«I believe that banking institutions are more dangerous to our liberties than standing armies.. If the American people ever allow private banks to control the issue of their currency, first by inflation, then by deflation, the banks and corporations that will grow up around the banks will deprive the people of all property until their children wake-up homeless on the continent their fathers conquered». Thomas Jefferson 1802.
Τις επόμενες μέρες θα μάθουμε, τελικώς, αν ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ γνωρίζει την ιστορική αλήθεια των παραπάνω λέξεων. Ή θα υποκύψει στον ωμό εκβιασμό της Wall Street και των lobbyists του Kαπιτωλίου στην Oυάσιγκτον που υπερασπίζονται διακαώς τους «επαίτες» τραπεζίτες. Η Citigroup έχει πληρώσει μυθώδη ποσά επί δύο χρόνια για υπηρεσίες lobbying στο αμερικανικό Κογκρέσο.
Ο Μπαράκ Ομπάμα πρέπει να αποφασίσει για το μείζον αυτό πρόβλημα που είναι πρωτίστως πολιτικό θέμα: «Είτε θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες είτε θα εθνικοποιήσει τα “τοξικά απόβλητα”». Φυσικά και οι δύο περιπτώσεις καίνε... Αλλά έχει ήδη καθυστερήσει πολύ καθώς η οικονομική του ομάδα συγκρούεται μεταξύ εγωισμών και διισταμένων απόψεων. Ο σοβαρότερος κίνδυνος είναι ότι θα χρειαστεί να δαπανηθεί πολύτιμος χρόνος, ενώ ήδη έπρεπε να ήταν πανέτοιμος στις 20 Ιανουαρίου που ανέλαβε.
Ομως, η στάση χαμηλών τόνων που επελέξε ο Ομπάμα απέναντι στο λουτρό αίματος των Ολμερτ και Μπους στη Γάζα, αποτελεί απογοητευτική ένδειξη. Η Γάζα ήταν η πρώτη δοκιμασία για την εξωτερική πολιτική του Ομπάμα, και ο ίδιος επέλεξε να την αποφύγει, σιωπώντας απέναντι στη σύγχρονη Γκερνίκα του Ισραήλ... Να δούμε. Πάντως, εξακολουθώ να πιστεύω ειλικρινά στο προεκλογικό του σύνθημα: «Ναι, μπορεί!». Οπως, θέλω να πιστεύω και στο ιστορικό σύνθημα του Γιώργου Παπανδρέου «Είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε...».
Ναι. Πολλές τράπεζες στις ΗΠΑ βρίσκονται σε κατάσταση όπου θα έπρεπε να κηρύξουν πτώχευση. Και για να αποφευχθούν οι κατά συρροήν χρεοκοπίες θα πρέπει να γίνουν μαζικές ανακεφαλαιοποιήσεις, δηλαδή να ενισχυθούν με δημόσιο χρήμα. Μια «προσωρινή» αλλά σαφής κρατικοποίηση είναι η θέση του τελευταίου νομπελίστα Οικονομίας, του Πολ Κρούγκμαν. Βέβαια, ο Τίμοθι Γκάιτνερ, ο νέος υπουργός Οικονομικών του Ομπάμα, έχει εξηγήσει ότι «θα κάνει ό,τι μπορεί» για να το αποφύγει, αν και δεν είναι τόσο σίγουρο τι σημαίνει αυτό.
Φυσικά, η Wall Street επιδιώκει τη λύση που ονομάστηκε «Bad Bank». Και προεξοφλεί αγρίως ότι η κυβέρνηση Ομπάμα, για να καταπολεμήσει την εφιαλτική χρηματοπιστωτική κρίση και να αποτρέψει τη ραγδαία κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, έχει καταλήξει πως πρέπει να εξυγιάνει τις τράπεζες μέσω μιας «bad bank» που θα αγοράσει όλα τα σαπάκια τους. Η αισιόδοξη αυτή προοπτική πυροδότησε στην κυριολεξία την «πυρετική» ζήτηση των τραπεζικών μετοχών τόσο στη Wall Street όσο και στα χρηματιστήρια της Ευρώπης.
Τα «τοξικά απόβλητα» και τα υπόλοιπα άχρηστα δάνεια των αμερικανικών τραπεζών έχουν βυθίσει στα χρέη βαρύγδουπα επενδυτικά ονόματα και έσβησαν από τον χάρτη τις ιστορικές τράπεζες της Wall Street, που επιδίωξαν να κερδοσκοπήσουν ασύστολα, εκδίδοντας τα ποικίλης και εξωτικής μορφής σύνθετα ομόλογα με σούπερ αποδόσεις, όπως ακριβώς τα στεγαστικά subprime δάνεια μεταλλαγμένα σε ευφάνταστα απατηλά σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα, τα διάσημα πλέον «τοξικά». Οι αμερικανικές τράπεζες εξακολουθούν να τρίζουν από τις ζημίες, αφού όλες έχουν βρεθεί εγκλωβισμένες με τεράστιες ζημίες καθώς μέσω αυτών έχουν εκδώσει βραχυπρόθεσμο χρέος δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Οι τραπεζικές «τοξικές» επενδύσεις δεν αποτελούν απλώς τον άρρωστο τομέα της αμερικανικής οικονομίας, αλλά συνεχίζουν να αποτελούν τον εφιάλτη για τους πάντες, αφού και το τεράστιο πακέτο μέτρων από μόνο του δεν επαρκεί για να ξεπεραστεί η δεινή κρίση της αμερικανικής οικονομίας!
Ωστόσο, ο Ομπάμα είναι αντιμέτωπος με τον ωμό εκβιασμό των Ρεπουμπλικανών. Εκδικούνται με τον πλέον αδίστακτο τρόπο τον ιδαίτερα δημοφιλή πρόεδρο Ομπάμα, μπλοκάροντας το πακέτο. Το προς έγκρισιν πακέτο, που περιλαμβάνει προσωρινές περικοπές φόρων ύψους 342 δισ. δολ. και περισσότερα από 545 δισ. δολάρια σε δημόσιες δαπάνες, είναι συνολικού ύψους 920 δισ. δολαρίων, δηλαδή μεγαλύτερο από αυτό της Βουλής των Αντιπροσώπων. Οι Δημοκρατικοί χρειάζονται δύο ψήφους των Ρεπουμπλικανών στην 100μελή Γερουσία για να περάσει το πακέτο. Να επισημανθεί ότι ήδη η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει εγκρίνει ένα διαφορετικής εκδοχής πακέτο ύψους 819 δισ. δολαρίων, χωρίς καμία θετική ψήφο από την πλευρά των Ρεπουπλικανών βουλευτών. Από το πακέτο, οι δημόσιες δαπάνες απορροφούν κυρίως τα 550 δισ. δολάρια και τα υπόλοιπα πηγαίνουν σε φοροαπαλλαγές για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, που στοχεύουν στη δημιουργία 3-4 εκατ. θέσεων εργασίας εντός δύο ετών.
Στη συνέχεια θα γίνουν διαπραγματεύσεις ώστε να αμβλυνθούν οι διαφορές και τα δύο εγκριθέντα νομοσχέδια να συνενωθούν στο τελικό που θα σταλεί για υπογραφή στον πρόεδρο Ομπάμα.
Ομως, τα «μάγια» δεν βοηθούν τις οικονομίες. Θα ήταν καλύτερα ο Ομπάμα να κάνει αυτό που έγινε με τις νεκροζώντανες καταθέσεις και τα δάνεια ζόμπι στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Προχώρησε σε κατάσχεση των προβληματικών τραπεζών, απομακρύνοντας τους μετόχους. Στη συνέχεια μετέφερε τα προβληματικά στοιχεία ενεργητικού σ’ ένα ειδικό όργανο, κάλυψε μεγάλο τμήμα από το χρέος των τραπεζών για να τις καταστήσει φερέγγυες και πούλησε τις εξυγιανθείσες τράπεζες σε νέους ιδιοκτήτες. Ενας συμβιβασμός με την απομάκρυνση των τοξικών αποβλήτων στην «κακή τράπεζα», θα τον ακολουθεί διά παντός...
No comments:
Post a Comment