό δεν αποτελεί μια κίνηση προδοσία της πατρίδος (ποιας πατρίδας άλλωστε, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα παρά μόνο παίζει παρτίδες), είναι μια έκφραση της πίεσης που ασκούν οι αγορές. Και οι Έλληνες καταθέτες αποτελούν λοιπόν μέρος των αγορών που πιέζουν την Ελλάδα, για να ξέρουμε τι λέμε.

Το ότι οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες καθυστερούν να αποδεχτούν την πραγματικότητα σημαίνει απλά ότι δεν υπάρχουν εκεί έξω οι κατάλληλοι άνθρωποι των αγορών που να μπορούν να εκτιμήσουν σωστά τις καταστάσεις για να μπορέσουν να καβαλήσουν τα κύματα των αγορών αντί να τα μάχονται σαν ηλίθιοι με όλες τους τις δυνάμεις παίρνοντας και εμάς στο λαιμό τους.

Δεν πρέπει η Ελλάδα να είναι η θυσία των ανόητων οικονομολόγων-τεχνοκρατών παλαιάς κοπής που δεν έχουν ιδέα το πόσο ανελέητα λειτουργούν σήμερα οι αγορές. Δεν πρέπει να γίνει θυσία των φαντασιώσεων διαφόρων αστοιχείωτων περί του τι σημαίνει καπιταλισμός και πώς μπορείς να επιβιώσεις μέσα σε αυτόν.

Γι' αυτό και η έγνοια των Ελλήνων φιλελευθέρων για να "μην βγει η Ελλάδα από το ευρώ" είναι έγνοια που έχει επηρεαστεί από την "αριστεροσύνη" που έχει κυριαρχήσει στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια και η οποία έρχεται σε αντίθεση με τα πιστεύω τους. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στην Ελλάδα ακόμη και οι δεξιοί είναι κρατικιστές. Και γι' αυτό λέω συχνά τους Έλληνες φιλελεύθερους άσχετους. Είναι φιλελεύθεροι από τα βιβλία και όχι από τις αγορές. Όπου όταν λέμε αγορές συμπεριλαμβάνουμε κυρίως τις αποφάσεις των οικονομικών συμμετεχόντων και έτσι μπορούμε στοιχειωδώς να προβλέψουμε τι θα συμβεί στην επόμενη στροφή.

Και αυτό είναι αλήθεια αφού αν δει κανείς από που έρχονται κυρίως οι φωνές ή οι γνώμες υπερ του να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ πάντοτε καταλήγει κάποιος στις μανούλες του φιλελευθερισμού τους Αγγλοσάξωνες.

Δεν λέω ότι δεν συμφωνώ με το Ευρωπαϊκό εγχείρημα, απλά λέω ότι μέχρι αυτό να γίνει πραγματικότητα η Ελλάδα δεν μπορεί να βρίσκεται στη ζώνη του λυκόφωτος μεταξύ ζωντανών και νεκρών, κυρίως δε νεκρών.

Αντίθετα, το αίτημα παραμονής της χώρας στο ευρώ αποτελεί την κληρονομιά μιας καθοδικής πορείας της χώρας η οποία βασίστηκε στον δανεισμό με "σοσιαλιστικά" κριτήρια και κατέληξε να αναζητάει σαν ηρωινομανής κιάλλο, κιάλλο δανεισμό μέσω των μνημονίων.

Συμπέρασμα

Έτσι αλλάζει το παραγωγικό μοντέλο μιας χώρας λόγω χρεοκοπίας. Και όχι με φιλελεύθερα ευχολόγια. Δεν αλλάζει αν συνεχίσουμε να παριστάνουμε τους δήθεν έξυπνους ενώ την ίδια ώρα μας δανείζουν περισσότερο και συνεχίζουμε να αυξάνουμε το δημόσιο χρέος μας.

Και όσοι λένε ότι αν μονομερώς διαγράψουμε το χρέος μας βγαίνοντας από το ευρώ θα βρεθούμε στην διεθνή απομόνωση τότε που πιστεύουν ότι θα είμαστε όταν μετά από κάποιες δεκαετίες συνεχούς αύξησης των χρεών μας θα μας ζητάνε κυριολεκτικά ΟΛΗ την Ελλάδα; Τι θα γίνει τότε με την άρνησή μας; Ή μήπως πιστεύουν κάποιοι ότι πρέπει να κάνουμε χαρακίρι και να παραδόσουμε τα κλειδιά των σπιτιών μας σε Ευρωπαίους έποικους;

Έξοδος λοιπόν από το ευρώ τώρα. ΄Ώστε να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

Εκτός και αν είμαστε έτοιμοι α) Για να κάνουμε 500 διαρθρωτικές αλλαγές ανά έτος την στιγμή που οι άχρηστοι πολιτικοί μας ούτε μια δεν μπορούν να κάνουν και β) Να δεχτούμε ότι ο μισός ελληνικός πληθυσμός σε λίγο δεν θα μπορεί να πληρώσει ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και βασικά είδη διατροφής.

Βεβαίως ένα θέμα είναι τι θα γίνει με τις ελληνικές τράπεζες. Ένα άλλο θέμα είναι τι θα γίνει με τις ελληνικές καταθέσεις, άλλο θέμα είναι πώς θα γίνει τεχνικά ένα τόσο μεγάλο εγχείρημα μετατροπής του πλούτου από ευρώ σε δραχμές και ποιοι θα χάσουν περισσότερο ή λιγότερο. Και βέβαια τι θα γίνει με τα ασφαλιστικά μας ταμεία έστω και αν σήμερα ξέρουμε ότι οι τριαντάρηδες δεν θα πάρουν σύνταξη ποτέ.

Αυτό το εγχείρημα λοιπόν χρειάζεται μια προετοιμασία από πολλά επιστημονικά επιτελεία και ανθρώπους της αγοράς. Και κυρίως χρειάζεται πολιτική βούληση μιας κυβέρνησης που καταλαβαίνει ότι τα εισοδήματα των ανθρώπων πρέπει να έχουν ΚΑΤΩ ΌΡΙΟ το όριο τουλάχιστον της επιβίωσής τους. 

Σε αντίθεση με πολλούς Έλληνες πολιτικούς που πιστεύουν ότι οποιοδήποτε ποσοστό του πληθυσμού μπορεί να έχει όσο χαμηλό εισόδημα έχουν στο Μπαγκλατές με τιμές όμως Γερμανίας...

Η Ελλάδα λοιπόν δεν χρειάζεται ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ, αντίθετα, χρειάζεται πολιτικούς που έχουν τα κότσια να σχεδιάσουν την έξοδο της χώρας από το ευρώ αντιμετωπίζοντας τις όποιες δυσκολίες προκύψουν στεκόμενοι στα πόδια μας και καλύπτοντας τα ελλείμματά μας.