Του Eric Chaney* / Bloomberg
Η μεγάλη μάχη στον αγώνα για την επιβίωση του ευρώ θα δοθεί σε ισπανικό έδαφος. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και σύντομα η Πορτογαλία θα θεωρούνται απλές αψιμαχίες. Η Ισπανία διαφέρει, τόσο σε κλίμακα όσο και σε φερεγγυότητα. Αν η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποδώσει, οι αγορές θα στρέψουν την προσοχή τους σε άλλους κινδύνους, όπως ο πληθωρισμός, αφότου συμβεί το αποφασιστικό γεγονός στην Ισπανία. Αν το σχέδιο της Ε.Ε. θεωρηθεί ανεπαρκές, το δράμα του ευρωπαϊκού χρέους θα ξεφύγει από τον έλεγχο και οι χρηματοοικονομικοί κίνδυνοι θα γίνουν τόσο μεγάλοι που θα προκαλέσουν την τέλεια παγκόσμια συστημική καταιγίδα.
Οι αγορές δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά του ευρώ. Ωστόσο, από τη στιγμή που έχουν στοιχεία για μια μεγάλη αντίφαση, θα πιέσουν ώσπου να τη λύσουν. Στην περίπτωση του ευρώ, η αντίφαση αφορά τη φύση του -νόμισμα χωρίς κράτος- και τη διακυβέρνησή του, που διέπεται από ένα τριπλό και αυτοανατρεπτικό «όχι»: Οχι δημοσιονομική ένωση, όχι διάσωση, όχι κυρώσεις. Οι επενδυτές θα αποφύγουν να αγοράσουν ισπανικά ομόλογα πριν πεισθούν ότι το ευρώ είναι βιώσιμο, έστω και αν η Ισπανία είναι φερέγγυα.
Η οικονομική στήριξη, όπως τα δάνεια στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, απλώς απέτρεψε το κύμα πτωχεύσεων στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας. Δεν καθησυχάζει όμως τους φόβους για τη μακροπρόθεσμη επιβίωση χωρών όπως η Ελλάδα και δεν επιλύει το ζήτημα διακυβέρνησης της Ευρωζώνης. Ο τρόπος να δοθεί τέλος στην κρίση είναι να πεισθούν οι επενδυτές ότι το ευρώ είναι βιώσιμο, αλλάζοντας τη διακυβέρνησή του. Η απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών στις 29 Οκτωβρίου να δημιουργήσουν έναν διαρκή μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων χρέους ώς το 2013 ήταν ένα ανάχωμα, από αυτή την άποψη. Για πρώτη φορά, οι πολιτικοί της περιοχής παραδέχθηκαν ότι είναι δυνατόν χώρες να κηρύξουν στάση πληρωμών και ότι θα πρέπει να υπάρξει τακτική αντιμετώπισή της.
Ωστόσο, οι επενδυτές συνεχίζουν να αμφιβάλλουν. Πρώτον, το 2013 είναι πολύ μακριά. Δεύτερον, το μελλοντικό σύστημα διαχείρισης κρίσεων είναι ασαφές. Τρίτον, οι επενδυτές θα συνεχίσουν να αμφισβητούν την πολιτική δέσμευση των ισχυρότερων μελών της Ευρωζώνης, ώσπου να εκδοθούν υπερεθνικά ευρωομόλογα για λογαριασμό των χωρών-μελών. Η δυσκολία είναι ότι τα ομόλογα αυτά μπορεί να εγκαινιάσουν μια «συγκαλυμμένη δημοσιονομική ένωση», όπως το έθεσε πρόσφατα ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, Οτμαρ Ισινγκ. Αυτό θα πυροδοτούσε λαϊκή απόρριψη του ευρώ. Η λύση των ευρωομολόγων, την οποία προωθούν ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι, και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, δεν «περνάει» τη δοκιμασία Ισινγκ, εφόσον «καλοί και κακοί» θα εκδίδουν το ίδιο ομόλογο.
Σε κάθε περίπτωση, μια στρατηγική «σοκ και δέους» είναι απαραίτητη για τη διακυβέρνηση της Ευρωζώνης. Μια τέτοια προσέγγιση εξετάζουν οι χαράσσοντες την πολιτική ενόψει της Συνόδου Κορυφής του Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες. Εφόσον είναι λογική και εφικτή, πιθανότατα θα εφαρμοστεί, δεδομένων των όσων διακυβεύονται οικονομικά και πολιτικά στην περίπτωση της Ισπανίας.
* Ο Eric Chaney είναι επικεφαλής οικονομολόγος της Axa Group στο Παρίσι.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_23/01/2011_429782
Η μεγάλη μάχη στον αγώνα για την επιβίωση του ευρώ θα δοθεί σε ισπανικό έδαφος. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και σύντομα η Πορτογαλία θα θεωρούνται απλές αψιμαχίες. Η Ισπανία διαφέρει, τόσο σε κλίμακα όσο και σε φερεγγυότητα. Αν η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποδώσει, οι αγορές θα στρέψουν την προσοχή τους σε άλλους κινδύνους, όπως ο πληθωρισμός, αφότου συμβεί το αποφασιστικό γεγονός στην Ισπανία. Αν το σχέδιο της Ε.Ε. θεωρηθεί ανεπαρκές, το δράμα του ευρωπαϊκού χρέους θα ξεφύγει από τον έλεγχο και οι χρηματοοικονομικοί κίνδυνοι θα γίνουν τόσο μεγάλοι που θα προκαλέσουν την τέλεια παγκόσμια συστημική καταιγίδα.
Οι αγορές δεν είναι ούτε υπέρ ούτε κατά του ευρώ. Ωστόσο, από τη στιγμή που έχουν στοιχεία για μια μεγάλη αντίφαση, θα πιέσουν ώσπου να τη λύσουν. Στην περίπτωση του ευρώ, η αντίφαση αφορά τη φύση του -νόμισμα χωρίς κράτος- και τη διακυβέρνησή του, που διέπεται από ένα τριπλό και αυτοανατρεπτικό «όχι»: Οχι δημοσιονομική ένωση, όχι διάσωση, όχι κυρώσεις. Οι επενδυτές θα αποφύγουν να αγοράσουν ισπανικά ομόλογα πριν πεισθούν ότι το ευρώ είναι βιώσιμο, έστω και αν η Ισπανία είναι φερέγγυα.
Η οικονομική στήριξη, όπως τα δάνεια στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, απλώς απέτρεψε το κύμα πτωχεύσεων στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας. Δεν καθησυχάζει όμως τους φόβους για τη μακροπρόθεσμη επιβίωση χωρών όπως η Ελλάδα και δεν επιλύει το ζήτημα διακυβέρνησης της Ευρωζώνης. Ο τρόπος να δοθεί τέλος στην κρίση είναι να πεισθούν οι επενδυτές ότι το ευρώ είναι βιώσιμο, αλλάζοντας τη διακυβέρνησή του. Η απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών στις 29 Οκτωβρίου να δημιουργήσουν έναν διαρκή μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων χρέους ώς το 2013 ήταν ένα ανάχωμα, από αυτή την άποψη. Για πρώτη φορά, οι πολιτικοί της περιοχής παραδέχθηκαν ότι είναι δυνατόν χώρες να κηρύξουν στάση πληρωμών και ότι θα πρέπει να υπάρξει τακτική αντιμετώπισή της.
Ωστόσο, οι επενδυτές συνεχίζουν να αμφιβάλλουν. Πρώτον, το 2013 είναι πολύ μακριά. Δεύτερον, το μελλοντικό σύστημα διαχείρισης κρίσεων είναι ασαφές. Τρίτον, οι επενδυτές θα συνεχίσουν να αμφισβητούν την πολιτική δέσμευση των ισχυρότερων μελών της Ευρωζώνης, ώσπου να εκδοθούν υπερεθνικά ευρωομόλογα για λογαριασμό των χωρών-μελών. Η δυσκολία είναι ότι τα ομόλογα αυτά μπορεί να εγκαινιάσουν μια «συγκαλυμμένη δημοσιονομική ένωση», όπως το έθεσε πρόσφατα ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, Οτμαρ Ισινγκ. Αυτό θα πυροδοτούσε λαϊκή απόρριψη του ευρώ. Η λύση των ευρωομολόγων, την οποία προωθούν ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι, και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, δεν «περνάει» τη δοκιμασία Ισινγκ, εφόσον «καλοί και κακοί» θα εκδίδουν το ίδιο ομόλογο.
Σε κάθε περίπτωση, μια στρατηγική «σοκ και δέους» είναι απαραίτητη για τη διακυβέρνηση της Ευρωζώνης. Μια τέτοια προσέγγιση εξετάζουν οι χαράσσοντες την πολιτική ενόψει της Συνόδου Κορυφής του Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες. Εφόσον είναι λογική και εφικτή, πιθανότατα θα εφαρμοστεί, δεδομένων των όσων διακυβεύονται οικονομικά και πολιτικά στην περίπτωση της Ισπανίας.
* Ο Eric Chaney είναι επικεφαλής οικονομολόγος της Axa Group στο Παρίσι.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_23/01/2011_429782
No comments:
Post a Comment