Του Algirdas Semeta*
Ο ευρωπαϊκός φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (ΦΧΣ) φαίνεται πλέον ότι πολύ σύντομα θα γίνει πραγματικότητα. Υπάρχει σταθερή σύγκλιση επί πολλών πτυχών της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς και εποικοδομητική συμβολή στην επίλυση των σημείων εμπλοκής. Παράλληλα, έχει εκδηλωθεί τεράστια υποστήριξη του φόρου. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν από τον φόρο: δικαιότερη κατανομή του φορολογικού βάρους, μεγαλύτερη σταθερότητα στον χρηματοπιστωτικό τομέα και σημαντικά έσοδα.
Οσο πλησιάζει η λήψη οριστικών αποφάσεων για τον ΦΧΣ, τόσο υψώνονται οι τόνοι από την πλευρά των επικριτών του. Εχει γίνει κακή χρήση και διαστρέβλωση των αριθμητικών στοιχείων της ίδιας της Επιτροπής, για να δημιουργηθούν σενάρια συντέλειας του κόσμου όσον αφορά τον αντίκτυπο στην ανάπτυξη, την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα. Αναμφίβολα, είναι απαραίτητος ο ανοικτός και ειλικρινής διάλογος σχετικά με τον ΦΧΣ. Ομως, ο διάλογος αυτός πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία και στη λογική, να αντικατοπτρίζει δε την πραγματικότητα της πρότασης.
Σε αυτή τη βάση, είναι καιρός να καταρριφθούν ορισμένοι μύθοι, που περιβάλλουν την πρότασή μας.
– Πρώτον, όσον αφορά τις οικονομικές επιπτώσεις, ο ΦΧΣ δεν θα βλάψει την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Ούτε θα οδηγήσει σε απώλεια θέσεων εργασίας. Ολοι οι φόροι, όταν εξετάζονται μεμονωμένα, συνεπάγονται ένα οικονομικό κόστος. Αλλά το κόστος του ΦΧΣ είναι μικρό, και είναι θεμιτό σε σύγκριση με το τεράστιο μέγεθος της στήριξης που έλαβε ο χρηματοπιστωτικός τομέας τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, πρέπει να συνυπολογιστούν τα θετικά αποτελέσματα της χρήσης των εσόδων από τον ΦΧΣ. Εάν τα προβλεπόμενα 57 δισ. ευρώ ετησίως διατεθούν για την εξυγίανση των εθνικών προϋπολογισμών, τη μείωση άλλων φόρων ή τις επενδύσεις σε υπηρεσίες κοινής ωφελείας και υποδομές, θα έφθανα μέχρι το σημείο να υποστηρίξω ότι ο ΦΧΣ μπορεί να αποτελέσει θετικό στοιχείο για την ανάπτυξη και την απασχόληση στην Ευρώπη.
– Δεύτερον, μπορούμε να παραβλέψουμε επιχειρήματα του τύπου ότι ο απλός πολίτης και η μέση επιχείρηση θα επωμισθούν τελικά το μεγαλύτερο βάρος του φόρου. Κατ’ αρχάς, οι καθημερινές χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες των πολιτών και των επιχειρήσεων δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του φόρου. Από τις συναλλαγές που εμπίπτουν, 85% πραγματοποιούνται αποκλειστικά μεταξύ χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Σε περίπτωση που ο χρηματοπιστωτικός τομέας, στον οποίο στοχεύει ο φόρος, μετακυλίσει μέρος του κόστους στους πελάτες του, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν δυσανάλογο. Oποιος πολίτης αγοράζει, παραδείγματος χάριν, μετοχές αξίας 10.000 ευρώ, είναι βέβαιο ότι έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει 10 ευρώ φόρο για τη συναλλαγή.
– Τέλος, εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο ΦΧΣ θα οδηγήσει σε μαζική έξοδο των χρηματοπιστωτικών αγορών από την Ευρώπη, είτε δεν διάβασαν την πρόταση της Επιτροπής είτε δεν την κατάλαβαν. Η πρόταση περιλαμβάνει ισχυρά μέτρα αντιστάθμισης, ακριβώς για να αποφευχθεί αυτό το φαινόμενο: χαμηλό συντελεστή, ευρεία βάση και, ακόμη σημαντικότερο, την «αρχή της κατοικίας», ήτοι τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών παραγόντων στο κράτος–μέλος εγκατάστασης, ανεξάρτητα από τον τόπο διενέργειας των συναλλαγών. Εάν οι χρηματοπιστωτικοί παράγοντες θελήσουν να αποφύγουν τον ΦΧΣ, θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τελείως τους Ευρωπαίους πελάτες τους – μάλλον απίθανη αντίδραση για έναν τόσο χαμηλό φόρο.
Οσοι αποδοκιμάζουν τον ΦΧΣ θα πρέπει επίσης να σκεφτούν ποιες εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν. Πολλά κράτη–μέλη πλησιάζουν στο όριό τους ως προς το μέχρι ποιο σημείο μπορεί λογικά να φθάσει η επιβολή περισσότερων μέτρων λιτότητας. Αυτός ο μικρός φόρος στον χρηματοπιστωτικό τομέα θα είναι πράγματι χειρότερος για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα από την περαιτέρω αφαίμαξη με φόρους εισοδήματος ή βαθύτερες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες; Ενώ οι απλοί πολίτες αντιμετωπίζουν υψηλότερους φόρους στους μισθούς, στα τρόφιμα και τα καύσιμά τους, όπως και συρρίκνωση των βασικών υπηρεσιών κοινής ωφελείας, είναι παράλογο να αναμένεται από τον χρηματοπιστωτικό τομέα να καταβάλει ό,τι του αναλογεί;
Ο ΦΧΣ προσφέρει την ευκαιρία για σημαντικά νέα έσοδα και αποτελεί τρόπο εξισορρόπησης του φορολογικού βάρους, ώστε να πληρώνουν αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν.
* Ευρωπαίος επίτροπος για τη Φορολογία, τα Τελωνεία, την Καταπολέμηση της Απάτης
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_03/02/2012_471055
Ο ευρωπαϊκός φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (ΦΧΣ) φαίνεται πλέον ότι πολύ σύντομα θα γίνει πραγματικότητα. Υπάρχει σταθερή σύγκλιση επί πολλών πτυχών της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς και εποικοδομητική συμβολή στην επίλυση των σημείων εμπλοκής. Παράλληλα, έχει εκδηλωθεί τεράστια υποστήριξη του φόρου. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν από τον φόρο: δικαιότερη κατανομή του φορολογικού βάρους, μεγαλύτερη σταθερότητα στον χρηματοπιστωτικό τομέα και σημαντικά έσοδα.
Οσο πλησιάζει η λήψη οριστικών αποφάσεων για τον ΦΧΣ, τόσο υψώνονται οι τόνοι από την πλευρά των επικριτών του. Εχει γίνει κακή χρήση και διαστρέβλωση των αριθμητικών στοιχείων της ίδιας της Επιτροπής, για να δημιουργηθούν σενάρια συντέλειας του κόσμου όσον αφορά τον αντίκτυπο στην ανάπτυξη, την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα. Αναμφίβολα, είναι απαραίτητος ο ανοικτός και ειλικρινής διάλογος σχετικά με τον ΦΧΣ. Ομως, ο διάλογος αυτός πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία και στη λογική, να αντικατοπτρίζει δε την πραγματικότητα της πρότασης.
Σε αυτή τη βάση, είναι καιρός να καταρριφθούν ορισμένοι μύθοι, που περιβάλλουν την πρότασή μας.
– Πρώτον, όσον αφορά τις οικονομικές επιπτώσεις, ο ΦΧΣ δεν θα βλάψει την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Ούτε θα οδηγήσει σε απώλεια θέσεων εργασίας. Ολοι οι φόροι, όταν εξετάζονται μεμονωμένα, συνεπάγονται ένα οικονομικό κόστος. Αλλά το κόστος του ΦΧΣ είναι μικρό, και είναι θεμιτό σε σύγκριση με το τεράστιο μέγεθος της στήριξης που έλαβε ο χρηματοπιστωτικός τομέας τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, πρέπει να συνυπολογιστούν τα θετικά αποτελέσματα της χρήσης των εσόδων από τον ΦΧΣ. Εάν τα προβλεπόμενα 57 δισ. ευρώ ετησίως διατεθούν για την εξυγίανση των εθνικών προϋπολογισμών, τη μείωση άλλων φόρων ή τις επενδύσεις σε υπηρεσίες κοινής ωφελείας και υποδομές, θα έφθανα μέχρι το σημείο να υποστηρίξω ότι ο ΦΧΣ μπορεί να αποτελέσει θετικό στοιχείο για την ανάπτυξη και την απασχόληση στην Ευρώπη.
– Δεύτερον, μπορούμε να παραβλέψουμε επιχειρήματα του τύπου ότι ο απλός πολίτης και η μέση επιχείρηση θα επωμισθούν τελικά το μεγαλύτερο βάρος του φόρου. Κατ’ αρχάς, οι καθημερινές χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες των πολιτών και των επιχειρήσεων δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του φόρου. Από τις συναλλαγές που εμπίπτουν, 85% πραγματοποιούνται αποκλειστικά μεταξύ χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Σε περίπτωση που ο χρηματοπιστωτικός τομέας, στον οποίο στοχεύει ο φόρος, μετακυλίσει μέρος του κόστους στους πελάτες του, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν δυσανάλογο. Oποιος πολίτης αγοράζει, παραδείγματος χάριν, μετοχές αξίας 10.000 ευρώ, είναι βέβαιο ότι έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει 10 ευρώ φόρο για τη συναλλαγή.
– Τέλος, εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο ΦΧΣ θα οδηγήσει σε μαζική έξοδο των χρηματοπιστωτικών αγορών από την Ευρώπη, είτε δεν διάβασαν την πρόταση της Επιτροπής είτε δεν την κατάλαβαν. Η πρόταση περιλαμβάνει ισχυρά μέτρα αντιστάθμισης, ακριβώς για να αποφευχθεί αυτό το φαινόμενο: χαμηλό συντελεστή, ευρεία βάση και, ακόμη σημαντικότερο, την «αρχή της κατοικίας», ήτοι τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών παραγόντων στο κράτος–μέλος εγκατάστασης, ανεξάρτητα από τον τόπο διενέργειας των συναλλαγών. Εάν οι χρηματοπιστωτικοί παράγοντες θελήσουν να αποφύγουν τον ΦΧΣ, θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τελείως τους Ευρωπαίους πελάτες τους – μάλλον απίθανη αντίδραση για έναν τόσο χαμηλό φόρο.
Οσοι αποδοκιμάζουν τον ΦΧΣ θα πρέπει επίσης να σκεφτούν ποιες εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν. Πολλά κράτη–μέλη πλησιάζουν στο όριό τους ως προς το μέχρι ποιο σημείο μπορεί λογικά να φθάσει η επιβολή περισσότερων μέτρων λιτότητας. Αυτός ο μικρός φόρος στον χρηματοπιστωτικό τομέα θα είναι πράγματι χειρότερος για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα από την περαιτέρω αφαίμαξη με φόρους εισοδήματος ή βαθύτερες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες; Ενώ οι απλοί πολίτες αντιμετωπίζουν υψηλότερους φόρους στους μισθούς, στα τρόφιμα και τα καύσιμά τους, όπως και συρρίκνωση των βασικών υπηρεσιών κοινής ωφελείας, είναι παράλογο να αναμένεται από τον χρηματοπιστωτικό τομέα να καταβάλει ό,τι του αναλογεί;
Ο ΦΧΣ προσφέρει την ευκαιρία για σημαντικά νέα έσοδα και αποτελεί τρόπο εξισορρόπησης του φορολογικού βάρους, ώστε να πληρώνουν αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν.
* Ευρωπαίος επίτροπος για τη Φορολογία, τα Τελωνεία, την Καταπολέμηση της Απάτης
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_03/02/2012_471055
No comments:
Post a Comment