Γείτονας παππούς

Καλησπέρα και Καλή Επ'Ανάσταση!

Σήμερα πέτυχα ύστερα από αρκετές εβδομάδες το γείτονά μου, ένα παππού από τα Γιάννενα.
"Καιρό έχουμε να τα πούμε... πως τα βλέπεις τώρα τα πράγματα;" με ρώτησε, κι όπως το συνηθίζουμε, στο πόδι, ξεκινήσαμε μια κλασσική πολιτική συζήτηση, η οποία γρήγορα πήγε στα οικονομικά.
Του λέω ότι "δεν μας πιστεύουν πλέον οι Ευρωπαίοι, όταν 30 χρόνια μας δίνουν λεφτά να φτιάξουμε το σπίτι και εμείς αγοράζουμε κουμπιούτερ.."...
...
Με τα πολλά, ο παππούς πήγε για το μεσημεριανό του λέγοντάς μου σχεδόν συνωμοτικά:
".. και αν έχεις... αν... δεν ξέρω αν έχεις... αν έχεις πάντως μερικά... καλύτερα να τα χώσεις στο χώμα... πάρτα... αλλιώς στείλε τα κάπου έξω... αν... δεν ξέρω... αν έχεις...".

Αν ο παππούς έχει φτάσει στο σημείο να μιλάει για επιστροφή στη δραχμή, το θέμα έχει ξεχυλώσει όσο δεν πάει άλλο.
Θυμίζει τη γιαγιά από τα ωραία Τρίκαλα το '99 που έπαιρνε τηλέφωνο τη χρηματιστηριακή και ρωτούσε πως θα αγοράσει μετοχές...
Και αυτό βέβαια αυτό λέγεται bank run.

______________________________

«Εφυγαν» 3 δισ. από καταθέσεις μέσα σε μία εβδομάδα

Πού έφτασε το ύψος των καταθετικών κεφαλαίων τα οποία αποχώρησαν ατάκτως κι εσπευσμένα τα προηγούμενα 24ωρα από ελληνικές τράπεζες, παίρνοντας την άγουσα για το εξωτερικό; Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις αρμοδίων τραπεζικών στελεχών, στα 3 δισ. ευρώ. Το ποσό, αναλογικά, θεωρείται και είναι πολύ μεγάλο, εφόσον αποδειχθεί στην πράξη. Κι αυτό γιατί το τρίτο κύμα φυγής ελληνικών κεφαλαίων από τον περασμένο Νοέμβριο μέχρι σήμερα διήρκεσε λιγότερο από κάθε άλλη φορά. Για την ακρίβεια, μόλις μία εβδομάδα. Ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη και ολοκληρώθηκε τη Μεγάλη Δευτέρα.

Τι το πυροδότησε; Το άγχος της επόμενης μέρας, μετά την κρίσιμη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών της Πέμπτης. Αργά αλλά σταθερά, δημιουργήθηκε η αίσθηση στην αγορά ότι στη βελγική πρωτεύουσα αυτό που θα γίνει θα είναι να «πιστοποιηθεί» το τέλος της ελληνικής οικονομίας. Και κάπως έτσι, την περασμένη Τετάρτη εξελίχθηκαν σκηνές απείρου κάλλους στα τραπεζικά καταστήματα, κυρίως από μικροκαταθέτες, οι οποίοι ζητούσαν να κάνουν ανάληψη του συνόλου των «οικονομιών» τους.

Ανησυχία–ντόμινο

Εννοείται ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατόν να γίνει για πολλούς και διάφορους λόγους –ο σημαντικότερος από τους οποίους έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα καταστήματα για λόγους ασφάλειας δεν «κρατούν» πολύ μετρητό– και κάπως έτσι η ανησυχία άρχισε να παίρνει διαστάσεις ντόμινο. Κάποια στιγμή πέρασε και στους ίδιους τους υπαλλήλους των τραπεζών, οι οποίοι άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως τελικά συμβαίνει κάτι το... ανεπανόρθωτο. Μεσολάβησε η αργία της Πέμπτης, η οποία υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να ηρεμήσει τα πράγματα, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερε. Οι αντικρουόμενες πληροφορίες που έρχονταν από τις Βρυξέλλες, σχετικά με το ακριβές περιεχόμενο των αποφάσεων της συνόδου, αντί να ξεκαθαρίσουν, έμπλεξαν ακόμη περισσότερο τα πράγματα, με αποτέλεσμα οι σκηνές μαζικών αναλήψεων μπροστά από τα τραπεζικά γκισέ να επαναληφθούν και την Παρασκευή. Επρεπε να έρθει το Σαββατοκύριακο για να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να καταλαγιάσουν τα «πάθη» των καταθετών, οι οποίοι τη Μεγάλη Δευτέρα εμφανίστηκαν περισσότερο ψύχραιμοι και λιγότερο μαζικά στα γκισέ.

Τη Μεγάλη Τρίτη, το κύμα είχε καταλαγιάσει, η τρικυμία είχε περάσει, αλλά και τα 3 δισ. ευρώ είχαν «σηκωθεί» από τους τραπεζικούς λογαριασμούς. «Αν σε δύο μήνες και παραπάνω έφυγαν 10 δισ. και σε μόλις μία εβδομάδα 3 δισ., αντιλαμβάνεστε ότι τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά», είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι τραπεζίτες.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_03/04/2010_396401