(Reuters) - He is the former economics professor behind an upstart bank that rode the Greek boom to become a publicly listed heavyweight with a loan book of over 35 billion euros. She is his devoted wife, who oversees the bank's sponsorship of museums and the arts, and advised it on corporate social responsibility.
Michalis Sallas, executive chairman of Piraeus Bank, Greece's fourth largest, and Sophia Staikou are a Greek power couple, symbols of the fast-growth years after the country joined the euro in 2001.
But an investigation of public documents, including financial statements and property records, shows the couple may also be emblematic of the lack of transparency and weak corporate governance that have fueled Greece's financial problems.
Greek banks will soon be recapitalized with an estimated 30 billion to 50 billion euros, part of the country's second bailout, backed by the International Monetary Fund and European taxpayers. Analysts estimate Piraeus will take about 3 billion to 3.5 billion euros.
Sallas was put in charge of Piraeus by the government 21 years ago, before the bank was privatized. He owns about 1.5 percent of the bank, whose stock price has plunged 97 percent since its peak in 2007.
But Sallas and his wife and his two children have also run a series of private investment companies that public records show have sealed millions of euros in real estate business with Piraeus, deals that were not disclosed to shareholders.
In wealthy locations in Athens and its suburbs and on at least one Greek island, these companies bought properties with loans from Piraeus and then rented at least seven of the buildings back to the bank, which used them as branches. Piraeus also bought properties from the companies and financed other buyers to buy properties from them.
Among the most unusual deals were transactions involving companies linked to Staikou, Sallas' children Giorgos and Myrto, as well as key former Piraeus executives. These centered on the sale to Piraeus in April 2006 of three different properties, via three different private businessmen. According to property records, each of the businessmen bought a property for a knock-down price from the family companies and then sold them on to Piraeus for more than double that price. On paper, they generated a 160 percent total cash profit for the men, nearly 6 million euros, within the space of three weeks.
According to real estate and legal experts in Athens, a pattern of quick sales is often used in complex tax avoidance schemes. Such deals are legal if all taxes were paid. But one businessman named in the sales documents told Reuters his name had been used without his knowledge. He had "never owned property in Athens in my life," he said.
Neither Piraeus nor Sallas would answer questions about the property deals, saying they were unable to do so because of an ongoing legal case against an ex-Piraeus employee. Matthew Saltmarsh, a UK-based spokesman for the bank, told Reuters that Greek banks had become "the most thoroughly audited financial institutions in the world," and there was no reason to question Piraeus' governance.
But property records show the deals linked to Sallas were opaque and raise questions about how cleanly the lines between his family and Piraeus Bank were drawn. They also provide a window into some of the often byzantine money-making schemes that characterized what one Athens real-estate agent calls the "crazy times" - the years between the stock market boom in 1999 and the crash in 2009, a span that included Greece's entry into the Euro and its hosting of the 2004 Olympics.
"It's nothing compared to what was happening back then," a businessman who helped run one of the Sallas' family companies said of the property deals. "It would be unfair to limit your research to Sallas and Piraeus. Everybody in the business knows that there are other banks that used similar tricks to do much worse things than buying and selling a bank branch."
"This period of time was a crazy party for some."
SUNK BY THE COUNTRY
Greek banks have long had a reputation for being conservative. In the past decade they mostly avoided the excesses - investment in sub-prime debt and complex derivatives - of U.S. and other Western banks.
In "Boomerang," his 2011 book on the European debt crisis, former Wall Street trader Michael Lewis argues that Greece's banks were laid low not by their own misbehavior but by the collapse in value of the sovereign debt they had been pushed by their government to purchase.
"In Greece the banks didn't sink the country. The country sank the banks," writes Lewis.
Still, the banks in Greece played a key part in creating the bubble that helped Athens convince the world it could afford its ever-growing pile of debt.
Piraeus was among the fastest growing of those banks. Privatized in 1991, it expanded its total assets, including loans, from less than the equivalent of 4 billion euros in 1998 to 57 billion euros in 2010. Aggressive and willing to innovate, Piraeus swallowed several smaller lenders as well as branches of foreign banks in Greece. It expanded into the Balkans and bought the Marathon National Bank of New York.
Like other Greek banks, Piraeus is now struggling to deal with a massive funding gap, the result of lost access to interbank borrowing and falling deposits as many Greeks citizens withdraw their savings.
Saltmarsh, the bank's spokesman, said the loan book of all the banks had been examined in the last few months in an independent audit commissioned by the Bank of Greece and carried out by Blackrock, a U.S.-based asset management firm. The size of the banks' bad loans and the amount of new capital they required, he said, would be "resolved in the most public of ways" when the Bank of Greece publishes capital-raising requirements across the sector sometime in the coming weeks.
A spokesman for Blackrock said they had examined all "Greek domestic debt assets held onshore or in foreign branches", but they declined to discuss their conclusions. The Bank of Greece, which regulates the country's banking system, said Blackrock's terms of reference were confidential. The Bank failed to respond to repeated separate requests to identify what rules of disclosure and conflicts of interest applied to Greek banks, or to questions about the Piraeus property deals.
Last year, with attention focused on Greek banks and their role in the country's crisis, several Greek newspapers and blogs reported on the existence of a series of private companies, some offshore, that were allegedly loaned up to 250 million euros by Piraeus and whose debts appeared to have been written off. The reports included articles in a widely-read anonymous blog called WikiGreeks.org and Kathimerini, a newspaper.
The origin of the reports appears to be a vague one-page document, of unproven provenance, listing 21 companies. This is now at the centre of a criminal complaint filed in the Greek courts by Piraeus against a former employee, Angeliki Agoulou, a one-time branch official. The bank accuses her of embezzling money from savings accounts and spreading false information.
"Piraeus believes this to be a falsified document distributed to entities including WikiGreeks by a disgruntled ex-employee as part of that employee's continuing attempt to intimidate Piraeus Bank into dropping legal action against that ex-employee related to an alleged serious fraud perpetrated against Piraeus Bank," the bank said, referring to Agoulou's case.
Agoulou denies any wrongdoing and insists the document is genuine.
Agoulou and the contents of the document are now under official investigation by both Greece's financial police and national anti-money laundering department, the Financial Intelligence Unit, according to one senior Greek official.
BOARD MEMBERS
Reuters examined publicly available data to try to establish independently if the companies linked to Piraeus existed and, if they did, what business they were in.
Greek companies, whether public or private, are not required to publicly register all their shareholders and there is no public register of directorships. But an inspection of the Greek government's official gazette, where company announcements and financial results are published, showed an extensive network of private interests connected both to Sallas and his family, and to several former senior executives at Piraeus.
In all, Reuters identified 11 companies in which members of the Sallas family have served on the board of directors, including four mentioned on the disputed document allegedly leaked by Agoulou. Sallas' wife Staikou served as a director on nine of them, including at least six as chairman, while Sallas' children Giorgos and Myrto each served on four. Sallas himself was not a director of any of them.
As well as the family, Konstantinos Liapis was just one of many former Piraeus executives who served on the companies' boards. Liapis, who was financial director of the bank from 2004 until 2006 before becoming vice-general manager until 2009, served on the boards of eight of the companies in all. Stylianos Niotis, a manager of the shipping department until 2009, served on four.
An examination of Piraeus' public declarations since 1999 appears to acknowledge only two of the companies, both property management firms: Erechtheas Investment and Holdings SA, which was bought by the bank at the end of 2009 and listed as a new subsidiary; and a 2004 mention of MGS (which happen to be Sallas' initials), in which Sallas held 73.76 percent of shares.
Reuters was unable to locate any disclosures by the bank of any property purchases, rents or sales involving the private companies, despite the apparent links with the chairman and despite public documents showing the companies regularly did business with Piraeus.
Several accounting experts said deals such as rental agreements or the sale of real estate between the companies and the bank should have been defined as "related party transactions." Under the International Financial Reporting Standards (IFRS), adopted by Piraeus in 2005, such transactions should have been disclosed publicly in the bank's financial statements so as to highlight any potential conflicts of interest.
The accounts do show, as required by the IFRS, a global declaration of loans to directors and executives and their families, peaking at 244 million euros in 2008, 0.64 percent of the bank's then total loans and advances to customers. Several Greek banks show high levels of such loans to executives.But outside the global declaration of loans, Piraeus accounts do not mention any property transactions between the bank and any companies related to its directors, including MGS.
Brian Creighton, a UK-based director at BDO, a leading accounting firm, declined to comment on any specific case. But under the version of the IFRS rules that applied until last year, he said, loans or any case where a company director or close family member had a "significant influence" over another entity should have been disclosed. "Property sales, leases, loans and rent are among transactions that should be disclosed if they are between related parties," he said.
In its annual accounts, Piraeus often asserted that "the terms of the Bank's transactions with related parties are those that prevail in arm's length transactions and according to the financial procedures and policies of the Bank."
Grant Kirkpatrick, deputy head of corporate affairs at the Paris-based Organization for Economic Cooperation and Development, said that banks had a particular duty to be transparent about lending activities.
"The fact there are family members on the board of a company doing business with a bank is enough to suggest a potential conflict of interest," he said. "The board of directors of the bank should have a very clear process to deal with such cases, and that process, and the details of any transactions, should be disclosed."
Former Piraeus financial director Liapis said he was confident Sallas and his family had declared everything they should. "A businessman has his own private activities or assets that he has to handle," Liapis said. "He only has to declare his so-called related interests and respect the ‘arms-length principle.' Everything was declared in the bank's statements. Otherwise, (do) you think that Price Waterhouse (the bank's external auditors) would sign Piraeus Bank accounts?"
PricewaterhouseCoopers declined to comment.
Piraeus and Sallas did not respond to repeated requests to identify any public declarations about the firms linked to Sallas.
BURIED TREASURE
Property is the foundation of almost all personal wealth in Greece, a country with one of the highest rates of home ownership in Europe. Land records are officially public, but routine access is restricted to practicing lawyers. Reuters worked with an Athens-based lawyer who searched for transactions recorded by the firms linked to Sallas' family.
Land records found by the lawyer and examined by Reuters show that six of the companies had bought at least 11 properties between 1998 and 2012 for a total of 14 million euros. Eight of the properties were subsequently sold.
The documents show that more than 28 million euros in loans, all from Piraeus, were secured on the buildings. One senior official at the Greek ministry of finance said that such a high ratio of loan to purchase price could indicate the loans were issued by Piraeus without sufficient collateral in place.
In all, seven of the 11 properties have been or are still used as Piraeus branches or offices. The rent the bank paid or pays for these properties couldn't be determined. But deeds found in the land registries show three references to rental contracts with Piraeus, one for 24,000 euros a month, another 11,400 euros a month, and the other unspecified.
Sallas declined to comment on the rental agreements.
Myrto Sallas, who sat on the boards of four of the private companies and heads the family's wine company, Semeli, referred all questions to her father and said she had no knowledge of any of the property deals.
"I can't help you with that; you can talk maybe better with my father," she said. "All the other companies are totally different from Piraeus Bank. They have nothing to do with that."
Giorgos Sallas could not be reached for comment.
Liapis, who now teaches at the Panteion University of Athens, said he had been a director of thousands of companies because "that's what accountants do."
Asked specifically about some of the companies he helped run - including Erechtheas, MS Investing, and MGS - Liapis confirmed he had been a director at each. "It is not a secret to whom they belong. You can even tell by the names sometimes."
Asked if that meant Sallas and his family, he confirmed: "Of course. There is nothing wrong with that."
Liapis said he had no conflict of interest since he had not worked at Piraeus between 2000 and 2004, the period in which he was a director on the boards of those companies.
When told records showed that he had remained a director of at least two family companies until at least 2006, after he returned to Piraeus, Liapis conceded that might be possible. "Yes, maybe," he said. "But still I didn't sign any transactions with Piraeus Bank. During my tenure as financial director, I had nothing to do with holding companies or real estate."
Liapis described his role as an agent of Sallas. "It is very simple," he said. In his position running Piraeus, Sallas could not be the director of another company "so he appointed me."
Liapis said many Greeks in high-profile positions were not honest in their declarations of assets; Sallas, in contrast, had been sincere and honest.
Niotis, the former Piraeus shipping adviser, said he retired from the bank in 2009. "During my career I accepted, at times, a number of, mostly, non-executive directorships in various companies of different remit. In none of these have I had ever any beneficial shareholding."
UNUSUAL TRANSACTIONS
Of all the transactions that involved the Sallas companies, perhaps the strangest were three prime properties in central Athens that Piraeus bought in April 2006 for a combined cost of 9.4 million euros.
One of the properties was the ground floor of an office building; the other two were townhouses. Each had belonged to one of three companies: MGS, Agallon, and Erechtheas. According to company accounts, Staikou then chaired MGS and has previously been a director of the other two.
In each case, the companies sold their properties to individuals who then sold them on within days. In all, the three Sallas family-connected companies declared a total of 4 million euros for their property sales. The new owners sold them for 2.05 million, 2.65 million and 4.7 million respectively. The buyer in each case? Piraeus Bank.
The properties were sold at what would prove to be the height of the property boom, according to Athens real estate experts, and the price paid by Piraeus was close, if not a little above, what was then the market price. "The bank would have lost money later when the price of property fell, but I am not sure it was cheated at the time," said one experienced agent, who advises the Bank of Greece.
Real estate agents, lawyers, and officials said that the deals could have been a complex attempt to buy properties indirectly from the family-connected companies. Others suggested it was simply a legal tax dodge.
In Greece, explained one senior tax official, most property is typically sold with part of the real price left undeclared and paid in cash. "The problem is when you want to sell the property again, if you declare the real price, then you are left with a huge capital gain to declare," he said.
One solution, he said, was to make use of an individual who, in return for a cut of profits, operated as a so-called "strawman" who could buy on the gray market, paying both the declared price and an extra portion in cash, and then selling on at the real price.
Piraeus would not comment on these three deals.
Stefanos Vasilakis, a public notary who said he helped draw up the purchase contracts for all three sales for Piraeus, said the reasons behind the complex arrangement "have to do with taxation."
"When a company sells a property, it has to pay capital gains tax, which is the difference between the property bought and the property sold. Maybe two sales would be more profitable than one because my capital gains tax would be smaller," he said.
Another tax official said that, under laws that applied briefly in 2006, capital gains tax for such deals was much lower, explaining the timing.
The businessmen who acted as intermediaries in two of the deals confirmed by email and phone that they took part.
The third case - the ground floor of an office block at 157 Mihalakopoulou Street in central Athens - is less straight forward.
MGS bought the property in 2003 for a declared total of 1.05 million euros. At the same time, Piraeus approved a loan to MGS of 2.4 million euros, secured on the property. MGS then got further cash from Piraeus by renting the property back as a bank branch for a monthly sum of 11,454 euros, according to later sale documents.
When it eventually sold the property in April 2006, MGS declared the sale price at 975,000 euros. According to the Athens real estate agent, this was "an extremely low price for those times. About two million euros would be a normal price."
The buyer listed in the sale documents was a Lebanese-born businessman based in London called Philip Moufarrige. Nine days after buying the building, Moufarrige sold it to Piraeus for 2.65 million euros, according to a contract in the land registry. A lawyer involved in the case confirmed to Reuters he had represented Moufarrige in his absence.
Moufarrige, who lives in London, expressed bafflement when reached for comment. The passport and family details recorded in the sales documents were accurate, he said, but the London address the documents listed was wrong.
"I have never owned property in Athens in my life," he said. "This was done without my knowledge."
Additional reporting: Nikolas Leontopoulos and Karolina Tagaris in Athens and Yeganeh Torbati in London
http://www.reuters.com/article/2012/04/02/us-greece-piraeus-idUSBRE83107P20120402
Με τον πρόεδρο της Πειραιώς, την σύζυγό του αλλά και τις επιχειρηματικές του ικανότητες ασχολήθηκε το Reuters το οποίο μέσα από ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ ανέδειξε τις σχέσεις των οικογενειακών επιχειρήσεων του Μιχάλη Σάλλα και της τράπεζας Πειραιώς.
Ο Μιχάλης Σάλλας, εκτελεστικός πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς και η σύζυγος του Σοφία Στάϊκου σύμφωνα με το ρεπορτάζ φαίνεται να είναι «ένα από τα πιο ισχυρά ζευγάρια της Ελλάδας, το οποίο αποτελεί σύμβολο των χρόνων της ταχείας ανάπτυξης που είχε η χώρα από το 2001 που εντάχθηκε στο ευρώ». Σύμφωνα όμως με έρευνα στα έγγραφα του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών καταστάσεων και τα αρχεία ιδιοκτησίας, φαίνεται πως το ισχυρό ζευγάρι «μπορεί επίσης να είναι αντιπροσωπευτικό της έλλειψης διαφάνειας και της χαμηλής εταιρικής διακυβέρνησης που έχουν τροφοδοτήσει τα οικονομικά προβλήματα στην Ελλάδα».
Ο Σάλλας τέθηκε επικεφαλής της Πειραιώς από την κυβέρνηση πριν από 21 χρόνια, προτού η τράπεζα ιδιωτικοποιηθεί. Κατέχει περίπου το 1,5% της τράπεζας, της οποίας η τιμή των μετοχών της έχει πέσει 97%, μετά την κορύφωσή της το 2007. πέραν όμως αυτής του τη θέση, μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο του παιδιά έχει στην ιδιοκτησία του μια σειρά από ιδιωτικές εταιρείες επενδύσεων οι οποίες σύμφωνα με τις δημόσιες εγγραφές φαίνεται να έχουν κερδίσει εκατομμύρια ευρώ από την αγορά ακινήτων σε συνεργασία με την Πειραιώς κλείνοντας συμφωνίες που δεν είχαν κοινοποιηθεί στους μετόχους.
Αυτές οι εταιρείες αγόρασαν ακίνητα σε πλούσιες περιοχές της Αθήνας και των προαστίων της και τουλάχιστον σε ένα ελληνικό νησί, με δάνεια από την Πειραιώς και στη συνέχεια, ενοικιάζονται τουλάχιστον επτά από τα κτίρια πίσω στην τράπεζα, η οποία τα χρησιμοποιούσε ως υποκαταστήματα. Η Πειραιώς αγόρασε επίσης ιδιοκτησίες από αυτές τις εταιρείες και χρηματοδοτούσε άλλους αγοραστές ώστε να αγοράσουν ακίνητα από αυτούς.
Μεταξύ των πιο ασυνήθιστων συμφωνιών ήταν οι συναλλαγές που αφορούν εταιρείες που συνδέονται με την Στάικου και τα παιδιά τους, Γιώργο και Μυρτώ, καθώς και βασικά πρώην στελέχη της Πειραιώς. Οι αμφιβολίες αυτές αφορούν την πώληση στην Πειραιώς, τον Απρίλιο του 2006, τριών διαφορετικών ιδιοκτησιών μέσω τριών διαφορετικών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Σύμφωνα με τα στοιχεία ακινήτων, καθένα από τα ακίνητα αγοράστηκαν σε εξευτελιστικές τιμές και μετά τα μεταπωλούσε στην Πειραιώς σε διπλάσια τιμή. Σύμφωνα με έγγραφα φαίνεται πως υπήρξε τουλάχιστον 160% συνολικό κέρδος σε μετρητά δηλαδή σχεδόν 6 εκατομμύρια ευρώ, σε διάστημα μόλις τριών εβδομάδων.
Σύμφωνα με τα μητρώα περιουσιακών στοιχείων φαίνεται πως οι συμφωνίες που συνδέονται με τον Σάλλα ήταν αδιαφανής και εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το κατά πόσο είναι «καθαρή» η σύνδεση της τράπεζας με την οικογένειά του.
Το πρακτορείο Reuters βρήκε συνολικά 11 επιχειρήσεις στις οποίες μέλη της οικογένειας Σάλλας έχουν διατελέσει στα διοικητικά τους συμβούλια. Η σύζυγος του Σάλλα υπηρέτησε σε 9 από αυτές ως διευθύντρια σε 9 από αυτές και ως πρόεδρος σε τουλάχιστον 6 επιχειρησεις. Παράλληλα, τα παιδιά τους, Γιώργο και Μυρτώ υπηρέτησαν σε 4 από αυτές τις επιχειρήσεις, ενώ ο ίδιος ο Σάλλας δεν εμφανίζεται στα διοικητικά συμβούλια καμίας από αυτές τις επιχειρήσεις.
Σε 8 από αυτές τις επιχειρήσεις φαίνεται να βρίσκεται και ο Κωνσταντίνος Λιάπης ο οποίος ήταν οικονομικός διευθυντής της Πειραιώς από το 2004 έως το 2006 ενώ από το 2006 μέχρι και το 2009 ήταν αντιπρόεδρος της τράπεζας. Ενώ και ο Στυλιανός Νιώτης, διευθυντής του τμήματος ναυτιλίας μέχρι το 2009, υπηρέτησε σε τέσσερις επιχειρήσεις.
Η εξέταση των δημόσιων καταστάσεων της Πειραιώς μέχρι το 1999 εμφανίζει μόνο δύο εταιρείες διαχείρησης ακινήτων: Ερεχθέας Επενδυτική και Συμμετοχική Α.Ε. η οποία αγοράστηκε από την Τράπεζα στα τέλη του 2009 και παρατίθεται ως νέα θυγατρική ενώ το 2004 αναφέρεται και η ΜΓΣ (που είναι τα αρχικά του Σάλλα) όπου ο ίδιος κατέχει το 73,76% των μετοχών.
Το πρακτορείο Reuters δεν ήταν σε θέση να εντοπίσει αναφορές της Τράπεζας για αγορά , ενοικίαση ή πώληση με τη συμμετοχή ιδωτικών εταιρειών παρόλο που οι δεσμοί είναι προφανείς με τον πρόεδρο και τα δημόσια έγγραφα δείχνουν ότι οι εταιρείες είχαν τακτικά επιχειρηματικές σχέσεις με την Τράπεζα.
Αρκετοί εμπειρογνώμονες επισημαίνουν ότι τέτοια συμβόλαια ενοικίασης ή πώλησης μεταξύ αυτών των εταιρειών και της Τράπεζας θα έπρεπε να αναφέρονται ως «συναλλαγές μεταξύ σχετιζόμενων μερών». Σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Αναφοράς (IFRS) τα οποία η τράπεζα ενέκρινε το 2005 τέτοιες συναλλαγές θα έπρεπε να αγνωστοποιούνται δημοσίως στις οικονομικές καταστάσεις της, έτσι ώστε να εντοπίζονται τυχόν πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων.
Οι καταστάσεις αναφέρουν όπως επιβάλλουν τα Διεθνή Πρότυπα τις δηλώσεις των δανείων που δόθηκαν στους διευθυντές και τα στελέχη της τράπεζας καθώς και τα μέλη των οικογενειών τους που φτάνουν τα 244 εκατ. ευρώ το 2008, 0.64% των συνολικών δανείων και προκαταβολών σε πελάτες. Αρκετές ελληνικές τράπεζες εμφανίζουν υψηλά επίπεδα αυτών των δανείων σε στελέχη.
Ο πρώην οικονομικός διευθυντής της Πειραιάώς Λιάπης είπε ότι ήταν βέβαιος ότι ο Σάλλας και η οικογένειά του είχαν κάνει τις απαραίτητες δηλώσεις όπως όφειλαν. «Ένας επιχειρηματίας έχει τις ιδιωτικές του δραστηριότητές και περιουσιακά στοιχεία που διαχειρίζεται,»δήλωσε ο Λιάπης. «Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να αποκαλύπτει αυτές που προκαλούν σύγκρουση συμφερόντων». Όλα είχαν καταγραφεί στις δηλώσεις της τράπεζας. Σε αντίθετη περίπτωση, νομίζετε ότι η Price Waterhouse(εξωτερικοί ελεγκτές της τράπεζας) θα υπέγραφαν τους ισολογισμούς της Τράπεζας Πειραιώς; »
Τα αρχεία για τις συγκεκριμένες εκτάσεις γης δείχνουν ότι έξι από τις εταιρείες είχαν αγοράσει τουλάχιστον 11 ακίνητα μεταξύ των ετών 1998 και 2012 για συνολικά 14 εκατομμύρια ευρώ και πως οκτώ από τις ιδιοκτησίες στη συνέχεια πωλήθηκαν.
Τα έγγραφα δείχνουν ότι πάνω από 28 εκατομμύρια ευρώ σε δάνεια, όλα από την Πειραιώς, εξασφαλίστηκαν για τα κτίρια. Ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών δήλωσε στο Reuters ότι ένα τέτοιο υψηλό ποσοστό δανείων σε τιμή αγοράς θα μπορούσε να αναφέρει τα δάνεια που εκδόθηκαν από την Πειραιώς χωρίς επαρκείς εξασφαλίσεις στη θέση του.
Συνολικά, 7 από τα 11 ακίνητα έχουν χρησιμοποιηθεί ή εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ως υποκαταστήματα ή γραφεία της Πειραιώς. Το μίσθωμα που κατέβαλλε ή συνεχίζει να καταβάλει η τράπεζα για τα συγκεκριμένα ακίνητα δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Αλλά τα έγγραφα που βρίσκονται στα υποθηκοφυλακεία δείχνουν τρεις αναφορές σε συμβάσεις μίσθωσης από την Πειραιώς, μία για € 24.000 το μήνα, μία άλλη για € 11.400 το μήνα, και η άλλη είναι απροσδιόριστου ποσού.
Από όλες τις συναλλαγές που έγιναν με τις εταιρείες του Σάλλα, οι πιο περίεργες είναι τρεις πρωταρχικές ιδιοκτησίες στο κέντρο της Αθήνας τις οποίες αγόρασε η Πειραιώς αγόρασε τον Απρίλιο του 2006 για ένα συνδυασμένο κόστος 9,4 εκατ. ευρώ.
Μία από τις ιδιοκτησίες βρισκεται στο ισόγειο ενός κτιρίου γραφείων, ενώ οι άλλες δύο είναι σπίτια. Κάθε μία από τις ιδιοκτησίες αυτές ανήκε σε μία από τις τρεις εταιρείες: MGS, Agallon, και Ερεχθέα. Σύμφωνα με τους λογαριασμούς της εταιρείας, η Στάικου, σύζυγος του Σάλα, ήταν πρόεδρος της MGS και στο παρελθόν είχε διετελέσει διεθύντρια των άλλων δύο.
Σε κάθε περίπτωση, οι εταιρείες πώλησαν τις περιουσίες τους σε φυσικά πρόσωπα τα οποία στη συνέχεια τα μεταπώλησαν μέσα σε λίγες μέρες. Συνολικά, οι τρεις εταιρείες οι οποίες είναι συνδεδεμένες με την οικογένεια Σάλλα, δήλωσαν συνολικά 4 εκατ. ευρώ για πωλήσεις ακινήτων τους. Οι νέοι αγοραστές πούλησαν αυτές τις ιδιοκτησίες για 2,05 εκατομμύρια, 2,65 εκατομμύρια και 4,7 εκατ. ευρώ αντίστοιχα. Ο αγοραστής σε κάθε περίπτωση; Η Τράπεζα Πειραιώς.
Οι ιδιοκτησίες πωλήθηκαν στην υψηλότερη τιμή που μπορούσαν, σύμφωνα με κτηματομεσίτες , και η τιμή που καταβλήθηκε από την Πειραιώς ήταν κοντά, αν όχι και λίγο παραπάνω, στην τότε τιμή της αγοράς.
Η περίπτωση, του ισόγειου κτίσματος στην οδό Μιχαλακοπούλου 157 στο κέντρο της Αθήνας, είναι περίεργη.
Πιο συγκεκριμένα η MGS αγόρασε το ακίνητο το 2003 για 1,05 εκατ. ευρώ και ταυτόχρονα η Πειραιώς εγκρίνει ένα δάνειο ύψους 2,4 εκατομμυρίων ευρώ, ώστε να μπορέσει να αγοράσει το ακίνητο. Στη συνέχεια η MGS φαίνεται να παίρνει και άλλα μετρητά μετρητά από την Πειραιώς για να νοικιάσει το ακίνητο ως υποκατάστημα της Πειραιώς με ενοίκιο 11.454 ευρώ, σύμφωνα με μεταγενέστερα έγγραφα πώλησης.
Όταν τελικά πουλήθηκε το ακίνητο, τον Απρίλιο του 2006, η MGS έθεσε ως τιμή πώλησης τις 975.000 ευρώ. Σύμφωνα με κτηματομεσίτες «αυτή ήταν μια υπερβολικά χαμηλή τιμή για εκείνη την εποχή. Η κανονική τιμή πρέπει να ήταν γύρω στα ύο εκατομμύρια ευρώ».
Ο αγοραστής που φαίνεται στα χαρτιά ήταν ένας Λιβανέζος επιχειρηματίας με βάση βάση το Λονδίνο που ονομαζόταν Philip Moufarrige. Εννέα ημέρες μετά την αγορά του κτιρίου, ο Moufarrige πουλάει στην Πειραιώς για 2,65 εκατ. ευρώ το κτίριο. Το πρακτορείο Reuters επικοινώνησε με το δικηγόρο του Λιβανέζου επιχειρηματία ο οποίος εξήγησε ότι ενώ το διαβατήριο αλλά και τα οικογενειακά του στοιχεία τα οποία φαίνονται στα έγγραφα πώλησης ήτανε σωστά, η διεύθυνσή του στο Λονδίνο αλλά και τα χαρτιά της αγοράς ήταν λάθος. «Δεν είχα ποτέ στη ζωή μου ιδιοκτησία στην Αθήνα. Όλο αυτό έγινε εν αγνοίας μου» λέει ο Λιβανέζος επιχειρηματίας.
http://www.koutipandoras.gr/?p=18094
«Εκείνος είναι ο πρώην καθηγητής οικονομικών πίσω από μια νεοσύστατη τράπεζα, που έζησε την ελληνική άνθιση, για να γίνει ένας μεγάλος εισηγμένος όμιλος, με χαρτοφυλάκιο δανείων άνω των 35 δισ. ευρώ. Εκείνη είναι η αφοσιωμένη σύζυγος, που επιβλέπει τις χορηγίες της τράπεζας σε μουσεία και τέχνες και σύμβουλός της σε θέματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης».
Ο Μιχάλης Σάλλας και η Σοφία Στάικου είναι ένα ελληνικό ζευγάρι δύναμης, σύμβολο των χρόνων της υψηλής ανάπτυξης που έζησε η Ελλάδα. «Όμως, μία έρευνα δημόσιων εγγράφων, δείχνει ότι το ζευγάρι είναι ίσως εμβληματικό της έλλειψης διαφάνειας και της αδύναμης εταιρικής διακυβέρνησης, που πυροδότησε τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας». Κάπως έτσι αρχίζει το εκτενέστατο ρεπορτάζ του Reuters για τον επικεφαλής της Τράπεζας Πειραιώς.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο Μ. Σάλλας, η σύζυγός του και τα δύο τους παιδιά είναι επικεφαλής μιας σειράς επενδυτικών εταιρειών που έχουν κλείσει συμφωνίες αξίας εκατ. ευρώ για ακίνητα, με την Πειραιώς. «Συμφωνίες που δεν έχουν αποκαλυφθεί στους μετόχους», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Οι εταιρείες αυτές αγόραζαν ακίνητα σε ακριβά σημεία της Αθήνας και σε τουλάχιστον ένα ελληνικό νησί, με δάνεια από την Πειραιώς. Στη συνέχεια, ενοικίαζαν τουλάχιστον επτά από αυτά τα κτίρια στην τράπεζα, η οποία τα χρησιμοποιούσε ως υποκαταστήματα. Επίσης, η Πειραιώς αγόραζε ακίνητα από τις εταιρείες και χρηματοδοτούσε τρίτους, για να αγοράσουν ακίνητα από αυτές.
Το Reuters κάνει λόγο για ένα ιδιαίτερα ασυνήθιστο deal, στο οποίο εμπλέκονται εταιρείες που σχετίζονται με τα παιδιά του ζευγαριού, Γιώργο και Μυρτώ, καθώς και πρώην στελέχη – κλειδιά της Πειραιώς. Τον Απρίλιο του 2006, πουλήθηκαν τρία διαφορετικά ακίνητα στην Πειραιώς από τρεις διαφορετικούς επιχειρηματίες. Ο καθένας από τους επιχειρηματίες αγόρασε ένα ακίνητο αντί πολύ χαμηλού τιμήματος από τις εταιρείες της οικογένειας και μετά το πούλησε στην Πειραιώς για υπερδιπλάσιο τίμημα. Στα χαρτιά, οι άνδρες αυτοί έβγαλαν κέρδος 160%, σχεδόν 6 εκατ. ευρώ, σε διάστημα 3 εβδομάδων.
Όπως αναφέρει το Reuters, ένας επιχειρηματίας που κατονομάζεται στα επίσημα έγγραφα, δηλώνει ότι το όνομά του χρησιμοποιήθηκε χωρίς να το γνωρίζει. Όπως λέει, δεν είχε ποτέ στη ζωή του ακίνητη περιουσία στην Αθήνα.
Το πρακτορείο κάνει λόγο για αδιαφανείς διαδικασίες, που εγείρουν ερωτήματα γύρω από το πόσο ξεκάθαρες είναι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην οικογένεια Σάλλα και την τράπεζα.http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=6&artid=110366
Η Τράπεζα Πειραιώς εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «Ποια συμφέροντα εξυπηρετεί ο κ. Grey;», απαντώντας στο δημοσίευμα του REUTERS.
«Δημοσίευμα του κ. Grey στο Reuters αναφέρεται δυσφημιστικά στον πρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς Μ. Σάλλα και μέλη της οικογένειάς του. Ο κ. Grey έχει κτίσει τους ισχυρισμούς του πάνω σε ένα ασαφούς προέλευσης, αλλά συγκεκριμένης σκοπιμότητας, έγγραφο και επικαλείται δημόσια προσβάσιμα στοιχεία με σκοπό να προσδώσει αληθοφάνεια στο άρθρο του.
Η αλήθεια είναι ότι: οι εταιρείες στις οποίες αναφέρεται είναι μεταξύ εκείνων που κυκλοφόρησαν - δημοσιεύθηκαν σε blogs, μετά από «καταγγελίες» πρώην υπαλλήλου που κατηγορείται από την Τράπεζα Πειραιώς για δύο κακουργήματα.
Ως αποτέλεσμα αυτών των δημοσιευμάτων οι εταιρείες αυτές έχουν τύχει ενδελεχούς ελέγχου από τις Εποπτικές και Ελεγκτικές Αρχές χωρίς να διαπιστωθεί το παραμικρό επιλήψιμο θέμα. Σε ό,τι αφορά τις συναλλαγές με την Τράπεζα Πειραιώς, ουδεμία παράνομη ή παράτυπη ενέργεια έχει υπάρξει οποτεδήποτε.
Η δραστηριότητα του κ. Grey και της ομάδας του αποτελεί ήδη, πριν από το σημερινό δημοσίευμα, αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης με πρωτοβουλία της Τράπεζας Πειραιώς».
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=13&artid=110419
Πιθανότατα δεν έχεις διαβάσει τίποτα γι’ αυτή την ιστορία. Τη μαθαίνεις για πρώτη φορά τώρα, διαβάζοντας ένα εγγλέζικο κείμενο ενός ξένου δημοσιογραφικού οργανισμού. Ψάχνοντας στα ελληνικά Ίντερνετς θα βρεις κάποιες αναφορές παρεμφερείς από λίγους μήνες πριν, αλλά χαμηλότατης ποιότητας, μόνο σε «ειδησεογραφικά» σκουπιδομπλοκζ -και όχι σε όλα από δαύτα. Στα εγχώρια mainstream media, τις εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια και τα ειδησεογραφικά sites, τίποτα. Μούγκα. Τσιμουδιά. Κιχ.
Αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένας ειδησεογραφικός οργανισμός που να κάνει τη δουλειά που κάνει το Reuters, ή τη δουλειά που κάνει ο Guardian στην Αγγλία, η Washington Post και οι New York Times στην Αμερική, το Der Spiegel στη Γερμανία. Δεν έχουμε κανένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης που να έχει ως σκοπό του την αποκάλυψη της αλήθειας και ως μέρος του συστήματος αξιών του τη δημοσιογραφική ακεραιότητα και την ενημέρωση του πολίτη. Όπως το τραπεζικό μας σύστημα λειτουργεί με μυστικές συμφωνίες και εικονικές συναλλαγές, έτσι και τα media λειτουργούν με κρυφά κίνητρα και υποταγή στους διαφημιζόμενους.
Ελεύθερη αφέθηκε η Αγ. Αγούλου
Ελεύθερη, χωρίς μάλιστα να της επιβληθεί κανένας περιοριστικός όρος, αφέθηκε χθες η πρώην Διευθύντρια της Τράπεζας Πειραιώς, Αγγελική Αγούλου, με τη σύμφωνη γνώμη της κ. Εισαγγελέως και της κ. Ανακρίτριας.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, η κ. Αγούλου προσκόμισε στη Δικαιοσύνη πληθώρα στοιχείων, με τα οποία απέδειξε πως σε ό,τι έχει να κάνει με το δάνειο των 9,6 εκ. ευρώ που πήρε από την Τράπεζα Πειραιώς ο Δήμος Ζακυνθίων, η ίδια είχε διεκπεραιωτικό ρόλο και εκτελούσε τις εντολές που έδινε ο περιφερειακός διευθυντής του Πιστωτικού Ιδρύματος, κ. Παπαγιαννόπουλος.
Αυτό, εξάλλου, υποστήριξε και ο ένας από τους νομικούς της συμβούλους, κ. Αλέξης Κούγιας (δικηγόρος της στη Ζάκυνθο είναι ο κ. Σταύρος Κοντονής), ο οποίος σημείωσε ότι η πελάτισσά του δεν έχει καμία ευθύνη και εμπλοκή στο συγκεκριμένο ζήτημα.
“Με ομόφωνη απόφαση της κ. Εισαγγελέως και της κ. Ανακρίτριας, η κ. Αγούλου έμεινε ελεύθερη, χωρίς να της επιβληθεί κανένας περιοριστικός όρος. Κατά την προσωπική μου γνώμη, η δίωξη για συνέργεια σε πλαστογραφία, βασίστηκε σε μια πιθανολόγηση. Βεβαίως, η Δικαιοσύνη κάνει πολύ καλά που διερευνά αυτό το σκάνδαλο από κάθε πτυχή, αλλά είναι πεποίθησή μου ότι η κ. Αγούλου θα απαλλαγεί από τις κατηγορίες, με απαλλακτικό βούλευμα. Έχει αποδειχτεί, από την αστική δίκη που έγινε μεταξύ του Δήμου Ζακυνθίων και της Τράπεζας Πειραιώς, κατά τη διάρκεια της οποίας κατέθεσε ως μάρτυρας ο περιφερειακός Διευθυντής του Πιστωτικού Ιδρύματος, ότι για αυτό το δάνειο που σύνηψε ο κ. Τσαγκαρόπουλος, ο οποίος προσκόμισε πλαστή ασφαλιστική ενημερότητα από το ΙΚΑ και πλαστή απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ζακυνθίων, η κ. Αγούλου δεν είχε καμία συμμετοχή. Ο κ. Τσαγκαρόπουλος είναι ένα πρόσωπο που έχει ισχυρές κοινωνικές συμμαχίες με κορυφαία στελέχη της Τράπεζας και, ενδεχομένως, και με τους ιδιοκτήτες της. Όλα, λοιπόν, έγιναν σε κεντρικό επίπεδο. Η κ. Αγούλου έκανε απλώς την διεκπεραίωση των τηλεγραφημάτων και αυτό το παραδέχτηκε, προς τιμήν του, και ο κ. Παπαγιαννόπουλος, ο οποίος κατέθεσε πως ο ίδιος μαζί με τον Γενικό Διευθυντή της Τράπεζας Πειραιώς, ενέκριναν το συγκεκριμένο δάνειο, αφού ήταν στην αποκλειστική τους αρμοδιότητα. Εξάλλου, η κ. Αγούλου μπορούσε να εγκρίνει δάνεια μέχρι 100.000 ευρώ, ενώ ο κ. Παπαγιαννόπουλος είχε τη δυνατότητα να δίνει δάνεια έως 5 εκ. ευρώ. Ο Γενικός Διευθυντής, κ. Παπαδόπουλος, ήταν εκείνος που ενέκρινε μεγαλύτερα ποσά. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Τράπεζα ήθελε να βοηθήσει τον κ. Τσαγκαρόπουλο. Θεωρώ ότι πρέπει να διερευνηθεί αν τα χρήματα αυτά πήγαν στις ανάγκες του Δήμου ή αν τα καρπώθηκε ο τέως Δήμαρχος. Μέσα στη δικογραφία υπάρχουν στοιχεία, τα οποία δείχνουν ότι ο Δήμος χρωστούσε σε εργολάβους, στο ΙΚΑ, στο Σύνδεσμο Καθαριότητας, καθώς και σε άλλες υπηρεσίες. Αν ο κ. Τσαγκαρόπουλος και ο τότε διαχειριστής του Δήμου, κ. Στεριώτης, πήραν χρήματα, είναι κάτι που το εξετάζει με κάθε λεπτομέρεια και προσοχή η ανάκριση” υπογράμμισε ο κ. Κούγιας.
Ακολούθως, ο γνωστός δικηγόρος χαρακτήρισε κωμικούς τους ισχυρισμούς της Τράπεζας Πειραιώς!
“Η Τράπεζα κατηγορεί όψιμα την κ. Αγούλου για υπεξαίρεση χρημάτων. Υπενθυμίζω ότι η κ. Αγούλου είχε ανακηρυχθεί ως κορυφαία τραπεζίτης από την ίδια την Τράπεζα Πειραιώς! Τώρα, όμως, ισχυρίζονται ότι λείπουν 43 εκ. ευρώ. Οι ισχυρισμοί τους είναι κωμικοί! Η κ. Αγούλου “πληρώνει” το γεγονός πως δεν εκταμίευσε το υπόλοιπο ποσό από το δάνειο των 9,6 εκ. ευρώ που πήρε ο κ. Τσαγκαρόπουλος. Πιο συγκεκριμένα, η κ. Αγούλου δέσμευσε το ποσό των 5,1 εκ. ευρώ και έτσι ο τότε Δήμαρχος δεν μπόρεσε να πάρει αυτά τα χρήματα. Η πελάτισσά μου προχώρησε σε αυτή την κίνηση, παρά το γεγονός ότι είχε αντίθετες εντολές από στελέχη της Τράπεζας, τα οποία την καλούσαν, μάλιστα, να μη δίνει στοιχεία στην αντιπολίτευση του Δήμου Ζακυνθίων! Η κ. Αγούλου, λοιπόν, δεν εκτέλεσε τις εντολές που της έδωσαν και βρέθηκε στο στόχαστρο κάποιων ανθρώπων. Η πελάτισσά μου έχει απολογηθεί και για αυτή την υπόθεση και αφέθηκε ελεύθερη. Αν υπήρχε βασιμότητα της κατηγορίας για υπεξαίρεση 43 εκ. ευρώ, τότε δε νομίζω ότι οι Εισαγγελείς και οι Ανακριτές θα έπαιρναν μια τέτοια απόφαση. Εκτός των άλλων, έχουν γίνει δύο πραγματογνωμοσύνες, οι οποίες αναφέρουν ότι δεν έχει γίνει καμία υπεξαίρεση από την κ. Αγούλου. Παράλληλα, η ίδια ζήτησε από το ΣΔΟΕ να γίνει έλεγχος στα οικονομικά της Τράπεζας” ανέφερε ο κ. Κούγιας.
No comments:
Post a Comment