UBS: Υποτίμηση με κοινωνικό ΦΠΑ χωρίς έξοδο από το ευρώ

Η Ελλάδα μπορεί να κάνει υποτίμηση, χωρίς να βγει από το ευρώ! λέει τώρα η UBS.Πώς; Με τον… κοινωνικό ΦΠΑ!

O οικονομολόγος της UBS κ. Stephane Deo, εξηγεί το πώς η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα είδος «μέσου» νομισματικής υποτίμησης, για να βρει έναν τρόπο εξόδου από την κρίση. Το… μέσο αυτό η UBS το αποκαλεί «κοινωνικό ΦΠΑ». Ιδού πώς λειτουργεί:

Το μεγαλύτερο μέρος του κόστους χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης στηρίζεται από τους φόρους επί της εργασίας. Ανάλογα με τη χώρα, στο μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των φόρων συνεισφέρουν οι εργοδότες ή οι εργαζόμενοι.

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: το κόστος της εργασίας αυξάνεται. Αυτό δημιουργεί μια ανεπιθύμητη παρενέργεια: οι τομείς με διεθνή έκθεση γίνονται λιγότερο ανταγωνιστικοί καθώς το συνολικό κόστος εργασίας τους αυξάνεται σε αναλογία με τους φόρους στην εργασία.

Η ιδέα είναι λοιπόν, σύμφωνα με τον κ. Deo, να κινηθεί η φορολογική βάση προς την κατανάλωση - δηλαδή, να χρησιμοποιηθεί ο ΦΠΑ για τη χρηματοδότηση των κοινωνικών λογαριασμών. Εξ ου και το όνομα «κοινωνικός ΦΠΑ».

Οπως επισημαίνεται, αυτό έχει το πλεονέκτημα της μείωσης του κόστους της εργασίας, αλλά και έχει και το πλεονέκτημα της φορολόγησης των εισαγωγών, που είναι ένας τρόπος να μετατοπιστεί μέρος της επιβάρυνσης στο εξωτερικό.

Η φορολογική βάση είναι πολύ μεγάλη (περίπου τα δύο τρίτα του ΑΕΠ προέρχεται από την κατανάλωση), οπότε οποιαδήποτε αύξηση του ΦΠΑ είναι πολύ αποδοτική όσον αφορά τα έσοδα της κυβέρνησης.

Αυτό, όπως τονίζεται, είναι παρόμοιο με υποτίμηση του νομίσματος. Η ουσία της υποτίμησης είναι να κάνει τις εξαγωγές περισσότερο ανταγωνιστικές. Οι οικονομολόγοι συνήθως υποστηρίζουν ότι η καλύτερη «μέτρηση» της ανταγωνιστικότητας μιας χώρας είναι η ισοτιμία της προσαρμοσμένη με το κόστος εργασίας. Συνήθως κοιτούν την πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία αποπληθωρισμένη από το κόστος εργασίας ανά μονάδα. Ο στόχος λοιπόν είναι απλός: αντί για την προσαρμογή της συναλλαγματικής ισοτιμίας, η προσαρμογή αυτή γίνεται με περικοπή του κόστους εργασίας, και συγκεκριμένα τη φορολογία του εργατικού κόστους.

Επίσης, η ουσία της υποτίμησης είναι και η μείωση των εισαγωγών.

Αυτό επιτυγχάνεται με την επιβολή υψηλότερου συντελεστή ΦΠΑ, ο οποίος και θα αυξήσει την τιμή των εισαγόμενων εμπορευμάτων. Αλλά η υποτίμηση αλλάζει επίσης και την σχετική τιμή των εισαγόμενων προϊόντων έναντι των εγχώριων προϊόντων, κάτι που δεν συμβαίνει με μια ενιαία αύξηση του ΦΠΑ. Η ουσία, για άλλη μια φορά, είναι ότι - όπως η αύξηση του ΦΠΑ αντισταθμίζεται από την περικοπή των κοινωνικών εισφορών - το κόστος παραγωγής των εγχώριων προϊόντων θα μειωθεί, και η τιμή τους σε σύγκριση με τα εισαγόμενα εμπορεύματα συνεπώς θα μειωθεί.

Ακούγεται τραβηγμένο; Κι όμως, ο κ. Deo σημειώνει ότι είναι κάτι το οποίο έχει ήδη εφαρμοστεί σε χώρες, και μάλιστα στη Δανία το 1987, στη Γερμανία το 2007, και πιο πρόσφατα, στην Ουγγαρία πριν από τρία χρόνια. Όλες οι χώρες έχουν αυξήσει τους συντελεστές ΦΠΑ για να χρηματοδοτήσουν ( μερικώς ή πλήρως ) τις περικοπές στην κοινωνική ασφάλιση, εξ ου και ο όρος « μεταρρύθμιση του κοινωνικού ΦΠΑ». Οπως επισημαίνεται μάλιστα, αποτελεί και μία τάση αρκετών χωρών της Ευρωζώνης.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, κάτι τέτοιο έχει εν μέρει ήδη γίνει. Στην πραγματικότητα το,,, μισό : η Ελλάδα αύξησε τον ΦΠΑ δύο φορές πέρυσι, από το 19% στο 23%. Αλλά δεν έκανε το άλλο μισό της… μεταρρύθμισης του κοινωνικού ΦΠΑ: δεν έχει μειώσει τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, κάτι που, ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Deo είναι μάλλον απίθανο να το πράξει τώρα. Αντ 'αυτού, όπως προειδοποιεί, η προσαρμογή του εργατικού κόστους θα προέλθει μέσω μιας πολύ οδυνηρής μείωσης μισθών και μιας «επικείμενης μεγάλης αύξησης του ποσοστού ανεργίας».


http://www.kerdos.gr/default.aspx?id=1538693&nt=103