Επαναστατική Οργάνωση ΔΝΤ

ΑΣΦΑΛΩΣ θα είναι δύσκολα χρόνια. Πολλά από όσα θα γίνουν ωστόσο ήταν έτσι κι αλλιώς αναγκαία. Δεν χρειαζόταν, για παράδειγμα, η σοφία του ΔΝΤ για να καταλάβουμε ότι το Ασφαλιστικό οδηγείται σε αδιέξοδο και ότι δεν είναι δυνατόν το 2050 το 25% του ΑΕΠ να πηγαίνει για συντάξεις!

ΑΚΟΜΗ και το ίδιο το ΔΝΤ άλλωστε καταλαβαίνει πια- έπειτα από χρόνια αποτυχημένων πειραματισμών- ότι η δοσολογία της λιτότητας πρέπει πρωτίστως να μη σκοτώνει την πραγματική οικονομία ανοίγοντας τον φαύλο κύκλο μιας αυτοτροφοδοτούμενης ύφεσης.

ΤΟ πραγματικό τεστ όμως θα είναι πολιτικό. Οι ιστορικοί γνωρίζουν ότι οι κοινωνικές εκρήξεις εκδηλώνονται όχι μόνο όταν υπάρχει μεγάλη φτώχεια, αλλά κυρίως όταν επιχειρούνται ταχύρρυθμοι εκσυγχρονισμοί- όταν δηλαδή θίγονται οι στυλοβάτες ενός καθεστώτος.

Η παρέμβαση του ΔΝΤ θα είναι κατ΄ εξοχήν αυτό. Και οι πιθανότητες να πληγωθεί θανάσιμα το πολιτικό μας σύστημα, τουλάχιστον όπως το γνωρίσαμε από τη Μεταπολίτευση και μετά, θα είναι αντιστοίχως μεγάλες.

ΠΟΛΥ περισσότερο όταν το ΔΝΤ αντιμετωπίζεται με ιερεμιάδες περί αποικιοκρατίας και... SS, με όρους ηθικής καταδίκης δηλαδή, σαν να επίκειται η δεύτερη Αποκάλυψη.

ΜΕΝΕΙ να φανεί πώς θα αντιδράσει η κυβέρνηση. Αν θα μπορέσει να πείσει πως το ΔΝΤ δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή μιας νέας προσπάθειας. Ή αν θα χαθεί και αυτή μέσα στην οχλοβοή των ημερών.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=326528&dt=18/04/2010

Οταν σε έναν οικογενειακό προϋπολογισμό έρχεται μια εποχή που δεν φθάνουν τα μηνιαία έσοδά σου για να εξοφλείς τις δόσεις των δανείων και των καρτών σου, τις οποίες φορτώνεις με χρέη, ένα πράγμα σού απομένει: να σφίξεις το ζωνάρι σου και να περιορίσεις στο ελάχιστο τις δαπάνες και τον δανεισμό σου· αν πείσεις τους δανειστές σου να συνεχίσουν να σε τροφοδοτούν με το χρήμα τους. Αλλιώς θα δεις τους δανειστές σου να βγάζουν στο σφυρί ό,τι έχεις και δεν έχεις και να σου επιβάλλουν τους όρους τους· αν θέλεις να συνεχίσουν να σε τροφοδοτούν με κάποια ακόμα πιο τοκογλυφικά δάνεια για να μη χρεοκοπήσεις.

Σε μια τέτοια κατάσταση έχει φθάσει η χώρα. Και επειδή τα ελαττώματα και οι ολέθριες συμπεριφορές σπανίως διορθώνονται ξαφνικά και αυτοβούλως, ίσως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι η λύση: θα μας υποχρεώσει σε αυτό που εμείς εθελοτυφλούντες και εθισμένοι στη σπατάλη και στο να περνάμε καλά αρνούμαστε να απαρνηθούμε. Και επιτέλους να προσπαθήσουμε να τραβήξουμε κουπί για να αποφύγουμε το παγόβουνο και τον καταποντισμό. Σκληρά εργαζόμενοι και με μειωμένες απαιτήσεις. Ολοι όμως, χωρίς εξαιρέσεις.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=72&artid=326543&dt=18/04/2010