23.2.12

Έχει υποτιμηθεί το κόστος της εξόδου

Η αγορά έχει υποτιμήσει τις συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας και της εξόδου της χώρας από το ευρώ, απαντούν οι αναλυτές της Morgan Stanley και της JP Morgan σε εκείνους (μεταξύ των οποίων γνωστοί οικονομολόγοι αλλά και κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι) που το τελευταίο διάστημα επιμένουν ότι η Ευρώπη πρέπει να γυρίσει την πλάτη στην Ελλάδα, αφού είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό προστατευμένη απέναντι στους κινδύνους της κρίσης.

«Μας κάνει έκπληξη η εμφανής αδιαφορία με την οποία πολλοί στην αγορά ή ακόμα και στους κύκλους των αποφάσεων μιλούν για την πιθανότητα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ», τονίζει σε μελέτη της Morgan Stanley ο οικονομολόγος της, Arnaud Mares. «Μήπως έχουμε υποτιμήσει τις επιπτώσεις μιας ελληνικής χρεοκοπίας», αναρωτιέται και η ομάδα αναλυτών της JP Morgan, με επικεφαλής τον Νικόλαο Πανηγυρτζόγλου.

Η JP Morgan επιχειρεί να μετρήσει τις άμεσες οικονομικές συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας. Πρώτα από όλα, αυτό θα σήμαινε χρεοστάσιο σε όλα τα ελληνικά χρέη, προς τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Οι επενδυτές του ιδιωτικού τομέα, που έχουν ομόλογα 206 δισ. ευρώ στα χέρια τους, θα αντιμετώπιζαν ζημιές πολύ μεγαλύτερες από το 75% που υφίστανται στο πλαίσιο του PSI. Ο δημόσιος τομέας θα έχανε από τα 73 δισ. ευρώ των δανείων διάσωσης που ήδη έχει δώσει στην Ελλάδα.

Επιπλέον, ζημιές θα έγραφε και η ΕΚΤ, που έχει στα χέρια της ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 50 δισ. ευρώ. Η κεντρική τράπεζα είναι εκτεθειμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό και στη χρεοκοπία των ελληνικών τραπεζών, η οποία αντιμετωπίζεται από την JP Morgan σαν μια βεβαιότητα στην περίπτωση της χρεοκοπίας της χώρας (θα ακολουθήσειη κρατικοποίησή τους). Η ΕΚΤ έχει δανείσει 77 δισ. ευρώ (με στοιχεία Δεκεμβρίου) στις ελληνικές τράπεζες, λαμβάνοντας ως εγγύηση τίτλους ονομαστικής αξίας 146 δισ. ευρώ. Το 70% από αυτές τις εγγυήσεις εκτιμάται ότι είναι ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, ή με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Σε ό,τι αφορά τις ζημιές για τις ξένες εμπορικές τράπεζες, η JP Morgan παραδέχεται ότι αυτές είναι πράγματι σχετικά περιορισμένες. Η έκθεσή τους στα ελληνικά ομόλογα είναι ύψους 6 δισ. ευρώ και είναι μοιρασμένη ανάμεσα στις βρετανικές, τις αμερικανικές, τις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες. Αυτές οι ζημιές θεωρούνται αντιμετωπίσιμες.

Όμως, οι ζημιές των ξένων τραπεζών από την έκθεσή τους στα ελληνικά νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, θα είναι σημαντικότερες. Η συνολική έκθεσή τους υπολογίζεται στα 75 δισ. ευρώ (κυρίως μέσω δανείων προς νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις), εκ των οποίων, οι γαλλικές τράπεζες βαρύνονται με το 54%.

Μετά από όλα αυτά, η Morgan Stanley προειδοποιεί ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας κινδυνεύει να γίνει μια νέα Lehman Brothers. Δηλαδή ένα γεγονός που ενώ θεωρείται ελεγχόμενο και αντιμετωπίσιμο, εξελίσσεται σε μια πραγματική καταστροφή, εξαιτίας των αόρατων δεσμών που μεταφέρουν τις συνέπειες της χρεοκοπίας σε όλο τον πλανήτη.

«Εάν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ, πιστεύουμε ότι το κοινό νόμισμα θα γινόταν αναστρέψιμο και ένας τραπεζικός πανικός θα εξαπλωνόταν σε όλη την ήπειρο», προειδοποιεί η Morgan Stanley. «Εάν το ευρώ γίνει αναστρέψιμο, το ίδιο θα ισχύει και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ΕΕ δεν είναι μια περιοχή ελεύθερου εμπορίου. Είναι μια ενιαία αγορά, δηλαδή ένα πολιτικό οικοδόμημα, που κατά την άποψή μας, δεν θα επιβίωνε τη διάσπαση της Ευρωζώνης με τη σημερινή της μορφή».

Για αυτό, η Morgan Stanley καταλήγει στην εκτίμηση ότι η Ελλάδα δεν θα φύγει από το ευρώ. «Πιστεύουμε ότι η υπόλοιπη Ευρώπη θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ. Ακόμα και με κόστος». Τονίζει, όμως, ότι εάν τελικά κάτι τέτοιο πράγματι συνέβαινε, οι επιπτώσεις θα ήταν πολύ, πολύ σημαντικότερες από ό,τι πιστεύει η αγορά.

http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=13&artid=108340

_____________________________________________

μετράμε κόστος και όφελος, ποιανού όμως;
της Ευρώπης;
του ελληνικού λαού;
των τραπεζών;
των ελληνικών τραπεζών;
του ελληνικού κράτους;
των πολιτικών;
της ευρωπαϊκής πολιτικής;

και βλέπουμε από που ξεκινάει η ελληνική διαπραγμάτευση

3 comments:

Κυριάκος said...

Όλοι παίρνουν κόστος και δεν είναι εύκολο να πεις ποιος παίρνει το περισσότερο.

Ο Ρέσλερ πρόσφατα κατηγόρησε την Ελλάδα για εκβιασμό. Είναι σαφές πως αν δεν υπήρχε ο φόβος που λένε οι αναλυτές θα ήμασταν ήδη εκτός ευρώ. Μπορεί να μην φαίνεται αλλά όταν κάθε τρίμηνο έρχεται η τρόικα και διαπιστώνει πως δεν έχει γίνει ούτε το 10% από τα συμφωνημένα δέχεται να συνεχίζει την κοροϊδία γιατί υπάρχει ο άρρητος εκβιασμός της αμοιβαίας καταστροφής. Μην τρως κι εσύ το παραμύθι της διαπραγμάτευσης: Αφενός τους εκβιάζουμε ήδη στην πράξη αθετώντας όλες σχεδόν τις υποσχέσεις που δίνουμε. Αφετέρου φαντάζεσαι την κατακραυγή που θα αντιμετωπίσουμε (ως λαός από τους άλλους λαούς εννοώ) αν αρχίσουμε να εκβιάζουμε ανοιχτά να μας δώσουν περισσότερα λεφτά για να μην τα γκρεμίσουμε όλα; Πώς θα περάσει από τα κοινοβούλια της Ευρώπης ένα πακέτο βοήθειας για μία χώρα που δανείστηκε, τα γλέντησε και τώρα στέλνει - εκβιαστικά! - το λογαριασμό στους γείτονες; Θα τον πληρώναμε ακριβά αυτόν τον εκβιασμό, μην ακούς τους Μπαρουφάκηδες.

geokalp said...

εκείνοι αισθάνονται ότι τους εκβιάζουμε αθετώντας, οι εδώ αισθάνονται ότι η διαπραγμάτευση πάντοτε καταλήγει σε ετεροβαρή συμφωνία

Κυριάκος said...

Σωστά, και το αποτέλεσμα του αμοιβαίου, τελικά, εκβιασμού είναι πως και οι δύο κάνουν λιγότερα από όσα χρειάζονται. Οι Γερμανοί καταλογίζουν αδράνεια στην Ελλάδα και λένε "πρώτα οι μεταρρυθμίσεις και μετά τα λεφτά για ανάπτυξη" και οι Έλληνες λένε "χωρίς λεφτά για ανάπτυξη δεν βγαίνει το πρόγραμμα". Τελικά ούτε οι πρώτοι δίνουν λεφτά ούτε οι δεύτεροι κάνουν μεταρρυθμίσεις. Πώς θα σπάσει ο γόρδιος δεσμός; Γιαυτό σου λέω, οι συζητήσεις για διαπραγμάτευση είναι ανούσιες. Η πραγματική διαπραγμάτευση είναι ο αμοιβαίος εκβιασμός που γίνεται συνεχώς και από τον οποίο βγαίνουν όλοι χαμένοι: Οι Γερμανοί ρίχνουν λεφτά στο βαρέλι χωρίς πάτο και οι Έλληνες ζουν μια κατρακύλα χωρίς πάτο.