Είναι, όντως, τραγικό, την ώρα που η χώρα μας προσπαθεί να αποφύγει την πτώχευση, η Γερμανίδα καγκελάριος να επιμένει στην τακτική κωλυσιεργίας. Η Αγκελα Μέρκελ ποτέ δεν ήταν (ούτε θα είναι) διατεθειμένη να παράσχει στην Ελλάδα την ουσιαστική στήριξη που απαιτείται σπαρακτικά πλέον από τη χώρα μας για να αντιμετωπιστεί η εφιαλτική δημοσιονομική κρίση. Η κυβέρνηση του Βερολίνου αποστασιοποιείται μεν από τις προτροπές εξόδου της Ελλάδας από την ΟΝΕ, αλλά η καγκελάριος Μέρκελ επιμένει στην τακτική κωλυσιεργίας και μετά την υποβολή από τον Ελληνα πρωθυπουργό του αιτήματος για την ενεργοποίηση του μηχανισμού διάσωσης.
Η «Σιδηρά Φράου» φαίνεται πρόθυμη να θυσιάσει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος προς χάριν των μικρών κομματικών της συμφερόντων (ιδίως εν όψει των τοπικών εκλογών στις αρχές Μαΐου στη Ρηνανία - Βεστφαλία). Η Αγκελα Μέρκελ έχει βέβαια να λογοδοτήσει στους ψηφοφόρους της και στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες που συμμετέχουν στην κυβερνητική συμμαχία. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η Γερμανία σκέφτεται ακόμη με όρους «εγκλήματος και τιμωρίας». Μάλιστα, η καγκελάριος έχει ήδη δηλώσει ότι θα πρέπει να θεσπιστεί η δυνατότητα αποπομπής από την Ευρωζώνη κρατών που παραβιάζουν τους κανόνες.
Σύμφωνα με τη βρετανική Independent, η «Σιδηρά Φράου», όπως την αποκαλεί, δεν θα μπορούσε να δείξει αλληλεγγύη καθώς φανέρωσε –με την αντίδρασή της στην ελληνική κρίση– ότι αντιμετωπίζει τις εξελίξεις με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετούν στο τέλος μόνο τους δικούς της σκοπούς.
Αδιαμφισβήτητο το δικαίωμα της Γερμανίας να ενεργήσει κατά το εθνικό συμφέρον της. Κατά την άσκηση, ωστόσο, αυτού του δικαιώματος, η Γερμανία υπονομεύει την ηγετική της θέση στο ευρωπαϊκό σύστημα, διότι η ηγεσία σε οποιοδήποτε επίπεδο προϋποθέτει ευελιξία και ίσως θυσίες. Τα επιχειρήματα των Γερμανών είναι, βεβαίως, βάσιμα σχετικώς με την Ελλάδα, καθώς η οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας μας δεν οφείλεται, αλλά απλώς επιδεινώθηκε από τη διεθνή δημοσιονομική κρίση. Με το χθεσινό διάγγελμά της στα γερμανικά μίντια, η Φράου Μέρκελ κατέστησε σαφή την τακτική αυτή. «Η Γερμανία θα ξεκινήσει τη διαδικασία παροχής βοήθειας προς την Ελλάδα μόλις αυτή ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της», δήλωσε και πρόσθεσε: «Η Ελλάδα πρέπει να λάβει νέα (!) μέτρα λιτότητας και οφείλει να αποδείξει ότι είναι σε θέση να επιστρέψει στον δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης», τόνισε. Αλλά, αν η Ελλάδα υιοθετήσει κι άλλα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα, τότε θα προκληθεί αναμφίβολα κοινωνική έκρηξη, που θα θέσει όλα τα άλλα ζητήματα σε δεύτερη μοίρα.
Παράλληλα εξέφρασε την υποχρέωση που έχει να διασφαλίσει τη σταθερότητα του ευρώ! Φυσικά, ότι η ελληνική κρίση έδρασε αποσταθεροποιητικά για το ευρώ. Εξίσου αποσταθεροποιητική, ωστόσο, είναι και η γερμανική τακτική της υπερσυσσώρευσης και της χαμηλής κατανάλωσης. Πρόκειται για δύο χρόνια προβλήματα, τα οποία η Ευρωζώνη δεν είχε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει.
Στο επίκεντρο είναι η κατάρτιση και η ψήφιση ειδικού νόμου για τις εγγυήσεις του γερμανικού δημοσίου στο δάνειο της κρατικής αναπτυξιακής τράπεζας ΚfW (8,4 δισ. για το τρέχον έτος) που αντιστοιχεί στη γερμανική βοήθεια. Η αντιπολίτευση πιέζει για κανονική νομοθετική διαδικασία λόγω της σημασίας και της βαρύτητας του θέματος.
Η καγκελάριος αποδέχθηκε τον μηχανισμό σωτηρίας για την Ελλάδα ως έσχατη λύση και για τα κράτη της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν πρόβλημα, αφού πρώτα ικανοποίησε τις βασικές απαιτήσεις της: ρόλο για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ευρωζώνη, δέσμευση για αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες στην Ε. Ε. και κανένα δάνειο στην Ελλάδα ώσπου να βρεθεί στο χείλος της πτώχευσης. Αρνήθηκε οποιαδήποτε κίνηση έκδοσης κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης από κοινού, αλλά και να τεθεί ως ζήτημα ο ρόλος του ίδιου του Βερολίνου στις οικονομικές ανισορροπίες της Ευρωζώνης, τον οποίο οι Γερμανοί πολιτικοί αρνούνται σύσσωμοι. Σύμφωνα με την Ουλρίκε Γκέροτ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, «αυτό θα οδηγήσει τελικά σε μια καθόλου εξευγενισμένη γερμανική πολιτική και οικονομική ηγεμονία. Επί σειράν ετών, διοικούσαμε την Ευρώπη από τα παρασκήνια, είχαμε όμως παραδώσει το προσκήνιο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στη Γαλλία και στις μικρότερες χώρες».
No comments:
Post a Comment