Και όμως, υπάρχουν αισιόδοξοι

Σύμφωνα λοιπόν με τις εκτιμήσεις αυτές, το υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα 13%-13,5% που παρουσίασε η Ελλάδα το 2009 δεν είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής οικονομίας αλλά μια προσωρινή δημοσιονομική εκτροπή. Οπως εξηγούν ο κ. Μ.Μασουράκης, ανώτερος διευθυντής Οικονομικών Μελετών της Αlpha Βank, και ο κ. Δ. Μαρούλης, διευθυντής Οικονομικής Αναλύσεως της Αlpha Βank, «το κύριο μέρος της δημοσιονομικής εκτροπής στην Ελλάδα δημιουργήθηκε το 2008-2009 και ήταν αποτέλεσμα της δημοσιονομικής διαχείρισης και της ουσιαστικής δυσλειτουργίας του κρατικού μηχανισμού την περίοδο αυτή.Αυτό σημαίνει ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν μια υπερβολική εκτροπή που μπορεί να διορθωθεί χωρίς μεγάλες επιπτώσεις στην ανάπτυξη της χώρας».

Ως εκ τούτου θεωρείται εφικτός ο στόχος για μείωση του ελλείμματος στο 8,7% του ΑΕΠ το 2010. Μάλιστα ο κ. Β. Μπαλλής, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Εurobank, εκτιμά ότι η μείωση του ελλείμματος μπορεί να είναι μεγαλύτερη. «Από τα αποτελέσματα εκτέλεσης του προϋπολογισμού κατά το πρώτο τρίμηνο προκύπτει ότι το έλλειμμα μπορεί να κλείσει κάτω από 8,7% το 2010» αναφέρει.

Αν λοιπόν το έλλειμμα περιοριστεί στα επίπεδα αυτά, τότε τα επιτόκια δανεισμού του Δημοσίου θα υποχωρήσουν. «Αυτό σημαίνει ότι η υπόθεση που γίνεται σε πολλές αναλύσεις πως το μέσο επιτόκιο του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα θα διαμορφωθεί στο 5,5% από το 2010 και μετά έναντι 4,4% το 2009 δεν είναι σωστή» αναφέρει ο κ. Μασουράκης. Σύμφωνα με τον κ. Μαρούλη, «ακόμη και αν το ελληνικό Δημόσιο καλύψει τις δανειακές του ανάγκες το 2010 με μέσο επιτόκιο 6,2%, το μέσο επιτόκιο για το σύνολο του χρέους δεν θα ξεπεράσει το 4,9%».

Επίσης πολλοί εκτιμούν ότι η ανάπτυξη της Ελλάδας θα είναι αρνητική στα επόμενα έτη επειδή η χώρα μας είναι η λιγότερο ανταγωνιστική χώρα στην ΕΕ. Επιπλέον θεωρούν ότι η Ελλάδα έχει σημαντικό μειονέκτημα διότι δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της λόγω της συμμετοχής της στη ζώνη του ευρώ. Οι ισχυρισμοί αυτοί, σύμφωνα με τους οικονομολόγους της Αlpha Βank, δεν στηρίζονται σε πραγματικά στοιχεία. «Ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας στην Ελλάδα ήταν κατά πολύ υψηλότερος των χωρών της ευρωζώνης» αναφέρουν. Οσον αφορά την αδυναμία άσκησης αυτόνομης νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής από τη χώρα σημειώνουν ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν είχε τη δυνατότητα εποικοδομητικής άσκησης τέτοιας πολιτικής αφού η κάθε υποτίμηση της δραχμής συνοδεύτηκε και από ανάλογη ή μεγαλύτερη αύξηση των μισθολογικών αμοιβών». Τώρα όμως με τα μέτρα εισοδηματικής πολιτικής στον δημόσιο τομέα που έλαβε η κυβέρνηση θεωρούν ότι «η Ελλάδα πραγματοποιεί μια σημαντική υποτίμηση της πραγματικής συναλλαγματικής της ισοτιμίας με βάση το κόστος εργασίας, κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει με οποιαδήποτε ονομαστική υποτίμηση».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=326381&ct=32&dt=18/04/2010