Στη λύση της «ήπιας αναδιάρθρωσης» του ελληνικού δημοσίου χρέους, με την εθελοντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, καταλήγουν οι Ευρωπαίοι σύμφωνα με το Reuters. Οποιοδήποτε άλλο σενάριο αναδιάρθρωσης χρέους φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί προς το παρόν, καθώς ουδείς μπορεί να γνωρίζει τις επιπτώσεις στο τραπεζικό σύστημα και το βαθμό διάχυσής του στην υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Σύμφωνα με το Reuters, αλλά και αντίστοιχα δημοσιεύματα της Wall Street Journal, οι ιδιώτες κάτοχοι ελληνικών ομολόγων (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, επενδυτικά ταμεία κ.λπ.) θα κληθούν να διατηρήσουν τους τίτλους που έχουν στην κατοχή τους, αλλά και να αγοράζουν νέα ομολόγα κάθε φορά που θα «ωριμάζουν» κάποιοι τίτλοι. Με τον τρόπο αυτό θα επέλθει de facto επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού δημοσίου χρέους, χωρίς, όμως, αυτή να επιβληθεί στους ιδιώτες ή να θεωρηθεί ως κάποια μορφή χρεοστασίου.Οι όροι της ΕΚΤ
Τον όρο αυτό φαίνεται να έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις κυβερνήσεις, προκειμένου να συναινέσει στην όποια λύση αυτές προκρίνουν. Την Τετάρτη, από την Αθήνα, το μέλος της Διοίκησης, Γιούργκεν Σταρκ, υπογράμμισε ότι «για την ΕΚΤ, σύμφωνα με τις καταστατικές υποχρεώσεις της, η όποια αναδιάρθρωση χρέους θα υπονόμευε την καταλληλότητα των ελληνικών ομολόγων ως εχέγγυο δανεισμού». Και προσέθεσε ότι «κατά συνέπεια η αναδιάρθρωση του χρέους θα καταστήσει αδύνατη τη συνέχιση μεγάλου μέρους της παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα».
Σε χθεσινό της δημοσίευμα, η γερμανική έκδοση των Financial Times υποστηρίζει, επίσης, ότι τον «εκβιασμό» αυτό χρησιμοποίησε ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, στη διάρκεια του Eurogroup της Δευτέρας, προκειμένου να αποτρέψει τη λήψη απόφασης υπέρ της αναδιάρθρωσης.
Πέραν της προσπάθειας πίεσης προς τις κυβερνήσεις, με την απειλή της αυτή η ΕΚΤ λειτουργεί επικουρικά στην προσπάθεια εθελοντικής εμπλοκής των ιδιωτών στην επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής, εφόσον αυτή γίνει μέσω της ανταλλαγής υφισταμένων ομολόγων με νέα, μεγαλύτερης διάρκειας. Η κεντρική τράπεζα θα μπορούσε να ανακοινώσει ότι αποδέχεται τους νέους τίτλους αλλά όχι τους παλαιούς ως εχέγγυο δανεισμού, δίνοντας έτσι στους κατόχους τους ένα σημαντικό λόγο να αποδεχθούν την ανταλλαγή. Εναλλακτικά, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να εκβιάσουν με το ενδεχόμενο «βίαιης» αναδιάρθρωσης (δηλαδή «κουρέματος») εφόσον δεν συναινέσουν οι ιδιώτες.
Μοντέλο Lehman
Αντίστοιχη πρακτική ακολουθήθηκε με επιτυχία στις αρχές του 2009, δηλαδή λίγο μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers. Στο πλαίσιο, τότε, της «Πρωτοβουλίας της Βιέννης», η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης, καθώς και οι εθνικές ρυθμιστικές αρχές κάλεσαν τις τράπεζες να μην εγκαταλείψουν τις θυγατρικές τους στην Αν. Ευρώπη, αλλά αντιθέτως να τις ενισχύσουν κεφαλαιακά. Σε αντάλλαγμα τους προσέφεραν την υπόσχεση ότι θα παράσχουν μέσω ΔΝΤ και Ε.Ε. όσα δάνεια χρειαστούν.
Ακόμα δεν είναι, πάντως, σαφές αν η συναίνεση των ιδιωτών θα είναι μόνο προφορική ή αν θα απαιτηθεί η ανταλλαγή των υφιστάμενων τίτλων με νέους, μεγαλύτερης διάρκειας. Δεν είναι, επίσης, ξεκάθαρο αν θα υπάρξουν νέα δάνεια από την τρόικα προς την Ελλάδα και ποιο θα είναι το ύψος τους. Σε κάθε περίπτωση, οριστικές αποφάσεις αναμένεται να ληφθούν τις προσεχείς εβδομάδες, ώστε το σχέδιο να επικυρωθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=111237163
No comments:
Post a Comment