Ο δείκτης ανεργίας, σε παγκόσμια κλίμακα, θα εξακολουθεί να κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα κατά τη διάρκεια του 2011, αν και θα σημειωθεί αύξηση της απασχόλησης σε ορισμένες οικονομίες εντός του τρέχοντος έτους, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ). Σε ενάμισι έτος προβλέπεται ότι θα επανέλθει η αγορά εργασίας στα προ της κρίσης επίπεδα, λόγω της βαθμιαίας ανάκαμψης στην οικονομία και των επιπτώσεων της πιστωτικής στενότητας, που εξακολουθούν να επιμένουν στο διατραπεζικό σύστημα.
Στο πλαίσιο των ετήσιων προβλέψεων του ΔΝΤ, που διατυπώθηκαν στην έκθεση του Απριλίου, τονίζεται ότι τα νομισματικά και δημοσιονομικά μέτρα στήριξης θα εξακολουθούν να αποτελούν τα βασικά εργαλεία για την ενίσχυση της απασχόλησης, καθώς στοχεύουν και απορροφούνται από την πραγματική οικονομία. Εξίσου απαραίτητη είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς οι κλάδοι της οικονομίας με ένταση εργασίας εξαρτώνται από την πρόσβαση σε τραπεζικές πιστώσεις.
Ο νόμος του Οκουν
Το ΔΝΤ αναφέρεται στο νόμο του Οκουν, στο πλαίσιο του οποίου εξετάζονται οι διακυμάνσεις στον ρυθμό αύξησης της παραγωγής σε σχέση με την απασχόληση. Το 1962, ο οικονομολόγος Αρθουρ Οκουν οδηγήθηκε ύστερα από μελέτες στο συμπέρασμα ότι μια αύξηση της ανεργίας κατά 1% συνεπάγεται μείωση του ΑΕΠ 0,4% σε σχέση με τη δυνητική αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης μιας οικονομίας. Το ΔΝΤ αναφέρεται στο συγκεκριμένο θεώρημα για να καταλήξει, εν συνεχεία, στο συμπέρασμα ότι η ανεργία κατά τη διάρκεια της –πρόσφατης– οικονομικής κρίσης διαφοροποιείται από μια χώρα στην άλλη και λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και πολιτικών στην εκάστοτε οικονομία.
Ειδικότερα, η μεγάλη αύξηση της ανεργίας στην Ισπανία και στις ΗΠΑ αιτιολογείται, σε μεγάλο βαθμό, από το νόμο του Οκουν, αλλά και από τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης και την έκρηξη της φούσκας υπεραξιών στην αγορά ακινήτων. Οι πιέσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και κατ’ επέκταση η απότομη αναχαίτιση της ροής πίστωσης στην πραγματική οικονομία οδηγεί, κατά κανόνα, σε μαζικές περικοπές θέσεων εργασίας από επιχειρήσεις που στηρίζονται, παραδείγματος χάριν, σε κεφάλαια κίνησης – δηλαδή την παροχή βραχυπρόθεσμων δανείων για το κλείσιμο παραγγελιών. Εάν το χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένει καλά οχυρωμένο –όπως συνέβη στην περίπτωση του Καναδά σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη–, τότε οι επιπτώσεις στην αγορά εργασίας είναι μικρότερες.
Οι οικονομικές κρίσεις που συνοδεύονται από κρίσεις στην αγορά ακινήτων οδηγούν σε μεγαλύτερη απώλεια των θέσεων εργασίας, διότι επηρεάζονται κλάδοι που είναι μεγάλης έντασης εργασίας, όπως είναι ο κατασκευαστικός και αυτών των πρώτων υλών.
Ως εκ τούτου, η κρίση στην αγορά ακινήτων και η συνεχιζόμενη πιστωτική κρίση είναι δύο πρόσθετοι παράγοντες, πλην της πτώσης του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ, που θα εμποδίσουν την άμεση αποκατάσταση της απασχόλησης. Και γι’ αυτούς τους λόγους, προβλέπεται από το ΔΝΤ ότι η ανεργία στην παγκόσμια οικονομία θα παραμείνει υψηλά και το 2011. Το ΔΝΤ στήριξε τα προαναφερόμενα πορίσματα σε στοιχεία από την αγορά εργασίας της Αυστραλίας, της Αυστρίας, του Βελγίου, του Καναδά, της Φινλανδίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Νορβηγίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Σουηδίας, της Ελβετίας, της Βρετανίας και των ΗΠΑ.
Χορήγηση επιδομάτων για προσλήψεις
Πλην της ευελιξίας των μισθών και της απαραίτητης βελτίωσης των συνθηκών στην αγορά εργασίας, υπάρχουν και ορισμένα άλλα μέτρα που μπορούν να οδηγήσουν σε μείωση της ανεργίας, σημειώνεται στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ. Σε οικονομίες όπου επικρατεί αβεβαιότητα στο μακροοικονομικό τοπίο, αλλά η παραγωγικότητα εργασίας παραμένει ισχυρή, η χορήγηση επιδομάτων σε επιχειρήσεις που προχωρούν σε προσλήψεις μπορεί να ενισχύσουν την απασχόληση. Σε χώρες όπου επικρατεί αυστηρή νομοθεσία για τους μόνιμους εργαζόμενους, αλλά είναι υψηλό και το ποσοστό των υπαλλήλων προσωρινής απασχόλησης, θα ήταν ωφέλιμη η μετάβαση σε ένα σύστημα με ανοιχτές συμβάσεις, στο πλαίσιο του οποίου θα υπάρχουν περισσότερες δικλίδες ασφαλείας για τον εργαζόμενο με μεγαλύτερη θητεία. Ετσι θα περιοριζόταν η αρνητική επίδραση των εργαζομένων με προσωρινές συμβάσεις στο συνολικό εργατικό δυναμικό μιας οικονομίας, όπως και η έλλειψη κάλυψης με επιδόματα ανεργίας. Αν και η ανάκαμψη στηρίζεται, από νομισματικά και δημοσιονομικά μέτρα, οι κυβερνήσεις που εφαρμόζουν προγράμματα προσωρινής απασχόλησης θα πρέπει να ετοιμάσουν τη στρατηγική εξόδου από αυτά με μεγάλη προσοχή, προκειμένου να μην αποδυναμωθούν τάσεις αύξησης της απασχόλησης.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_17/04/2010_397840
No comments:
Post a Comment