H συνταγή της συμφοράς

Από την ομιλία του αγγλοσαξωνοτραφούς Σαχινίδη στη βουλή στις 8 Φλεβάρη
http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/syne120208.doc

[1989-1994 Ph.D in Economics and Econometrics, University of Manchester, Ην. Βασίλειο.
1987-1989 Μ.A. in Economics, Queens College, CUNY, Ν. Υόρκη, Η.Π.Α.
1981-1986 Πτυχίο στα Οικονομικά, Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς.
http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/id/be255305-1e40-4a0d-b32d-c606a1f6dc72]



σκέψεις:

Η ενωμένη Ευρώπη υπήρξε ένα όραμα των λαών της που δεινοπάθησαν από δύο παγκοσμίους πολέμους. Εκτιμήθηκε από τις μεταπολεμικές γενιές ότι μέσα από μία ισότιμη συνεργασία και κοινή πορεία τα οφέλη θα είναι πολλαπλά και θα διαχυθούν σε όλες τις χώρες. Αυτή η εκτίμηση οδήγησε αρχικά στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεταγενέστερα στην οικοδόμηση της Ευρωζώνης. Μάλιστα η τελευταία αξιολογήθηκε από πολλούς ως πρόκριμα ή προθάλαμος και για την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.

Η πορεία αυτή όλοι μας γνωρίζουμε ότι δεν υπήρξε γραμμική. Υπήρξαν πισωγυρίσματα, κρίσεις αλλά είναι πλέον γνωστό ότι μετά από κάθε κρίση η Ευρώπη κατάφερνε να κάνει ένα βήμα παραπέρα και όλα αυτά τα πέτυχε διασφαλίζοντας για τους πολίτες της Ευρώπης κοινωνικά δικαιώματα, αλλά και ευκαιρίες για την απασχόληση.

Σήμερα η Ευρωζώνη βρίσκεται αντιμέτωπη με την πρώτη πραγματικά μεγάλη κρίση που δοκιμάζει τη συνοχή της και τη μελλοντική της πορεία. Για την αντιμετώπισή της λήφθηκαν αποφάσεις. Οι μελλοντικές εξελίξεις θα καθορίσουν αν αυτές είναι ικανές να βγάλουν την Ευρωζώνη από την κρίση. Ιστορικά πάντως είναι επιβεβαιωμένο ότι τα νομισματικά συστήματα που λειτούργησαν ασύμμετρα στην αποκατάσταση των ανισορροπιών, δεν κατάφεραν να διατηρηθούν στο διάβα του χρόνου.


εκτιμήσεις:

Εκτίμηση πρώτη. Δεν βοηθά στην αντιμετώπιση της κρίσης της Ευρωζώνης να χρησιμοποιείται για την Ελλάδα από τρίτους η απειλή περί υποχρεωτικής εξόδου. Η Ευρωζώνη δεν έχει ρήτρα εξόδου. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Ήταν μία συνειδητή επιλογή των συντακτών της Συνθήκης του Μάαστριχτ γιατί πραγματικά ήθελαν να καταστήσουν σε όλους σαφές και να διαβεβαιώσουν ότι δεν πιθανολογείται η δυνατότητα εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη. Έξοδος λοιπόν διά της βίας μιας χώρας μέλους θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για την Ευρωζώνη και τις οικονομίες των χωρών της αλλά και για την παγκόσμια οικονομία. Άρα, προσφέρουν κακές υπηρεσίες στην Ευρωζώνη όσοι καταφεύγουν σε τέτοιες απειλές.

Εκτίμηση δεύτερη. Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες ή αδυναμίες στην υλοποίηση αλλαγών που εμφανίζει μία χώρα σε συνθήκες κρίσης, η αμφισβήτηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων στερείται οποιασδήποτε πολιτικής και ηθικής νομιμοποίησης. Όποιος πέφτει σ' αυτό το σφάλμα, στερείται ιστορικής γνώσης ή αν έχει ιστορική γνώση τότε δεν έχει βγάλει τα σωστά συμπεράσματα. Χώρες όπως η δική μας που έχουν αδυναμίες στην υλοποίηση, αναζήτησαν με υπεύθυνο τρόπο βοήθεια από τους εταίρους για να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες. Αναγνωρίζοντας ως χώρα τις δικές μας ευθύνες αναλάβαμε την ευθύνη αποκατάστασης των ανισορροπιών καταβάλλοντας μεγάλο τίμημα σε όρους μείωσης εισοδημάτων των πολιτών αλλά και σε όρους απασχόλησης.

Εκτίμηση Τρίτη. Η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών πρέπει να θωρακιστεί, πολλώ δε μάλλον σε συνθήκες κρίσης. Η απαξίωσή τους οδηγεί σε επικίνδυνες επιλογές όπως μαρτυρά η σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία. Υποδείξεις για τον τρόπο μη λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών άλλης χώρας παραπέμπουν σε άλλες εποχές και θέλουμε να μην επαναληφθούν.

Εκτίμηση τέταρτη. Το κοινωνικό δίχτυ που δημιουργήθηκε σε όλη την Ευρώπη μεταπολεμικά μπορεί σε ορισμένες χώρες να δημιουργεί δημοσιονομικά βάρη και αδυναμία χρηματοδότησης, ειδικά όταν η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Αυτή η διαπίστωση καθιστά αναγκαία την αναμόρφωσή του. Η αναμόρφωσή του όμως είναι αναγκαίο να διασφαλίζει μία προστασία αυτών που αυτή τη στιγμή βάλλονται, που περνούν στην ανεργία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσουμε τις αναγκαίες προθέσεις για την ομαλή πορεία της χώρας στο μέλλον.


____________________________________


μετάφραση?: βαστάτε αδέρφια, δεν έχει πολύ ψωμί το ευρώ

____________________________________

Ο κ. Ντερούζ και η συνταγή της συμφοράς

Από τα τέλη Δεκεμβρίου ο πρωθυπουργός κ. Λ. Παπαδήμος είχε πλήρη επίγνωση για την έκταση της δυσκολίας της επερχόμενης διαπραγμάτευσης για τη νέα δανειακή σύμβαση και το PSI, και οι πολιτικοί αρχηγοί γνώριζαν επακριβώς ότι εκείνο που θα επιβληθεί ήταν η εντατικοποίηση της εσωτερικής υποτίμησης και η βίαιη μετατροπή της Ελλάδας σε «Λετονία του Νότου». Εξι εβδομάδες μετά οι επιφανείς του λεγόμενου «πολιτικού συστήματος» παριστάνουν με επιτυχία ότι αιφνιδιάστηκαν από τη σφοδρότητα των νέων μέτρων.

Η «σωτήρια» οικονομική πολιτική «βαλτικού τύπου» διαμορφώνει συνθήκες φόβου και απαισιοδοξίας για τη βιωσιμότητα της χώρας στην ευρωζώνη, την ώρα που η αήθης συμπεριφορά στελεχών και υπουργών άλλων κρατών-μελών προσβάλλει βάναυσα την ατομική και την εθνική αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί ότι ο «γρίφος του PSI», παρά τις διαβουλεύσεις μηνών, παραμένει άλυτος.

Ο «αόρατος Φλαμανδός»

Λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2011 έγινε μια κρίσιμη σύσκεψη των ευρωπαίων εμπειρογνωμόνων της τρόικας στις Βρυξέλλες υπό τον κ. Σερβάς Ντερούζ, τον φλαμανδό επικεφαλής του ελληνικού και του πορτογαλικού προγράμματος. Ο κ. Ντερούζ εκπροσωπούσε το ευρωπαϊκό τμήμα της τρόικας στην Αθήνα ως τον Φεβρουάριο του 2011, όταν αποχώρησε μετά την «εν ψυχρώ» μετατροπή του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων ύψους 15 δισ. ευρώ σε πρόγραμμα «αναγκαστικής εκποίησης» ύψους 50 δισ. ευρώ. Ο κ. Ντερούζ διατηρούσε από τότε εμπιστευτική - και απόρρητη - επαφή με τον κ. Παπαδήμο και πολλοί εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι εξακολουθούν να επικοινωνούν.

Ο «αόρατος Φλαμανδός» λοιπόν (αφού αποφάσισε να μην επιστρέψει ποτέ στην Αθήνα αλλά να ελέγχει το πρόγραμμα από τις Βρυξέλλες) ανακοίνωσε στους εμπειρογνώμονες ότι θα πρέπει να εφαρμόσουν την «τελική λύση», μια έκφραση η οποία προέρχεται από την... πλούσια προσφορά των Γερμανών στον πολιτισμό του 20ού αιώνα. Ωστόσο η «τελική λύση», η οποία αποκαλύφθηκε από «Το Βήμα της Κυριακής» της 1ης Ιανουαρίου 2012, δεν ήταν μια έμπνευση του κ. Ντερούζ. Ηταν η ρητή εντολή του κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προς τον επίτροπο κ. Ολι Ρεν.

Ασφαλώς εντυπωσιάζει αφενός η ευκολία με την οποία ο κ. Ρεν εκτελεί τις γερμανικές εντολές και αφετέρου το πώς οι σημερινοί Γερμανοί τολμούν να χρησιμοποιούν τέτοιες κατάπτυστες εκφράσεις για να περιγράψουν τα «σχέδια λύσεων» που μαγειρεύουν για τους εταίρους τους. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι βασικοί έλληνες υπουργοί, οι πολιτικοί αρχηγοί και οι στενοί συνεργάτες τους δεν μπορούν να αρνηθούν ότι γνώριζαν τα επερχόμενα πολλές εβδομάδες προτού εκδηλωθούν - και οι περισσότεροι υποτίμησαν τη σοβαρότητα της κατάστασης παρά τις προειδοποιήσεις του Μεγάρου Μαξίμου.

Η γερμανική αδιαλλαξία

Η τρόικα έχει αποφασίσει ότι η μοναδική λύση είναι η μετατροπή της Ελλάδας σε «Λετονία του Νότου». Πρόσωπο με γνώση των όσων λέγονται στις κλειστές συσκέψεις των εμπειρογνωμόνων μιλώντας προς «Το Βήμα της Κυριακής» εξήγησε ότι «οι Ελληνες πρέπει να κερδίζουν λιγότερα έτσι ώστε να αγοράζουν δυσκολότερα τα πολλά εισαγόμενα προϊόντα και παράλληλα η εργασία τους να είναι τόσο φθηνή ώστε τα αγαθά που θα παράγουν να εξάγονται ευκολότερα». Μόνο που πρόκειται για μια συνταγή της συμφοράς. Οι Γερμανοί αδιαφορούν για το γεγονός ότι μια νέα ανταγωνιστική ελληνική οικονομία προσανατολισμένη στις εξαγωγές προϋποθέτει δραστήριο τραπεζικό σύστημα, εύκρατο κλίμα στις αγορές του εξωτερικού και πολύ χρόνο προκειμένου να ωριμάσουν οι μεταρρυθμίσεις και να αποδώσουν οι επενδύσεις. Ακόμη και αν υπήρχαν τα πρώτα δύο, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που απευθύνονται στην εσωτερική αγορά δεν θα είχαν τη δυνατότητα να αντέξουν για πολύ την κατάρρευση της εσωτερικής ζήτησης. Πολύ περισσότερο όταν δεν υπάρχει τίποτε από τα τρία και η κρίση εξουθενώνει την οικονομία οδηγώντας την ανεργία να ξεπεράσει τον αριθμό του ενός 1 εκατομμυρίου(!).

Κατά συνέπεια πολλοί εκτιμούν ότι η υπερψήφιση του νέου μνημονίου, απαραίτητη για την αποφυγή της βίαιης επιστροφής στη δραχμή, ισοδυναμεί με καταδίκη των Ελλήνων σε οξύτατη κρίση και αναγκαστική έξοδο από την ευρωζώνη σε κάποια μεταγενέστερη φάση του φαύλου κύκλου. Ο επικεφαλής του ΙΟΒΕ κ. Ι. Στουρνάρας δηλώνει «συγκρατημένα αισιόδοξος», καθώς εκτιμά ότι «το μέλλον θα είναι δύσκολο και το βιοτικό επίπεδο θα πέσει προτού ανέβει, αλλά από την άλλη πλευρά έχουμε μια τελευταία ευκαιρία να βάλουμε τα οικονομικά μας σε τάξη».

Ωστόσο ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Φ. Σαχινίδης έγινε το πρώτο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου που σε ομιλία του στη Βουλή στις 8 Φεβρουαρίου εξέφρασε τον προβληματισμό του για τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης: «Η απουσία στην ΟΝΕ εργαλείων και μηχανισμών που θα επιτρέψουν χώρες σε ανισορροπία να αποκαταστήσουν αυτές τις ανισορροπίες με τρόπο συμμετρικό οδηγεί την ΟΝΕ να συμπεριφέρεται όπως ο κανόνας του χρυσού... Ιστορικά είναι επιβεβαιωμένο ότι τα νομισματικά συστήματα που λειτούργησαν ασύμμετρα στην αποκατάσταση των ανισορροπιών δεν κατάφεραν να διατηρηθούν στο πέρασμα του χρόνου». 

 

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=443252