Ακαρπες οι παρεμβάσεις κεντρικών τραπεζών

ΠΟΛ ΚΡΟΥΓΚΜΑΝ

«Εχω ακούσει αρκετούς φίλους να διατείνονται ότι οι αμοιβαίες παρεμβάσεις μεγάλων οικονομιών στις αγορές συναλλάγματος να υποτιμήσουν τα νομίσματά τους μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμες. Η λογική τους είναι σαφής: εναπόκειται στα κράτη να τυπώνουν χρήμα. Και υπάρχει επίσης το ιστορικό επιχείρημα του Αϊχενγκριν ότι οι υποτιμήσεις που έγιναν τη δεκαετία του 1930 για λόγους ανταγωνιστικούς απέβησαν αρκετά χρήσιμες. Ωστόσο δεν πιστεύω ότι το επιχείρημα αυτό ισχύει. Σε έναν υποθετικό συναλλαγματικό πόλεμο, κατά τον οποίο η Fed θα αγόραζε ευρώ και η ΕΚΤ δολάρια, το αποτέλεσμα θα ήταν ουδέτερο. Η πρακτική αυτή δηλαδή ούτε θα έβλαπτε ούτε θα ωφελούσε.
Γιατί; Τα χρόνια του 1930 οι ανταγωνιστικές υποτιμήσεις είχαν νόημα επειδή πολλές χώρες ακολουθούσαν τον κανόνα χρυσού και κρατούσαν τα επιτόκιά τους σημαντικά υψηλότερα από το μηδενικό επίπεδο για να διατηρήσουν μέσα στα θησαυροφυλάκιά τους τα διαθέσιμά τους σε χρυσό. Με την υποτίμηση του νομίσματός τους καθιστούσαν ακριβότερο τον χρυσό στην εσωτερική αγορά. Σήμερα τα επιτόκια είναι οιονεί μηδενικά. Μια αμοιβαία παρέμβαση δύσκολα θα αποκτούσε νόημα. Διότι ας υποθέσουμε ότι η Fed αγοράζει ένα μάτσο ευρώ και η ΕΚΤ ένα μάτσο δολάρια. Ας υποθέσουμε επίσης ότι πράττουν αυτό που συνηθίζεται, δηλαδή κρατούν τις επενδύσεις τους σε κρατικά ομόλογα. Θα ήταν σαν η κάθε κεντρική τράπεζα να αγόραζε στην αγορά τα ομόλογα που η ίδια εκδίδει. Θα έπεφταν έτσι σε μια παγίδα παρεμβάσεων με μηδενικό αποτέλεσμα. Και αυτό επειδή είναι τα επιτόκια μηδενικά.
Είναι προφανές ότι οι παρεμβάσεις στις αγορές συναλλάγματος δεν εξυπηρετούν σε τίποτε».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=72&artId=359768&dt=10/10/2010

_________________________________

σίγουρα δεν ευνοείται κανείς;
ούτε αυτός που παίρνει τα μετρητά;