Πυλώνες Οbama

Έχουμε και λέμε:

1. Νέο σχέδιο ενίσχυσης των τραπεζών - όχι στο μέγεθος που πολλοί θα περίμεναν - όμως με την προσθήκη των λεγόμενων stress tests, τα οποία ΙΣΩΣ και να οδηγήσουν σε εκτεταμένες κρατικοποιήσεις τραπεζών, στη λογική αύξησης των πιστώσεων [ο Ben είναι μάλλον κατά], και ίσως σε μια good bad bank.
2. Νέο σχέδιο δημοσιονομικής παρέμβασης, με φοροαπαλλαγές, επιστροφές φόρου, διευρυμένο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων με στόχο την απορρόφηση των ανέργων του ιδιωτικού τομέα.
3. Πρώτη απόπειρα βοήθειας των subprime δανειοληπτών, ώστε αυτοί α. να μην κατασχεθεί το σπίτι τους β. ΜΠΑΣ και λειτουργήσουν τα "τοξικά απόβλητα" [μπορεί κι απίθανο].
4. Νοικοκύρεμα - αλά Kλίντον;; - των δημοσιονομικών του προϋπολογισμού
[ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ "ΜΙΚΡΥΝΕΙ", ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΜΩΣ ΜΟΝΟ ΜΕ "ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ" (πλουσίων, μόνο), ΜΕ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΥΓΕΙΑ Ή ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΕΝΩ ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ ΑΥΞΑΝΟΥΝ...]
Λογικά θα έχουμε διατήρηση ή και αύξηση της σημασίας των δαπανών για την δημόσια υγεία και την εκπαίδευση.
[ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ, Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗ (όπως εδώ η ιδιωτική) ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ (τουλάχιστον) $1,000/ΜΗΝΑ (κι αν είσαι άνεργος ..πονάει)]
5. Πολιτική αύξησης των φόρων [δανεισμός σήμερα = φόροι αύριο] σε μια λογική επιμερισμού τους στα πιο υψηλά εισοδήματα [ξεκίνημα με όσα > $250,000/χρόνο], τα οποία ενώ χρηματοδοτούν έως και 75% τα συναφή έσοδα του προϋπολογισμού, διαχρονικά μειώνουν τη συμμετοχή τους.
6. Η επιλογή της ισπανόφωνης - με δεσμούς με τα εργατικά συνδικάτα - νέας υπουργού εργασίας Ίλδα Σολίς μάλλον συμπληρώνει τα παραπάνω.
"..η ανάδειξή της στη θέση χαιρετίστηκε από τον πρόεδρο της ένωσης AFL-CIO Τζων Σουήνυ, ο οποίος έκανε λόγο για «τεράστια νίκη» του συνδικαλιστικού κινήματος. «Επιτέλους, οι Αμερικανοί αποκτούν μια υπουργό Εργασίας η οποία εκπροσωπεί τους εργαζομένους, όχι τους διευθύνοντες συμβούλους», δήλωσε."

Δεν είναι κι άσχημα για το πρώτο μήνα!