Στον δρόμο για τον μηχανισμό στήριξης οδεύει η Πορτογαλία

The Economist
Είναι γνωστό στη βιομηχανία κινηματογράφου πως οι ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας αν αποφύγουν να συμπέσουν με τις ταινίες των μεγάλων στούντιο και αν κατορθώσουν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον στην αρχή. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις μικρές χρεωμένες χώρες που θέλουν να αντλήσουν κεφάλαια από μια κορεσμένη αγορά ομολόγων.
Το κλίμα γύρω από την πρώτη έκδοση ομολόγων της Πορτογαλίας ήταν τόσο κακό, ώστε ακόμη και η πώλησή τους με υψηλά επιτόκια αντιμετωπίσθηκε ως θρίαμβος. Μετά τη δημοπρασία, ο υπουργός Οικονομίας, Φερνάντο Τεϊξέιρα ντος Σάντος, μίλησε με την ανακούφιση που χαρακτηρίζει έναν σκηνοθέτη όταν έχει ξεκινήσει καλά η ταινία του. Τόνισε πως περί το 80% των ομολόγων αγοράστηκε από ξένους επενδυτές, διαψεύδοντας την υποψία πως οι αγοραστές ήσαν οι τοπικές τράπεζες. Ωστόσο, η Πορτογαλία κατέβαλε υψηλό τίμημα για την επιτυχία της. Η απόδοση των δεκαετών ομολόγων ύψους 6,78% δεν είναι βιώσιμη για μια χώρα με υψηλό και αυξανόμενο δημόσιο χρέος. Αν δεν μειωθεί το κόστος του δανεισμού της, η Πορτογαλία θα αναγκαστεί τελικά να προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης της Ευρωζώνης όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία.
Η Πορτογαλία επιμένει πως η οικονομία της δεν παρουσιάζει τα προβλήματα των δύο αυτών χωρών, οι οποίες παρουσίαζαν γρήγορη αύξηση του ΑΕΠ τους όταν υπήρχε φθηνή πίστωση. Η Πορτογαλία γνώρισε μια σύντομη περίοδο ανάπτυξης προτού ενταχθεί στο ευρώ το 1999, ενώ μειώθηκε το κόστος του δανεισμού της. Η αχίλλειος πτέρνα της ήταν η σταθερή απώλεια της ανταγωνιστικότητας των μισθών, που άρχισε τη δεκαετία του 1990. Η χώρα στάθηκε, άλλωστε, κάπως άτυχη. Τη δεκαετία του 1990 ο γύρος εμπορικών συνομιλιών της Ουρουγουάης οδήγησε σε μείωση των δασμών για τις φθηνές εξαγωγές προϊόντων κλωστοϋφαντουργίας από την Ασία, που έπληξαν την Πορτογαλία καθώς ώς τότε αυτή προμήθευε την Ευρώπη με δικά της προϊόντα. Η ένταξη της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001 ενέτεινε την πίεση στις πορτογαλικές επιχειρήσεις. Μια μεγάλη μονάδα της Volkswagen που άνοιξε το 1995 κοντά στη Λισσαβώνα ήταν από τις πλέον παραγωγικές. Αλλά η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2004 είχε σαν αποτέλεσμα να μεταφερθεί αυτή η πηγή άμεσων ξένων επενδύσεων από την Πορτογαλία στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Στο μεταξύ, η σταθερή ροή φθηνών πιστώσεων εξωθούσε ανοδικά το εξωτερικό χρέος της χώρας σε επίπεδα άνω του 100% του ΑΕΠ. Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν πως χρειάζεται ριζική οικονομική θεραπεία για να ενισχυθούν οι εξαγωγές, ώστε να μπορέσει η Πορτογαλία να εξυπηρετήσει το χρέος της. Αυτό προϋποθέτει περαιτέρω χαλάρωση της νομοθεσίας για τις προσλήψεις και τις απολύσεις καθώς και κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων που διατηρούν υψηλά το κόστος της εργασίας. Προϋποθέτει, επίσης, απελευθέρωση του τομέα των υπηρεσιών, του οποίου οι χρεώσεις αυξάνουν το κόστος των εξαγωγών.
Η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε κάποιες μεταρρυθμίσεις αλλά με αργό ρυθμό. Αναφέρονται κάποια μέτρια επιτεύγματα. Ο πρωθυπουργός, Ζοζέ Σόκρατες, δήλωσε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα της Πορτογαλίας θα περιορισθεί κάτω του στόχου του 7,3% του ΑΕΠ. Ομως ο αργός ρυθμός της δημοσιονομικής εξυγίανσης μάλλον εξακολουθεί να ανησυχεί τους επενδυτές. Η επιτυχία της δημοπρασίας μπορεί να προσφέρει προσωρινή ανακούφιση. Ομως οι επενδυτές της αγοράς ομολόγων στην Ευρωζώνη έχουν ξαναδεί το έργο.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_14/01/2011_428612

___________________________________

Έντάξει, θυμίζει παλαιότερα έργα, αλλά θέτω την μελλοντική άποψη των αναλυτών για την Ελλάδα: "ο αργός ρυθμός της δημοσιονομικής εξυγίανσης μάλλον εξακολουθεί να ανησυχεί τους επενδυτές"