Best case σενάριο

(διατυπωμένο εχθές αλλά πιο εξαντλημένο)

Οι τελευταίες εβδομάδες και μέρες μας τοποθετούν στο crash του 1987.
Ακολουθεί η περίοδος προσπάθειας ελέγχου της κατάστασης: 1988-1990.
Οι πρωτοβουλίες, επειδή ακόμα δεν στοχεύουν καθόλου στη main street, δε θα αποτρέψουν την ύφεση του '90-'91. Η τότε ύφεση συνέπεσε ακριβώς με τον Α' Πόλεμο του Κόλπου.
Νωρίτερα είχαμε άνοδο εμπορευμάτων και ενέργειας, κάτι που συνέβει το '74-'75 και κράτησε σχεδόν μέχρι το '80 και την άνοδο του Ρήγκαν στην εξουσία.

Σήμερα τα μεγέθη είναι πολλές φορές μεγαλύτερα, από 10 έως 100 φορές, ενώ σε ιδιαίτερες περιπτώσεις έχουμε 1000 φορές, περίπου σα Bear Stearns. Παράγωγα γαρ...

Το θετικό είναι πως η φούσκα των εμπορευμάτων δείχνει να υποχωρεί...
Βέβαια παλαιότερη πρόβλεψη έκανε λόγο για σταθεροποίηση των τιμών των εμπορευμάτων σε υψηλότερα επίπεδα όπως μετά το '74-'75...
Σήμερα δε μπορεί ακόμα να υπάρχει ξεκάθαρη άποψη.
Το πετρέλαιο με βάση τα θεμελειώση δε μπορεί να είναι κάτω από $40/βαρέλι λόγω του κόστους που έχει η εξόρυξή του από τη περιοχή της Κασπίας, όπου οι Αμερικάνοι πιέζουν ακόμα και την Ελλάδα. Θα έβγαζα μια τιμή κοντά στο $50-60 ως δίκαιη, και ευτυχώς βλέπουμε μια τιμή κοντά στα $80 για το WTI CRUDE FUTURE (USD/bbl.)
Τα εμπορεύματα μπορεί να περιπλέξουν πάρα πολύ το όλο σκηνικό.

Οι κινήσεις των υπευθύνων νομίζω ότι έχουν αυτό το σενάριο οδηγό, με αιχμή του δόρατος πλέον τις κρατικοποιήσεις (2/3/08: Σενάριο, χειρομαντία και επιλογές), τη παγκόσμια συνεργασία των κεντρικών τραπεζών - τόσο για τα επιτόκια, τις ισοτιμίες όσο και τις παγκόσμιες ροές κεφαλαίου, αλά '30s (αυτά τα θέματα θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, νομίζω ότι θα μας απασχολησουν)
Αλλά αυτό που δεν έχουν κάνει ακόμα και αργούν δραματικά είναι να βοηθήσουν τη main street (death by plastic).

Θυμηθείτε βέβαια το χειρότερο σενάριο, που πλέον χαρακτηρίζεται "αρκετά κακό", όχι το χείριστο. Στο πολύ κακό σενάριο, ο καρκίνος έχει μολύνει και υγιείς επιχειρήσεις (εκτός χρηματο-οικονομικού κλάδου ή κλάδων με μεγάλη εξάρτηση από δανειζόμενο κεφάλαιο, όπως αυτοκινητοβιομηχανίες, τεχνολογίας κλπ.), δημόσιους οργανισμούς (πχ Καλιφόρνια), οπότε η ολοκληρωτική παγκόσμια καταστροφή να είναι αναπόφευκτη - σχήμα ύφεσης L της αμερικάνικης και ενδεχομένως της παγκόσμιας οικονομίας (εδώ τα σχήματα ύφεσης και εδώ το τρέχον) και αποπληθωρισμός.

Τέλος, δείτε το Φάσεις κρίσης και κίνδυνος:
Φάση Νο.3 - Διαφορές με τη φάση Νο.2
1. Η "αισιοδοξία" και η "εμπιστοσύνη" βρίσκονται σε καθοδική τροχιά.
2. Η αξιοπιστία των ιθυνόντων χάνεται.
3. Εμφανίζεται ο φόβος
4. Η δυνατότητα εισροής νέου κεφαλαίου προς υποστήριξη δεν είναι δυνατή (Lehman Brothers)
5. Tα κρατικά εργαλεία επίλυσης του προβλήματος (λεκτικές παρεμβάσεις και δημόσιες εμφανίσεις, δάνεια της FED, βραχυπρόθεσμη ρευστότητα από τη FED, "διασώσεις"/κρατικοποιήσεις/απο-ιδιωτικοποιήσεις, κλπ.) εξανεμίζονται
6. Η ύφεση (τοπική ίσως και παγκόσμια) γίνεται πιο έντονη, αναμοχλεύοντας τη κρίση.
[το 5 διαλύθηκε (Μπους το απόγευμα)... το 4 είναι που παλεύουν... το 6 μας οδηγεί πιο κοντά στην ολοκληρωτική καταστροφή]

Για όποιον θέλει να πάρει μια ιδέα φόβου από την αρκούδα, ας ρίξει μια ματιά στο βιντεάκι του youtube - hat tip: greek rider.

Πιθανότητες για το best case σενάριο πλέον κάτω από 50%.