Τα "νέα ομόλογα" και η ρήτρα "συλλογικής δράσης" της κας Μέρκελ

Η σύγχυση για το πώς εννοεί η κα Μέρκελ τη διαδικασία «ελεγχόμενης πτώχευσης» διαλύεται σταδιακά καθώς πλησιάζει η Σύνοδος Κορυφής του Δεκέμβρη, υπό την απειλή χρεοστασίου των ιρλανδικών τραπεζών.

Η φόρμουλα που έχει επιλεγεί από το επιτελείο της είναι μια παραλλαγή επιστροφής στο παρελθόν και στην κρίση των αρχών της δεκαετίας, σχεδόν την ίδια εποχή που κυκλοφορούσε για πρώτη φορά το ευρώ.

Ασφαλείς πληροφορίες του Capital.gr αναφέρουν ότι η αρμόδια γενική διεύθυνση της Κομισιόν που έχει  έδρα το Λουξεμβούργο, έχει αρχίσει ήδη να δουλεύει για το σχεδιασμό των «νέων ομολόγων», που όπως είχε αποκαλύψει το «Κεφάλαιο», πρόκειται να αποτελέσουν το εργαλείο εφαρμογής του Μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων που θα συζητηθεί το Δεκέμβριο στις Βρυξέλλες.

Τα «νέα ομόλογα» θα έχουν ένα νέο χαρακτηριστικό, που ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν τα κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης. Θα προβλέπουν ότι μπορούν να τεθούν σε διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης της τιμής τους αν η χώρα εκδότης το ζητήσει. Αυτό βέβαια ισοδυναμεί με «συμβατική» δυνατότητα αναδιάρθρωσης του χρέους μέσα από μια διαδικασία «ελεγχόμενης πτώχευσης». Με ποιους όρους;
Εδώ έρχεται η  «ιδέα» από το παρελθόν, την οποία επανέφερε η τελευταία Σύνοδος του G-20 και την επισημοποίησε ενσωματώνοντάς την στο κείμενο τελικής συμφωνίας.

Η ιδέα αυτή είναι η «Ρήτρα Συλλογικής Δράσης» (CAC) και προβλέπει ότι τα ομόλογα που την ενσωματώνουν στη σύμβαση έκδοσής τους θα απαιτούν τη συμφωνία ενός εκ των προτέρων ποσοστού κατόχων των συγκεκριμένων ομολόγων για να γίνει αναδιαπραγμάτευση της τιμής τους, π.χ 50% - 75%. Δηλαδή αν μια χώρα εκδότης τέτοιου ομολόγου καταφέρει να έρθει σε συμφωνία με το προβλεπόμενο στην σύμβαση έκδοσής του, ποσοστό ομολογιούχων για το haircut ή για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ή και τα δύο τότε όλοι οι υπόλοιποι ομολογιούχου θα είναι υποχρεωμένοι να το αποδεχθούν χωρίς τη δυνατότητα νομικών ενστάσεων...

Η «ιδέα» είναι παράγωγο της κρίσης του 2001 και της πτώχευσης της Αργεντινής. Τότε η ρεπουμπλικάνοι στην Κυβέρνηση των ΗΠΑ είχαν διατυπώσει μια αντίστοιχη άποψη, εκείνης που φάνηκε ότι έχει στο μυαλό της τώρα η κα Μέρκελ, δηλαδή να πληρώνουν και οι ομολογιούχοι όταν μία μεγάλη τράπεζα ή κράτος κινδυνεύουν με χρεοκοπία και να μη βάζει μόνο το ΔΝΤ, δηλαδή τα κράτη μέλη του, κεφάλαια για την «διάσωση».

Τότε αντέδρασαν όλοι και ιδιαίτερα οι αναδυόμενες οικονομίες καθώς η εφαρμογή μιας τέτοιας «ρήτρας» θα οδηγούσε σε μαζική έξοδο κεφαλαίων από τις χώρες πάνω στις οποίες θα έπεφτε η υποψία χρεοστασίου. Παρ’ όλα αυτά οι ΗΠΑ  επέμεναν και ζήτησαν να μελετηθεί ο μηχανισμός για να προωθηθεί το θέμα.

Στο μεταξύ, η κρίση άρχισε να υποχωρεί και έτσι στην θέση των ΗΠΑ βρέθηκε ένας διεθνής συμβιβασμός που ήταν η περιβόητη CAC, η «ρήτρα συλλογικής δράσης» δηλαδή στα ομόλογα να προβλέπεται το ποσοστό των ομολογιούχων που θα επιτρέπει συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους. Η εφαρμογή της ρήτρας αυτής τότε δεν προκάλεσε δραματικές αλλαγές στην συμπεριφορά των αγορών έναντι των αναδυόμενων οικονομικών που την εφάρμοζαν, καθώς η αγορά ομολόγων και οι χρηματιστηριακές αγορές είχαν γυρίσει προς τα πάνω, η Κίνα είχε μπει στο παιχνίδι και η αγορά παραγώγων γέμιζε τις τραπεζικές «πίστες» με άφθονα κεφάλαια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τότε, πέραν των αναδυόμενων οικονομιών, τη συγκεκριμένη «ρήτρα» την έβαλαν σε ορισμένες ομολογιακές τους συμβάσεις  και η Ιταλία με την Μ. Βρετανία και παρ’ όλα αυτά δεν υπήρξε καμία αντίδραση γιατί είχε αρχίσει η εποχή των παχιών αγελάδων…

Αυτό που προσπαθούν τώρα να υπενθυμίσουν οι πολέμιοι –μεταξύ τους ο κ. Τρισέ και εν μέρη ο κ. Γιούνκερ– αυτής της πρότασης στην κα Μέρκελ, είναι ότι τώρα το περιβάλλον έχει αλλάξει άρδην, η ύφεση και η εκτεταμένη κρίση του χρέους διώχνουν τις ροές κεφαλαίων από όπου μυρίζει…κίνδυνος και η εφαρμογή αυτών των «νέων ομολόγων» με τη ρήτρα θα προκαλούσε πανικό σε κάθε χώρα που βρίσκεται ήδη υπό πίεση, π.χ. την Ιρλανδία, την  Ελλάδα ή όποια άλλη χρειασθεί «βοήθεια» για να αντιμετωπίσει την άρνηση των αγορών για χρηματοδότηση.

Παρ’ όλα αυτά η κα Μέρκελ επιμένει ότι μέχρι τα μέσα του 2013, όταν ο Μηχανισμός αυτός θα αντικαταστήσει το EFSF (το ταμείο των 500 δισ. ευρώ από το οποίο θα πρέπει να «διασωθεί» η Ιρλανδία) οι αγορές και οι «παίχτες» τους θα έχουν... προσαρμοσθεί.

Μεταξύ των πολέμιων της κας Μέρκελ έχει πάντως αρχίσει να ωριμάζει η σκέψη –και την διατυπώνεται  πια δημόσια– ότι η γερμανίδα καγκελάριος στοχεύει από τώρα και μέχρι τα μέσα του 2013 να δημιουργήσει τους όρους με τον Μηχανισμό αυτό για να απαλλαχθεί ο κεντρικός πυρήνας της ευρωζώνης από όσους δεν αντέχουν το ευρώ, δηλαδή τους «αδύναμους» του Νότου..

http://www.capital.gr/News.asp?id=1091074

_________________________________________

Όντως, η επόμενη σύσκεψη των ηγετών ΕΕ/ΟΝΕ τον Δεκέμβρη ίσως να "λύσει" (μπορεί και όχι βέβαια) το θέμα εντός ΕΕ/ΟΝΕ.

Και κρίσιμη θα είναι και ενδιαφέρουσα...

Δυστυχώς, αντί να συζητούν νέα ΚΠΣ/ΕΣΠΑ(*) (με τα γνωστά ανταλλάγματα), θα συζητήσουν για τη διαχείριση των υπο χρεοκοπία χωρών ΕΕ/ΟΝΕ...

(*) Συνδέω τα ΚΠΣ/ΕΣΠΑ με τις χρεοκοπίες καθώς οι χώρες-στόχοι χρεοκοπίας είναι σχεδόν οι ίδιες χώρες-συνοχής...

Και δυστυχώς, πλέον στη "συνοχή" τους βοηθάει το ..ΔΝΤ...
[επόμενοι στόχοι, για την ιστορία: Ιταλία-Γαλλία]

Δείτε:

I Τι είναι το Ταμείο Συνοχής;

Το Ταμείο Συνοχής είναι ένα διαρθρωτικό μέσο που βοηθά, από το 1994, τα κράτη μέλη να μειώσουν τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και να σταθεροποιήσουν τις οικονομίες τους. Το Ταμείο Συνοχής χρηματοδοτεί ως και το 85% των επιλέξιμων δαπανών για σημαντικά έργα που αφορούν τις υποδομές για το περιβάλλον και τις μεταφορές. Έτσι, ενισχύσει τη συνοχή και την αλληλεγγύη μεταξύ της ΕΕ. Επιλέξιμα είναι τα λιγότερο εύπορα κράτη μέλη της Ένωσης των οποίων το κατά κεφαλή ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) είναι μικρότερο από το 90% του κοινοτικού μέσου όρου (από 1/5/2004: Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος, Δημοκρατία της Τσεχίας, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Μάλτα, Πολωνία, Σλοβακία και Σλοβενία).

(Φαίνεται επίσης, ότι από 1/5/2004, η Ιρλανδία απουσιάζει από τις χώρες συνοχής.... είχε γίνει ..πλούσια..!)

Επίσης, πιο διαφωτιστικά:


Ταμείο Συνοχής για τέσσερα επιλέξιμα κράτη μέλη κατά μέσο όρο, 2000–06   ( 1)

Eλλάδα	España	Ireland	Portugal
3 388	12 357	584	3 388

( 1) Για την Ιρλανδία, μόνο μέχρι το τέλος του 2003 (δεσμεύσεις σε εκατ. EUR και τιμές 2004)
 
Ταμείο Συνοχής για τα δέκα νέα επιλέξιμα κράτη μέλη κατά μέσο όρο, 2004–06

Česká Rep.	Eesti	Kypros	Latvija	Lietuva	Magyarország	Malta	Polska	Slovenija	Slovensko
936,05	309,03	53,94	515,43	608,17	1 112,67	21,94	4 178,60	188,71	570,50

(δεσμεύσεις σε εκατ. EUR και τιμές 2004)

Από τις παράπάνω χώρες έχουμε (μέσω site ΔΝΤ):

Ελλάδα 9/5/2010
Ισπανία

Ιρλανδία 2011

Πορτογαλία 2011 ???

Τσεχία
Εστονία
Κύπρος
Λετονία 23/12/2008
Λιθουανία
Ουγγαρία 6/11/2008 - ΕΛΗΞΕ 6/10/2010
Μάλτα
Πολωνία 6/5/2009
Σλοβενία
Σλοβακία