Το τέλος στο μονοπώλιο του ευρώ είναι το κλειδί για την επίλυση της κρίσης στην Ευρωζώνη, ισχυρίζονται με άρθρο τους στη Wall Street Journal ο Philip Booth, διευθυντής προγράμματος του Institute of Economic Affairs και καθηγητής του Cass Business School και ο Alberto Mingardi, γενικός διευθυντής του ιταλικού think tank Istituto Bruno Leoni.
Το σύστημα που προτείνουν θα επιτρέπει την ταυτόχρονη χρήση στην Ευρωζώνη τόσο του ευρώ όσο και κάποιων εθνικών νομισμάτων.
«Τα μέλη της Ευρωζώνης έχουν μόνο δύο επιλογές: Και οι δύο είναι απλές, αλλά καμία δεν είναι εύκολη. Η πρώτη περιλαμβάνει τη ριζική απελευθέρωση, ειδικά της αγοράς απασχόλησης, για να διασφαλιστεί ότι οι οικονομίες της Ευρωζώνης είναι αρκετά ευέλικτες για να ανταποκριθούν στα σοκ. Η δεύτερη είναι να εξεταστεί η διάσπαση της Ευρωζώνης» γράφουν οι δύο οικονομολόγοι.
«Επομένως, εάν οι ηγέτες της ΕΕ αρνούνται πεισματικά να απελευθερώσουν τις αγορές εργασίας, θα πρέπει να εξετάσουμε τη χαλάρωση της Ευρωζώνης ως περιοχής ενός μόνο νομίσματος. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί με ταραχώδη τρόπο, όταν η ανεργία και τα χρέη φτάσουν σε σημεία που θα οδηγήσουν σε σοβαρή κοινωνική αναταραχή, αλλά θα ήταν προτιμότερο να συμβεί με τακτικό τρόπο», τονίζουν.
Το σύστημα που προτείνουν οι Booth και Mingardi είναι αυτό του νομισματικού ανταγωνισμού, όπου το ευρώ δεν θα είναι πια ένα μονοπωλιακό νόμισμα, αλλά θα ανταγωνίζεται κάποια άλλα, εθνικά.
«Οι συνθήκες θα πρέπει να αναθεωρηθούν για να επιτρέψουν σε κάθε κυβέρνηση της Ευρωζώνης να καταστήσει νόμιμο όποιο νόμισμα επιθυμεί, πλάι στο ευρώ. Συμπεριλαμβανομένου ενός νέου τοπικού νομίσματος, των νομισμάτων που εκδίδονται από ιδιώτες, της στερλίνας ή ακόμα και του δολαρίου. Η Γερμανία, για παράδειγμα, ενδέχεται να προτιμήσει να κρατήσει το ευρώ και μόνο το ευρώ. Η Ιρλανδία μπορεί να προτιμήσει να έχει τη βρετανική λίρα, μια νέα λίρα Ιρλανδίας και το ευρώ σε νόμιμη κυκλοφορία. Καμία χώρα δεν θα εκδιωκόταν από το ευρώ αλλά και καμία χώρα δεν θα αναγκαζόταν να έχει το ευρώ ως μοναδικό νόμιμο νόμισμα», εξηγούν.
Σύμφωνα με το σχέδιό τους, οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ευρώ, τα συμβόλαια θα γράφονται και θα εκκαθαρίζονται σε ευρώ, αλλά θα μπορούν να εκφράζονται και στα νέα, εθνικά νομίσματα. Το κόστος συναλλαγών θα παρέμενε χαμηλό και το εμπόριο θα διευκολυνόταν ακόμα από την ύπαρξη ενός κοινού νομίσματος.
Την ίδια στιγμή, το νέο σύστημα θα διασφαλίσει ότι τα σημερινά δημόσια χρέη σε ευρώ θα αποπληρωθούν σε ευρώ, καθησυχάζοντας τις αγορές.http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=13&artid=92257
_____________________________________________
Το σχέδιο αυτό μας γυρνάει τουλάχιστον στην εποχή που η κάθε τράπεζα είχε το δικό της νόμισμα και έπρεπε να γνωρίζεις εάν η τράπεζα που το εξέδωσε υφίσταται κατά τη στιγμή που έπρεπε να το αποδεχτείς...
Μιλάμε ότι η Άγρια Δύση μοιάζει με παράδεισο...
No comments:
Post a Comment