στα χνάρια του Alan

Νομίζω ότι δόθηκε μεγάλη σημασία στην τελευταία μέτρηση της αμερικάνικης παραγωγικότητας: Η παραγωγικότητα ανά εργατοώρα αυξήθηκε 9,5% σε ετήσια βάση στο γ΄τρίμηνο σε συνδυασμό μάλιστα με την μεγάλη μείωση του εργατικού κόστους (απολύσεις βέβαια), η οποία είναι η μεγαλύτερη ετήσια πτώση από το 1948.
(δε νομίζω πάντως η Αμερική να αποκτήσει ξανά τόσο μεγάλο εξαγωγικό προσανατολισμό όσο πριν δεκαετίες λόγω της μείωσης κόστους...)

Εδώ η ..πρόβλεψη για αύξηση της παραγωγικότητας από τον περασμένο Αύγουστο.
Όποιος δει το στο λινκ θα διαπιστώσει ότι είναι απόλυτα αναλογικό με την υφεσιακή περίοδο 2001, όταν βασίλευε ο σοφός παππούς Alan.
O Ben βέβαια έχει βάλει τα ..ελικόπτερα...
Και, με την εισαγωγή του ..ελικοπτέρου, πέραν του υπολοίπου ..οπλοστασίου που εγκαινίασε ο Alan - τα (πλέον) μηδενικά επιτόκια, θεωρείται ότι μπορεί να ξεπεραστεί η κατάσταση...

Όμως ας ρίξετε μια ματιά στον Krugman: σε ένα πρόσφατο ποστ που δεν έλαβε ιδιαίτερη δημοσιότητα ενώ είναι επίκαιρο λόγω της σημερινής ανακοίνωσης για την ανεργία.
So if we take 3rd quarter growth to be more or less equivalent to average Clinton-era growth, even after 8 years of growth at that rate we’d only expect unemployment to have fallen from the current 9.8% to a still uncomfortably high 6.3%. It would take us around a decade to reach more or less full employment.
Στη παρούσα συγκυρία, ακόμα και με ανάπτυξη 3.5% θα πάρει μια ολόκληρη δεκαετία να πέσει η ανεργία στα "αποδεκτά" επίπεδα του 5-6%.
Είναι φανερό δηλαδή πόσο έχει διαβρωθεί ο οικονομικός ιστός...