Φορολογία: Επιστροφή στο 2004!

Κάπου τεσσεράμισι χρόνια έχουν περάσει από τότε που η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ανακοίνωσε την σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών στο 25% από 35% που βρίσκονταν εκείνη την εποχή. Ήταν μια απόφαση που στηρίχθηκε κυρίως στη λογική της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων. Το γεγονός ότι εκείνη την εποχή γινόταν η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με 10 νέες χώρες από την Νοτιοανατολική Ευρώπη, ορισμένες εκ των οποίων χαρακτηρίζονταν από τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές τους βοήθησε επίσης.
Η απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει τον φορολογικό συντελεστή επί των διανεμομένων κερδών των επιχειρήσεων στο 35%, δηλαδή στα επίπεδα του 2004, από 25% αποτελεί αναμφισβήτητα πισωγύρισμα. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες σταδιακές μειώσεις του φορολογικού συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών που θα τον φέρουν στο 20% το 2014 δεν έχει την ίδια αξία. Άλλωστε ποιος εγγυάται ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο από την στιγμή που μεσολαβούν εκλογικές αναμετρήσεις που μπορεί να αναδείξουν άλλες κυβερνήσεις η υπουργούς οικονομικών με διαφορετική ατζέντα; Ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα ο λαϊκισμός πουλάει.
Επομένως, θα πρέπει να αξιολογηθούν οι συνέπειες της αύξησης της φορολογίας στα μερίσματα και φυσικά η επιβολή του φόρου υπεραξίας των μετοχών. Α
πό την σκοπιά των επενδυτών που δεν μπορούν να ξεφύγουν από την φορολογία, ο μεγαλύτερος φορολογικός συντελεστής μεταφράζεται σε μειωμένη μερισματική απόδοση με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Από την σκοπιά των αναλυτών, η αύξηση δικαιολογεί χαμηλότερη δίκαια τιμή για κάθε μετοχή αν η μερισματική πολιτική των εταιρειών δεν αλλάξει.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ο μεγάλος χαμένος είναι οι μέτοχοι και γενικότερα το ελληνικό χρηματιστήριο.
Θα ήταν όμως παράδοξο να μείνουν οι διοικήσεις των εισηγμένων εταιρειών με σταυρωμένα χέρια και να δυσαρεστήσουν τους μετόχους τους. Ίσως κάποιες αποφασίσουν να πληρώσουν περισσότερα στον κρατικό κορβανά για να έχουν οι μέτοχοί τους την ίδια μερισματική απόδοση.
Όμως, το πιθανότερο είναι ότι θα αναζητήσουν άλλους τρόπους για να ικανοποιήσουν τους μετόχους τους χωρίς να τα ακουμπήσουν στην εφορία. Τα προγράμματα επαναγοράς ιδίων μετοχών (buybacks) προσφέρουν μια διέξοδο. Μια άλλη θα ήταν να γενικευθεί η διανομή μερίσματος υπό την μορφή μετοχών αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν οι πιθανές υπεραξίες θα φορολογούνται και ποιος θα πληρώνει τον φόρο. Εναλλακτικά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν νέα αποθεματικά για επενδύσεις. Όποια κι αν είναι η επιλογή, το αποτέλεσμα για το Δημόσιο θα είναι το ίδιο. Είτε λιγότερα έσοδα σε απόλυτα νούμερα από την φορολόγηση των μερισμάτων, είτε λιγότερα σε σχέση με τα αναμενόμενα. Σε κάθε περίπτωση, ο μεγάλος χαμένος τόσο σε επίπεδο εντυπώσεων όσο επι του πρακτέου φαίνεται ότι θα είναι το ελληνικό Δημόσιο.
http://www.euro2day.gr/specials/dr_money/131/articles/361429/Article.aspx